ΜΗΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Ο 902 πωλείται σε ιδιώτη αφού εκκαθαριστεί με απολύσεις όλων των εργαζομένων
Μεταβιβάζεται η Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ. Τι προβλέπεται για τους εργαζόμενους που απολύονται
Χωρίς ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό θα είναι πλέον το ΚΚΕ, καθώς μεταβιβάστηκε σε επιχειρηματία η Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ, η κομματική, δηλαδή, εταιρεία που έχει στην κατοχή της τους εν λόγω σταθμούς και την άδεια χρήσης των συχνοτήτων από τους οποίες εκπέμπουν.
Η πώληση του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης του κόμματος, που κυοφορούνταν εδώ και μήνες, ολοκληρώθηκε, οι σχετικές υπογραφές μπήκαν, ενώ η συμφωνία περιλαμβάνει ρήτρες απαγορευτικές για το ενδεχόμενο υπαναχώρησης της μίας ή της άλλης πλευράς.
Όπως αναφέρουν "Τα Νέα", οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν ήδη στους εργαζόμενους των σταθμών από τη διεύθυνσή του ραδιοτηλεοπτικού 902, παρουσία του μέλους του Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Αρβανιτάκη ο οποίος έχει και την κομματική- πολιτική ευθύνη για τα κομματικά ΜΜΕ.
Ο νέος ιδιοκτήτης έθεσε όρο να του παραδοθεί η Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ "καθαρή", δηλαδή χωρίς εργαζομένους. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι εργαζόμενοι του 902 (τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού), που ανέρχονται περί τους 48, θα απολυθούν. Κι επειδή αυτό είναι παράνομο, αφού η εταιρεία θα μεταβιβαστεί εν λειτουργία, η ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε να εφαρμόσει το παρακάτω σχέδιο:
Οι εργαζόμενοι θα χωριστούν σε δύο ομάδες και θα περάσουν σε δύο κομματικές επιχειρήσεις από τις οποίες και θα απολυθούν χωρίς, όπως τους είπαν, να χάσουν εργασιακά τους δικαιώματα.
Τέλος, υπάρχει και μια μικρή ομάδα (περί τους 4 εργαζομένους) που απασχολούνται στην ιστοσελίδα του κόμματος 902.gr οι οποίοι θα υποβάλουν παραιτήσεις και θα επαναπροσληφθούν με αμοιβή τον μέσο εργατικό μισθό που προβλέπει το νέο καταστατικό του ΚΚΕ, δηλαδή με 600-800 ευρώ.
Η μέθοδος των παραιτήσεων και της επαναπρόσληψης με τον προαναφερόμενο μισθό θα εφαρμοστεί και για τους εργαζόμενους που θα απομείνουν στον "Ριζοσπάστη" όταν ολοκληρωθούν οι απολύσεις.
Εν τω μεταξύ ήδη η διεύθυνση του 902 άρχισε συζητήσεις με τους εργαζομένους που θα απολυθούν από τους οποίους ζητείται να αποδεχτούν κούρεμα των οφειλομένων τουλάχιστον κατά 40%.
Η διαδικασία των απολύσεων και η τυπική μεταβίβαση της Ραδιοτηλεοπτικής ΑΕ στον νέο ιδιοκτήτη θα ολοκληρωθεί έως το τέλος του Αυγούστου. Σ' αυτό το διάστημα ο ραδιοφωνικός 902 θα παίζει μόνο μουσική κι ενδεχομένως να υπάρχει και κάποιο σύντομο δελτίο ειδήσεων.
Πηγή: Τα Νέα
"Έφυγε" ο Παύλος Βρέλλης
Σάββατο, 24 Ιουλίου 2010 12:43 EpirusPost.gr
Τον άνθρωπο που ταύτισε το όνομά του με την τέχνη, τον πολιτισμό, τα γράμματα, την δημιουργία και τις ανώτερες αξίες, αποχαιρετούν τα Γιάννινα.
Ο διάσημος γλύπτης και ιδρυτής του Μουσείου Ελληνικής Ιστορίας Παύλος Βρέλλης, έφυγε σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια προίκα και μία βαριά κληρονομιά.
