Αθλητικά > άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο
Ισπανικό ποδόσφαιρο
fon7:
--- Παράθεση ---Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι της Σεβίλλης θα ενωθούν για καλό σκοπό. Σήμερα το απόγευμα άνθρωποι της Μπέτις και της Σεβίλλης, μαζί με αντιπροσωπείες των οργανωμένων οπαδών τους θα γυρίσουν την πόλη και θα μοιράσουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στους άστεγους και στις διάφορες δομές που προσφέρουν βοήθεια σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
--- Τέλος παράθεσης ---
El Sombrero
fon7:
--- Παράθεση ---Ο θρύλος του «αναρχικού» Βάσκου που έβαζε γκολ στον Φασισμό
Αυτή είναι η ιστορία του προπολεμικού Ισίδρο Λάνγκαρα, ο οποίο κυνηγήθηκε από το καθεστώς του Φράνκο και έμεινε στην ιστορία για τις γκολάρες και τη μάχη του για τη Δημοκρατία.
Ηταν θηριώδης. Το τεράστιο παρουσιαστικό του είχε κάνει τις εφημερίδες της εποχής να τον αποκαλέσουν «ο παλαιστής». Επίσης, εκείνη την περίοδο ήταν απροπόνητος. Η αφήγηση εκείνου του ντεμπούτου του που έχει μείνει στην ιστορία, τον θέλει να κατεβαίνει από το καράβι το πρωί και το ίδιο απόγευμα να μαγεύει στο γήπεδο. Ηταν φοβερή η ιστορία εκείνης της ημέρας για τον πολιτικό πρόφυγα-ποδοσφαιριστή από το Οβιέδο. Στο λιμάνι του Μπουένος Αϊρες τον περίμεναν απεσταλμένοι της Ρίβερ Πλέιτ και της Σαν Λορένσο. Και επέλεξε να παίξει με τη δεύτερη, αν και οι Εκατομμυριούχοι του έδιναν τα διπλάσια.
«Δεν υπήρχε περίπτωση να αγωνιστώ για τους Δεξιούς», εξήγησε κάποτε την απόφασή του. Ο Λάνγκαρα ήταν Αριστερός, έκπτωτος Βάσκος που τον κυνήγησε το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία. Ηταν τα χρόνια που η Σαν Λορένσο θεωρούνταν η ομάδα των «αναρχικών». Ετσι και μόνο την επέλεξε, με τούτο το μοναδικό κριτήριο. Το απόγευμα λοιπόν στο «Γκασόμετρο» οι δύο ομάδες έπαιζαν αντίπαλες. Αρχικά όταν τον είδε το κοινό, έτσι χοντρούλης που ήταν, τον χλεύασε. Οταν όμως διέλυσε μόνος του με τέσσερα γκολ στο 4-2 τη Ρίβερ Πλέιτ, ξεκίνησε να γράφεται ο θρύλος του Ισίδρο Λάνγκαρα.
Στην Αργεντινή έμεινε για 3,5 χρονιές (1939-'43) και πρόλαβε να σκοράρει 110 φορές σε 121 αγώνες πρωταθλήματος, ενώ στην πρώτη του σεζόν πρόλαβε να φτάσει το κοντέρ στα 34 τέρματα και να αναδειχτεί πρώτος κανονιέρης. Η περιπέτειά του όμως είχε ξεκινήσει από τον ισπανικό Βορρά και την Οβιέδο. Εκεί έβαλε 142 γκολ σε 113 αγώνες της La Liga και πρωταγωνίστησε στο επικό 7-3 του 1933 κόντρα στην Μπαρτσελόνα, όπου βρήκε δύο φορές δίχτυα από απόσταση 50 μέτρων. Γενικότερα εξαπέλυε βολίδες, είχε τρομερές εκτελέσεις φάουλ και με το κορμί του ήταν ανίκητος στον αέρα. Ηταν υπερπαίκτης της εποχής του και όχι μόνο.
Εγινε διεθνής το 1932 και ξεχώρισε με δύο γκολάρες στο Μουντιάλ του 1934, όπου τραυματίστηκε στο κρίσιμο ραντεβού με την πρωταθλήτρια Ιταλία. Με την Εθνική Ισπανίας έπαιξε 12 αγώνες και βρήκε δίχτυα 17 φορές, σκοράροντας και τα δύο γκολ στην κατά εκείνον μεγαλύτερη στιγμή όχι μόνο της καριέρας, αλλά όλης της ζωής του. Ηταν σε φιλικό με τη ναζιστική Γερμανία. Στο Βερολίνο μπροστά σε 80.000 οπαδούς και τον Αδόλφο Χίτλερ στην εξέδρα, έβαλε τα δύο τέρματα της ανατροπής και νίκης 1-2 των Ισπανών.
