«Έφυγε» ο Μοχάμεντ Άλι

[ΛΑΜΙΑ FANS]

«Έφυγε» ο Μοχάμεντ Άλι
 
Στο πένθος έχει βυθιστεί ο κόσμος της πυγμαχίας λόγω της είδησης ότι ο Μοχάμεντ Άλι, ο εμβληματικός μποξέρ με το μοναδικό αγωνιστικό στιλ, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 74 ετών στο Φοίνιξ των ΗΠΑ.

Ο Μοχάμεντ Άλι είχε κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών
Η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί έπειτα από την εσπευσμένη εισαγωγή του στο νοσοκομείο τα ξημερώματα της Παρασκευής. Τις τελευταίες ώρες παρότι δεν υπήρχε επίσημη ενημέρωση από την οικογένεια του ή κάποιο ιατρικό ανακοινωθέν, τα δημοσιεύματα από τις ΗΠΑ ανέφεραν πως η κατάσταση του ήταν εξαιρετικά κρίσιμη, με τον θρύλο της πυγμαχίας να βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη. Την είδηση του θανάτου γνωστοποίησε ο εκπρόσωπος της οικογένειάς του. Ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής έπασχε από Πάρκινσον από το 1984.

«Έπειτα από μάχη 32 ετών με τη νόσο του Πάρκινσον, ο Μοχάμεντ Άλι πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών» ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο Μπομπ Γκούνελ.

Μαχητής και έξω από το ρινγκ

O Μοχάμεντ Άλι (πραγματικό όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, Cassius Marcellus Clay, Jr, 17 Ιανουαρίου 1942) ήταν Αμερικανός πρώην πυγμάχος.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του​Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φθάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 (Ρώμη). Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας.

Στη δεκαετία του '60 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή.

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του έλαβε πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.


Ο δρόμος προς την καταξίωση

Ο Κάσιους Κλέι γεννήθηκε στο Λούισβιλ της πολιτείας του Κεντάκι στο νότιο τμήμα των ΗΠΑ. Ο πατέρας του, Κάσιους Μάρσελους Κλέι ο πρεσβύτερος, συντηρούσε την οικογένειά του εργαζόμενος ως σχεδιαστής πινακίδων και η μητέρα του, Οντέσα Γκρέιντι Κλέι, εργαζόταν ως οικιακή βοηθός.

Η ενασχόλησή του με την πυγμαχία ξεκίνησε όταν ήταν στην ηλικία των 12 ετών, αρχικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87.5 κιλών, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πυγμαχία. Οι πρώτες επαγγελματικές εμφανίσεις του προκάλεσαν εντύπωση περισσότερο εξαιτίας της συμπεριφοράς του, καθώς συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το προσωνύμιο «Μέγας» και χρησιμοποιώντας στίχους ή φράσεις με τις οποίες αυτοχαρακτηριζόταν, όπως η περίφημη ρήση του: «Πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα».

Κατά τη διάρκεια των αγώνων, ο Κλέι διατηρούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964, διεκδίκησε για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή, από τον Σόνι Λίστον, νικώντας τον έπειτα από έξι γύρους. Δύο ημέρες αργότερα, ο Κλέι προκάλεσε την αντίδραση της αμερικανικής ομοσπονδίας της πυγμαχίας, ανακοινώνοντας πως είχε ασπαστεί το Ισλάμ και προσχωρήσει στην οργάνωση του Έθνους του Ισλάμ (γνωστή και ως «Μαύροι Μουσουλμάνοι»). Η θρησκευτική μεταστροφή του συνοδεύτηκε από αλλαγή του ονόματός του και στις 6 Μαρτίου 1964 υιοθέτησε το Μοχάμεντ Άλι που του δόθηκε από τον πνευματικό καθοδηγητή του, Ελάιτζα Μοχάμεντ.

Τα επόμενα χρόνια κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Κατόρθωσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του απέναντι στον Λίστον το Μάιο του 1965, επικρατώντας του αντιπάλου του με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο του αγώνα, ενώ ακολούθησαν και άλλες επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων.

«Δεν έχω να χωρίσω κάτι με τους Βιετκόνγκ»

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1966, ο 24χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, διάσημος όχι μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις αλλά και για τις ριζοσπαστικές πολιτικές του θέσεις, προκάλεσε σοκ στην αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη, ανακοινώνοντας την απόφασή του να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ.

​Στις 18 Φεβρουαρίου του 1966, και ενώ είχε κατακτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, ο Μοχάμεντ Άλι ανακοίνωσε την απόφασή του να μην πολεμήσει στο ΒιετνάμΜυημένος στο κίνημα των «Μαύρων Μουσουλμάνων» από τον Αφροαμερικανό ριζοσπάστη ηγέτη Μάλκολμ Χ, που δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1965, ο Μοχάμεντ Άλι αρνήθηκε τη στράτευση για λόγους συνείδησης, ως μουσουλμάνος ιερέας. «Δεν γνωρίζω τίποτα για το Βιετνάμ και δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τους Βιετκόνγκ. Τουλάχιστον, αυτοί δεν με φωνάζουν βρωμο-νέγρο» είχε δηλώσει το ίνδαλμα εκατομμυρίων Αφροαμερικανών, διακινδυνεύοντας ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 5 ετών για λιποταξία και απώλεια του τίτλου του. Για τη στάση αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, σε μία περίοδο που η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών συνέχιζε να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του πολέμου στο Βιετνάμ.