Η προσφορά του ανεκτίμητη. Το έργο του ανεπανάληπτο. Η ζωή του παράδειγμα. Το ταξίδι του, τεράστια απώλεια...
Γεννημένος στα Γιάννενα στις 25/3/1923, ορφάνεψε σε ηλικία 4 ετών από μητέρα. Εννέα χρόνια αργότερα χάνεται και ο πατέρας του.
Η θεία του, Σοφία Παραμυθιώτη, αδερφή της μητέρας του, τον μεγαλώνει και τον σπουδάζει. Ο ρόλος της, τόσο σαν παιδαγωγός (δασκάλα η ίδια), όσο και σαν παρουσία με σπουδαία καλλιτεχνική αγωγή, τον επηρεάζει βαθύτατα.
Το έργο της δύσκολο. Όχι μόνο επειδή ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος άφησε έντονα τα σημάδια του, αλλά επειδή ο Παύλος είναι ο πλέον ζωντανός από τους ανιψιούς της. Η καλλιτεχνική του πλευρά, είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από την παιδική του ηλικία, όταν είχε ζωγραφίσει ή σμιλέψει σε ξύλο ή πέτρα, αγαπημένους του ήρωες. Η άλλη του πλευρά όμως ήταν αυτή που στάθηκε η αιτία να προχωρήσει μπροστά στη ζωή. Ο ζωντανός του χαρακτήρας και η αγάπη του για δράση και ανακαλύψεις, τον κράτησε ζωντανό πνευματικά, όταν -έφηβο πια- τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της κατοχής, χρησιμοποιώντας τον μαζί με άλλα παιδιά για να καθαρίζει απομεινάρια πολεμικού υλικού, που δεν είχε εκραγεί...
Έχοντας ζήσει σα μελλοθάνατος, σκάλιζε στη φυλακή απλά αντικείμενα σε ξύλο, περίμενε τις τελευταίες του στιγμές, είδε φίλους να χάνονται για πάντα, αποτύπωνε μορφές συγκρατούμενων του, με διαφορετική πια ενόραση. Άρχισε να έχει τις πρώτες του πνευματικές ανησυχίες, οι οποίες τώρα πια δε βασίζονταν απλά σε μια παρόρμηση για εξερεύνηση, αλλά σε μια ανάγκη για έκφραση, μέσα απ' αυτά που ένιωθε ότι τον αντιπροσώπευαν περισσότερο.
Μετά από επιθυμία και προτροπές της θείας του, θα τον δούμε το 1945, να μπαίνει στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και να αποφοιτά το 1947.
Σε ηλικία 23 χρονών (πριν μπει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), καταπιάνεται με τη δημιουργία προτομών.
Προτομές των Γ. Καλούδη, Γ. Λύτρα, Στρατηγού Ρέππα, προηγήθηκαν αυτής του Μητροπολίτη (και αργότερα Αρχιεπίσκοπου) Σπυρίδωνα Βλάχου. Η δουλειά του αυτή, τον σημάδεψε, όχι τόσο με την. Η δουλειά του αυτή, τον σημάδεψε, όχι τόσο με την πορεία της, όσο με το τέλος της. Επαινώντας τον για την προτομή που του ετοίμασε, ο Σπ. Βλάχος του πρόσφερε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για αμοιβή. Το αρνήθηκε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: "δε θέλω να αρχίσω την καριέρα μου με χρήματα". Έτσι απέκτησε μικρή πείρα σε προτομές, με τις λίγες γνώσεις ανατομίας και οστεολογίας, που έγιναν κτήμα του ύστερα από πολλούς κόπους. Εκείνα τα χρόνια, ασχολήθηκε πολύ με χαρακτική, κυρίως σε όρθιο και πλάγιο ξύλο, με εργαλεία που κατασκεύασε ο ίδιος. Έργα του με τεχνική λινόλεουμ, δημοσιεύτηκαν τότε σε τοπικές εφημερίδες.
