Θέματα

1

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Μάσκες Πγκρ?

« στις: Τρι 26 Μάι 2020 14:10  »

Πήγα πήρα μια μάσκα γιατι μ τελείωσε αυτή π φορούσα.
Και μ μπήκε ιδέα.
Τι θα λέγαταν να σιάξουμε μάσκες με τον Ταυρούκο;
Πλενόμενες, σ ότι χρώμα, σ ότι μέγεθος.
Με μια πρώτη κουβέντα μου είπε γύρω στα 3 - 3.5 εβρά.
Εξαρτάται προφανώς από τη παραγγελία αν πετύχω καλύτερη τιμή.

Για πείτε, αν είναι να ρωτήξω περαιτέρω.

Θα βάλω φωτό να δείτε πως είναι, σ αυτό το ποστ αργότερα.

2

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Ζητάν να φαν; Κλείνει η pizza fan

« στις: Τετ 06 Νοέ 2019 01:28  »

Μια και η πολιτική είναι να κρατήσουμε "χαμηλά" τις τιμές, ο μόνος σίγουρος δρόμος, είναι να μη δίνουμε ούτε καν τα νόμιμα στους εργαζόμενους κι αν αυτοί τολμήσουν να τα ζητήσουν πατάμε ένα λουκέτο, αναζητώντας παράλληλα νέους υπαλλήλους!!!

Η γνωστή εταιρία που οι"εκπτώσεις-προσφορές" της έχουν γίνει ανέκδοτο"έκλεισε" το μαγαζί στα Γιάννενα, πράγμα σαφώς ευκολότερο από το να δώσει τα όσα ο νόμος θεσπίζει, στους εργαζόμενους.

Για να φαν αυτοί καλά κι αυτοί καλύτερα.

Υ.Γ.
Αποκλείω να έχει περάσει από κανενός το μυαλό ότι σκέφτονται ν ανοίξουν με καινούργιο αφμ για να ξεφορτωθούν τους ενοχλητικούς, το αποκλείω.


typos-i.gr

Εργαζόμενοι βρήκαν… κλειστή την επιχείρηση
Συντακτης: Γιωργος Τσαντικος
Δημοσιευση: 24-10-2019, 17:16

Το σωματείο Βάσης Εργαζόμενων Διανομέων Ιωαννίνων καταγγέλλει την Pizza fan ότι έκλεισε «εν μια νυκτί» το κατάστημά της στα Γιάννενα, λίγο μετά τα αιτήματα οκτώ εργαζόμενων για την εφαρμογή της νομοθεσίας, όπως διαμορφώθηκε με το νόμο 4611/19.

Οι οκτώ μεταφορείς ζήτησαν πλήρη ασφάλιση για όλες τις ώρες εργασίας, αποζημίωση για νυχτερινή και κυριακάτικη εργασία, καταβολή υπερωριών, κάλυψη βενζίνης και εξόδων χρήσης/συντήρησης δικύκλου.

Όπως αναφέρει το σωματείο, αρχικά οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν ότι το θα πρέπει να περιμένουν μια βδομάδα για τα διαδικαστικά (για τη διαχείριση του καταστήματος). Κατόπιν, ενημέρωσαν ότι αρνούνται να καλύψουν τα έξοδα κίνησης και σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση, «διατίθενται να δηλώνουν στο ΙΚΑ το 70-80% των πραγματικών ωρών απασχόλησης και αντιπρότειναν να στριμωχτούν  οι νόμιμες προσαυξήσεις και τα επιδόματα σε μια φιξ αποζημίωση των 4,50 ευρώ/ώρα. Επιπλέον παρέπεμψαν σε ένα αόριστο μέλλον την κάλυψη των Μέσων Ατομικής Προστασίας».

Τους δόθηκε περιθώριο μέχρι τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου, ημέρα που τελικά ενημερώθηκαν για το κλείσιμο του μαγαζιού.

Η εταιρία από την πλευρά της αναφέρει ότι την απόφαση κλεισίματος έλαβε ο επιχειρηματίας του franchise (ενώ ο ΣΒΕΔΙ επισημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις έγιναν κεντρικά) και ότι οι απαιτήσεις των εργαζόμενων ήταν «παράλογες» και «υποκινούμενες από δύο άτομα».

Το ΣΒΕΔΙ επιμένει πάντως ότι τα αιτήματα είναι νόμιμα και ότι η εταιρία ουσιαστικά έχει κηρύξει λοκ άουτ και ότι σκοπεύει να «ξανανοίξει σε σύντομο χρονικό διάστημα» χωρίς τους «απαιτητικούς» εργαζόμενους.

Πιο αναλυτικά
ΕΔΩ

3

ΠΑΣατέμπος (για να περνά η ώρα) / Ημερολόγιο ημέρας...

« στις: Σαβ 09 Φεβ 2019 22:04  »

Από τον Αντώνη Μανίκα και αυτόν π θα μας έκαμνε να ξεχάσουμε τς Αργεντίνους, μέχρι το Δεβικέντιο, πολά γενέθλια σήμερις!

Ημερολόγιο ημέρας

1959: Γεννήθηκε ο Αντώνης Μανίκας
1963: Γεννήθηκε ο Παναγιώτης Τσακιρίδης
1967: Γεννήθηκε ο Γιώργος Κούτουλας
1979: Γεννήθηκε ο Ρικάρντο Πάεζ
1989: Γεννήθηκε ο Τόμας Ντε Βινσέντι

Έχουμε και το γνωστό εξαφανιζμένο τρίδυμο, που εδώ και πολλά χρόνια μ έχει ξεπράσει ζν ηλικία:

Γενέθλια: T (141), deceiver (335), Nikolaos (αιώνων)

Απ το γκολ του Σίτου, Τσίτου, Κίτσου, Πωστονλέγαν, είχε η Ομάδα να τς κάνει δώρο.

ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝΕ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΛΕ ΡΕ

Να σας χαιρόμαστε, να σας χαίρονται οι θκοί σας και κυρίως ...να σας αντέχουμε και να σας αντέχουν.

4

Πρωτάθλημα - Κύπελλο 2018-2019 / Ο ...Επόμενος και οι Φορμαρισμένοι.

« στις: Πεμ 27 Σεπ 2018 22:37  »

Οχι δεν ξεχάσαμε να το ...αφιερώσουμε, είναι που περιμέναμε να παίξουν όλοι μέσα - έξω, για να έχει νόημα.

Πληροφορίες για την πορεία που έχει στο τρέχον πρωτάθλημα, ο εκάστοτε επόμενος αντίπαλος του ΠΑΣ.





Βαθμολογία των 3 και των 5 τελευταίων αγωνιστικών.
Χρήσιμο και για τους κουβάδες του καφενέ!
Ιδού:

5

Πρωτάθλημα - Κύπελλο 2018-2019 / Ρόστερ 2018-19

« στις: Παρ 24 Αύγ 2018 22:32  »

6

Πρωτάθλημα - Κύπελλο 2018-2019 / Βαθμολογία - Στατιστικά 2018-19 by PAS.gr

« στις: Παρ 24 Αύγ 2018 22:01  »

Καλή μας αρχή



Περί ισοβαθμιών:
Για το τι ισχύει επίσημα αρμοδιότερος όλων να εξηγήσει ο Lemo, είναι γνωστό.
Για την θκια μας βαθμολογία...
Σε περίπτωση ισοβαθμίας:
Μετράει πρώτα η διαφορα goals
Αν κι εκεί ισοβαθμία μετράει η καλύτερη επίθεση.
Αν κι εκεί τα ίδια, μετράει η περυσινή θέση στη βαθμολογία.
Αν στις ισοβαθμίες εμπλέκεται ο ΠΑΣ, μετράει το βάρος της φανέλας, κι εκεί είμαστε χωρίς ανταγωνιστή.

7

ΠΑΣ Cuba / μΠΑΟΚ - Γαύρος

« στις: Κυρ 11 Μάρ 2018 18:14  »

Να το μετρήσουμε 0-3 ή να μη το μετρήσουνε ντιπ;
Σα μη μετέχων στς κουβάδες δεν έχω ιδέα τι γίνεται, οπότε αποφασίσετε

8

ΠΑΣ Clubs / Κουίζ το Ταξιδιωτικό

« στις: Παρ 09 Μάρ 2018 12:46  »

Μούστειλαν τούτη δω τη φωτογραφία (και πολύ με συγκίνσαν)



Το που είναι το ξέρω.
Ποιοι είναι επίσης το ξέρω.
Ότι περάσαμαν απέκεια, γιατί ένας κωλόερας τς παρέας είχε κάτι δλειές επίσης.
Ότι ζν επιστροφή δοκιμάζαμαν να σκώσουμε κάτι ασιούκωτα διαχωριστικά, π μας εμπόδιζαν στην πρόσβαση των ΜΗ διοδόδρομων as well.
Σε ποιο σκατά παιχνίδι πηγαίναμαν ΑΔΥΝΑΤΩ να θυμηθώ.

Όποιος το θυμηθεί θα είναι ελεύθερος αγγαρείας για κάτι που σκέφκαμαν.