Στις 21 Μαΐου του 1966 έβγαλε νοκ άουτ τον Βρετανό διεκδικητή του τίτλου Χένρι Κούπερ και στις 6 Αυγούστου με τον ίδιο τρόπο τον Μπράιαν Λόντον. Αξιοσημείωτη υπήρξε και η αναμέτρησή του με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμς, στις 14 Νοεμβρίου, όταν κατά τη διάρκεια των τριών γύρων της επέφερε στον αντίπαλό του περισσότερα από 100 χτυπήματα, προκάλεσε τέσσερις πτώσεις του, ενώ ο ίδιος δέχθηκε μόλις τρία.

Στις 28 Δεκεμβρίου, κατάφερε ένα φοβερό «κροσέ» εναντίον ενός άλλου διεκδικητή του τίτλου, του Έρνι Τέρελ, όχι μέσα στο ριγκ αλλά σε μία συνέντευξη Τύπου, όπου ο αντίπαλός του έκανε το μοιραίο σφάλμα να τον αποκαλέσει με το όνομα Κάσιους Κλέι. «Αυτό είναι όνομα δούλου, όνομα λευκού, όνομα ενός μπαρμπα-Θωμά» φώναξε έξαλλος ο Μοχάμεντ Άλι μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους.

Λόγω της άρνησής του να καταταχθεί στον στρατό, του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των ΗΠΑ για 3,5 χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε 5 έτη φυλάκισης, ποινή που ωστόσο αναιρέθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Καθ' όλη τη διάρκεια του '60, ο Μοχάμεντ Άλι ξεχώρισε για τη στάση του απέναντι σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών, ασκώντας αξιοσημείωτη επίδραση στην αμερικανική κοινωνία.

«Η αναμέτρηση του αιώνα»

Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση τον Οκτώβριο του 1970 και ενώ ο τίτλος του πρωταθλητή ανήκε πλέον στον Τζο Φρέιζερ. Οι εμφανίσεις του, μετά την πολυετή αποχή του, δεν υπήρξαν ανάλογες με αυτές που είχαν προηγηθεί.

Στις 8 Μαρτίου του 1971 διεκδίκησε τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών από τον Τζο Φρέιζερ, ωστόσο ηττήθηκε για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία του, στα σημεία, μετά από αγώνα 15 γύρων που χαρακτηρίστηκε ως «η αναμέτρηση του αιώνα.

Οι δύο πυγμάχοι αναμετρήθηκαν για δεύτερη φορά το 1974 και ενώ ο Φρέιζερ είχε ήδη απολέσει τον τίτλο του πρωταθλητή, με τον Μοχάμεντ Άλι να αναδεικνύεται νικητής μετά από αγώνα 12 γύρων.

«H Βροντή στη ζούγκλα»

Στις 30 Οκτωβρίου 1974 διεκδίκησε εκ νέου τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, με αντίπαλο τον Τζορτζ Φόρμαν.

Ο αγώνας για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή μεταξύ Φόρμαν και Άλι δόθηκε στο Ζαΐρ​, στις 30 Οκτωβρίου 1974
Ο μεταξύ τους αγώνας διοργανώθηκε στο Ζαΐρ (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), χάρη σε χρηματοδότηση του προέδρου της χώρας, Μομπούτου και έμεινε γνωστός στην ιστορία της πυγμαχίας με τον τίτλο «Rumble in the Jungle» («Βροντή στη ζούγκλα»). Με την ένθερμη υποστήριξη από το κοινό, που ενίσχυε τον Μοχάμεντ Άλι τραγουδώντας τη χαρακτηριστική φράση «Ali Boma Ye» («Αλί σκότωσέ τον»), κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του, πετυχαίνοντας νοκ άουτ στον όγδοο γύρο της αναμέτρησης και ακολουθώντας αυτήν τη φορά μία διαφορετική στρατηγική, παλαιότερα σε χρήση από τον πυγμάχο Άρτσι Μουρ. Σε αντίθεση με τη διαρκή κίνηση του παρελθόντος, επέλεξε να αγωνιστεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα στηριζόμενος στα σκοινιά του ρινγκ, αποφεύγοντας τα χτυπήματα του Φόρμαν και εκμεταλλευόμενος την κούραση του αντιπάλου του.

Εκτενή τα δημοσιεύματα της εποχής για την προπόνηση που ακολουθούσε ο Μοχάμεντ Άλι κατά τη διάρκεια της οποίας δεν σταματούσε να υποστηρίζει ότι η συνεχής προσπάθεια και η αφοσίωση στον στόχο αποτελούν τον δρόμο προς την καταξίωση και τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Το τρίτο «ραντεβού» με τον Φρέιζερ
 
Το επόμενο χρονικό διάστημα, ο Αλί βρέθηκε στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του και από τους επόμενους αγώνες του ξεχώρισε η τρίτη αναμέτρησή του με τον Τζο Φρέιζερ στις Φιλιππίνες, κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας Μανίλα, η οποία θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγώνες πυγμαχίας στην ιστορία του αθλήματος.