Πίσω στην πατρίδα ήταν ο απόλυτος ήρωας, καθώς την κυβέρνηση είχαν αναλάβει οι δικοί του Δημοκρατικοί. Ωστόσο, την αμέσως επόμενη χρονιά θα ξεκινούσε ο εμφύλιος και το 1937 οι στρατιώτες του Φράνκο θα έπαιρναν τη Χώρα των Βάσκων. Πλέον ο Λάνγκαρα ήταν καταζητούμενος και διέφυγε με συμπαίκτες του στο Μεξικό. Εκεί έστησαν την ομάδα Ντεπορτίβο Εουσκάδι και πήραν μέρος στο πρωτάθλημα. Ακολούθησε η Σαν Λορένσο και η επιστροφή για να δοξαστεί στο Μεξικό.
Για τρία χρόνια (1943-'46) έβαλε 105 γκολ σε 80 αγώνες με τη Ρεάλ Εσπάνια και έγινε ο πρώτος στην ιστορία που βγήκε πρώτος σκόρερ σε τρία διαφορετικά πρωταθλήματα (σ.σ.: τον ακολούθησαν Ντι Στέφανο, Ρομάριο, Φαν Νίστελροϊ). Το 1946 ενημερώθηκε ότι μπορούσε πλέον να επιστρέψει στην πατρίδα. Φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της αγαπημένης του Οβιέδο, έβαλε 23 γκολ και σταμάτησε την μπάλα στα 34 του. Ο Ισίδρο Λάνγκαρα με όλα τα παραπάνω κατάφερε να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Ισπανούς επιθετικούς όλων των εποχών και ο πιο διάσημος ποδοσφαιριστής που πάλεψε κόντρα στο Φασισμό.
--- Τέλος παράθεσης ---
gazzetta.gr
fon7:
--- Παράθεση ---Όταν ο Βαλντάνο ανέλαβε τη Βαλένθια το 1996 ανακάλυψε ότι στο συμβόλαιο του Ρομάριο υπήρχε ένας όρος που έλεγε ότι μπορούσε να ξενυχτάει μέχρι ό,τι ώρα θέλει! Ένα βράδυ κάποιοι δημοσιογράφοι τον πέτυχαν σ'ένα κλαμπ στις 7 το πρωί. Όταν του υπενθύμισαν ότι την επόμενη μέρα είχε αγώνα τους ρώτησε "Θυμάστε πριν λίγο καιρό που έβαλα 3 γκολ στην Παλμέιρας και όλοι με αποθεώνατε;". Οι δημοσιογράφοι απάντησαν "ναι αλλά τι σχέση έχει αυτό;". Τότε ο Ρομάριο τους είπε: "Εκείνη τη μέρα είχα πάει για ύπνο στις 8 το πρωί."
--- Τέλος παράθεσης ---
El Sombrero
fon7:
--- Παράθεση ---Ο τελικός που κρίθηκε από τα γάντια
Η δεκαετία του 1970 ήταν μια αρκετά καλή περίοδος για την Ατλέτικο Μαδρίτης καθώς έφτασε τρεις φορές στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και μια φορά στον τελικό του Πρωταθλητριών. Ο τελικός αυτός είχε αρκετές ιδιαιτερότητες και άφησε μεγάλα τραύματα στους Ισπανούς. Ήταν το 1974 όταν στο Χέιζελ των Βρυξελλών οι Μαδριλένοι συναντούσαν την Μπάγερν. Η σκληροτράχηλη ομάδα των ροχιμπλάνκος που γενικά βαρούσε στο ψαχνό (θυμίζοντας αρκετά την σημερινή του Σιμεόνε) έπρεπε να ξεπεράσει το τελευταίο και δυσκολότερο εμπόδιο, καθώς οι αντίπαλοι είχαν μορφές όπως ο Σεπ Μάιερ, ο Γκερτ Μίλερ, ο Ούλι Χένες και φυσικά ο Φραντς Μπεκενμπάουερ. Το παιχνίδι έληξε μετά από ενενήντα λεπτά ισόπαλο χωρίς σκορ και οι ομάδες πήγαν στην παράταση.
Στο 114′ η Ατλέτι κέρδισε ένα φάουλ σε αρκετά καλή θέση. Ο θρυλικός Λουίς Αραγονές ανέλαβε την εκτέλεση και με ένα υπέροχο χτύπημα άνοιξε το σκορ. Ο 14χρονος τότε Γκάρι Λίνεκερ αν παρακολουθούσε τον αγώνα στο σπίτι του στο Λέστερ θα είχε μια πρώτη επαφή με το κλασσικό του χιλιοειπωμένο ρητό για τους Γερμανούς. Η Ατλέτικο ήθελε μόλις 6 λεπτά για να κρατήσει αυτή την τεράστια νίκη και το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο. Εδώ ξεκινάει ένας αστικός μύθος που δεν επιβεβαιώνεται, αλλά είναι τόσο ωραίος που πρέπει να τον πούμε.