Δηλαδή, να ...ο ΠΑΣ ήταν πάντα θέμα, αλλά όσοι συχνάζουν από παλιά δω μέσα, γνωρίζουν, ότι λόγω του θέματος ΠΑΣ, προκύψαν και πολλά όμορφα κι ωραία κι ας ήταν κι εκτός θέματος
Τώρα λέμε να τα συνδυάσουμε πάλι.
Ο καιρός σιάχνει κι όλο και καλύτερα θα πηγαίνει.
Κοντά σμα είναι η Πρωταπριλιά και Κυριακή.
Μακρινό το ματσάκι, χιλιομετρικά.
Οπότε δεν θμάμαι ποιος έρριξε τν ιδέα να το σΠΑΣουμε.
Σαββάτο κειγιας στς θάλασσες, με τπτ μεζέδες, τπτ τσίπρα τπτ κρασιά, τπτ μουσικές ξέρω γω, τπτ τέτοιες αηδίες και Κυριακή συνεχάμε.

Πόσοι το Σάββατο;
Ε πολλοί καλοί χωράνε.
Και στρωματσάδα διαθέτουμεν στο φινάλε!

Συμμετοχές έχουμε ήδη τρεις μπορεί και 4, γιατί μούρθε ένα μέιλ σεντόνι (τι σεντόνι, πάπλωμα) π δε το διάβασα ακόμη.
Πιστεύω καμιά δεκαρία μπορούμε να τη βγάλουμε άνετα, χωρίς να έχουμε στενές επαφές διαφόρων τύπων.

Μπορούμε βέβαια και προφανώς να δώκουμε και πρωινό ραντεβού για καφέ με τους υπεράριθμους και συνεχάμε παρέα μετά.

Για πείτε.
Που σκατά πηγαίναμε τότε, πότε ήτανε, ποσο ήρθαμε;

Κι επίσης πείτε ποιοι θα έρθουν, το Σαββάτο, να αρχίσουμε τα τριάρια λόγω της ημέρας απ τς 12 και μετά;

9

Αλλα Αθλήματα - Εθνικές ομάδες / Παγκόσμιο εφήβων ο Καραλής στο επί κοντώ

« στις: Δευ 12 Φεβ 2018 16:41  »

5.78 WORLD JUNIOR RECORD🇬🇷🌏 and standard for the World Championships in Birmingham 🇬🇧 #FlyManoloFly pic.twitter.com/Az6p7HHaLm

— Manolo (@emmanuelkaralis) February 11, 2018

10

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Ναι ρε φιλαράκια ΝΑΙ

« στις: Παρ 09 Φεβ 2018 00:11  »

Γενέθλια: T (40), deceiver (34), Nikolaos

Τα βάζει κατα φθίνουσα σειρά αυτόματα ο καφενές.
Σα νάκρυψε μερικά ο μεσαίος αλλά τον σχωρνάμε.

Πρώτη φορά μετά από χρόνια ΚΑΙ οι τρεις συχνάζουν συγχρόνως στον καφενέ.
Και ο γέρο Τ και ο μεσΗλιξ Ντις και ο πιτσιρκάς Νικόλαος.

Να δω ρε πότε θα φιλοτιμηθείτε να τοιμάσετε ένα ΤΡΙκούβερτο γενεθλιακό ξεσάλωμα να δω.

Χρόνια σας πολλά ρε φίλοι, νάστε γεροί - έτσι κι αλλιώς ΠΑΣ είστε.

11

ΠΑΣατέμπος (για να περνά η ώρα) / Ροναλντίνιο

« στις: Τρι 16 Ιαν 2018 23:46  »

Δε μ κόλλαγε σε άλλη κατηγορία.
Ο άνθρωπος ήταν Θέαμα.

Άντε για να βάζουμε και χαμογελαστά θέματα δω μέσα, τα χρειαζόμαστε πολύ τελευταία.

Κάθε φορά που πετυχαίνω βίντεο με ενέργειες του Ροναλντίνιο σκέφτομαι "έλα μωρέ, σιγά, τις έχω δει τόσες φορές". Κάθε φορά καταλήγω να το βλέπω ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. pic.twitter.com/urjN3ukqk5

— el sombrero (@sombrerogr) January 16, 2018

12

ΠΑΣατέμπος (για να περνά η ώρα) / Dolores O’Riordan

« στις: Τρι 16 Ιαν 2018 00:02  »

Τι γίνεται ρε φίλε;
Κοίταγα τον ΠΑΣατέμπο κι ψυχοπλακώθηκα.
Μνημόσυνο...

Ωραία μπήκε το '18
Πολυνομοσχέδιο, Τζίμης...

Καλό ταξίδι Dolores

13

ΠΑΣατέμπος (για να περνά η ώρα) / Χριστουγεννιάτικη ιστορία

« στις: Πεμ 28 Δεκ 2017 13:32  »

Να ξεφύγουμε λίγο από τα τόσα ευχάριστα που ακούμε για την Ομάδα μας.

Εντάξει δεν είναι ακριβώς Χριστουγεννιάτικη, είναι 12 μέρες πριν τα Χριστούγεννα.
12 μέρες πριν τα Χριστούγεννα 25 χρόνια πριν.

Σ' ένα λόμπι ξενοδοχείου στο Τόκιο. Ο δημιουργός της πιο μεγάλης Βραζιλίας, Τέλε Σαντάνα, συναντά το Νο 14 της καρδιάς μας.

Από το sombrero.gr - συνοδεία κρασιού σε ταξιδεύει καλύτερα.

Όταν ο Τέλε συνάντησε τον Γιόχαν



Το ρολόι έδειχνε σχεδόν μεσάνυχτα όταν ο Χουάν Κάρλος Λουστό αποφάσισε να αφήσει το δωμάτιο του και να κάνει μια βόλτα στο ξενοδοχείο, ελπίζοντας πως έτσι θα χαλαρώσει επιτέλους. Ο Αργεντινός διαιτητής βρισκόταν στο Τόκιο για τον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου ανάμεσα στη Σάο Πάουλο και τη Μπαρτσελόνα και το τζετ-λαγκ δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Περνώντας από το λόμπι, άκουσε μια γνώριμη λατινοαμερικάνικη φωνή, που ήξερε από τα παιχνίδια του Λιμπερταδόρες, να τον φωνάζει από το βάθος. Ήταν η φωνή του προπονητή της Σάο Πάουλο, Τέλε Σαντάνα.

(Σε έναν τέλειο και δίκαιο κόσμο το όνομα Τέλε Σαντάνα δεν θα χρειαζόταν καμία επιπλέον εξήγηση. Στον κόσμο που ζούμε όμως, που η επιτυχία σου καθορίζεται από τον αριθμό των μεταλλίων στην τροπαιοθήκη σου, οι διευκρινήσεις είναι απαραίτητες, ειδικά για τους νεότερους. Ο Βραζιλιάνος δεν κατέκτησε κανένα τίτλο με την εθνική της χώρας του και δεν ανέλαβε ποτέ του μια ευρωπαϊκή ομάδα, στοιχεία που αυτόματα τον πετούν έξω από κάθε λίστα με τους σπουδαιότερους προπονητές όλων των εποχών. Ακόμα και το πιο διάσημο δημιούργημα του, η Βραζιλία του 1982, η τελευταία Βραζιλία που πίστευε και εκπροσωπούσε το joga bonito, παραμένει στο μυαλό πολλών ως η «Βραζιλία του Σώκρατες» και όχι ως η ομάδα του Σαντάνα.



Tη μέρα που η Σελεσάο αποκλείστηκε από την Ιταλία του Ρόσι, ο Σαντάνα στήθηκε στον τοίχο από κάποιους Βραζιλιάνους δημοσιογράφους για την επιλογή του να μην παίξει για την ισοπαλία που αρκούσε για να δώσει την πρόκριση. Ο ίδιος δεν φάνηκε να μετανιώνει για τίποτα. Όπως θυμάται ο Σώκρατες, την ώρα που στα αποδυτήρια υπήρχαν νεύρα, εντάσεις και κλάματα, ο Σαντάνα στεκόταν ήρεμος και δήλωνε περήφανος για την τίμια προσπάθεια της ομάδας του. Λίγη ώρα μετά έμπαινε στην αίθουσα τύπου για τις τελευταίες δηλώσεις του και οι δημοσιογράφοι απ’όλο τον κόσμο τον χειροκροτούσαν όρθιοι.

Χρόνια αργότερα όλοι κατάλαβαν πως ακόμα και αν είχε την ευκαιρία να γυρίσει το Χρόνο και να παίξει ξανά εκείνο το ματς, πάλι θα κατέβαινε επιθετικά, με μοναδικό στόχο να κερδίσει το παιχνίδι, να προσφέρει θέαμα, να διασκεδάσει τον κόσμο. «Η ομορφιά έρχεται πρώτη και η νίκη δεύτερη. Αυτό που μετράει είναι η ευχαρίστηση» έλεγε πάντα ο Σώκρατες, μια φιλοσοφία που του είχε περάσει ο προπονητής του στην εθνική που χωρίς δισταγμό και τύψεις δήλωνε: «Προτιμώ να χάσω παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο παρά να κερδίσω παίζοντας μέτρια».