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον​Το 1978 απώλεσε τον τίτλο του πρωταθλητή από τον χρυσό ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ Λέον Σπινκς, τον οποίο απέκτησε εκ νέου (για τρίτη φορά), επτά μήνες αργότερα. Ο Μοχάμεντ Άλι αποχώρησε από την αγωνιστική δράση για τα επόμενα δύο χρόνια. Η επιστροφή του συνοδεύτηκε από μία ήττα από τον Λάρι Χολμς το 1980, ενώ τον επόμενο χρόνο έδωσε τον τελευταίο αγώνα του κόντρα στον Τρέβορ Μπέρμπικ, όπου και ηττήθηκε.

Αν και η στατιστική των αγώνων του δεν είναι σήμερα μοναδική, η ποιότητα των αντιπάλων του και ο τρόπος με τον οποίο πέτυχε τις νίκες του κατά τη διάρκεια της πολύχρονης σταδιοδρομίας του, τον κατατάσσουν μέχρι σήμερα στους κορυφαίους πυγμάχους της ιστορίας.

Πάρκινσον και Ολυμπιακοί Αγώνες

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον και κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε.

Μετά την απόσυρσή του από την πυγμαχία, ο Μοχάμεντ Άλι τιμήθηκε αρκετές φορές για την αθλητική αλλά και την κοινωνική προσφορά του. Το 1996 επιλέχθηκε για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν στην Ατλάντα των ΗΠΑ, ενώ το 2005 τιμήθηκε με το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας». Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε επίσης με το χρυσό «Μετάλλιο Ειρήνης Otto Hahn» για την πολύχρονη συμμετοχή του στο αμερικανικό κίνημα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη χειραφέτηση των Αφροαμερικανών παγκοσμίως, καθώς και για το έργο του ως πρεσβευτής καλής θέλησης των Ηνωμένων Εθνών. Στις 19 Δεκεμβρίου 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το μη κερδοσκοπικό «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.

http://www.zougla.gr/kosmos/article/efige-o-moxament-ali

[ΛΟΚΟ]

Πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα

Muhammad Ali vs. Brian London 1966

RIP

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[RASTA]

.....με τους Βιετκόνγκ. Κανείς τους δε με είπε ποτέ βρωμο-νέγρο”

http://www.katiousa.gr/athlitismos/mochament-ali-den-echo-tipota-na-choriso-tous-vietkongk-kaneis-tous-de-eipe-pote-vromo-negro/

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Μοχάμεντ Άλι: Το νοκ άουτ που «γέννησε» έναν μύθο


Είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τον θρίαμβο της Ρώμης. Ο Κάσιους Μαρσέλους Κλέι είχε ασπαστεί τον Ισλαμισμό και απαιτούσε απ΄όλους να τον αποκαλούν «Αδελφό» Μοχάμεντ Αλι. Σε ηλικία 22 ετών στέφθηκε για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, νικώντας με τεχνικό νοκ άουτ τον Σόνι Λίστον στο Μαϊάμι Μπιτς. Ήταν 25 Φεβρουαρίου του 1964...

Όλες οι μεγάλες μορφές του αθλητισμού έχουν τη δική τους ιστορία, που μοιάζει με παραμύθι. Για τον Αλι τα πάντα ξεκίνησαν από ένα κλεμμένο ποδήλατο, το 1954 στο Λούισβιλ του Κεντάκι. Ο 12χρονος Κάσιους αποφάσισε να «εκδικηθεί» αυτόν τον τύπο που τού έκλεψε το ποδήλατο και πήγε σ΄ένα γυμναστήριο. «Θα πρέπει πρώτα να μάθεις μποξ» του είπαν και λίγες εβδομάδες αργότερα ο μικρός έδωσε τον πρώτο του αγώνα εναντίον του... κλέφτη! Και τον κέρδισε...

Το 1960 στη Ρώμη, μόλις στα 18 του, ο γιος του Κάσιους του πρεσβύτερου και της Οντέσα κατακτά το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Όμως, οι κοινωνικές διακρίσεις που επικρατούσαν τότε, δεν άφηναν μακριά από τα «πλοκάμια» τους ούτε έναν Ολυμπιονίκη. Κατά το διάστημα της προετοιμασίας του για τον αγώνα με τον Λίστον, ο Κλέι συναντήθηκε με τον Μάλκολμ Χ, εκπρόσωπο των Ισλαμιστών, και μέσα σε λίγες ημέρες αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του σε Κάσιους Χ, όπου το γράμμα «Χ» αντιπροσωπεύει το επώνυμο που στερήθηκαν οι προγονοί του, όταν μεταφέρθηκαν ως σκλάβοι στις ΗΠΑ πριν από αιώνες.

Σύντομα «βαφτίστηκε» Μοχάμεντ Αλι, υπό την καθολική αποδοκιμασία των Αμερικανών που δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με τη στάση του. Αντίθετα, βρήκε πολλούς συμμάχους όταν το 1967 αρνήθηκε να παρουσιαστεί στο στρατό για να πολεμήσει στο Βιετνάμ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα μ΄αυτούς τους Βιετκόγκ...» Ομως, αυτό είχε ως συνέπεια να χάσει την άδεια του επαγγελματία πυγμάχου. Του αφαίρεσαν τη ζώνη του πρωταθλητή, του πήραν το διαβατήριο, τον έφεραν στα πρόθυρα πενταετούς φυλάκισης. Ομως, ο Μοχάμεντ Αλι προετοίμαζε την επιστροφή του, όταν το κλίμα θα είχε αναστραφεί...

Αυτό έγινε στις αρχές της επόμενης δεκαετίας και το 1970 ο Αλι αντιμετώπισε τον Τζο Φρέιζερ στο «Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν» της Νέας Υόρκης. Πάλεψε σκληρά, αλλά έχασε, αφού η απουσία 2,5 χρόνων από τα ριγκ τον είχε βγάλει εκτός ρυθμού. Ο διάσημος «χορός» του, η κίνηση των ποδιών που ήταν το μεγάλο του πλεονέκτημα, έπρεπε να ανακτηθεί.

Η μεγάλη ευκαιρία παρουσιάστηκε το 1974, όταν ο γνωστός μάνατζερ Ντον Κινγκ συμφώνησε με την κυβέρνηση του (πρώην) Ζαϊρ να φιλοξενηθεί στην Κινσάσα ο αγώνας για τον τίτλο των βαρέων βαρών, ανάμεσα στον Αλι και τον Τζορτζ Φόρμαν. Πριν τον αγώνα, ο Αλι φρόντισε να υπενθυμίσει σε όλους ότι δεν είχε αλλάξει τα «πιστεύω» του: «Κανείς δεν ήξερε την Κορέα μέχρι που έγινε ο πόλεμος. Κανείς δεν ήξερε το Βιετνάμ μέχρι τον πόλεμο. Κανείς δεν ήξερε το Ζαΐρ μέχρι να αγωνισθώ εγώ σε αυτή τη χώρα. Και σας διαβεβαιώνω ότι πήρα πολύ λιγότερα χρήματα, απ΄όσα δαπανούνται για έναν πόλεμο».


Τότε, το 1974, όσοι βρέθηκαν στην Κινσάσα παρακολούθησαν ίσως τον καλύτερο αγώνα στην ιστορία της επαγγελματικής πυγχαμίας. Μια αναμέτρηση που έμεινε στα χρονικά ως «Ομοβροντίες στη ζούγκλα» (Rumble in the Jungle), με τον Φόρμαν να «σφυροκοπά» ασταμάτητα για επτά γύρους τον παγκόσμιο πρωταθλητή. Η επιστροφή του Αλι στον όγδοο γύρο, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο, αφού «εξερράγη» σαν βραδυφλεγής βόμβα και με διαδοχικά χτυπήματα πέταξε τον Φόρμαν στο καναβάτσο, υπό τις ιαχές χιλιάδων Αφρικανών, που θεωρούσαν τον Αλι «δικό τους άνθρωπο»: «Ali Bomaye», «Αλι, σκότωσέ τον...»

Ο Μοχαμεντ Αλι ολοκλήρωσε την καριέρα του με 56 νίκες (37 με νοκ άουτ) και 5 ήττες. Σε όλη αυτή τη διαδρομή είχε δίπλα του (κάποια από) τις τρεις  συζύγους του και τα εννέα παιδιά του.

Video: Ο πατέρας μου Μοχάμεντ Άλι
Οσο σπουδαίος ήταν μέσα στα ριγκ, τόσο... σπάταλος αποδείχθηκε στην προσωπική του ζωή, γεγονός που τον ανάγκασε να αγωνίζεται μέχρι τα 38. Ο τελευταίος αγώνας του, το 1980 εναντίον του Τρέβορ Μπρέμπικ, ήταν μια ταπείνωση για τον Μοχάμεντ Αλι. Οχι μόνο επειδή γνώρισε την ήττα από έναν πυγμάχο που σήμερα ελάχιστοι θυμούνται, όσο γιατί τα πρώτα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον είχαν αρχίσει να διαφαίνονται, στην κίνηση και την ομιλία του.

Video: Αυτή είναι η ιστορία του Μοχάμεντ Άλι
Δύο χρόνια αργότερα, η ιατρική διάγνωση επιβεβαίωσε την τραγωδία και έχει μείνει σε όλους ανεξίτηλη η εικόνα του Αλι να ανάβει, με χέρια τρεμάμενα, την φλόγα στην Ατλάντα, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996. Κατόρθωσε να ζήσει με αξιοπρέπει 20 χρόνια ακόμα και απεβίωσε σε νοσοκομείο της Αριζόνα από σηπτικό σοκ στις 2 Ιουνίου του 2016.

Μοχάμεντ Άλι: Πέντε πράγματα που δεν ξέρατε για τον θρύλο της πυγμαχίας

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ...:

Το 1967, στον τελευταίο αγώνα πριν του αφαιρεθεί η άδεια επαγγελματία πυγμάχου, ο Μοχάμεντ Αλι αντιμετώπισε τον Ερνι Τέρελ. Στο (παραδοσιακά... επεισοδιακό) ζύγισμα και τη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο Τέρελ για να τον «πικάρει» τον αποκαλούσε συνεχώς «Κλέι». Ο Αλι δεν το ξέχασε και όταν, στον μεταξύ τους αγώνα, τον... ξάπλωσε στον 5ο γύρο, πήγε από πάνω του και φώναξε: «Πώς με λένε; Πές μου πώς με λένε;»
 

από cnn.gr

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Μοχάμεντ Άλι εναντίον Μάικ Τάισον! Ποιος θα έμενε όρθιος αν πάλευαν; Διαβάστε μια λεπτομερή ανάλυση με τα πλεονεκτήματα των δυο πυγμάχων και το συμπέρασμα για το ποιος θα νικούσε

Το 1989 ο Μοχάμεντ Άλι ήταν καλεσμένος σε μια τηλεοπτική εκπομπή και ξαφνικά μπήκε στο στούντιο ο Μάικ Τάισον για να του κάνει έκπληξη.
Ο Άλι, εμφανώς καταβεβλημένος από το πάρκινσον, απέδειξε ότι δεν είχε χάσει το χιούμορ του. Μαζεύτηκε στη γωνία του καναπέ λέγοντας ότι φοβάται τον «Σιδερένιο Μάικ».
 Όλοι ξέσπασαν στα γέλια και ο δημοσιογράφος του έκανε αμέσως και χωρίς περιστροφές το κυρίαρχο ερώτημα: ποιος θα κέρδισε αν παλεύατε οι δυο σας;
Ο Άλι απάντησε ότι θα κέρδιζε ο Τάισον γιατί είναι ένας πραγματικός πρωταθλητής. Το κοινό φωνάζερι ρυθμικά το όνομα του Άλι που ήταν εξαιρετικά δημοφιλής. Ο Τάισον, σε μια από τις σπάνιες επιδείξεις σεμνότητας, είπε ότι θα τα έβρισκε σκούρα απέναντι στον Άλι, που ήταν κορυφαίος στην άμυνα. Δείτε το απόσπασμα από την εκπομπή:
Οι αβροφροσύνες ταίριαζαν σε μια κουβέντα για ένα φανταστικό σενάριο. Είναι δεδομένο ότι αν οι δύο πυγμάχοι έπαιζαν στην ίδια εποχή δεν θα υπήρχαν κοπλιμέντα.
Στην Αμερική έχουν γίνει πολλές εκπομπές και έχουν γραφτεί αρκετά άρθρα και αναλύσεις από ειδικούς της πυγμαχίας επάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Συχνά, ο θαυμασμός προς τον ένα ή τον άλλο πυγμάχο αλλοιώνει την αντικειμενικότητα των απόψεων και γέρνει την πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη πλευρά.
Συμπέρασμα δεν υπάρχει και δεν θα μπορούσε να υπάρχει όταν μιλάμε για ένα υποθετικό σενάριο. Όμως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αν ο Μοχάμεντ Άλι και ο Μάικ Τάισον έμπαιναν στο ρινγκ στα καλύτερά τους, ο αγώνας θα ήταν αδυσώπητος και θα κρινόταν από απρόβλεπτους παράγοντες, αφού και οι δύο πυγμάχοι ήταν ικανοί για όλα και κυρίως για το αναπάντεχο χτύπημα που θα έβγαζε νοκ άουτ τον αντίπαλό τους. Ο Τάισον σφυροκοπεί τον Ράντοκ

Οι μύθοι καταρρίπτονται   
Συνήθως, οι παλαιότεροι υποστηρίζουν ότι ο Άλι ήταν πολύ γρήγορος για να τον αντιμετωπίσει ο Τάισον, ενώ οι νεότεροι πιστεύουν ότι τα υπερφυσικά χτυπήματα του Τάισον θα έβγαζαν νοκ άουτ τον Μοχάμεντ Άλι στους πρώτους γύρους.
Σε μία ανάλυση που ακτινογραφεί τα χαρακτηριστικά των δύο πυγμάχων, ο αρθογράφος Μάρκους Σμιθ αποδομεί στο Bleacherreport.com τους παραπάνω ισχυρισμούς και προχωρά σε μια αντιπαράθεση των ικανοτήτων των δύο μποξέρ βασισμένη σε 9 στοιχεία, που καταλήγει σε μία πρόβλεψη για τον νικητή. Φυσικά, δεν έχει το αλάθητο.
Ο Σμιθ λέει ότι η εμμονή των οπαδών του Αλί με την ταχύτητά του, που ήταν σαφώς μεγαλύτερη από την ταχύτητα των αντιπάλων του Τάισον, παραγνωρίζει ότι ο πυγμάχος έπαιζε ρώσικη ρουλέτα στην  άμυνα και άφηνε εκτεθειμένο το πρόσωπό του με συνέπεια να δεχθεί χιλιάδες γεμάτες γροθιές στην καριέρα του.
Επίσης, όσοι ποντάρουν ότι ο Τάισον θα τρομοκρατούσε τον Άλι και θα τον έριχνε γρήγορα στο πάτωμα ξεχνούν ότι ο Μοχάμεντ Άλι βρέθηκε απέναντι σε θηριώδεις πυγμάχους όπως οι Τζο Φρέιζερ, Άρτσι Μουρ, Κεν Νόρτον και Σόνυ Λίστον. Κανείς τους δεν τον έβγαλε νοκ άουτ! Ο Άλι γρονθοκοπεί τον Φρέιζερ

Δύναμη εναντίον αντοχής
Τι δείχνει όμως η αντιπαράθεση των χαρακτηριστικών των δύο πυγμάχων;

Στυλ
Το πρώτο από τα εννιά σημεία της ανάλυσης είναι το στυλ. Ο Μοχάμεντ Άλι δημιούργησε τη δική του σχολή καταρρίπτοντας κάθε νόμο που ίσχυε μέχρι την εποχή του στο άθλημα, αξιοποιώντας τα φυσικά του χαρίσματα. Αντί να προστατεύει το πρόσωπό του με τα χέρια του έκανε πίσω και απέφευγε τα χτυπήματα. Χτυπούσε από απίθανες γωνίες και σημάδευε πάντα το κεφάλι αδιαφορώντας σχεδόν για το σώμα.
Ήταν ένας πυγμάχος βαρέων βαρών με κινήσεις πυγμάχου ελαφρών βαρών. Κινούνταν και χόρευε στις μύτες των ποδιών του εξαπολύοντας ταυτόχρονα μπουνιές με τέσσερα διαφορετικά στυλ και από απόσταση ασφαλείας. Φρόντιζε πάντα να διατηρεί αρκετό χώρο για τις κινήσεις μέσα στο ρινγκ.
Σκεφτείτε ότι μπαίνετε στο ρινγκ με τον Μοχάμεντ Άλι. Παλεύετε με έναν τύπο που είναι ψηλότερος και ταχύτερος από εσάς. Όταν τον πλησιάζεις πατάει στις μύτες, κάνει δύο βήματα πίσω και όσο υποχωρεί προσγειώνει τρεις γροθιές στο κεφάλι σας. Αμέσως σκέφτεσαι να καλυφθείς και να τον χτυπήσεις στο σώμα. Εκείνος στρίβει στα δεξιά και σου δίνει ένα άπερκατ στο σαγόνι. Μέχρι να σκεφτείς πως θα αντιδράσεις σου έχει δώσει άλλα πέντε αστραπιαία χτυπήματα στο κεφάλι. Έχουν περάσει μόλις 20 δευτερόλεπτα!
Ο Τάισον είχε άλλο στυλ. Κινούνταν στην ευθεία με κακό σκοπό. Κάλυπτε το σώμα και το κεφάλι του με τα μπράτσα του. Όταν άνοιγε την άμυνα εξαπέλυε όπλα μαζικής καταστροφής. Αυτό σημαίνει πως ήταν δίκοπο μαχαίρι να τολμήσεις να τον χτυπήσεις όταν φανέρωνε το πρόσωπό του γιατί πιθανότατα θα δεχόσουν πρώτα το δικό του χτύπημα.
Φανταστείτε ότι είστε στο ρινγκ με αυτό το «τέρας». Του ρίχνεις μια μπουνιά. Βρίσκει στα γάντια. Του ρίχνεις δεύτερη. Τα ίδια. Όσο επιστρέφει το χέρι σου βλέπεις μια σκοτεινή μάζα να κινείται αστραπιαία. Δεν καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί, αλλά πονάει πολύ! Το στομάχι διπλώνει από τον πόνο κι ενώ σκύβεις δέχεσαι δύο απανωτά κροσέ στο δεξί σου σαγόνι και πέφτεις κάτω. Έχουν περάσει μόλις 20 δευτερόλεπτα!
Πλεονέκτημα: Αλί. Το στυλ του Τάισον ήταν σίγουρα πιο τρομακτικό. Όμως, οι μεγάλοι αθλητές στην ιστορία ξεχώριζαν επειδή μπορούσαν να επικρατήσουν σε διάρκεια και σε αυτόν τον τομέα ο Αλί υπερέχει.

Δύναμη πυρός
Τα χτυπήματα του Αλί ήταν αποτελεσματικά. Πέτυχε 37 νοκ άουτ στην καριέρα του, αλλά μόνο στα 12 από αυτά οι αντίπαλοι έπεσαν κάτω. Στα υπόλοιπα οι διαιτητές διέκοψαν τον αγώνα όταν οι άλλοι πυγμάχοι είχαν τεθεί εκτός μάχης. Οι περισσότερες νίκες του Αλί έγιναν μετά τον 7ο γύρο.
Τα χτυπήματα του Τάισον ήταν δολοφονικά. Στο 53% των αγώνων που νίκησε έβγαλε νοκ άουτ τους αντιπάλους του προτού χτυπήσει το καμπανάκι του δεύτερου γύρου!
Πλεονέκτημα: Τάισον. Τέλειωσε το 41% των αγώνων του σε λιγότερο από τρία λεπτά!

Ταχύτητα
Στο μποξ υπάρχει η ταχύτητα στα πόδια, που μετρά πόσο γρήγορα κινείται κάποιος στο ρινγκ και η ταχύτητα στα χέρια, που αφορά πόσο γρήγορα μπορεί κάποιος να χτυπήσει.
Στα πόδια ο Αλί ήταν ασυναγώνιστος και αφύσικα ταχύτερος απ΄ ότι μαρτυρούσε η σωματοδομή του. Δεν ήταν το ίδιο ταχύς στις γροθιές. Αντίθετα, ο Τάισον μπορούσε να εξαπολύσει πέντε με έξι μπουνιές σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ήταν αδύνατον να τον χτυπήσεις όταν σε χτυπούσε εκείνος.
Πλεονέκτημα. Τάισον. Όταν ο Αλί αντιμετώπιζε πυγμάχους με γρήγορα χέρια η ταχύτητα των ποδιών του δεν ήταν αρκετή για να τον γλιτώσει από πολλά χτυπήματα. Η ένταση και η ακρίβεια του Τάισον θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την ταχύτητα των ποδιών του Αλί.

Σαγόνι
αντοχή του Τάισον στα χτυπήματα δεν δοκιμάστηκε πολύ. Όσες φορές όμως δυσκολεύτηκε, το σαγόνι του δεν άντεξε. Έχασε με νοκ άουτ από τους Λένοξ Λιούις, Εβάντερ Χόλυφιλντ και Μπάστερ Ντάγκλας.
Αντίθετα, το σαγόνι του Αλί είναι θρυλικό. Στην κυριολεξία έγινε σάκος του μποξ αμέτρητες φορές και απέναντι σε πυγμάχους όπως ο Τζορτζ Φόρμαν που θεωρείται ίσως ο δυνατότερος στην ιστορία του αθλήματος. Ο Αλί τον κέρδισε, ενώ έχασε από τον Φρέζιερ στον 15ο γύρω και πάλι χωρίς να βγει νοκ άουτ.
Πλεονέκτημα. Αλί. Ο Τάισον έχασε πέντε φορές με νοκ άουτ. Ο Αλί μόνο μία στα τελειώματά του όταν ήταν 38 ετών, από τον Λάρυ Χολμς. Δεν υπάρχει σύγκριση.

 Άμυνα
Ο Αλί έκανε απίστευτα θεατρικά μέσα στο ρινγκ για να αποφεύγει τις μπουνιές. Αγωνιστικά όμως η άμυνά του ήταν άθλια. Δεν έβαζε ποτέ τα χέρια του σε θέση άμυνας και βασιζόταν μόνο στα αντανακλαστικά του. Έδινε απεριόριστο χώρο στους αντιπάλους του να τον χτυπήσουν και τον χτύπησαν.
Ο Τάισον δεν ήταν ο καλύτερος στην άμυνα, αλλά ποτέ δεν έμενε τόσο εκτεθειμένος όσο ο Άλι. Έχασε πέντε φορές με νοκ άουτ, αλλά έφαγε λιγότερο ξύλο στην καριέρα του.
Πλεονέκτημα. Τάισον. Η αδιαφορία του Άλι να προστατευθεί θα έδινε την ευκαιρία στον Τάισον να του δώσει αρκετά δυνατά χτυπήματα.

Ψυχή
Το μποξ είναι ένα πρωτόγονο άθλημα στο οποίο ο συνδυασμός της τεχνικής με το συναίσθημα παίζει κυρίαρχο ρόλο.
Ο Μάικ Τάισον ποτέ δεν απέδειξε ότι είχε μεγάλη καρδιά σαν αθλητής. Πήρε εκδίκηση από τον Ράντοκ, αλλά δεν είχε το κουράγιο να συνεχίσει. Μπορούσε να κυριαρχήσει εύκολα μέσα στο ρινγκ, αλλά δεν έβρισκε τη θέληση να γυρίσει το ματς όταν οι πιθανότητες ήταν εναντίον του.
Ο Μοχάμεντ Άλι ήταν ένα πραγματικός μαχητής με απίστευτα αποθέματα ψυχής. Ο Κεν Νόρτον του είχε σπάσει το σαγόνι και έβγαλε άλλους εφτά γύρους. Έπεσε κάτω πολλές φορές, αλλά σηκώθηκε και σε τρεις περιπτώσεις πήρε και τον αγώνα! Πλεονέκτημα. Άλι. Η ψυχή του Άλι δεν τον άφησε ποτέ να χάσει ουσιαστικά με νοκ άουτ. Συχνά επέστρεφε δριμύτερος όταν έπεφτε κάτω και αυτό ήταν τρομακτικό για τους αντιπάλους!

Ψυχολογία
Ο Τάισον βασιζόταν στον φόβο των αντιπάλων του και περίμενε την κατάλληλη στιγμή που θα έβλεπε στα μάτια τους ότι είχαν «σπάσει». Είχε πρόβλημα όμως απέναντι σε μποξέρ που δεν τον φοβόντουσαν. Επιπλέον, έχασε μεγάλο μέρος από την αυτοπεποίθησή του όταν πέθανε ο προπονητής του, Cus D΄ amato, ο οποίος τον είχε χτίσει σαν πυγμάχο.   
Ο Μοχάμεντ Άλι ήταν μια μηχανή ψυχολογικού πολέμου. Εκνεύριζε απίστευτα τους αντιπάλους του πριν από τους αγώνες με προκλήσεις, αστεία, ακόμη και ποιήματα. Ο Φρέιζερ έκανε 20 χρόνια να του μιλήσει με αυτά που του είχε πει, ακόμα και όταν ο Μοχάμεντ αρρώστησε. Επίσης, νίκησε τον Τζίμι Έλις παρά το γεγονός ότι τον προπονούσε ο Άγκελο Ντάντι που ήταν για χρόνια δικός του προπονητής.
Πλεονέκτημα. Άλι. Ο Άλι μπορούσε να εξοργίσει τους αντιπάλους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα. Δεν θα φοβόταν τον Τάισον και πιθανότατα θα τον εκνεύριζε.

Τεχνικές λεπτομέρειες
 Και οι δύο κορυφαίοι πυγμάχοι υπέστησαν άσκοπες ήττες στο τέλος της καριέρας τους, όταν θα έπρεπε από καιρό να είχαν κρεμάσει τα γάντια. Ο Τάισον από τον Ντάνυ Γουίλιαμς και ο Άλι από τον Λάρυ Χολμς.   
Ο Αλί είχε τρεις σημαντικές ήττες από τους Νόρτον , Φρέιζερ και Σπρινκς. Μετά όμως ο Αλί νίκησε δύο φορές τον Φρέιζερ, τη μία στον θρυλικό αγώνα στη Μανίλα το 1975. Ο Νόρτον είχε δώσει τα σκληρότερα χτυπήματα στον Μοχάμεντ. Έπαιξε τον Άλι περιφερειακά. Εξουδετέρωσε τα γρήγορα συνεχή χτυπήματα που ήταν το μεγάλο ατού του Άλι και έσβησε τον ρυθμό του του πρωταθλητή. Ο Άλι τον νίκησε δύο φορές στη συνέχεια και οι αγώνες τους ήταν από τους βιαιότερους στην ιστορία της πυγμαχίας....
Ο Τάισον είχε τέσσερις πεντακάθαρες ήττες, δύο από τον Χόλυφιλντ, μία από τον Λιούις και μία από τον Ντάγκλας. Σε όλες τις περιπτώσεις οι αντίπαλοί του είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά: ήταν ψηλοί, πάνω από 1,90 και κινητικοί....
Ο Τάισον, με ύψος 1,78, είχε σοβαρό πρόβλημα με ψηλούς πυγμάχους που είχαν διαρκή κίνηση στο ρινγκ....
Πλεονέκτημα. Άλι. Ο Άλι ήταν ψηλός (1,91) και είχε διαρκή κίνηση μέσα στο ρινγκ. Ο Τάισον δεν νίκησε ποτέ πυγμάχο με τέτοια χαρακτηριστικά αν ο αντίπαλος δεν τον φοβόταν.

Αντοχή...
Μόλις ένας στους τρεις αγώνες του Τάισον διήρκεσαν παραπάνω από τέσσερις γύρους. Ό ίδιος είχε δηλώσει ότι είχε και πρόβλημα στους πνεύμονες που επηρέαζε την αντοχή του. Οι πέντε από τις έξι ήττες που έκανε έγιναν σε αγώνες που τέλειωσαν μετά τον τέταρτο γύρο.
Περισσότεροι από τους μισούς αγώνες του Άλι ξεπέρασαν τους τέσσερις γύρους. Σε αριθμούς, ο Άλι έπαιξε 541 γύρους σε 56 αγώνες και ο Τάισον 211 γύρους σε 58 αγώνες. Αυτό σημαίνει ότι ο Άλι έχει παίξει 330 γύρους περισσότερους από τον Τάισον και αυτή η υπεροχή στην εμπειρία δεν είναι αμελητέα.
Πλεονέκτημα. Άλι. Η τακτική του Άλι ήταν να εξουθενώνει τους αντιπάλους του και να τους κερδίζει στη διάρκεια. Το επιχείρημα ότι ο Τάισον θα τον έβγαζε νωρίς με νοκ άουτ προσκρούει στο δεδομένο ότι ο Άλι άντεξε ανελέητα σφυροκοπήματα από τους Φρέιζερ, Μουρ, Νόρτον, Σέιβερς και Φορμαν χωρίς να βγει νοκ άουτ. Είναι μάλλον απίθανο να τον έβγαζε εύκολα με νοκ άουτ και ο Τάισον.

Αποτέλεσμα
Με βάση τα παραπάνω, ο Σμιθ καταλήγει στο ότι ο Τάισον ήταν ένας υπερφυσικός αθλητής και υπερείχε του Άλι σε ταχύτητα, δύναμη και αμυντική τακτική που παίζουν τεράστιο ρόλο στο μποξ.
Ο Άλι ήταν πιο ολοκληρωμένος μαχητής. Ήταν ανώτερος σε στυλ, αντοχή στα χτυπήματα, κότσια, ψυχολογία, τεχνικές λεπτομέρειες και διάρκεια. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που έχει σημασία. Ενώ ήταν κατώτερος από τον Τάισον σε δύναμη και ταχύτητα, οι επιδόσεις του Άλι σε αυτά τα χαρακτηριστικά δεν ήταν καθόλου ασήμαντες. Απεναντίας, ο Τάισον είχε σοβαρές αδυναμίας στα σημεία κυριαρχίας του Άλι.
Όσοι νίκησαν τον Άλι χρειάστηκε να παλέψουν μαζί του τουλάχιστον για 10 γύρους. Αν ο Τάισον ήθελε να τον κερδίσει, θα έπρεπε να τον ρίξει κάτω και μάλιστα γρήγορα. Πολλοί από τους μεγαλύτερους αμερικανούς πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος δεν το κατάφεραν αυτό και πιθανότατα δεν θα το πετύχαινε ούτε ο Τάισον.
Ο αγώνας θα ήταν εξαιρετικά σκληρός στους πρώτους γύρους. Στον πέμπτο ή τον έκτο γύρο ο Άλι θα άρχιζε να ανακτά τον έλεγχο και να αποθαρρύνει τον Τάισον, ο οποίος αγχωνόταν όταν δεν κέρδιζε εύκολα και άρχισε να ρισκάρει πολύ για να χτυπήσει. Θα γινόταν έτσι εύκολος στόχος για τον Άλι και μετά τον 10ο γύρο θα έψαχνε μάλλον τρόπο να βγει από το ρινγκ, αφού θα ήταν πια στο έλεός του.
Η παραπάνω ανάλυση στηρίζεται στα αγωνιστικά στοιχεία των δύο κορυφαίων πρωταθλητών της πυγμαχίας. Σε τέτοιους αγώνες όμως οι προβλέψεις είναι υποθέσεις και δυστυχώς οι φίλοι του μποξ δεν θα έχουν την ευκαιρία να δουν τον Μοχάμεντ Άλι και τον Μάικ Τάισον στο ρινγκ για να τους λυθεί η απορία....


https://www.mixanitouxronou.gr/mochament-ali-enantion-maik-taison-pios-tha-emene-orthios-an-palevan-diavaste-mia-leptomeri-analisi-me-ta-pleonektimata-ton-dio-pigmachon-ke-to-simperasma-gia-to-pios-tha-nikouse/