Με δευτερόλεπτα να απομένουν για την λήξη, η Μπάγερν κέρδισε ένα πλάγιο. Ο Κάιζερ το εκτέλεσε και την μπάλα πήρε ο Χανς-Γιοργκ Σβάρτσενμπεκ (ελέγχομαι για την προφορά) που όπως και το όνομά του αποκαλύπτει, δεν ήταν και ο πιο ντελικάτος ποδοσφαιριστής. Οι συμπαίκτες του περίμεναν μια πάσα (ο Μπράιτνερ μονολογούσε «μην σουτάρεις, μην σουτάρεις»), αλλά ο Χανς έπιασε ένα ξερό σουτ, δυνατό μεν αλλά και λόγω απόστασης όχι το καλύτερο δυνατό. Στο τέρμα της Ατλέτικο ήταν ο Μιγκέλ Ρέινα (πατέρας του Πέπε) και όταν ανοίγει το πλάνο και εμφανίζεται κι αυτός, δεν μπορεί να πιάσει το σουτ. Η Μπάγερν ισοφαρίζει το σκορ στην τελευταία φάση του αγώνα. Οι Ισπανοί, σίγουροι για τη νίκη τους, δεν μπορούν να το πιστέψουν. Αυτό που έχει προκύψει ως ιστορία από τον αγώνα είναι ότι ο Ρέινα δεν έπιασε το σουτ για έναν πολύ αστείο λόγο. Με το ματς να θέλει δευτερόλεπτα, είχε βγάλει τα γάντια του για να τα δώσει σε έναν φωτογράφο που βρισκόταν δίπλα στο τέρμα καθώς πίστευε ότι όλα είχαν τελειώσει.
Η ιστορία δεν επιβεβαιώνεται από τον ίδιο και το βίντεο δεν μπορεί να μας βοηθήσει ιδιαίτερα, αλλά είναι τόσο κωμική που αξίζει να αναφερθεί. Την υποστηρίζει άλλωστε ο τότε προπονητής της Ατλέτικο, ο Αργεντινός Χουάν Κάρλος «Τότο» Λορένσο. «Έμενε ένα λεπτό και είχαμε κερδίσει φάουλ, το χτύπησε ο Γκάρατε και η μπάλα πήγε στα χέρια του Μάιερ. Την σούταρε με δύναμη και ο «Κάτσο» Χερέδια την έδιωξε μακριά. Βγήκε πλάγιο, το χτύπησε ο Μπεκενμπάουερ και την έδωσε στον Σβάρτσενμπεκ, έναν άγαρμπο αμυντικό. Όπως ήταν άσχετος, δεν ήξερε τι να κάνει με την μπάλα και την σούταρε προς το τέρμα. Ξέρετε τι έκανε ο Ρέινα; Έδινε τα γάντια του σε έναν φωτογράφο της Μάρκα. Μπήκε γκολ. Ο Βιθέντε Καλντερόν ήθελε να μας σκοτώσει στα αποδυτήρια.» Ο Ρέινα αρνείται την ιστορία και λέει ότι απλά είχε πολλά σώματα μπροστά του και κακή οπτική και φαίνεται αρκετά πιθανό.
Για κακή τύχη της Ατλέτικο δεν υπήρχαν πέναλτι και το ματς θα επαναλαμβανόταν. Η ΟΥΕΦΑ που δοκίμαζε λύσεις για την περίπτωση της ισοπαλίας, αποφάσισε να το ορίσει δύο μέρες αργότερα και οι Ισπανοί κουρασμένοι τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά από το φιάσκο του… μπάζερ μπίτερ, υπέκυψαν στην ανωτερότητα των Γερμανών. Ο Ρέινα έπαιξε βασικός και πάλι και δέχτηκε τέσσερα γκολ. Άγνωστο αν τελικά τα πράγματα έγιναν έτσι ή απλά οι Γερμανοί ήταν… Γερμανοί και γι’ αυτό ισοφάρισαν. Ο αστικός μύθος πάντως συνεχίζει λέγοντας ότι ο γιος Πέπε Ρέινα το έχει συνήθειο να απομακρύνει τους φωτογράφους από την εστία. Ήταν η φορά που η Ατλέτικο έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην κούπα μέχρι τον πρόσφατο τελικό με τη Ρεάλ.
--- Τέλος παράθεσης ---
sombrero.gr
fon7:
--- Παράθεση ---Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πικέ
Στο βιβλίο του «Ολυμπιακό Σαμποτάζ» ο Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν γράφει, αναφερόμενος στους Καταλανούς ηγέτες: «Ο αρχηγός είναι ένας αναγκαίος παραλογισμός στην πολιτική αγορά που κινητοποιεί ερωτευμένους φαντασιόπληκτους». Ο Μανόλο ως γνήσιο τέκνο της πόλης της Βαρκελώνης και φανατικός οπαδός της Μπαρσελόνα, ήξερε πάρα πολύ καλά την ψυχολογία της Καταλωνίας, της Βαρκελώνης και της Μπάρσα. Μια κοινωνία και ένας σύλλογος που έψαχνε πάντα έναν ηγέτη να συσπειρωθεί γύρω του. Από την εποχή του Θέσαρ, του Κουμπάλα, του Κρόυφ, του Μαραντόνα και τελευταία του Μέσι, η νοοτροπία του Καταλανού, στα σπορ και έξω από αυτά, είναι ότι χρειάζεται όχι μόνο ένα κίνητρο ή στόχο, αλλά και ένα πρόσωπο να το εκφράσει και να συσπειρώσει τους άλλους γύρω του.