Ο Σαντάνα αποχώρησε από την εθνική το 1986 μετά τον αποκλεισμό στα πέναλτι από τη Γαλλία του Πλατινί και αφοσιώθηκε στο συλλογικό ποδόσφαιρο. Ανέλαβε τη Σάο Πάουλο το 1990, κοιμόταν στο προπονητικό της κέντρο, ξυπνούσε από τις 6, κούρευε μόνος του το γκαζόν και προσπαθούσε, μέσω σκληρής πειθαρχίας, να τελειοποιήσει τις επιθετικές τακτικές του. Μαζί της τελικά κατάφερε να δείξει σε όλο τον κόσμο ότι κάποιες φορές το όμορφο ποδόσφαιρο συνδυάζεται και με μεγάλες επιτυχίες. Με ηγέτη τον παραγκωνισμένο έως τότε αδερφό του Σώκρατες, Ράι, και μια φουρνιά νέων ταλαντούχων παικτών τους οποίους πίστεψε και ανέδειξε (ανάμεσα τους ο Λεονάρντο και ο Καφού, που καθιερώθηκε στο δεξί άκρο της άμυνας μετά από επιμονή του Σαντάνα), οδήγησε τη Σάο Πάουλο στην κορυφή της χώρας, της ηπείρου αλλά και του κόσμου δυο συνεχόμενες χρόνιες!



Έστω και στο φινάλε της καριέρας του – καθώς το 1996 αποσύρθηκε από τους πάγκους λόγω προβλημάτων με την υγεία του – ο Σαντάνα έφτασε στην κορυφή παίζοντας το ποδόσφαιρο που ήθελε, το μόνο ποδόσφαιρο που τον ενδιέφερε να παίξει. Ένα επιθετικό ποδόσφαιρο χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς ύπουλα χτυπήματα και βουτιές, χωρίς καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου. Ένα ποδόσφαιρο που τον έκανε τόσο αγαπητό στη Βραζιλία που μέχρι και σήμερα το όνομα του μνημονεύεται περισσότερο ακόμα κι από τα ονόματα προπονητών που οδήγησαν τη Σελεσάο στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για τους συμπατριώτες του, ο «Κύριος Τέλε» ήταν και θα είναι «ο τελευταίος ρομαντικός του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου».)

Ο Σαντάνα πρότεινε στον Λουστό να του γνωρίσει τον Γιόχαν Κρόιφ και ο Αργεντινός διαιτητής, ξέροντας καλά το ποδοσφαιρικό μέγεθος του Ολλανδού, δεν μπορούσε φυσικά να αρνηθεί. Ακολούθησε ένα σκηνικό που μοιάζει τελείως ξένο με τα δεδομένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Σε ένα τραπέζι στο μπαρ του ξενοδοχείου, ο διαιτητής και οι προπονητές των ομάδων που δυο μέρες μετά θα έπαιζαν έναν τελικό για τον τίτλο της καλύτερης ομάδας στον πλανήτη, έπιναν, κάπνιζαν (για την ακρίβεια μόνο ο Κρόιφ κάπνιζε αλλά όπως θυμάται ο Λουστό, τα τσιγάρα του διαδεχόταν το ένα το άλλο με τέτοιο ρυθμό που ήταν σαν να κάπνιζε για όλους) και συζητούσαν για μπάλα.



«Μιλούσαν για το ποδόσφαιρο σαν να είναι κάτι ιερό. Έλεγαν συνέχεια πως το να διακόπτεις τον αγώνα με ψεύτικους τραυματισμούς, το να πετάς τη μπάλα μακριά ή το να κάνεις αλλαγές στις καθυστερήσεις για να κερδίσεις μερικά δευτερόλεπτα δεν είναι σωστό» αποκάλυψε πριν λίγο καιρό ο Λουστό. «Ο Κρόιφ και ο Σαντάνα θέλανε να κερδίσουν αλλά όχι με οποιονδήποτε τρόπο. Όχι με ψέμματα. Θέλανε να κερδίσουν με το δικό τους στυλ, με τη δικιά τους φιλοσοφία, που μάλιστα έμοιαζε πολύ. Συμφωνούσαν πως ο σεβασμός στον αντίπαλο ήταν το πιο βασικό στοιχείο της επιτυχίας και ήταν πεπεισμένοι πως το να χάνεις ενώ παίζεις καλά δεν είναι αποτυχία και πως σ’ένα παιχνίδι που έχει παιχτεί σωστά δεν υπάρχουν ουσιαστικά κερδισμένοι και χαμένοι. Βλέποντας τις ομάδες τους να παίζουν, καταλάβαινες πως όλα όσα έλεγαν και πίστευαν, τα περνούσαν και στους παίκτες τους».



Η πολύ ιδιαίτερη παρέα συζητούσε για μπάλα μέχρι το ρολόι να δείξει περασμένες τρεις, σαν μια παρέα καλών φίλων που γνωρίζονται και καταλαβαίνονται τέλεια. Λίγο πριν αποχωρήσει ο καθένας για το δωμάτιο του, οι δυο σπουδαίοι προπονητές προχώρησαν σε μια πρωτότυπη συμφωνία μπροστά στα μάτια του ανθρώπου που μερικές ώρες αργότερα θα σφύριζε τη μεταξύ τους κόντρα. Βάζοντας το δεξί τους χέρι πάνω στον συνομιλητή τους, συμφώνησαν πως αν την ώρα του τελικού κάποιος παίκτης τους ξέφευγε από τα όρια του ποδοσφαίρου που πρέσβευαν και αγαπούσαν, θα γινόταν αλλαγή αμέσως. Ο σοκαρισμένος Λουστό προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν αυτό που έβλεπε το ζούσε πραγματικά ή αν απλά το φανταζόταν.

Η Σάο Πάουλο κατέκτησε τελικά το Διηπειρωτικό, κερδίζοντας την ‘Dream Team’ του Κρόιφ με 2-1 χάρη σε δυο γκολ του Ράι. «Ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού ήταν απλά απίστευτος και οι ευκαιρίες πολλές» θυμάται ο Λουστό, ο μοναδικός από εκείνο το περίεργο παρεάκι που ζει ακόμα. Ο Αργεντινός, που εκείνη την εποχή θεωρούταν το Νο2 παγκοσμίως στο χώρο της διαιτησίας, έκλεισε φέτος τα 70 του και παρ’όλο που στην τεράστια καριέρα του έχει σφυρίξει σε Μουντιάλ, σε τελικούς Λιμπερταδόρες, σε superclasico και στο ιστορικό και επεισοδιακό Βραζιλία-Χιλή στο Μαρακανά, θεωρεί πως εκείνη η συνάντηση στο μπαρ του ξενοδοχείου είναι το ωραιότερο πράμα που του συνέβη: «Στην 40ετη καριέρα μου τίποτα δεν με άγγιξε περισσότερο από εκείνη την κουβέντα που είχα με τον Τέλε και τον Κρόιφ. Εκείνη είναι η πιο όμορφη εμπειρία που έχω από το ποδόσφαιρο».

14

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Διαύγεια...

« στις: Παρ 10 Νοέ 2017 18:47  »

Δεν ήξερα που να το βάλω!
Στο Αστείες εικόνες; Είναι μεν αλλα από την άλλη δεν.
Στον Ατρόμητα Περιστερίου; Μπορεί νάχει σχέση αλλά δεν είναι ούτε για κει.
Το λεπόν τον θυμάστε τον Δήμαρχο Περιστερίου, που μας έκανε κόνξες μέχρι τελικά να πάρουμε το οκ για το ματς με την Αλκμααααάρ;
Ναι.
Ο Δήμος λοιπόν Περιστερίου δημοσίευσε στη Διαύγεια μια προκήρυξη διαγωνισμού κάτι τέτοιο.

Μόνον που απ' ότι δείχνει η δλειά, όποιος την δακτυλογράφησε, το έκανε τελείως μηχανικά, ε κι όλο και κάτι του ξέφυγε, ή μάλλον δεν του ξέφυγε τίποτε, περιέλαβε και μια σημείωση!!!

ΚΩΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, το λάδι με (ξε)χάσουμε , ΚΩΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

15

άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Τα άλλα και οι άλλοι

« στις: Τρι 17 Οκτ 2017 20:00  »

Καμιά φορά τα άλλα που είναι για τους άλλους, καλό θάναι να τα κάνουμε και για μας.

Από Κολομβία το βίντεο, όπου ο "αναμεταδότης" είναι "αντίπαλος"!

H κλοπή από το sombrero.gr


Τυφλός 'βλέπει' ντέρμπι στην Κολομβία χάρη στη βοήθεια φίλου
(οπαδού των "άλλων"!) που του δείχνει σε ποιο σημείο
του γηπέδου είναι η μπάλα

16

ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΝΕΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ για τον ΠΑΣ (και μόνο) / Περί οράματος και στόχων.