Η παρατηρητικότητά του και η αγάπη για το αντικείμενο αυτό, καθώς και η πίστη του στην Τέχνη και τη Ζωή, ήταν οι κινητήριες δυνάμεις του. Έτσι, μετά από επιθυμία του ίδιου, τον βρίσκουμε σπουδαστή της Α.Σ.Κ.Τ., το 1949. Δυστυχώς όμως, η θητεία του στο στρατό την περίοδο του εμφύλιου πολέμου, όχι μόνο τον σημαδεύει ψυχικά, αλλά τον φέρνει πίσω σε όλη την πορεία, που είχε αρχίσει με τόσο κόπο να χαράζει.
Σαν καλλιτέχνης-δημιουργός, αρχίζει να εξερευνεί διάφορα μονοπάτια. Δημιουργεί με πρώτη ύλη πηλό και πατίνες δικές του, φρούτα που δεν απέχουν σχεδόν καθόλου σε εμφάνιση από τα φυσικά, σκιτσάρει οτιδήποτε τον ενδιαφέρει, δοκιμάζεται στη Ζωγραφική και τη Χαρακτική, παίρνοντας εγκωμιαστικές κριτικές από καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ., που ήθελαν να τον κρατήσουν στις Τάξεις τους.
Παράλληλα με το τέλος της θητείας του και τη συνέχιση των μαθημάτων, αθλείται στο γυμναστήριο του Φωκιανού και συμμετέχει ενεργά (και μάλιστα με διακρίσεις και πρωτιές), ως αθλητής στο άλμα επί κοντώ ("Άκτια"/1950, "Δωδωναία"/1950). Και δε σταματά τις αναζητήσεις του στην Τέχνη που διάλεξε και στον αθλητισμό που αγαπούσε. Επίσης, παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και ορθοφωνίας.
Κάποιες από τις δραστηριότητες αυτές, πρέπει να διακοπούν, διότι τα μαθήματα της Α.Σ.Κ.Τ. γίνονται όλο και πιο απαιτητικά. Ο ίδιος, αργότερα, θα θεωρήσει τη διακοπή αυτή ευεργετική, μιας που η αφοσίωσή του, τον βοήθησε να τελειοποιήσει την Τέχνη του.
Διδάχθηκε Καλλιτεχνική Ανατομία από τον Αποστολάκη (πάνω σε πτώματα, όπως και οι φοιτητές της Ιατρικής) και όπως μας λέει, αυτή η γνώση αποτέλεσε την "ορθογραφία της δουλειάς του". Διδάχθηκε Ιστορία της Τέχνης από τον Παντελή Πρεβελάκη, ο οποίος ήταν και ο φορέας της πρότασης που του έκανε ο σπουδαίος Άγγλος γλύπτης Henry Moore, να γίνει επιμελητής του. Η απάντηση ήταν ότι, αφού "κάτω από μεγάλο δέντρο δε φυτρώνει τίποτε", θα ήθελε να γίνει αυτόνομη μονάδα και να αποτελέσει ο ίδιος, με το έργο του, σημείο αναφοράς.
Στα δικά του εδάφια της γλυπτικής, καθηγητής του ήταν ο Μιχάλης Τόμπρος. Ο ίδιος, τον κατονόμασε ως τον καλύτερο πορτρετίστα μαθητή του. Μακάρι και διάφορα άλλα πρόσωπα, κυρίως Ηπειρώτες, των οποίων τις προτομές φιλοτέχνησε, να είχαν την ίδια αντίληψη για την Τέχνη που υπηρετούσε. Όχι μόνο δεν τον βοήθησαν, αλλά και δεν τον πλήρωσαν, ούτε καν για τα υλικά και τα χυτήρια! Ίσως να έφταιγε το γεγονός, ότι ήταν ρεαλιστής και στη Ζωή και στην Τέχνη του κι έτσι οποιαδήποτε προσποιητή ωραιοπάθεια, δεν είχε θέση στις δημιουργίες του.
Το 1954, αποφοιτά από τη Σχολή του με Θεωρητικό και Πρακτικό Πτυχίο. Είναι, τώρα πια, ο πρώτος Ηπειρώτης που κατάφερε να περάσει στη Σχολή αυτή και ο πρώτος Ηπειρώτης που αποφοιτεί απ' αυτή, με τέτοια εφόδια.
Δε σταματά εκεί τις σπουδές του. Με υποτροφία, παρακολουθεί μαθήματα Τέχνης & Τεχνικής της Χαλκογλυπτικής στη Φλωρεντία (όπου εργάζεται για σύντομο χρονικό διάστημα) και Ψηφοθεσίας στη Ραβέννα.
Η αγάπη του για τη γλυπτική και τη ζωγραφική, ποτέ δεν τον αποδυνάμωσε απ' το να αναζητά οτιδήποτε θα μπορούσε να την αναγάγει σε κάτι ανώτερο. Ούτως ή άλλως, ο ίδιος πάντα πίστευε ότι το καλύτερο είναι "εχθρός" του καλού. Οι αρμονικές χαράξεις και η Κυβερνητική επιστήμη και σα θεωρία και σαν τρόπος θεώρησης για πρακτικές εφαρμογές, ήταν το επίκεντρο της παράλληλης αυτής μελέτης του, επί χρόνια. Προσπαθεί επίσης, να μη βρίσκεται μακριά από τις εξελίξεις της εποχής του. Ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό, προσπαθώντας να παρακολουθεί καινούριες εκθέσεις ή να επισκέπτεται Μουσεία, των οποίων τα εκθέματα θεωρεί σημαντικά.
Από τις πιο σπουδαίες εμπειρίες του, ήταν η ανάθεση της συντήρησης τμημάτων του Μουσείου Ακροπόλεως από τον Ιερό Βράχο, κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα και τον συγκινεί ακόμη και σήμερα. Ο ίδιος δούλεψε, μετέπειτα, για 3 περίπου χρόνια και στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Κατά την περίοδο αυτή, απέκτησε δυο αναγνωρισμένα διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Τα χρησιμοποίησε για να υλοποιήσει τη δημιουργία τμήματος αναπαραγωγής Κλασικών Αρχαιοτήτων του Μουσείου. Τη δημιουργία του την εισηγήθηκε ο ίδιος. Ανέλαβε επίσης και τη θεμελίωσή του.
Οι προβληματισμοί του για το σύστημα εκπαίδευσης, τον οδηγούν στο να καταρτίσει και να εισηγηθεί καινούργια προγράμματα μαθημάτων, με συγκεκριμένη παιδαγωγική μέθοδο. Εφαρμόζονται πρώτα στο Τζάνειο Πειραματικό Γυμνάσιο του Πειραιά, όπου δίδαξε επί χρόνια με επιτυχία. Ενδεικτικό της παρουσίας του αυτής, είναι οι ξεναγήσεις που έκανε στους μαθητές σε Αρχαιολογικούς χώρους (Βράχος Ακρόπολης, Αρχαιολογικό Μουσείο, Κεραμεικός), θεωρώντας ότι αποτελούν οργανικό [άρα και αναπόσπαστο] κομμάτι της παιδείας που θα πρέπει να δίνεται. Σαν ξεναγός, ταξίδεψε και χάρηκε παρουσιάσεις τόπων, όπως η Αρχαία Ολυμπία, οι Δελφοί, ο Μιστράς, η Κωνσταντινούπολη, η Αρχαία Δωδώνη, το Νεκρομαντείο της Νικόπολης, τα μοναστήρια του Νησιού των Ιωαννίνων,...
Παντρεύεται την (εδώ και χρόνια αγαπημένη του) Μαρία Γιαννίση το 1962 και μεταφέρει τη ζωή και τις δραστηριότητές του στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Η ζωή για ένα γλύπτη στην επαρχία, είναι πιο σκληρή απ' ότι περιμένει. Μπορεί αρκετά έργα του να βρίσκονται τοποθετημένα σήμερα σ' όλη την Ήπειρο, όμως αυτά είναι κυρίως προτομές ή Ηρώα. Οι δημιουργίες ενός ανθρώπου που ασχολείται με έργα πρωτοποριακής σύλληψης και σύγχρονου χαρακτήρα.... δεν ευδοκιμούν στο "Ηπειρωτικό" κλίμα. Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να παίρνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις γλυπτικής στην Ελλάδα. Περιοδεύει επίσης σε όλη την Ήπειρο, για να δώσει διαλέξεις, αλλά και για να μελετήσει από κοντά την Ηπειρώτικη Λαϊκή Τέχνη, όπως είχε κάνει και παλιότερα.