Στα Βόρεια σύνορα της Καταλωνίας, εκεί στο τριεθνές με τη Γαλλία και τη Βασκωνία στα βουνά, υπάρχει το μοναδικό κράτος που έχει επίσημη γλώσσα τα Καταλανικά. Η Ανδόρα κρυμμένη στα Πυρηναία μπορεί να είναι ανεξάρτητο κράτος, όμως η ζωή της είναι αρκετά πιο συνδεδεμένη με την Ισπανία και κυρίως την Καταλωνία, απ’ότι με τη Γαλλία. Ο ποδοσφαιρικός της σύλλογος αγωνίζεται στις ισπανικές κατηγορίες και από το 1942 που ιδρύθηκε φοράει τα χρώματα της σημαίας της χώρας: κίτρινο, κόκκινο και μπλε. Το γήπεδο της βρίσκεται στην πρωτεύουσα Ανδόρα λα Βέλια (η παλιά είναι αυτό) και μοιάζει με υπέροχο επαρχιακό γήπεδο χωμένο στα βουνά, με μια προκάτ κερκίδα των 500 θέσεων.
Δε μιλάμε για κάποιο μεγαθήριο που χάθηκε στις σελίδες της ιστορίας. Το πιο ψηλά που έχει φτάσει ποτέ είναι στην τρίτη κατηγορία, τερθέρα διβισιόν τότε, ενώ συνήθως παίζει στις τοπικές καταλανικές κατηγορίες. Και λογικό θα μου πείτε, αφού εκεί ο κόσμος ασχολείται με το σκι, το μπάσκετ, τα αφορολόγητα ψώνια και τις τράπεζες. Όχι ακριβώς ποδοσφαιρικό σκηνικό. Ώσπου το 1994 συνέβη κάτι συγκλονιστικό. Η μικρούλα Ανδόρα στο κύπελλο Καταλωνίας πέταξε εκτός στα ημιτελικά την Μπάρσα του προπονητή Κρόιφ, του Στόιτσκοφ, του Ρομάριο (εντάξει, δεν έπαιζαν αυτοί, αλλά μη χαλάμε την ιστορία). Στον τελικό κέρδισε την Εσπανιόλ με 4-2 στα πέναλτι και κατέκτησε το μοναδικό της τίτλο. Μετά επέστρεψε στα κυβικά της και σταδιακά έπεσε στην αφάνεια και τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν στη διάλυση.
Είναι λίγο κωμικό να λέμε ότι σε ένα κράτος (μέχρι πρόσφατα) φορολογικό παράδεισο, ο ποδοσφαιρικός του σύλλογος μπορούσε να διαλυθεί για χρέος €200.000, όμως η κατάσταση ήταν αυτή. Ο προπονητής είχε μείνει με 10 μόλις παίχτες και κανέναν άλλον στο τεχνικό τιμ, καθώς όλοι οι υπόλοιποι είχαν μείνει απλήρωτοι τόσο καιρό που δεν πήγαιναν πια στις προπονήσεις. Εκεί λοιπόν που χανόντουσαν η σωτηρία ήρθε από την ‘Κόσμος’. Η εταιρία του Ζεράρ Πικέ έκανε προσφορά στο Υπουργείο Αθλητισμού της Ανδόρας και μετά από την ολοκλήρωση της γραφειοκρατίας πήρε το πλειοψηφικό πακέτο του συλλόγου. Η υπουργός, Όλγα Ζελαμπέρτ, δήλωσε, «Εδώ ο κόσμος είναι κατά 70-80% οπαδοί της Μπαρσελόνα και η άφιξη του Ζεράρ Πικέ του δίνει μεγάλη χαρά και αισιοδοξία».
Ο Πρεσιδέντε φουτούρο της Μπαρσελόνα επεκτείνει τις δραστηριότητες της ‘Κόσμος’ που πλέον ασχολείται με 5 διαφορετικούς τομείς: Το ποδόσφαιρο με την Ανδόρα, το τένις με την ανάληψη της διοργάνωσης του Ντέιβις Καπ, τα ηλεκτρονικά σπορ σε συνεργασία με μια θυγατρική της Κονάμι, τα μίντια μέσω της πλατφόρμας «The Players Tribune» και την εστίαση με 4 διαφορετικά εστιατόρια (και σε αυτό στη Μαδρίτη να έχει συνέταιρο τον Σέρχιο Ράμος). Ο Πικέ είναι από τους ποδοσφαιριστές που διαχειρίζονται με τον καλύτερο τρόπο τα χρήματα που βγάζουν απ’ το ποδόσφαιρο και επεκτείνεται επιχειρηματικά σε πολλούς τομείς με επιτυχία. Παράλληλα εκπαιδεύεται στα καλύτερα πανεπιστήμια για να μπορεί να διαχειρίζεται την περιουσία του και τις επιχειρήσεις του ο ίδιος. Είναι χαρακτηριστικό το πώς χτίζει τόσα χρόνια τη ζωή του τόσο στο επιχειρηματικό κομμάτι, όσο και στο πως φτιάχνει το προφίλ του μελλοντικού προέδρου της Μπαρσελόνα.
