Θέματα

1

Αλλα Αθλήματα - Εθνικές ομάδες / ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ

« στις: Παρ 24 Φεβ 2017 21:12  »

Για 16 συνεχόμενα χρόνια τον είδαμε να ίπταται στους αιθέρες των Ελληνικών και Ευρωπαϊκών γηπέδων.
Να καθηλώνει τους αντιπάλους, να εμπνέει τους συμπαίκτες του, να μαγνητίζει και τελικά να κερδίζει τον σεβασμό, ακόμη και των οργανωμένων οπαδών των άλλων ομάδων.
Να αναγνωρίζεται απ' τους πάντες!

Είδαμε την μπάλα να χορεύει, να στροβιλίζεται, να κολλάει, να χάνεται - κυριολεκτικά να εξαφανίζεται, να ξαναεμφανίζεται και τέλος να παραδίδεται ολοκληρωτικά στα μαγικά του χέρια!

Λατρεύτηκε σαν Θεός, συζητήθηκε όσο κανείς άλλος, χαρακτηρίστηκε εξωγήινος και σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν ανήκε στο γνωστό - καθημερινό ανθρώπινο είδος.

Είναι αυτός που δεν ερμηνεύεται με τα λόγια.
Δεν περιγράφεται με τις λέξεις.
Που ακόμη και η εικόνα η ίδια αδυνατεί να αποτυπώσει το μεγαλείο ενός τέτοιου θεάματος!

Πιστεύεται πως οι επόμενες γενιές αντιλαμβάνονται το μέγεθος ενός αθλητή από τα οπτικά ντοκουμέντα κυρίως, που μένουν στο χρόνο ως αποδείξεις.
Νομίζω πως στην δική του περίπτωση, ούτε κι αυτό δεν είναι αρκετό, καθώς είναι ο άνθρωπος που κατάργησε τους νόμους της φύσης, αναβάθμισε τις αισθήσεις μας, και που όσα κι αν προσπαθήσεις να πεις ή να δείξεις, πάντοτε κάτι θα σου ξεφεύγει.

Αν το αντιλαμβάνονται, έστω και στο ελάχιστο οι νεότεροι άνθρωποι, είναι μέσα από άλλες συνθήκες:
Βράβευσης και τιμής εν ζωή του Έλληνα αθλητή.
Διαφορετικά, είναι αδύνατον να το καταλάβουν σε βάθος.
Και όχι επειδή το μπάσκετ έχει πλέον αλλάξει, αλλά γιατί ο ίδιος ήταν και παραμένει διαχρονικά αλλιώτικος!


Για τον Νίκο Γκάλη, νιώθω απεριόριστο σεβασμό και ασυγκράτητο θαυμασμό!
Όχι απλά επειδή υπήρξε και παραμένει ο απόλυτος Έλληνας αθλητής και ένας από τους κορυφαίους αθλητές παγκοσμίως.
Όχι μόνο επειδή ήταν εξωπραγματικός και οπωσδήποτε μοναδικός και ανεπανάληπτος!

Αλλά διότι ο χρόνος απέδειξε πως είναι μία τεράστια προσωπικότητα!
Με στιβαρό χαρακτήρα σε όλες του τις εκφάνσεις.
Με βαθύ ψυχισμό αλλά ακλόνητο! Αόρατον στη φθορά τρίτων και απόλυτα προστατευμένο από τον ίδιον!
Με λόγο καθαρό, συμπαγή, απλό και ευθύ! Χωρίς τίποτε περιττό, λειψό ή επιτηδευμένο.

Και κατατάσσω τον εαυτό μου στους τυχερούς και δικαιωμένους ανθρώπους που είχαν την ευκαιρία να τον δουν να αγωνίζεται σε πραγματικό χρόνο, ώστε να είμαι σε θέση να ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτό που είδαν τα μάτια μου,
δεν ήταν παιχνίδι της φαντασίας
και του αχαλίνωτου νου!

2

Ρε δεν ΠΑΣ καλα! / Χρόνια Πολλά Ανεξίτηλε Φίλε!

« στις: Πεμ 14 Ιούλ 2016 01:47  »

Χρόνια αέναα με υγεία, ευτυχία και αγάπη, Φίλε μου, New Pas.Pas!