Εργάζεται όμως, κυρίως, σαν καθηγητής Τεχνικών σε Γυμνάσια και Λύκεια. Ανακαλύπτει τις αδυναμίες του συστήματος της εκπαίδευσης και προετοιμάζει κατάλληλα, με τα μαθήματά του αυτά, μελλοντικούς υποψήφιους Αρχιτεκτονικής. Μιας που δεν υπάρχει ανάλογος κύκλος μαθημάτων για υποψήφιους Α.Σ.Κ.Τ., ιδρύει δική του σχολή (την οποία και διατηρεί για αρκετά χρόνια), δίνοντας απαραίτητα εφόδια, όχι μόνο με μαθήματα όπως γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο που διδάσκει, αλλά και με τη γενικότερη καλλιτεχνική αγωγή του. Αποκτά δυο παιδιά, τον Κωνσταντίνο (1966) και την Άννα (1970).
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τον αποσπά για 7 χρόνια, προκειμένου να παραδώσει μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης (και ειδικότερα, Σύγχρονα Ρεύματα Τέχνης). Μέσα από αρκετές γνωριμίες του με άλλους καθηγητές, τολμά να προκαλέσει με τη στάση του, κάποιους ανθρώπους που πίστευαν στη θεωρητική και μόνο προσέγγιση μαθημάτων. Ιδιαίτερα στο θέμα της Ιστορίας, δείχνει μια εξαιρετική ευαισθησία, μιας που τη θεωρεί πάντα ζωντανή μέσα σε όλους και πάντα απαραίτητη για όλους.
Το 1975, σαν πείραμα μιας κατάστασης που θα βοηθά τον "διδάσκοντα" να παρουσιάσει με μοναδικό τρόπο το ιστορικό θέμα που επιθυμεί, διάλεξε να εκθέσει το πρώτο θέμα που δημιούργησε, το "Κρυφό Σχολειό". Μεταμόρφωσε ένα χώρο, έτσι ώστε ο επισκέπτης να γίνεται υποκείμενο του (άρα και της ιστορίας που αναπαριστά). Τον ζωντάνεψε δημιουργώντας ανθρώπινες μορφές από κερί, οι οποίες έχουν και το ρόλο των πρωταγωνιστών. Πρώτα είχε προηγηθεί η δουλειά ενός γλύπτη, εφοδιασμένου με κλασική παιδεία, που δουλεύει το μοντέλο του πρώτα σε πηλό, δημιουργεί εκμαγείο από γύψο και χυτεύει, τέλος, το κερί. Προσφέροντας στο έργο μια ολοκλήρωση με όλα τα πνευματικά εφόδια που είχε αποκομίσει έως τώρα, δημιούργησε κάτι που ενθουσίασε, πρώτα, τον κύκλο των ανθρώπων για τον οποίο δημιουργήθηκε. Ύστερα όλη την Ελλάδα. 8.000.000 περίπου επισκέπτες πέρασαν απ' το Μουσείο αυτό.
Συνεχίζει να γράφει ποίηση (κάτι που έκανε από νεαρή ηλικία, αλλά επειδή ο ίδιος έκρινε αυστηρά τον εαυτό του δε δημοσίευσε ποτέ τίποτε). Τα τρία πρώτα του βιβλία αυτής της περιόδου, είναι: "Θύμησες" / 1969, "Φόρμες" / 1972, "Σίδερα, Πέτρες και Λουλούδια" / 1975.
Το 1981, έχει ήδη προσθέσει και άλλα θέματα-αίθουσες. Και έχει σχέδια για πολύ περισσότερα έργα, αλλά δε μπορεί να πραγματώσει τίποτε σε τόσο μικρό χώρο.
Κυκλοφορεί τις δυο επόμενες ποιητικές του συλλογές: "Ήταν και Είναι" & "Λαμαρίνες και Παράνομοι" / 1982. Παράλληλα, έχοντας συνταξιοδοτηθεί με το βαθμό του Γυμνασιάρχη, αποφασίζει να ασχοληθεί μόνο με το έργο του.