Αγοράζοντας την Ανδόρα άλλαξε άμεσα πάρα πολλά στο αγωνιστικό κομμάτι. Έκανε 10 μεταγραφές και έφερε στον πάγκο τον φίλο του και παλιό παίχτη της Μπάρσα, Γκάμπρι. Μαζί του στο προπονητικό τιμ θα είναι ο επίσης παλιός μπλαουγράνα, Ζουρκέρα. Ο Ζουρκέρα δήλωσε ότι πέρα από το γεγονός ότι ο Πικέ είναι φίλος του, τον έπεισε το ίδιο το πρότζεκτ αφού αυτοί που θα το τρέξουν δείχνουν πραγματικά να ενδιαφέρονται. Με την τοποθέτηση του Γκάμπρι στον πάγκο, που είχε εκπαιδευτεί στη Μασία ως παίχτης και μετά έπαιξε και στον Άγιαξ, όπου ξεκίνησε και προπονητικά, γίνονται ξεκάθαρες οι αγωνιστικές προθέσεις της ‘Κόσμος’. Αυτός ο σύνδεσμος Μπαρσάγιαξ, που λένε και εδώ, βασίζεται στις βάσεις και τις ιδέες που έφερε ο Κρόυφ στη Βαρκελώνη και συνεχίζει να επεκτείνεται. Και αν η Μπάρσα έχει αφήσει αρκετά πίσω της αυτή τη νοοτροπία, οι προθέσεις του πρεσιδέντε φουτούρο είναι ενδεικτικές μέσω αυτού του πρότζεκτ.
Στο διοικητικό κομμάτι πάντως προτίμησε να υπάρχει μια συνέχεια. Παρόλο που ο Πικέ θα είναι ο πρόεδρος, ή τέλος πάντων κάποιος της ‘Κόσμος’, καθότι δεν είναι τόσο ξεκάθαρο ακόμα αυτό, ο παλιός πρόεδρος Αλμπέρτ Φερέ παραμένει στο Δ.Σ. Προφανώς εκτιμήθηκε το γεγονός ότι στη θητεία του μείωσε το χρέος και κυρίως αύξησε τα μέλη του συλλόγου από 12 (δώδεκα ολογράφως) σε 280. Το μεγαλύτερο από τα πολλά σχέδια που έχει η ‘Κόσμος’ για το σύλλογο είναι η κατασκευή ιδιόκτητου γηπέδου. Αυτό θα είναι πραγματικά δύσκολο και δαπανηρό δεδομένου του πόσο βράχο έχει η περιοχή. Βέβαια ήδη έχει πείσει νυν (Μέσι) και παλιούς (Φάμπρεγας) συμπαίχτες του να αγοράσουν μετοχές της Ανδόρας.
Αριστερά ο Ισίδρε Γαρίκα, αρχηγός της ομάδας που κέρδισε το κύπελλο Καταλωνίας το 1994. Δεξιά ο μάγειρας του εστιατορίου που σπονσοράρει την ομάδα.
Η εξαγορά του Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Ανδόρα από την εταιρία του Πικέ είναι μια καλά μελετημένη κίνηση του ίδιου. Μπαίνει στο χώρο της ιδιοκτησίας ενός συλλόγου με σκοπό να δώσει στην Καταλωνία άλλο ένα ποδοσφαιρικό σημείο αναφοράς πέρα από την ίδια την πόλη της Βαρκελώνης και εσχάτως τη Ζιρόνα. Και καθώς δεν είναι η πρώτη επιχείρηση που ανοίγει στα Πυρηναία, όπου έχει και σπίτι, δείχνει μ’αυτόν τον τρόπο πως θέλει να κάνει μια βάση επιχειρήσεων εκεί, ενώ η ομάδα θα είναι μια αφορμή να πηγαίνει ο κόσμος προς τα εκεί και για άλλους λόγους, πέρα από το να κάνει σκι και ν’ αγοράσει αφορολόγητα τσιγάρα και ποτά.
--- Τέλος παράθεσης ---
sombrero.gr
--- Παράθεση ---
Ο Λιονέλ Μέσι και όλοι οι άλλοι
Ήταν τέτοιες ακριβώς μέρες πριν από ένα χρόνο όταν η Μπαρτσελόνα φιλοξενούνταν στην έδρα της Μπέτις. Το Μπενίτο Βιγιαμαρίν ήταν κατάμεστο αλλά αυτό δεν οφειλόταν στην πολύ εμπορική αντίπαλο, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ομάδες της Ισπανίας. Οι οπαδοί της Μπέτις θεωρούνται οι πιο παθιασμένοι στη χώρα και το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία, γεμίζοντας το γήπεδο στα περισσότερα παιχνίδια της ομάδας τους, ανεξαρτήτως φόρμας ή αντιπάλου.