« στις: Κυρ 01 Οκτ 2017 23:05  »

Οπότες μια στάλα όραμα να υπήρχε, μια στάλα εγωισμός, καθολου βόλεμα με τα μέτρια κι είναι η εποχή, με τα χάλια του ελληνικού κλωτσοσκουφίου, για τα πολύ μεγάλα.

17

ΠΑΣατέμπος (για να περνά η ώρα) / Πρόβλημα με Καρανίκα - Μανθάτη

« στις: Παρ 22 Σεπ 2017 11:51  »

Από τα ψε προβληματίζομαι.

Τούτο:



ή τούτο μ αρέει καλύτερα:

Το και τα δυό το ίδιο θα με ξεπροβλημάτζε, αλλά δεν το βάνω

18

Πρωτάθλημα - Κύπελλο 2017-2018 / Ο ...Επόμενος και οι Φορμαρισμένοι.

« στις: Δευ 11 Σεπ 2017 14:02  »

Ας γίνουμε κουραστικοί:
Αφιερωμένο στον γνωστό ξεροκέφαλο, σκόκα, Πλην, ο οποίος επειδή μ' έχετε πρήξει ...μια χαρά τον είναι, χαζομπαμΠΑΣ εθισμένος. Απλά, είναι τσατισμένος, γιατί μια φορά π μετρήσαμαν τς καταχτήσεις μας, βγήκε ποοοοολύ χαμένος 

Πληροφορίες για την πορεία που έχει στο τρέχον πρωτάθλημα, ο εκάστοτε επόμενος αντίπαλος του ΠΑΣ.





Έχει προκύψει πολλές φορές στις συζητήσεις, οπότε ...το σιάξαμαν κι αυτό.
Κι όσο προχωράει ο πρωτάθλημας θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
Ποιό μωρέ;
Τη φόρμα των ομάδων.
Πως τα πάνε στα τελευταία τους παιχνίδια.
Θα βλέπετε τη βαθμολογία των 3 και των 5 τελευταίων αγωνιστικών.
Χρήσιμο και για τους κουβάδες του καφενέ!
Ιδού:

19

Πρωτάθλημα - Κύπελλο 2017-2018 / Βαθμολογία - Στατιστικά 2017-18 by PAS.gr

« στις: Παρ 18 Αύγ 2017 17:45  »

Καλή μας αρχή



Περί ισοβαθμιών:
Για το τι ισχύει επίσημα αρμοδιότερος όλων να εξηγήσει ο Lemo, είναι γνωστό.
Για την θκια μας βαθμολογία...
Σε περίπτωση ισοβαθμίας:
Μετράει πρώτα η διαφορα goals
Αν κι εκεί ισοβαθμία μετράει η καλύτερη επίθεση.
Αν κι εκεί τα ίδια, μετράει η περυσινή θέση στη βαθμολογία.
Αν στις ισοβαθμίες εμπλέκεται ο ΠΑΣ, μετράει το βάρος της φανέλας, κι εκεί είμαστε χωρίς ανταγωνιστή.

20

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Για τα Α-δεσποτάκια

« στις: Παρ 02 Ιούν 2017 12:06  »

Γιατί κάποιοι καλοί μας φίλοι είναι παρατημένοι και χρειάζονται κι αυτοί στήριξη:

Adopt a Pet στην Παραλία Θεσσαλονίκης

Ένα κουτάβι εδώ, δυο κουτάβια εκεί, τρία πιο κάτω.....και όλα σου δίνουν ραντεβού την Κυριακή 11 Ιουνίου!

Μια μεγάλη αγκαλιά θα ανοίξει για τους τετράποδους, αδέσποτους φίλους μας στην Νέα παραλία Θεσσαλονίκης, μπροστά στο Βασιλικό Θέατρο την Κυριακή 11 Ιουνίου.

Στην Νέα παραλία Θεσσαλονίκης, μπροστα στο Βασιλικό Θέατρο θα βρίσκονται δεκάδες μικρά και μεγάλα σκυλάκια που φιλοξενούνται στα καταφύγια των οργανώσεων και έχουν ανάγκη από ένα σπίτι, ενώ η δράση με σύνθημα Υιοθετώ πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Υποστηρικτές της διοργάνωσης είναι:
η Farmina Pet Foods Hellas
Τα κατάστηματα Friends by Quiko Mega Pet

Ενώ θα υπάρχει ένα εκπληκτικό Fun Kids Arena για τα παιδιά powered απότο κατάστημα παιδχνιδιών Fantom Toys και την Just toys!

Οι Οργανώσεις που συμμετέχουν στην εκδήλωση είναι οι:

- Φροντίζω Φιλοζωικό Σωματείο ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΡΕΤΖΙΚΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -STRAY DOGS THESSALONIKI
- Φιλοζωικός Σύλλογος εθελοντών Θερμαϊκού ο Σείριος
- Noiazomai -Animal Rescue Thessaloniki Greece -Φιλοζωική Οργάνωση Θεσ/νίκης
- Therapy Dogs

To event θα πλαισιωθεί από:

ZOO 90,8 DJ SETS
FUN KID’S ARENA
PHOTO BOOTH
ΟΜΙΛΙΕΣ – ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ
BOOTHS ΦΙΛΟΖΩΪΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
SPECIAL GIFTS TO ADOPTERS

Οι υιοθεσίες θα πραγματοποιούνται μέσω των οργανώσεων, με συμβόλαιο υιοθεσίας, και με τις προϋποθέσεις που ορίζονται από το νόμο.

Σας περιμένουμε όλους!

Ματούλα Ζαμάνη και Θανάσης Παπακωνσταντίνου τραγουδούν αφιλοκερδώς για τ’ αδέσποτα της Λάρισας

Μια συναυλία για τ’ αδέσποτα ζώα διοργανώνει το φιλοζωικό σωματείο «Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας», την Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017 στο χώρο του Κηποθεάτρου Λάρισας και ώρα 9:30 μ.μ., υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας και του Δήμου Λαρισαίων.

Η Ματούλα Ζαμάνη, μια από τις πλέον αγαπημένες τραγουδοποιούς του ελληνικού κοινού, ενώνει τη φωνή της με τον μοναδικό Θανάση Παπακωνσταντίνου, που θα βρίσκεται εκεί σε φιλική συμμετοχή, σε μια μαγική βραδιά αφιερωμένη στους πιο αδύναμους της κοινωνίας μας, που είναι πάντα τα ζώα, θύματα της δικής μας ολιγωρίας και εκμετάλλευσης.

Όπως αναφέρει το φιλοζωικό σωματείο «Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας» στόχος είναι η βραδιά αυτή να αποτελέσει ένα σημείο συνάντησης όπου θα ενωθούν οι φωνές όλων εκείνων των ευαισθητοποιημένων πολιτών που παλεύουν για να έρθει μια καινούρια μέρα για όλα εκείνα τα αδέσποτα ζώα που μάχονται καθημερινά να επιβιώσουν στους ελληνικούς δρόμους.

Τα έσοδα της συναυλίας, στην οποία οι καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς, θα διατεθούν αποκλειστικά για τη φροντίδα, στήριξη, σίτιση και περίθαλψη αδέσποτων ζώων της πόλης της Λάρισα.

Τους τραγουδοποιούς θα συνοδεύσουν οι μουσικοί: Καζαντζής Θάνος, Νικολόπουλος Κώστας, Κονταράτος Γιάννης, Σταυρίδης Θάνος, Ρότσιος Ηλίας. Ηχολήπτες: Δημητριάδης Δημήτρης, Καραπιπέρης Κλεάνθης. Φώτα: Ζερβάκη Μελίνα. Εξοπλισμός ήχου και φωτισμού: Κυριλλίδης Στέλιος.

Τιμές εισιτηρίων: 8 ευρώ (προπώληση), 10 ευρώ (ταμείο). Η προπώληση ξεκίνησε την Παρασκευή 26 Μαΐου.

Σημεία διάθεσης στα καταστήματα
1. Snuff Tobacco Store (Κατάστημα 1: Φιλελλήνων 53Α, Φρούριο Λάρισας - Κατάστημα 2: Κουμουνδούρου 1).
2. Βιβλιοχαρτοπωλείο FLASH - Καλτσάς Αχιλλέας (Παπαναστασίου Αλέξανδρου 57.)
3. Οφηλία Pet Shop - Grooming Salon (Καλλιθέας 5).
4. Mosh Pit Booze Bar (Κουμουνδούρου 16).
5. Print Shirt (28ης Οκτωβρίου 10).

Χορηγοί της συναυλίας είναι η εφημερίδα Ελευθερία και το κατάστημα Print Shirt

Γιάννενα μεριά ιτς τπτ, ή δεν έχμε αδέσποτα δώγιας;

21

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Ηπειρώτκα...

« στις: Τετ 10 Μάι 2017 19:56  »

Ρε δεν έχουμε ένα γαμώθεμα για Ηπειρώτικα προϊόντα!!!