Το 1983 (60 χρονών τότε), αγοράζει με το εφ' άπαξ του ένα χώρο 17 στρεμμάτων, στο χωριό Μπιζάνι. Χάραξε δρόμους και πλατείες. Διαμόρφωσε τον εξωτερικό χώρο ώστε να μη δημιουργεί "οπτική μόλυνση" στο περιβάλλον. Τον πλούτισε φυτεύοντας πάμπολλα δέντρα. Τέλος, έδωσε ο ίδιος μορφή αστικής φρουριακής αρχιτεκτονικής της ενδοχώρας της Ηπείρου κατά τον 18ο αιώνα, στο κτίριο που θα στέγαζε το καινούριο του Μουσείο, με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση.
Στο ίδιο το κυρίως κτίριο, διαιρεί το εσωτερικό με ανάλογα επίπεδα (παράλληλα, συνάλληλα, διάλληλα) και δημιουργεί έτσι ένα χώρο απολύτως μοναδικό. Αποδεσμευμένος από τις γνωστές "αίθουσες-βιτρίνες", διαμορφώνει τον εσωτερικό αυτό χώρο, προσπαθώντας να φτιάξει ποικίλα σκηνικά, που θα ενσωματώνουν τα ομοιώματά του. Όλα τους, παρμένα απ' την Ελληνική Ιστορία. Στο δύσκολο αυτό έργο στάθηκαν πάντα δίπλα του παλιοί φίλοι και μαθητές του και ο Σύλλογος "Φίλοι του Μουσείου Παύλου Βρέλλη". Σημαντικότατη και η προσφορά του κράτους στα τελειώματα του Μουσείου, όταν η Μελίνα Μερκούρη (Υπουργός Πολιτισμού) και ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος (Υπουργός Οικονομικών), βοήθησαν το έργο του, υποστηρίζοντάς τον και ηθικά και οικονομικά.
Το Μουσείο αυτό αρχίζει να δέχεται επισκέπτες στις 31/7/1995 και τα σχόλια που εισπράττει ο καλλιτέχνης για το έργο του, τον δικαιώνουν για την προσπάθεια τόσων χρόνων χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας. Πίστευε ότι: "Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει χρήματα, αλλά αυτός που προσφέρει. Και εγώ είμαι πλούσιος, γιατί κατάφερα και πρόσφερα στον Έλληνα τούτο το έργο".
Ο Ναυτικός Oμιλος Ιωαννίνων ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στις κατηγορίες εφήβων - νεανίδων και νέων ανδρών - γυναικών του 76ου πανελληνίου πρωταθλήματος κωπηλασίας, που διεξήχθη στην λίμνη της Καστοριάς.Η ομάδα του ΝΟΙ κατέκτησε 8 χρυσά μετάλλια κι ένα ασημένιο, ενώ δεύτερος στον πίνακα των μεταλλίων ήταν ο ΟΕΑ ΝΑ Βόλου με 2 χρυσά, 2 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια. Την πρώτη τριάδα συμπλήρωσε ο ΝΑΣ με τα δυο χρυσά μετάλλια που κέρδισε.Να σημειωθεί πως η αποστολή του Ν.Ο.Ι. αποτελούνταν από 42 αθλητές και ήταν η μεγαλύτερη πανελληνίως που έλαβε μέρος στους συγκεκριμένους αγώνες.
Το Σχολικό Πρωτάθλημα
Αμέσως μετά τους αγώνες το Πανελληνίου Πρωταθλήματος,την ερχόμενη Δευτέρα 3 και την Τρίτη, 4 Μαΐου και οι τελικοί αγώνες του Σχολικού Πρωταθλήματος Κωπηλασίας, στους οποίους θα συμμετάσχουν 20 συνολικά νέοι αθλητές του Ναυτικού Ομίλου Ιωαννίνων.
Ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χλμ δάσους έχασε ο πλανήτης σε μια πενταετία
Ουάσινγκτον
Η παγκόσμια δασική κάλυψη μειώθηκε κατά 3,1% στο διάστημα 2000-2005, ή κατά 1.011.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δείχνει αμερικανική μελέτη που βασίστηκε σε δορυφορικές εικόνες. Τα νέα στοιχεία δεν αποκλείεται τώρα να επιδεινώσουν τις εκτιμήσεις για την πορεία της κλιματικής αλλαγής και άλλων φαινομένων.
Το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστησαν στην πενταετία αυτή τα βόρεια δάση, κάτω από τον αρκτικό κύκλο, στα οποία αντιστοιχεί το ένα τρίτο της συνολικής απώλειας (συρρίκνωση κατά 4%). Ακολουθούν τα τροπικά υγρά δάση (2,4%) και τα τροπικά δάση σε ξηρές περιοχές (2,4%), αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Από γεωγραφική άποψη, τη μεγαλύτερη μείωση, η οποία αντιστοιχεί σχεδόν στο ένα τρίτο του συνόλου, παρουσίασαν τα δάση της Βορείου Αμερικής.
Η αποδάσωση αποδίδεται σε διάφορα αίτια, από την υλοτομία και γενικά την ανθρώπινη δραστηριότητα μέχρι φυσικούς παράγοντες όπως οι πυρκαγιές λόγω κεραυνών.
Σε πυρκαγιές αποδίδονται τα δύο τρίτα της απώλειας στα βόρεια δάση, αναφέρουν οι ερευνητές στο Proceedings of the National Academy of Sciences.
Δεδομένου ότι τα δάση απορροφούν και συγκρατούν μέρος του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα, τα νέα δεδομένα για τη δασοκάλυψη θα επηρεάσουν τις εκτιμήσεις των υπολογιστικών μοντέλων για την πορεία της κλιματικής αλλαγής.
Τα δεδομένα θα εισαχθούν επίσης ως παράμετροι σε «βιογεωχημικά και υδρολογικά μοντέλα παγκόσμιας κλίμακας», καθώς και σε μοντέλα για τη βιοποικιλότητα του πλανήτη, αναφέρει η ερευνητική ομάδα των Πολιτειακών Πανεπιστημίων της Νοτίου Ντακότας και της Νέας Υόρκης.
Σύμφωνα πάντως με προηγούμενες μελέτες, ο παγκόσμιος ρυθμός αποδάσωσης μειώνεται τα τελευταία χρόνια.
Κατά την έναρξη της νέας έρευνας, η συνολική έκταση των δασών στον κόσμο ήταν 32,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.
> Νέα & Εκδηλώσεις > Νέα
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος χαρίζει χαμόγελα....
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος χαρίζει χαμόγελα....
Στο ημίχρονο του αγώνα ΠΑΟΚ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ που θα διεξαχθεί στο PAOK Sports Arena στις 6 Μαρτίου 2010 για την 19η αγωνιστική της Α1, θα παραδοθεί η επιταγή που αντιστοιχεί στο Χαμόγελο του Παιδιού, σε υλοποίηση της επιθυμίας που είχε εκφράσει πριν τις γιορτές ο γνωστός καλαθοσφαιριστής του ΠΑΟΚ.
Συγκεκριμένα, σε μία κίνηση απόλυτης ανιδιοτέλειας και κοινωνικής ευαισθησίας, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος αποφάσισε να διαθέσει ολόκληρο το καθαρό ποσό της αμοιβής του από την ομάδα όπου αγωνίζεται για την ενίσχυση των δράσεων του Οργανισμού μας και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Καλαθοσφαιριστών με Καρότσι.
Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Παπαδόπουλο και τους εκπροσώπους του για την ανεκτίμητη συμμετοχή τους στην κάλυψη των αναγκών των παιδιών που εκπροσωπούμε.
Ιούνιος 2003. Ο ΠΑΣ Γιάννινα υποβιβάζεται στην Β΄ Εθνική, λόγω των χρεών της ΠΑΕ. Μία πόλη βρίσκεται στο πόδι και είναι η πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία των Ιωαννίνων, όπου με πρωτοστάτες τους πολιτικούς ταγούς, γίνεται μία μεγάλη κινητοποίηση που καταλήγει σε αποκλεισμό της Εθνικής Οδού Ιωαννίνων- Αθηνών, επί τριήμερον....
Ναι! Οι Γιαννιώτες που έπρεπε να είχαν αποκλείσει επ΄ αόριστον την εθνική καρμανιόλα της χώρας, έναν δρόμο βαμμένο στην κυριολεξία με αίμα, τον έκλεισαν για τον ΠΑΣ.
Οι Γιαννιώτες που δεν είχαν βγει στον δρόμο, ούτε επειδή καθυστερούσε η Εγνατία, ούτε επειδή η Ήπειρος ήταν η φτωχότερη της Ευρώπης, ούτε επειδή έμενε κλειστός ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης, ούτε επειδή δεν υπήρχε ούτε ένας δρόμος ανθρώπινος, ναι, αυτοί οι Γιαννιώτες έκλειναν τώρα την εθνική.
Οι τοπικές αρχές, που είχαν μάθει μόνο να καταγγέλλουν το «κράτος των Αθηνών» επειδή δεν προχωρούσε την σιδηροδρομική σύνδεση της Ηπείρου, επειδή είχε υποβαθμιστεί το αεροδρόμιο, επειδή δεν είχε ληφθεί καμία πρόνοια για την μεταφορά νερού στο λεκανοπέδιο, επειδή δεν είχε βρεθεί, ούτε τότε, λύση για τα σκουπίδια, τώρα ήταν στα μπλόκα. Από εκεί έκαναν «επαναστατικές» δηλώσεις και ούτε λίγο, ούτε πολύ ήταν έτοιμοι να ανακηρύξουν την ανεξάρτητη πολιτεία των Ιωαννίνων!
Κι όλα αυτά γιατί ο ΠΑΣ υποβιβάζονταν λόγω χρεών... Μία ιδιωτική εταιρία δηλαδή, έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες του νόμου, επειδή χρωστούσε χρήματα στους παίκτες της!!!
Για τα χρέη καμιάς άλλης εταιρίας και για τις οφειλές προς εκατοντάδες άλλους εργαζόμενους, δεν έκλεισαν δρόμοι, δεν θυμηθήκαν πόσο αδικούν εμάς τους Ηπειρώτες....
Επιστρέψαμε στο 2003 και θυμίσαμε ορισμένα από τα γεγονότα της εποχής εκείνης, γιατί τις ημέρες αυτές κάποιοι θέλουν να δουν την ιστορία να επαναλαμβάνεται...
Ξεκινούν μία απίστευτη πολιτική πλειοδοσία και επιχειρούν να ξυπνήσουν τα σύνδρομα της αδικίας που ήδη τα έχει πληρώσει ακριβά ο τόπος.
Ο ΠΑΣ δεν είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου, ούτε η αρχή και το τέλος αυτής της πόλης. Για άλλους μπορεί να είναι μία ιδέα και για άλλους μία ιδιωτική εταιρία, όπως και οι υπόλοιπες ΠΑΕ.
Στην περίπτωση που αντιμετωπίζεται ως «ιδέα» κανένας δεν έχει το δικαίωμα να την εμπορεύεται. Στην περίπτωση που αντιμετωπίζεται ως ιδιωτική εταιρία, οι πολιτικοί δεν θα πρέπει να αναμειγνύονται.
Η λογική «είμαστε μικροί, δεν μας υπολογίζουν, μας αδικούν», μία λογική που ακολουθεί χρόνια τώρα τον ΠΑΣ, είναι επιζήμια για τον τόπο. Καλλιεργεί την μιζέρια και την κακομοιριά, στοιχεία που δεν τα έχει ανάγκη σήμερα η Ήπειρος.
Και είναι διπλό το κακό, όταν στην λογική αυτή επενδύουν οι πολιτικοί της περιοχής. Αυτοί που οφείλουν να μας οδηγήσουν στο μέλλον.
Ας ξεχωρίσουν λοιπόν τα γήπεδα. Ο ΠΑΣ να δείξει την αξία του στους αγωνιστικούς χώρους. Και οι πολιτικοί, μπορούν να είναι φίλαθλοι, αλλά δεν μπορούν να πλειοδοτούν αποσκοπώντας στο να γίνουν οι ήρωες της εξέδρας. Ήρωες στην περίπτωση αυτή δικαιούνται να είναι μόνο οι ποδοσφοριστές.
Οι πολιτικοί έχουν άλλο πεδίο δόξης λαμπρό. Ας κάνουν εκεί τον δικό τους πρωταθλητισμό!