Για σχεδόν μια ώρα αγώνα οι γηπεδούχοι όχι μόνο κρατούσαν τους αντιπάλους τους στο μηδέν αλλά απειλούσαν αρκετές φορές και την εστία του τερ Στέγκεν. Κάπου εκεί όμως, ο αρχηγός των φιλοξενούμενων ανέλαβε δράση και οι Καταλανοί έφυγαν τελικά από την Ανδαλουσία με το εντυπωσιακό 0-5. Ο Λιονέλ Μέσσι σκόραρε δυο φορές, έδωσε μια ασίστ στον Σουάρες και ολοκλήρωσε το ματς με 12 πετυχημένες ντρίπλες. Οι υπόλοιποι παίκτες της Μπαρτσελόνα είχαν 11. Όλη η ομάδα της Μπέτις είχε 8!
Σαν να μην έφταναν αυτά, λίγο πριν το τέλος του αγώνα παρέλαβε τη μπάλα στο ύψος της μεγάλης περιοχής της ομάδας του, με πλάτη προς την αντίπαλη εστία. Μέσα στα επόμενα 5″, είχε γυρίσει μέτωπο στην αντίπαλη περιοχή και ξεκινούσε νέα επίθεση, έχοντας προηγουμένως απελευθερωθεί από τρεις αμυντικούς της Μπέτις, ντριπλάροντας τους σε πολύ μικρό χώρο. Στην τελευταία του προσπέραση, που έτυχε να είναι μια κλασική ποδιά, οι εσωτερικές άμυνες του οργανισμού των οπαδών στις κερκίδες (αυτές που στο γήπεδο σε κάθε στιγμή σου υπενθυμίζουν ότι πάνω απ’όλα είναι το καλό της ομάδας σου), κατέρρευσαν πανηγυρικά και το ασυναίσθητο “ωωω” του αρχικού εντυπωσιασμού μετατράπηκε σε χειροκρότημα αποθέωσης, σε μια από εκείνες τις άβολες στιγμές που το οπαδικό μυαλό φωνάζει μέσα σου “δεν πρέπει να σου αρέσει αυτό που βλέπεις”, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
&feature=player_embedded
Μετά το τέλος του αγώνα μια ρεπόρτερ από κάποιο τοπικό κανάλι έπαιρνε συνεντεύξεις από τους οπαδούς της Μπέτις κατά την αποχώρηση τους. Μπροστά από την κάμερα πέρασαν αρκετοί άνθρωποι κάθε ηλικίας, όλοι με την ίδια απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους. Η ομάδα τους είχε μόλις διασυρθεί μέσα στο σπίτι της. Κάπου εκεί ανάμεσα στις δηλώσεις τους όμως, ένα αμήχανο χαμόγελο έσκαγε για λίγο στα πρόσωπα τους και συνήθως συνοδευόταν από μια παραλλαγή της ατάκας: “…αλλά αυτοί είχαν τον Μέσσι, τι μπορείς να κάνεις γι’αυτό; Ο Μέσσι είναι ο Μέσσι”.
Λίγο αργότερα σε κάποιο άλλο σημείο του γηπέδου οι δημοσιογράφοι κατέγραφαν τις δηλώσεις των παικτών της Μπέτις. Ο 31χρονος τερματοφύλακας Αντόνιο Αντάν, που έχει περάσει τη μισή ζωή του στη Ρεάλ Μαδρίτης, σχολίαζε: “Σου φαίνεται πως απλά περπατάει και ξαφνικά παίρνει 4 φορές τη μπάλα, δίνει 2 ασίστ και βάζει 2 γκολ! Είναι απλά ο Μέσσι και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον συγχαρούμε γιατί κάνει το άθλημα ομορφότερο”. Λίγα μέτρα πιο πέρα, ο 37χρονος αρχηγός της Μπέτις, Χοακίν, που έχει παίξει αντιμέτωπος με τους περισσότερους θρύλους της προηγούμενης γενιάς, έψαχνε τα κατάλληλα λόγια και δεν τα έβρισκε: “Όταν παίζεις αντίπαλος με τον Μέσσι που… * ξεκινάει να γελάει *… που, που… βασικά δεν ξέρω τι άλλο να πω γι’αυτόν πλέον…”
Η παράσταση του Αργεντινού στο Μπενίτο Βιγιαμαρίν δεν ήταν φυσικά η μόνη που έδωσε πέρσι. Τους επόμενους μήνες ο Μέσσι συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, οδηγώντας σχεδόν μόνος του τη Μπαρτσελόνα σε ένα εντυπωσιακά ξεκούραστο νταμπλ (οι μπλαουγκράνα τέλειωσαν τη σεζόν με μια μόνο ήττα στο πρωτάθλημα, κι αυτή σε αγώνα στον οποίο – συμπτωματικά – ο Μέσσι δεν έπαιζε), που στιγματίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την τραγική ευρωπαϊκή βραδιά στο Ολίμπικο, απέναντι στη Ρόμα.