Ας τ ανοίξω, με αφορμή το Ηπειρώτικο και παλαιωμένο της Zoinos Winery.

Με γνωστές φάτσες η διαφήμιση ...ΤΑ ΣΠΑΕΙ

22

Σχετικά με το forum / Περί πμ...

« στις: Δευ 01 Μάι 2017 15:44  »

Με αφορμή ένα απαράδεκτο ΠΜ ενός (παλιού κιόλας τρομάρα του) μέλους και τα όσα ακολούθησαν και μια απορία ενός φίλου...

Κάποιες πληροφορίες μέχρι να φτάσουμε στις έσχατες λύσεις:

1. Στις ρυθμίσεις των προσωπικών μηνυμάτων, υπάρχει προεπιλεγμένη η προτίμηση να λαμβάνονται ΠΜ από όλους, εκτός όσων είναι στη λίστα αγνοημένων.

Υπάρχουν και οι επιλογές

Μόνον από τους διαχειριστές
Μόνον από διαχειριστές και φίλους
Από όλους

Μπορείτε να ενεργοποιήσετε όποια σας ταιριάζει.
Ίσως είναι και η μοναδική χρησιμότητα του να προσθέσεις κάποιον στη λίστα φίλων, εκτός από το να τον βλέπεις μπολνταρισμένο όταν κόβει βόλτες στον καφενέ.

2. Φίλους πως να προθέτετε, νομίζω λίγο πολύ το ξέρετε, κάπου θα έχετε τρακάρει σ' αυτή την επιλογή.
Για να αγνοήσετε κάποιον όμως;
Πάτε στο προφίλ σας, επιλέγετε "Αλλαγή προφίλ" ε βουαλά, μπορείτε να προσθέτετε - αφαιρείτε από τη λίστα φίλων και ιγκνοριασμένων.



3. Αποτέλεσμα ιγκνοριάσματος:
α. Θα λαμβάνετε ή όχι ΠΜ από το συγκεκριμένο μέλος, ανάλογα τι έχετε επιλέξει στο (1).
β. Δεν θα βλέπετε τα ποστς του στον καφενέ, ή καλύτερα, θα επιλέγετε κάθε φορά αν θα τα βλέπετε ή όχι:



4. Αν αυτά δεν σας λύνουν το όποιο πρόβλημα, μπορείτε να αναφέρετε το προσωπικό μήνυμα στους διαχειριστές για να δουν τι μέλλει γενέσθαι.

Υ.Γ.
Καλή Πρωτομαγιά

• Απάντηση
• Παράθεση

23

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Σέλτσο (το άγνωστο Ζάλογγο)

« στις: Πεμ 20 Απρ 2017 14:00  »

Δημοτικό Σχολείο Μηλέων Πηγών

ΜΟΝΗ ΣΕΛΤΣΟΥ

Ο ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΠΟΤΣΑΡΑΙΩΝ
 Χάρτης της πορείας των ΣουλιωτώνΣτην περιοχή των Πηγών, και σε απόσταση δύο ωρών με τα πόδια, βρίσκεται και το ιστορικό μοναστήρι του Σέλτσου. Η Μονή Σέλτσου οφείλει τη φήμη της στην ιστορική μάχη που έγινε στην περιοχή της τον Απρίλη του 1804 μεταξύ των στρατευμάτων του Αλή Πασά και των Σουλιωτών, και στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των τελευταίων, οι οποίοι, όπως στο Ζάλογγο, προτίμησαν το θάνατο και το γκρέμισμα στον Αχελώο από την αιχμαλωσία και την ατίμωση.
Μετά την παράδοση του Σουλίου στον Αλή Πασά με την συνθήκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν κατά τμήματα το Σούλι. Ο Αλή Πασάς παρασπονδώντας διέταξε να κυκλωθούν τα μέρη απ' όπου θα περνούσαν οι οικογένειες, να τις αιχμαλωτίσουν και να τις μεταφέρουν στα Γιάννενα. Η πρώτη ομάδα που κατευθύνονταν προς την Πάργα υπό τις οδηγίες του Φώτη Τζαβέλλα και του Δήμου Δράκου, κάπου 2.000 άτομα, κατάφερε πολεμώντας σκληρά να φθάσει στον προορισμό της.
Δύο άλλες ομάδες με αρχηγούς τους Κίτσο Μπότσαρη και Κουτσονίκα κινήθηκαν προς το Ζάλογγο με σκοπό ένα τμήμα αυτών να εγκατασταθεί στη Λάμαρη, πεδιάδα Λούρου και Ζαλόγγου, ενώ το άλλο τμήμα, το πιο πολυάριθμο, μόλις φθάσει εκεί να προχωρήσει στην συνέχεια προς το Βουργαρέλι όπου από το 1800 έχει εγκατασταθεί η οικογένεια των Μποτσαραίων, όταν ο Γεώργιος Μπότσαρης, πατέρας του Κίτσου, εγκατέλειψε την περιοχή του Σουλίου και πήρε ως αντάλλαγμα το αρματολίκι των Τζουμέρκων. Οι οικογένειες που είχαν καταφύγει στο Ζάλογγο αντιμετώπισαν και πάλι τη μανία των Τουρκοαλβανών του Αλή. Όταν η κατάσταση έγινε κρίσιμη άλλοι από τους Σουλιώτες έκαναν απελπισμένοι έξοδο και διέφυγαν άλλοι όμως βρήκαν το θάνατο ή αιχμαλωτίστηκαν. 22 γυναίκες και 6 άνδρες στις 18 Δεκεμβρίου προτίμησαν να γκρεμιστούν στο βάραθρο από το ψηλότερο μέρος του βουνού -οι μητέρες εκσφενδόνισαν πρώτα τα παιδιά τους- παρά να πέσουν στα χέρια των εχθρών. Ένα σώμα από 160 Σουλιώτες υπό του Κίτσου Μπότσαρη κατάφερε να διασπάσει τις γραμμές των πολιορκητών και να φθάσει στο Βουργαρέλι. Μετά τη μάχη του Ζαλόγγου ο Αλή Πασάς έστειλε δύναμη 500 στρατιωτών για να συλλάβουν 23 οικογένειες Σουλιωτών οι οποίες διέμεναν στη Ρηνιάσα (περιοχή ανάμεσα στην Πάργα και την Πρέβεζα). Οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό και άρχισαν χωρίς διάκριση να σκοτώνουν και να αιχμαλωτίζουν. Μια Σουλιώτισσα, η Δέσπω Σέχου, σύναξε όλη τη φαμίλια της στον πύργο του Δημουλά και άρχισε τον πόλεμο στους Τουρκαρβανίτες. Για ν' αποφύγει τη σκλαβιά έβαλε φωτιά στη μπαρουταποθήκη και ο πύργος με 11 ψυχές σωριάστηκε σε ερείπια.
Όταν έφθασε ο Κίτσος Μπότσαρης στο Βουλγαρέλι και πληροφορήθηκε τα παραπάνω γεγονότα, αποφάσισε να εγκαταλείψουν την περιοχή του Βουργαρελίου όπου κινδύνευαν να κυκλωθούν και να υποστούν την τύχη του Ζαλόγγου. Τους συμβούλευσε να βαδίσουν προς την Βρεστενίτσα στην περιοχή των Αγράφων, όπου υπήρχαν φυσικά οχυρές θέσεις.

Περί τα τέλη του Δεκέμβρη του 1803 αναχώρησαν από το Βουργαρέλι προς την Βρεστενίτσα 1.148 Σουλιώτες, άνδρες γυναίκες και παιδιά, υπό την αρχηγία του Κίτσου και Νότη Μπότσαρη ενώ συγχρόνως απέστειλαν στα Γιάννενα τον Παλάσκα να διαμαρτυρηθεί στον Αλή Πασά. Ήθελαν έτσι από τη μια μεριά να κερδίσουν χρόνο, από την άλλη να έλθουν σε συνεννόηση με τον Αλή για να μπορέσουν να απομακρυνθούν ανενόχλητοι από την Ήπειρο.

Ο Αλή Πασάς απάντησε στον Παλάσκα ότι αγνοούσε τα γεγονότα, τον διαβεβαίωσε ότι θα τιμωρήσει τους ενόχους και τον προέτρεψε να πείσει τους Σουλιώτες να μεταβούν στα Γιάννενα όπου κανένα κίνδυνο δεν θα διέτρεχαν. Συγχρόνως όμως διέταξε δύο εμπειροπόλεμους στρατηγούς, τον Άγο Μπουχαρδιάρη ή Βασιαρή και τον Μπεκήρ Τζογαδούρο να ετοιμάσουν σώμα από 5.000 Τουρκοαρβανίτες για να καταδιώξουν τους Σουλιώτες. Οι Σουλιώτες μετά από κοπιώδη και μακρά πορεία έφθασαν στην Βρεστενίτσα και περίμεναν τον Παλάσκα.

Η άφιξη του Παλάσκα διέψευσε και τις τελευταίες ελπίδες σωτηρίας. Ο Κίτσος Μπότσαρης έκανε τότε το μοιραίο σφάλμα -για να μην απομακρυνθούν οι Σουλιώτες από τα αρματολίκια Ραδοβιζίου και Τζουμέρκων που εξουσίαζαν, και στην περιοχή των οποίων είχαν συγκεντρωμένα τρόφιμα, πολεμοφόδια και χρήματα- να οχυρωθεί στη φυσικά οχυρή Μονή Σέλτσου. Η περιοχή του Σέλτσου είναι μεν φυσικά οχυρή θέση, έχει όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα αφού στερείται εξόδου διαφυγής όπως η τακτική του πολέμου απαιτεί.

Πάντως αποφάσισαν να μείνουν στην περιοχή της Μονής και εάν υπάρχει ανάγκη να αμυνθούν βασιζόμενοι στην πείρα και στη γενναιότητα που είχαν αποκτήσει από τα τόσα χρόνια πολέμου και θέτοντας σε εφαρμογή και εκεί στο Σέλτσο την τακτική που τόσα χρόνια εφάρμοζαν στα βράχια του Σουλίου. Άρχισαν να συγκεντρώνουν τρόφιμα και ζωοτροφές από τις γύρω περιοχές, στο εσωτερικό και στα κελιά της Μονής εγκατέστησαν τα γυναικόπαιδα, και τέλος κατασκεύασαν τρία οχυρά στην κορυφογραμμή του Φράξου. Το πρώτο ακριβώς πάνω από το μονοπάτι που οδηγεί από το χωριό Βρεστενίτσα στη Μονή και τα άλλα δύο προς το πάνω μέρος της κορυφογραμμής Φράξου και προς την κορυφή Νεγκόζη. Από τα φυλάκια αυτά, το πρώτο ήταν περισσότερο ενισχυμένο γιατί βρισκόταν στο μονοπάτι που οδηγούσε στο μοναστήρι και λογικά θα δεχόταν τη μεγαλύτερη πίεση των δυνάμεων του Αλή. Την αρχηγία του είχε αναλάβει ο Κίτσος Μπότσαρης που παράλληλα διεύθυνε και την όλη άμυνα των οχυρωμάτων αυτών. Τα δύο άλλα οχυρώματα «Φράξος» και «Προφήτης Ηλίας» φυλάσσονταν από μικρότερες δυνάμεις ανδρών αφού δεν ήταν δυνατή από τα μέρη εκείνα η κατά μέτωπο επίθεση του εχθρού και επειδή οι περιοχές αυτές ήταν καλυμμένες με χιόνια. Υπήρχε και ένα τέταρτο φυλάκιο πάνω από την Μονή και την πλευρά του Νεγκόζη επανδρωμένο με λίγους άνδρες που φύλαγε δύσβατους δρόμους που οδηγούν από την κορυφογραμμή και από την χαράδρα του Νεγκόζη στο μοναστήρι.

Εκτός των οχυρωμάτων της γραμμής αυτής οι Σουλιώτες σε απόσταση 400-500 μέτρων από τη Μονή σε χαμηλότερα υψώματα είχαν αναγείρει πρόχειρα φυλάκια δεύτερης αμυντικής ζώνης, επανδρωμένα με τους γηραιότερους των ανδρών και τις γυναίκες που μπορούσαν να κρατήσουν όπλο. Στο μοναστήρι μαζί με τους Σουλιώτες συγκεντρώθηκαν και άλλοι (καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους) Έλληνες κάτοικοι του Ραδοβιζίου με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός των Σουλιωτών να φτάσει τους 1.400. Απ' αυτούς ένοπλοι, άνδρες και γυναίκες, ήταν μόνο 500 (360 άνδρες και οι υπόλοιπες γυναίκες).

Στις 12 Γενάρη του 1804 οι οχυρωμένοι στη Μονή Σέλτσου Σουλιώτες περικυκλώθηκαν από 8.000 Τουρκαρβανίτες υπό τους Μπεκήρ Τζογαδούρο, Άγο Μπουχορδάρη ή Βασιάρη, και Βέλη Πασά, καθώς και από τους υπηρετούντες τον Αλή Πασά Έλληνες αρματολούς με τους άνδρες τους, Ζήκο Μίχα και Αλέξη Τζήμα της Λάκκας Λελόβων, Κωνσταντίνο Πουλή των Τζουμέρκων και Δημήτριο Καραΐσκο (τον πατέρα του Γ. Καραϊσκάκη) του Βάλτου. Μετά από μικρή προπαρασκευή τριών ημερών, στις 15 Γενάρη ακολούθησε η πρώτη επίθεση των Τουρκοαλβανών, η οποία αποκρούσθηκε από τους οχυρωμένους στην Μονή του Σέλτσου Σουλιώτες που πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση. Ο απολογισμός της πρώτης μάχης ήταν 78 νεκροί Τουρκαλβανοί και 6 Σουλιώτες. Τον κύριο όγκο της επίθεσης δέχθηκε το πρώτο οχυρό. Οι Σουλιώτες του φυλακίου αυτού έμπηξαν στο μέρος εκείνο, σύμβολο της γενναίας αντίστασης και της σιδερένιας θέλησης, ένα σιδερένιο Σταυρό. Από το γεγονός αυτό ονομάσθηκε το μέρος εκείνο «Σιδερένιος» ονομασία που και σήμερα κατέχει η θέση αυτή. Από την πρώτη αυτή αναμέτρηση οι Τούρκοι έλαβαν σκληρό μάθημα και κατανόησαν ότι δεν ήταν δυνατό με βίαιη τακτική και κατά μέτωπο επίθεση να καταλάβουν το Μοναστήρι και άρχισαν πάλι τη γνωστή τους τακτική, τον αποκλεισμό, περιμένοντας από την πείνα, τον άλλο εχθρό των Σουλιωτών να πετύχει ότι αυτοί δεν μπορούσαν. Ολόκληρο το χειμώνα του 1804 οι Σουλιώτες έμειναν στενά αποκλεισμένοι στο μοναστήρι του Σέλτσου.

Στις 20 Απρίλη ο Αλή Πασάς στέλνει και νέες ενισχύσεις και με επιστολή του παραγγέλνει στους στρατηγούς του να ξεπαστρέψουν μια «φούχτα κατσικοκλεφτών» όπως τους αποκαλούσε, εντός δέκα ημερών.

Την επόμενη μέρα, 21 Απρίλη του 1804 μετά από τρίμηνη πολιορκία και προδοσία του Γιώργου Κύργιου, ανιψιού του Ζίκου Μίχου -του είχε υποσχεθεί ο Αλή Πασάς το αρματολίκι της Λάκκας εάν τους βοηθούσε να πάρουν το μοναστήρι- μία ομάδα από 3.000 Τουρκοαλβανούς και άλλους 1.200 εφεδρικούς Αλβανούς εξουδετέρωσε την αντίσταση του Φυλακίου «Προφήτης Ηλίας» που βρισκόταν πάνω από τη Μονή Σέλτσου και εισέβαλε στο χώρο του μοναστηριού. Στη φονική και άνιση μάχη που επακολούθησε και γενικεύτηκε με την προσθήκη και άλλων Τουρκαλβανών, άλλοι Σουλιώτες σκοτώθηκαν, άλλοι αιχμαλωτίσθηκαν -όπως ο Νότης Μπότσαρης, η γυναίκα του Χριστίνα και τα παιδιά του Κίτσου Μπότσαρη, Κώστας, Δέσποινα και Αγγελική- και άλλοι, κυρίως γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών γκρεμίστηκαν σε βάραθρο 300 μέτρων, αφήνοντας τα κορμιά τους στον Ασπροπόταμο, αναδεικνύοντας έτσι το μοναστήρι του Σέλτσου σε νέο Ζάλογγο. Σ' αυτούς που προτίμησαν να πνιγούν παρά να αιχμαλωτιστούν από τους Τούρκους ήταν και η όμορφη 19χρονη Λένη Μπότσαρη, κόρη του Κίτσου (μερικοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για την 21χρονη Ελένη Μπότσαρη, κόρη του Νότη και ανιψιά του Κίτσου Μπότσαρη) για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία της οποίας γράφτηκαν πολλά δημοτικά τραγούδια. Το σημείο στο οποίο πήδησε η Λένω Μπότσαρη στον Αχελώο, έμεινε στην ιστορία ως «το πήδημα της καπετάνισσας». Ο Κίτσος Μπότσαρης με το γιο του Μάρκο πολέμησαν τον εχθρό, γλίτωσαν σε μια σπηλιά κρυμμένοι -γνωστή στην περιοχή ως «η Σπηλιά του Κίτσου Μπότσαρη»- και μετά από πολλές περιπέτειες έφθασαν στην Πάργα όπου βρίσκονταν και οι άλλοι Σουλιώτες με τον Φώτη Τζαβέλλα.

Ο τελικός απολογισμός από τη μάχη του Σέλτσου και το χαλασμό των Μποτσαραίων ήταν η διάσωση μόνο 80 Σουλιωτών από τους οποίους οι 65 - σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες 54- πέρασαν τον Αχελώο σε διάφορα σημεία και κατέφυγαν στ' Άγραφα.

Το Σέλτσο κλείνει την τριλογία των θυσιών των Σουλιωτών μακριά από το Κακοσούλι (Ζάλογγο - Ρηνιάσσα - Σέλτσο) που ακολούθησε μετά την συνθηκολόγηση του 1803. Σαν ένα άλλο Ζάλογγο, πιο οδυνηρό όμως από χαμένες ανθρώπινες ψυχές μαρτυρεί ότι ο τόπος ούτε δίνει ούτε αφαιρεί την ανδρεία.

epiruspost.gr

213 χρόνια συμπληρώνονται από τη θυσία του Σέλτσου... Η Μάχη του Σέλτσου και η τελευταία θυσία των Σουλιωτών το 1804, που έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από την Ιερά Μονή Σέλτσου στην Κοιλάδα του Αχελώου, είναι ένα δεύτερο Ζάλογγο τραγικότερο και υπέρτερο ίσως, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό.

Από τους 1400 περίπου Σουλιώτες που κατέφθασαν στην Ιερά Μονή που υπήρχε στο Σέλτσο διασώθηκαν μόνο 65.

Για να τιμηθεί αυτή η ημέρα της ανείπωτης αυτής θυσίας ο δήμος Γ. Καραϊσκάκη σε συνεργασία με την Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας θα προβεί στη διοργάνωση λιτής εκδήλωσης μνήμης στο χώρο της Ιεράς Μονής Σέλτσου την Παρασκευή 21 Απριλίου στις δέκα και μισή το πρωί.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει:

-Τέλεση Επιμνημόσυνης δέησης-Αρτοκλασία από τον Σεβασμιώτατο
Μητροπολίτη Άρτας κ. Καλλίνικο (θα προηγηθεί αρχιερατική λειτουργία στον Ιερό Ναό Γεννέσεως Θεοτόκου στις Πηγές Άρτας με προβλεπόμενο πέρας αυτής την 09.45 ώρα)

-Ρίψη στεφάνων στο όπισθεν της μονής φοβερό βάραθρο της Γκούρας τον «Πέτακα» όπου ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ τα πρώτα 250 και πλέον γυναικόπαιδα των Σουλιωτών.

-Σύντομη ενημερωτική ομιλία.

24

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Ο Όρκος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

« στις: Τρι 18 Απρ 2017 14:52  »

Πάνε τρία χρόνια και μια μέρα που την έκανε.
Αντιγράφω από το sombrero.gr


Είναι φορές που βλέπω κάποιον κακομαθημένο, ανώριμο ποδοσφαιριστή να βγάζει τόσα χρήματα που δεν μπορεί να τα ξοδέψει, ένα ποδόσφαιρο βρώμικο, γεμάτο βία, οπαδούς που να τους νοιάζει η νίκη με οποιονδήποτε τρόπο και εμένα σε κάποιο γήπεδο να έχω χρυσοπληρώσει εισιτήριο για να δω ένα τραγικό θέαμα και κάπου μέσα μου κλονίζεται η σχέση μου με το ποδόσφαιρο. Εκείνες τις στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου να λέει κρυφά: «γιατί ασχολείσαι ακόμα;» σκέφτομαι ότι υπάρχουν ανθρώποι σημαντικοί που αγαπούν το ίδιο άθλημα, κατάλαβαν και οι ίδιοι τι σημαίνει να είσαι οπαδός και λέω «όχι δεν είναι λάθος».

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς όλων των εποχών, πέθανε χθες σε ηλικία 87 ετών στο Μεξικό. Η πρώτη επαφή μου με το έργο του ήταν το «100 Χρόνια Μοναξιάς» που έπεσε στα χέρια μου κατά σύμπτωση σε κάποιες καλοκαιρινές διακοπές όταν ήμουν αρκετά πιο μικρός. Μια που το βιβλίο ήταν μιας φίλης και συνεπώς ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου σχετικά περιορισμένος, προσπαθούσα να το διαβάσω όσο πιο γρήγορα γινόταν, ένα βιβλίο ενδιαφέρον και περίεργο που δεν μπορούσα να καταλάβω όλες τις πτυχές του μια που δεν είχα και το απαραίτητο υπόβαθρο. Πραγματικότητα και φαντασία, συμβολισμοί και ιστορία, κάθε σελίδα βιβλίου και αμέτρητες εικόνες.

Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι ο Μάρκες που δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το ποδόσφαιρο, έφτασε να το αγαπήσει. Έστω και αν συχνά το σχολίαζε αρνητικά, όπως όλοι κάνουμε. Ο Μάρκες έζησε την εποχή του «Ελ Ντοράντο», την περίοδο του 1949 με 1954 όταν και μια διαμάχη στα εσωτερικά του ποδοσφαίρου της Κολομβίας ανάμεσα στην Λίγκα και την Ομοσπονδία έφερε την τιμωρία από την ΦΙΦΑ με τις ομάδες της Κολομβίας να αποβάλλονται από τις διεθνείς διοργανώσεις και το πρωτάθλημα να γίνεται επί της ουσίας ανεπίσημα και ημι-παράνομα για κάποια χρόνια. Την ίδια στιγμή μια αντίστοιχη κόντρα στην Αργεντινή αυτή τη φορά ανάμεσα στην Ομοσπονδία και στον Περόν έφερε απεργία των ποδοσφαιριστών και πολλοί παίκτες από την Αργεντινή πήγαν στην Κολομβία (κάτι σαν το lockout του ΝΒΑ). Σε αυτό βοήθησε πολύ και το γεγονός ότι καθώς το πρωτάθλημα δεν ήταν υπό τη ΦΙΦΑ, οι ομάδες της Κολομβίας έπαιρναν τζάμπα τους παίκτες που πήγαιναν για την αρπαχτή τους. Έτσι, μέσα σε μια χρονιά, το πρωτάθλημα της χώρας έγινε κορυφαίο με ονόματα όπως ο ντι Στέφανο και ο Έκτορ Ρίαλ να συμμετέχουν σε ομάδες της Κολομβίας. Το «Ελ Ντοράντο» κράτησε πέντε χρόνια περίπου και με την λύση της διαμάχης οι περισσότεροι παίκτες έφυγαν.

Ο Μάρκες τον Ιούνιο του 1950 ως νεαρός δημοσιογράφος πηγαίνει για πρώτη φορά στο γήπεδο για να δει τον αγώνα της Ατλέτικο Τζούνιορ ντε Μπαρανκίγια απέναντι στους Μιγιονάριος της Μπογκοτά. Δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το άθλημα μέχρι τότε και ζει για πρώτη φορά από κοντά το πάθος και την ένταση των κερκίδων, ανακαλύπτει την επίδραση που έχει το γήπεδο ακόμα και στον πιο κυριλέ άνθρωπο και έχει την τύχη να δει σπουδαίους παίκτες όπως από την μία τον Βραζιλιάνο Ελένο ντε Φρέιτας και από την άλλη τον Αλφρέντο ντι Στέφανο. Οι γηπεδούχοι θα κερδίσουν με 2-1 Η επίσκεψή του αυτή θα του μείνει αξέχαστη, θα τον κάνει οπαδό της Τζούνιορ και θα γράψει ένα κείμενο με τίτλο «Ο Όρκος» για να επισημοποιήσει το γεγονός. Ένα κείμενο που φυσικά ξεφεύγει από τα απλά ποδοσφαιρικά κλισέ αφού στο μυαλό του μετατρέπει τους ποδοσφαιριστές σε συγγραφείς. Η κάκιστη μετάφραση του κειμένου είναι δική μου:


«Και τότε αποφάσισα να πάω στο γήπεδο. Καθώς ήταν πιο σημαντικό παιχνίδι από τα προηγούμενα, έπρεπε να πάω πιο νωρίς. Ομολογώ ότι ποτέ στη ζωή μου δεν έφτασα κάπου τόσο νωρίς και δεν έφυγα τόσο κατάκοπος. Ο Αλφόνσο κι ο Χερμάν δεν είχαν πάρει ποτέ την πρωτοβουλία να με προσηλυτίσουν στη θρησκεία του κυριακάτικου ποδοσφαίρου, παρ’ όλα αυτά θα έπρεπε να υποπτευθούν ότι θα μετατρεπόμουν σε αυτόν τον τρελό, καθαρό από οποιαδήποτε γυαλάδα που μπορεί να θεωρηθεί ως το τελευταίο ίχνος πολιτισμού, όπως χθες στις κερκίδες του Μουνισιπάλ.

Η πρώτη στιγμή διαύγειας στην οποία κατάλαβα ότι μετατρεπόμουν σε πρώιμο οπαδό, ήταν όταν παρατήρησα ότι σε όλη μου τη ζωή είχα κάτι για το οποίο πολλές φορές υπερηφανευόμουν και χθες με ενοχλούσε με έναν απαράδεκτο τρόπο: το αίσθημα της ντροπής. Τώρα κατάλαβα γιατί αυτοί οι κύριοι, συνήθως τόσο τυπικοί, νιώθουν όπως το καλαμάρι στο μελάνι του όταν παίρνουν την θέση τους στις εξέδρες με τα καπελάκια τους σε διάφορα χρώματα. Με μόνο αυτή τη χειρονομία μετατρέπονται σε διαφορετικούς ανθρώπους, σαν αυτό το καπελάκι να μην είναι απλά ένα μέρος της στολής, αλλά μια νέα προσωπικότητα.

Δεν ξέρω αν αυτή η πρόσφατη εγγραφή μου ως οπαδός είναι αρκετή για να μου επιτρέψει μερικές προσωπικές παρατηρήσεις για το χθεσινό παιχνίδι, αλλά καθώς όπως συμφωνήσαμε ένας από τους θεμέλιους κανόνες του οπαδισμού είναι να χάνεις τελείως το αίσθημα της ντροπής, θα πω ό,τι είδα (ή ό,τι νομίζω ότι είδα) χθες στο γήπεδο, για να έχω την πολυτέλεια να φορέσω από νωρίς τις αθλητικές φόρμες που φυλούσα καλά. Κατ’ αρχήν, μου φάνηκε ότι η Ατλέτικο Τζούνιορ κυριάρχησε επί των Μιγιονάριος από την πρώτη στιγμή. Αν η άσπρη γραμμή που χωρίζει το γήπεδο στα δύο σημαίνει κάτι, τότε το προηγούμενο συμπέρασμά μου είναι ορθό, καθώς ελάχιστες φορές πέρασε η μπάλα στο μισό που βρισκόταν το τέρμα της Τζούνιορ (Πώς πάει το ντεμπούτο μου ως ποδοσφαιρικός σχολιαστής;)

Επιπρόσθετα, αν οι παίκτες της Τζούνιορ δεν ήταν ποδοσφαιριστές αλλά συγγραφείς, πιστεύω ότι ο «μαέστρος» Ελένο θα ήταν ένας υπέροχος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Οι υπολογισμένες και ακριβείς του κινήσεις και τα ξαφνικά του και αιφνιδιαστικά τελειώματα τού δίνουν τα απαραίτητα προσόντα για να γίνει ο δημιουργός ενός νέου ντετέκτιβ των αστυνομικών διηγημάτων. Από την άλλη, ο Χαρόλδο θα ήταν ένα είδος Μαρσελίνο Μέντεζ υ Πελάγιο, με την ευκολία που έχει ο Βραζιλιάνος να βρίσκεται σε όλα τα σημεία του γηπέδου και να κάνει δουλειά σε όλα, μαρκάροντας ταυτόχρονα έντεκα αντιπάλους σαν να μην είναι ο σκοπός του να βάλει γκολ, αλλά να γράψει όλους τους τόμους του Μαρσελίνο. Ο Μπερασκοσέα θα ήταν ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, αλλά αν είχε γράψει επτακόσιους τόμους και οι επτακόσιοι θα είχαν ως θέμα την σημασία της κεφαλής της καρφίτσας. Και τι μεγάλος κριτικός τέχνης θα ήταν ο Ντος Σάντος, που θα έκοβε την πορεία των φλύαρων συγγραφέων και τις ελπίδες τους να φτάσουν σε ένα γκολ που θα τους έδινε την αθανασία.

Ο ντε Λατούρ θα είχε γράψει μερικούς στίχους. Ποιήματα που θα ενέπνεαν ταινίες μεγάλου μήκους, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για τον Άρι. Γιατί για τον Άρι δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, καθώς οι συμπαίκτες του της Τζούνιορ δεν του έδωσαν την ευκαιρία να δείξει έστω και τις πιο απλές φιλολογικές του δυνατότητες. Και όλα αυτά χωρίς να μιλήσουμε για τους Μιγιονάριος, των οποίων ο μέγας ντι Στέφανο, αν ξέρει από κάτι, σίγουρα είναι η ρητορική.

Δεν πιστεύω ότι έχασα τίποτα με αυτή την αμετάκλητη είσοδό μου, που σήμερα κάνω δημόσια, στην αγία αδελφότητα των οπαδών. Το μόνο που εύχομαι τώρα είναι να προσηλυτίσω κάποιον. Και πιστεύω ότι θα είναι ο αγαπημένος μου φίλος, ο δόκτωρ Αλνταμπέρτο Ρέγιες τον οποίο θα προσκαλέσω στις κερκίδες του Μουνισιπάλ στο πρώτο ματς του δευτέρου γύρου, με την πρόθεση να μη συνεχίσω να νιώθω (από αθλητικής άποψης) το απολωλός πρόβατο».

25

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Το ξαναέκανε ...50 χρόνια μετά!

« στις: Τρι 18 Απρ 2017 01:54  »

Κι αν αυτή η Κυρία είναι 70 χρονώ, εγώ είμαι 15!

RESPECT

1st woman to officially run Boston Marathon does it again, 50 years later



A 20-year-old Syracuse University journalism student made history in 1967 by becoming the first woman to officially enter the Boston Marathon.

Monday, 50 years later, Kathrine Switzer crossed the finish line of the Boston Marathon wearing the same bib number an official tried to rip off her clothing in the 1967

This was Switzer's 40th marathon and her ninth time running the Boston race. The 70-year-old finished with an unofficial race time of 4:44:31 and an average mile of 10:51.
The 1967 encounter was captured in an iconic photo that turned Switzer into a hero and launched her career as an advocate for women in sports.
Switzer has said she did not intend to break barriers by entering the 1967 race. After all, another woman, Roberta Bingay Gibb, had completed the Boston Marathon in 1966 without a bib.
But the photo exposed the ugly nature of sexism in sports, thrusting Switzer into the spotlight and altering the course of her life.

'No dame ever ran the Boston Marathon'

Unlike Gibb, Switzer managed to score a bib in 1967 by signing up with her initials, K.V. Switzer. As she tells it, there were no official written rules saying only men could enter the race. Nor was there a spot on the entry form to select gender.
But in those days women rarely participated in professional or competitive sports. Even her coach at Syracuse -- where Switzer trained with the men's cross-country team -- told her the distance was too long for "fragile women."
"No dame ever ran the Boston Marathon!" coach Arnie Briggs told her, according to her memoir, "Marathon Woman." But if she could run the distance in practice he promised to take her to Boston.



When Switzer completed the 26-mile trial, Briggs insisted she sign up officially. She said she used her initials because her first name was misspelled on her birth certificate, Kathrine, and she was tired of repeating the error. Plus, she said she wanted to be a writer, and using her initials, like J.D. Salinger and e.e. cummings, seemed like a "cool, writerly" thing to do.
Her bib number would come to represent fearlessness in the face of adversity for female runners ever since. The Boston Marathon will retire number 261 in Switzer's honor after she runs the race on Monday with supporters from around the world.


'Give me those numbers!'

Switzer said she did not try to hide the fact she was a woman. She wore lipstick, earrings and burgundy shorts, but ended up wearing baggy sweats over her "feminine" running gear because of the wintry weather.
It was snowing by the time she and her teammates reached the starting line in Hopkinton. One of them told her to wipe off her lipstick so organizers would not notice her. She refused and began the race.
A few miles in she saw a man with a felt hat and overcoat in the middle of the road shaking his finger at her as she passed. Then, she heard the sound of leather shoes, a distinctly different noise from the patter of rubber soles, and knew something was wrong.
"Instinctively I jerked my head around quickly and looked square into the most vicious face I'd ever seen. A big man, a huge man, with bared teeth was set to pounce, and before I could react he grabbed my shoulder and flung me back, screaming, 'Get the hell out of my race and give me those numbers!'" she wrote in her memoir.
The man was race director Jock Semple. Press photographers captured Semple's contorted face as he grabbed at Switzer's numbers while her boyfriend pulled Semple off her.
After escaping the scene she ambled on for a few miles before her anger transformed into energy. She finished the race in four hours and 20 minutes, but would later be disqualified and expelled from the Amateur Athletic Union.
Support soon eclipsed the fallout and she became a celebrity.


'I could not let fear stop me'

Switzer used her influence to campaign to get women into the Boston Marathon by 1972. She went on to run 39 marathons, and achieving her personal best in 1975, 2:51:33, when she finished second in Boston. She won the New York City Marathon in 1974 in a moment that was captured by legendary photographer Ruth Orkin.


Kathrine Switzer at the New York City Marathon in 1974

She created the Avon International Running Circuit of women's-only races in 27 countries, paving the way for the first women's Olympic marathon in 1984. She became an author and TV commentator for the Olympics, World and National championships before returning to marathons at 64.
Along the way, 261 became a rallying cry among female runners. Switzer formed 261 Fearless, a nonprofit running club for women that has groups across the country. Some of its members will join Switzer for her victory lap on Monday, wearing the 261 bib to raise money for charity.

Why didn't she drop out of the 1967 race? Her website FAQs include a prepared response:
"Because I knew if I did that no one would believe women could run distances and deserved to be in the Boston Marathon; they would just think that I was a clown, and that women were barging into events where they had no ability. I was serious about my running and I could not let fear stop me," she said.

cnn.com