3

ΠΑΣατέμπος (για να περνά η ώρα) / ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

« στις: Τρι 15 Δεκ 2015 23:04  »

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ: http://youtu.be/UQyXNIzdTG4

4

Αλλα Αθλήματα - Εθνικές ομάδες / ΚΟΥΙΖ - ΜΟΥΝΤΙΑΛ

« στις: Παρ 27 Νοέ 2015 00:33  »

Ποιά ήταν η μασκότ του fair play στα αγαπημένα και αξέχαστα ΜΟΥΝΤΙΑΛ του 1982 και του 1986 στις διαφημιστικές ταμπέλες των γηπέδων των αγώνων?

Super ευκολάκι. 

5

ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΝΕΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ για τον ΠΑΣ (και μόνο) / Ο ΠΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

« στις: Πεμ 03 Απρ 2014 19:53  »

Δεκαετία το ’70 ήτανε, που απ’ τα μάτια μου περνούσαν οι αέρινες φιγούρες των Αργεντίνων να χορεύουν στα χαλίκια των ΖΩΣΙΜΑΔΩΝ.
Και ήτανε τότε που έγινες στη σκέψη μου ¨φιγούρα πατρική¨, αφού εγώ σαν παιδί τότε,
αντιλαμβανόμουν πελώριες τις διαστάσεις των μεγάλων ανθρώπων.
Έτσι ακριβώς έγινε λοιπόν. Ήρθες και πήρες στο μυαλό μου οντότητα.
Έγινες πρόσωπο φυσικό. Όχι αόριστο. Κομμάτι δικό μου. Αγαπημένο πρόσωπο.
Και γέννησες αισθήματα στην καρδιά μου, έφτιαξες αναμνήσεις ασάλευτες μες ’ το χρόνο.
Γέμισες τα μάτια μου με εικόνες και χρώματα μιας άλλης εποχής,
που δεν θα ήξερα πως υπάρχουν.

Αργότερα, μετατράπηκες στον μεγάλο μου αδερφό.
Αυτόν που θα ήθελε κάθε πιτσιρικάς να έχει.
Τον ριψοκίνδυνο, τον επαναστάτη.
Τον ασυνήθιστο, τον αταίριαστο, τον ασυμβίβαστο.
Τον αδερφό που θα ήθελα κάποτε να του μοιάσω…
 
Μεγαλώνοντας εγώ, τη θέση του πήρε ο καλός φίλος, καθώς τα χάσματα της ηλικίας μίκραιναν μέσα στο χρόνο ανάμεσά μας. Τον φίλο που δεν είναι ευφήμερος, αλλά μόνιμος.
Αυτόν που αγαπά κανείς με τα ελαττώματά του.
Που μπορεί να έχασε τον προσανατολισμό του για καιρό.
Που πήρε λάθος μονοπάτι στη ζωή και χάθηκε.
Τον φίλο εκείνο που δεν εγκαταλείπεις επειδή σκόνταψε στη ζωή,
αλλά που αξίζει να δώσεις το χέρι σου, να σταθεί πάλι όρθιος,
ακόμα και αν θα ‘ ταν για μία και μόνο στιγμή.
Σ ‘ αυτόν τον καιρό, πολλές φορές πήρες και τη θέση του εαυτού μου.
Με τις καλές και τις κακές αναμνήσεις. Με τις σωστές και τις λάθος στιγμές.
Με τα πολλά ή τα λίγα καλά που μπορεί κανείς να θυμάται.
Με τις χαρές και τις λύπες που πιστώνει η ζωή, ως αντάλλαγμα στην αξία της ¨στιγμής¨.

Στο τέλος, έγινες ο γυιός. Ο γυιός που με έκανε περήφανο.
Αυτός που ξεπέρασε τον ΄΄πατέρα΄΄ του παρελθόντος.
Που ανδρώθηκε μέσα στις δυσκολίες, που έγινε άφοβος, άτρωτος, ανίκητος, αξεπέραστος, θαυμαστός!!!

 Και τότε ήτανε που έμεινα με τις βαλίτσες στο χέρι στο Σταθμό…
Δεν έκανα ποτέ το μεγάλο ταξίδι μαζί σου και ίσως να μη το κάνω ποτέ…
Δεν μπόρεσα να σε συνοδεύσω στη δόξα. Δεν μου επέτρεψαν να σε καμαρώσω νικητή…

Σήμερα, στέκομαι αντίκρυ στο χρόνο και αναρωτιέμαι ποιος είσαι.
Πού πήγες άραγε? Σε ποιο μονοπάτι του χρόνου μας, χάθηκες, για να σε ψάξω?

Πάρε τη θέση σου ξανά στην καρδιά μου και μην επιτρέπεις ν ‘ απορώ.

Άσε να τρέχω κοντά σου όπως παλιά, παρασυρμένος απ ‘ το συναίσθημα μιας άλλης ζωής,
που μόνο μαζί  σου έχω ζήσει.

Δώσε μου λίγη απ ‘ την αίγλη της ¨στιγμής¨ έστω,
που έχω ως προνόμιο μιας αέναης διαδρομής χωρίς τέρμα…

Πάρε με πάλι στο ¨τρελό¨ σου ταξίδι που ήταν ο μόνος προορισμός,
αφού την Ιθάκη σου μας στερήσαν…

Γίνε ξανά ο φίλος του παρελθόντος έστω,
και θα το βρεις το χέρι μου εκεί απλωμένο όπως τότε, να περιμένει την ¨στιγμή¨.

6

ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΝΕΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ για τον ΠΑΣ (και μόνο) / ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ

« στις: Δευ 03 Ιούν 2013 01:18  »

          Είναι οι ώρες αυτές οι παράξενες που μένω ν' αναρωτιέμαι...
          Τί θα μπορούσε κανείς να ζητήσει άλλο από σένα?
          Τί θα μπορούσε άραγε να θέλει άλλο από αυτό που πραγματικά είσαι:
          Ένας ''τρελός ταξιδευτής'' μέσα στο χρόνο,σ'ένα ταξίδι που έμοιαζε πάντα χωρίς προορισμό...
          Που πέρασες κάποτε μπροστά μου κι έτρεξα πίσω σου να ζήσω ''την στγμή''.
          Αυτήν μονάχα!!
          Σε μια διαδρομή έξω απ' τα μέτρα,χωρίς κανέναν συμβιβασμό!
          Σ' έναν μονόδρομο πάντα άνισο για σένα.Ασυνήθιστο,ατελείωτο,ενίοτε και αυτοκαταστροφικό...
          Κι όμως δεν θέλησα ποτέ μου να 'σαι αλλιώτικος,καθώς στο χρόνο έστεκες
          πάντα ανίκητος,περήφανος,αξοπρεπής!
          Κι ούτε ποτέ σου καταδέχτηκες να γίνεις κάτι άλλο!
          Πουθενά δεν χωράς! Ούτε κι αναλύεσαι με των ανθρώπων τις λέξεις!
          Δεν είσαι φτιαγμένος από γνωστό υλικό.Απ' των Θεών το υλικό είσαι φτιαγμένος!
          Κι όλα τ' ακραία στη ζωή μαζί σου τα έχω ζήσει:
          Τόσες στιγμές υπεράνθρωπες με έναν ''απείθαρχο χαρακτήρα'',από πεποίθηση και
          ανάγκη να παραμείνεις μοναδικός!
          Χωρίς κανέναν ολόιδιο,χωρίς παρόμοιος να υπάρχει.
          Κι εγώ που δίπλα σου έγινα μαζί με σένα ''ένα'', απ' των Θεών σου το κρασί ξεδίψασα
          κι είδαν τα μάτια μου αυτά που οι άνθρωποι δεν βλέπουν.
          Γιατί τα μάτια των ανθρώπων μόνο τα εύκολα πράγματα,τα γνώριμα και τα πιθανά
          καλοδέχονται κι ό,τι είναι έξω απ' τα μέτρα το ξορκίζουν.
          Γιατί δεν είναι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για τα σπάνια,τα δύσκολα και τα δυνατά.
          Κι ούτε ποτέ τα συνηθίζουν!


          Υ.Γ. (Το κείμενο είναι συνέχεια και ολοκλήρωση παρόμοιου κειμένου που
          δόθηκε στο παλιό forum το 2009 και είχε τίτλο ''ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ'')