Σε ατομικό επίπεδο πάντως, ο ‘Πούλγκα’ έκανε μια ονειρική χρονιά, όντας πρώτος σκόρερ και πρώτος σε ασίστ στην Ισπανία, πρώτος σκόρερ και μέσα στους πρώτους σε ασίστ, ντρίπλες και κάθετες πάσες στην Ευρώπη, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά την σοκαριστική διαπίστωση ότι σκοράρει περισσότερο από τους καλύτερους επιθετικούς του κόσμου και ταυτόχρονα ντριπλάρει περισσότερο από τα καλύτερα εξτρέμ και δημιουργεί περισσότερο από τους καλύτερους μέσους! “Kέρδισε το πρωτάθλημα και το κύπελλο, βγήκε πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη, μοίρασε αμέτρητες ασίστ και με κάποιο τρόπο συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του. Ξεκίνησε από τα πλάγια και τώρα παίζει στο κέντρο. Αν αυτός δεν αξίζει τη Χρυσή Μπάλα, τότε μάλλον εγώ δεν ξέρω τίποτα από το ποδόσφαιρο” δήλωσε πριν λίγες μέρες για τον Αργεντινό ο Φιλίπε Λουίς της Ατλέτικο, που εκτός από μακροχρόνιος αντίπαλος του στην Πριμέρα είναι και Βραζιλιάνος.
Η απογοητευτική παρουσία του στο Μουντιάλ της Ρωσίας, η αποχώρηση του Αντρές Ινιέστα και το γεγονός ότι έχει πλέον πατήσει στα 32, πιθανόν να προκάλεσαν ανησυχία στους οπαδούς των Καταλανών το καλοκαίρι αλλά η διάψευση των όποιων φόβων ήταν υπόθεση λίγων αγώνων. Ο Μέσσι ξεκίνησε τη φετινή σεζόν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο τελείωσε την προηγούμενη, δηλαδή με το γκάζι πατημένο τέρμα.
Πέντε σχεδόν μήνες μετά την πρώτη σέντρα της χρονιάς, ο Αργεντινός όχι απλά δεν δείχνει σημάδια πτώσης αλλά σπάει τα κοντέρ, ξεπερνώντας ακόμα και τις επιδόσεις που είχε στα ‘καλύτερα’ χρόνια της καριέρας του, τότε που έπαιζε πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή!
Πρώτος σκόρερ και πρώτος σε ασίστ και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, 2oς σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ (έχοντας παίξει μόνο 3 ματς σαν βασικός) και, κλασικά, στις πρώτες θέσεις και στις ντρίπλες και στις κάθετες πάσες στα 5 μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κι όλα αυτά ενώ έχει λείψει για 3 εβδομάδες μέσα στο φθινόπωρο, λόγω τραυματισμού! Το μέγεθος της κυριαρχίας του στο ισπανικό ποδόσφαιρο είναι τέτοιο, που με το γκολ που πέτυχε την Κυριακή απέναντι στη Λεγανές έφτασε τα 22 παίζοντας ως αλλαγή, ένας ακόμα αριθμός-ρεκόρ για την Πριμέρα και μάλιστα από έναν παίκτη που βρίσκεται στον πάγκο ελάχιστες φορές.
Εβδομάδα με την εβδομάδα και αγώνα με τον αγώνα ο Λιονέλ Μέσσι συνεχίζει να αποδίδει σταθερά σε ένα εντυπωσιακό επίπεδο που συναντάει κανείς μόνο στο ποδόσφαιρο αλάνας ή στο Football Manager. Στα 24 παιχνίδια που έχει παίξει φέτος ο Αργεντινός δεν έχει συμμετοχή σε κάποιο γκολ της ομάδας του (σκοράρισμα ή ασίστ δηλαδή) μόνο σε τρία! Και στο ένα εξ αυτών έπαιξε μόνο 27 λεπτά. Όπως έλεγε παλιότερα ο Μαστσεράνο: “Παρ’όλο που μπορεί να μην είναι άνθρωπος, είναι καλό το ότι αυτός ακόμα πιστεύει πως είναι”. Μια… άποψη με την οποία συμφωνεί και ο Βιντσένσο Μοντέλα, που πριν τον αντιμετωπίσει πέρσι με τη Σεβίλλη δήλωσε: “Ο Μέσσι είναι εξωγήινος και το μόνο στο οποίο ελπίζω είναι με κάποιο τρόπο να μη βρίσκεται στη Γη αύριο.”
Τίτλος γραφήματος: Ο Μέσσι και όλοι οι άλλοι
Κι αν τα στατιστικά μπορεί να είναι λίγο κουραστικά κάποιες φορές, υπάρχει πάντα ένα άλλο στοιχείο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης: Η αποδοχή των αντιπάλων και των ανθρώπων του ποδοσφαίρου. Στα 32 του ο Μέσσι συνεχίζει να μετατρέπει σε μικρά παιδιά ακόμα και θρύλους του παιχνιδιού που τον απολαμβάνουν από την τηλεόραση. Και όχι, δεν αναφερόμαστε στον Νο1 γκρούπι του, τον Γκάρι Λίνεκερ. “Αν ήταν εφικτό, θα πλήρωνα για να μπορέσω απλά να κάνω μια προπόνηση μαζί του” δήλωσε πριν λίγους μήνες ο Αλεσσάντρο ντελ Πιέρο.
“Ο πατέρας μου, μου έλεγε πάντα ότι ο Πελέ είναι ο καλύτερος όλων. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι στο κινητό μου υπάρχει μόνο μια σέλφι κι αυτή είναι με τον Μέσσι” σχολίασε πρόσφατα ο Γιούργκεν Κλοπ. “Στα δικά μου μάτια είναι ο καλύτερος όλων των εποχών” πρόσθεσε ο Γουέιν Ρούνει το καλοκαίρι ενώ ένας άλλος σπουδαίος πρώην συμπαίκτης του, ο Πολ Σκόουλς δήλωσε τον Οκτώβριο: “Ο Μέσσι είναι ο καλύτερος που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Έχει τα πάντα. Οι πάσες του είναι απλά απίστευτες.”
“Αν ποτέ ερχόταν στη Ρόμα, όχι απλά θα του έδινα το 10 μου αλλά θα του το πήγαινα προσωπικά στο αεροδρόμιο” είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση η ‘σημαία’ της Ρόμα, Φραντσέσκο Τόττι, ενώ μια άλλη ‘σημαία’, ο Τσάβι Πριέτο της Ρεάλ Σοσιεδάδ, αποκάλυψε λίγο μετά την απόσυρση του ότι έχει αγοράσει εισιτήριο για ένα clasico στο Μπερναμπέου, μόνο και μόνο για να απολαύσει μια φορά από τις κερκίδες το 10αρι της Μπαρτσελόνα: “Δεν τον είχα δει ποτέ από την κερκίδα. Μέσα στο γήπεδο σε εντυπωσιάζει κάθε φορά που ακουμπάει τη μπάλα. Αλλά όταν είσαι στις κερκίδες μπορείς να τον παρακολουθήσεις καλύτερα γιατί βλέπεις όλες τις κινήσεις του. Όταν είναι στη μέρα του νιώθεις άσχημα όταν πλησιάζει το τελευταίο σφύριγμα. Θα μπορούσα να τον χαζεύω όλη τη μέρα.”
&feature=player_embedded
Σήμερα το βράδυ η Μπαρτσελόνα επιστρέφει στην Ανδαλουσία, εκεί που ένα χρόνο πριν οι οπαδοί της Μπέτις υποκλινόταν στο ταλέντο του Μέσσι ξεχνώντας για λίγο τη συντριβή της ομάδας τους. Η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε αντιμετωπίζει στον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου τη Σεβίλλη, χωρίς όμως τον αρχηγό της που έμεινε στη Βαρκελώνη για να ξεκουραστεί. Μια είδηση που σίγουρα χαροποίησε αρκετούς στη Σεβίλλη, την ομάδα απέναντι στην οποία ο Αργεντινός έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ του (ακολουθούν η Ατλέτικο, η Ρεάλ και η Αθλέτικ Μπιλμπάο).
Κανένας δεν γνωρίζει για πόσα χρόνια ακόμα ο Λιονέλ Μέσσι θα τρέχει περπατάει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Η λογική λέει ότι δεν θα είναι πολλά. Το αποτύπωμα του όμως είναι σίγουρο πως θα μείνει στο παιχνίδι για πάντα. Όπως λέει και ο συγγραφέας Ερνάν Κασκιάρι, στον επίλογο του υπέροχου ποιήματος που του αφιέρωσε πριν λίγα χρόνια: “Όταν έρθει η Μέρα της Κρίσης, όλοι οι άνθρωποι που έζησαν θα μαζευτούν, θα κάνουν ένα κύκλο και θα μιλήσουν για ποδόσφαιρο. Κι ένας θα πει: ‘Σπούδαζα στο Άμστερνταμ το 1973’. Ένας άλλος θα απαντήσει: ‘Εγώ ήμουν έφηβος στη Νάπολη το 1987’. Ένας μεγαλύτερος θα προσθέσει: ‘Εγώ άκουσα τη σιωπή στο Μαρακανά το 1950’. Μέχρι το πρωί όλοι θα διηγούνται με περηφάνια τις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις τους. Κι όταν δεν θα έχει μείνει πια κανείς για να μιλήσει, θα σηκωθώ όρθιος και θα πω ψιθυριστά: ‘Έζησα στη Βαρκελώνη την εποχή του Λιονέλ Μέσσι’. Και μετά θα ακολουθήσει σιωπή…”
&feature=player_embedded
--- Τέλος παράθεσης ---
blog.stoiximan.gr
El Sombrero
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση