PAS.gr Forum
Αθλητικά => άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο => Μήνυμα ξεκίνησε από: fon7 στις Κυρ 11 Φεβ 2018 13:52
-
Γιατί αδειάζουν συνεχώς από θεατές τα ελληνικά γήπεδα; Με αφορμή την πρόσφατη έρευνα της Ένωσης Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Λιγκών που φέρνει το ελληνικό πρωτάθλημα στην 27η θέση όσο αφορά την προσέλευση θεατών σε όλη την Ευρώπη, ζητήσαμε από τέσσερις έμπειρους δημοσιογράφους να μάς αναλύσουν αιτίες και πιθανές λύσεις
(http://www.lifo.gr/icache/860/573/1/1328805_21_044_20170824_kt_76961504228486_-1-.jpg)
Η οικονομική κρίση, η αδιαφάνεια, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η κατάσταση των γηπεδικών εγκαταστάσεων και η κακή ποιότητα του θεάματος αναφέρονται κατά καιρούς μεταξύ των βασικών αιτιών που καθιστούν τόσο χαμηλή την προσέλευση των φιλάθλων στα γήπεδα. Φωτό: SOOC
Πριν από μερικές εβδομάδες δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της έρευνας της Ένωσης Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Λιγκών (EPFL), η οποία εξέτασε την προσέλευση θεατών στα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα της Ευρώπης από τη σεζόν 2010/11 έως το 2016/17.
Τα αποτελέσματα, αν και αναμενόμενα, είναι αποκαρδιωτικά για το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, καθώς η πολυδιαφημισμένη «Superleague» βρίσκεται στην 27η θέση της σχετικής λίστας, πίσω ακόμη και από πρωταθλήματα όπως η 4η κατηγορία της Αγγλίας (Football League 2).
Ας δούμε μερικά από τα σημαντικότερα ευρήματα της έρευνας που αφορούν την Ελλάδα:
- Την περσινή σεζόν (2016/17) η 1η κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος «έκοψε» κατά μέσο όρο 3.394 εισιτήρια ανά αγωνιστική.
(http://www.lifo.gr/icache/780/700/1/1328775_epfl1.jpg)
Στο σχετικό πίνακα και άρα στα αποτελέσματα της έρευνας υπάρχει μία ανακρίβεια. Τη διετία 2013/15 οι ομάδες που συμμετείχαν στην Superleague ήταν 18 και όχι 16.
- Τη σεζόν 2010/11 παρακολούθησαν τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος συνολικά 1.619.856 θεατές, ενώ στο περσινό πρωτάθλημα ο αριθμός έφτασε τους 855.288.
- Μεταξύ των σεζόν 2010/11 και 2016/17, η πτωτική τάση που καταγράφεται στην προσέλευση των φιλάθλων στα ελληνικά γήπεδα αγγίζει το 10% (9,91%).
(http://www.lifo.gr/icache/860/559/1/1328774_efpl2.jpg)
Η πτωτική τάση στην προσέλευση θεατών κατά τη διάρκεια της επταετίας 2010-2017 αγγίζει το 10%.
- Ο μέσος όρος των εισιτηρίων που κόπηκαν τη συγκεκριμένη επταετία στην Ελλάδα ανέρχεται στα 4.487 εισιτήρια ανά αγωνιστική. Επίδοση που μας φέρνει κάτω από πρωταθλήματα όπως η 4η κατηγορία της Αγγλίας, η 2η κατηγορία της Ισπανίας ή η 1η κατηγορία του Ισραήλ. Χειρότερες επιδόσεις από εμάς σημειώνουν μόνο πρωταθλήματα όπως π.χ. αυτό του Καζακστάν, του Αζερμπαϊτζάν ή η 2η κατηγορία της Νορβηγίας.
- Τα ελληνικά γήπεδα παρουσιάζουν πληρότητα σε ποσοστό 26,12%, ενώ οι κερκίδες της Superleague μπορούν να φιλοξενήσουν συνολικά 17.239 φιλάθλους. Και αυτή η επίδοση μας φέρνει στον πάτο της λίστας των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, πάνω μόνο από το Αζερμπαϊτζάν και τη σερβική λίγκα.
Σίγουρα η έρευνα της Ένωσης Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Λιγκών δεν μας μαθαίνει κάτι καινούργιο ή κάτι που δεν γνωρίζαμε αναφορικά με τον αριθμό των φιλάθλων που πηγαίνουν κάθε Κυριακή στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν τους αγώνες του συναρπαστικού ελληνικού πρωταθλήματος.
Η οικονομική κρίση, η αδιαφάνεια, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η κατάσταση των γηπεδικών εγκαταστάσεων και η κακή ποιότητα του θεάματος αναφέρονται κατά καιρούς μεταξύ των βασικών αιτιών που καθιστούν τόσο χαμηλή την προσέλευση των φιλάθλων στα γήπεδα.
Ωστόσο το πρόβλημα επιτείνεται συνεχώς και φαίνεται πως η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Έτσι, ζητήσαμε από τέσσερις έμπειρους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τον χώρο του αθλητισμού να μας δώσουν τη δική τους εκδοχή για τη μεγάλη πτώση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στα εισιτήρια, αλλά και να μας απαντήσουν στο πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί άμεσα η κατάσταση.
Χρήστος Χαραλαμπόπουλος
Αν επρόκειτο για ένα και μόνο αίτιο τότε θα μπορούσαμε να ελπίσουμε πως, αν καταφέρναμε να το εξαλείψουμε, η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί άμεσα.
Τα αίτια, όμως, είναι αρκετά και ορισμένα από αυτά πολύ σοβαρά, επομένως θα χρειαστεί χρόνος, σχέδιο, προσπάθεια, συντονισμός και χρήματα για να ανατραπεί η σημερινή εικόνα.
Αναφέρω, λοιπόν τις σημαντικότερες από τις αιτίες και όχι αξιολογικά:
-Η οικονομική κρίση. Η δραματική μείωση των εισοδημάτων, έπληξε καίρια την –έτσι κι αλλιώς μικρή και προβληματική- ελληνική ποδοσφαιρική αγορά και κατά συνέπεια όλα τα οικονομικά στοιχεία του παιχνιδιού: τις χορηγίες, τα δικαιώματα, τους προϋπολογισμούς των ομάδων, τον μεταγραφικό τζίρο και φυσικά, την κίνηση των εισιτηρίων.
Θυμηθείτε πως το 2009 η πρώτη σε κυκλοφορία αθλητική εφημερίδα ξεπερνούσε τις 35.000 φύλλα ημερησίως και σήμερα δεν ξεπερνά τις 4000 φύλλα, πράγμα που δείχνει την δραματική πτώση ενδιαφέροντος.
-Η απαράδεκτη κατάσταση των απαρχαιωμένων, προβληματικών και επικίνδυνων γηπεδικών εγκαταστάσεων. -Η διαπλοκή, η εκτεταμένη διαφθορά (και με τον παράνομο στοιχηματισμό) η απουσία ισονομίας, η ατιμωρησία και η έλλειψη διαφάνειας στην λειτουργία των ΠΑΕ και την συμπεριφορά των παραγόντων.
-Η απαράδεκτη λειτουργία των σωμάτων διοίκησης του ποδοσφαίρου, όπως της ΕΠΟ και της Super League, και η πλήρης απουσία της κουλτούρας εταιρικής διακυβέρνησης.
-Η κακή ποιότητα του θεάματος και η αγωνιστική πτώση εμπορικών ομάδων όπως ο ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός της τελευταίας διετίας και ο υποβιβασμός των ΑΕΚ, Άρη, ΟΦΗ.
-Η ενίσχυση του οπαδισμού από μερίδα μέσων μαζικής ενημέρωσης και η βία, εντός και εκτός γηπέδων.
-Η ανεπαρκής και αποσπασματική παρέμβαση της Πολιτείας, τόσο στο θεσμικό επίπεδο, όσο και σε ζητήματα πρόληψης.
-Η απουσία αθλητικής παιδείας (επειδή η φράση είναι η πιο διαδεδομένη κοινοτοπία, θυμίζω τι είχε πει το 1987 ο προπονητής μπάσκετ της εθνικής της –τότε- ΕΣΣΔ, Αλεξάντερ Γκομέλσκι «οι Ελληνες δεν αγαπούν τα ομαδικά σπορ αλλά τις νίκες σε αυτά»).
Αντώνης Καρπετόπουλος
«Στην πραγματικότητα τα εισιτήρια είναι ακόμη λιγότερα διότι μέσα στον συνολικό αριθμό υπολογίζεται και ένα κομμάτι κατόχων διαρκείας από την επαρχία, οι οποίοι παίρνουν εισιτήρια κατά κανόνα φτηνά, μόνο για τους ευρωπαϊκούς αγώνες, άντε και κανένα ντέρμπι. Η προσέλευση είναι πιο μικρή.
Αυτό οφείλεται σε 2-3 λόγους πάρα πολύ συγκεκριμένους. Ο πρώτος είναι η απουσία ομάδων από τη Superleague που θα μπορούσαν να κόβουν περισσότερα εισιτήρια, όχι κάτι φοβερό και τρομερό, αλλά θα μεγάλωνε ο μέσος όρος.
Δηλαδή, όταν σε ένα πρωτάθλημα υπάρχει ο Πλατανιάς αντί του Άρη Θεσσαλονίκης ή η Λαμία και ο Λεβαδειακός αλλά όχι ο ΌΦΗ, είναι απολύτως αναμενόμενο να έχει πέσει ο αριθμός των εισιτηρίων.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το επίπεδο του θεάματος που είναι κάτω του μηδενός. Στην Ελλάδα γίνεται μία προσπάθεια από τις ομάδες να δικαιολογηθεί ποικιλοτρόπως το γεγονός ότι δεν παίζεται καλή μπάλα. Άλλες το ρίχνουν, ας πούμε, στο ότι έχουμε ένα διεφθαρμένο πρωτάθλημα με στημένα παιχνίδια, ελέγχους στην ΕΠΟ κτλ. Άλλες κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι παίζουν αντί-ποδόσφαιρο ή λένε ότι ευθύνεται η ποιότητα των αγωνιστικών χώρων στη επαρχία.
Εν μέρει όλα αυτά ισχύουν, αλλά στην πραγματικότητα είναι δικαιολογίες της πλάκας. Διότι τα ίδια συνέβαιναν και πριν από 7-8 χρόνια όταν τα εισιτήρια ήταν περισσότερα, και πριν από 30 χρόνια που ήταν ακόμα πιο πολλά.
Είναι πολύ βασικό πρόβλημα ότι οι παράγοντες δεν αντιμετωπίζουν αυτό το πράγμα με κανόνες θεάματος. Και γίνεται ακόμη πιο γελοίο αν σκεφτείς ότι θέλουν να το πουλήσουν όλο αυτό σαν τηλεοπτικό προϊόν. Χωρίς να καταλαβαίνουν, δηλαδή, ότι ο ανταγωνισμός, όταν τον βαφτίζεις τηλεοπτικό προϊόν γίνεται σε σύγκριση με αντίστοιχα τηλεοπτικά προϊόντα που μπορεί να είναι το αγγλικό, το ισπανικό ή το γερμανικό πρωτάθλημα.
Εδώ, στην Ελλάδα, από τη στιγμή που βρήκαμε μερικά λεφτά από την τηλεόραση, τα χρήματα αυτά ήταν που έγιναν προτεραιότητα των ομάδων και όχι το πως θα φέρουμε τον κόσμο στο γήπεδο.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με έναν και μόνο τρόπο. Αν μπορέσεις, μαγικά ξέρω 'γω, να βρεις ανθρώπους που θα ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο για να κερδίσουν χρήματα. Ανθρώπους που θα αναλάβουν να διοικήσουν τις ποδοσφαιρικές εταιρίες για να τις κάνουν κερδοφόρες. Αυτοί, στην ανάγκη να βγάλουν κέρδη, θα καταλάβουν ότι ο ευκολότερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι το γήπεδο. Γιατί το γήπεδο δεν φέρνει μόνο χρήματα από τα εισιτήρια αλλά και απ' όλα τα γύρω-γύρω.
Επιπλέον, το πιο σημαντικό είναι ότι ένα γεμάτο γήπεδο, σε διευκολύνει να πουλήσεις ακριβότερα ένα ματς ως τηλεοπτικό προϊόν. Οι σημερινοί παράγοντες του ποδοσφαίρου δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Λένε ότι είτε είναι γεμάτο το γήπεδο είτε όχι, εμείς θα πάρουμε τα ίδια λεφτά γιατί πουλάμε τα δικαιώματα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα.
Ναι, αλλά κάποια στιγμή θα πάνε μπροστά στον τηλεοπτικό παραγωγό, ήδη έχει φτάσει αυτή η ώρα, και αυτός θα τους πει "κύριοι το πράγμα που πουλάτε δεν με ενδιαφέρει. Θα ενδιαφερόμουν αν υπήρχε ένα κοινό που δεν έβρισκε εισιτήριο να πάει στο γήπεδο και ήθελε τόσο πού να δει τον αγώνα που θα έτρεχε να το δει στις τηλεοράσεις"».
(http://www.lifo.gr/icache/860/539/1/1328778_15178405.jpg)
«Εδώ, στην Ελλάδα, από τη στιγμή που βρήκαμε μερικά χρήματα από την τηλεόραση, έγιναν προτεραιότητα των ομάδων αυτά τα χρήματα και όχι πως θα φέρουμε τον κόσμο στο γήπεδο» © ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΟΣΧΑΝΔΡΕΟΥ
Στην πραγματικότητα δεν είναι πεσμένα μόνο τα τηλεοπτικά εισιτήρια. Είναι πεσμένοι και οι συνδρομητές και η γενική τηλεθέαση του ελληνικού πρωταθλήματος. Δες τι νούμερα κάνουν οι αθλητικές εκπομπές που παίζονται στην ανοιχτή τηλεόραση και έχουν σαν θέμα το πρωτάθλημα. Δεν τις βλέπει άνθρωπος. Όλο το σύστημα βρίσκεται σε κάθετη πτώση. Και αυτό έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με το γεγονός ότι το θέαμα είναι απαράδεκτο.
Όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο βρίσκονται σε αναντιστοιχία με οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στον τομέα του θεάματος στην Ελλάδα. Προφανώς και η οικονομική κρίση είναι ένας λόγος για να «ξεφουσκώσει» και το ποδόσφαιρο. Προφανώς και δεν μπορείς να έχεις τόσο ακριβές ομάδες όπως είχες πριν από δέκα χρόνια. Αλλά αυτό ισχύει γενικότερα.
Και το θέατρο το χτύπησε η κρίση, αλλά φέτος τα θεατρικά εισιτήρια είναι περισσότερα. Γιατί οι άνθρωποι έκατσαν κάτω, προβληματίστηκαν, συζήτησαν ως προς τι παραστάσεις να ανεβάσουν και πως πρέπει να τις πλασάρουν ώστε να προσελκύσουν το θεατρόφιλο κοινό.
Όλοι όσοι ασχολούνται με τον τομέα του θεάματος στην Ελλάδα, σε επίπεδο παραγωγής εννοώ, προσπαθούν να δώσουν στο κοινό κάτι που θα είναι τουλάχιστον φροντισμένο. Οι μοναδικοί οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό είναι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου. Κάθε ένας ξεχωριστά πρέπει να κάτσει κάτω και να δει πως μπορεί να βελτιώσει το προϊόν του.
Υποτίθεται ότι κάποτε το πρόβλημα ήταν η έλλειψη ανταγωνισμού. Ότι έπαιρνε ξέρω 'γω ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα από τον Οκτώβριο. Πολύ ωραία. Στη Γερμανία, η Μπάγερν παίρνει το πρωτάθλημα από τον Σεπτέμβριο. Τα γήπεδα, όμως, έχουν τη μεγαλύτερη πυκνότητα οπαδών από οποιοδήποτε άλλο πρωτάθλημα στην Ευρώπη.
Ρώτησαν πέρυσι τον τεχνικό διευθυντή της Μπάγερ Λεβερκούζεν γι αυτό το πράγμα και είχε απαντήσει: "τι με ενδιαφέρει εμένα πότε παίρνει το πρωτάθλημα η Μπάγερν. Εγώ πρέπει να έχω μια καλή ομάδα, να διασκεδάζω τον κόσμο μου, να κερδίζω την Μπάγερν όταν έρχεται να παίξει εδώ μέσα, να έχω καλούς παίκτες".
Από πού προκύπτει πως ότι κάνει ο άλλος επηρεάζει και τη δική μου στρατηγική; Εγώ ποδόσφαιρο πουλάω. Στην Ελλάδα ψάχνουμε διαρκώς τρόπους για να δικαιολογήσουμε το ότι δεν κάνουμε τίποτα».
Βαγγέλης Μπραουδάκης
Από τις σχεδόν 8.000 εισιτήρια ανά αγώνα Super League πριν από μόλις οκτώ χρόνια (τη σεζόν 2009-2010) στα μισά από το φθινόπωρο του 2013 και εντεύθεν! Ητοι, μείωση της προσέλευσης στα ποδοσφαιρικά γήπεδα κατά 50%! Και για να το δούμε σε απόλυτους αριθμούς, που είναι πιο τρομακτικοί, από τους 2.000.000 θεατές («πελάτες») στις εξέδρες «χάθηκε» το 1.000.000.
Η απάντηση στο «γιατί» εμπεριέχει πολλές μικρότερες απαντήσεις που συνοψίζονται, ωστόσο, σε μια λέξη: Κρίση! Τόσο η οικονομική στο γενικότερο περιβάλλον της ελληνικής κοινωνίας, όσο και η εγγενής στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Τα μνημόνια και οι επιπτώσεις τους στις τσέπες του καθενός δεν χρειάζονται, προφανώς, περαιτέρω ανάλυση.
Οπότε ας «φωτίσουμε» επιγραμματικά τις παθογένειες του ποδοσφαίρου μας που συνδυαστικά απομάκρυναν τόσους πολλούς σε τόσο σύντομο διάστημα:
- Δημοφιλείς ομάδες στα δύο αστικά κέντρα «έσκασαν» και υποβιβάστηκαν ή φυτοζωούν: Η ΑΕΚ π.χ., των 25.000 διαρκείας χωρίς τα μεμονωμένα της εισιτήρια, κατρακύλησε σε τετραψήφια νούμερα προτού υποβιβαστεί και άμα τη επιστροφή της δεν έχει ανέλθει των 11.600 κατά μέσο όρο! Ο Αρης των +12.000 δεν είναι (ακόμα) εδώ, ο Ηρακλής των +4.000 ομοίως, ενώ ο Παναθηναϊκός των 27.500 τη χρονιά του νταμπλ της πολυμετοχικότητας βρέθηκε στις 5.500 πέρσι εξαιτίας της παρακμής και της επιστροφής στη Λεωφόρο.
- Φθίνουν οι επαρχιακοί «αιμοδότες»: Η ΑΕΛ των 5.165, ο ΠΑΣ Γιάννενα των 4.700, ο Βόλος των 5.750, ο ΟΦΗ των 4.300, ο Παναιτωλικός των 4.700, ακόμα και η Καβάλα των +3.000 είτε δεν συμμετέχουν πια, είτε δυσκολεύονται (ελλείψει ρεαλιστικών στόχων διάκρισης) να συγκεντρώσουν τους μισούς.
- «Τοξικότητα» θεσμών και διεξαγωγής: Η αποκάλυψη του Koriopolis τον Ιούνιο του 2011 (ασχέτως αν ακόμα δεν υπάρχει δικαστική απόφαση για δεκάδες κατηγορουμένων) οδήγησε σε άμεση μείωση της προσέλευσης κατά 25%, μέσα σε τρεις μήνες! Επιπλέον, η αύξηση(!) των ομάδων από 16 σε 18 την διετία 2013-2015 (αντί να μειωθούν δραστικά, καθώς η ποδοσφαιρική οικονομία δεν αντέχει παραπάνω από 12 ομάδες προκειμένου να υπάρξει ανταγωνιστικό περιβάλλον) έφερε ένα ακόμα -30%.
(http://www.lifo.gr/icache/860/591/1/1328781_4124183.jpg)
«Τα αίτια, όμως, είναι αρκετά και ορισμένα από αυτά πολύ σοβαρά, επομένως θα χρειαστεί χρόνος, σχέδιο, προσπάθεια, συντονισμός και χρήματα για να ανατραπεί η σημερινή εικόνα» © ΜΟΤΙΟΝ ΤΕΑΜ
Συμπληρώστε στα παραπάνω τη δραστική μείωση των ποιοτικών παικτών στα δυναμικά των ομάδων (λόγω οικονομικών συνθηκών), παράγοντας, επίσης αποτρεπτικός και ολοκληρώνεται το «κοκτέιλ».
Δεν συμπεριλαμβάνω στα παραπάνω την (σταθερή!) ατμόσφαιρα περί αναξιοπιστίας, αδιαφάνειας, διαιτησιών, επεισοδίων κ.λπ., καθώς υπήρχαν και τις προηγούμενες δεκαετίες σε ανάλογες εντάσεις, αλλά δεν απομάκρυναν τόσο μαζικά τον κόσμο από τις εξέδρες όσο στο επίμαχο διάστημα που εξετάζουμε.
Πώς αντιστρέφεται η τάση; Με ανταγωνιστικότερο (και χωρίς τόσες σκιές) πρωτάθλημα. Με λιγότερες ομάδες σ' αυτό το «πρώτο ράφι» και θεσμικό πλαίσιο διεξαγωγής που θα εγγυάται -όσο γίνεται- το απροσδόκητο πριν το σφύριγμα της σέντρας.
Ανταγωνιστικότεροι αγώνες θα φέρουν σταδιακά μεγαλύτερα τηλεοπτικά έσοδα που θα μοιράζονται πλέον σε λιγότερους απ' ότι τώρα. Οι ισχυρότερες ομάδες (με ακόμα καλύτερο υλικό για να μην χάσουν το προνόμιο στο «σαλόνι») θα προσελκύσουν και περισσότερους θεατές σε αυτή την ίδια περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Εν ολίγοις, χρειάζονται παράγοντες με όραμα ανάπτυξης του χώρου κι όχι (αποκλειστικά) εξόντωσης του εχθρού τους. Όσο θα μεγαλώνει η λίμνη θα μεγαλώνουν και οι προοπτικές τους. Απορώ πώς δεν το καταλαβαίνουν τόσα χρόνια και επιμένουν να την αποξηράνουν».
Βασίλης Σαμπράκος
Η δραματική πτώση στα εισιτήρια άρχισε από την σεζόν 2010-'11, όταν η Superleague έχασε έσοδα περίπου 2,5 εκατ. ευρώ συγκριτικά με την προηγούμενη σεζόν (2009-'10).
Τον καιρό εκείνο οι επιχειρηματίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι πληρώνουν απλώς τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και στην εξέλιξη του χρόνου επιχείρησαν να βάλουν φρένο στην πτώση των εισιτηρίων με την μείωση της τιμής.
Η μέση τιμή του εισιτηρίου μειώθηκε κατά περίπου 40% (από 15 ευρώ το 2008 στα 9 ευρώ το 2015), αλλά η ελεύθερη πτώση συνεχίστηκε και τούτο συνέβη, και συμβαίνει, επειδή η οικονομική κρίση έκανε τις μεγαλύτερες γενιές πολύ πιο απαιτητικές στην καταναλωτική συμπεριφορά τους: στα χρόνια της κρίσης έφτασε η στιγμή να πληρώσει το ελληνικό πρωτάθλημα για την κακή του φήμη, τη βία, τις κακές γηπεδικές συνθήκες, την έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατάκτηση του τίτλου, την έλλειψη ισονομίας, τη διαφθορά.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας ποδοσφαιρόφιλοι άρχισαν να αποχωρούν από την κερκίδα και επέλεξαν συνειδητά να γίνουν τηλεθεατές, με συνέπεια, στα πρώτα χρόνια της κρίσης, να αυξηθούν θεαματικά οι συνδρομητές της τηλεοπτικής πλατφόρμας που μεταδίδει το ελληνικό πρωτάθλημα.
Οι νεότερες γενιές, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά μέσα από την μελέτη των στατιστικών δεδομένων που δημιουργούνται από την συμπεριφορά τους κατά την πλοήγηση στα αθλητικά websites, δεν δοκιμάζουν καν, ως καταναλωτές, το ελληνικό ποδοσφαιρικό προϊόν. Αντ' αυτού επιλέγουν να παρακολουθούν στενά τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και το Champions League.
Αξιοποιώντας την ψηφιακή τεχνολογία, τα παιδιά, από την ηλικία της προεφηβείας, έρχονται κοντά με τους σταρ που ανακαλύπτουν από τις παιχνιδοκονσόλες και αρχίζουν να τους παρακολουθούν στενά, με συνέπεια την εντυπωσιακή επέκταση της συνδρομητικής βάσης της τηλεοπτικής πλατφόρμας που προβάλει το Champions League και τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας.
Και, όπως συμβαίνει σε όλα, οι μικρότεροι «τραβούν» τους μεγαλύτερους, με συνέπεια να αυξάνεται διαρκώς η «ζήτηση» του ξένου προϊόντος και να ασχολούνται όλο και λιγότεροι με το «ελληνικό» προϊόν.
Η ετήσια πτώση στην ζήτηση της ελληνικής ποδοσφαιρικής επικαιρότητας είναι της τάξης του 30%, με βάση τη συμπεριφορά των Ελλήνων χρηστών του διαδικτύου στα αθλητικά websites.
Πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί άμεσα η κατάσταση; Ακόμη και αν άνοιγαν τις πόρτες των γηπέδων τους και επέτρεπαν την δωρεάν είσοδο σε όλους οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ η Superleague δεν θα κατάφερνε σήμερα να γεμίσει τα γήπεδά της, δεν θα πλησίαζε καν την πληρότητα που παρουσίαζαν τα γήπεδα μια 10ετία πίσω.
Κι αν η ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν αποφύγει την χρεοκοπία και η ομάδα υποβιβαστεί σε ερασιτεχνική κατηγορία, το ελληνικό πρωτάθλημα θα ζήσει ιστορικές στιγμές, της μικρότερης απήχησης που είχε ποτέ.
Για να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα πρέπει προηγουμένως να ξαναμπεί το ελληνικό πρωτάθλημα στο top10 των ψυχαγωγικών προτιμήσεων του μέσου Έλληνα.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να περάσει μια 3ετία, κατά της οποίας τη διάρκεια θα διεξάγονται πρωταθλήματα που θα μοιάζουν «καθαρά», «ασφαλή», χωρίς βία, με ποιοτικότερους ξένους ποδοσφαιριστές και περισσότερους Έλληνες παίκτες στο βασικό σχήμα, με λιγότερες ομάδες στην Superleague, με καινούργια γήπεδα και αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον επισκέπτη.
Μπορούν να συμβούν όλα αυτά; Η εμπειρία των τελευταίων 25 ετών, που μελετώ στενά τη συμπεριφορά της ελληνικής ποδοσφαιρικής αγοράς απαντά «αποκλείεται».
Μπορείτε να διαβάσετε την έρευνα της EPFL εδώ (https://epfl-europeanleagues.com/epfl-presents-new-fan-attendance-report/).
lifo.gr
-
Απο Kingbet. Billaras
Περί ελληνικών και ξένων “φαινομένων”!
“Τελικά, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ή αν προτιμάτε, Λίγκες.
Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί από εδώ στα τραγελαφικά της Σούπερ Λιγκ. Στα αίσχη της. Στα εκτρώματα.
Και προχθές ας πούμε, είδαμε κάμποσα.
Είδαμε καπνογόνο στοχευμένο μέσα στο τερέν, είδαμε ντου από “επιστήμονες” που...δεν ξέρουμε (και καλά) την ταυτότητά τους, είδαμε και ντου οπαδών που μπήκαν τσαμπουκά στο γήπεδο πετώντας άλλους έξω.
Αλλά αυτά στην Σούπερ Λίγκα είναι...ψωμοτύρι, έχουμε (κακώς) χοντροπετσιάσει, επειδή τα ζούμε σχεδόν κάθε αγωνιστική, απλά αλλάζουν οι φανέλες και οι ομάδες και οι “πρωταγωνιστές”.
Προχθές όμως, είδα δύο παιχνίδια ντέρμπι εκτός Ελλάδας και...ένοιωσα σαν να ήρθαν λίγο κόντα μας! Λίβερπουλ-Τότεναμ και Ραπίντ-Αούστρια.
Στο πρώτο, είχα καιρό να δω τόσο τραγική διαιτησία.
Και μπορώ να δικαιολογήσω τον Κλοπ που είπε ότι “αν δηλώσω όσα νοιώθω και πιστεύω, θα φάω το μεγαλύτερο πρόστιμο που χει δωθεί ποτέ παγκοσμίως”.
Είναι καθαρή αλλοίωση αποτελέσματος το 2-2 στο Ανφιλντ.
Δύο πέναλτι ϊδια με ουρακοτάγκους που μόλις το έσκασαν από τον κοντινό ζωολογικό κήπο του Τσέστερ! Διένυσαν τα 25 χιλιόμετρα και μπούκαραν στο γήπεδο. Γιά τόσο πέτσινα μιλάμε. Ο Κέιν και ο Λαμέλα κάνουν θέατρο. Καθαρά. Και το ένα δεν μπήκε, αλλά το δεύτερο έγραψε και άλλαξε το 2-1 σε 2-2. Και σφυρίχτηκε μάλιστα, μετά από υπόδειξη του βοηθού. Αστείες αποφάσεις, βράζει δικαίως η Λίβερπουλ.
Στο δεύτερο, έγινε το...έλα να δεις.
Πάει να εκτελέσει κόρνερ η Αουστρια, βροχή τα αντικείμενα.
Μικρή διακοπή και ανακοινώσεις. Ξαναρχίζει, πάει να εκτελέσει ένα άλλο, ξανά έβρεχε αναπτήρες. Επιστρατεύτηκαν κάτι κίτρινες διαφημιστικές ομπρέλες θαλάσσης που τις κράταγαν οι stewards πάνω από τα κεφάλια των παικτών (ΦΩΤΟ),σαν εμένα που πάλευα με την ομπρέλα μου κάποτε στην Κινέτα με τον νοτιά να παρασέρνει τα πάντα!
Δεύτερη διακοπή, καθυστέρηση μεγάλη, anyway ξανάρχισε, αλλά στο τέλος κι ενώ η Αούστρια έβγαινε στην κόντρα, τσουπ μπουκάρει κι ένας καφρούλης της Ραπίντ, διακοπή, βγαίνει έξω, αλλά η φάση χάθηκε.
Με τα πολλά τελείωσε 1-1...
Κάπου εκεί όμως, λεπτά μετά τη λήξη των δύο αυτών αγώνων σε Αγγλία και Αυστρία, άπαντες... απομακρύνθηκαν από κοντα μας.
Εφυγαν ξανά πολύ μπροστά. Γιατί;
Γιατί δεν βρέθηκε εφημερίδα όπως εδώ που να μιλήσει για “σκάνδαλο, ντροπή, εμετούς και αίσχη” διαιτησίας.
Γιατί ο Κλοπ έκανε μούγγα ενώ εδώ ο (νεοφερμένος) Οσκαρ Γκαρθία είπε το αδιανόητο “μου έχουν πει γιά το ελληνικό ποδόσφαιρο και τη διαιτησία στην Ελλάδα”!
Τι λες ρε μεγάλε; Σοβαρά; Και αφού στα είχαν πει, τι ήρθες να κάνεις;
Και χίλια δίκια να είχες, δικαιούσαι (ως φρέσκος και ως προπονητής του Ολυμπιακού και όχι του Πλατανιά) να ομιλείς;
Γιατί δεν είδαμε κανέναν πρόεδρο της Λίβερπουλ να λέει “μας σφάζουνε, γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς, δεχόμαστε πόλεμο”.
Αντίθετα, εδώ το είδαμε, από τον άνθρωπο που έχει τιμωρηθεί με απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο (γιά να μην ξεχνιόμαστε).
Γιατί στην Αυστρία ο τραμπούκος συνελήφθη, ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς χωρίς πολλά-πολλά ενώ εδώ τα ρίξαμε στο...συλλαλητήριο τα ντου και τα επεισόδια! Ντόινγκ!
Γιατί εκεί δεν θα πεταχτεί ποτέ από την πληρωμένη θέση του φίλαθλος γιά να κάτσει τσαμπουκά άλλος που ρθε με το “έτσι θέλω” και ρεπόρτερ θα γράψει “ε οκ, κατανοητό ρε παιδιά, έχει κάψα 33 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα”.
Σαν να λέμε, να πάνε ίσαμε 2.000 παραπάνω οπαδοί της Λίβερπουλ ας πούμε στο Μπράιτον, να σπάσουν τουρνικέ και πόρτες και να μπουκάρουν, επειδή... “έχουν κάψα, από το 1990 έχουν να το σηκώσουν”!
Εν κατακλείδι: Συμβαίνουν παντού. Τα πάντα.
Πιό σπάνια έξω αλλά οκ, συμβαίνουν.
Το θέμα είναι the day after. Πως το διαχειρίζεσαι, πως το λύνεις το πρόβλημα, πως το κόβεις μαχαίρι οτιδήποτε στραβό.
Ηρθαν λοιπον λίγο...κοντά μας οι ξένοι αυτό το Σαββατοκύριακο, αλλά ξαναέφυγαν μίλια μακριά πολύ-πολύ γρήγορα...”
-
Όταν η ΕΛ.ΑΣ. κάνει τη δουλειά της κανονικά χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις υπέρ των διαπλεκομένων "εξυγιαντών".
http://www.contra.gr/Columns/contra-epithesi/olympiacos/me-kosmo-o-olympiakos-drakonteia-ta-metra-ths-elas.5073381.html (http://www.contra.gr/Columns/contra-epithesi/olympiacos/me-kosmo-o-olympiakos-drakonteia-ta-metra-ths-elas.5073381.html)
-
Καταπληκτική αποτύπωση της πραγματικότητας από τον Μπιλάρα.
-
Εμάνουελ Ολιζαντέμπε: "Ο Έκι έφτιαχνε την ενδεκάδα μαζί με τον Μαλεζάνι"
Ο Αναστασιάδης και ο Μαρκαριάν, οι ιστορικοί αγώνες με Πόρτο και Μπαρτσελόνα. Το στοίχημα για μια BMW και ο άνθρωπος του προέδρου. Ο Νικοπολίδης και ο Καραγκούνης, ο καλύτερος προπονητής και o βαρετός Ιταλός. Ο Εμάνουελ Ολιζαντέμπε, ο αγαπημένος "Μανώλης" του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε μια UNIQUE εξομολόγηση στο Sport24.gr.
Τον Ιανουάριο του 2001 ο Παναθηναϊκός αποκτά από την Πολόνια Βαρσοβίας τον Εμάνουελ Ολιζαντέμπε. Είχε "γυαλίσει" στους "πράσινους" από την αναμέτρηση των δύο ομάδων στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και σε ηλικία 23 ετών ο Νιγηριανός επιθετικός αποχώρησε από την ομάδα της Πολωνίας και υπέγραψε στο "τριφύλλι".
Με την πράσινη φανέλα πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του. Ο πολιτογραφημένος Πολωνός πραγματοποίησε 111 συμμετοχές και σημείωσε 36 γκολ σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη. Στον Παναθηναϊκό έμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2006, όταν αποχώρησε για να υπογράψει στην Πόρτσμουθ. Το καλοκαίρι του 2006 επέστρεψε στην Ελλάδα για την Ξάνθη. Ακολούθησε ο ΑΠΟΠ Κινύρας στην Κύπρο, η κινεζική Henan Construction, ενώ έκλεισε την καριέρα του σε Βύζαντα Μεγάρων και Βέροια. Σε ηλικία 34 ετών ο Ολιζαντέμπε έβαλε τέλος στην καριέρα του. Σήμερα, στα 39 του, ζει πια μόνιμα στη Νιγηρία.
Έξι χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη χώρα μας, αλλά και την απόσυρσή του από το ποδόσφαιρο, ο 39χρονος πια Νιγηριανός, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα της Πολωνίας στο Μουντιάλ της Άπω Ανατολής, μιλάει στο Sport24.gr και βγάζει από μέσα του πολλά που τόσα χρόνια κρατούσε για τον εαυτό του. Περιγράφει χωρίς δισταγμό γεγονότα που τον έκαναν να αισθανθεί υπέροχα, αλλά και περιστατικά που τον εκνεύρισαν, που τον απογοήτευσαν και τον έκαναν να βγει εκτός εαυτού.
Αναφέρεται σε Βαρδινογιάννη, Μαρκαριάν, Κυράστα, Αναστασιάδη, Μαλεζάνι, Γκονζάλες, Βαζέχα. Για όλους κάτι έχει να πει. Ο Έκι που έφτιαχνε την ενδεκάδα με τον "βαρετό" Μαλεζάνι, οι οποίοι τον "πέταξαν" εκτός ομάδας. Μιλάει γι' αυτούς από τους οποίους δεν έχει παράπονο, επιτίθεται χωρίς φόβο προς αυτούς που κατά τη γνώμη του είχαν σαφή σκοπό να τον πλήξουν, ιδίως στην Ξάνθη: Η ζήλια των συμπαικτών του και το συμβάν με τον Πανόπουλο, που αποτέλεσε την αρχή του τέλους του στην ακριτική ομάδα.
Αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, από τους οποίους ζητάει συγγνώμη, αποκαλύπτοντας ότι ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκε στην καριέρα του ήταν ο Τάκης Λεμονής! Διαβάστε τη UNIQUE εξομολόγηση του Ολιζαντέμπε από το Λάγος της Νιγηρίας όπου μένει πια μόνιμα...
- Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που έφυγες από την Ελλάδα. Πού ζεις πλέον;
"Μόνιμα στη Νιγηρία. Μερικές φορές στο Λάγος, άλλοτε στην ανατολική πλευρά της Νιγηρίας".
- Μένεις μόνος; Με την οικογένειά σου; Με τι ασχολείσαι;
"Δεν έχω δουλειά γραφείου, αν αυτό θέλεις να ακούσεις. Μένω με την οικογένειά μου. Έχω μια πανέμορφη κόρη".
- Πώς περνάς την καθημερινότητά σου;
"Ξυπνάω νωρίς το πρωί. Παίρνω πρωινό και μετά πηγαίνω να παρακολουθήσω νεαρά ταλέντα που παίζουν μπάλα. Μετά θα πιω καφέ, θα συναντήσω φίλους και θα συζητήσω μαζί τους για επαγγελματικά θέματα".
- Από τότε που έφυγες από την Ελλάδα, επέστρεψες ποτέ;
"Ναι, είχα έρθει στην Ελλάδα μία μόνο φορά, για επαγγελματικό λόγο. Δεν έμεινα για αρκετό καιρό πάντως".
- Πού θεωρείς ότι πέρασες τα καλύτερα χρόνια της καριέρας σου;
"Τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου τις πέρασα στην Κίνα. Εκεί είχα χρόνο απλά να παίζω ποδόσφαιρο. Οι συμπαίκτες μου με σέβονταν, οι προπονητές μου το ίδιο. Ο πρόεδρος και ολόκληρη η πόλη μου έδειχναν αγάπη. Μάλιστα με έκαναν επίτιμο δημότη της επαρχίας Henan. Επίσης τα χρήματα που πήρα στην Κίνα δεν ήταν καθόλου άσχημα".
- Ποιες ήταν οι καλύτερες στιγμές που πέρασες στην Ελλάδα;
"Όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο με τον Παναθηναϊκό".
- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου στον Παναθηναϊκό;
"Όταν ήρθε προπονητής ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, αυτός ο Ιταλός. Εξαιτίας του έφυγα από τον Παναθηναϊκό! Ήταν τόσο βαρετός και για κάποιο λόγο δεν με πήγαινε καθόλου. Επίσης κακή στιγμή ήταν όταν δεν υπέγραψα στη Μπέρμιγχαμ μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002".
- Με ποιους παίκτες ήσουν πιο κοντά όταν έπαιζες στον Παναθηναϊκό;
"Δεν θα έλεγα ότι ήμουν κολλητός με κάποιον. Ήμουν όμως φίλος με όλους τους συμπαίκτες. Δεν είχα τίποτα να χωρίσω".
- Έχεις διατηρήσει επαφή με κανέναν;
"Όχι, τώρα δεν μιλάω με κανέναν. Πιο παλιά συνήθιζα να μιλάω με τον Στέφανο Κοτσόλη".
- Γνωρίζεις πώς είναι η κατάσταση στον Παναθηναϊκό αυτή την περίοδο;
"Ναι, ξέρω. Ειλικρινά όμως δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια τόσο μεγάλη ομάδα μπορεί να φτάσει σε αυτήν την κατάσταση. Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός θα αναγεννηθεί ξανά".
- Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης σου στον Παναθηναϊκό;
"Ο Νικοπολίδης. Ήταν ο καλύτερος στη θέση του. Επίσης θα σου πω ότι ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει κάποιος τον Κυργιάκο και τον Σεϊταρίδη. Ο Κυργιάκος έπαιζε λίγο... βρώμικα, ο Σεϊταρίδης ήταν πολύ γρήγορος".
-Ποια ήταν η σχέση σου με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη;
"Δεν τον ήξερα και τόσο πολύ. Είχα όμως μια συνάντηση μαζί του, την περίοδο που δεν αγωνιζόμουν αρκετά στον Παναθηναϊκό. Μου είπε ότι μπορώ να φύγω από την ομάδα αν το θέλω. Γι' αυτό πήγα και υπέγραψα στην Πόρτσμουθ για λιγότερα χρήματα σε σύγκριση με αυτά που έπαιρνα στον Παναθηναϊκό. Αυτή ήταν πολύ κακή απόφαση, να φύγω από μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός και να πάω σε ένα μικρό κλαμπ, στην Πόρτσμουθ".
- Τι δεν σου άρεσε εκεί;
"Δεν είχε δικό της προπονητικό κέντρο. Τα αποδυτήρια ήταν σε απαίσια κατάσταση. Έπεσα σε μελαγχολία όταν ήμουν στην Πόρτσμουθ. Απαίσια πόλη, επίσης. Είχε μόνο ένα Μall για να ψωνίσεις, καθόλου νυχτερινή ζωή. Το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου για το οποίο μετανιώνω".
- Με τον Σέρχιο Μαρκαριάν πώς ήταν η συνεργασία;
"Ο Μαρκαριάν ήταν εντάξει απέναντί μου στη δεύτερη θητεία του στον Παναθηναϊκό. Ήταν πολύ επηρεασμένος από τους Έλληνες παίκτες που ήταν στην ομάδα. Γι' αυτό αποκλειστήκαμε στα προημιτελικά του UEFA από την Πόρτο στην έδρα μας. Γιατί έβαλε αμυντικό χαφ έναν παίκτη που ήταν αριστερός full back (σ.σ. εννοεί τον Παντελή Κωνσταντινίδη). Έχασε τη μπάλα και μας έβαλαν γκολ μέσα σε λιγότερο από δέκα λεπτά. Μετά την πρώτη του θητεία, ήρθε και μου ζήτησε συγγνώμη επειδή δεν με χρησιμοποιούσε. Όταν ήρθε για δεύτερη φορά στην ομάδα, με έβαζε μαζί με τον Κωνσταντίνου. Σε γενικές γραμμές καλός τύπος".
- Τι θυμάσαι από τους αγώνες των "8" με την Πόρτο;
"Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Έβαλα γκολ κόντρα στον Μουρίνιο, η ομάδα του οποίου πήρε αργότερα το τρόπαιο. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν η BMW του Μπασινά που έχασα! Μετά το νικηφόρο πρώτο παιχνίδι, έβαλα στοίχημα με τον Μπασινά να μου έδινε την BMW Χ5 του σε πολύ καλή τιμή. Φυσικά αυτό δεν συνέβη ποτέ, γιατί χάσαμε στο δεύτερο ματς. Τρελάθηκα!".
- Συμμετείχες επίσης σε ένα σπουδαίο ματς, αυτό με τη Μπαρτσελόνα στους "8" του Champions League. Στα τελευταία λεπτά δέχτηκες μπουνιά από τον Μπονάνο στην αντίπαλη περιοχή, αλλά δεν καταλογίστηκε παράβαση...
"Νομίζω ότι υπήρχε ξεκάθαρη παράβαση. Ήταν πέναλτι. Ο Μπονάνο με χτύπησε, όχι εγώ αυτόν. Αυτός απλά προσποιούνταν ότι χτύπησε. Πώς μπορείς να χτυπάς κάποιον και μετά να κάνεις ότι... πεθαίνεις; Ήταν φανερό ότι ήθελαν να περάσει η Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά του Champions League. Ο Παναθηναϊκός μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στο Καμπ Νόου. Λίγοι μπορούν να υπερηφανευτούν γι' αυτό".
- Ποια είναι η άποψή σου για τον Γιάννη Κυράστα;
"Ας αναπαυτεί η ψυχή του. Πολύ συνεννοήσιμος άνθρωπος. Μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι το ίδιο ίσχυε και από τη δική του πλευρά. Ήταν αξιοσέβαστος μέσα στα αποδυτήρια από όλους".
- Για τον Άγγελο Αναστασιάδη;
"Ήταν πολύ θρησκευόμενος. Είχε αγαπημένο παίκτη τον Λυμπερόπουλο, τον είχε σαν γιο του. Ήμουν μια χαρά απέναντί του. Υπέγραψα στον Παναθηναϊκό όταν ήταν αυτός προπονητής, οπότε τον ευχαριστώ γι' αυτό. Ποτέ δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να τον ευχαριστήσω, οπότε το κάνω τώρα. Σε ευχαριστώ κόουτς»!
- Τι θυμάσαι από τον Έκι Γκονζάλες;
"Ο Γκονζάλες ήταν πολύ καλός παίκτης. Έφτιαχνε την ενδεκάδα μαζί με τον Μαλεζάνι. Μιλούσαν ιταλικά και οι δύο. Όταν αντιμετώπιζα τραυματισμούς και δεν ήμουν στην καλύτερη φάση της καριέρας μου, αυτός και ο Μαλεζάνι με πέταξαν εκτός από την ενδεκάδα και αποφάσισαν να βάζουν τον Μάντζιο. Ο καιρός έχει γυρίσματα. Μετά τραυματίστηκε κι αυτός και έφυγε από την ομάδα. Ομολογώ ότι ήταν φανταστικός παίκτης. Πανέξυπνος ποδοσφαιριστής. Κάλυπτε τη σωματική του ανεπάρκεια και με την ικανότητα που είχε με τη μπάλα στα πόδια".
- Τι πρόβλημα είχες ακριβώς στο γόνατό σου;
"Τα ΜΜΕ πάντα αναπαρήγαγαν ψεύτικα ρεπορτάζ για το γόνατό μου. Δεν ήταν σε τόσο κακή κατάσταση, αλλά μετά την επέμβαση την οποία έκανα, χειροτέρεψα. Ποτέ ξανά δεν έφτασα στο 100% της κατάστασής μου. Στο υπόλοιπο της καριέρας μου πάλευα να αντιμετωπίσω τη ζημιά που είχε γίνει από την εγχείρηση. Μου ήταν πολύ δύσκολο, έπαιζα ένα παιχνίδι την εβδομάδα.
Έχασα τη θέση μου στην εθνική Πολωνίας. Θυμάμαι όταν είχε έρθει στην Ελλάδα να με συναντήσει ο ομοσπονδιακός προπονητής της Πολωνίας, ο κ. Γιάνας, για να με πείσει να επιστρέψω στην ομάδα. Αναγκάστηκα να του πω ότι δεν είναι τόσο εύκολο, γιατί δεν θα με άφηνε το γόνατο. Το πήρε στραβά. Όταν με κάλεσε, με ταπείνωσε. Με άφησε στον πάγκο στο πρώτο παιχνίδι και στο επόμενο ήμουν εκτός αποστολής. Κατάλαβα ότι η εθνική Πολωνίας έχει τελειώσει για εμένα".
- Πόσο επηρέασε την καριέρα σου ο τραυματισμός στο γόνατο;
"Με επηρέασε η επέμβαση, όχι ο τραυματισμός".
- Για τον Γιώργο Καραγκούνη ποια είναι η άποψή σου;
"Ο Καραγκούνης ήταν πιθανότατα ο καλύτερος μέσος, ο πιο ολοκληρωμένος. Δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση ότι έδωσε τόσους πολλούς αγώνες με την Εθνική Ελλάδας. Εμένα προσωπικά μου έδωσε πολλές ασίστ".
- Για τον Κριστόφ Βαζέχα;
"Δεν τον ήξερα προσωπικά. Έβαλε πάρα πολλά γκολ με τον Παναθηναϊκό. Λατρεύτηκε από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και από την πόλη. Εγώ όμως έχω περισσότερα γκολ από αυτόν στην εθνική Πολωνίας. (σ.σ. γέλια). Φυσικά κάνω χιούμορ".
- Ποιο γκολ δεν θα ξεχάσεις ποτέ στην Ελλάδα;
"Τα δύο με τον Ολυμπιακό στο 2-2 του ΟΑΚΑ. Δεν ήταν τα πιο ωραία, αλλά αυτά έκαναν τον κόσμο του Παναθηναϊκού να με αγαπήσει και να με λατρέψει".
- Ποιος ήταν ο αντίπαλος στην Ελλάδα που δεν θα ξεχάσεις;
"Πάντα μου άρεσε να πηγαίνω στην Τούμπα. Ήταν το καλύτερο γήπεδο στην Ελλάδα. Η ατμόσφαιρα ήταν απίθανη. Μου αρέσει επίσης η Θεσσαλονίκη".
- Τι θυμάσαι από την Ξάνθη στην οποία αγωνίστηκες μετά τον Παναθηναϊκό;
"Η Ξάνθη ήταν η ομάδα στην οποία νόμιζα ότι θα αναγεννήσω την καριέρα μου, από τη στιγμή που στην Πόρτσμουθ τα πράγματα δεν μου πήγαν καλά. Όταν πήγα εκεί, είδα παίκτες μέσα στη ζήλια. Δούλευα σκληρά καθημερινά, στην προσπάθειά μου να μπω στην ενδεκάδα. Όλες μου οι προσπάθειες πήγαν στράφι. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές, ειδικά ο Ζουέλα, που έδιναν κακές πληροφορίες για εμένα στον πρόεδρο".
- Ποιες ήταν αυτές οι πληροφορίες;
"Του έλεγαν για παράδειγμα ότι ο Ολιζαντέμπε έχει μεγάλο σπίτι στην Αθήνα. Ότι έχει μια όμορφη γυναίκα και ένα αυτοκίνητο CL55 AMG (Mercedes-Benz). Και φαντάσου ότι τον Ζουέλα με τη γυναίκα του, τους φιλοξένησα στο σπίτι μου κατά τη διάρκεια της διακοπής λόγω του Πάσχα. Θυμάμαι ακόμα όταν κατεβήκαμε στην Αθήνα για να παίξουμε κόντρα στον Παναθηναϊκό. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού με υποδέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Τραγουδούσαν όλοι το γνωστό σύνθημα: «Μανωλάκη, εεε...». Το ξέρεις, δεν χρειάζεται να στο πω...
Ήταν μια πανέμορφη μέρα. Την επομένη, με κάλεσε στο γραφείο του ο πρόεδρος και μου λέει: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι;». Του απάντησα ότι απλά απάντησα στην αγάπη των οπαδών του Παναθηναϊκού. Αυτό είναι φυσιολογικό σε όλο τον κόσμο, να χαιρετάει ένας ποδοσφαιριστής τους οπαδούς της παλιάς του ομάδας. Μου απάντησε: «Ναι, αλλά τώρα είσαι στην Ξάνθη». Και του είπα: «Ναι, αλλά αυτός είναι ο Παναθηναϊκός». Από τότε πιστεύω ότι άρχισαν όλα τα προβλήματα. Από εκείνη τη μέρα. Είπα στον πρόεδρο ότι δεν είναι ο Θεός και ότι αν δεν με θέλει στην ομάδα, αυτό είναι πρόβλημά του.
Αυτός ήταν που έφτιαχνε την ενδεκάδα της ομάδας και με άφηνε στον πάγκο. Θυμάμαι ένα παιχνίδι της Ξάνθης με την ΑΕΚ. Ήρθε στα αποδυτήρια και αντί του Λεμονή, έκανε αυτός την ομιλία στα αποδυτήρια. Ο Λεμονής ήταν τόσο τσαντισμένος, που στον επόμενο εκτός έδρας αγώνα με τον Πανιώνιο, παραιτήθηκε στο γήπεδο μετά το ματς".
- Τι άποψη έχεις για τον Τάκη Λεμονή;
"Ζητώ συγγνώμη από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά θα πω αυτό που νιώθω και αυτό που πραγματικά αισθάνομαι. Ο Λεμονής ήταν για εμένα ο καλύτερος προπονητής που είχα στην καριέρα μου. Πάρα, μα πάρα πολύ καλός προπονητής! Με προσωπικότητα. Απολάμβανα κάθε προπόνηση που έκανα μαζί του. Εντάξει, μπορεί να μη με χρησιμοποιούσε, αλλά δεν ήμουν θυμωμένος μαζί του, γιατί γνώριζα καλά ότι αυτό ήταν απόφαση του προέδρου, που έφτιαχνε την ενδεκάδα. Φτάνω στο συμπέρασμα πως και η θητεία μου στην Ξάνθη, ήταν μια μαύρη σελίδα στη ζωή μου".
- Υπήρξε κάποιος παίκτης στην Ξάνθη που είχες σε εκτίμηση;
"Ναι, μόνο ένας. Ο μοναδικός καλός παίκτης σε εκείνη την ομάδα ήταν ο Τοροσίδης. Δες πού είναι σήμερα. Πολύ καλός επαγγελματίας, πολύ καλός άνθρωπος. Υπήρχε και ένας τύπος, που λέγεται Λαμπριάκος. Μερικές φορές τον έβλεπες να παίζει στόπερ, τις άλλες σέντερ φορ. Ανέκδοτο. Δεν μου έκανε καμία έκπληξη, γιατί ήταν ο... άνθρωπος του προέδρου".
- Όταν έπαιζες στον Παναθηναϊκό, είχες πρόταση από άλλη ελληνική ομάδα;
"Όχι, δεν είχα. Και δεν ενδιαφερόμουν κιόλας εκείνη την περίοδο. Είχα πρόταση μόνο από την Πόρτο, αλλά ο τραυματισμός ήταν εμπόδιο στη μεταγραφή...".
- Πότε έκανε πρόταση η Πόρτο;
"Μετά τους αγώνες στα προημιτελικά του UEFA".
- Αν γύριζες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες στη ζωή σου και στην καριέρα σου;
"Είμαι στη Νιγηρία και έχω αυτό το ξέσπασμα. Ο Θεός ήταν πολύ καλός απέναντί μου. Μόνο στον Θεό δείχνω όλο τον σεβασμό. Και αν ο Θεός είναι στο πλευρό μου, ποιον να φοβηθώ; Όλοι οι εχθροί μου θα ηττηθούν. Κανένας άνθρωπος δεν είναι Θεός και με τον Θεό δεν μπορείς να αποτύχεις. Δεν θα άλλαζα τίποτα απολύτως στη ζωή μου. Έκανα ό,τι αγάπησα και πληρωνόμουν γι' αυτό.
Πήγα ενάντια στη θέληση και την επιθυμία των γονιών μου, αλλά πέτυχα. Θα ήθελα να ξέρει ο κόσμος, πως το γεγονός ότι έπαιξα στην Ευρώπη, ήταν για εμένα επίτευγμα. Γύρισα τον κόσμο με το ποδόσφαιρο. Έπαιξα Τσάμπιονς Λιγκ, Μουντιάλ. Τι άλλο να ζητήσω; Γνώρισα διαφορετικούς ανθρώπους, με διαφορετικές κουλτούρες. Παντρεύτηκα λευκή γυναίκα, αγόρασα σπίτι και αυτοκίνητο. Είμαι πρότυπο για τους ανθρώπους του τόπου μου. Ευχαριστώ τον Θεό για όλα".
sport24.gr
Λέει κάποια πράγματα που συμβαίνουν στις ομάδες.Όχι ότι δεν τα ξέρουμε.Τα ξέρουμε.Βέβαια είναι αλλιώς να τα λέει ένας ποδοσφαιριστής.Είναι πιο εύκολο άλλωστε για έναν ξένο να τα πει παρά για έναν έλληνα.Άλλωστε ο έλληνας κάπου θα τριγυρίζει στις ομάδες.
-
Κάθαρση στο ποδόσφαιρο και άλλα εκλεκτά παραμύθια - του Θάνου Καμήλαλη
http://ellinofreneianet.gr/documents/mousafirides/1861-2018-03-28-10-59-04.html
-
Το θέμα δεν έχει να κάνει μόνο με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η ζωή μετά… (το ποδόσφαιρο)
Η λάμψη είναι εκτυφλωτική, αλλά τελικά διαρκεί λίγο. Τι γίνεται στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή όταν τα φώτα σβήσουν και στα 35 του βρεθεί στον αληθινό κόσμο. Οι έρευνες κάνουν λόγο για αυξημένα ποσοστά προβλημάτων ψυχικής υγείας που βέβαια είναι ταμπού. Κάποιοι ωστόσο έχουν το θάρρος και μιλούν για αυτά
Κανένα άθλημα δεν λατρεύτηκε όσο το ποδόσφαιρο. Μπορεί η εποχή της αλάνας να ανήκει προ πολλού στη σφαίρα των νοσταλγικών διηγήσεων και η γοητεία του να θάμπωσε από τα απανωτά εγχώρια και διεθνή σκάνδαλα διαφθοράς, παραμένει, ωστόσο, το μοναδικό παιχνίδι που προκαλεί τόσο έντονες συγκινήσεις σε πολιτικούς, διανοούμενους, οπαδούς, διαιτητές, προπονητές και βεβαίως παίχτες. Και η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι τελευταίοι εύκολα αναγορεύονται σε εξαιρετικά τυχερούς ανθρώπους. Εκαναν το παιδικό τους χόμπι επάγγελμα και την εφηβική τους φαντασίωση καριέρα. Οταν χιλιάδες συνομήλικοί τους κοπιάζαν στα φοιτητικά αμφιθέατρα και αγωνιούσαν έπειτα από κάθε συνέντευξη, εκείνοι (όσοι αγωνίστηκαν σε υψηλό επίπεδο) είχαν αποκτήσει αναγνωρισιμότητα και χρήμα.
«Jusqu’ ici tout va bien» (μέχρι εδώ όλα πάνε καλά) που έλεγε κι ο σκηνοθέτης Ματιέ Κάσσοβιτς. Τι γίνεται, όμως, παρακάτω και δη όταν αυτό το «παρακάτω» δεν είναι καθόλου απροσδιόριστο αλλά σαφώς και αυστηρώς ορισμένο στην ηλικία των 35-37 ετών; Γιατί όλες οι θρυλικές βιογραφίες, οι ταινίες και τα ντοκιμαντέρ για τους «θεούς» των γηπέδων σταματάνε στο τελευταίο γκολ; Πώς είναι η ζωή μετά το ποδόσφαιρο;
Γιατί υπάρχει ζωή και μετά… μόνο που είναι λιγότερο λαμπερή, αφού οι ήρωες μετατρέπονται ξαφνικά σε κοινούς θνητούς, ο ήχος του παρατεταμένου χειροκροτήματος σβήνει και οι Κυριακές απλώνονται μελαγχολικές καλύπτοντας το κενό. Βλέπεις, για έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή η κλεψύδρα γυρνάει αντίστροφα από την πρώτη μέρα της καριέρας του και βρίσκεται πολύ σύντομα σ’ ένα εντελώς καινούργιο τοπίο που θέλει μεγάλη προετοιμασία και ψύχραιμη διαχείριση για να μην καταστεί τραυματικό. «Τη μία μέρα βρίσκεσαι μπροστά σε ένα κοινό 60.000 – 80.000 κόσμου. Παίζεις στην εθνική ομάδα. Δίνεις συνεντεύξεις. Ολοι σε παρακολουθούν. Την επόμενη μέρα σταματάς. Δεν είσαι τίποτα. Κανείς δε μιλάει για σένα πια. Ενιωθα ότι είχα χάσει ένα βασικό σκοπό της ζωής μου. Κλειδώθηκα στο μυαλό μου… και σίγουρα αυτό είναι ένα ακατάλληλο μέρος να υπάρχεις», εξομολογήθηκε πρόσφατα ο 42χρονος σήμερα αμερικανός πρώην τερματοφύλακας Τζόνι Γουόκερ, περιγράφοντας πώς ο ίδιος βίωσε αυτή τη μετάβαση.
Παρόμοιες εμπειρίες έχουν χιλιάδες παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, μόνο που αυτές σπάνια διαπερνούν το πέπλο της σιωπής και βγαίνουν στη δημοσιότητα. Το ποδόσφαιρο ως κατεξοχήν χώρος επιθετικής αρρενωπότητας δημιουργεί αυτόματα μία ιδιότυπη ομερτά, όπου τόσο οι εν ενεργεία όσο και οι παλαίμαχοι παίκτες αποφεύγουν να μιλήσουν για τον εαυτό τους με τρόπο που μπορεί να καταδείξει την τρωτότητα τους και να αποδομήσει μια καλά φιλοτεχνημένη στιβαρή δημόσια εικόνα. Με αυτή την έννοια το κομμάτι του βιώματος, του συναισθήματος και της ψυχικής υγείας εν γένει είναι θέματα ταμπού που για τον καθένα παραμένουν βαθιά ανομολόγητα και εσωτερικευμένα σε μια μοναχική πορεία.
«Σταμάτησα στα 34. Δεν το ‘χα σκεφτεί καθόλου πριν. Απογοητεύτηκα από την τελευταία μου παρουσία στην ομάδα. Η περίοδος 2003 – 2004 ήταν ένα σοκ για μένα. Είχα απηυδήσει μ’ αυτούς που διοικούσαν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο όμως είναι τρόπος ζωής για μένα. Με αυτό μεγάλωσα. Δεν μπορούσα να το βγάλω από μέσα μου», λέει ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής του ΑΟ Επισκοπής Τάκης Γκώνιας. Συνεχίζει εξίσου σταράτα μιλώντας για τη συμβολή των μάνατζερ και των συλλόγων σε αυτή την κρίσιμη καμπή στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή: «Οι μάνατζερ 100% δεν βοηθάνε. Κάποιοι σύλλογοι βοηθάνε συγκεκριμένους παίκτες. Πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις. Αυτή η μετάβαση είναι μια δύσκολη υπόθεση. Έχω υπόψη μου αρκετά στενάχωρα παραδείγματα».
«Χώρισα, το κλίμα έκανε κακό στα παιδιά»
Αντίκρισα κάποια τέτοια παραδείγματα. Ο Χάρης Σοφιανός είναι ίσως το αντιπροσωπευτικότερο. Η ζωντανή απόδειξη της σκοτεινής πλευράς του ποδοσφαίρου, που δεν βρίσκει εύκολα χώρο στα διθυραμβικά εξώφυλλα του αθλητικού Τύπου. Παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που άρχισε την καριέρα του στον Πανιώνιο, η οποία έληξε απρόσμενα έπειτα από έναν σκληρό τραυματισμό στον Εθνικό Πειραιώς. Κουβαλά από εκείνα τα χρόνια δημοσιεύματα της εποχής με τίτλους όπως «Σοκ από τον τραυματισμό του Σοφιανού» ή «Το δράμα του Χάρη» και ίσως ένα αμετάκλητα ανεκπλήρωτο απωθημένο ότι δεν έπαιξε όσο λαχταρούσε. «Το ’79 που ο Πανιώνιος κέρδισε το Κύπελλο, οι φίλαθλοι ήρθαν μέχρι το σπίτι μου. Είχα πολύ καλύτερες προοπτικές» θυμάται σήμερα. Η υπόθεση του τότε ανέδειξε το ζήτημα της ασφάλισης των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που κατοχυρώθηκε μετά από μεγάλη προσπάθεια. «Επί της ουσίας δεν ξανάπαιξα. Το μόνο που έκανα ήταν να προσπαθώ χωρίς καμία στήριξη να ξαναπαίξω, μόνο και μόνο από την τρέλα μου για το ποδόσφαιρο. Το 1994 χώρισα και με τη γυναίκα μου γιατί το κλίμα που είχα δημιουργήσει στο σπίτι με τη στεναχώρεια και τα νεύρα μου έκανε κακό στα παιδιά» παραδέχεται με μια ειλικρίνεια που σπανίζει σε αυτό τον κλάδο. Ο Χάρης ταλαιπωρήθηκε χρόνια για να πάρει κάποια από τα λεφτά που του χρωστούσε η ομάδα του και να ολοκληρώσει τις θεραπείες για το πόδι του, με τη συνδρομή της τωρινής διοίκησης του ΠΣΑΠ. Πλέον έχει επιστρέψει στο πατρικό του και κοιμάται σε έναν καναπέ –όπως λέει– ενώ έχει αρχίσει μια προσπάθεια φτιάχνοντας μια δική του ακαδημία (Ιντερ Σοφιανός).
Το ποδόσφαιρο, όπως και να το κάνουμε, έχει έναν υψηλό βαθμό επικινδυνότητας. Ένα σώμα που κινείται σε οριακούς ρυθμούς, βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένο σε ένα στραβοπάτημα της τύχης. Ένας σοβαρός τραυματισμός μπορεί να διακόψει ακόμα πιο πρόωρα την καριέρα ενός παίκτη και να του αφήσει κουσούρια για όλη του τη ζωή. Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτοί οι παίχτες έχουν δύο έως και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σύγκριση με τους υπόλοιπους.
Ο αλκοολισμός χτυπά έναν στους τέσσερις παλαίμαχους
Ούτως η άλλως η στιγμή που κρεμάς τα παπούτσια είτε λόγω τραυματισμού, είτε λόγω ηλικίας είναι αρκετά ζόρικη. Η πρόσφατη έρευνα της FIFPro (Διεθνής Ομοσπονδία Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών) είναι άκρως αποκαλυπτική. Η έρευνα διενεργήθηκε τη διετία 2013 – 2015 σε 11 χώρες και στα βασικά της συμπεράσματα μεταξύ άλλων συγκαταλέγεται ότι το 35% των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών βασανίζονται από προβλήματα ψυχικής υγείας. Επιπλέον το 28% ταλαιπωρούνται από διαταραχές ύπνου και το 25% αντιμετωπίζει πρόβλημα αλκοολισμού.
Το 2011 το ποδοσφαιρικό στερέωμα της Αγγλίας συνταράχτηκε από την αυτοκτονία του τεχνικού της Εθνικής Ουαλίας και πρώην ποδοσφαιριστή Γκάρι Σπιντ, ενώ και ο γερμανός αμυντικός Αντρέας Μπίρμαν , έβαλε τέλος στη ζωή του, αφού προηγουμένως είχε γνωστοποιήσει το πρόβλημα του με το βιβλίο «Κατάθλιψη: Κόκκινη Κάρτα». Σε τέτοιες συνθήκες κουρτίνας, μόνο διάβημα τόλμης μπορεί να χαρακτηριστεί η ανοιχτή τοποθέτηση των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών Καρλ Καρλάιλ και Σταν Κόλιμορ, οι οποίοι αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν με το σκοτάδια τους δημόσια.
«Οταν παίζεις μπάλα νομίζεις ότι θα το κάνεις για πάντα»
«Όταν μένεις στο περιθώριο είναι δεδομένο ότι θα έχεις ψυχολογικά προβλήματα. Ειδικά αν κάποιος τραυματίζεται και αναγκάζεται να φύγει από τον αγωνιστικό χώρο είναι πολύ επώδυνο. Ξαφνικά μένεις χωρίς εργασία και ανατρέπεται όλη η κανονικότητα της ζωής σου» υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΠΣΑΠ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβόμενων Ποδοσφαιριστών) και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Διονύσης Δημόπουλος. Το σωματείο επιδιώκει με μια σειρά από δράσεις να στηρίξει τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές παρέχοντας νομική συνδρομή σε ζητήματα δεδουλευμένων και ενσήμων, γιατί υπάρχουν κι αυτές οι αθέατες για το ευρύ κοινό πτυχές του ποδοσφαίρου. Στέκεται όμως κοντά τους και σε ένα κοινωνιοψυχολογικό επίπεδο. Για παράδειγμα μέσα από την ομάδα του ΠΣΑΠ που δίνει αγώνες κοινωνικού χαρακτήρα, οι παλαίμαχοι νιώθουν ότι υπάρχει μια συνέχεια στη ζωή τους.
Μια βασική αντίθεση που αναδεικνύεται όταν οι ποδοσφαιριστές σταματούν την καριέρα τους, είναι ότι επειδή από πολλή νεαρή ηλικία βρίσκονται και ζουν σε συνθήκες ενός προστατευμένου μεν αλλά μονοθεματικού περιβάλλοντος, δεν έχουν αναπτύξει δεξιότητες γνωστικού ή τεχνικού χαρακτήρα που στην υπόλοιπη ζωή είναι χρήσιμες ή και απαραίτητες. «Όταν παίζεις μπάλα νομίζεις ότι θα το κάνεις για πάντα. Εγώ όταν ήμουν 38 νόμιζα ότι είχα μπροστά μου 10 χρόνια. Τώρα που σταμάτησα το ποδόσφαιρο καταλαβαίνω πόσο λάθος έκανα που δεν ανέπτυξα το γνωστικό μου επίπεδο» επισημαίνει ο ταμίας του ΠΣΑΠ και επίσης παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Σταμάτης Συρίγος. Γι’ αυτό το λόγο το Σωματείο έχει ξεκινήσει μια διπλή διαδικασία πληροφόρησης των ποδοσφαιριστών για την επόμενη μέρα και συνεργασίας με διεθνή Πανεπιστήμια, όπου θα μπορούν με ευνοϊκούς όρους να σπουδάσουν.
Σκληρό τάκλιν από την καθημερινότητα
Παλιότερη έρευνα για το αμερικανικό φούτμπολ που αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας πραγματικότητα έδειξε ότι για τους πρώην παίχτες το πιο εύκολο κομμάτι διαχείρισης της καθημερινότητας που για τον υπόλοιπο πληθυσμό εκτελείται ως αυτοματοποιημένη ρουτίνα, φαντάζει βουνό. Απλά πράγματα όπως οι συναλλαγές με δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες, τα χαρτάκια στις ουρές, το check in στα αεροδρόμια μοιάζουν με δυσεπίλυτες εξισώσεις… γιατί για όλα αυτά παλιότερα μεριμνούσαν οι μάνατζερ, οι φροντιστές, οι ομάδες. Οταν αυτοί φεύγουν μαζί με τα φλας του αγωνιστικού χώρου μένεις μόνος σου με το καθόλου συγκαταβατικό τέρας τη γραφειοκρατίας. Πρέπει να το μάθεις και να το «κουλαντρίσεις». Αν είσαι βέβαια λίγο ψυλλιασμένος και μέτρησες σωστά το μέγεθος της επιτυχίας σου και τη γρήγορη εξαΰλωση της, τότε τίποτα από αυτά δεν είναι ικανό να σου προκαλέσει πανικό.
Ο Ηλίας Πουρσανίδης ανήκει σε αυτή την κατηγορία. «Για κάποια χρόνια της ζωής μου Τετάρτη με Κυριακή ήμουν στο γήπεδο. Υπάρχει μια δημοσιότητα που ορισμένοι από εμάς δεν μπορούμε να τη διαχειριστούμε. Σε μια δημόσια υπηρεσία για παράδειγμα ανοίγουν αμέσως οι πόρτες. Όταν σταματάς δεν είναι το ίδιο. Αν είσαι κακομαθημένος και συνηθίζεις να σου λύνουν οι άλλοι τα προβλήματα της καθημερινότητας, τότε μετά θα τα βρεις δύσκολα. Προσωπικά όταν έμπαινα σε μια τράπεζα και κάνανε πέρα, ντρεπόμουν, δεν το αποδεχόμουν αυτό και καθόμουν κανονικά στην ουρά. Πρέπει πάντα να έχεις στο νου σου ποιος είσαι και για πόσο είσαι. Είναι στάση ζωής αυτό σε κάθε επάγγελμα. Εμένα μου φέρθηκε καλά το ποδόσφαιρο και θεωρώ ότι την κατάλληλη στιγμή αποσύρθηκα» λέει.
Τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης
Είναι προφανές ότι υπάρχει ένα μεγάλο και μετέωρο ερώτημα για το «μετά το ποδόσφαιρο». Η φόρτιση που εσωκλείει το άθλημα από μόνο του, η ένταση του πρωταθλητισμού , η αφοσίωση που απαιτεί και η σωματική καταπόνηση αφήνουν έντονο ίχνος στον ανθρώπινο οργανισμό και την ψυχοσύνθεση των παιχτών. Ορισμένα κράτη της κεντρικής Ευρώπης και του αγγλοσαξωνικού κόσμου κάνουν δειλά-δειλά κάποια βήματα για τη διαμόρφωση ενός υποστηρικτικού πλαισίου στον τομέα της ψυχικής υγείας για τους ποδοσφαιριστές. Στην Αγγλία ήδη λειτουργούν 16 εξειδικευμένα κέντρα αντιμετώπισης ψυχικών ασθενειών. Στη Γερμανία υπάρχει αντίστοιχη τηλεφωνική γραμμή. Στον ευρωπαϊκό Νότο είμαστε ακόμα στο συνεσταλμένο στάδιο παραδοχής του αυτονόητου.
«Ατομικά είναι πολύ πιο εύκολο να το αντιμετωπίσει κάποιος, αν έχει ένα αρκετά υποστηρικτικό περιβάλλον και την κατάλληλη ενημέρωση. Η συλλογική προσπάθεια είναι δύσκολη γιατί η κατάθλιψη είναι ακόμα μια ασθένεια η οποία είναι γνωστή μεν αλλά αντιμετωπίζεται με πολλή επιφύλαξη δε, και σε πολλές περιπτώσεις δεν αναγνωρίζεται εύκολα. Ειδικά όταν μιλάμε για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ή ανθρώπους με οικονομική επιφάνεια, θεωρείται απίθανο να νοσούν από κατάθλιψη, καθώς στη γενική αντίληψη η κατάθλιψη είναι αρρώστια των φτωχότερων, όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κατά την γνώμη μου η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η πρόληψη, κάτι που στο ποδόσφαιρο μπορεί να συμβεί στα πρώτα χρόνια που χτίζεται ένας ποδοσφαιριστής, δηλαδή στις ακαδημίες. Το να χτίζεις προσωπικότητες σφαιρικά, μέσα στις οποίες θα περιέχεται και ο ποδοσφαιριστής, με την συμβολή του σχολείου, της οικογένειας και της ακαδημίας συγχρόνως είναι η καλύτερη άμυνα για έναν νέο ποδοσφαιριστή που μπαίνει στα βαθιά νερά του επαγγελματισμού», τονίζει η Γαλάτεια Γιώτη, αθλητική ψυχολόγος,
μέλος της British Psychological Society και της British Association for Sport & Exercise Sciences
Όλοι συνηγορούν ότι η πρόληψη, η επαρκής ενημέρωση, η διαμόρφωση δομών στήριξης και η ατομική προεργασία είναι ο καλύτερος δρόμος για να γίνει ομαλά αυτή μετάβαση από το γήπεδο στην υπόλοιπη ζωή κρατώντας ως φυλαχτό το πάθος του παιχνιδιού. Σα μια μαγική ανάμνηση που ζωντανεύει χωρίς πικρία ξανά και ξανά στις κουβέντες με φίλους και στις φωτογραφίες που κρεμάνε στο δωμάτιο τους οι πιτσιρικάδες που μεγαλώνουν ψάχνοντας το δικό τους ποδοσφαιρικό παραμύθι. Σχεδόν όλοι οι πιτσιρικάδες του κόσμου δηλαδή. Εκεί θα αφήσω και εγώ την αποφώνηση του θέματος, στο «Φάντομ» των θρυλικών αποκρούσεων του ‘80.
«Ο,τι έκανα όσο έπαιζα, κάνω και τώρα» μου είπε ο Νίκος Σαργκάνης όταν συναντηθήκαμε στα γρασίδια της ακαδημίας του ανάμεσα σε ασπρόμαυρες αφίσες. Έπιασε με τη μια το καχύποπτο ύφος: «Μη γελάς που καπνίζω και τότε κάπνιζα». Μου μίλησε για τα χρόνια της αλάνας και τη μεταπήδηση στον επαγγελματισμό, για την εποχή χωρίς ατζέντηδες που ο κάθε παίχτης βρίσκονταν μόνος του μπροστά στους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της χώρας και ποτέ δεν ήταν σίγουρος αν τον ρίξανε στο ντιλ, για τον αδυσώπητα σκληρό χρόνο του ποδοσφαίρου που δεν πρέπει να σε ξεγελάσει: «Είχα προετοιμαστεί για τη στιγμή που θα σταματούσα. Το μυαλό είναι το πιο δύσκολο στην προσαρμογή. Ξέρω ανθρώπους που παίζαμε μαζί και παράτησαν τον εαυτό τους, μελαγχόλησαν και το ‘ριξαν στο πιοτό. Θέλει ωριμότητα. Για τις ομάδες είσαι αναλώσιμος. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν οι σύλλογοι για το τι θα γίνει αύριο ένας ποδοσφαιριστής. Στάθηκα πολύ τυχερός , αφού δούλεψα σ’ αυτό που ήθελα. Γνώριζα όμως ότι ο χρόνος στο ποδόσφαιρο έχει ημερομηνία λήξης».
protagon. gr
-
Ελληνικό ποδόσφαιρο....
Τελικός σε γήπεδο 60000 μόνο με 1.000 προσκλήσεις.
Πρωτάθλημα που ενώ το Πρωτάθλημα έχει τέλειωσε δεν ξέρουμε πόσοι θα πέσουν και περιμένουν τι θέση θα τερματίσει ο ΦΗ για να γίνει η όχι η αναδιάρθρωση.
Πρωτάθλημα που κρατικό κανάλι δείχνει τις εκλεχτές ομάδες του Υπουργού για να τις .....βοηθήσει.
Ήλπιζα να αλλάξει κάτι, αλλά και ο Βασιλειάδης τα έκανε μαντάρα.
-
Τελικός Κυπέλλου:
900 προσκλήσεις
3.000 αστυνομικοί
-
Μ-Π-Ο-Υ-Ρ-Δ-Ε-Λ-Ο
-
900 προσκλήσεις
3.000 αστυνομικοί
Ε να μην δουνε τζάμπα το ματς ;
(πρόταση: 50,000 αστυνομικοί, να φαίνεται γεμάτο το γήπεδο) :P :P :P
-
Με αφορμή την 7αρα της Ατλέτικο επί της Ρεάλ στο τελευταίο φιλικό, θυμόμαστε τον οδηγό ανάγνωσης των καλοκαιρινών ρεπορτάζ για τα φιλικά. Αποκρυπτογραφούμε το νόημα πίσω από τις φράσεις "φέτος είναι η χρονιά του", "δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα" και όλα όσα οι δόλιοι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν για να ενημερώσουν το κοινό.
Καλοκαιρινά φιλικά, θερινές ονειρώξεις
(http://www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2011/07/beachnews-500x494.jpg)
Κάποτε, τότε που οι ομάδες είχαν νούμερα από 1 ως το 11, μπορούσαν να πάρουν μόλις 3 ξένους και οι λέξεις overlap και 4-1-2-1-2 ήταν άγνωστες στα καλοκαιρινά φιλικά, ήταν η μεγάλη ευκαιρία του απλού οπαδού να φανταστεί και να ονειρευτεί. Όχι ότι τώρα έχει εκλείψει το φαινόμενο, αλλά όπως και να έχει οι δύσμοιροι ρεπόρτερ που καλύπτουν την προετοιμασία πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί μια που πολλά πλέον από τα φιλικά καλύπτονται τηλεοπτικά και υπάρχει ένα όριο στο παραμύθι. Έτσι, κάπως πρέπει να δικαιολογηθούν ήττες και ισοπαλίες με καφενεία ή να φουσκώσουν νίκες με ομάδες που δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Υπάρχει λοιπόν μια ειδική τεχνοτροπία, ένα ειδικό λεξικό εκφράσεων και είμαστε εδώ εμείς για να βοηθήσουμε στην αποκρυπτογράφηση των φιλικών μέσω από τα ρεπορτάζ.
Έτσι λοιπόν αν διαβάσεις:
«Στο Β’ ημίχρονο έγιναν πολλές αλλαγές», είναι αρχή προλόγου για να σου δείξει ότι το παιχνίδι ήταν παρωδία χωρίς ούτε μισή φάση και πάνω από 3 σωστές πάσες σερί.
«Ξεκινάει το πρωτάθλημα στη χώρα τους», κλασσική δικαιολογία για να εξηγήσουμε γιατί το ματς δεν πήγε καλά. Συνοδεύεται από το «είναι σε προχωρημένο στάδιο προετοιμασίας» καθώς ο αντίπαλος ξεκίνησε νωρίτερα την προετοιμασία. Το νωρίτερα μπορεί να είναι από μια βδομάδα μέχρι 2 ώρες, πάντα όμως εξηγεί γιατί φάγαμε τρία γκολ από αυτούς.
«Ο Χ ποδοσφαιριστής φάνηκε πιασμένος από την σκληρή προετοιμασία», ξέρεις ότι ο ποδοσφαιριστής δεν άφησε μπιτς μπαρ που να μην πήγε στις διακοπές του και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του.
«Ο προπονητής δοκίμασε τον ποδοσφαιριστή Χ σε διαφορετικές θέσεις», ξέρεις ότι ο προπονητής έχει απογοητευτεί με την αμπαλοσύνη του και προσπαθεί να δει αν μπορεί να παίξει σωστά έστω και σε μία θέση. Ειδικά αν είναι καμία μεταγραφή που φόρτωσε ο πρόεδρος ή ο τεχνικός διευθυντής και πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος να βολευτεί.
«Δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα από το παιχνίδι», η ομάδα σερνόταν και πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε. Αν είναι και από τα πρώτα φιλικά παίζει και το «ήταν περισσότερο ξεμούδιασμα, παρά φιλικό» και αναρωτιέσαι γιατί δεν πήγε η ομάδα στην πισίνα να χαλαρώσει. Τρομερή σύμπτωση: ασφαλή συμπεράσματα βγαίνουν μόνο αν η ομάδα μας κερδίσει.
«Βγαίνει η δουλειά του προπονητή στο χορτάρι», αρκετά γενικόλογο, φτιάχνει σετ με το «είδε πράγματα που τον ικανοποίησαν». Συνοδεύεται από το γεγονός ότι οι παίκτες «αφομοίωσαν» τις οδηγίες του προπονητή. Την λέξη αφομοίωση δεν θα την ξαναδείς σε αθλητικό ρεπορτάζ για έναν ολόκληρο χρόνο, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. «Είμαστε σε καλό δρόμο», δήλωσε ο κόουτς μετά.
«Έπαιξε σωστά την θέση του», ο εν λόγω παίκτης βαριόταν να κουνηθεί και έδινε πάσες στα 5 μέτρα μόνο. Πιο ειλικρινές «καθόταν σε μία θέση».
«Εκρηκτικός/Τούρμπο/Ταχύτατος», συνήθως πάει σε κάποιον κοντό και σχετικά ελαφρύ παίκτη που πάντα πετάει το καλοκαίρι όταν οι άλλοι είναι πιασμένοι από τις προπονήσεις. Μην ανησυχείς, σε 1-2 μήνα δεν θα μπορεί να ντριμπλάρει ούτε 36χρονο σέντερ μπακ της Προοδευτικής.
«Πειραματίστηκε ο προπονητής», το φιλικό ήταν της πλάκας και οι παίκτες απλά μπήκαν για να περάσουν την ώρα τους. Επίσης επειδή ο πρόεδρος έχει καβούρια στις τσέπες και δεν έχουμε αναπληρωματικούς σε κάθε θέση, βάλαμε επιθετικό για δεξί μπακ και σέντερ μπακ για αμυντικό χαφ.
«Αποκάλυψη ο ποδοσφαιριστής Χ», οι χολυγουντιανές ιστορίες όπου ο Μεξικάνος καθαριστής πισίνας βρίσκεται στην Αγγλία ξαφνικά και κλείνει συμβόλαιο με μεγάλη ομάδα σπάνια γίνονται πραγματικότητα. Αν δεν δείτε κουβέντα ξανά για τον ποδοσφαιριστή μέχρι να τελειώσει η προετοιμασία να ξέρετε ότι πιο πιθανή είναι η Δευτέρα Παρουσία, παρά να αποκαλυφθεί ο συγκεκριμένος παίκτης.
«Ταξίδεψε μια ώρα μέχρι το γήπεδο«, χρυσός κανόνας των φιλικών ότι η δικιά μας ομάδα κουράστηκε γιατί το προπονητικό κέντρο απέχει μεγαλύτερη απόσταση από το γήπεδο του φιλικού σε σύγκριση με τον αντίπαλο. Πιθανότατα μάλιστα οι δικοί μας παίκτες να πήγαν και με τα πόδια. Συνοδεύεται από ρεπορτάζ κίνησης στους δρόμους.
«Έδειξε ορισμένα στοιχεία της κλάσης του», η ατάκα που εμφανίζεται πάντα όταν αγωνίζεται το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα σε φιλικό. Κατά πάσα πιθανότητα δεν ξεχώρισε από την μετριότητα, αλλά έκανε ένα τακουνάκι, μία ντρίμπλα ή ένα σουτ που πέρασε δίπλα από το δοκάρι. Αυτά τα στοιχεία της κλάσης του δεν αρκούν, αλλά προς το παρόν γλιτώσαμε το «φάνηκε πιασμένος από την προετοιμασία» και μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
«Πρόκειται για εγκεφαλικό παίκτη», με λίγα λόγια η ομάδα πρέπει να πάρει δυο χαφ σκυλιά διπλά του γιατί ο συγκεκριμένος δεν κόβει ούτε με βαλέ. Μπορεί επειδή είναι εγκεφαλικός να το σκέφτεται, σίγουρα όμως δεν το κάνει.
«Φέτος είναι η χρονιά του», πρόκειται για παίκτη που πριν δυο καλοκαίρια διαβάζαμε ότι «φάνηκε πιασμένος από την προετοιμασία» και το περσινό καλοκαίρι ότι ήταν «αποκάλυψη». Έχει μπει η τρίτη χρονιά, το καλοκαίρι δεν μπορούσαμε να τον διώξουμε γιατί παίρνει πολλά και προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι θα μάθει μπάλα φέτος.
«Με κλειστά μάτια βρίσκονται ο Χ κι ο Υ», συνήθως σε κάποια φάση στον αγώνα έγινε το 1-2 μεταξύ τους (και αφού η μπάλα κόντραρε σε έναν αντίπαλο). Απαράβατος κανόνας ότι είτε ο Χ, είτε ο Υ είναι μεταγραφή. «Σαν να παίζουν χρόνια μαζί» είναι η ατάκα που συχνά συμπληρώνει το κείμενο.
«Θα μας κάνει να ξεχάσουμε τον Χ», το καλοκαίρι έφυγε το αστέρι της ομάδας και ο κόσμος είναι στα κάγκελα, βγαίνοντας και κράζοντας σε κάθε ραδιοφωνική εκπομπή. Για να ηρεμήσει, φουσκώνουμε τον αντικαταστάτη του, δίνοντάς του μυθικές ιδιότητες.
«Θα είμαστε έτοιμοι όταν έρθει η ώρα», δήλωση του κόουτς μετά από την τρίτη συνεχόμενη ήττα σε φιλικό. Η σωστή ώρα μένει αδιευκρίνιστη και μπορεί τον επόμενο Μάιο («τον Μάη θα ‘μαστε καλά») η προφητεία να εκπληρωθεί.
sombrero.gr
Κλασικός ελληνικός οδηγός επιβίωσης καλοκαιρινής προετοιμασίας.Βέβαια στα Γιάννινα το έχουμε πάει σε άλλο επίπεδο χωρίς καθόλου ρεπορτάζ αλλά δεν βαριέσαι.
-
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/scale_n_crop_812x457/public/article/2019-08/antonioy1.jpg?itok=5yvcQ5lg)
Ο Θάνος Σαρρής γράφει για τη συγκλονιστική κατάθεση ψυχής του Πάνου Αντωνίου και για την κατάθλιψη που δεν κάνει διακρίσεις.
Ήταν περίεργο 'κεινο το συναίσθημα που που με πλημμύρισε διαβάζοντας την κατάθεση ψυχής του Πάνου Αντωνίου. Πρώτα απόγνωση, επιβεβαίωση για μια κατάσταση που βιώνουν τόσα παιδιά στο χώρο του αθλητισμού, η οποία μένει συνήθως στην αφάνεια. Και έπειτα μια βαθιά συγκίνηση, που το ντοκιμαντέρ που κάναμε έπιασε τόπο. Ουσιαστικό. Το ότι μίλησε στην καρδιά ποδοσφαιριστών και γενικά αθλητών, το ότι έδειξε πως το να σπάσεις την σιωπή είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Έδειξε όμως και κάτι άλλο, στο οποίο συνεχίζουν πολλοί να μην δίνουν σημασία. Δεν έχει να κάνει με τα χρήματα. Δεν έχει να κάνει με την καριέρα που έχει κάνει κάποιος, με τη λάμψη, με τους προβολείς. Ο Άλκης Καλλιακμάνης, ο γιατρός της ΑΕΚ, μας είπε για την πρώτη φορά που βρέθηκε απέναντι σε έναν ποδοσφαιριστή με κατάθλιψη. «Η πρώτη φορά ήταν εντυπωσιακή πραγματικά, διότι ο ποδοσφαιριστής που δεν ήταν Έλληνας, αλλά ξένος, είχε επίσημη κατάθλιψη, με την έννοια ότι εισέπραττε στον εαυτό του μια ματαίωση, μια τάση να απομονωθεί. Δεν έβρισκε χαρά σε αυτό που κάνει. Μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν πολύ επιτυχημένος, πολύ γνωστός στο εξωτερικό, με πάρα πολλά χρήματα, μεγάλη επιτυχία».
Σίγουρα, δεν βρήκε μπροστά του τα όσα συγκλονιστικά περιγράφει ο Πάνος Αντωνίου. «Στημένα παιχνίδια, που προσπαθείς, με κάθε τρόπο να αποφύγεις να παίξεις, για να μην τελειώσει η καριέρα σου, πριν καν ξεκινήσει. Συμπαίκτες με μάτια κατακόκκινα από το αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες της προηγούμενης νύχτας. Άθλιες συνθήκες εγκαταστάσεων». Προπόνηση χωρίς φως, απληρωσιές, εγκατάλειψη και αδιαφορία στη δύσκολη στιγμή του τραυματισμού. Στο δικό μου κεφάλι, οι συνθήκες αυτές από μόνες τους μπορούν να σε οδηγήσουν στο αδιέξοδο, να χτίσουν μόνες τους τους μαύρους τοίχους που αποκλείουν σταδιακά το φως.
Οι ειδικοί όμως στέκονται και στην προδιάθεση. «Αυτό που συμβαίνει δεν είναι ότι ένα γεγονός σου δημιουργεί πρόβλημα. Ότι δεν έπαιξα σε έναν αγώνα καλά, ή δυσκολεύτηκα αρκετά σε μια συνθήκη και αυτό αυτόματα μου δημιουργεί την καταθλιπτική συνθήκη, αν θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε έτσι. Αυτό πυροδοτεί απλά, θα λέγαμε, έναν τρόπο σκέψης που ούτως ή άλλως υφίσταται, είπε ο αθλητικός ψυχολόγος Γιάννης Ζαρώτης προσθέτοντας: «Στον αθλητισμό είναι το coping, το πώς βρίσκω τρόπο να αντιμετωπίσω κάποια συνθήκη. Κάποιοι το έχουν, κάποιοι δεν το έχουν. Αυτοί που δεν το έχουν και ταυτόχρονα θα βρεθούν σε μια δύσκολη συνθήκη, θα ενεργοποιήσουν το οποιοδήποτε, είτε αγχώδη διαταραχή, είτε μια πιο σοβαρή πάθηση, όπως συνηθίζουμε να λέμε τύπου κατάθλιψη». Ο Άλκης Καλλιακμάνης, από την πλευρά του, αναφέρθηκε για την καθαρά γενετική προδιάθεση.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν μπορούμε να προβληματιζόμαστε μονομερώς. Η κατάθλιψη δεν κοιτά πορτοφόλια και καριέρες, επαγγέλματα και τάξεις. Συνάδελφος με εκπληκτικό ταλέντο στο γράψιμο, δεν μπορεί να γράψει. Δεν μπορεί, δηλαδή, να δουλέψει γιατί αυτή ακριβώς η κατάσταση χτύπησε το ταλέντο, το μεράκι, έγινε φόβος. «Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν», που αναρωτιόταν και ο Αγγελάκας, μαζί με τον τίτλο του κειμένου.
Ένας μόνιμος φόβος, για όλους όσοι ζούμε γράφοντας, η δική μας εκδοχή του « ΓΙΑΤΙ να ξαναπαίξω; ΓΙΑΤΙ να σηκωθώ να πάω στο γήπεδο και στο γυμναστήριο κάθε μέρα», που έγραψε ο Πάνος Αντωνίου. Για τον κάθε Ντι Μαρία, η κατάθλιψη μπορεί να φορά ακριβά ρούχα και και χρυσά βραχιόλια, όμως δεν παύει να κατατρώει την ψυχή του. Να του προκαλεί μια αδράνεια που ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να εξηγήσει. Ο Ντι Μαρία μπορεί απλά να θέλει να κάνει το κομμάτι του στα Social Media, δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο αυτό καθεαυτό, αλλά με την κατάσταση που δεν κάνει διακρίσεις. Σίγουρα στον κόσμο αυτόν οι ήρωες ανήκουν στην εργατική τάξη, όμως αυτό δεν έχει σχέση με το άγχος, την κατάθλιψη και οποιαδήποτε άλλη συνθήκη επηρεάζει την ψυχική κατάσταση του καθενός. Βοηθάει, σίγουρα, αν είσαι εκατομμυριούχος ποδοσφαιριστής να δουλέψεις στη θεραπεία, αλλά δεν κάνει διακρίσεις στο ποιον χτυπά. Ο Γκάρι Σπιντ αυτοκτόνησε. Όπως και ο Ρόμπερτ Ένκε. Δεν είχαν λεφτά; Ο φόβος τους νίκησε. Όπως νικά κάθε πρωί, λιγότερο ή περισσότερο εκείνον που δεν μπορεί από το κρεβάτι για να πάει στην προπόνηση, για να γράψει, για να πάει στο γραφείο.
Άλλωστε, όπως μας είχε πει παλιότερα η αθλητική ψυχολόγος Γαλάτεια Γιώτη, εκεί όπου τα όρια της ανθρώπινης απόδοσης αγγίζουν τις παρυφές της ανθρώπινης ψυχοπαθολογίας, η γραμμή είναι πολύ λεπτή. Η μάχη που πρέπει να δώσεις για να ξανανικήσεις σε αυτό το σταυροδρόμι, μοιάζει τελικά πιο δύσκολη. Κι ας υπάρχουν καλύτερες συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε, όμως, κάτι ακόμα που είπε ο Γιάννης Ζαρώτης: «Σε οποιοδήποτε σημείο κι αν είναι ο καθένας σώζεται. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο προφανώς προσπαθούμε να περάσουμε στον καθένα. Ζήτησε βοήθεια σε κάποιον ειδικό όσο πιο γρήγορα γίνεται...»
gazzetta.gr
Συγκλονίζει ο πρώην αρχηγός της Κ-19 της Λαμίας για τα όσα έχει βιώσει στο ποδόσφαιρο (pic)
Ο πρώην αρχηγός της ομάδας Κ-19 της Λαμίας, Πάνος Αντωνίου, συγκλονίζει με τα όσα αποκαλύπτει για την μάχη με την κατάθλιψη των ανθρώπων του ποδοσφαίρου.
Το ντοκιμαντέρ του gazzetta.gr για την κατάθλιψη στο χώρο του ποδοσφαίρου είχε συνταράξει και δεν ήταν λίγοι οι άνθρωποι οι οποίοι με αφορμή το ντοκιμαντέρ αποκάλυψαν τα όποια θέματα αντιμετώπιζαν. Ένας από αυτούς είναι και ο πρώην κεντρικός αμυντικός και αρχηγός της ομάδας Κ19 του ΠΑΣ Λαμία, Πάνος Αντωνίου, που δημοσίευσε στο facebook σκέψεις του απ’ όσα έχει ο ίδιος βιώσει στην καριέρα του.
Αναλυτικά:
Είμαι ένας ποδοσφαιριστής 21 χρονών. Έφυγα 16 χρονών από το σπίτι μου, για να παίξω σε ομάδα υποδομών μιας ΠΑΕ και να ακολουθήσω το παιδικό μου όνειρο.
Νομίζω ότι αυτά τα 5 χρόνια έχω δει τη χειρότερη πλευρά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στημένα παιχνίδια, που προσπαθείς, με κάθε τρόπο να αποφύγεις να παίξεις, για να μην τελειώσει η καριέρα σου, πριν καν ξεκινήσει. Συμπαίκτες με μάτια κατακόκκινα από το αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες της προηγούμενης νύχτας. Άθλιες συνθήκες εγκαταστάσεων.
Για χρόνια δεν είχαμε γήπεδο και δανειζόμαστε γήπεδα άλλων ομάδων. Εννοείται ότι δεν είχαμε για χρόνια ζεστό νερό το χειμώνα. Ενώ το αποκορύφωμα ήταν ότι για μια χρονιά κάναμε προπόνηση για κάποιους μήνες χωρίς φως. Το μόνο που είχαμε ήταν ένας προβολέας, σε μια κολόνα της ΔΕΗ, με ρεύμα από τη διπλανή καφετέρια και τα φώτα των αυτοκινήτων που είχαμε ανάψει. Όσο, γελοίο, τραγελαφικό και «ελληνικό» αν ακούγεται, το κάναμε και αυτό.
Έχω δει πώς είναι να μη σε βλέπει ο προπονητής της πρώτης ομάδας. Πώς είναι μια ολόκληρη διοίκηση να σου τάζει το χειμώνα συμβόλαιο για το καλοκαίρι και το καλοκαίρι άλλο για τα Χριστούγεννα. Και ένα πρωινό, μετά από προσπάθειες, θυσίες και ατελείωτες υποσχέσεις, να σου λένε «πρέπει να έρθεις, να πάρεις το δελτίο, ο προπονητής δεν ασχολείται με πιτσιρικάδες και είσαι μεγάλος για αυτόν» στα 20 σου χρόνια, ενώ στα 18 σου έλεγε ότι είσαι μικρός, «πάρε παιχνίδια με τη δεύτερη ομάδα».
Μετά από αυτό, όπως όλοι ξέρουν και όλοι σου προτείνουν, είναι ο δρόμος της Γ’Εθνικής, για να πάρεις παιχνίδια και ίσως σε ψαρέψει κάποιος από μεγαλύτερη ομάδα. Πήγα! Γιατί, ενώ ήξερα ότι οι πιθανότητές μου να εκπληρώσω το όνειρό μου και να γίνω επαγγελματίας έχουν ρεαλιστικά σχεδόν εκμηδενιστεί, δεν ήμουν διατεθειμένος να τα παρατήσω.
Ε εκεί, ό,τι σας περιέγραψα πριν ήταν χειρότερο επί 10. Και φτάνουμε στις 7 Οκτωβρίου του 2018. Το πρώτο μου παιχνίδι στη Γ’ Εθνική. Ο προπονητής με βάζει να παίξω και στη δεύτερη φάση κάνω ένα τάκλιν και σπάω την κνήμη από το δεξιό μου πόδι.
Στο νοσοκομείο με πάει ένας συμπαίκτης μου, με το δικό μου αυτοκίνητο. Από τη διοίκηση όλοι κοίταγαν πώς θα αποφύγουν την ταλαιπωρία του δημόσιου νοσοκομείου στη συμπρωτεύουσα. Μόνο μετά από δική μου επιμονή φιλοτιμήθηκε να έρθει γραμματέας της ομάδας.
Μετά από αυτή τη μέρα άλλαξε όλη μου η ζωή. Τοποθετήθηκαν υλικά εντός του ποδιού, δηλαδή ένας ήλος εντός της κνήμης και βίδες. Για μήνες είχα πατερίτσες, για μήνες δεν μπορούσα να ελέγξω 100% το πόδι μου, για μήνες ένιωθα πόνους σε κάθε μου βήμα.
Και φτάνουμε στο σήμερα, 9 μήνες μετά. Ακόμα έχω πόνους, ακόμα το πόδι μου δεν έχει κολλήσει 100%, ενώ θα έπρεπε. Το μεσημέρι πήρα ενδοφλέβια φάρμακα, μήπως και κολλήσει και δε χρειαστεί να κάνω σε 2 μήνες πάλι χειρουργείο και όλα πάλι από την αρχή.
Εννοείται ότι από την ομάδα δεν ξαναπήρα μισθό, εννοείται ότι δεν έβαλαν ούτε ένα ευρώ για το χειρουργείο και τους γιατρούς. Ίσως από πείσμα, που όλοι πιστεύουν ότι πλέον δεν μπορώ.
Η ώρα που γράφω αυτό το κείμενο είναι 2.55 το ξημέρωμα και ψήνομαι στον πυρετό, λόγω του φαρμάκου. Τους τελευταίους μήνες σκέφτομαι όλη μέρα, κάθε μέρα ένα πράγμα. ΓΙΑΤΙ να ξαναπαίξω; ΓΙΑΤΙ να σηκωθώ να πάω στο γήπεδο και στο γυμναστήριο κάθε μέρα; Ψάχνω το κίνητρο, για να δουλέψω και να μην τα παρατήσω και δε βρίσκω καμία προφανή απάντηση.
Ακόμα ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι θα γίνει, αλλά ο λόγος που τα γράφω αυτά, πέρα από τα παιδιά στο βίντεο που έχουν περάσει κάτι παρόμοιο είναι δυο άνθρωποι που με τα λόγια τους με βοήθησαν πολύ.
Ο ένας είναι ο Ετεοκλής Παύλου, που έχει χάσει το ένα του πόδι και είπε: «Ωραία! Αν αναρωτιέσαι γιατί συνέβη αυτό σε σένα και όχι σε κάποιον άλλον, βγες έξω και δείξε έναν άλλο που θα ήθελες να το πάθει αυτό στη θέση σου».
Σας εγγυώμαι κι εγώ. Δε γίνεται. Ούτε στο χειρότερό σου εχθρό. Σε σένα συνέβη και πρέπει να σηκωθείς από τον καναπέ και να το παλέψεις.
Ο δεύτερος είναι ο Λευτέρης Πετρούνιας που έταζε χρυσό στο Παγκόσμιο, με κατεστραμμένο ώμο, μόνο και μόνο, για να πιέσει τον εαυτό του και να τα καταφέρει.
Αυτός είναι ο λόγος που τα λέω αυτά δημόσια. Σας ευχαριστώ.
gazzetta.gr
-
Κόβεται στο μισό η φορολογία σε συμβόλαια άνω των 100.000 ευρώ!
Συνάντηση Αυγενάκη με τον υφυπουργό Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Περιουσίας, Απόστολο Βεσυρόπουλο. Μείωση και στον ΦΠΑ των εισιτηρίων των αγώνων στα σκαριά και κίνητρα για να διευκολύνονται οι χορηγίες.
Προχωράει η μείωση της φορολογίας στα συμβόλαια των παικτών, όπως προκύπτει από τη συνάντηση που είχε την Τετάρτη (21/8) το απόγευμα, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, με τον υφυπουργό Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Περιουσίας, Απόστολο Βεσυρόπουλο.
Το δυσβάσταχτο 45% επί των απολαβών άνω των 100.000 ευρώ που καθιστά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών ομάδων κυρίως σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, σε διεθνές επίπεδο, όπου ο φόρος είναι εξαιρετικά μικρότερος, αδύνατη, αναμένεται να μειωθεί δραστικά.
Δύσκολα θα φτάσει στο 15%, όπως έχει διαρρεύσει τις τελευταίες ημέρες και μετά τη συνάντηση που είχε ο Λευτέρης Αυγενάκης, με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στις 7 Αυγούστου αλλά από το 45% αναμένεται να μειωθεί τουλάχιστον στο μισό.
Η συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί διαχρονικό αίτημα των ομάδων που θα είναι σε θέση να προσφέρουν πιο δελεαστικά συμβόλαια και κατ’ επέκταση να ενισχυθούν περισσότερο. Να σημειωθεί ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προαναγγείλει τη μείωση του ΦΠΑ σε 32%, πριν από ένα χρόνο, αλλά το μέτρο - ανάσα για τις ομάδες και ειδικότερα για τις ΠΑΕ και τις ΚΑΕ, τότε δεν είχε προχωρήσει.
Στο φορολογικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή, την ερχόμενη εβδομάδα, θα προβλέπεται δραστική μείωση του ΦΠΑ στα εισιτήρια των αγώνων, με το φόρο να φτάνει από το 24% που είναι τώρα, στα επίπεδα που είναι και στα υπόλοιπα θεάματα, δηλαδή, στο 6%.
Τέλος, αναμένεται να δοθούν κίνητρα προκειμένου να διευκολύνονται οι χορηγίες και οι δωρεές στα σωματεία.
Α.Π.
sdna.gr
Γιατί ως γνωστόν οι ελληνικές ομάδες προσφέρουν συμβόλαια από 100Κ και πάνω.Ποιον ευνοεί άραγε;;;
Α ναι με τα εισιτήρια τώρα λογικά θα είναι φθηνότερα ε;;;; :)) :)) :))
-
Οι δυνατοι που εχουν μεγαλα συμβολαια θα πληρώνουν τη μιση εφορια απο τους αδυναμους.
Επανηλθαμε στην ελληνικη κανονικοτητα. Σαν να μη περασε μια μερα
Αρα να περιμενουμε μειωση πανω απο 15% στα εισητηρια? Ή θα μεινουν ιδιες οι τιμες και θα βγαζουν οι ομαδες λιγο χαρτζιλικι παραπανω?
Καλαγια τις χορηγιες και τις δωρεες στα σωματεια ασχολιαστο.... Γνωστο το κολπο χρονια τωρα....
-
Ελλάδα και ποδόσφαιρο είναι έννοιες ασύμβατες! Όταν θα συγκλίνουν θα το καταλάβουμε! Προς το παρόν ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και τίποτα παραπάνω. Πχ δες η μπαοκαρα, μόλις δε τις έκατσε η ΕΡΤ ή η Νόβα είχε έτοιμη από χρόνια πριν την πλατφόρμα webtv ( αυτό που στις ομάδες του εξωτερικού είναι αυτονόητο) και τριπλές! Βγάζοντας σε ένα ματς ατηλεοπτικ με τα αγρίμια κοντά 250.000€. Σε 20 ματς φέτος κοντά 5.000.000-7.000.000. συν τα κέρδη από διαφημίσεις!!!
Αν το έκανε πχ εδώ ο χοντρός με ένα web ticket 3€, πόσοι στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο θα πλήρωναν για να δουν τον ΠΑΣ, πόσες καφετέριες και ταβέρνες, πόσοι για πλάκα πόσοι για ποζερια, πόσοι γιατί δούλευαν εκείνη τη μέρα και δεν μπορούσαν να είναι γήπεδο, πόσες τοπικές επιχειρήσεις μπορούσαν να διαφημίζονται????
Σε ένα χρόνο θα έβγαζε για πλάκα 1.500.000 με 2.000.000€
-
Και άμα δούλευε το σύστημα καλά, σε κάνα δυο χρόνια θα πουλούσε και μούρη τα τηλεοπτικά στη Νόβα ή την κοσμοτε με 300.000€. Του στυλ όμως αν θες.
Επίσης, μπορούσε με μια συνδρομή 7-8€ το μηνα απεριόριστη πρόσβαση σε webtv. Με συνεντεύξεις, βίντεο και αγώνες απο παλια, βίντεο απο, κάνα δυο παιδιά δημοσιογράφους για συνέντευξεις και ρεπορτάζ και να χάνει να λέγαμε.
Ποιος δε θα πλήρωνε από την κοινότητα του ΠΑΣ? Ποιος!
-
Ελλάδα και ποδόσφαιρο είναι έννοιες ασύμβατες! Όταν θα συγκλίνουν θα το καταλάβουμε! Προς το παρόν ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και τίποτα παραπάνω. Πχ δες η μπαοκαρα, μόλις δε τις έκατσε η ΕΡΤ ή η Νόβα είχε έτοιμη από χρόνια πριν την πλατφόρμα webtv ( αυτό που στις ομάδες του εξωτερικού είναι αυτονόητο) και τριπλές! Βγάζοντας σε ένα ματς ατηλεοπτικ με τα αγρίμια κοντά 250.000€. Σε 20 ματς φέτος κοντά 5.000.000-7.000.000. συν τα κέρδη από διαφημίσεις!!!
Αν το έκανε πχ εδώ ο χοντρός με ένα web ticket 3€, πόσοι στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο θα πλήρωναν για να δουν τον ΠΑΣ, πόσες καφετέριες και ταβέρνες, πόσοι για πλάκα πόσοι για ποζερια, πόσοι γιατί δούλευαν εκείνη τη μέρα και δεν μπορούσαν να είναι γήπεδο, πόσες τοπικές επιχειρήσεις μπορούσαν να διαφημίζονται????
Σε ένα χρόνο θα έβγαζε για πλάκα 1.500.000 με 2.000.000€
Καλά, κάτσε να δούμε τι θα γίνει με το paok TV και βλέπουμε. Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, θα το είχαν κάνει και άλλες ομάδες στο εξωτερικό. Κατ'αρχάς για να έχει κέρδη 250.000 με Παναιτωλικό, θα πρέπει να έχει 50.000 συνδρομητές. Πολύ αμφιβάλλω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, για να μη πω ότι είμαι σίγουρος ότι δε θα συμβεί. Μεχρι χθες ελεγαν για 8.000 μεχρι τοτε.Αλλά ακόμα και να παρουσιαστεί τόσος κόσμος τώρα στην αρχή από περιέργεια, σίγουρα δε θα γίνει το ίδιο και στα υπόλοιπα ματς, ίσως μόνο στα ντέρμπι Ακόμα όμως και 250.000 να βγάλει επί 18 ματς μας κάνει λιγότερα από 5 εκατομμύρια, λιγότερα και από αυτά που του έδινε η Νοβα. Αν ήταν άλλη ομάδα, θα παρακαλούσε γοντατιστη τη νοβα να τη δεχτεί πάλι . Αλλά εδώ ο Ρώσος προκειμένου να μη φανεί ότι υποχωρεί και προκειμένου να πουλήσει περισσότερο σανό στα παοκια, θα επωμιστεί και αυτή τη χασούρα., είτε από το webtv είτε από το open.
Ούτε webtv , ούτε ΕΡΤ που λογικά δε θα υπάρχει του χρόνου αν ξανανεβουμε. Η μόνη λύση είναι η κεντρική διαχείριση όπως έχω ξαναγράψει και αλλού με 33-33-33 κατανομη των εσόδων (ισομερώς -βαθμολογική θέση -εμπορικοτητα με βάση εισιτήρια ) και ο τρόπος επίτευξης της είναι ο εκβιασμός των "μικρών " αλλά όμως πολλών έναντι των λίγων "μεγαλων" εντός του συνεταιρισμου.
-
Ελλάδα και ποδόσφαιρο είναι έννοιες ασύμβατες! Όταν θα συγκλίνουν θα το καταλάβουμε! Προς το παρόν ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και τίποτα παραπάνω. Πχ δες η μπαοκαρα, μόλις δε τις έκατσε η ΕΡΤ ή η Νόβα είχε έτοιμη από χρόνια πριν την πλατφόρμα webtv ( αυτό που στις ομάδες του εξωτερικού είναι αυτονόητο) και τριπλές! Βγάζοντας σε ένα ματς ατηλεοπτικ με τα αγρίμια κοντά 250.000€. Σε 20 ματς φέτος κοντά 5.000.000-7.000.000. συν τα κέρδη από διαφημίσεις!!!
Αν το έκανε πχ εδώ ο χοντρός με ένα web ticket 3€, πόσοι στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο θα πλήρωναν για να δουν τον ΠΑΣ, πόσες καφετέριες και ταβέρνες, πόσοι για πλάκα πόσοι για ποζερια, πόσοι γιατί δούλευαν εκείνη τη μέρα και δεν μπορούσαν να είναι γήπεδο, πόσες τοπικές επιχειρήσεις μπορούσαν να διαφημίζονται????
Σε ένα χρόνο θα έβγαζε για πλάκα 1.500.000 με 2.000.000€
Καλά, κάτσε να δούμε τι θα γίνει με το paok TV και βλέπουμε. Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, θα το είχαν κάνει και άλλες ομάδες στο εξωτερικό. Κατ'αρχάς για να έχει κέρδη 250.000 με Παναιτωλικό, θα πρέπει να έχει 50.000 συνδρομητές. Πολύ αμφιβάλλω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, για να μη πω ότι είμαι σίγουρος ότι δε θα συμβεί. Μεχρι χθες ελεγαν για 8.000 μεχρι τοτε.Αλλά ακόμα και να παρουσιαστεί τόσος κόσμος τώρα στην αρχή από περιέργεια, σίγουρα δε θα γίνει το ίδιο και στα υπόλοιπα ματς, ίσως μόνο στα ντέρμπι Ακόμα όμως και 250.000 να βγάλει επί 18 ματς μας κάνει λιγότερα από 5 εκατομμύρια, λιγότερα και από αυτά που του έδινε η Νοβα. Αν ήταν άλλη ομάδα, θα παρακαλούσε γοντατιστη τη νοβα να τη δεχτεί πάλι . Αλλά εδώ ο Ρώσος προκειμένου να μη φανεί ότι υποχωρεί και προκειμένου να πουλήσει περισσότερο σανό στα παοκια, θα επωμιστεί και αυτή τη χασούρα., είτε από το webtv είτε από το open.
Ούτε webtv , ούτε ΕΡΤ που λογικά δε θα υπάρχει του χρόνου αν ξανανεβουμε. Η μόνη λύση είναι η κεντρική διαχείριση όπως έχω ξαναγράψει και αλλού με 33-33-33 κατανομη των εσόδων (ισομερώς -βαθμολογική θέση -εμπορικοτητα με βάση εισιτήρια ) και ο τρόπος επίτευξης της είναι ο εκβιασμός των "μικρών " αλλά όμως πολλών έναντι των λίγων "μεγαλων" εντός του συνεταιρισμου.
Ήδη έχουν φτάσει τις 25000 εγγραφές και αύριο εκτιμούν ότι θα ξεπεράσουν τις 30.000 πριν την έναρξη του αγώνα. Άρα 150.000€ plus το πακέτο των διαφημίσεων που είναι κάνα 50.000€ σίγουρα. Άρα 200.000€ σε ένα ματς!!!! Σε 18 ματς όπως λες και συ, χωρίς να υπολογίζουμε ντέρμπι που θα γίνει το έλα να δεις (ειδικά με Άρ και γαβροη!!)
Τόσο καιρό στο εξωτερικό το κάνουν οι πλατφόρμες ανά παιχνίδι, όπως ήθελε και δω να το κάνει η Νόβα και η κοσμοτε. Η νέα εποχή έχει μόνο WebTV ( τύπου netflix).
Εγώ προσωπικά τη χρησιμοποιώ πάνω από 6 χρόνια με vodafone tv, wind κλπ αλλά κακά iptv gudget (mag250)
-
Ολα τα λάθη που έγιναν στην φάση του Μπαράλες από διαιτητή και VAR! (pics)
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/scale_n_crop_812x457/public/article/2019-08/befunky-collage_12.jpg?itok=bSPf1c9h)
Ο μη αρχικός καταλογισμός του πέναλτι από τον Κουμπαράκη, το οφσάιντ που ζητάει ο Ολυμπιακός και τα όσα είδε (και δεν είδε) στο VAR ο διαιτητής...
Από την πρώτη κιόλας μέρα της χρησιμοποίησης του VAR είχαμε αρκετά θέματα με την διαιτησία. Και στο ματς Λαμία-Παναθηναϊκός (διαμαρτυρίες και από τις δύο ομάδες) και στο Αρης-ΟΦΗ (ο Αρης έχει έντονα παράπονα) αλλά φυσικά και στο Ολυμπιακός-Αστέρας Τρίπολης.
Η φάση που έχει προκαλέσει την μεγαλύτερη κουβέντα είναι αυτή του 80' στο Ολυμπιακός-Αστέρας. Ο Κυριακόπουλος εκτελεί το φάουλ, ο Ελ Αραμπί τραβάει από τη φανέλα τον Μπαράλες μέσα στην μεγάλη περιοχή ο Κουμπαράκης δείχνει άουτ και οι παίκτες του Αστέρα διαμαρτύρονται για πέναλτι. Ο διαιτητής της αναμέτρησης ακούει από το VAR ότι υπάρχει λόγος να ξαναδεί τη φάση όμως ήδη έχουν αρχίσει τα λάθη της φάσης.
Η σωστή σειρά της φάσης από πλευράς διαιτητή και στη συνέχεια από πλευράς VAR θα ήταν η εξής:
1) Ο Κουμπαράκης που είναι μπροστά στη φάση βλέπει το τράβηγμα του Ελ Αραμπί στον Μπαράλες και σφυρίζει πέναλτι.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-08/ecwweefxuaa0r0d.jpg)
2) Το VAR κοιτάει ξανά την φάση και υποδεικνύει σε θέση οφσάιντ τον Μπαράλες, άρα η υπόδειξη για πέναλτι ακυρώνεται.
Ομως και πάλι εδώ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αν ο Μπαράλες θα ήταν οφσάιντ. Ναι οι τρεις παίκτες του Αστέρα Τρίπολης είναι ξεκάθαρα εκτεθειμένοι όμως δεν σημαίνει πως αυτόματα ο βοηθός θα σήκωνε τη σημαία του για να υποδείξει οφσάιντ. Θα περίμενε να δει σε ποιον καταλήγει η μπάλα (τελικά κατέληξε στον Πασαλίδη που ήταν εκτεθειμένος κι έστειλε τη μπάλα άουτ) ή εάν οι εκτεθειμένοι παίκτες θα είχαν συμμετοχή στη φάση. Επίσης έχει σημασία τι προηγείται. Γιατί εάν προηγείται το πέναλτι πριν το οφσάιντ τότε θα έπρεπε να δοθεί το πέναλτι.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-08/untitled1.jpg)
Αυτά δεν έγιναν ποτέ. Ο Κουμπαράκης δεν είδε πέναλτι και το VAR τον καλεί να επανεξετάσει την φάση. Δεν τον καλεί για να τσεκάρει εάν είναι οφσάιντ ή όχι. Αλλωστε με την βοήθεια της τεχνολογίας σε θέματα οφσάιντ η βοήθεια του VAR είναι ξεκάθαρη. Είναι ή δεν είναι. Το κοιτάνε οι άνθρωποι που βρίσκονται στο VAR ενημερώνουν τον διαιτητή και το παιχνίδι συνεχίζεται.
Aρα ο Κουμπαράκης στο VAR δεν κοιτάει αν είναι οφσάιντ ή όχι, αλλά αν είναι πέναλτι ή όχι. Κι αποφασίζει, μετά από τα πλάνα που του δείχνουν από το VAR, πως το τράβηγμα του Ελ Αραμπί στον Μπαράλες δεν συνιστά παράβαση. Κι εδώ είναι ένα άλλο θέμα που ανοίγει και που έχουν ευθύνη οι άνθρωποι στο VAR. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν δίνουν το καθαρό πλάνο στον Κουμπαράκη για να αποφασίσει. Γιατί η αλήθεια είναι πως από τα πλάνα που του έδειξαν δύσκολα θα μπορούσε να είναι σίγουρος για την οποιαδήποτε απόφασή του...
Αλλωστε ο Κουμπαράκης στη συνέχεια δεν δίνει οφσάιντ αλλά με ξεκάθαρη κίνηση των χεριών του λέει πως δεν υπάρχει παράβαση και το ματς συνεχίζεται με ελεύθερο.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-08/4880627_1.jpg)
Eν κατακλείδι το λάθος του Κουμπαράκη είναι ότι δεν βλέπει την παράβαση του Ελ Αραμπί. Στη συνέχεια από τα πλάνα που του δίνει το VAR δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αν υπάρχει παράβαση ή όχι. Κι εκεί ευθύνεται το VAR και ο Τζοβάρας που ήταν υπεύθυνος για το συγκεκριμένο ματς που αποφασίζει για τα πλάνα που δίνει στον διαιτητή ώστε να πάρει την σωστή απόφαση.
gazzetta.gr
Καραγκιόζ μπερντέ από την πρώτη στιγμή.Ξεφτίλα χωρίς τέλος.
Σε πιάνει μια λιγουρίτσα την ώρα του ματς.Ε δεν θα παραγγείλετε;;;Υπάρχουν τίποτα γνώστες πιτόγυρων πέριξ της Λεωφόρου να μας πουν γνώμες;;;;Το φραπεδάκι,άντε το φρέντο λείπει για να συμπληρωθεί σωστά η εικόνα.
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/68864778_10157770314159752_4432496830332272640_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_oc=AQm8JjZ1D-zEbBx02nzhpkKUN3qI_9CCa98FsD7AktoTIRYJp2_m1PpotABxq5SpW9E&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=57af16d588415a44946a1c3eaac50817&oe=5DD1E813)
-
Και κάθεται ο άλλος στο ρεπορτάζ και αναλύει βάσει του var τι έπρεπε να κάνει το κοράκι!!!! Πλάκα μας κάνετε. Τι νομίζετε ότι δεν ήξεραν? Απλά πέναλτι σε εκείνο το λεπτό και υπό αυτές τις συνθήκες δε δίνεται!!! Δε έχουν δοθεί αλλά που θα τα έδινε και η θύρα 7 στο Καραϊσκάκη, δε θα έβρισκαν τρόπο τώρα να γλιστρήσουν?
Γι'αυτό γράφω παραπάνω... ποδόσφαιρο και Ελλάδα έννοιες ασύμβατες! Εδώ είναι μόνο για σουβλάκια, κρέπες, πίτσες, μπουγατσες και φρέντο στη θάλασσα. Nothing else!
-
Όταν μεγαλώσουμε, μπορεί να γίνουμε χαζοί σαν αυτούς
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία, αληθινή ή ψεύτικη δεν έχει σημασία
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η οικογένεια του μικρού, ας τον πούμε Κ, έφτασε σε μια νέα πόλη και μπήκε στο καινούργιο της σπίτι. Σε μια περιοχή μακριά από το κέντρο. Μια όμορφη περιοχή μέσα στην φύση. Ιδανική για να μεγαλώνεις παιδιά. Το μόνο πράγμα που δεν άρεσε στους γονείς ήταν πως το σχολείο βρισκόταν στην πιο κακόφημη γειτονιά. Μια γκρίζα γειτονιά, άσχημη και μουντή, στην οποία ζούσαν αυτοί που, θεωρητικά, ανήκαν στα «χαμηλότερα» κοινωνικά, και οικονομικά, στρώματα. Αυτό το σχολείο είχε τη φήμη του χειρότερου της πόλης. Το οξύμωρο ήταν πως το σχολείο που θεωρούνταν το «καλύτερο» της πόλης απείχε μόλις στα τέσσερα λεπτά, από εκεί, με τα πόδια. Σε αυτό φοιτούσαν παιδιά από πιο δυνατές, οικονομικά, οικογένειες. «Βρε πάρε το παιδί να το γράψεις και εσύ εδώ» έλεγε συνεχώς στον πατέρα του Κ. ένας γείτονας και φίλος. Ανένδοτος αυτός: «Δεν μου αρέσουν αυτά. Γιατί τι θα πάθει; Παιδιά εδώ – παιδιά και εκεί. Θα κάνει και νέους φίλους και θα βλέπει τον γιο σου τα απογεύματα».
Στο σχολείο, χωρίς υπερβολή, υπήρχαν πολλά ατίθασα παιδιά που έμπλεκαν συνεχώς σε φασαρίες. Αν και με τη λέξη «ατίθασα» είμαι πολύ επιεικής. Δεν είναι άλλωστε και το πιο σύνηθες, για ένα παιδί, να πάει στην τουαλέτα, στην Πέμπτη Δημοτικού, και να δει τον συμμαθητή του να καπνίζει. Εκτός και αν μιλάμε για το Χάρλεμ της δεκαετίας του ’70 (Ακούγεται κάρφωμα σε μπασκέτα με σιδερένιο διχτάκι και Φάνκι Ντίσκο μουσική). Σε αυτό το σχολείο ο Κ. δεν έκανε πραγματικούς φίλους, αν και υπήρχαν αρκετά παιδάκια που έβρισκε κοινά μαζί τους. Συνάντησε όμως μερικούς από τους πιο ταλαντούχους μικρούς ποδοσφαιριστές. Και αυτό του άρεσε πολύ ίσως και περισσότερο. Μερικοί ήταν πραγματικοί ζογκλέρ. Έκαναν πράγματα με την μπάλα, φορώντας τζιν, και όχι ποδοσφαιρικά παπούτσια, που δεν τα έβλεπες ούτε στην τηλεόραση. Εννοείται πως όλοι περνούσαν πρώτοι σε όλα τα καθιερωμένα τεστ που γινόντουσαν από προπονητές που έψαχναν για ταλέντα αλλά, εννοείται και πάλι, πως κανένας δεν πήγε ποτέ σε καμία κανονική ομάδα ποδοσφαίρου, ή αν πήγε – έφυγε μετά από 2-3 προπονήσεις, αφού ήταν ανένταχτοι και στη πορεία τους κέρδιζαν συνεχώς άλλα «σπορ». Ο Κ. έπαιζε και αυτός καλή μπάλα, όχι σαν αυτούς, αλλά καλή, και επειδή ήταν και ο πιο δημοφιλής, και καλύτερος μαθητής, της τάξης, είχε κερδίσει την θέση του στην βασική εντεκάδα της ομάδας του σχολείου, ως επιθετικός, λογικά σε σύστημα 2-3-5 ή 2-8.
Στην πρώτη εκδρομή της χρονιάς, τα δύο σχολεία συνέπεσαν, για κακή τους τύχη, στον ίδιο χώρο. Στο Μαρακανά της πόλης, το Σάλτσινο. Η περιοχή εδώ και πολλά χρόνια φυσικά και έχει δώσει την θέση της σε πολυκατοικίες Το κακόφημο από τη μία και το λαμπερό από την άλλη. Οι εικόνες θα μπορούσαν πολύ εύκολα να φέρουν στο μυαλό ολόκληρες σελίδες από το εξαιρετικό βιβλίο «Ο πόλεμος των κουμπιών» του Λουί Περγκό. Ο Κ. όπως ήταν λογικό είχε πάει να βρει τους πολλούς φίλους που είχε στο απέναντι σχολείο. Αυτό του «εχθρού». Το πιο φυσιολογικό ήταν να λήξει η εκδρομή με ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου ανάμεσα στα δύο σχολεία. Όπως και έγινε. Ένα ματσάκι που οργανώθηκε, και στήθηκε, αμέσως από τους δύο γυμναστές που είχαν και τον ρόλο των διαιτητών – και όχι των προπονητών. Οι εντεκάδες βγήκαν απ’ τα παιδιά και εννοείται δεν θα υπήρχαν αλλαγές. Οι 22 καλύτεροι. Ήταν άλλωστε θέμα τιμής. «Δεν πρόκειται να χάσουμε από τους φλώρους», έλεγαν οι μεν. «Δεν πρόκειται να χάσουμε από τους αλήτες», οι δε. Το παιχνίδι μύριζε μπαρούτι και ήταν σχεδόν βέβαιο πως δεν θα έληγε αναίμακτα αλλά ούτε και σε αθλητικά πλαίσια. Η σέντρα έγινε κάτω από τις επευφημίες των κοριτσιών που έτρωγαν κρουασάν και φώναζαν «βίαια» συνθήματα όπως: «Bρέξει χιονίσει ο K. θα κερδίσει» και άλλα τέτοια αθώα, αφού, συγγνώμη που δεν το ανέφερα, όλες ήταν ερωτευμένες μαζί του.
Με το σκορ στο 0-0, και το χρονόμετρο να έχει φτάσει στο δέκατο λεπτό, ένας από τους καλύτερους παίκτες των «φλώρων», κολλητός του Κ. και καλός μαθητής, με έμφαση στο γκολ αλλά και στους έρωτες, αφού δεν είχε αφήσει κορίτσι για κορίτσι ήσυχο, θα ανοίξει το σκορ με δυνατό σουτ και θα κάνει το λάθος να πανηγυρίσει έντονα στα μούτρα του στόπερ και μεγαλύτερου καβγατζή που έχει βγάλει ποτέ Δημοτικό σχολείο. Όχι στην περιοχή. Στον κόσμο. Ουδείς έμαθε τι έκανε μετά το Δημοτικό και που μπορεί να βρίσκεται. Αν δεν δουλεύει ως πορτιέρης σε κάποιο μπαρ του Μεξικού, ίσως βασανίζει ανθρώπους σε κάποια εμπόλεμη ζώνη. Η αντίδραση φυσιολογική και άκρως πολιτισμένη αν έχεις μεγαλώσει με Κόναν ο Βάρβαρος και Μπρους Λι. Δεν χρειάζονται κουβέντες και λοιπά φρου-φρου. «Γιού Τζέιν – Άιμ Τάρζαν». Δύο χέρια στο λαιμό του σκόρερ και μια κουτουλιά που τον έριξε φαρδύ πλατύ στο χωματένιο γήπεδο. Το παιχνίδι διεκόπη. Ο νεαρός τραμπούκος πήρε αποβολή για μια βδομάδα, για να συνετιστεί, και στην διάρκειά της την είχε στήσει έξω από το σχολείο, στα κάγκελα, και έβριζε τους δασκάλους καπνίζοντας. Ήταν άλλωστε 11 ετών. Μπορούσε να κάνει τα πάντα.
Η ντροπή ήταν μοιρασμένη. Απ’ τη μία το 1-0, και ας έγινε διακοπή. Η ήττα είναι ήττα. Απ’ την άλλη, η μη αντίδραση του σκόρερ στο ξύλο που έφαγε μπροστά σε δασκάλους, συμπαίκτες και κορίτσια, τα οποία για μια βδομάδα τον είχαν γραμμένο. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, τάμπλετ και VAR, κανονίστηκε ρεβάνς. Στα κρυφά. Μόνο οι 22 και χωρίς δασκάλους, και οπαδούς. Έδρα το οικόπεδο που θεωρούνταν τότε ως η Μέκκα των χωμάτινων της περιοχής. Στου Γιάννη του Κοκκάλα. Μέχρι ξύλινα τέρματα υπήρχαν. Μέρα και ώρα διεξαγωγής: Πρωινό Σαββάτου, αμέσως μετά το τέλος των GI Joe, ώστε να έχει τελειώσει, όταν θα άρχιζε το Σούπερ Σάββατο. Η αναμέτρηση μύριζε αίμα και, ειλικρινά, τώρα που το σκέφτομαι ξανά δεν μπορώ να βρω το λόγο που κατέβηκαν οι «φλώροι». Ήταν το πρώτο σπουδαίο «αθλητικό» μάθημα για τον K. Αυτό το «χάνετε ή τρώτε ξύλο» μπορούσες να το καταλάβεις με την σέντρα. Ό,τι ζητούσαν οι μεν, δεν το έδιναν οι δε. Αν έφευγαν θα έτρωγαν ξύλο. Αν σκόραραν πάλι θα έτρωγαν ξύλο. Η λύση ήταν μία. Να χάσουν. Δεν ξέρω πόσο έληξε το παιχνίδι και δεν είχε καμία σημασία αφού δεν παίχτηκε επί ίσοις όροις. Η νίκη για τους ηττημένους ήταν να γλιτώσουν το ξύλο, κάτι που στην τρυφερή ηλικία των 11-12 ήταν πολύ σημαντικότερο. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις και άλλες έννοιες όπως ο σεβασμός.
Ο Κ. μεγάλωσε. Έπαιξε ποδόσφαιρο, έπαιξε μπάσκετ, και λάτρεψε τον αθλητισμό. Κάτι που συνεχίζει να κάνει ακόμα και σήμερα. Δυστυχώς και ας έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια συνεχίζει να βλέπει εκείνα τα φοβισμένα πρόσωπα των παιδιών που βρέθηκαν εκείνη τη μέρα αντίπαλοι με την ομάδα του, χωρίς διαιτητές, σε μια νίκη που δεν μπόρεσε να την χαρεί. Ευτυχώς όχι σε πρόσωπα παιδικά αλλά σε διαφόρων παραγόντων, σε αρκετών παικτών και δημοσιογράφων, και φυσικά χιλιάδων οπαδών. Μια δίκαιη νίκη μπορεί να φαίνεται έτσι στο γήπεδο και να έχει κριθεί εκτός αυτού με χίλιους δυο τρόπους. Έχουμε ακούσει και δει τόσα και τόσα. Δυστυχώς όταν μεγαλώνεις και συνειδητοποιείς πως γύρω σου βλέπεις συνεχώς ανθρώπους που κάνουν σημαία τέτοιες νίκες και τέτοιες συμπεριφορές το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να λυπηθείς. Και για την κατάντια σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο αθλητισμού. Πως είναι δυνατόν άνθρωποι που δείχνουν σοβαροί στην κοινωνία, οικογενειάρχες με παιδιά να συμπεριφέρονται πολλές φορές ως οι χειρότεροι κάφροι μπροστά σε μια φανέλα και ένα σήμα και να μην σηκώνουν κουβέντα για τον πρόεδρο, τον ηγέτη. Πόσο μίζερη πρέπει να είναι η καθημερινότητα για να βρίσκει κάποιος χαρά και να νιώθει δυνατός μόνο μέσα από την δύναμη κάποιου άλλου. Αναπάντητα ερωτήματα στην καθημερινότητα του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού εδώ και τόσα χρόνια.
Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά και γιατί θυμάμαι αυτή την ιστορία μετά από τόσα πολλά χρόνια. Ίσως επειδή ζω σε μια χώρα όπου η κλεψιά έχει φτάσει να θεωρείται μαγκιά και ο φόβος του αντιπάλου θεωρείται πλέον ως επίδειξη δύναμης -και όλο αυτό μόνο αηδία μπορεί να προκαλέσει σε ανθρώπους που αγαπούν τον αθλητισμό ως αυτό που πραγματικά είναι. Μια χώρα που ο εκάστοτε «πρόεδρας» θεωρείται μάγκας επειδή πετσόκοψε τον αντίπαλο λες και είναι ο Στράτος ο Καραμάνης στο «Μικρό ψάρι» του Οικονομίδη. Εκεί που δεν υπάρχει αντίδραση στην κάθε κακή δράση – από αυτούς που πρέπει. Εκεί που χαίρεσαι επειδή ο τραμπούκος που ηγείται, και εκπροσωπεί, πολλές φορές, φορώντας πλέον πουκάμισο και σακάκι, και όχι την φανέλα της ομάδας, της «θρησκείας», ξαφνικά δεν είναι τραμπούκος αλλά «κύριος» στα δικά σου μάτια, επειδή πολύ απλά η ομάδα κέρδισε, και ας ξέρεις, πως αυτή η νίκη δεν ήρθε με την αξία της. Δίκαια. Δεν σε νοιάζει και πολύ, έτσι δεν είναι. Όπως έγραψε άλλωστε, διηγούμενος μια ιστορία μέσα από τα μάτια των παιδιών, και ο Περγκό: «Όταν μεγαλώσουμε μπορεί να γίνουμε χαζοί σαν αυτούς».
sombrero.gr
-
Συγκλονίζει ο Σπύρος Μαραγκός: «Αυτός είναι ο πιο δύσκολος αγώνας της ζωής μου»
Με μια δήλωση που συγκλονίζει, ο Σπύρος Μαραγκός γνωστοποίησε το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια, δίνοντας τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του.
Αναλυτικά η δήλωση του Σπύρου Μαραγκού:
«Ξέρετε πως ποτέ δεν μου άρεσαν οι βαρύγδουπες δηλώσεις και πάντα προσπαθούσα να μιλώ μέσα στα γήπεδα με την απόδοσή μου. Όμως η ζωή τα έφερε έτσι, και με επέλεξε να δώσω το μεγαλύτερο αγώνα απ’ όλους μέχρι σήμερα.
Ήταν Ιούλιος του 2016, όταν οι γιατροί με ενημέρωσαν πως πάσχω από μία εξαιρετικά σπάνια και οδυνηρή –για μένα και την οικογένειά μου- εκφυλιστική νόσο.Τρία χρόνια τώρα ζω την κάθε μέρα με θυμό, θλίψη, ψυχικό πόνο, φόβο και αναπάντητα γιατί.
Γιατί εγώ, αφού προσπάθησα πάντα να είμαι ένας καλός άνθρωπος; Γιατί και αυτό στη δική μου οικογένεια που δοκιμάζεται συνεχώς; Μα δεν παίρνω ποτέ καμία απάντηση. Κάθε μέρα κάνω το σταυρό μου, όπως ακριβώς πριν από κάθε ματς, και ζητώ από το Θεό να μου δίνει δύναμη και υπομονή για να αντέξω και αυτή τη δοκιμασία.
Οι λόγοι που αποφάσισα να κοινοποιήσω δημόσια το πρόβλημά υγείας μου είναι τρεις.
Πρώτον γιατί θέλω να απευθυνθώ σε όλους εκείνους τους συνανθρώπους μου που βιώνουν το ίδιο ή και παρόμοιο πρόβλημα με μένα. Επειδή οι γιατροί μου είπαν πως μεγάλη ευθύνη στην εμφάνιση αυτών των ασθενειών παίζει το άγχος και η κακή ψυχολογία.
Δεν αξίζει κανείς να στενοχωριέται για υλικές απώλειες. Ζούμε σε δύσκολες εποχές, και πληρώνουμε τώρα, λάθη του παρελθόντος. Εγώ μετά το ποδόσφαιρο και φορτωμένος με το άγχος του να συντηρήσω την οικογένειά μου, έκανα τραγικές επιλογές στα επαγγελματικά μου.
Επένδυσα σε λάθος συνεργασίες, εμπιστεύθηκα λάθος ανθρώπους, έχασα τους κόπους μιας ζωής.
Έμαθα πια με τον πιο βίαιο τρόπο, πως το πιο ακριβό αγαθό στη ζωή μας, και το μόνο που έχουμε ανάγκη για να συνεχίσουμε να ζούμε είναι η Υγεία. Αυτή και μόνο!
Ο δεύτερος λόγος που αποφάσισα να μιλήσω για την ασθένειά μου, είναι γιατί θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που στέκονται δίπλα μου στον αδυσώπητο αγώνα που δίνω καθημερινά.
Πρώτα απ’ όλους τον Πρόεδρο και Άνθρωπο πάνω απ’ όλα κ. Γιάννη Αλαφούζο, που με στηρίζει και δεν μου στέρησε ποτέ το δικαίωμα να νιώθω μέλος αυτής της σπουδαίας Οικογένειας που λέγεται Παναθηναϊκός. Όλους τους ανθρώπους της ΠΑΕ που βρίσκονται δίπλα μου σε οτιδήποτε χρειαστώ.
Όλους τους συμπαίκτες μου που βρίσκονται στο τιμόνι της ομάδας τα τελευταία χρόνια και γνωρίζουν όσα περνώ.
Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ και το προσωπικό στο σύνολό του, που σαν χορηγός του Παναθηναικού, μου προσφέρει απλόχερα την ιατρική κάλυψη που τόσο πολύ έχω ανάγκη.
Τον νευρολόγο μου κ. Κωνσταντίνο Σπέγγο και τη βοηθό του Χρύσα Μπροκαλακη.
Τον πνευμονολόγο μου κ. Σωτήρη Γουγουλάκη και όλο το ιατρικό του επιτελείο.
Τον παθολόγο κ. Ηλία Πολιτάκη. Δεν φαντάζομαι τι θα έκανα χωρίς όλους αυτούς.
Τελευταία άφησα την Οικογένειά μου. Είναι εκείνοι με τους οποίους μοιράζομαι την καθημερινότητά μου, τη σύζυγο και τα παιδιά μου. Αυτοί που κάνουν το αδύνατο να μοιάζει δυνατό και με σηκώνουν κάθε φορά που πέφτω στα πλοκάμια του φόβου και της απελπισίας. Τώρα πια ξέρω, πως το μόνο που μπορώ να τους στερήσω στη ζωή, είναι εμένα τον ίδιο, και τίποτε άλλο, και γι αυτούς θα δώσω τον υπέρ πάντων αγώνα.
Επίσης οφείλω να επισημάνω κάτι σημαντικό, που ίσως εκφράζει όλους όσους βιώνουν παρόμοια με μένα σπάνια νοσήματα. Τα δύο πρώτα χρόνια της ασθένειας μου με βοήθησαν πάρα πολύ οι θεραπείες με ανοσοσφαιρίνες , φάρμακα τα οποία μου χορηγούσε ο ΕΟΠΥΥ μέσω των δικών του εθνικών φαρμακείων. Τον τελευταίο χρόνο με ενημέρωσαν πως υπάρχει έλλειψη και δεν είναι δυνατόν να τα προμηθευτώ, ώστε να συνεχίσω τις θεραπείες που τόσο με βοηθούσαν, με αποτέλεσμα η νόσος να εξελίσσεται διαρκώς.
Τέλος θα ήθελα να απευθυνθώ στους οπαδούς, όποιο χρώμα φανέλας κι αν υποστηρίζουν. Όταν πάτε στο γήπεδο για να δείτε την αγαπημένη σας ομάδα, πολλές φορές βρίζετε με ακατανόμαστες εκφράσεις και εκτοξεύετε ασύλληπτες κατάρες σε εμάς τους αθλητέςκαι προπονητές.
Σκεφτείτε πως κι εμείς είμαστε απλοί και ευάλωτοι άνθρωποι όπως όλοι. Έχουμε οικογένεια, παιδιά, σύζυγο, γονείς και δεν αξίζουμε όλο αυτό τον οχετό λάσπης που μας εκτοξεύετε. Κάνουμε ένα επάγγελμα που έχει ημερομηνία λήξης και μάλισταάγνωστη και πολλές φορές σύντομη.
Μοιραζόμαστε μαζί σας τα όνειρα και την αγάπη σας για την ομάδα, και δεν αξίζουμε τέτοιες συμπεριφορές. Έχω δει πολλές φορές που συμβαίνει κάτι τραγικό σε κάποιον, να δηλώνετε τη στήριξή σας και να λέτε «εδώ δεν χωρούν οπαδικά». Θα ήθελα να σας πω, πως αυτού του είδους τα «οπαδικά» δεν χωρούν γενικότερα στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Αυτός ο αγώνας είναι ο πιο δύσκολος της ζωής μου όλης, ο πιο σημαντικός. Και θέλω να πω σε όλους, πως όπως σε κάθε αγώνα που έχω δώσει, δεν σκέφτομαι κανένα άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη…».
gazzetta.gr
-
Δίνει 80 ευρώ το κορόιδο ο Ευρωπαίος για να δει Σουάρες και Μαρσιάλ και στο Αγρίνιο τους απολαμβάνουν με ένα δεκαρικάκι.
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/75204579_10158173767650931_4855275535296626688_n.jpg?_nc_cat=107&_nc_oc=AQmibBETE1rIFo_UUiyOy131xnVH9COvIgLYUkFmaX5ENBannQmBrJ7Y8Es3ZFnJY2Y&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=1963fc190ae8379ce8e350d9c9bb919a&oe=5E576A43)
El Sombrero
-
Μπέος και Γκοντά ομιλητές σε συνέδριο για τα στημένα παιχνίδια
Ο Δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, αλλά και η Κατερίνα Γκοντα θα είναι εκ των ομιλητών σε συνέδριο που αφορά τα στημένα παιχνίδια.
Στην Θεσσαλονίκη θα διεξαχθεί συνέδριο που αφορά την καταπολέμηση των Χειραγωγημένων Αγώνων και ανάμεσα στους ομιλητές θα είναι ο Δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο Κοριόπολις, με τον ίδιο να αθωώνεται σε δεύτερο βαθμό.
Στο συνέδριο ήταν προγραμματισμένο να παρευρεθεί και ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης αλλά όπως διευκρινιζόταν από την ΓΓΑ δεν θα δώσει το παρών. Οπως τονίστηκε επισήμως από την πλευρά του η παρουσία του έχει ακυρωθεί, εδώ και αρκετές μέρες.
Αναλυτικά οι ομιλητές:
ANGELO RIGOPOULOS – Managing Director of Integrity & Regulatory της UEFA με θέμα: Χειραγώγηση Αγώνων – Το νομικό πλαίσιο της UEFA
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ – Επικεφαλής Μονάδας Ασφαλείας και Εταιρικών Κινδύνων του ΟΠΑΠ
ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ- Εισαγγελέας Εφετών – Αθήνα, Διδάκτορας Ποινικού Δικαίου, Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών – Αποδεικτικές δυσχέρειες σε υποθέσεις χειραγωγημένων αγώνων για στοιχηματικούς λόγους
SALAZAR MENDIAZ PABLO – EUROPOL – Η καταπολέμηση των χειραγωγημένων αγώνων από την EUROPOL. Τακτικές και διαδικασίες.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ – Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και ΣτΕ , Πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Αθλητικού Δικαίου (IASL), Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας Αθλητικού Δικαίου (ΕΚΕΑΔ) πρ. Αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΟΝΤΑ – Δικηγόρος και Marketing Coordinator της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΤΣΙΑΝΤΟΣ – Νομικός Σύμβουλος NOVA: Πως τα στημένα παιχνίδια επηρεάζουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα
RANY SADER – Δικηγόρος, ο οποίος εκπροσωπεί την 5η γενιά του παλαιότερου και πιο διακεκριμένου οικογενειακού εκδοτικού οίκου Arab Legal (SADER Legal Publishing) που ιδρύθηκε το 1863 και αποτελεί τις πρώτες Δικηγορικές Εταιρείες του Λιβάνου
EMIN ÖZKURT – Δικηγόρος – Cas Arbitrator ΤΟΥΡΚΙΑ και Qatar Sports Arbitration Tribunal (Qsat). – Τουρκική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΠΕΟΣ – Δήμαρχος Βόλου
Στο διαμορφωμένο επιστημονικό πρόγραμμα του Διεθνούς Συνεδρίου και δη στο δεύτερο πάνελ, περιλαμβάνονται θέματα όπως
Διαφθορά, παράνομο Στοίχημα και Χειραγώγηση Αγώνων, ένα παγκόσμιο φαινόμενο? – ΠΕΝΝΥ ΚΟΝΙΤΣΙΩΤΗ, Δικηγόρος MSc – Επικεφαλής των Διεθνών Υποθέσεων του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για τη Συνθήκη του Μακολέν (Macolin)
Match Fixing: Οι σημαντικότερες υποθέσεις και αποφάσεις σε Διεθνές Επίπεδο. – ΆΛΚΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ – Δικηγόρος, Διδάκτορας Νομικής Αθλητισμού, Ερευνητής στο Ελληνικό Κέντρο Έρευνας Αθλητικού Δικαίου, – Νομικός Σύμβουλος ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Οι στημένοι αγώνες ως αθέμιτος ανταγωνισμός – ΈΛΕΝΑ ΤΖΟΥΛΙΑ. Δικηγόρος Ph.D Εμπορικό δίκαιο, Πανεπιστήμιο Ruprecht-Karls, Νομική Σχολή, Χαϊδελβέργη Γερμανία
Διαφθορά στον αθλητισμό και χειραγώγηση αγώνων : στρατηγικές αποτροπής – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ – Sports Management Expert – Επικεφαλής της Διεύθυνσης Ελληνικών Ομάδων και Στοιχηματικών Εταιρειών του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για τη Συνθήκη του Μακολέν (Macolin)
Τα εμπορικά σήματα και ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζονται από ένα χειραγωγημένο παιχνίδι. Υπολογισμός της εμπορικής αξίας και του δημιουργούμενου χάσματος. Ποια θα ήταν η καθαρή εμπορική αξία των εμπορικών σημάτων και, κατά συνέπεια, η πραγματική αξία του αθλητή των κλαμπ κλπ; – ΜΑΚΡΥΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ, IPR, Υπεύθυνη του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για τη Συνθήκη του Μακολέν (Macolin)
Match-fixing: Η χρήση των Στοιχηματικών πειστηρίων και των ειδοποιήσεων για ύποπτη στοιχηματική συμπεριφορά για την απόδειξη και καταπολέμηση του match-fixing. – ΣΟΦΙΑ ΣΠΑΝΙΔΟΥ – Δικηγόρος, LLM στο δημόσιο διεθνές δίκαιο, LLM στο διεθνές δίκαιο του αθλητισμού – Επικεφαλής Τμήματος Ανάπτυξης Θέματος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για τη Συνθήκη του Μακολέν (Macolin)
Πώς μια χώρα εκτός ΕΕ ασχολείται με ένα χειραγωγημένο παιχνίδι και πώς αυτό επηρεάζει τις συμβάσεις και γενικά την Διανοητική Ιδιοκτησία: Περιφέρεια που έχει επιλεγεί: Λίβανος. – RANY SADER ο οποίος εκπροσωπεί την 5η γενιά του παλαιότερου και πιο διακεκριμένου οικογενειακού εκδοτικού οίκου Arab Legal (SADER Legal Publishing) που ιδρύθηκε το 1863 και από τις πρώτες Δικηγορικές Εταιρείες του Λιβάνου
Το αδίκημα της δωροδοκίας και δωροληψίας για την αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα στη θεωρία και στη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων – ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΜΠΑΣΑΡΑΣ – Δικηγόρος Μ.Δ.Ε Ποινικών Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών, Μ.Δ.Ε Εφαρμοσμένων Οικονομικών και Φορολογικού Δικαίου Α.Σ.Ο.Ε
Επιπτώσεις των στημένων παιχνιδιών ως προς τις συναλλακτικές σχέσεις του νομικού προσώπου με τρίτους αλλά και ως προς το ίδιο το νομικό πρόσωπο – ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ Δικηγόρος LLM.
gazzetta.gr
Όχι δεν είναι τρολάρισμα....Τι ζούμε....
-
Γινονται πραγματακια στο Ελληνικο ποδοσφαιρο
One Channel: «Η Ξάνθη είναι θυγατρική του ΠΑΟΚ»!
Δύο ημέρες μετά το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, το One Channel δημοσίευσε ένα βίντεο με στοιχεία που αφορά τις σχέσεις της ΠΑΕ ΠΑΟΚ με την ΠΑΕ Ξάνθη.
Με στόχο να αποδείξει ότι η ομάδα της Θράκης είναι θυγατρική του Δικεφάλου του Βορρά.
Συγκεκριμένα, στο θέμα του καναλιού, παρουσιάζονται πολλά στοιχεία που αφορά τις σχέσεις των δύο συλλόγων.
Αναλυτικά, στο δημοσίευμα παρουσιάζονται τα εξής στοιχεία για την Ξάνθη και τον ΠΑΟΚ
Το 2018, ο Ιωάννης Καλπαζίδης, γιος της αδελφής (Σοφίας) του Ιβάν Σαββίδη, αγόρασε τη Vialand AE που κατέχει όλες τις εγκαταστάσεις της ΠΑΕ Ξάθνη, μέσω της κυπριακής εταιρείας RFA Trading and Consulting Ltd (RFA). O Ιωάννης Καλπαζίδης εμφανιζόταν στο διοικητικό συμβούλιο της ΣΕΚΑΠ και σε άλλες εταιρείες συμφερόντων της οικογενείας Σαββίδη. Επίσης να σημειώσουμε ότι η ΠΑΕ Ξάνθη ήταν μεγαλομέτοχος της Vialand από την ίδρυση της μέχρι και κάπου το 2017 όποτε περνάει στους Πανόπουλο / Συγγελίδη ατομικά.
Την 1η Ιανουαρίου 2018, 10 εκατομμύρια ευρώ φαίνεται ότι μπαίνουν στην RFA από τον ίδιο τον Ιωάννη Καλπαζίδη. Μήπως είναι το τίμημα; Πού βρήκε τα λεφτά ο δήθεν μοναδικός μέτοχος της RFA;
Στις οικονομικές καταστάσεις της κυπριακής εταιρείας Dimera, συμφερόντων της οικογενείας Σαββίδη και ιδιοκτήτριας του ΠΑΟΚ, η RFA εμφανίζεται ως συνδεδεμένο μέρος μαζί με άλλες εταιρείες συμφερόντων Σαββίδη. Στις ίδιες καταστάσεις ως συνδεδεμένο μέρος εμφανίζεται και η ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Δηλαδή η RFA και ο ΠΑΟΚ εμφανίζονται στην ίδια λίστα εταιρειών ως συνδεδεμένα μέρη της Dimera!
Επίσης, όπως αποτυπώνεται στις οικονομικές καταστάσεις τους η RFA και η Dimera του ΠΑΟΚ δεν είναι απλά συνδεδεμένες, αλλά υπάρχει και ροή χρήματος μεταξύ τους: συγκεκριμένα η RFA εμφανίζεται να λαμβάνει δάνεια από την Dimera. Το ίδιο και η RFA με την BELTERRA HOLDINGS έχουν δανειακές δοσοληψίες. Η BELTERRA Holdings -ανήκει στην Κυριακή και στον Νίκο Σαββίδη και – είναι η μεγαλομέτοχος της DIMERA/ιδιοκτήτριας κατά 76% του ΠΑΟΚ.
Από στοιχεία των τελωνειακών αρχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας προκύπτει ότι η RFA εκτελούσε συναλλαγές για λογαριασμό της ρωσικής καπνοβιομηχανίας Donskoy Tabac, κορωνίδας των επιχειρήσεων συμφερόντων Σαββίδη πριν αυτή πουληθεί στην Japan Tobacco International. Επιπλέον, η RFA εκτελούσε συναλλαγές και για την συμφερόντων οικογενείας Σαββίδη εταιρεία Atlantis Pak. Στην RFA ανήκει και η εταιρεία Paralot, χρηματοδότης παραγωγών του Open TV και ιδιοκτήτρια του SDNA.gr.
Ακόμη, η Vialand AE που κατέχει εγκαταστάσεις της ΠΑΕ Ξάνθη και που εξαγοράστηκε από την οικογένεια Σαββίδη RFA, είχε πριν από την εξαγορά ως μετόχους τους Π. Συγγελίδη και Χ. Πανόπουλο. Οι δυο τους συνεχίζουν και μετά την εξαγορά από την RFA, να είναι μέλη στο ΔΣ της Vialand AE με θητεία μέχρι το 2022, ενώ ήδη εδώ και πάνω από ένα χρόνο η Vialand είναι συμφερόντων οικογενείας Σαββίδη. Οι Π. Συγγελίδης και Χ. Πανόπουλος φέρονται ως αποκλειστικοί μεγαλομέτοχοι της Παε Ξανθη. Στο ΔΣ της Vialand ΑΕ εμφανίζεται επίσης ο Ν. Χαλαβαζής ως πρόεδρος ενώ είναι και μέλος στο ΔΣ της ΠΑΕ Ξάνθη.
Επίσης, τοποθετήθηκε και ο Α. Πιαλόγλου ως αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Vialand έως το 2022, και ταυτόχρονα είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ Ξάνθη. Τα ίδια πρόσωπα είναι συνδεδεμένα και με την ΠΑΕ Ξάνθη: Οι Συγγελίδης και Πανόπουλος ως μέτοχοι, ο Α. Πιαλόγλου ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, και ο Ν. Χαλαβαζής ως μέλος. Δηλαδή, οι τέσσερίς τους είναι συνδεδεμένοι και με την ΠΑΕ Ξάνθη και με την Vialand AE, η οποία εξαγοράστηκε από την RFA, που εμφανίζεται σε οικονομικές καταστάσεις συνδεδεμένη με την Dimera και τον ΠΑΟΚ.
Όλα αυτά είναι στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα το One Channel και μένει να δούμε τις αντιδράσεις που θα προκύψουν.
&feature=emb_logo
https://www.sportime.gr/podosfairo/superleague/one-channel-i-xanthi-ine-thigatriki-tou-paok-vid/
και εμεις δεν λειπουμε
ΠΑΟΚ – Ξάνθη: Ο Κούγιας ρίχνει «βόμβες» με επιστολή!
Αναλυτικά η επιστολή του Αλέξη Κούγια που αφορά τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη
«Μετά τις συγκλονιστικές με ονοματεπώνυμα, με επωνυμίες off shore εταιρειών, με πολύπλοκες τριγωνικές σχέσεις εταιρειών όσον αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΠΑΕ Ξάνθη, με ανατριχίλα ανασύρω στη μνήμη μου το αλήστου μνήμης παιχνίδι ΠΑΕ Ξάνθη – ΠΑΕ ΑΕΛ στις 8/10/2018 με διαιτητή τον χειρότερο διαιτητή που έχουν δει στη ζωή τους, όπως μας είπαν οι Περέιρα και Μάριν στο ΔΣ της Super League, τον διαιτητή Λάμπρου (αυτόν που εξοστράκισαν φέτος από την Super League), αλλά τον έβαζαν πέρυσι να παίξει και μετά το διαιτητικό όργιο εις βάρος μας και με το γεγονός ότι χωρίς το κλεμμένο τρίποντο εκείνου του παιχνιδιού στην τελική βαθμολογία η Ξάνθη έχανε την κατηγορία, και θυμάμαι τις ειρωνικές απαντήσεις στις ανακοινώσεις μας του Άρη Πιαλόγλου και του Χρήστου Πανόπουλου, εμφανιζομένου τότε ως ιδιοκτήτου, ενώ στην πραγματικότητα όπως αποκαλύφθηκε σήμερα είναι ένα απλό μέλος του ΔΣ της ΠΑΕ Ξάνθη.
«Σε εταιρεία συμφερόντων του Σαββίδη ανήκουν οι εγκαταστάσεις της Ξάνθης»
Κύριε Αυγενάκη, Κύριε Γραμμένε, Κύριε Λυσάνδρου, κ.κ. συνάδελφοι, πραγματικοί ιδιοκτήτες ΠΑΕ, το ποτήρι της βρωμιάς και της υποκρισίας ξεχείλισε.
Εγώ τα έλεγα και με τιμωρούσαν για τον ΠΑΣ Γιάννινα, για την Κέρκυρα (για τον ΠΑΣ είχα και τα συμβόλαια στα χέρια μου από τις 27/2/2015), όταν κάποιες ομάδες μεταβάλλονταν σε Μπαρτσελόνες για να υποβιβαστούμε εμείς στη Β’ Εθνική.
Τα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τώρα, γιατί με αυτούς τους Έλληνες διαιτητές, που προέρχονται από αυτές τις Ενώσεις, που έχουν εκλέξει τη διοίκηση Γραμμένου εμείς παίζουμε κάθε Κυριακή, είτε για την ύπαρξη μας, είτε για τη διάκρισή μας και είναι βέβαιο, όπως έγινε και πέρυσι, ότι στο δεύτερο γύρο, εάν στο παιχνίδι με την Ξάνθη κρίνεται η είσοδός μας στην εξάδα μπορεί να συναντήσουμε ως πρώτο διαιτητή τον αντίστοιχο «Λάμπρου» και τέταρτο διαιτητή είτε τον τέταρτο εκείνου του παιχνιδιού Φωτιάδη, που δεν έβλεπε τίποτα από όσα χυδαία συνέβαιναν στον αγωνιστικό χώρο, είτε τον Σκουλά που ανακάλυψε ανύπαρκτο πέναλτι στο 97’ με τον Άρη, είτε τον Γιάννη Παπαδόπουλο με τις προκλητικές αποφάσεις του στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο, είτε τον Κουμπαράκη που δεν είδε 2 πέναλτι στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, είτε τον Τάσση του γνωστού Βρακά στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ που δεν είδε το πέναλτι, είτε τον οποιονδήποτε Κομίνη που γράφει ψέματα στο φύλλο αγώνος και αγωνίζεται για την επιβίωση του, αφού εκτός από διαιτητής δεν ασκεί άλλο επάγγελμα.
Ακόμη θυμάμαι τον Πανόπουλο με τις «παντελονάτες» προτάσεις του, εκ των οποίων μία, την οποία μόνο η ΑΕΛ δεν ψήφισε, την πρόταση ορισμού ως εκπροσώπου στην ΚΕΔ εκ μέρους της SuperLeague, του σημερινού team manager του ΠΑΟΚ, αλήστου μνήμης διεθνή βοηθό διαιτητή, Σαραϊδάρη (τον θυμάμαι τι μας έκαναν με τον Βασσάρα τότε που ήμουν ιδιοκτήτης του ΠΑΣ Γιάννινα σε ένα παιχνίδι με τον παντοδύναμο τότε Αστέρα Τρίπολης των αδερφών Μποροβήλου, όταν για να κερδίσει ο Αστέρας μας άφησαν με 9 παίκτες).
Αλήθεια ρε Χρήστο, αλήθεια ρε Πολυχρόνη (δυστυχώς νονέ του γιου μου) δεν ντρεπόσαστε γι αυτό που κάνατε στην ΑΕΛ μου πέρυσι;
Αλήθεια ρε Χρήστο, αλήθεια ρε Πολυχρόνη, τόσο ανάγκη είχατε με τόσα εκατομμύρια περιουσία να πάρετε 10 εκατομμύρια για να κάνετε τους ηθοποιούς – ιδιοκτήτες δύο χρόνια τώρα;
Αλήθεια ρε Πιαλόγλου, πως θα μας αντικρίσεις τώρα στο ΔΣ της Super League;
Αλήθεια γιατί 2 χρόνια τώρα δεν βγήκατε να πείτε με θάρρος, όπως κάνουν οι καθαροί άνθρωποι, ότι έχετε πουλήσει την ομάδα και τις εγκαταστάσεις της (απ’ ότι γνωρίζω με κινήσεις του Γκιρτζίκη, τότε ταμία της ΕΠΟ, πήρατε γι αυτές τις εγκαταστάσεις αρκετά εκατομμύρια ως επιχορήγηση, με την αιτιολογία ότι θα χρησιμοποιηθεί ως προπονητήριο της Εθνικής Ομάδας);
Αλήθεια, όπως θα έλεγε και ο Χρήστος τα χρόνια της πραγματικής του ανεξαρτησίας, αν υπήρξε ποτέ, γιατί θυμάμαι κάτι τεράστιες διαφημίσεις στο Δημοτικο Στάδιο της Ξάνθης από τον όμιλο της Ιντρακόμ στη σκεπαστή εξέδρα, πόσο μαλάκες μας περνάτε όλους;
Δυστυχώς τα στερνά μένουν και θυμάμαι εμένα, τον Κωστούλα, τον Σπανό, τον Μαθιουλάκη, τον Χριστοβασίλη να μας κουβαλάτε Χρήστο καλοκαιριάτικα στα γραφεία σου στην ιερά Οδό, να είσαι ο επικεφαλής της κίνησης των ανεξάρτητων 12, ενώ εσύ όπως φαίνεται μας δούλευες ψιλό γαζί!
Καλύτερα εμείς με τις αγωνίες μας, με τις προσφυγές μας, με τις τιμωρίες μας γιατί δυσφημούμε το ποδόσφαιρο, παρά εσύ και ο Πολυχρόνης με τέτοιο τέλος.
Κύριε Λυσάνδρου, γενική συνέλευση ιδιοκτητών χτες, όχι αύριο, ώστε να γνωρίσουμε και τον πραγματικό ιδιοκτήτη της Ξάνθης, να γνωρίσουμε τον πραγματικό ιδιοκτήτη του Βόλου, γιατί ο Αχιλλέας δεν έχει καμία σχέση και τον πιστεύω ότι λέει πάντα την αλήθεια.
Περιμένω να πάρουν θέση ο Κωστούλας, ο Σπανός, ο Μπούσης, ο Ζαμάνης, ο Πανουργιάς, ο Μελίσσανίδης, ο Αλαφούζος, οι Καϋμενάκης – Μπάκος και ο Καρυπίδης για να λύσω κάτι απορίες που έχω…».
https://www.sportime.gr/ael/paok-xanthi-o-kougias-richni-vomves-me-epistoli/
-
Αλήθεια ρε Χρήστο, αλήθεια ρε Πολυχρόνη (δυστυχώς νονέ του γιου μου) δεν ντρεπόσαστε γι αυτό που κάνατε στην ΑΕΛ μου πέρυσι;
τόσο ανάγκη είχατε με τόσα εκατομμύρια περιουσία να πάρετε 10 εκατομμύρια για να κάνετε τους ηθοποιούς – ιδιοκτήτες δύο χρόνια τώρα;
Αλήθεια, όπως θα έλεγε και ο Χρήστος τα χρόνια της πραγματικής του ανεξαρτησίας, αν υπήρξε ποτέ, γιατί θυμάμαι κάτι τεράστιες διαφημίσεις στο Δημοτικο Στάδιο της Ξάνθης από τον όμιλο της Ιντρακόμ στη σκεπαστή εξέδρα, πόσο μαλάκες μας περνάτε όλους;
να γνωρίσουμε τον πραγματικό ιδιοκτήτη του Βόλου, γιατί ο Αχιλλέας δεν έχει καμία σχέση και τον πιστεύω ότι λέει πάντα την αλήθεια.
Περιμένω να πάρουν θέση ο Κωστούλας, ο Σπανός, ο Μπούσης, ο Ζαμάνης, ο Πανουργιάς, ο Μελίσσανίδης, ο Αλαφούζος, οι Καϋμενάκης – Μπάκος και ο Καρυπίδης για να λύσω κάτι απορίες που έχω
Πaραθέτω αυτά που βρήκα πιο... απολαυστικά, με bolds.
Κατά τ' άλλα, το ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται από κάποιον που έκανε photoshop τη μάπα του στο σώμα του.
(https://www.fosonline.gr/media/news/2019/11/14/73322/main/Savvidis-red-duckling.jpg)
-
3 χρονια χωρις πρωταθλημα ο οσφπ μαλλον παει πολυ,δεν εξηγειται διαφορετικα
Μιλαμε για ομαδικες αυτοκτονιες αν χαθει και φετος ο τιτλος(που δεν θα χαθει ειναι η γνωμη μου)
Εχει αναστατωθει ολοκληρη η Ελλαδα με την αδικια απεναντι στα κακομοιρα παιδια του πειραια
Αλλα δεν νομιζω να υπαρχει κανεις που να πιστευει οτι ειναι σε θεση ο σαββιδης να παρει 18 στα 20 πρωταθληματα
Τοσα ειχε παρει ο οσφπ,αλλα φαινεται το ξεχασανε ολοι
Προκειται περι απιστευτου θρασους να κατηγορεις τον αλλο(αδικαιολογητα απο τον πρωτο χρονο) για κατι που εσυ εκανες τα προηγουμενα 20 χρονια
Για θυγατρικες και τα σχετικα τι να σχολιασεις λες και ειναι η πρωτη φορα που συμβαινει
Ο 1.95 δειχνει ποιος ειναι πραγματικα σε κατι τετοια
Μια ζωη σε αυτα τα θεματα τα λεει οπως τον συμφερει
Εχει τοσο κοσμακη δεμενο χειροποδαρα με τις υποθεσεις του ,που κανει οτι γουσταρει στην κυριολεξια
:pas: :pashat: :joker:
-
Από τη Β' Εθνική και τον... Μουρίνιο, στο Πανεπιστήμιο και την UNESCO!
Ο Χρήστος Αναγνωστόπουλος, επίκουρος καθηγητής Διοίκησης και Οργάνωσης Αθλητισμού, μιλάει στο Gazzetta Weekend Journal για το... τρελό του ταξίδι από την Κόρινθο και τη Β' Εθνική στο Villa Park και τελικά στην ακαδημαϊκή καριέρα!
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/wweekend_inarticle/public/article/2019-12/jose_002.jpg?itok=PHQZ4t8k)
Ισως οι νεότεροι να μην το γνωρίζουν, όμως η ομάδα της Κορίνθου στο ξεκίνημα των 80s έπαιξε στην Α' Εθνική κατηγορία. Φόρεσαν τη φανέλα της παιχταράδες όπως ο Οκόνσκι και καλτ ήρωες όπως ο Λούπου. Μαζί τους και αρκετά παιδιά από τον νομό, που εκπροσώπησαν με καμάρι την Κορινθία. Ένα από αυτά ήταν ο Χρήστος Αναγνωστόπουλος, ο οποίος πλέον είναι επίκουρος καθηγητής Διοίκησης και Οργάνωσης Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο UCLan της Κύπρου. Ο Αναγνωστόπουλος έχει να επιδείξει πολύ σημαντικό ερευνητικό έργο στη χρηστή διακυβέρνηση και την εταιρική κοινωνική ευθύνη στον Αθλητισμό, ενώ μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένεται, κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας, το UCLan να έχει τη δική του έδρα UNESCO, την μοναδική παγκοσμίως πάνω στο αντικείμενο που πραγματεύεται η έρευνά του.
Το ταξίδι του μέχρι την ακαδημαϊκή αναγνώριση ξεκίνησε κυριολεκτικά ένα βράδυ. Μια από εκείνες τις νύχτες που το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια, αλλάζει προτεραιότητες και οδηγεί σε μια νέα ζωή, εντελώς μακριά από τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι εκείνη τη στιγμή! Ο Αναγνωστόπουλος έπαιζε μπάλα, όταν αποφάσισε να φύγει στην Αγγλία να σπουδάσει. Ήταν θεατής σε ένα ματς της Άστον Βίλα, όταν αποφάσισε να δουλέψει ως μέλος της ιδιωτικής ασφάλειας του γηπέδου. Και κάπου εκεί οι τελείες ενώθηκαν. Τα... χιλιόμετρα που είχε γράψει στα γήπεδα τον έφεραν στην ομάδα των stewards και από εκεί σε μια θέση που είχε την ευκαιρία να συναντήσει όλους τους θρύλους της Premier League! Από τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τον Ζοσέ Μουρίνιο, στον Ράιαν Γκιγκς και τον Στίβεν Τζέραρντ! Παράλληλα, με τη δουλειά στην Κύπρο έδειξε πως ένα προβληματικό ποδοσφαιρικό οικοσύστημα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λάθη του για να βελτιωθεί.
Η ιστορία του Χρήστου Αναγνωστόπουλου δεν είναι μια συνηθισμένη ακαδημαϊκή ιστορία. Έχει μαγεία από την Premier League, ρομαντισμό από τα τοπικά, εμπειρίες με προσωπικότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου και όπως φαίνεται... πολύ μέλλον!
Η μπάλα στον ίδιο...
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-12/symvoyleontas_tis_athl._omosp.tis_polonias.jpg)
Ας ξεκινήσουμε με τα χρόνια σας στο ποδόσφαιρο και τον τρόπο που αυτά τελείωσαν...
Το καλοκαίρι του 1994 υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο στη ΠΑΕ Κόρινθος, η οποία θα συμμετείχε στην τότε Β’ Εθνική κατηγορία (1994-1995). Ήμουν 17 χρονών και αγωνιζόμουν στο τοπικό πρωτάθλημα Κορινθίας με την Θύελλα Κρηνών. Ταυτόχρονα αποτελούσα μέλος την Μεικτής Κορινθίας, ήμουν μάλιστα ο αρχηγός της. Τα χρόνια εκείνα είχε δημιουργηθεί η παράδοση (χάρη στον αείμνηστο κύριο Τάκη Μπισμπίκη) οι αρχηγοί της μεικτής να ενσωματώνονται με συμβόλαιο στην επαγγελματική ομάδα του νομού. Αν θυμάμαι καλά, ήμουν ο τέταρτος που έκανε τη διαδρομή αυτή ακολουθώντας τους Κριαρά, Κακκούρη και Μάρα (μετέπειτα καλοί μου φίλοι και συμπαίχτες). Είχε αρχίσει όμως η φθίνουσα πορεία της ομάδας και την χρονιά εκείνη υποβιβαστήκαμε στην τότε Γ Εθνική κατηγορία.
Πρόλαβα να αγωνιστώ 9 φορές, αλλά δύο παιχνίδια έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μου. Ήταν για το Κύπελλο Ελλάδος απέναντι στη Δόξα Δράμας η οποία τότε αγωνιζόταν στην Α Εθνική, με το πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας. Ο προπονητής μας τότε ήταν ο Πιέτρ Πάκερτ – γνωστός και από το επιτυχημένο πέρασμά του στον Παναθηναϊκό λίγα χρόνια πριν - ο οποίος μου έδωσε για πρώτη φορά φανέλα βασικού. Ενώ χάσαμε 1-0, θεωρήθηκε ότι έκανα εξαιρετική εμφάνιση, και στον επαναληπτικό – όπου έπαιξα ξανά βασικός – καταφέραμε να προκριθούμε νικώντας στη παράταση με 2-0. Τη χρονιά εκείνη δούλεψα επίσης με τον κο Σπύρο Λιβαθινό και τον κο Γιάννη Κόλλια, όπου ήταν και ο εκλέκτορας στην Εθνική Ελπίδων. Ο τελευταίος, θυμάμαι, μού έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ βασικός απέναντι στη Παναχαϊκή, η οποία και ανέβηκε στην Α Εθνική εκείνη τη χρονιά. Δυστυχώς χάσαμε 4-0, με έναν Γρηγόρη Γεωργάτο ασταμάτητο, και οι όποιες πιθανές ελπίδες υπήρχαν για κλίση μου στην εθνική «πνίγηκαν» στο Στάδιο «Κώστας Δαβουρλής» της Πάτρας.
Ακολούθησε μια χρονιά στη Γ Εθνική με 12 συμμετοχές, προτού αποφασίσω να ενσωματωθώ στον τότε Παγκορινθιακό – τη δεύτερη τη τάξει ομάδα της Κορίνθου που συμμετείχε στην ημι-επαγγελματική Δ’ κατηγορία. Αγωνίστηκα επίσης στο Λουτράκι, προτού επιστρέψω στη Κόρινθο την αγωνιστική σεζόν 2002-2003, όπου με τότε πρόεδρο τον κο Αλέξη Κούγια έγινε μια πολύ σοβαρή προσπάθεια για άνοδο στη Γ Εθνική μέχρι και το προ-τελευταίο παιχνίδι. Η ομάδα του Γιώργου Δώνη, τότε, η Ηλιούπολη αποδείχτηκε δύσκολος αντίπαλος. Ενώ είχα πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα εκείνη, και όντας πια 26 χρονών, έπρεπε – έστω και αργά - να αποδεχτώ το γεγονός ότι πρώτον δεν ήμουν τόσο καλός ποδοσφαιριστής και δεύτερον ότι θα έπρεπε να κάνω κάτι για την ζωή μου. Ήταν τότε - εν μια νυκτί - που αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα και να πάω να σπουδάσω στην Αγγλία.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-12/sti_pas_korinthos_to_2003.jpg)
Πώς διαμορφώθηκε αυτός ο προσανατολισμός; Ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή που πήγατε στην Αγγλία για σπουδές;
Δεν θα μπορούσα να πάω σε καμία άλλη χώρα. Αφήνοντας την Ελλάδα και το ποδόσφαιρο ήθελα να ‘μείνω στο χώρο και να μάθω από τους καλύτερους στο είδος. Σπούδασα στο Birmingham, και έκανα μεταπτυχιακό στο Λονδίνο, στο Κολλέγιο Birkbeck το οποίο έτρεχε το πρώτο πρόγραμμα στο διοίκηση αθλητισμού με ειδίκευση στην ποδοσφαιρική επιχειρηματικότητα. Ακολούθως, μου δόθηκε μια υποτροφία από το πανεπιστήμιο του Salford στο Manchester για να κάνω το διδακτορικό μου. Σε όλη την πορεία αυτή, υπήρχε ένας κοινός παρονομαστής: το ποδόσφαιρο. Για να είμαι ειλικρινής φυσικά, δεν ξεκίνησα έχοντας στο μυαλό μου ακαδημαϊκή καριέρα - ό,τι ήθελα ήταν να σπουδάσω και να καταλάβω όσα περισσότερα αφορούσαν στο άθλημα που αγαπούσα. Τόσο εντός, όσο και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Με ‘κέρδισε’ το ‘εκτός’, αλλά όλα γίνονται χάρη στο εντός! Σήμερα, λοιπόν, εργάζομαι σε ένα από τα πιο ιστορικά βρετανικά πανεπιστήμια, το UCLan στη Κύπρο, ως επίκουρος καθηγητής στη διοίκηση και οργάνωση αθλητισμού, ενώ από το 2014 διατηρώ μόνιμη έδρα επισκέπτη καθηγητή στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Μόλντε στη Νορβηγία.
Από μια κουβέντα στο γήπεδο ξεκίνησε μια δουλειά στην Άστον Βίλα, η οποία σας έφερε κοντά στις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ποδοσφαίρου. Έχετε κάποια ιστορία που να ξεχωρίζεις από τις μέρες εκείνες στο Βίλα Παρκ; Πόσο καιρό μείνατε;
Πράγματι. Είναι και σε τέτοιες περιπτώσεις που το «όλα γίνονται χάρη στο εντός» έχει την αξία του. Αν θυμάμαι καλά ήταν Δεκέμβριος του 2003 και επωφελήθηκα από το σχετικά φτηνό (20 λίρες) εισιτήριο του τότε Carling Cup και παρακολούθησα το παιχνίδι της Villa με την Chelsea. Καθόμουν ακριβώς δίπλα από έναν steward του οποίου η παρουσία χώριζε τους φιλοξενούμενους από τους φιλάθλους της Villa. Στο ημίχρονο σηκώθηκε. Το ίδιο έκανα και εγώ για να ξεπιαστώ. Μόλις ξανάρχισε το παιχνίδι κάθισε. Το ίδιο και εγώ. Τότε σκέφτηκα, απλοϊκά φυσικά: με δεδομένο ότι όλα κυλούν ομαλά, ποια είναι η διαφορά μεταξύ εμένα και αυτού; έχουμε ακριβώς την ίδια οπτική γωνία, είμαστε και οι δύο ντυμένοι βαριά για να προστατευτούμε από το τσουχτερό κρύο που καταφέρνει παρόλα αυτά να περνάει στα κόκαλα μας. Τότε πήρα το θάρρος και τον ρώτησα τι ακριβώς κάνει. Μου απάντησε βιαστικά ότι δουλεύει, αλλά και ότι προσπαθεί να απολαύσει το παιχνίδι. Είχα την απάντηση στην ερώτησή μου: η μόνη διαφορά μας ήταν ότι εγώ είχα στερηθεί 20 λίρες από την φοιτητική μου ζωή, ενώ αυτός εξασφάλιζε σχεδόν 34 λίρες με την παρουσία του εκεί! Το επόμενο πρωί συμπλήρωνα την αίτηση ζητώντας εργασία ως steward στο Βίλα Παρκ.
Είναι γεγονός ότι πάντα χρειάζονται stewards (το έμαθα αργότερα) οπότε μάλλον ήταν ένα σίγουρο στοίχημα. Τι δεν ήξερα ήταν ότι η άμεση ανταπόκρισή τους σχετιζόταν με το πρόσφατο ποδοσφαιρικό μου παρελθόν (μια υποσημείωση στο CV που είχα στείλει και η οποία δεν πέρασε τελικά τόσο στα ψηλά). Πολλές ομάδες της Premier League αλλά και χαμηλότερων κατηγοριών, διατηρούν ομάδες stewards οι οποίες συμμετέχουν στη δική τους λίγκα. Το επίπεδο, φυσικά, δεν είναι υψηλό. Αυτό ακριβώς ήταν και το κλειδί που με έκανε τον πιο δημοφιλή παίχτη της ομάδας (γέλια….) γιατί πράγματι μπορούσα να κάνω τη διαφορά χωρίς πολύ προσπάθεια! Μετά από δυο προπονήσεις και ένα φιλικό, ο προπονητής (ο οποίος, παρεμπίπτοντος, ήταν ο Νο 2 τη τάξει της ασφάλειας του Βίλα Παρκ…) έπινε νερό στο όνομά μου. Ενώ λοιπόν εργάστηκα ως κανονικός steward για μόλις 3-4 παιχνίδια, πολύ γρήγορα φόρεσα blazer και γραβάτα και έγινα υπεύθυνος (μαζί με δύο άλλους συμπαίχτες-συναδέλφους) στην περιοχή των αποδυτηρίων και στην είσοδο όπου φτάνουν οι παίχτες και οι προπονητές. Ενώ, ουσιαστικά, ανήκα στο executive security της Aston Villa, ο ρόλος μου ήταν να παίρνω τα εισιτήρια από τους παίχτες και να τα παραδίδω στις γυναίκες τους και λοιπούς συγγενείς και φίλους. Στη συνέχεια, παρακολουθούσα το παιχνίδι από τη φυσούνα πριν των αγωνιστικό χώρο. Στο τέλος μού έδιναν 77 λίρες το παιχνίδι και τους αποχαιρετούσα…Καθόλου άσχημα για έναν φοιτητή.
Ενώ η πενταετής παρουσία μου στο Βίλα Παρκ μού έδωσε τη δυνατότητα να «απομυθοποιήσω», αν θες, τον κόσμο της Premier League, να δω από πολύ-πολύ κοντά περισσότερα από 120 παιχνίδια πρωταθλήματος, κυπέλλων, αναπληρωματικών κοκ, να χαιρετίσω, να γνωρίσω και έκτοτε να κρατώ επαφή με συμπατριώτες μας όπως ο Στέλιος Γιαννακόπουλος (αντίπαλός μου το 1994-1995, τότε στον Πανηλειακό αυτός!) ήταν η παρουσία μου εκεί αυτή που έμμεσα μού άνοιξε το δρόμο για τη συλλογή δεδομένων για το διδακτορικό μου. Οι γνωριμίες που έκανα με συναδέλφους από τα άλλα τμήματα της ομάδας (ειδικότερα με αυτούς του Ιδρύματος για τα κοινωνικά προγράμματα) είναι κάτι που κρατώ ως το μεγαλύτερο κέρδος.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-12/meeting_people_on_the_job.jpg)
Ποια είναι τα highlights της ακαδημαϊκής και ερευνητικής σας καριέρας;
Το κεντρικό σημείο της ερευνητικής μου δραστηριότητας έγκειται στην εξέταση οργανωτικών διαδικασιών και εννοιών που διευκολύνουν (ή αποτρέπουν) την δημιουργία αξίας μέσω της χρηστής διακυβέρνησης και της (εταιρικής) κοινωνικής ευθύνης (ΕΚΕ) στον αθλητισμό. Αισθάνομαι τιμή και νοιώθω προνομιούχος που ανήκω στον πυρήνα – παγκοσμίως - αυτής της αναδυόμενης ερευνητικής κοινότητας που εστιάζει στο πώς οι αθλητικοί οργανισμοί οικοδομούν αποτελεσματικές και αποδοτικές σχέσεις με διάφορα εμπλεκόμενα μέρη με σκοπό την γενικότερη παραγωγή θετικών επιπτώσεων για την κοινωνία. Πρόσφατα, έχω αρχίσει επίσης να εξετάζω την «δημιουργία αξίας», τόσο εντός όσο και μέσω αθλητικών οργανισμών, παρεκκλίνοντας από την συχνή προσέγγιση «αναζήτησης λύσης προβλήματος» (αποκαλούμενης και ως «ελλειμματική προσέγγιση»). Αντ’ αυτού, εστιάζω σκόπιμα στην θετική συμπεριφορά στους οργανισμούς η οποία σχετίζεται - μεταξύ άλλων - με τις δυνατότητες και ευκαιρίες, με την φιλοδοξία, ελπίδα, αισιοδοξία, ανάπτυξη και την εργασιακή δέσμευση. Τελευταία, λοιπόν, η ερευνητική μου δραστηριότητα επικεντρώνεται σε πτυχές της θετικής οργανωσιακής συμπεριφοράς όπως «το εργασιακό πάθος» και «εργασιακή ικανοποίηση» με σκοπό την διερεύνηση των εννοιών αυτών στο περιβάλλον του αθλητικού τομέα.
Σε γενικές γραμμές, η έρευνά μου εμπίπτει στη σχέση «επιχειρήσεις και κοινωνία» που εξετάζει τις εντάσεις που προκύπτουν από την αλληλεπίδραση αυτών των δύο και τις μεθόδους που εφαρμόζονται για να τις αντιμετωπίσουν. Είναι σκοπός μου να συνεχίσω την προσπάθεια ανάλυσης και θεωρητικής εξήγησης της σύνθετης και δυναμικής αυτής «σχέσης» με μοχλό την έννοια της χρηστής διακυβέρνησης και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, τόσο εντός όσο και εκτός του αθλητικού τομέα. Με γνώμονα το απόφθεγμα του Lewin, λοιπόν, ότι «δεν υπάρχει τίποτα τόσο πρακτικό όσο μια καλή θεωρία», επιδιώκω την περαιτέρω έρευνα στη προαναφερθείσα θεματολογία μέσω συνεργασιών με διαφόρους επιχειρηματικούς κλάδους και κρατικές υπηρεσίες για την επίτευξη της πρακτικής εφαρμογής των εμπειρικών συμπερασμάτων σε ατομικό, οργανωτικό και θεσμικό επίπεδο.
Στο πλαίσιο αυτό, είμαι ιδιαίτερα περήφανος που το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος «Κυπριακή Εθνική Επιτροπή για την UNESCO» έχει αποφασίσει ομόφωνα να στηρίξει την προσπάθειά μου για την δημιουργία Έδρας UNESCO στο Πανεπιστήμιο UCLan Κύπρου με θέμα την ‘Χρηστή Διακυβέρνηση και Κοινωνική Ευθύνη στον Αθλητισμό'. Θα πρόκειται για τη μοναδική Έδρα παγκοσμίως που θα πραγματεύεται το συγκεκριμένο θέμα, και συνολικά η μόλις τρίτη από τις 755 Έδρες σε 115 χώρες ανά την υφήλιο που θα έχει τον αθλητισμό ως κεντρικό θέμα (οι άλλες δύο βρίσκονται στην Ιρλανδία και στη Βόρεια Κορέα). Μέχρι το τέλος του χρόνου θα οριστικοποιηθεί η απόφαση από τα κεντρικά της UNESCO στο Παρίσι. Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι αρχή γενομένης από το Γενάρη του 2020, μέσω της δυναμικής που μια Έδρα UNESCO φέρει, μια σειρά ερευνητικών, εκπαιδευτικών και συμβουλευτικών δράσεων θα δώσει τη δυνατότητα για περαιτέρω βελτίωση πρακτικών διοίκησης στο ευρύτερο αθλητικό οικοσύστημα.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-12/pja_9641-1024x667.jpg)
Παρατηρητήριο Αθλητικής Διακυβέρνησης Εθνικών Ομοσπονδιών. Εθνική Έκθεση Κύπρου. Πώς ακριβώς λειτουργεί και τι συμπεράσματα υπάρχουν;
Αποτελεί το σημαντικότερο πράγμα με το οποίο έχω αναμειχθεί στη μέχρι τώρα ακαδημαϊκό-ερευνητική μου καριέρα. Καταρχάς, το «Παρατηρητήριο Αθλητικής Διακυβέρνησης Εθνικών Ομοσπονδιών» (National Sports Governance Observer) αφορά σε ένα πρόγραμμα το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του Erasmus+, με συνολική χρηματοδότηση της τάξεως των €383.000. Το πρόγραμμα ηγείτο από το Δανέζικο Ινστιτούτο Αθλητικών Ερευνών στο οποίο περιλαμβάνεται και η πρωτοβουλία Play the Game. Εκτός της Δανίας, οι υπόλοιπες χώρες που συμμετείχαν ενεργά στο πρόγραμμα ήταν οι: Γερμανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Βέλγιο, Ρουμανία, Πολωνία και η Κύπρος (στη πορεία εντάχθηκαν τόσο το Μαυροβούνιο όσο και η Βραζιλία). Ο κύριος στόχος του προγράμματος ήταν να επιτρέψει στους διοικητικούς του αθλητισμού αλλά και σε άλλους ενδιαφερομένους φορείς να «μετρήσουν», να συζητήσουν και να βελτιώσουν τη χρηστή διακυβέρνηση στις εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες. Είχα την τιμή να είμαι ο αρμόδιος επιστημονικός συνεργάτης του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού (ΚΟΑ) στο πρόγραμμα αυτό το οποίο υπήρξε το εφαλτήριο για περαιτέρω σχετικές δράσεις του Οργανισμού. Δυστυχώς, αλλά μάλλον όχι ανέλπιστα, οι κυπριακές αθλητικές ομοσπονδίες βαθμολογήθηκαν µε µέσο όρο 27%, που αντιστοιχεί σε συνολικό χαρακτηρισμό «αδύναμος». Τόσο o μέσος όρος όσο και η μεμονωμένη βαθμολογία (η πλειονότητα αυτών) και στις τέσσερις διαστάσεις που μετρήθηκαν (δηλ., ‘Διαφάνεια’, ‘Δημοκρατικές Διαδικασίες’, ‘Λογοδοσία/Έλεγχος και ‘Κοινωνική Ευθύνη’) ήταν κάτω από 50%, ενώ μόνο ένας μικρός αριθμός δεικτών (για κάθε διάσταση) ήταν πάνω από αυτήν την τιμή. Γενικά, μεταξύ των εξεταζόμενων για τους σκοπούς του προγράμματος χωρών, η Κύπρος είναι αυτή που παρουσίασε την «αρνητική ακραία τιμή» και στις τέσσερις διαστάσεις και σαφώς σε ορισμένους βασικούς δείκτες.
Το πολύ θετικό στη περίπτωση της Κύπρου ήταν ότι τα παραπάνω –ντροπιαστικά θα έλεγα - αποτελέσματα οδήγησαν σε άμεση δράση για την βελτίωση της εικόνας. Έτσι, ο ΚΟΑ, ως ανώτατη αρχή αθλητισμού στη χώρα, έκρινε ότι είχε την υποχρέωση όχι μόνο να βοηθήσει αλλά και να προστατέψει τις αθλητικές ομοσπονδίες οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με τις νέες προκλήσεις που παρουσιάζει το σύγχρονο αθλητικό περιβάλλον. Ως αποτέλεσμα, μου ανετέθη η μεγάλη ευθύνη συγγραφής του πρώτου Κώδικα Χρηστής Διακυβέρνησης ο οποίος και αποτελεί το «θεσμικό εργαλείο» για την «βοήθεια και προστασία» των εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών, ώστε να συνεχίσουν - με αποδοτικότερο, διάφανο, δημοκρατικό, και υπεύθυνο τρόπο - το σπουδαίο έργο που επιτελούν, και το οποίο επηρεάζει την ευρύτερη κοινωνία της Κύπρου. Φυσικά, η χρηστή διακυβέρνηση επιτυγχάνεται όχι με την απλή εφαρμογή άρθρων ενός Κώδικα ή μιας νομοθετικής διάταξης (για να το συνδέσουμε και με την αθλητική επικαιρότητα στην Ελλάδα), αλλά με την ρηξικέλευθη αλλαγή της κουλτούρας που υπάρχει εντός των αθλητικών οργανισμών, τους οποίους ο κάθε Κώδικας ή νόμος αφορά και στους οποίους απευθύνεται. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή του Κώδικα ή το νόμου δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως αυτοσκοπός, αλλά ως μια ατέρμονη προσπάθεια, η οποία θα αποσκοπεί στην επίτευξη της χρηστής διακυβέρνησης.
Παρεμπιπτόντως, σε συνεργασία με το Δανέζικο Ινστιτούτο Αθλητικών Ερευνών και το Play the Game μετρώ τα επίπεδα χρηστής διακυβέρνησης στις αθλητικές ομοσπονδίες της Ισλανδίας, Λιθουανίας, αλλά και Ελλάδας. Για τις πρώτες, συνεργάζομαι με το Λιθουανικό Πανεπιστήμιο Αθλητισμού και τα δεδομένα συλλέγονται από έναν διδακτορικό μου φοιτητή, ενώ για αυτές της Ισλανδίας και Ελλάδας η έρευνα πραγματοποιείται – υπό την επίβλεψη μου - από τρεις μεταπτυχιακούς φοιτητές μου (ένας Έλληνας και δύο Ισλανδοί) από το Πανεπιστήμιο μου στη Νορβηγία. Ειδικά η περίπτωση της Ελλάδας είναι πολύ επίκαιρη μετά την όποια δημόσια διαβούλευση για συγκεκριμένα άρθρα το νέου αθλητικού νόμου. Για τη περίπτωση της Ελλάδας, προσδοκώ σε συνεργασία με την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή για την φάση επαλήθευσης και ανατροφοδότησης μέσω προσωπικών συναντήσεων με εκπροσώπους των ομοσπονδιών. Ενώ τα τελικά αποτελέσματα θα παρουσιαστούν σε σχετική ημερίδα το καλοκαίρι του 2020, είναι πολύ πιθανό να μοιραστώ την προκαταρκτική βαθμολόγηση σε προσεχές αθλητικό συνέδριο τον Γενάρη στη Θεσσαλονίκη. Ένα είναι να φανταζόμαστε πώς είναι η κατάσταση στις ομοσπονδίες μας. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι η εμπεριστατωμένη εικόνα, και είναι αυτή που έχουμε ανάγκη. Μια τέτοια εικόνα, λοιπόν, θα την έχουμε σε λίγους μήνες και θα μπορέσουμε να συγκρίνουμε την όποια απόδοση των ελληνικών αθλητικών ομοσπονδιών με άλλες ευρωπαϊκές. Τότε, ίσως, (επιπλέον) θεσμικές αλλαγές να κριθούν αναγκαίες. Ίδωμεν…
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2019-12/london_aston_villa_013.jpg)
Σημειώνετε πως «Η επιτυχία είναι σημαντική όχι όμως πάση θυσία, και αν οι πρακτικές χρηστής διακυβέρνησης παραγκωνιστούν στο πλαίσιο της επιδίωξης βραχυπρόθεσμης δόξας, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ο οργανισμός να υποφέρει μακροπρόθεσμα». Θεωρείτε πως στη φράση αυτή βρίσκεται το σημαντικότερο νόημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Δεν θα το περιόριζα στο ποδόσφαιρο μόνο. Νομίζω ότι γινόμαστε κοινωνοί τέτοιων περιπτώσεων σε πολλές πτυχές της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Είναι κάτι που μάς χαρακτηρίζει. Ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα», «το αποτέλεσμα μετράει, τί σημασία έχει που χτίζεται μια νεανική ομάδα;» κοκ είναι φράσεις που έρχονται στο νου πολλών από εμάς. Προσωπικά, είμαι αυστηρός. Ο καθένας παίρνει ό,τι αξίζει. Απαιτείται τόλμη και βούληση, σε πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Όλα τ’ άλλα είναι – όπως λέει και ένας καλός φίλος - «να ‘χαμε να λέγαμε να ‘χαμε να πούμε». Η περίπτωση της Κύπρου δείχνει το δρόμο. Άρθρα του νέου αθλητικού νόμου στην Ελλάδα με βρίσκουν σύμφωνο. Και στις δύο χώρες, η εφαρμογή και η αποτελεσματικότητα των (πολιτικών) πρωτοβουλιών θα κριθεί αναλόγως.
Θα ερχόσασταν στην Ελλάδα σε κάποιο συμβουλευτικό πόστο αν σε καλούσαν; Ή θεωρείτε πως δεν έχει νόημα;
Θεωρώ ότι όχι μόνο εγώ, αλλά όσοι μπορούν να συνεισφέρουν στη βελτίωση αυτού που ονομάζουμε «αθλητικό οικοσύστημα» έχουν την ηθική υποχρέωση να το πράξουν. Παλιότερα, σε μια επικοινωνία με τον πολύ καλό σου συνάδελφο κο Βασίλη Σαμπράκο, του έγγραφα ότι όταν το 2011 ο τότε Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών, Στέλιος Γιαννακόπουλος, με προσκάλεσε να παραστώ στην Γενική Συνέλευση του συνδέσμου, αρχικώς απέφυγα να δεχτώ την πρόσκλησή του. Θεώρησα, βλέπετε, το ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον «ανέτοιμο» (ελλείψει άλλης λέξης...) να κατανοήσει τις προτάσεις που είχα στο μυαλό μου - προτάσεις που ήταν προϊόν της ερευνητικής μου δραστηριότητας που εστίαζε στο Αγγλικό ποδόσφαιρο. Τελικώς, αποδέχτηκα την πρόσκληση καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς οι ποδοσφαιριστές έχουν την δύναμη να αλλάξουν το ελληνικό ποδοσφαιρικό σκηνικό, νομιμοποιώντας ακόμα περισσότερο το ρόλο τους. Το έκανα τόσο από ηθική υποχρέωση όσο και από συνυπευθυνότητα για την παρούσα κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ηθική υποχρέωση σίγουρα, μιας και το ελληνικό ποδόσφαιρο υπήρξε το προσωπικό μου «ποδοσφαιρικό μέσο» για μια ακαδημαϊκή καριέρα. Συνυπεύθυνος, περισσότερο εάν δεν το έκανα.
Σας προβληματίζουν τα ιλιγγιώδη ποσά που κινούνται γύρω από το ποδόσφαιρο; Από τηλεοπτικά ή μεταγραφές, πολλές φορές όταν η ευρύτερη κοινωνία η οποία παρακολουθεί περνά δύσκολα;
Τα ποσά στα οποία αναφέρεσαι αγαπητέ Θάνο σχετίζονται με το ελίτ επίπεδο στο χώρο του ποδοσφαίρου. Το οποίο, με τη σειρά του, ανήκει στην ευρύτερη βιομηχανία του θεάματος. Τεχνοκράτες στο Μάντσεστερ χτίζουν την ποδοσφαιρική World Disney! Είμαι σίγουρος ότι οι αναγνώστες σου το παρακολουθούν. Πρωταγωνιστές του θεάματος αυτού δίνουν χρόνια και νόημα σε ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι ακολουθούν και παρακολουθούν το ποδόσφαιρο με πάθος. Και όμως, οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές αυτούς παίρνουν λιγότερα χρήματα από τους πρωταγωνιστές γκανγκστερικών ταινιών που παίζονται στο σινεμά καθώς μιλάμε. ‘Η τραγουδιστών που επισκέπτονται το Λονδίνο για δύο ώρες – όσο διαρκεί η συναυλία τους - και μετά εξαφανίζονται στις επαύλεις τους. Αυτό που με προβληματίζει είναι η έλλειψη θεσμικών δομών που θα εξασφαλίζει ότι μέρος αυτών των ποσών που κινούνται στο ποδόσφαιρο επιστρέφει στη κοινωνία και προσθέτει αξία σε ολόκληρες κοινότητες. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αν λοιπόν η «αγορά» ευθύνεται για τα ιλιγγιώδη ποσά στα οποία αναφέρεσαι, εγώ προτιμώ να δίνω έναν τίμιο αγώνα – ως πραγματιστής που είμαι – έτσι ώστε ο θεσμός «αθλητισμός» να αποτελέσει το όχημα θετικής κοινωνικής αλλαγής. Όταν το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο ευνοήσει πρωτοβουλίες που βοηθούν την ευρύτερη κοινωνία που υποφέρει – όπως σωστά αναφέρεις – τότε για εμένα τα «ιλιγγιώδη ποσά» είναι απλά μουσική στα αυτιά μου!
gazzetta.gr
-
Ήταν βοσκός, έγινε επιχειρηματίας, ευρωβουλευτής, ιδιοκτήτης ομάδας και πέρασε και από τη φυλακή, εκεί που ίσως ξαναγυρίσει. Σύμφωνα με τα ρουμανικά ΜΜΕ ο Τζίτζι Μπεκάλι σκέφτεται τώρα να μετακομίσει στην Ελλάδα και να ασχοληθεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
(https://i2.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2019/03/gigi.jpg?w=900&ssl=1)
Εδώ είναι Βαλκάνια: μια ομάδα που την έλεγαν Στεάουα
Κοιτάζοντας κανείς τα προκριματικά για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ αναγνωρίζει ομάδες γνωστές και μεγάλες, βλέπει ομάδες άγνωστες και μικρές, αλλά και κάποια… FC FCSB. Κι αν αναρωτιέστε για το διπλό FC, ναι σημαίνει αυτό ακριβώς που φαντάζεστε. Το πλήρες όνομα της ομάδας είναι Fotbal Club Fotbal Club Steaua Bucuresti. Δύο FC για διπλή απόλαυση με λίγα λόγια. Πίσω όμως από την αλλαγή του ονόματος μιας από τις πιο σημαντικές ομάδες των Βαλκανίων, υπάρχει μια κωμικοτραγική (με έμφαση στο 2ο σκέλος αν είσαι οπαδός της) ιστορία για τις περιπέτειες της διάσημης Στεάουα. Μια ιστορία με δικαστικές διαμάχες, πολλά επεισόδια και ένα σύλλογο να κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά του, όλα με κύριο πρωταγωνιστή τον ιδιοκτήτη Τζίτζι Μπεκάλι.
Ο Μπεκάλι είναι ο κλασσικός Βαλκάνιος τύπος που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε ταινία του Κουστούριτσα. Εκεί που οι πρωταγωνιστές-καρικατούρες δεν είναι αποτελέσματα υπερβολής, αλλά βασισμένοι σε αληθινούς χαρακτήρες. Ο Μπεκάλι μετά την πτώση του καθεστώτος στη Ρουμανία έβγαλε χρήματα κάνοντας εισαγωγές διαφόρων προϊόντων. Τσιγάρα, τζιν, ακριβά ρούχα σχεδιαστών, ό,τι μπορούσε το έφερνε. Με τα χρήματα αυτά μπήκε στο… real estate και απέκτησε κι άλλα. Τα χρήματα όμως δεν του αρκούσαν. «Έγινα πλούσιος και όταν ένας άνθρωπος γίνει πλούσιος, θέλει να γίνει και διάσημος» έχει δηλώσει. Και τι καλύτερο από το να αγοράσει μια ομάδα στη χώρα του. Όχι μια τυχαία ομάδα φυσικά. Την σπουδαιότερη ρουμάνικη, τη Στεάουα που έχει το προνόμιο να έχει παίξει σε δυο τελικούς Πρωταθλητριών κατακτώντας τον έναν, ενώ έχει κατακτήσει και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Την ομάδα που υποστηρίζει φανατικά από μικρός ο Τζίτζι.
(https://blog.stoiximan.gr/wp-content/uploads/2017/08/03romaniasoccer01-superJumbo-600x400.jpg)
Μια απλή καθημερινή στο σπίτι του Τζίτζι Μπεκάλι (στα αριστερά ο Άγιος Γεώργιος)
Αρχικά ο Μπεκάλι ήταν σπόνσορας και σιγά σιγά αγόραζε μετοχές παίρνοντας τον έλεγχο του συλλόγου το 2003. Οι πρακτικές του, η τρέλα του, οι δηλώσεις του και η συμπεριφορά του τον έφεραν γρήγορα απέναντι στους οπαδούς της ομάδας, αλλά και την κοινή γνώμη. Παράλληλα με τον αθλητισμό, ξεκίνησε και μια πολιτική καριέρα στην οποία βρέθηκε σε διάφορους σχηματισμούς, αποτυγχάνοντας να μπει στη βουλή, μέχρι που τελικά κατάφερε να εκλεγεί στην Ευρωβουλή. Θαυμαστής του Τραμπ, τα κατορθώματά του γράφουν ιστορία. Έχει επιτεθεί σε δημοσιογράφους πολλές φορές. Τους έχει βρίσει, απειλήσει, προπηλακίσει, έχει φτύσει και πετάξει έξω από το γήπεδο. Τα έχει βάλει με ένα σωρό ομάδες ανθρώπων, τους ομοφυλόφιλους και τις παρελάσεις τους (απαγόρευσε στον DJ του γηπέδου να παίζει το We Are The Champions εξαιτίας του Φρέντι Μέρκιουρι), τους τσιγγάνους, τους Μουσουλμάνους, έχει εκφραστεί δεκάδες φορές μειωτικά για τις γυναίκες. Έχει συλληφθεί επειδή κρατούσε για μέρες παράνομα τρεις ανθρώπους που πίστευε ότι του έκλεψαν το αυτοκίνητο μερικά χρόνια πριν.
(https://blog.stoiximan.gr/wp-content/uploads/2017/08/becali-cioban-600x448.jpg)
Καλτ φωτογραφία με τον Τζίτζι να θυμάται τα νιάτα του όταν και ήταν βοσκός
Αν τα κάνει αυτά στην έξω ζωή, φανταστείτε τι κάνει στον πιο άγριο κόσμο του ρουμάνικου ποδοσφαίρου. Έχει έρθει στα χέρια με τον πρόεδρο της ρουμανικής ομοσπονδίας, έχει βρίσει τους οπαδούς της ομάδας του, έχει προσλάβει τρεις φορές τον θρυλικό Μάριους Λάκατους ως προπονητή και τον έχει απολύσει ισάριθμες, το έχει κάνει δυο φορές με τον γνωστό μας Ντουμίτρου Ντουμιτρίου και τον Ιταλό Πετρατσίνι. Ο δε Χάτζι έφυγε τρέχοντας από τη Στεάουα γιατί ο Μπεκάλι ήθελε να του δίνει χαρτάκι για την 11αδα. Ο Μπεκάλι έχει δηλώσει ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον πρόεδρο του Άγιαξ Χένι Χένριχς γιατί φοράει παπούτσια των 200€, ενώ τα δικά του κοστίζουν 4.000€, ενώ τα έχει βάλει ακόμα και με την γκαρνταρόμπα του Αμπράμοβιτς, υποστηρίζοντας ότι έχει πιο ακριβά κοστούμια. Ο αστικός μύθος (;) λέει ότι κάπου στο σπίτι του υπάρχει αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου του ντα Βίντσι, με αυτόν στο ρόλο του Ιησού και τους παίκτες της Στεάουα και τον προπονητή στους ρόλους των μαθητών. Δυστυχώς όσο ψάξαμε στο Ίντερνετ δεν τη βρήκαμε, αλλά υπάρχουν αντίστοιχες αγιογραφίες με τον Τζίτζι να καβαλάει ένα άλογο και να κραδαίνει ένα σπαθί ή να προσεύχεται μπροστά στον σταυρό μαζί με το Άγιο Πνεύμα.
Επί Μπεκάλι η ομάδα είχε και καλές και καλές στιγμές. Πέντε πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και κάποιες καλές πορείες στην Ευρώπη. Πάντα όμως με τον Τζίτζι να βρίσκεται σε κόντρες με όλους, να ανακατεύεται παντού και να κατηγορείται για πολλά. Ένα σημαντικό μέρος οπαδών αποξενώθηκε από το σύλλογο και σταμάτησε να πηγαίνει στο γήπεδο, ενώ άλλοι έκαναν υπομονή μπας και φύγει. Όταν όμως άρχισαν οι δικαστικές περιπέτειες για τον Μπεκάλι, άρχισαν οι περιπέτειες και για την Στεάουα. Ο Μπεκάλι κατηγορήθηκε για μια από τις σημαντικότερες «μπίζνες» (που θα έλεγαν και ντόπιοι ποδοσφαιράνθρωποι) που είχε κάνει με το κράτος, όταν αντάλλαξε κάποιες εκτάσεις την περίοδο 1996-1999 με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της χώρας. Οι ανταλλαγές έβλαψαν το δημόσιο και ο Μπεκάλι έβγαλε αρκετά χρήματα από αυτό. Μετά από χρόνια όμως το κράτος κυνήγησε την υπόθεση δικαστικά, ο Μπεκάλι καταδικάστηκε και μπήκε φυλακή.
(https://i0.wp.com/blog.stoiximan.gr/wp-content/uploads/2017/08/10846041_864616953582531_6644644155202305741_n.jpg?resize=555%2C361&ssl=1)
Η κόντρα του Μπεκάλι με το Υπουργείο μεταφέρθηκε και στο ποδόσφαιρο, με τον στρατό να υποστηρίζει ότι η μεταβίβαση των μετοχών είχε σοβαρά προβλήματα και πλαστογραφίες. Η Στεάουα σύρθηκε στα δικαστήρια ώστε να χάσει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα, το σύμβολο και τα χρώματά της (!!) καθώς ο στρατός διατείνεται ότι το brand name ανήκει σε αυτόν. Ο Μπεκάλι σε μια κρίση αλαζονείας δήλωσε ότι ο κόσμος θα τον ακολουθήσει όπως και να ‘χει, το όνομα δεν έχει σημασία και σκέφτηκε μέχρι και να το αλλάξει σε FC Sports Becali. Οι πρώτες δύο δίκες ήταν υπέρ του συλλόγου, αλλά στην τρίτη και σημαντικότερη η Στεάουα έχασε. Η ομάδα αναγκάστηκε να αγωνιστεί υπό μια άκρως κωμική κατάσταση, με κίτρινο χρώμα στις φανέλες, χωρίς έμβλημα και όνομα, ενώ στον πίνακα κάτω από ένα κενό τετράγωνο έγραφε “Γηπεδούχοι”. Οι λιγοστοί οπαδοί που ήταν στο γήπεδο και είχαν κουράγιο φώναζαν «Πάμε γηπεδούχοι» ειρωνικά.
Με τον στρατό να ζητάει αποζημίωση για όλα αυτά τα χρόνια που η Στεάουα χρησιμοποιούσε το όνομα Στεάουα και τη δικαστική μάχη να συνεχίζεται, ο σύλλογος αναγκάστηκε πριν λίγο καιρό να αλλάξει όνομα. Το Στεάουα μετατράπηκε στο γραφικό FC FCSB, ενώ ο Μπεκάλι υποστηρίζει ότι όλα γίνονται για να εκδιωχθεί από το σύλλογο. Την ίδια στιγμή, ο στρατός πήρε σχετικά πρόσφατα μια άλλη απόφαση. Θεωρώντας ότι το brand name Στεάουα είναι δικό του και πως ό,τι κατάφερε μέχρι το 2003 είναι η πραγματική Στεάουα, επανίδρυσε το ποδοσφαιρικό τμήμα. Με τα χρώματα, το έμβλημα και τους τίτλους που είχε κατακτήσει ο σύλλογος (την ίδια στιγμή η ομάδα του Μπεκάλι κρατάει τους τίτλους από το 2003 και μετά). Η CSA Steaua δημιουργήθηκε για να ξεκινήσει από τη χαμηλότερη κατηγορία του ρουμάνικου ποδοσφαίρου, χρησιμοποιεί το παλιό στάδιο (το οποίο ανήκει στον στρατό και αποτέλεσε ακόμα ένα πεδίο κόντρας με τον Μπεκάλι, μέχρι που η ομάδα μετακόμισε στο εθνικό στάδιο του Βουκουρεστίου) και έχει για τεχνικό διευθυντή τον εκδιωχθέντα από τον Μπεκάλι Μάριους Λάκατους.
(https://blog.stoiximan.gr/wp-content/uploads/2017/08/03romaniasoccer06-superJumbo-600x400.jpg)
Ο Συνταγματάρχης Πετρέα, πρόεδρος της “παλιάς-νέας” Στεάουα
Μέσα σε αυτή τη σχιζοφρένεια, κανείς δεν ξέρει τι να υποστηρίξει. Ο Λάκατους και ο Μπόλονι είναι με την “παλιά-νέα” Στεάουα, ο Ντουκαντάμ με τη FCSB, ο Χάτζι έχει την πρωταθλήτρια Βιτόρουλ και είναι πιο ουδέτερος. Το ίδιο κι οι οπαδοί. Αρκετοί συνεχίζουν να στηρίζουν το σύλλογο του Μπεκάλι, πολλοί απέχουν μέχρι να γίνει το θαύμα της απομάκρυνσής του και κάποιοι, ειδικά οι περισσότεροι οργανωμένοι που είχαν κόντρα με τον Μπεκάλι, αποφασίζουν εν έτει 2017 να υποστηρίξουν έναν άλλον (;) σύλλογο που ξεκινάει από τα χαμηλά. Τη στιγμή που καμιά 30.000 χιλιάδες φίλαθλοι παρακολουθούσαν την Στεάουα-FCSB να αποκλείει τη Βικτόρια Πλζεν, στην πρώτη προπόνηση της ομάδας Στεάουα-Του Στρατού (που εκτός των άλλων έχει πάρει και κλειδώσει όλα τα τρόπαια που κατακτήθηκαν μέχρι το 2003) βρέθηκαν περίπου 1.000 οπαδοί με βεγγαλικά και καπνογόνα, θεωρώντας ότι υποστηρίζουν την παλιά, τη σωστή, την ορθόδοξη Στεάουα. Ένας μεγάλος σύλλογος χωρισμένος στα δύο που δύσκολα θα βρει λύση ξανά.
sombrero.gr
Ποιος να είναι ο «τυχερός»;;;
-
...Το ρεποράζ αναφέρει ότι ο Μπεκάλι έχει στα πλάνα του να προχωρήσει στην αγορά κάποιας Ελληνικής ομάδας.
Οι Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός είναι εκτός συζήτησης, όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ στη Ρουμανία, οπότε κοιτάει κάποιες άλλες περιπτώσεις, όπως είναι ο Άρης, η Ξάνθη, ο Ατρόμητος, ο Πανιώνιος ή ο ΠΑΣ Γιάννινα! Μάλιστα, στα δημοσιεύματα γίνεται λόγος για τους τρόπους που μπορεί κάποιος να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.
https://www.pagenews.gr/2019/12/27/athlitismos/tzitzi-mpekali-agorazei-elliniki-omada-o-idioktitis-tis-steaoua/
Κι εσύ του χτες δεσμώτης ανήμπορος σαν πότης
στο πανηγύρι του Αη Γιαννιού είσαι γιορτής χαρμάνι
Μα δεν σε λένε Γκιγκάνι, μα δεν σε λένε Γκιγκάνι
κι έχω για σπίτι μου τη γη, τον ουρανό ταβάνι.
-
Με καταγωγή από βλάχικη οικογένεια της Μοσχόπολης, αν έρθει προς Ήπειρο μεριά θα λέγαμε οτι -κατά κάποιον τρόπο- "γυρνάει σπίτι" :P
Παίζει να είναι πιο βλαμμένος κι απ' τον Αλέξη :joker:
Συν τοις άλλοις, οι οπαδοί της Ντιναμό τον ανάγκασαν να υποστεί τη μεγαλύτερη οπαδική ήττα που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου...
https://www.sport24.gr/football/ChampionsLeague/opadoi-ths-steaoya-shkwsan-pano-mono-ntinamo-voykoyrestioy.4217991.html (https://www.sport24.gr/football/ChampionsLeague/opadoi-ths-steaoya-shkwsan-pano-mono-ntinamo-voykoyrestioy.4217991.html)
-
Το προφίλ του πάντως είναι ότι πρέπει για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
-
Είναι μια διασταύρωση Χριστοβασίλη Κούγια. Απλά αυτός έχει λεφτά.
-
Ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό είναι ο ψηλός αλλά όχι ο Χβ.Απλά δεν είναι μόνο σαν τον ψηλό.
-
(https://i1.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/b_adeia_ghpeda.jpg?w=900&ssl=1)
Οι φυλές των Ελλήνων φιλάθλων (Μέρος Α’)
Το σομπρέρο πιστό στην παράδοση που το θέλει να κάνει σοβαρή έρευνα και να ασχολείται με κοινωνιολογικά θέματα ανοίγει σήμερα τον φάκελο “Έλλην φίλαθλος”. Ποιες είναι οι κύριες κατηγορίες των Ελλήνων φιλάθλων; Ποια τα χαρακτηριστικά τους; Μείνετε στους δέκτες σας.
(https://i0.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/deltio_pame_stoixima.jpg?resize=295%2C263&ssl=1)
Ο κουπονάκιας (aka στοιχηματάκιας)
Ηλικία: Συνήθως έχει πατήσει τα δεύτερα -άντα και βάλε.
Εμφάνιση: Τον χειμώνα αγωνίζεται με αθλητικό χοντρό μπουφάν (πολύ συχνά με το όνομα κάποιας τοπικής ομάδας π.χ. ΑΟ Κάτω Σουρμένων) και το καλοκαίρι με υπερ-γραφική βερμούδα που είναι 20 χρόνια εκτός μόδας. Πολύ συχνά εμφανίζεται με γυαλιά με κορδονάκι λόγω πρεσβυωπίας. Απαραίτητο αξεσουάρ το ραδιοφωνάκι με ακουστικά, ενώ στην τσέπη πάντα έχει ένα κουπόνι στοιχήματος.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Μπορεί η ομάδα του να αγωνίζεται και αυτός να είναι στο γήπεδο, αλλά πάντα θα ακούει τα τελευταία αποτελέσματα σε κάθε πιθανή γραφική κατηγορία. Πάντα έχει χάσει κάποιο εξωφρενικό ποσό με γκολ στο 90′ καθώς συμπλήρωνε 10άδα και θέλει να το μοιραστεί μαζί σου. Είναι (νομίζει) γνώστης του διεθνούς ποδοσφαίρου και πολύ συχνά σε ενημερώνει για παίκτες που παίρνει η ομάδα σου. Έτσι μπορείς να ακούσεις: “Φοβερό χαφ ο Τσάνκο, έκανε μεγάλη σεζόν στην Ασιρίσκα” παρ’ ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρει καν τι χρώματα φοράει η ομάδα και απλά θυμόταν ότι πέρσι είχε κάνει 3 σερί νίκες. Ο κουπονάκιας συχνά έχει καλές σχέσεις με τον συνωμοσιολόγο. Αγαπημένες εκφράσεις: “δεν χάνει”, “άχαστο”, “αβαβά”, “τραίνο η τάδε ομάδα”, “αφού στο λέω εγώ”. Επιμένει πάντα ότι η ενασχόλησή του με το στοίχημα είναι επικερδής και ότι στο σύνολο είναι κερδισμένος. Ειδικά τώρα που έχει αλλάξει στρατηγική και σύστημα (κάτι που στο έχει πει τουλάχιστον δέκα φορές τα τελευταία πέντε χρόνια).
(https://i1.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/cmt4y7ow.jpg?resize=473%2C266&ssl=1)
Ο μανατζεράκιας (aka κεφτεδάκιας)
Ηλικία: Από έφηβος μέχρι 30κάτι.
Εμφάνιση: Ο μανατζεράκιας δεν έχει συγκεκριμένη εμφάνιση καθώς μπορεί να ανήκει σε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και ηλικίες. Σίγουρα όμως έχει υπολογιστή και σίγουρα έχει καεί παίζοντας πολλές ώρες Football Manager (αν είναι 30αρης τότε και Championship Manager).
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο μανατζεράκιας βλέπει το χορτάρι σαν την οθόνη τού υπολογιστή του. Νομίζει ότι όλα είναι θέμα συστήματος και επιλογών σε παίκτες. Μονίμως είναι κατά του εκάστοτε προπονητή σχολιάζοντας το σύστημα, το ποιος έπρεπε να παίξει, την προετοιμασία, τον γυμναστή και πιστεύει μέσα του ότι θα τα κατάφερνε καλύτερα και με δυο απλές κινήσεις θα μεταμόρφωνε την ομάδα. Χρησιμοποιεί ξένους όρους (όπως box-to-box, free role, trequartista και άλλα) και προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι ο τάδε παίκτης που δεν μπορεί να κλωτσήσει την μπάλα σωστά, είναι στην πραγματικότητα κάποιο σούπερ ταλέντο γιατί ο Έλλην scout του παιχνιδιού του έβαλε 19 και ότι φταίει ο προπονητής που τον βάζει σε λάθος θέση. Μοιάζει με τον κουπονάκια στο ότι μπορεί να σου κάνει πλήρη ανάλυση ενός παίκτη που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του αλλά είχε τύχει να αγοράσει όταν ήταν προπονητής στο Αιγάλεω και είχε σηκώσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο μανατζεράκιας λατρεύει να φτιάχνει συστήματα με κεφτέδες σαν τον Αλέφαντο και να τραβάει βελάκια για το πού θα έπρεπε να κινηθεί ο καθένας και πολύ συχνά (στα τελευταία στάδια) παίρνει τηλέφωνα σε αθλητικά ραδιόφωνα για να συζητήσει με τον τάδε δημοσιογράφο πολύ σοβαρά τα λάθη του κόουτς. Εκεί που λάμπει είναι στα ημίχρονα που η ομάδα δεν πάει καλά. Μαζεύει τους γύρω του και σαν τον Ιησού με τους μαθητές του διδάσκει τον λόγο του για το 4-2-2-1-1. Συνήθως οι περισσότεροι βαριούνται.
Ο νεο-συνδεσμίτης
Ηλικία: Συνήθως κοντά στα είκοσι.
Εμφάνιση: Τον χειμώνα σίγουρα φούτερ με κουκούλα και πίσω στάμπα κάποιου συνδέσμου. Το καλοκαίρι αντίστοιχο τ-σερτ. Υποχρεωτικό το γυαλί ηλίου ακόμα και τη νύχτα, καθώς δηλώνει “δεν σας νιώθω” και δείχνει ακόμα πιο κουλ. Από κάτω φοριέται είτε φόρμα, είτε τζιν. Απαραίτητα αξεσουάρ το κασκόλ και το τατουάζ στο μπράτσο ή στην πλάτη.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο νεο-συνδεσμίτης είναι πιτσιρικάς που πρόσφατα μπήκε σε κάποιο σύνδεσμο και θεωρεί ότι πριν από αυτόν δεν υπήρχαν οπαδοί της ομάδας. Όταν δεν πηγαίνει στο πέταλο τον βλέπεις μπροστά σου σε θύρα που έχεις διαρκείας να είναι όρθιος και να μην κάθεται όταν του κάνεις παρατήρηση απαντώντας: “Ξέρεις πού έχω πάει εγώ για την ομάδα;”. Συνήθως βρίζει τους αντιπάλους, αλλά αν υπάρχει γραμμή θα βρίσει τον πρόεδρο, τον προπονητή ή κάποιον παίκτη της δικιάς του ομάδας. Toν βλέπεις να μπαίνει με ντου ή να σπάει με απόλυτη φυσικότητα ένα κάθισμα μπροστά σου για να το πετάξει μέσα. Είναι μόνιμα εξοργισμένος με κάτι, ενώ συχνά κάνει παρατηρήσεις στους υπόλοιπους που δεν φωνάζουν αρκετά. Στον ελεύθερό χρόνο του βρίζεται στα σχόλια σε βίντεο με πεσίματα στο YouTube και παρακολουθεί διάφορα σάιτ against modern football.
(https://i0.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/iwanttobelieveel4.jpg?zoom=2&resize=336%2C400&ssl=1)
Ο συνωμοσιολόγος
Ηλικία: Συνήθως ίδια ηλικία με τον κουπονάκια.
Εμφάνιση: Για κάποιον λόγο ο συνωμοσιολόγος πρέπει να είναι σχετικά ευτραφής. Παλιότερα έπαιζε ποδόσφαιρο και ήταν καλός, αλλά κάποιος τραυματισμός του στοίχισε την καριέρα. “Έφτασα μέχρι Γ’ Εθνική” θα πει συνήθως, μια που αν μιλήσει για παραπάνω μπορεί να πέσει σε κανέναν γνώστη και να γίνει ρεζίλι. Απαραίτητο αξεσουάρ κάτι φαγώσιμο (συνήθως σπόρια, αλλά παίζουν και βρώμικα). Ο συνωμοσιολόγος πρέπει να τρώει κάτι την ώρα που σου αποκαλύπτει.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο συνωμοσιολόγος πάντα έχει μια θεωρία για οτιδήποτε συμβαίνει στην ομάδα και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ξέρει ποιος παίκτης μεθοκοπάει, ποιον θα φέρει προπονητή ο πρόεδρος και γιατί ο αντίπαλος θα σκυλιάσει να παίξει εναντίον της ομάδας του. Ξέρει πάντα ποιο ματς είναι στημένο (και συνήθως το συζητάει με τον κουπονάκια) και γιατί. Η τάδε ομάδα θα κάτσει να χάσει για να ρίξει την άλλη ομάδα, επειδή το 2004 τους είχε ρίξει. Οι παίκτες παίξανε το ματς στο στοίχημα γι’ αυτό χάσαμε. Ο προπονητής της άλλης ομάδας είχε καλές σχέσεις με τον επιθετικό μας γι’ αυτό έχασε το γκολ. Ο συνωμοσιολόγος μπορεί να μπλέξει όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος σε κάποιο από τα σενάρια. Και επειδή πολύ απλά το ποδόσφαιρό μας είναι απίστευτα βρώμικο, θα πέσει μέσα αρκετές φορές. Το βασικό όμως ατού του συνωμοσιολόγου είναι ότι έχει γνωριμίες. Ξέρει πάντα κάποιον μέσα στην ομάδα, έναν πρώην ποδοσφαιριστή, έναν πρώην διαιτητή, τον θυρωρό στην Ιντρακόμ, τον σοφέρ του Βαρδινογιάννη κ.ο.κ. και πάντα σου λέει κάτι εμπιστευτικά. Πέρα όμως από τα καθαρά αγωνιστικά λάμπει και σε άλλους τομείς. Σε ενημερώνει έγκαιρα για μεταγραφές “έχουμε κλείσει τον Ζε Ρομπέρτο, το έμαθα” ή για τα διοικητικά “ο Τσάκας έχει από πίσω 10 εμίρηδες, πολλά φράγκα σου λέω”.
sombrero.gr
Οι φυλές των Ελλήνων φιλάθλων (Μέρος Β’)
Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας στις κατηγορίες των συμπολιτών μας. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες σίγουρα, αλλά για λόγους συντομίας είπαμε να περιοριστούμε σε δέκα χαρακτηριστικές.
(https://i0.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/trendy-man-10782489.jpg?resize=333%2C475&ssl=1)
Ο τρέντης
Ηλικία: Ο τρέντης είναι θέρτι-σάμθινγκ.
Εμφάνιση: Είναι πολύ σημαντική καθώς τον κάνει να ξεχωρίζει. Ο τρέντης δεν ντύνεται όπως να’ ναι στο γήπεδο. Ντύνεται σαν τον απήγαγαν από κάποιο καφέ της Γλυφάδας και τον ανάγκασαν με το ζόρι να πάει στο γήπεδο. Γυαλί ηλίου πανάκριβο, άιφον, ρολόι που αν του βάλεις γυαλί θα κάνει για ολόσωμος καθρέφτης, μαλλί προσεγμένο ανάλογα με το τι επιτάσσει η μόδα, αμάνικο μπουφάν ή ριγμένη ζακέτα και πολύ συχνά παπούτσι των 200+ ευρώ στα χρώματα του αγαπημένου του συλλόγου.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο τρέντης πηγαίνει στο γήπεδο πάντα με το αυτοκίνητό του, το οποίο συνήθως είναι SUV ή κάποιο κουπέ. Τα ΜΜΜ δεν δημιουργήθηκαν γι’ αυτόν. Μπορεί να φαίνεται (και πιθανότατα να είναι) φλώρος, αλλά δεν είναι τυχαίος οπαδός. Έχει ακριβό διαρκείας, θέση πάρκινγκ και ΣΙΓΟΥΡΑ είναι και μπασκετικός και έχει πάει σε κάποιο φάιναλ φορ ή έστω σε κάποιο εκτός έδρας ταξίδι. Απαραίτητο αξεσουάρ: η γκόμενα. Ο τρέντης συχνά θα φέρει και μια γυναίκα μαζί του στο ματς, γεγονός που θα τον κάνει ακόμα πιο αντιπαθή ανάμεσα στους κοινούς θνητούς που ήδη τον κοιτούν με μισό μάτι. Η αντιπάθεια μάλιστα αυξάνεται ανάλογα με την ομορφιά της γκόμενας που κουβαλάει. Ο τρέντης γενικά δεν έχει σχέσεις με κάποια από τις άλλες κατηγορίες.
Ο διαιτητάκιας
Ηλικία: Ο διαιτητάκιας είναι συνήθως 50αρης και βάλε.
Εμφάνιση: Ο διαιτητάκιας δεν έχει χαρακτηριστική εμφάνιση πέρα από την ηλικία του. Το μοναδικό του προσόν που τον κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους είναι η στεντόρεια φωνή του που έχει το σπάνιο προσόν να ακούγεται ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο διαιτητάκιας είναι αυτός που ξέρει πότε είναι η κλήρωση των διαιτητών και με το που γίνει θα σου πει: “Ωχ, μας βάλανε τον τάδε”. Ο διαιτητάκιας είναι άριστος γνώστης της γεωγραφίας μια που ξέρει όλη την Ελλάδα αναγκαστικά για να θυμάται από ποιον σύνδεσμο διαιτητών είναι το κάθε κοράκι. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από τα μπινελίκια του που πολύ συχνά έχουν τοπικιστικό χαρακτήρα: “Ρε κουφάλα παγουρά, παιδί του Γκαγκάτση” ή “Τι σφυράς μωρή Καλαματιανή πουτάνα;”. Ο διαιτητάκιας πέρα από γνώσεις γεωγραφίας έχει άριστη μνήμη και θυμάται πότε σε έπαιξε ο κάθε διαιτητής και γιατί ακριβώς σε έσφαξε. Πέρα από τους διαιτητές όμως αγαπάει ιδιαίτερα και τους επόπτες, οι οποίοι καθώς είναι πιο κοντά στις κερκίδες ακούνε ευφάνταστα μπινελίκια που μπορούν να συνδυάζουν σε μια πρόταση τις μητέρες τους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, κάποιον έγχρωμο ποδοσφαιριστή και συχνά κάποιο αρσενικό ζώο. Για τον διαιτητάκια σημασία δεν έχει ο προορισμός (η νίκη της ομάδας), αλλά το ταξίδι (το μπινελίκι επί 90 λεπτά στο κοράκι).
(https://i0.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/pao13.jpg?resize=286%2C374&ssl=1)
Η γυναίκα-οπαδός
Ηλικία: Η γυναίκα-οπαδός είναι μεταξύ 20 και 30. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μεγαλώσει και να συνεχίσει την ίδια συμπεριφορά.
Εμφάνιση: Η εμφάνισή της είναι συνήθως απλοϊκή, με must το τζιν. Γι’ αυτό και ξεχωρίζει από τις γυναίκες που συνοδεύουν τον τρέντη και οι οποίες φαίνονται εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Αργότερα όταν μεγαλώσει και ανάλογα με το πού ζει μπορεί να γίνει έτσι .
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Η γυναίκα-οπαδός αντιμετωπίζεται σεξιστικά και φαλλοκρατικά σε πρώτη φάση. Μέχρι να ξεκινήσει το ματς έχει να αντιμετωπίσει τα υποτιμητικά βλέμματα των αντρών του στυλ “τι ήρθε αυτή να κάνει στο γήπεδο;” και “κανά γκόμενο ποδοσφαιριστή θα έχει”. Μόλις όμως αρχίσει το ματς κάνει τους δίπλα της να ντρέπονται αφ’ ενός γιατί γνωρίζει όλα τα συνθήματα (και τα τραγουδάει), αλλά και γιατί βρίζει και σαν λιμενεργάτης. Η γυναίκα-οπαδός είναι μια από τις πιο ολιγομελείς κατηγορίες στα γήπεδα, αλλά όλοι μας τις έχουμε δει και τις ξέρουμε. Συνήθως έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον νεο-συνδεσμίτη και τον διαιτητάκια. Ο πρώτος τη βλέπει ως πιθανή γκόμενα που θα κάνουν μαζί εκδρομές και ο δεύτερος ως την κόρη που δεν είχε ποτέ για να παίρνει μαζί του στο γήπεδο.
Ο προληπτικός
Ηλικία: Ο προληπτικός είναι συνήθως ηλικιωμένος, παρ’ όλα αυτά τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται από μικρή ηλικία και η κατάσταση επιδεινώνεται με τον καιρό. Δυστυχώς παρά την εξέλιξη της επιστήμης, δεν έχει βρει ακόμα γιατρειά.
Εμφάνιση: Παρά το γεγονός ότι η εμφάνιση παίζει τεράστιο ρόλο για τον προληπτικό, δεν υπάρχει κάποιο consensus (που λένε και στο χωριό μου) και η τελική εικόνα καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από το τι είναι γούρικο. Για παράδειγμα μπορεί το τζιν που φοράει να έχει λιώσει και να είναι πλέον φαρδύ ή στενό σε σημείο να σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς διάολο το βάζει, η αλήθεια είναι όμως ότι είναι το γούρικο τζιν που είχε φορεθεί στον τελικό του μπάσκετ της Γλυφάδας το 1981 με τον Ραμπίδη και τον Μηνά Γκέκο (τρου στόρι).
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο προληπτικός προσέχει κάθε λεπτομέρεια. Από το αν θα πετύχει τραγούδι της Βίκυς Μοσχολιού πριν από ένα κρίσιμο ματς που σημαίνει κατάρα (τρου στόρι), μέχρι από ποιον δρόμο θα πάει στο γήπεδο. Εκτός από την εμφάνιση, προσέχει και οτιδήποτε άλλο κουβαλάει. Κυρίως τέτοια φετίχ είναι τα γούρικα κασκόλ, αλλά μπορεί να φτάσει σε σημείο παράνοιας με συνήθειες που γίνονται προγραμματισμένα, όπως π.χ. να προσφέρει τσίχλα στο διπλανό του και αυτός να πρέπει να μην την πάρει γιατί έγινε μια φορά και γύρισε το ματς (τρου στόρι και αυτό). Ο προληπτικός και έχει και δεν έχει καλές σχέσεις με τις άλλες κατηγορίες. Ανάλογα με το αν σε έχει συνδυάσει με καλό ή κακό αποτέλεσμα, μπορεί να στραβώσει αν σε δει ή να σε παρακαλάει να πας μαζί του στο επόμενο ματς. Κλασσικές συνήθειες η αλλαγή θέσης με τον διπλανό, το “ξου ξου ξου” όταν ο αντίπαλος πλησιάζει στην περιοχή και το σφίξιμο στο χέρι κάποιου σταυρού.
(https://i0.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2013/12/football_pie440.jpg?resize=479%2C327&ssl=1)
Ο τουρίστας (aka καναπεδάκιας ή και προσκλησάκιας)
Ηλικία: Συνήθως 35αρης και πάνω
Εμφάνιση: Ο τουρίστας μια που δεν πηγαίνει συχνά στο γήπεδο, δεν ξέρει και πώς να ντυθεί σωστά. Μπορεί για παράδειγμα να σκάσει μύτη με σκαρπίνι και πουκάμισο ή οποιονδήποτε συνδυασμό κρίνει σωστό.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ο τουρίστας δεν έχει κόλλημα με το ποδόσφαιρο. Πολύ απλά δεν το αγαπάει. Γι’ αυτό και προτιμάει να βλέπει τα ματς από την τηλεόραση (και συχνά να αλλάζει κανάλι όταν αρχίζουν οι ειδήσεις) και σπάνια πηγαίνει στο γήπεδο. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι φταίει η βία, το κακό θέαμα, το κρύο, η βρωμιά στο ποδόσφαιρο κ.ο.κ., λόγοι που είναι πραγματικοί για αρκετό κόσμο αλλά στην περίπτωσή του αποτελούν απλές δικαιολογίες. Τον καταλαβαίνεις όχι μόνο από την εμφάνιση αλλά και από την συμπεριφορά. Ψάχνει να δει πού είναι η θύρα του, κάθεται στην θέση σου κραδαίνοντας ένα κιλό φαγητό και όταν του πεις ότι εκεί κάθεσαι εσύ κοιτάζει το εισιτήριό του για να σιγουρευτεί (λες και είστε στο αεροπλάνο και δεν ξέρεις απ’ έξω την θέση που κάθεσαι κάθε Κυριακή), φεύγει από το 80′ με το σκορ στο 1-1 κάνοντας και κριτική του στυλ “δεν παίξαμε τίποτα σήμερα”, ρωτάει τους δίπλα του “ποιος είναι το 4;”, βρίζει σε όλο ματς έναν παίκτη ακόμα και όταν την μαλακία την έχει κάνει άλλος και πάει λέγοντας.
Συχνά ο τουρίστας έχει βρεθεί στο γήπεδο με κάποιο εισιτήριο που κέρδισε σε διαγωνισμό ή με κάποια πρόσκληση. Ο τουρίστας δεν έχει σχέσεις με καμία άλλη κατηγορία γιατί πολύ απλά δεν πάει συχνά στο γήπεδο, αλλά ο προληπτικός τον μισεί θανάσιμα μια που είναι μια καινούρια μεταβλητή στην κοσμική ισορροπία μεταξύ γουριού και γκαντεμιάς και τον εμποδίζει να βγάλει συμπεράσματα για το τι θα γίνει. Το χειρότερο είναι ο τουρίστας αντίπαλης ομάδας που έχει έρθει στο δικό σου γήπεδο και καταλαβαίνεις ότι κρυφο-χαίρεται όταν η ομάδα σου δεν κερδίζει. Πολύ συχνά ο τουρίστας (που τις υπόλοιπες 364 μέρες δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο) θα σου κάνει καζούρα την άλλη μέρα αν τύχει και η ομάδα του σε κερδίσει.
sombrero.gr
-
Βόμβα μεγατόνων στο ελληνικό πρωτάθλημα. H Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού με ψήφους 3-2 το απόγευμα της Δευτέρας αποφάσισε να εισηγηθεί την ανάκληση του πιστοποιητικού του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης και τον υποβιβασμό τους!
Στο πόρισμά της η ΕΕΑ διαπιστώνει ότι υπάρχει συνιδιοκτησία του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης. Μάλιστα, πρέπει να επισημάνουμε ότι για την ακριτική ΠΑΕ εισηγείται την ίδια ποινή, δηλαδή, τον υποβιβασμό και για το θέμα της μετοχικής της σύνθεσης.
Η υπόθεση πλέον περνάει στο πρωτοβάθμιο πειθαρχικό όργανο της Super League, όπου θα κριθεί το μέλλον των δύο ΠΑΕ.
Η ποινή του υποβιβασμού απορρέει από το γεγονός ότι η παράβαση κρίθηκε βαριά με βάση τον πειθαρχικό κώδικα σύμφωνα με το πόρισμα, το οποίο η Επιτροπή το θεωρεί δεσμευτικό, με την απόφαση αναμένεται να ανακοινωθεί επίσημα από την ΕΕΑ σε λίγη ώρα.
https://www.filathlos.gr/ellada/548258-eisigisi-bomba-tis-eea-gia-ypobibasmo-toy-paok-kai-tis-xanthis
Τα πάντα πλέον εξαρτώνται από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό όργανο της Super League.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα γίνει κάτι.
Ένα τσουχτερό χρηματικό προστιματάκι και "εντολή" στον μΠΑΟΚ να κάνει πίσω για να πάρει το πρωτάθλημα ο ναρκέμπορος...
-
Στο μεταξύ ζντούμπα τα μπαόκια βρίζουν Κούλη και Αυγενάκη και...
άρχισαν τα όργανα :P :
Θέση για το πόρισμα της ΕΕΑ, όσον αφορά στη υπόθεση ΠΑΟΚ και Ξάνθης, πήρε ο Λευτέρης Αυγενάκης.
Μετά την απόφαση της Επιτροπής να εισηγηθεί τον υποβιβασμό των δυο ομάδων (κρίνοντας ότι τίθεται θέμα πολυιδιοκτησίας), ο υφυπουργός Αθλητισμού εξέφρασε τον σεβασμό του στα αρμόδια όργανα, αλλά δήλωσε αντίθετος με αυτή την ποινή.
Με ανάρτησή του στο twitter λοιπόν δήλωσε:
«Η κυβέρνηση σέβεται το αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου και την κρίση της επιτροπής επαγγελματικού αθλητισμού.
Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται η πλέον επαχθής ποινή του υποβιβασμού σε ιστορικές ομάδες χωρίς να υπάρχει απόλυτη τεκμηρίωση».
https://www.filathlos.gr/ellada/548276-bomba-aygenaki-gia-eea-den-einai-dynaton-na-epiballetai-ypobibasmos-horis-na-yparhei
-
Δεν τους χαλασε......
Τον Κουλη και την Νεα Δημοκρατια δεν θελανε που χρηματοδοτης ηταν ο Βαγγελας :)) :)) :)) :))
Καλα να παθουνε
Κατα τα αλλα ο Αυγενακης ειναι φοβερα επιτυχεμενος υπουργος,μονο που πρεπει να παιρνει εντολες απο τον εργοδοτη του
Α ρε σανοοοοοοοοοο
-
Τίποτα δεν θα γίνει στο τέλος.
-
Ο Μαρινακης ειναι ο χρηματοδοτης της Νεας Δημοκρατιας Λαμια
Μην το ξεχνας
Ξερεις ποια φορμουλα θα βρει το τζιμανι το μπατσονι απο την Κρητη
Δεν θα ριξει τον Παοκ στην Β κατηγορια
Αλλα θα του ριξει καμια ποινη -6
Δεν τον σωζουνε οι Νεοδημοκρατες με τιποτα τωρα
-
Η κολοτούμπα ξεκίνησε ήδη.Σιγουριά και ιστορικές ομάδες λένε.
-
Επειδή η ανάπτυξη θα καθυστερήσει ψίχα,είπανε να βάλουν μπροστά τη κάθαρση του ποδοσφαίρου....φήμες ότι θα εξοριστεί στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ο ρωσοποντιος,με το "Νουρ 1", για να του περάσει ο νταλγκας, ελέγχονται ως ανυπόστατες....
-
Ενώ ο ΠΑΣ "που δεν είναι ιστορικός", άρπαξε μείον 90, το 2003 αν δεν απατώμαι και όλα μέλι γάλα.
-
Ενώ ο ΠΑΣ "που δεν είναι ιστορικός", άρπαξε μείον 90, το 2003 αν δεν απατώμαι και όλα μέλι γάλα.
σαν ποδοσφαιρόφιλος κ φίλαθλος (του ΠΑΣ) ,απατασαι διαχρονικά, αλλά όχι από τη μνήμη σου....
-
Α θα πέσει ο ΠΑΟΚ
Β θα παραιτήσουν Αυγενάκη
Γ θα πέσει ο Κούλης
-
Α θα πέσει ο ΠΑΟΚ
Β θα παραιτήσουν Αυγενάκη
Γ θα πέσει ο Κούλης
Τίποτα από τα τρία. Θα υπάρξει μια μεσοβέζικη ποινή για τον ΠΑΟΚ και τέλος.
-
Βασικά τι ποσοστά δίνουν αυτά τα 3 ενδεχόμενα
-
Τα τελευταία 1-2 χρόνια είχαμε κραυγαλέες περιπτώσεις παράβασης των κανονισμών και των νόμων υπέρ "των γαμιάδων" που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τί να θυμηθώ:
Το ότι σε μια νύχτα έπαιξαν σε γεμάτη Τούμπα ο μΠΑΟΚ με την ΑΕΚ?
Την καραμπινάτη περίπτωση καταγγελίας για δωροδοκία εις βάρος του ΟΦΗ και την αθώωσή του για να γλυτώσει τον υποβιβασμό?
Την επίσης καραμπινάτη παράβαση των κανονισμών για να μην πέσουν η βαζέλα και ο αιώνιος?
Την υπόδικη λιμανίσια αρκούδα?
Δεν θέλω να πάω πιό παλιά, δεν θα με φτάσει ένας τόμος!
-
Τα τελευταία 1-2 χρόνια είχαμε κραυγαλέες περιπτώσεις παράβασης των κανονισμών και των νόμων υπέρ "των γαμιάδων" που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τί να θυμηθώ:
Το ότι σε μια νύχτα έπαιξαν σε γεμάτη Τούμπα ο μΠΑΟΚ με την ΑΕΚ?
Την καραμπινάτη περίπτωση καταγγελίας για δωροδοκία εις βάρος του ΟΦΗ και την αθώωσή του για να γλυτώσει τον υποβιβασμό?
Την επίσης καραμπινάτη παράβαση των κανονισμών για να μην πέσουν η βαζέλα και ο αιώνιος?
Την υπόδικη λιμανίσια αρκούδα?
Δεν θέλω να πάω πιό παλιά, δεν θα με φτάσει ένας τόμος!
περασμένα ξεχασμένα,όλα καλά....
-
α) Σας καλώ να διαβάσετε το παραπάνω δημοσίευμα του sombrero για τα είδη των Ελλήνων φιλάθλων. Και έτσι είναι ΚΑΙ πλάκα έχει
β) Εννοείται οτι στην υπόθεση Παοκ και Ξάνθης δε θα γίνει τίποτα. Στο μεταξύ δεν υπάρχει κωλοτούμπα, μιας και η πολιτική ηγεσία δεν είχε καμία πρόθεση εξ' αρχής να τιμωρήσει κάποιον. Η ΕΕΑ έβγαλε μια απόφαση και μ' ένα "μαγικό τρόπο" το αυτοδιοίκητο θα πάει περίπατο στο Ζάππειο να δει τις πάπιες
γ) Αγωνιστικά, το πρωτάθλημα πάει πάλι προς Θεσσαλονίκη μεριά. Σε περίπτωση που σκοπεύουν να κάνουν εκλογές θα πέσει βαρύ χρηματικό πρόστιμο. Αν δε σκοπεύουν να κάνουν εκλογές, μπορεί και αφαίρεση βαθμών για να πάει το πρωτάθλημα στο λιμάνι και να είναι όλοι ευχαριστημένοι
δ) Σε περίπτωση που οι εμπλεκόμενοι ήταν Ξάνθη και μια άλλη επαρχιακή ομάδα ή ομάδα των Κέντρων πλην των 5, θα έπεφταν (και δικαίως)
-
Επειδή υπάρχει αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο θα ξαναδούμε πάλι περσινές ομορφιές οι 'μεγάλες' ομάδες και οι δορυφόροι τους να απαλλάσουν τον μΠΑΟΚ (όπως τότε με τον βάζελο) από την ποινή υποβιβασμού και απλά με ποινή αφαίρεσης βαθμών (για να τον στηρίξει ο γαύρος και να πάρει φέτος το πρωτάθλημα) και πρόστιμο. Το ίδιο θα γίνει και για την Ξάνθη.
-
Ότι είχαμε πει! Τίποτα δεν θα γίνει!
-
Πραγματικά αναρωτιέμαι για ποιο λόγο και με ποια προοπτική να επιθυμεί κανείς να βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με τις ομάδες λαθρέμπορων, ναρκέμπορων και μαρτυροφάγων.
Να κάνεις τι; Να προσπαθείς ν' αποδείξεις στα προβληματικά του ενός ότι δεν ανήκεις στο άρμα του άλλου;
Χάθηκε ένα πρωτάθλημα επαρχίας, κάτι χωρίς αυτές τις λέρες;
-
:P :P :P
«Φωτογραφική διάταξη για -6 στον ΠΑΟΚ και -10 στην Ξάνθη περνάει η κυβέρνηση»!
Όπως διαβάσατε νωρίτερα, η κυβέρνηση μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα ανακοίνωσε άμεση αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με τις ποινές σε ποδοσφαιρικές ομάδες για θέματα, όπως αυτά που γνωμοδοτεί η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, κάτι που επηρεάζει τόσο την υπόθεση του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης όσο και ενδεχόμενες τιμωρίες στο μέλλον.
Στην τροπολογία που θα κατατεθεί εντός της ημέρας με τη διαδικασία του κατ' επείγοντος, θα προβλέπεται αφαίρεση 3 ως 10 βαθμών, εκτός φυσικά από πρόστιμο.
Δημοσιεύματα, πάντως, αναφέρουν ότι με βάση τα παραπτώματα που χρεώνονται στις δύο ομάδες, ο προσανατολισμός της κυβέρνησης είναι να επιβληθεί τιμωρία -6 βαθμών στον ΠΑΟΚ και -10 στην Ξάνθη (η ακριτική ομάδα έχει και την ανάκληση πιστοποιητικού), με τη φωτογαφική διάταξη που πρόκειται να περάσει!
https://www.filathlos.gr/ellada/548434-fotografiki-diataxi-gia-6-ston-paok-kai-10-stin-xanthi-pernaei-i-kybernisi
Και τελικά οι νόμοι ίσχυσαν μόνο για τον ΠΑΣ, τον Ηρακλή και την Κέρκυρα. Εάν ξεχνώ κάποια άλλη ομάδα συγχωρέστε με.
Ο γάβρος, ο μπάοκ, η βαζέλα, η άεκ, η Ξάνθη, ο αιώνιος να κερδίζουν και οι άλλοι να πα να γ@μηθούν...
Και όπως λέει ο φίλος RASTA:
περασμένα ξεχασμένα,όλα καλά....
-
Crimson,νομίζω ότι κ ο φωστήρας είναι σε αυτούς που δεν είχαν μπάρμπα στη Κορώνη....ρε σεις,πιστεύατε ότι ο αυγενακης κ ο Κούλης θα κάνανε το αυτονόητο;... ή μήπως ο ρωσοποντιος θα ρισκαρε στ'αληθεια το κομμάτι του από τη πίτα,με το παιχνίδι να παίζεται στα ίσα.... αλήθεια, γιατί οι ΠΑΕ δεν ελέγχονται οπω οι άλλες ανώνυμες εταιρείες; :pashat: :joker:
-
football edition.
Ξεφτίλα.
-
18/09/2019
Μαρινάκης: Καλό το πρωτάθλημα των Πρεσπών, αλλά η χώρα επανήλθε στην κανονικότητα
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.iefimerida.gr/spor/marinakis-protathlima-prespon-hora-kanonikotita%3Famp&ved=2ahUKEwjy552bxqbnAhWQblAKHeBuCvEQFjAAegQIARAB&usg=AOvVaw2991Sx2220nejiSumDKIGt&cf=1
Σώπα καημένε... λες και τί μας είπες!...
Την κανονικότητά σας να βρίσκετε ο καθένας σας άλλωστε κ' να περνάει ωραία η ζωή ...
Τί ποδόσφαιρο?... Ελληνικό?!...
Εντάξει...
Μπορεί και να γελούσαμε αν δεν ακούγαμε το ίδιο ανέκδοτο από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας...
-
πιστολέρο,λαθρέμποροι,ναρκέμποροι,και γενικά εκβιαστές μας έχουν καθίσει στο κεφάλι μας...
πάλι δεν πρόκειται να γίνει κάτι γιατί υποσυνείδητα και εμείς δεν θέλουμε...
κάποιοι τρώνε και κάποιοι θέλουν την κουτάλα και τούμπαλιν...
να πάνε να γαμηθούν και μακριά από εδώ....
:mono:
-
Εντελώς τυχαία άκουσα σήμερα για κάνα 3λεπτο τον γνωστό κωλόγαβρο και μετακλητό πλέον υπάλληλο στην ΕΡΤ, αυτόν ντε, που το 2003 έκραζε και φώναζε μαζί με τον μικρό αντρούλη Καρπετόπουλο να τηρηθούν οι νόμοι και να υποβιβαστεί ο ΠΑΣ στη Β' εθνική, τον Πανούτσο...
Ανάμεσα σε άλλα είπε ότι τα χέρια του Κούλη είναι δεμένα, ότι η ποινή του υποβιβασμού είναι εξοντωτική και ότι πρέπει να αλλάξει!
Τώρα τα χέρια είναι δεμένα Πανούτσο?
Ασφαλώς και είναι δεμένα τα χέρια αφού είναι στριμωγμένοι οι κώλοι!
Πώς τα φέρνει η ζωή κυρ Αντώνη, ε? B-)
Και η νέα (ν)τροπολογία:
Πριν από την έναρξη της συζήτησης για το νομοσχέδιο για το επίδομα γέννας, κατατέθηκε στην Βουλή η νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης για τις ποινές που θα προβλέπονται πλέον για περιπτώσεις όπως αυτή του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης που εξέτασε η ΕΕΑ.
Η τροπολογία, που κατατέθηκε και αναμένεται να ψηφιστεί, προβλέπει αφαίρεση από πέντε έως 10 βαθμούς για βαριά παράβαση, όπως αυτή που διαπιστώθηκε από την ΕΕΑ για ΠΑΟΚ και Ξάνθη, ενώ καταργείται η κείμενη νομοθεσία που ίσχυε ως σήμερα με την ποινή του υποβιβασμού.
Αναλυτικά η τροπολογία:
"Με την παρ. 1 του παρόντος προβλέπονται οι κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των διατάξεων του άρθρου 69 του ν. 2725/1999, ως προς τους περιορισμούς στην απόκτηση μετοχών και την απαγόρευση της πολυιδιοκτησίας Αθλητικών Ανωνύμων Εταιρειών. Σε συμμόρφωση προς την αρχή της αναλογικότητας και σε συνάρτηση προς τη βαρύτητα της εκάστοτε παράβασης, προβλέπεται ποινή αφαίρεσης πέντε (5) έως δέκα (10) βαθμών από το τρέχον ή από το επόμενο επαγγελματικό πρωτάθλημα, ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο η πράξη χαρακτηρίζεται στις οικείες πειθαρχικές διατάξεις.
Με την παρ. 2 του παρόντος προβλέπεται ότι στις περιπτώσεις μη τήρησης των όρων νομιμότητας των διοικήσεων και των μετόχων των Α.Α.Ε. ή παραβίασης των διατάξεων που διέπουν την προέλευση των πόρων των μετόχων των Α.Α.Ε. και των Α.Α.Ε. που χρησιμοποιούνται για τη δραστηριότητα των Α.Α.Ε., επιβάλλεται αποκλειστικά η κύρωση της παρ. 12 του άρθρου 69.
Με την παρ. 3 του παρόντος προσαρμόζεται η παρ. 5 του άρθρου 77Α στις διατάξεις του παρόντος, προς άρση οποιασδήποτε αμφισβήτησης ως προς τις επιβαλλόμενες κυρώσεις.
Με την παρ. 4 του παρόντος ρυθμίζεται η έναρξη ισχύος του παρόντος, προκειμένου οι έννομες συνέπειες των προτεινόμενων διατάξεων να επέλθουν για παραβάσεις που διαπιστώνονται από την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο".
https://www.filathlos.gr/diafora/548464-katatethike-sti-boyli-i-tropologia-gia-tin-polyidioktisia-poies-poines-problepei
Προσοχή στα bold, έχουν τη σημασία τους!
-
Τις ιστορικές ομάδες τις πέρασαν στην τροπολογία οι ξεφτίλες ή θα επανέλθουν με νέα τροπολογία;;
-
Εμένα πάντως περίεργο μου φαίνεται όλο αυτό. Μόλις οι αμερικάνοι ζήτησαν να τα βρούμε με τους Τούρκους σκάει το θέμα με τους γαύρους βορρά και νότου. Για να δούμε τι θα περάσει νύχτα από τη βουλή...
-
Αυτή η ντροπολογία είναι κρυφή ευλογία για τον ΧΒ. Θα βρει πιο εύκολα αγοραστή ή μεγαλομέτοχο του χρόνου. ;)
-
Ελληνικό ποδόσφαιρο:
-
Αυτή η ντροπολογία είναι κρυφή ευλογία για τον ΧΒ. Θα βρει πιο εύκολα αγοραστή ή μεγαλομέτοχο του χρόνου. ;)
....ένας ένας,μη σπρώχνετε....
-
Τους γαύρους του βορρά,μάλλον τους πιάσαν με τη γίδα στην πλάτη.Αλλά για να έχουμε ειρήνη καταπατούμε νόμους,ψηφίζουμε άλλους βραδιάτικα και άλλες τέτοιες φαιδρότητες.Αλλά οι γελοιότητες δεν σταματούν εδώ.Η ομάδα που ζητά δικαιοσύνη και εφαρμογή νόμων,είναι ο αυθεντικός γαύρος.Η πιο βρώμικη ομάδα που έχει υπάρξει από καταβολής της ανθρωπότητας.Και στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρετε.Ο ''τίγρης'' μαζί με τον κοκκαλιάρη νταλαβερίζονται με τους βλαχοπροέδρους και αγοράζουν ενώσεις για τις επικείμενες εκλογές της έπο,Προφανώς για να γίνουν ο χαλίφης,στη θέση του χαλίφη που πριν κανά δυο- τρία χρόνια είχε φάει τον προηγούμενο χαλίφη.Και η μουσίτσα της ζέλας εξυμνεί την μάλλον αχρηστότερη κυβέρνηση που θα δει αυτός ο τόπος.
Και από κοντά ο 1 και 99 της λάρισας να βγάζει ανακοινώσεις κατά ρυπάς.Και πιο πίσω ο δήμαρχος βόλου,ο μποροβήλος ,ο σπανός, ο καρυπίδης (αλήθεια τους βρήκαν τους κλέφτες των εισπράξεων?),ο αμίλητος αν και πάντα κατά τ'άλλα αιχμηρός πανόπουλος και γενικά όλος ο θίασος επί σκηνής.Και εγώ ρε σύνταυροι έχω μια απορία.Τι καθόμαστε όλοι εμείς και ασχολούμαστε με αυτή την σιχαμερή αρρώστια?
-
Ευτυχως ηρθε ο Κουλης και μας επαναφερε στην Κανονικοτητα
Να τα λεμε αυτα
Λοιπον ειναι απλα τα πραγματα
Ο Μαρινακης φατσα μπατσα ειναι χρηματοδοτης της Νεας Δημοκρατιας και τωρα ο Κουλης και το σκυλοσοι του εκτελει γραμματεια.......Τοσο φανερα κυβερνηση να στηριζει εναν εφοπλιστη που ειδικα εχει απο πισω του τον μισο ποινικο κωδικα δεν εχει ξαναγινει στα χρονικα
Αλλα κανονικοτητα διαφθορας,νταβαντζηλικιου,αλισβερισιων,και αναξιοκρατιας δεν θελαμε σαν χωρα
Καλα να παθουμε
-
Στο ίδιο έργο θεατές... "παράγοντες" και "εξυγιαντες"...
-
Μα εξυγιανθηκε το ποδόσφαιρο. Είναι φανερό σε όλους τους τομείς..
-
Αυτή η ντροπολογία είναι κρυφή ευλογία για τον ΧΒ. Θα βρει πιο εύκολα αγοραστή ή μεγαλομέτοχο του χρόνου. ;)
....ένας ένας,μη σπρώχνετε....
Ουδείς 'άσφαλτος'. Λάθη θα γίνονται και καλώς επισημαίνονται.
Τουλάχιστον αυτό δεν θα μας κοστίσει δεκάδες δις.
-
Ευτυχως ηρθε ο Κουλης και μας επαναφερε στην Κανονικοτητα
Να τα λεμε αυτα
Λοιπον ειναι απλα τα πραγματα
Ο Μαρινακης φατσα μπατσα ειναι χρηματοδοτης της Νεας Δημοκρατιας και τωρα ο Κουλης και το σκυλοσοι του εκτελει γραμματεια.......Τοσο φανερα κυβερνηση να στηριζει εναν εφοπλιστη που ειδικα εχει απο πισω του τον μισο ποινικο κωδικα δεν εχει ξαναγινει στα χρονικα
Αλλα κανονικοτητα διαφθορας,νταβαντζηλικιου,αλισβερισιων,και αναξιοκρατιας δεν θελαμε σαν χωρα
Καλα να παθουμε
Δεν έχει λογική αυτό που λες. Θα μπορούσε να τους ρίξει κατευθείαν στη β' εθνική ενώ τώρα με ένα -5 θα υπάρχουν πάντα ελπίδες.
-
Δε χαλάνε οι μπίζνες των ΠΑΕ για τα κόμματα ρε μαλάκα…
http://www.katiousa.gr/athlitismos/de-chalane-oi-mpiznes-ton-pae-gia-ta-kommata-re-malaka/
-
Αυτή η ντροπολογία είναι κρυφή ευλογία για τον ΧΒ. Θα βρει πιο εύκολα αγοραστή ή μεγαλομέτοχο του χρόνου. ;)
....ένας ένας,μη σπρώχνετε....
Ουδείς 'άσφαλτος'. Λάθη θα γίνονται και καλώς επισημαίνονται.
Τουλάχιστον αυτό δεν θα μας κοστίσει δεκάδες δις.
είμαι σίγουρος ότι δεν κατάλαβες το σχόλιο μου,που έχει να κάνει τόσο με τη διάθεση του χοντρού να πουλήσει όσο κ με την ανυπαρξία πιθανών (αξιόπιστων κ μη) ενδιαφερομένων αγοραστών....
-
(https://i.postimg.cc/7hT3jQRS/83226804-467951563849074-8986061246776213504-n.jpg) (https://postimg.cc/tnpnxDpg)
-
Τον θυμάστε αυτόν τον κύριο?
Αυτόν ντε που διέλυσε τη Νίκη Βόλου μεσούσης της σεζόν και ήθελε να αγοράσει τον ΠΑΣ!
Αυτόν που μας τον πλασάριζαν να εμπλακεί με το ζόρι στα της Ομάδας μας!
Αυτόν με τον οποίο τσίμπησαν και πολλοί σύνταυροι (ΚΑΙ εδώ μέσα...) και υποστήριζαν να φύγει ο χODDρός με κάθε κόστος και να αναλάβει αυτό το λουλούδι!
Απολαύστε:
Υπόθεση Ξάνθη - ΠΑΟΚ: 'Πολύ μεγάλο λάθος του Αυγενάκη' λέει ο Πάτσης
Ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην πρόεδρος της Νίκης Βόλου, Ανδρέας Πάτσης, ήταν καλεσμένος στο Action24 και την εκπομπή Brainstorming. Μεταξύ άλλων ο κ. Πάτσης είπε πως για το ζήτημα της τροπολογίας επί των ποινών στην υπόθεση των ΠΑΟΚ - Ξάνθης «θεωρώ ότι έγινε ένα παρά πολύ μεγάλο λάθος. Γνωρίζαμε όλοι ότι υπήρχε αυτός ο φάκελος, ο οποίος θα εξεταστεί από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και ο Υφυπουργός Αθλητισμού έκρινε σκόπιμο - δεν ξέρω για ποιο λόγο - δύο μέρες πριν την εκδίκαση να αλλάξει δύο μέλη της Επιτροπής».
Στην συνέχεια επισήμανε ότι «δημιουργήθηκαν συνωμοσίες στο ότι δύο μέρες πριν δύο μέλη της ΕΕΑ άλλαξαν και η εισήγηση και όχι απόφαση, προήλθε από αυτή την πλειοψηφία. Ήταν πολύ μεγάλο λάθος του Υπουργού». Ερωτηθείς για το εάν «αδειάζει» τον κ. Αυγενάκη, απάντησε: «Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο». Ακόμη, ξεκαθάρισε πως διαφωνεί με την τροπολογία της Κυβέρνησης όταν ρωτήθηκε για το τι θα ψηφίσει στην ψηφοφορία της Τετάρτης, στην αρχή απέφυγε να διευκρινίσει την πρόθεση του, ωστόσο, τόνισε ότι «αν τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, βεβαίως και θα πειθαρχήσω».
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1439844/ypothesi-xanthi-paok-poly-megalo-lathos-toy-aygenaki-leei-o-patsis%3Famp&ved=2ahUKEwiA8NqXqKnnAhXKKFAKHSYIDfoQFjAAegQIBBAB&usg=AOvVaw2Nd4vzdoXih9gOwBz4sp_g&cf=1
-
"Αδικημενοι", οταν μιλατε για τον ΠΑΣ θα πλενετε το στομα σας.
Η τροπολογία που μεταξύ άλλων θα μετατρέπει τον υποβιβασμό σε αφαίρεση βαθμών, για συγκεκριμένα αδικήματα, «πέρασε» από τη βουλή και πλέον μένει να εφαρμοστεί στις περιπτώσεις του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης.
Μία τιμωρία, η αφαίρεση βαθμών, που τα τελευταία χρόνια «φοριέται» όλο και περισσότερο στη Super League καθώς δύσκολα θα ολοκληρωθεί χρονιά δίχως κάποια ομάδα να έχει μείον βαθμούς.
Είτε λόγω χρεών, είτε λόγω επεισοδίων, η… γκάμα είναι μεγάλη.
Έχετε αναρωτηθεί ωστόσο ποιες είναι εκείνες οι ομάδες με τις περισσότερες ποινές; Εκείνες από τις οποίες έχουν αφαιρεθεί οι περισσότεροι βαθμοί;
Στο Sportime ανέτρεξε στα τελευταία 20 πρωταθλήματα της Super League (ή Α’ Εθνικής) και συγκέντρωσε όλες τις τιμωρίες με αφαίρεση βαθμών.
Στην κορυφή αυτής της ιδιότυπης βαθμολογίας είναι φυσικά ο ΠΑΣ Γιάννινα, από τον οποίο το 2003 αφαιρέθηκαν λόγω χρεών 90 (!) βαθμοί, με αποτέλεσμα να τελειώσει τη σεζόν με -65 και φυσικά να υποβιβαστεί.
Στη δεύτερη θέση, βρίσκεται ο Παναθηναϊκός! Από τους «πράσινους» τα τελευταία χρόνια έχουν αφαιρεθεί συνολικά 30 βαθμοί (ήταν 33 αλλά επεστράφησαν οι 3) και τα τελευταία χρόνια δύσκολα αρχίζει σεζόν «καθαρός».
Βέβαια υπάρχουν και άλλες τιμωρίες, σχετικές και τις έχουν βιώσει αρκετές ομάδες. Μιλάμε φυσικά για τους υποβιβασμούς και τις αποβολές από το πρωτάθλημα.
Μόνο ο Ηρακλής έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση δύο φορές, ενώ την ίδια κατάσταση έχουν ζήσει ο ΟΦΗ, η Νίκη και ο Ολυμπιακός Βόλου, η Βέροια και η Καβάλα. Αιτία τις περισσότερες φορές η αδυναμία εξασφάλισης άδειας λόγω χρεών.
ΠΑΣ Γιάννινα -90β.
Παναθηναϊκός -30β.
ΠΑΟΚ -11β.
ΑΕΚ -9β.
Πανιώνιος -6β.
Ιωνικός -5β.
Ολυμπιακός -3β.
Ατρόμητος -3β.
Άρης -3β.
Καλαμαριά -1β.
Ηρακλής Υποβ. (2 φορές)
Νίκη Βόλου Υποβ. και -6β.
ΟΦΗ Υποβ. και -6β.
Βέροια Υποβ.
Ολυμπιακός Β. Υποβ.
sportime.gr
-
Η ξεφτίλα έχει και συνέχεια!
Ετοιμάζεται να διακόψει το πρωτάθλημα η κυβέρνηση!
Υπήρχε ως φημολογία, υπήρξαν ακόμα και ρεπορτάζ που ήθελαν την κυβέρνηση να το σκέφτεται. Φαίνεται, όμως, ότι θα γίνει και πράξη.
Σύμφωνα με πληροφορίες από το κυβερνητικό ρεπορτάζ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να διακόψει το πρωτάθλημα της Super League 1 με απόφαση του Κυριάκου Μητσοτσάκη!
Ο πρωθυπουργός θα μιλήσει στην Βουλή στις 6:00 το απόγευμα και σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, εκεί θα αναφερθεί και στη διακοπή του πρωταθλήματος.
Πάμε τώρα και στο επόμενο βηματάκι, δηλαδή την αποβολή της χώρας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και να δούμε τα ποδοσφαιρικά λαμόγια από πού θα βρούνε τα εκατομμύρια της Ευρώπης...
ΜΠΑΧΑΛΟ!
:P
Και ο Κρητίκαρος υφυπουργός ακόμη στη θέση του...
-
Σώθηκε ο μπαουκ, πέφτει δεν πέφτει ο γαύρος...
Τσ'πτανας γίνεται εν καιρό πανδημίας....
-
Τώρα....στο open...η εκπομπή του θωμαιδη....με Μπεο,Μποροβιλο κλπ.... εμετός....μεταξύ άλλων, αναφορά στο ότι από το 12 ως το 15, ήμασταν γιουσουφακι του γαύρου....
-
Οπαδικό Κίνημα: Δείξε μου τί έκανες Πριν την Πανδημία, για να Καταλάβω τί κάνεις Τώρα
Συζητώντας πριν από χρόνια, με το γηραιότερο τότε εν ζωή μέλος γνωστού ποδοσφαιρικού συλλόγου, μου ανέφερε στιγμές από τη ζωή του. Αρκετές φορές έλεγε και ξαναέλεγε πως πολέμησε εναντίον των “κομμουνιστοσυμμοριτών”. Μάλιστα σε μια από τις μάχες τραυματίστηκε σοβαρά στο θώρακα.
Απηυδισμένος κάποια στιγμή τον διακόπτω και του λέω πως δεν ήταν “κομμουνιστοσυμμορίτες”, αλλά επαναστάτες απελευθερωτές. Μένει άγαλμα. Αφού περνάνε κάποια (αρκετά) δευτερόλεπτα και αφού με κοιτάζει έντονα στα μάτια μου λέει: «Δεν πειράζει, δε θα τσακωθούμε για αυτά, άλλωστε τιμούμε τον ίδιο σύλλογο»!
Γιατί αναφέρω το παράδειγμα; Φοβάμαι πως για όλους μας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, η ομάδα λειτουργεί ως πατρίδα. Όλες οι επιμέρους διαφωνίες λέγονται, καταγράφονται, πολλές φορές οδηγούν και σε θυελλώδεις τσακωμούς, αλλά τελικά πάνω από όλα η πατρίς! (με όποιο χρώμα θέλετε).
Οι σκέψεις αυτές έρχονται με αφορμή τις κινήσεις αλληλεγγύης είτε σε άπορους ανθρώπους, είτε σε υγειονομικούς που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες κυρίως μέρες από ultras κάποιων ομάδων. Αξιομνημόνευτες και πολύτιμες όλες. Δείχνουν πως μέσα στον οπαδικό χώρο υπάρχουν τάσεις και άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τι παίζεται γύρω μας και ποιος έχει την ανάγκη μας. Τη στοιχειώδη αλληλεγγύη μας.
Είναι εντυπωσιακό όμως, ίσως, το ότι μέχρι τώρα τουλάχιστον δεν έχει εκδηλωθεί κάποια συντονισμένη προσπάθεια ανάμεσα σε οπαδούς διαφορετικών ομάδων. Έστω αυτών των τάσεων τους, που για να το πούμε ευγενικά έχουν κοινά κοινωνικά και πολιτικά αντανακλαστικά. Οι τάσεις αυτές που πολεμούν το περίφημο no politica. No politica που διαπερνά οριζόντια οπαδούς από όλες σχεδόν τις ομάδες
Οι σκέψεις αυτές γίνονται πιο έντονες αν δούμε τάσεις που εκδηλώνονται κυρίως στην Ιταλία και τη Γαλλία και που δε θα επεκταθώ περισσότερο, μια που τις έχει παρουσιάσει περίφημα το HUMBA! από επιστολές-κείμενα ανθρώπων από τις χώρες αυτές.
Cut εδώ για να μην παρεξηγηθούμε. Δε θα πέσει στην καμπούρα των οπαδών στην Ελλάδα το βαρύτατο καθήκον να συνδέσουν κινήσεις αλληλεγγύης. Ούτε επίσης είναι δυνατόν να ξεπεράσουν δικές τους αγκυλώσεις και παθογένειες, πεντακάθαρες με γυμνό μάτι πριν την πανδημία. Όλες οι συλλογικές προσπάθειες που έχουν υπάρξει, ο τρόπος που γενικά αντιδράσαμε σε αυτά που συμβαίνουν κουβαλάνε τα κουσούρια που είχαμε και πριν την πανδημία.
Με αυτά που καταλαβαίνω όμως δύο βασικοί λόγοι υπάρχουν για αυτή τη δυσκολία τουλάχιστον ενός σοβαρού συντονισμού.
Ο ένας είναι το γεγονός πως μπορεί να εκφράζεται η antifa ή όποια άλλη ριζοσπαστική άποψη στα πέταλα, αυτή όμως σταματάει όταν φτάσει στα συμφέροντα της ομάδας. Τα διπλώνει μπροστά στον προεδράρα, κλείνει τα μάτια σε αδικίες απέναντι σε άλλες ομάδες. Είναι αδύνατον να κοιτάξω το διπλανό μου οπαδό και να του προτείνω δράση για τις κοινωνικά χτυπημένες ομάδες, όταν στον αθλητισμό είμαι κατά κανόνα υπερόπτης κι άδικος. Όταν η ομάδα πρέπει να κερδίσει ακόμα και αν γίνονται όργια υπέρ μου.
Με λίγα λόγια όταν υπεράνω όλων είμαστε εμείς, οι όποιοι εμείς.
Η δεύτερη είναι πως δεν υπάρχει ιστορικά ριζωμένη κουλτούρα αλληλεγγύης και συνύπαρξης μεταξύ των οπαδών με συνέχεια και συνέπεια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. {εννοώντας τους Radical Fans United αλλά και την “Αντι-Κάρτα”, ΣτΣ} Και όπου υπήρξε αυτό έγινε όταν έσπασαν τα όρια της ομάδας-πατρίδας. Όταν όλοι όσοι κουβαλάνε διαφορετικά μυαλά εκδήλωσαν δράσεις μαζικά, στην ίδια κατεύθυνση ή και μαζί (ας θυμηθούμε τις μέρες δολοφονίας Γρηγορόπουλου).
Δε μπορούμε να καταλάβουμε μια κοινωνία πλήρως, τον τρόπο που σκέφτεται, το πώς κάνει πολιτική, τι αντιλαμβάνεται ως σωστό και πότε και πώς δραστηριοποιείται, αν δε δούμε σοβαρά τα αντίστοιχα φαινόμενα στον αθλητισμό.
Για να δράσουμε μαζί ως οπαδοί, πρέπει να αναγνωρίσουμε τον κοινό εχθρό. Ο οποίος είναι σίγουρο πως κάθεται στα επίσημα του γηπέδου της ομάδας μας, είναι ο στημένος κονδυλοφόρος των αθλητικών εφημερίδων, οι δεκάδες χορηγοί, οι πολιτικές που επιβεβαιώνουν τον αυταρχισμό τους όταν εμείς στεκόμαστε χώρια.
Ακόμα και τώρα ένα μήνα μετά την καραντίνα, θα μπορούσε να υπάρξει μια πρώτη πανελλαδική ημέρα δράσης των οπαδών που θέλουν να συνδέονται με κοινωνικούς αγώνες. Όπου την ίδια μέρα θα δοθούν τρόφιμα, φάρμακα, θα γίνουν επισκέψεις σε νοσοκομεία. Το καλύτερο θα ήταν να γίνει με κοινές παρέες οπαδών, με τα ξεχωριστά χρώματα και σύμβολα μαζί. Αλλά ακόμα και αν δε γίνεται αυτό, ας κρατήσουμε την ίδια μέρα.
Θα βγούμε πιο δυνατοί από αυτό για μετά την πανδημία. Κατασταλτικοί νόμοι, υπαλληλικές σχέσεις «οπαδών» με τις διοικήσεις, ρατσιστικές και φασιστικές φωνές στηρίζονται πάνω σε αυτή την αδυναμία συνεννόησης. Αν κάτι τέτοιο εκδηλωθεί θα γίνουν αλλιώς και τα πέταλά μας, θα βάλουμε ζόρικες σφήνες για το τι ομάδες και το τι αθλητισμό θέλουμε. Και αυτό θα τρομάξει πολλούς.
Είναι μια ευκαιρία να σπάσουμε τα όρια της ομάδας-πατρίδας. Ας το κάνουμε.
“Socrates“
Υπό τους ήχους του “Slow Psychedelic Speedrock” των Satorinaut
*** τα κείμενα που υπογράφονται, δεν δεσμεύουν, απαραίτητα, τους υπευθύνους έκδοσης του περιοδικού, οι υπογραμμίσεις είναι δικής τους επιλογής όπως κι οι φωτογραφίες που εξαιτίας της χρόνιας καχυποψίας, εν τέλει ΔΕΝ συνοδεύουν το κείμενο
humbazine.gr
-
https://www.iefimerida.gr/spor/super-league-klirosi-plei-aoyt-7-ioynioy-sentra
-
20 βαθμους θερμοκρασια εχει στην Λαμια και κανουν cooling break!!!!
-
20 βαθμους θερμοκρασια εχει στην Λαμια και κανουν cooling break!!!!
δεν ξέρω τι είναι αυτό το πράγμα που λες (επίπεδο που το χετε σεις οι Ευρωπαιστες), αλλά είδες ,μόλις έπιασες το ματς στο στόμα σου παλιό καντεμη,κέρδισε ο νιωνιος... άλλα δύο τέτοια κ τον έσωσες..
-
Παλιά αργούσαν να βγουν στο γήπεδο.Τώρα κάνουν cooling break.
-
Δεν θα το πιστέψετε αλλά η Λαμία ψάχνει για προπονητή και πρώτο φαβορί για να αναλάβει είναι ο... (νευρικό γέλιο) Μπάμπης (πόνος στην κοιλιά από τα γέλια) ο (δάκρυα κυλάνε από το πρόσωπο) Τεννές!
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/120972075_10159218037815931_5716884302788475898_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_sid=8024bb&_nc_ohc=pbrsnFelC9oAX9Hk65m&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=9b3b882de0a4619839b880018a503a8a&oe=5FA19139)
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/s960x960/120936769_3346556012126236_5502703543470874435_o.jpg?_nc_cat=102&_nc_sid=1480c5&_nc_ohc=YH8M31A12QkAX-L0dOr&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&tp=7&oh=9944a4d73d7c5c6c33a5c15430c888b3&oe=5FA3F7FD)
El Sombrero
-
Για πρώτη φορά στην Ιστορία, οι UEFA & FIFA λένε την αλήθεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Ο Βασίλης Σαμπράκος τρίβει τα μάτια του με τις αλήθειες της έκθεσης των διεθνών συνομοσπονδιών, που παραδέχονται την διαφθορά του ποδοσφαίρου και την πλήρη ανεπάρκεια των ερασιτεχνών παραγόντων να διοικούν σήμερα το ποδόσφαιρο.
Οσοι δίνετε διαχρονικά σημασία στα λόγια μου και μπαίνετε στον κόπο να διαβάζετε τακτικά τα σημειώματά μου θα με νιώσετε σε αυτό που γράφω παρακάτω: διαβάζοντας το απόσπασμα που έδωσε η γενική γραμματεία Αθλητισμού από την έκθεση των UEFA & FIFA για το ελληνικό ποδόσφαιρο νόμιζα ότι διαβάζω μια συρραφή από κείμενα που έχω γράψει στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 10 ετών. Δεν υπάρχει ούτε μια βασική πρόταση ή βασική διαπίστωση των ελεγκτών των διεθνών συνομοσπονδιών που να έλειπε από τα κείμενά μου. Και αυτό προφανώς δεν συμβαίνει μόνο με εμένα· ισχύει για μια σειρά από ανθρώπους με κανονικό μυαλό και απόσταση από τα συμφέροντα. Ολοι μας λέμε τα ίδια εδώ και δεκαετίες. Παρ’ όλα αυτά αυτό το κείμενο αποτελεί ένα σύγχρονο μνημείο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι όλα αυτά που αναφέρονται περί της διαφθοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, της ακαταλληλότητας των παραγόντων του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου να διοικούν σήμερα το εθνικό και επαγγελματικό ποδόσφαιρο, της ανάγκης να δοθεί η διοίκηση του ποδοσφαίρου σε ανθρώπους δεν έχουν την ελάχιστη σχέση με την ΕΠΟ και τις Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων, την ανάγκη να μείνει η διαιτησία σε ξένα χέρια δεν τα λέει ένας «τρελός του χωριού». Ούτε ένας πολιτικός που εξυπηρετεί σημερινά συμφέροντα. Τα λένε σε έκθεση με την υπογραφή τους η UEFA και η FIFA. Δεν θυμάμαι ποτέ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχει ξανασυμβεί αυτό. Γι’ αυτό και δυσκολεύομαι να θυμηθώ μια μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε μια κυβέρνηση για να επιβάλει την κάθαρση και την ανασυγκρότηση του ποδοσφαίρου.
Διαχρονικά οι κυβερνήσεις πιπιλούσαν την καραμέλα περί αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου. Κρύβονταν πίσω από αυτή την δικαιολογία, ή πιο σωστά έκρυβαν στη σκιά αυτής της δικαιολογίας τη δράση τους. Εξυπηρετούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα που επιθυμούσαν, κι όταν κάποιος τους απέδιδε την ευθύνη έβαζαν τις φωνές: δεν μας αφήνει η FIFA να επέμβουμε στο ποδόσφαιρο.
Αυτός είναι και ο επιπλέον λόγος που αναδεικνύει την ιστορικότητα του εγγράφου που απέστειλαν οι διεθνείς συνομοσπονδίες: για πρώτη φορά στην ιστορία η UEFA και η FIFA δηλώνουν ότι οι χθεσινοί, οι σημερινοί και οι αυριανοί παράγοντες της ΕΠΟ είναι ακατάλληλοι για να διοικούν το ποδόσφαιρο και ουσιαστικά προσκαλούν την κυβέρνηση να αναλάβει δράση και να αναγκάσει την ΕΠΟ να παραδώσει την διοίκηση του ποδοσφαίρου σε ανθρώπους με τεχνογνωσία που να μην έχουν καμία προηγούμενη σχέση με την ΕΠΟ. Προσέξτε, κατά την UEFA και την FIFA είναι απαραίτητο κριτήριο για κάθε έναν που θα εμπλακεί με την διοίκηση του ποδοσφαίρου να μην είχε καμία προηγούμενη σχέση με την ΕΠΟ και τις ΕΠΣ. Το διαβάζω και ανατριχιάζω από συγκίνηση.
Και τώρα τι; Θα γίνει κάτι; Όχι, είναι η εκτίμησή μου. Απολύτως τίποτα. Η έκθεση θα μπει στο συρτάρι. Η UEFA και η FIFA που είναι συμμέτοχες σε όλα όσα έχουν συμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο στην διάρκεια της τελευταίας 4ετίας, διότι είναι εγκατεστημένοι από τον Οκτώβριο του 2016 στο ελληνικό ποδόσφαιρο με πλήρη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, θα αποχωρήσουν και όλα καλά. Οι εκλογές θα γίνουν με τον παραδοσιακό τρόπο στην ΕΠΟ. Και όλα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν ακριβώς όπως γράφει η έκθεση των διεθνών συνομοσπονδιών. Δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Στο ποδόσφαιρο ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε Κολομβία της εποχής Εσκομπάρ. Διότι στο ποδόσφαιρο μιας χώρας συμβαίνει ό,τι συμβαίνει γενικά στη χώρα.
gazzetta.gr
Αυτή είναι η Ολιστική Μελέτη FIFA / UEFA: όλες οι αλλαγές που προτείνονται
Παρουσιάστηκε εκτενώς η Ολιστική Μελέτη των FIFA / UEFA που καθορίζει το νέο πλαίσιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αποδυναμώνει την ισχύ της Εκτελεστικής Επιτροπής, ενισχύει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και συστήσει διεύρυνση του εκλογικού σώματος!
Τον νέο τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να λειτουργεί το ελληνικό ποδόσφαιρο περιγράφει η Ολιστική Μελέτη των FIFA και UEFA. Με ένα format που ουσιαστικά καταργεί τη δύναμη και τη δυναμική της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ και συστήνει αυστηρά τη διεύρυνση του εκλογικού σώματος.
Που τροποποιεί τον ρόλο της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου, βάζοντας στο... παιχνίδι εκπροσώπους του Big 4 και των παικτών και του δίνει καίρια θέση για τη λήψη αποφάσεων για τις διοργανώσεις. Για τη νέα δομή της ΕΠΟ προτείνεται Διευθύνων Σύμβουλος (CEO με αυξημένες αρμοδιότητες που ουσιαστικά θα διοικεί την ομοσπονδία), αναπληρωτής Δ/Σ και Τεχνικός Διευθυντής που θα έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου. Επίσης προτείνεται αυστηρά ξένος Αρχιδιαιτητής και τις δύο επόμενες σεζόν (έως Ιούνιο 2023) και προτείνεται η σύσταση Επιτροπής Ελέγχου, Διακυβέρνησης & Συμμόρφωσης, η οποία θα έχει τον έλεγχο όλων των δραστηριοτήτων στην ΕΠΟ και θα απαρτίζεται από στελέχη της «αγοράς» και όχι της ομοσπονδίας.
Ειδικότερα τα κύρια σημεία της Ολιστικής Μελέτης.
Η Νέα Δομή της ΕΠΟ – Έως Μάρτιο 2021
α) Πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Προβλέπονται: Διευθύνων Σύμβουλος, αναπληρωτής Δ/Σ και Τεχνικός Διευθυντής.
β) Σαφής αναφορά ότι ο ρόλος της εκλεγμένης Εκτελεστικής Επιτροπής είναι ΜΟΝΟ να εκπονεί στρατηγική. Τα επιχειρησιακά καθήκοντα και η λειτουργία της Ομοσπονδίας είναι αποκλειστική ευθύνη του CEO χωρίς παρεμβάσεις.
Ομοίως και για τα καθήκοντα του Τεχνικού Διευθυντή (εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών και φύλων, τα εκπαιδευτικά των προπονητών, η ανάπτυξη ποδοσφαίρου σάλας και παραλίας, η ερασιτεχνική άνθιση).
δ) Επισημαίνεται η ανεξαρτησία της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, στην οποία πρέπει να ανήκει και η Ένωση Διαιτητών.
Γενική Συνέλευση ΕΠΟ & Εκλογές – Έως Ιούνιο 2021
Η ΓΣ πρέπει να αποτελείται από εκπροσώπους όλων των φορέων του ποδοσφαίρου με επαρκή και δίκαιη ισορροπία στην αναλογία των ψήφων.
Έχει εντοπιστεί ανεπαρκής εκπροσώπηση όλων των φορέων του ποδοσφαίρου.
Ισχυρότατη σύσταση για συμμετοχή και των:
Α) Σύνδεσμος Ποδοσφαιριστών
Β) Ποδόσφαιρο Γυναικών
Γ) Διαιτητές
Δ) Προπονητές
Ε) Ποδόσφαιρο Άμμου
με επαναπροσδιορισμό της αναλογίας εκπροσώπησης όλων των ποδοσφαιρικών φορέων στη ΓΣ, για να διασφαλιστεί η δημοκρατικότητα της συμμετοχής.
Να προβλεφθεί με νόμο ότι, ειδικά για την ΕΠΟ, οι εκλογές θα διεξάγονται κάθε 4 χρόνια μεν, αλλά ΠΡΙΝ από τη διεξαγωγή των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή στο τέλος εκείνης της αγωνιστικής σεζόν και τουλάχιστον 30 ημέρες πριν από την έναρξη των νέων πρωταθλημάτων.
H (νεοσύστατη) Επιτροπή Ελέγχου, Διακυβέρνησης και Συμμόρφωσης να διεξάγει τις εκλογές αντί της Εφορευτικής Επιτροπής.
Εκτελεστική Επιτροπή – Έως Ιούνιο 2021
Τα μέλη της ΕΕ δεν πρέπει να είναι εκλέκτορες της Γενικής Συνέλευσης, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα ήδη 17 (αριθμός που χαρακτηρίζεται ως υψηλός) και πρέπει να διασφαλίζεται ότι υπάρχει ισορροπία εκπροσώπησης των σημαντικών φορέων (αναλογία εκλεγμένων από επαγγελματικό και ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο).
Οι αποφάσεις σε θέματα που αφορούν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου.
Να θεσπιστούν όρια θητειών.
Έπειτα από κάθε συνεδρίαση να δίδεται Συνέντευξη Τύπου.
Επιτροπή Ελέγχου, Διακυβέρνησης & Συμμόρφωσης – Έως Ιούνιο 2021
Συστήνεται για επιτήρηση, οδηγίες και έλεγχο όλων των δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της καλής διακυβέρνησης.
Είναι 5μελής με 4ετές συμβόλαιο, την απαρτίζουν ειδικοί επαγγελματίες από την αγορά με οικονομικά και διοικητικά προσόντα και προϋπηρεσίες, σεβαστοί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την κοινωνία.
Ψηφίζεται η σύνθεσή της από την ΕΕ και επικυρώνεται από τη ΓΣ.
Για να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία τους, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειές τους δεν πρέπει να έχουν σχέσεις σύγκρουσης συμφερόντων.
Ειδικότερα, τα προηγούμενα 4 χρόνια δεν θα πρέπει να ήταν:
α) Μέλη οποιαδήποτε Επιτροπής της ΕΠΟ,
β) Μέλη οποιασδήποτε ΕΠΣ,
γ) Μισθωτοί στην ΕΠΟ ή στις ΕΠΣ.
Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου – Έως Ιούνιο 2021
Αναβαθμίζεται. Θα έχει πλέον, αντί της Εκτελεστικής Επιτροπής, αποφασιστικό ρόλο σε όλα τα θέματα που αφορούν στις επαγγελματικές διοργανώσεις και στα Κύπελλα, καθώς και στους κανονισμούς τους.
Θα είναι 13μελής και θα συμμετέχουν οι Big-4 (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ), βάσει των τίτλων που έχουν κατακτήσει, αλλά και δύο εκπρόσωποι ποδοσφαιριστών.
Πειθαρχικές Επιτροπές – Έως Μάρτιο 2021
Το πειθαρχικό πλαίσιο και οι ποινές για δυσφημιστικές δηλώσεις πρέπει να γίνει πιο αυστηρό.
Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων – Έως Μάρτιο 2021
Κώδικας Καλής Διακυβέρνησης για το Περιφερειακό Ερασιτεχνικό Ποδόσφαιρο εκπονημένος από ΕΠΟ.
Ακύρωση συνδρομών των διαιτητών στις ΕΠΣ (απόφαση ΚΕΔ).
Ταμείο Υποστήριξης Ερασιτεχνικού Ποδοσφαίρου από ΕΠΟ-Κυβέρνηση.
Διευθύνων Σύμβουλος – Έως Μάρτιο 2021
Δημιουργία της θέσης, που ουσιαστικά θα διοικεί την Ομοσπονδία. Απαραίτητα απαιτούμενα προσόντα, επαγγελματισμός και εμπειρία.
Τεχνικός Σύμβουλος – Έως Μάρτιο 2021
Υπεύθυνος για όλη την ποδοσφαιρική πυραμίδα, σε όλα τα φύλα και τις ηλικίες. Σχεδιάζει το παρόν και το μέλλον, στοχεύει στην ανάπτυξη, έχει την ευθύνη και των προπονητικών σεμιναρίων και διπλωμάτων.
Πρέπει να είναι
α) Έμπειρος βετεράνος ποδοσφαιριστής,
β) που έχει αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο,
γ) που έχει εργαστεί ως προπονητής, με διεθνές δίπλωμα, ιδεατά UEFA Pro,
δ) αποδεκτός και αναγνωρίσιμος από τους φορείς του ποδοσφαίρου,
ε) με ικανότητες ηγεσίας, οργάνωσης, στρατηγικού σχεδιασμού και δίκτυο.
Προπονητές – Έως Ιούνιο 2021
Να δυναμώσει η Πανελλήνια Ένωση Προπονητών Ποδοσφαίρου.
Να αναπτυχθεί περαιτέρω η συνεργασία της ΕΠΟ με τα Πανεπιστήμια για εξομοίωση πτυχίων με UEFA B.
Διαιτησία – Έως Μάρτιο 2021
Αποκλειστική αρμοδιότητα της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας τα θέματα σε όλη τη χώρα, με απόλυτη ανεξαρτησία από Λίγκες, ομάδες και ΕΠΣ.
Η ΚΕΔ μπορεί να στέλνει δυσφημιστικές δηλώσεις εναντίον μελών της στον Ποδοσφαιρικό Εισαγγελέα.
Ξένος Αρχιδιαιτητής και τις δύο επόμενες σεζόν (έως Ιούνιο 2023).
Ακύρωση συνδρομών των διαιτητών στις ΕΠΣ. Ήταν ανήθικο και προβληματικό για την ανεξαρτησία τους.
Χρειάζεται τροποποίηση νόμου για να προστατευτούν οι διαιτητές από αγωγές για λάθη ενόσω σφυρίζουν.
Πενταετές Master Plan Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης.
Ακεραιότητα/Χειραγωγημένοι Αγώνες/Αντιντόπινγκ – Έως Μάρτιο 2021
Επαναλαμβάνει το άρθρο 12 του Πειθαρχικού Κανονισμού UEFA, που μεταξύ άλλων αναφέρει και:
«Η ακεραιότητα των αγώνων και των διοργανώσεων παραβιάζεται από οποιονδήποτε… που συμμετέχει άμεσα ή έμμεσα στο Στοίχημα ή παρόμοιες δραστηριότητες σχετικές με τις διοργανώσεις ή όποιον έχει άμεσο ή έμμεσο οικονομικό ενδιαφέρον σε ανάλογες δραστηριότητες»
Από τα χειρότερα ρεκόρ στημένων αγώνων η Ελλάδα (200 ματς από το 2010) και… πρωταθλήτρια στην Ευρώπη την τελευταία 4ετία με 122, εκ των οποίων στα 57 συμμετείχαν οι ίδιες πέντε ομάδες.
Δημιουργία Κυβερνητικής δομής για την Ακεραιότητα (σε συνεργασία με Επιτροπή Παιγνίων, ΕΛ.ΑΣ., Στοιχηματικές Εταιρίες) και μια ΜΚΟ με σκοπό την εκπαίδευση, την πρόληψη, την ευαισθητοποίηση του κοινού.
Εθνική Πλατφόρμα Σύμβασης Macolin, με πολύ διευρυμένη συμμετοχή.
Ομάδα Καθοδήγησης (Steering Group) με επικεφαλής Ειδικό της UEFA.
Μεταρρύθμιση του αθλητικού νόμου με πρόβλεψη βαριών ποινών.
Εφαρμογή της Σύμβασης κατά της Διαφθοράς των Ηνωμένων Εθνών.
Εκπρόσωπος του Υπουργείου Δικαιοσύνης για σύνδεσμος της Europol στο πρόγραμμά της για την Αθλητική Διαφθορά.
Συνάντηση στην UEFA με Europol, Υπουργούς Δικαιοσύνης, Αθλητισμού και ΕΠΟ για εκπόνηση σχεδίου δράσης.
Σύνδεσμος της ΕΛ.ΑΣ. με την Interpol και προγράμματα συνεργασίας.
Δημιουργία Εμπιστευτικού Μηχανισμού (σε ελληνικά και αγγλικά) για αναφορές διαφθοράς με συμμετοχή του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) και του διεθνή τους οργάνου (FIFPro Europe).
Φορμάτ διοργάνωσης πρωταθλημάτων ώστε να μην υπάρχουν προς το τέλος του «αδιάφορες» ομάδες.
Δημιουργία Ομάδας Ειδικών που θα αναλύουν συμπεριφορές ποδοσφαιριστών και αποφάσεις διαιτητών.
Επιθεωρητής Ακεραιότητας (από ΕΠΟ ή Υφυπουργείο) και Στελέχη Ακεραιότητας για κάθε ΕΠΣ και Λίγκα.
Επαγγελματικά Πρωταθλήματα – Έως Ιούνιο 2021
Αύξηση των εκπροσώπων SL2-FL στη ΓΣ, μέσω εκλογών στη Λίγκα.
Συμβατική Ρύθμιση Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων με ΕΠΟ.
Μοντέλο Διακυβέρνησης των Λιγκών με Διευθύνοντα Σύμβουλο.
Κεντρική Διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων SL.
Ανάγκη να εκπονηθεί καθαρό και σταθερό φορμάτ διεξαγωγής των πρωταθλημάτων για αρκετά χρόνια.
Ασφάλεια και Προστασία – Έως Μάρτιο 2021
Την τελευταία 3ετία η Ελλάδα έχει το 2ο χειρότερο ρεκόρ ποδοσφαιρικής βίας και επεισοδίων σε αγώνες Champions League και Europa League από τις 55 Ομοσπονδίες της UEFA. Και η ίδια άσχημη εικόνα υπάρχει και στις εγχώριες διοργανώσεις.
Επικύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης (03/07/2016).
Εφαρμογή του σχεδίου δράσης και των προτάσεων της αναφοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (2017).
Εφαρμογή του προγράμματος που εκπόνησε η UEFA το 2018.
Το Τοπίο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
Το ελληνικό ποδόσφαιρο επηρεάζεται από τη σχέση ιδιοκτητών ΜΜΕ με ποδοσφαιρικές ομάδες. H κάλυψη των αγώνων σημαδεύεται από «διαίρεση» των ΜΜΕ. Ο σχολιασμός των ποδοσφαιρικών ζητημάτων σπάνια παρατηρείται ως «ουδέτερος».
Ενώ τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο έχουν καθήκον να μεταφέρουν ειδήσεις στο κοινό τους, το στιλ της κάλυψης και η επιρροή της ατζέντας κάθε ομάδας είναι χαρακτηριστικά των ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Κάποια ΜΜΕ κυριαρχούνται από πομπώδεις τίτλους και όχι ισορροπημένα ρεπορτάζ. Ασκούν πίεση σε αξιωματούχους των αγώνων και πειθαρχικά όργανα.
Τα επίπεδα μίσους αντιπάλων οπαδών όχι μόνο καταγράφονται στα ΜΜΕ, αλλά υποδαυλίζονται και αναζωπυρώνονται από τα μονόπλευρα ρεπορτάζ.
ΣΥΝΟΨΗ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου πρέπει να δράσουν πάνω στις συστάσεις και στις προτάσεις αυτής της Μελέτης.
Είναι απολύτως κρίσιμη η δημιουργία μακροχρόνιας στρατηγικής έπειτα από διαβούλευση όλων των φορέων του αθλήματος.
Η στρατηγική πρέπει να επικεντρώνεται στη βελτίωση της εικόνας, στην αύξηση της συμμετοχής, στην καλή διακυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα και στην προώθηση περισσότερων και ίσων ευκαιριών.
H FIFA και η UEFA θα βοηθήσουν την ΕΠΟ να θέσει τη δομή της μεταρρύθμισης. Το πρόγραμμα Football Federation of the Future (FFF) καλύπτει όλες τις απαιτήσεις ανάπτυξης με ορίζοντα το 2025.
H ΕΠΟ πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να αναθεωρήσει τις οργανωτικές δομές της.
Όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου πρέπει να εκπροσωπούνται επαρκώς στα αποφασιστικά όργανα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια πιο αντιπροσωπευτική και διευρυμένη ΕΠΟ.
Η ελληνική Κυβέρνηση να επικεντρώσει στα θέματα της ακεραιότητας των αγώνων, προκειμένου να πολεμήσει την απειλή των χειραγωγημένων αγώνων, της διαφθοράς και της βίας.
Η ελληνική Κυβέρνηση να υποστηρίξει προγράμματα ανάπτυξης στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με τα έσοδά της από το Στοίχημα, χρηματοδοτώντας τις ΕΠΣ.
Επένδυση σε Εθνικό Ποδοσφαιρικό Κέντρο, που θα φιλοξενεί όλες τις εθνικές ομάδες.
FIFA, UEFA, EΠΟ και η ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να δεσμευτούν ότι θα δουλέψουν μαζί για το καλό του ποδοσφαίρου, εφαρμόζοντας τις συστάσεις αυτής της Μελέτης. Να συμφωνηθεί ότι θα συναντώνται μηνιαίως.
(http://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/gallery/public/left3.jpg?itok=irKJvCqx)
gazzetta.gr
Τι καλά θα ήταν να γινόταν.Θα απολαμβάναμε επιτέλους λίγο ποδόσφαιρο.Αλλά ως συνήθως δεν θα γίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα ή θα γίνει αυτό που συμφέρει τον δυνατό.Τουλάχιστον δεν μπορούμε να κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας και να λέμε για κουτόφραγκους.
-
Το ελληνικό ποδόσφαιρο φωνάζει ότι δεν θέλει να αλλάξει
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/scale_n_crop_812x457/public/article/2020-12/peirfinal.jpg?itok=Ev27fbl1)
Περί στημένων. Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος.
Δεν του πήρε ούτε έναν μήνα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου για να τρολάρει την ελληνική κυβέρνηση, η οποία στις 20 Νοεμβρίου ανακοίνωσε ότι βάζει σε λειτουργία την Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας και ότι στοχεύει μέσα από την δράση της να πατάξει την διαφθορά στον αθλητισμό και τα στημένα παιχνίδια.
Δεν του πήρε παρά μόνο πέντε – έξι ημέρες του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου για να τρολάρει την ελληνική κυβέρνηση, η οποία στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας διαφήμισε ότι ήρθε σε συμφωνία με τις διοικήσεις των μεγάλων ομάδων προκειμένου να επιλέξουν μαζί μια διοίκηση κοινής αποδοχής για την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.
Ένα Αρης – ΠΑΟΚ τους ήταν, όλων, αρκετό για να τα τινάξει όλα στον αέρα, και να φέρει το ποδόσφαιρο σε πιο δύσκολη θέση από αυτή στην οποία βρισκόταν μέχρι την περασμένη Κυριακή.
Ηταν σαν να ήθελε το ποδόσφαιρο να υπενθυμίσει προς όλους με την συμπεριφορά του ότι δεν έχει απολύτως καμία διάθεση να αλλάξει, δηλαδή να καθαρίσει και να εκπολιτιστεί προκειμένου να αναπτυχθεί. Επιθυμεί να συνεχίσει να παράγει βία, λεκτική ή φυσική, επιθυμεί να κάνει μπούλινγκ και να πολεμά με όλα τα μέσα για να επιβάλει τον νόμο των μικροσυμφερόντων του, τα οποία προφανώς δεν είναι ίδια με τα συμφέροντα του ποδοσφαίρου.
Δεν είμαι μάντης, αλλά αν έβρισκα καλή απόδοση θα στοιχημάτιζα ότι δεν θα γίνει τίποτα στην υπόθεση της καταγγελίας για απόπειρα δωροδοκίας. Αν κάτι βλέπω ότι θα συμβεί, είναι ότι θα επηρεαστεί αρνητικά η καριέρα ενός 21χρονου ποδοσφαιριστή, του Μάριου Σιαμπάνη.
Δεν είμαι μάντης, αλλά αν έβρισκα καλή απόδοση θα στοιχημάτιζα ότι η ΕΠΟ θα διοικηθεί από μια διοίκηση σαν αυτή που είχε σήμερα, χθες, προχθές, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δηλαδή ότι θα καταλήξει στα σκουπίδια το πόρισμα της UEFA μετά την μελέτη που έκανε για να μας πει τι δεν πηγαίνει καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο το οποίο συνδιοικεί εδώ και χρόνια.
Δεν είμαι μάντης, αλλά αν έβρισκα καλή απόδοση θα στοιχημάτιζα ότι η σημερινή κυβέρνηση θα κάνει με το ποδόσφαιρο ακριβώς ό,τι έκαναν όλες οι προηγούμενες: το κορόιδο.
Δεν είμαι μάντης, αλλά αν έβρισκα καλή απόδοση θα στοιχημάτιζα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο θα συνεχίσει με το ίδιο στήσιμο. Όπως ήταν στημένο προχθές και χθες, έτσι θα συνεχίσει. Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο δεν στήνεται ποτέ σωστά επειδή δεν στήνεται για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του αθλήματος, δηλαδή δεν στήνεται ποτέ από κάποιον που ενδιαφέρεται για την εξυγίανσή του και την ανάπτυξή του. Στήνεται πάντα για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα αυτών που το βάζουν, το ποδόσφαιρο, στο χέρι.
Για να αλλάξει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, πρέπει να αλλάξει η Ελλάδα. Βλέπετε κάποιον γύρω μας με διάθεση για αλλαγή;
gazzetta.gr
-
Η θέα από το Ποικίλο Όρος. Μια συλλεκτική φωτογραφία για τους λάτρεις της άναρχης δόμησης, του Άρη Πετρούπολης και της μεταθανάτιας ζωής.
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/143405469_10159500585555931_5433739480916314816_n.jpg?_nc_cat=1&ccb=2&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=BvYdMke-CR4AX_hdZos&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=4d4c3b03392e84ba5bfab06bdbbc9836&oe=6038A1E3)
Οι φωτογραφίες είναι της @Tonia Aggelidi και τραβήχτηκαν πριν λίγες μέρες.
El Sombrero
-
Μια χαρά φαίνεται ο αγωνιστικός χώρος, καλύτερος από Ζωσιμάδες. Οπότε μήπως να δηλώσουμε αυτό το γήπεδο σαν έδρα?!?! :P :P
Το νεκροταφείο θα το χρησιμοποιήσουμε σαν φόβητρο για να μην αναστένουμε τους πεθαμένους, μιας και είναι διαχρονική συνήθεια της ΑΜΟ.
-
(https://im2.7job.gr/sites/default/files/imagecache/1200x675/article/2021/05/334221-tsatsos.jpg)
Σωτήρης Τσάτσος για Γ’ Εθνική: «Ποδοσφαιριστές ζουν στην εξαθλίωση, έχουμε τρεις απόπειρες αυτοκτονίας» [Ηχητικό]
Ο Σωτήρης Τσάτσος, ποδοσφαιριστής του ΑΟ Διαβολιτσίου στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής και πρώην παίκτης αρκετών ομάδων της Σούπερ Λίγκ όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα και η Βέροια, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «105.5 Στο Κόκκινο», εξέφρασε την αντίθεση του με τη διακοπή του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής, υποστηρίζοντας πως «υπάρχουν ποδοσφαιριστές που ζουν στην εξαθλίωση», αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι «έχουμε τρεις απόπειρες αυτοκτονίας αθλητών στη Θεσσαλονίκη».
«Δεν αρκούμαστε στα ψέματα που μας λέει η κυβέρνηση, έχουμε καταθέσει ένα πολύ αυστηρό πρωτόκολλο και δεν καταλαβαίνουμε γιατί ενώ άλλες κατηγορίες αγωνίζονται, εμείς δεν αγωνιζόμαστε», δήλωσε ο κ. Τσάτσος, ο οποίος συνέχισε, αναφέροντας ότι «έχουμε δημιουργήσει ένα άτυπο θεσμικό όργανο για να εκπροσωπούμαστε στις διάφορες συζητήσεις. Μετά από 3.5 μήνες υπάρχουν ποδοσφαιριστές που ζούνε στην εξαθλίωση».
«Είναι πάρα πολύ σοβαρή η κατάσταση. Δεν είμαστε απλά στα όριά μας, τα έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Από τις αρχές Νοεμβρίου μέχρι σήμερα δεν έχουμε καθόλου έσοδα, έχουμε επανειλημμένα πιέσει να ενταχθούμε στην όποια βοήθεια γιατί είμαστε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και δεν έχουμε επαγγελματικά συμβόλαια», τόνισε ο ποδοσφαιριστής, ενώ, όσον αφορά την αυριανή (5/2), συγκέντρωση διαμαρτυρίας αθλητών που προγραμματίζεται για αύριο στο Σύνταγμα, ανέφερε:
«Θα γίνει μια ειρηνική και ιστορική διαδήλωση στο Σύνταγμα, δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά να βγούμε αθλητές στο δρόμο, είναι ένα σημάδι πως κάτι αρχίζει και αλλάζει για να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον και για μας και για τα νέα παιδιά. Στα σχολεία τα παιδιά δεν κινδυνεύουν αλλά εμείς στο γήπεδο 9.000 τετραγωνικών είναι επικίνδυνα;».
https://soundcloud.com/user-899349255
tvxs.gr
«Υπέροχα πράγματα»
-
ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΑ» ΕΦΤΑΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής έγινε viral στην Αργεντινή: «Αιχμάλωτος στην πόλη του»
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/scale_n_crop_812x457/public/article/2021-02/xatzipanagis.jpg?itok=48RkMSos)
Οι απίστευτες ντρίμπλες και τα θεαματικά γκολ του Βασίλη Χατζηπαναγή έγιναν θέμα στην Αργεντινή με τα media της χώρας να υποκλίνονται με καθυστέρηση δεκαετιών στη σπάνια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα του!
Ο δημοφιλής Αργεντινός δημοσιογράφος, Χουάν Πάμπλο Βάρσκι έκανε την αρχή δημοσιεύοντας στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter (με περισσότερους από 1,7 εκατ. ακόλουθους) video διάρκειας 2 λεπτών και 11 δευτερολέπτων με στιγμιότυπα από την καριέρα του Βασίλη Χατζηπαναγή.
Το video έγινε viral από χιλιάδες Αργεντινούς ποδοσφαιρόφιλους που αναρωτιόντουσαν ποιος είναι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που έκανε ότι ήθελε με την μπάλα στα πόδια παραπέμποντας στον τεράστιο Ντιέγκο Μαραντόνα.
Την σκυτάλη πήρε στη συνέχεια η ιστοσελίδα lastimaanadiemaestro.com, που φιλοξένησε ένα εκτενές αφιέρωμα στον «Βάσια».
Το άρθρο τιτλοφορείται: «αιχμάλωτος στην πόλη μου» και καταγράφεται όλη η πορεία του Βασίλη Χατζηπαναγή. Από την εποχή που αγωνιζόταν στην Παχτακόρ, τον ερχομό του στην Ελλάδα και τον Ηρακλή, το προσωνύμιο του «ο Έλληνας Μαραντόνα» αλλά και το γεγονός πως παγιδεύθηκε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας με συνέπεια να μην μπορεί να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας.
Παράλληλα επισημαίνεται πως ο μοναδικός διεθνής τίτλος που κατέκτησε ο «μάγος της μπάλας» ήταν το Βαλκανικό Κύπελλο με τον Ηρακλή το 1985, αλλά και το ενδιαφέρον που επέδειξαν μεταξύ άλλων Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Άρσεναλ και Στουτγκάρδη για την απόκτηση του με τον Ηρακλή να αρνείται πεισματικά να τον παραχωρήσει εκμεταλλευόμενος το πολυετές συμβόλαιο του.
twitter (https://twitter.com/VarskySports/status/1354868695730958337?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1354868695730958337%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.gazzetta.gr%2Ffootball%2Fworld%2Farticle%2F1563018%2Fo-vasilis-hatzipanagis-egine-viral-stin-argentini-aihmalotos-stin-poli-toy)
gazzetta.gr
-
Εξαφάνιση 24χρονου ράπερ στην Θεσσαλονίκη: «Φοβάμαι μην κάνει κακό στον εαυτό του», λέει η μητέρα του (vid)
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/scale_n_crop_812x457/public/article/2021-02/raper.jpg?itok=9MdVA-dc)
Συνεχίζεται το θρίλερ με τον αγνοούμενο ράπερ από την Θεσσαλονίκη. Τι ανέφερε η μητέρα του.
Συναγερμός έχει σημάνει για την εξαφάνιση γνωστού ράπερ στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος αγνοείται από το βράδυ της Δευτέρας.
Η γιαγιά του, χθες, προχώρησε σε δήλωση εξαφάνισης στην αστυνομία και έχει ξεκινήσει επιχείρηση για τον εντοπισμό του.
Η μητέρα του μίλησε στην εκπομπή «Αλήθειες με την Ζήνα» και ανέφερε πως η ίδια ζει στην Γερμανία και πως θα επιστρέψει στην Ελλάδα, καθώς ανησυχεί για το παιδί της.
«Είναι ένα ευαίσθητο παιδί, φοβάμαι μην κάνει κακό στον εαυτό του», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Τι έχει συμβεί
Ο 24χρονος την περασμένη Δευτέρα, πριν εξαφανιστεί, είχε ανεβάσει στα social media ένα βίντεο με το οποίο αποχαιρετούσε φίλους και γνωστούς, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σκοπεύει να βάλει τέλος στη ζωή του.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Μακεδονία», το βίντεο ανέβηκε στο Instagram μετά τη 01:00 το βράδυ της Δευτέρας και οι αρχές ενημερώθηκαν νωρίς το πρωί της Τρίτης.
Τη νύχτα υπήρξε κινητοποίηση από τους χρήστες της πλατφόρμας, οι οποίοι κοινοποίησαν το βίντεο και ζητούσαν την παρέμβαση των αρχών.
«Πρώτα από όλα συγνώμη από τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου και τους έκανα να ντραπούν. Ξέρω όλοι ψάχνετε να με δείρετε, να με χλευάσατε, να μου κάνετε κακό. Σας καταλαβαίνω. Αλλά ακούστε την αλήθεια. Είμαι χρόνια χρήστης κοκαΐνης, γι’ αυτό έχω και δικαστήρια. Είχα μπλέξει σε κύκλωμα με αφέντρες. Είναι από χθες στο βίντεο. Τις είχα γνωρίσει στο μαγαζί που δούλευα υποδοχή στη Θεσσαλονίκη. Πήγαμε σπίτι τους, ξεκινήσαμε να πίνουμε και πήραμε και LSD. Έγινε μια φορά, τις επόμενες με εκβιάζανε με το βίντεο. Από τότε μου παίρνανε λεφτά και με απειλούσανε», έλεγε στο βίντεό του ο ράπερ.
«Είμαι 24 ετών και θέλω να αυτοκτονήσω. Αυτό πιστεύω θέλατε εξ’ αρχής όσοι το ανεβάσατε. Πόσο μίσος υπάρχει στην Ελλάδα του ’21; Τέσσερις μήνες στην καραντίνα, ψυχίατρο, ζάναξ. Αλλά πάντα ο φόβος να μην με ξανά ενοχλήσουν», συνέχισε.
Το βίντεο μετά από λίγη ώρα «κατέβηκε» από τον λογαριασμό του.
Το ροζ βίντεο
Ένα ροζ βίντεο που αναρτήθηκε στα social media ήταν -όπως όλα δείχνουν- εκείνο που τον έκανε να προβεί σε αυτές τις δηλώσεις.
Όταν αναρτήθηκε το εν λόγω βίντεο αρκετοί χρήστες των social media άρχισαν να χλευάζουν τον ράπερ, κυρίως για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του, καθώς φέρεται να φοράει γυναικεία εσώρουχα.
Έγινε αμέσως viral, καθώς κοινοποιήθηκε από πολλούς χρήστες και προωθήθηκε σε ιδιωτικές και ομαδικές συνομιλίες.
Οι περισσότεροι γνωστοί instagramers ζητούσαν να κάνουν όλοι αναφορές για να κατέβει το συγκεκριμένο οπτικό υλικό, αλλά και να παρέμβουν οι αρμόδιες Αρχές.
Αρκετοί ήταν, επίσης, εκείνοι που είπαν πως το βίντεο είναι προωθητική ενέργεια για το νέο του τραγούδι, που ανέβηκε στο YouTube στις 7 Φεβρουαρίου.
Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, μέχρι και αυτή την ώρα δεν έχει εντοπιστεί ο 24χρονος, ενώ σύμφωνα με το ΕΚΑΒ δεν έχει δεχθεί κλήση για απόπειρα αυτοκτονίας από χθες το βράδυ.
Μάλιστα πριν από λίγες ώρες, βγήκε και ανακοίνωση για την εξαφάνισή του από το Aber Alert.
https://www.gazzetta.gr/plus/koinwnia/article/1563224/exafanisi-24hronoy-raper-stin-thessaloniki-fovamai-min-kanei-kako-ston-eayto-toy-leei-i-mitera-toy
Ένα παιδί που πέρασε από τα Γιάννινα και από τις υποδομές του ΠΑΣ.Να βρεθεί ζωντανός και να λάβει βοήθεια.
-
Η Επαρχία πρέπει να αναστηθεί ποδοσφαιρικά και κοινωνικά
(https://www.dieci10.gr/wp-content/uploads/2021/02/mitsibonas-696x418.jpg)
Στην Επαρχία κοιτάξτε να στηρίξετε τις ομάδες σας και να τοποθετήσετε ποδοσφαιρανθρώπους σε διοικήσεις και ακαδημίες.
Ειναι κρίμα πραγματικα,όταν υπάρχει τόσος κόσμος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε όλη την Ελλάδα,να μην βλέπεις να κονταροχτυπιούνται στην μεγάλη κατηγορία, ομάδες όπως Δόξα Δραμας, Καβάλα, Πανσερραϊκός, Καλαμάτα, Πανηλειακός, Παναχαϊκή, Νίκη Βόλου, Ολυμπιακός Βόλου, Καστοριά, Κόρινθος, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Πιερικός, Εδεσσαϊκός, Νάουσα, Βέροια και φυσικά από Θεσσαλονίκη…ο Απόλλων Καλαμαριάς και από Αθήνα..Ιωνικός, Προοδευτική, Εθνικός, Απόλλων Αθηνών και πόσες ακόμα ομάδες σε όλη την επικράτεια.
Αν σε όλες αυτές τις ομάδες προσθέσουμε και ΑΕΛ,ΠΑΣ,ΟΦΗ, Ξάνθη φανταστείτε τι πρωταθληματάρα θα γινόταν και τι κερκιδάρες θα βλέπαμε στα τοπικά ντέρμπι.
Μακάρι κάποια στιγμή, αυτό που έκανε η Λάρισα το 1988 να το βλέπαμε πιο συχνά στο πρωτάθλημα μας και φυσικά να υπάρχουν ανθρωποι σε όλες τις ομάδες, που δεν προσκυνάνε απλά το χρήμα αλλά να σέβονται την πόλη τους και τους συμπολίτες τους.
Δεν έχετε να ζηλέψετε τίποτα,από κανέναν..Αρκει ο καθένας να στηρίξει την ομάδα της πόλης του και να νοιάζεται για την εντιμότητα των συλλόγων. Το ίδιο ισχύει και για τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, όπου κι’εκει με το ποδόσφαιρο υπάρχουν πάρα πολλοί που ασχολούνται μόνο για το θεαθήναι και τη λεζάντα και όσους λίγο η πολύ τους κόβει, έχουν γυρίσει την πλάτη τους σε όσα βλέπουν.
Ενας από μόνος του, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, πρέπει να ενωθούν πολλά άτομα με κοινό στόχο και σκοπό, να φτιάξουν το ποδόσφαιρο και μεσα από αυτό και την κοινωνία, είναι αλληλένδετα,οσο κι’αν δεν το βλέπουν μερικοί.
dieci10.gr
-
Lamanif: Τον πήγαν στο νοσοκομείο και μετά για κατάθεση (vid)
Αναλυτικά ο εντοπισμός του οι κινήσεις που ακολούθησαν από την Ελληνική Αστυνομία που έφτασε στο σημείο.
Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στο θέμα της εξαφάνισης του Lamanif, τα ίχνη του οποίου είχαν χαθεί από τα ξημερώματα της Τρίτης με αποτέλεσμα να εκδοθεί silver alert για τον εντοπισμό του.
Όπως ανακοίνωσε η Αγγελική Νικολούλη, τα ξημερώματα του Σαββάτου, ο Λάμπρος Μανιφάβας λίγο πριν το κλείσιμο της εκπομπής «Φως στο Τούνελ» βρέθηκε, ενώ λίγο το πρωί άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες που ήθελαν τον 24χρονο ράπερ να βρίσκεται στο νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση.
Όπως αναφέρει το thestival, για τον εντοπισμό του είχε συστηθεί ειδική ομάδα από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης που κατάφερε να τον βρει στην ανατολή πλευρά της πόλης και συγκεκριμένα στην Ανάληψη.
Βρισκόταν σε έναν υπαίθριο χώρο μόνος του και δεν ήταν σε τόσο καλή κατάσταση. Για αυτό και οδηγήθηκε από τους αστυνομικούς, για προληπτικούς λόγους, στο νοσοκομείο προκειμένου να υποβληθεί σε εξετάσεις.
Μόλις αυτές ολοκληρώθηκαν, μεταφέρθηκε από εκεί στο Αστυνομικό Μέγαρο, προκειμένου να δώσει κατάθεση, όπως απαιτείται από τη στιγμή που είχε δηλωθεί η εξαφάνισή του.
https://www.gazzetta.gr/plus/koinwnia/article/1564247/lamanif-ton-pigan-sto-nosokomeio-kai-meta-gia-katathesi-vid
Όταν η Νικολούλη βρίσκει τους αγνοούμενους αλλά όχι οι υπεύθυνοι.Τι να πεις.
Πάλι καλά βρέθηκε το παιδί και μακάρι να έχει την ανάλογη βοήθεια για να ξεπεράσει τα προβλήματα του.
-
Οι Έλληνες είμαστε ρατσιστές με τις γυναίκες στο ποδόσφαιρο
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/scale_n_crop_812x457/public/article/2021-02/gynaikeiopodosfairo.jpg?itok=5BMFjamJ)
Ο Βασίλης Σαμπράκος συζητά με μια ποδοσφαιρίστρια και έναν προπονητή - μελετητή του γυναικείου ποδοσφαίρου για την Ελλάδα, τη μόνη χώρα στην Ευρώπη που απαγορεύει σήμερα στις γυναίκες ακόμη και να προπονούνται, τη μόνη χώρα που έχει επιβάλει lockdown στο πρωτάθλημα της Α’ εθνικής κατηγορίας.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι Έλληνες που σήμερα αποφασίζουν, δηλαδή αυτοί που ασκούν διοίκηση είμαστε ρατσιστές απέναντι στις γυναίκες. Είμαστε άντρες, την έχουμε δει άντρες, και τις βάζουμε από κάτω τις γυναίκες. Τις υποτιμούμε τόσο, που δεν τους αναγνωρίζουμε τα βασικά δικαιώματα. Μεγάλωσα με το “το ποδόσφαιρο είναι καθρέφτης της κοινωνίας” κλισέ. Ώρα να κοιταχτούμε λοιπόν μεταξύ μας και να κοιτάξουμε, με το παράδειγμα του ποδοσφαίρου, πώς αντιμετωπίζει η Ελλάδα τα δικαιώματα της γυναίκας, δηλαδή ποια είναι η στάση της στην υπόθεση του ποδοσφαίρου.
Προ ημερών η FiFpro, ο παγκόσμιος σύνδεσμος των ποδοσφαιριστών, απέστειλε ένα γράμμα προς την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για να μας πει ωμά ότι είμαστε απολίτιστοι, διότι είμαστε η μόνη χώρα που όχι απλώς δεν έχει επιτρέψει την διεξαγωγή του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου των γυναικών της Α’ κατηγορίας αλλά δεν έχει επιτρέψει στις γυναίκες ούτε να επιστρέψουν στις προπονήσεις. Προσέξτε, το πρωτάθλημα γυναικών της Α’ εθνικής κατηγορίας είναι το μοναδικό πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας που δεν παίζεται αυτή τη στιγμή ανά την Ευρώπη.
Προτού συνεχίσω, δώστε 50’’ δευτερόλεπτα από τον χρόνο σας για να ακούσετε και να δείτε τις παίκτριες της Εθνικής Ομάδας σε αυτό το βίντεο:
Κορίτσια και γυναίκες που παίζουν ποδόσφαιρο, ζουν χωρίς ποδόσφαιρο εδώ και περίπου έναν χρόνο, την ίδια ώρα που βλέπουν τους άντρες της αντίστοιχης κατηγορίας να παίζουν. Την ίδια ώρα που κοιτάζουν γύρω τους και βλέπουν στην Ελλάδα τις γυναίκες του βόλεϊ, του μπάσκετ, του χάντμπολ - τουλάχιστον - να προπονούνται. Την ίδια ώρα που ανά την Ευρώπη οι ποδοσφαιρίστριες παίζουν. Και η Ελλάδα τι κάνει; Η Κυβέρνηση δεν δίνει σημασία, και αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή τα media δεν δίνουν καμία σημασία. Διότι, όπως έχει αποδειχθεί με ένα σωρό ζητήματα που έχουν απασχολήσει έντονα την ελληνική κοινωνία, όταν γίνεται θόρυβος στα media και τα social media, η κυβέρνηση αντιδρά. Και συχνά δρα.
Γιατί δεν δίνουν σημασία τα media; Επειδή έτσι είμαστε γαλουχημένοι πλειοψηφικά οι άντρες της 40+ ηλικίας, που βρισκόμαστε σε θέσεις ευθύνης. Μεγαλώσαμε με παραστάσεις και ερεθίσματα που μας “δίδαξαν” να μη δίνουμε σημασία. Ο ρατσισμός σε βάρος της γυναίκας δεν περιλαμβάνεται στην λίστα με τις κοινωνικές ευαισθησίες μας, διότι είμαστε γενιές που μεγάλωσαν με “τον άντρα που σηκώνει χέρι όταν πρέπει”.
Με αφορμή την επικρατούσα κατάσταση, βρήκα την ευκαιρία να συνομιλήσω με μια ποδοσφαιρίστρια και προπονήτρια ποδοσφαίρου. Στα 23 της χρόνια, η Φανή Δοϊρανλή συμπληρώνει τον 8ο χρόνο της στο ποδόσφαιρο, τα οποία έχει ζήσει με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Στη διάρκεια της τελευταίας 3ετίας άρχισε να μελετά την προπονητική και πήρε το πρώτο δίπλωμα, το UEFA C. Άρχισε να εργάζεται ως προπονήτρια σε ακαδημία, και να συνδυάζει τα πρώτα βήματα της προπονητικής με την ενεργή ποδοσφαιρική καριέρα. Μια ζωή ποδόσφαιρο. Ένα κορίτσι 23 ετών καρφωμένο εδώ και περίπου έναν χρόνο στο σπίτι, μακριά από το ποδόσφαιρο και την εργασία της, το οποίο σήμερα μένει πίσω την ώρα που όπου αλλού στην Ευρώπη οι αθλήτριες της γενιάς και του επιπέδου της αγωνίζονται. Της ζήτησα να μου γράψει ένα σημείωμα με την εμπειρία της στο ποδόσφαιρο, το οποίο μοιράζομαι σήμερα μαζί σας:
Η στάση της Πολιτείας εγείρει ζητήματα ισότητας και σεβασμού
“Όταν πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο στα 15 μου, ποτέ δεν περίμενα ότι θα έχει τέτοια επιρροή στην ζωή μου. Μέσα σε αυτά τα χρόνια κατάφερα να αγωνιστώ στην ομάδα που αγαπώ και υποστηρίζω από παιδί, τον ΠΑΟΚ, να αγωνιστώ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, να κάνω συμμετοχές με τις εθνικές ομάδες κορασίδων και νεανίδων, να κάνω φίλους και να γνωρίσω το άθλημα από μία άλλη πτυχή, αυτήν της προπονητικής.
Το ποδόσφαιρο σαν άθλημα ανεξαρτήτως φύλου μπορεί να σου προσφέρει δυνατές συγκινήσεις, έντονες στιγμές και μεγάλες απογοητεύσεις, συναισθήματα που εναλλάσσονται συνέχεια. Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία του αθλήματος και ο λόγος που το καθιστά το δημοφιλέστερο άθλημα πάνω στον πλανήτη. Προερχόμενη από ένα ατομικό άθλημα (τένις) γνώρισα μέσα από το ποδόσφαιρο την μαγεία της ομαδικότητας, της συνεργασίας και μου δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστώ δίπλα σε αθλήτριες με μεγάλη εμπειρία. Είχα φυσικά την τιμή και την τύχη να είμαι μέλος της καλύτερης ομάδας της Ελλάδος και να πανηγυρίσω τίτλους σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Ωστόσο όλη αυτή η εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια συνοδεύεται από μία σκιά και πολλά ερωτηματικά που αφορούν την αντιμετώπιση που έχει το γυναικείο ποδόσφαιρο από την πολιτεία, την κοινωνία και όλους τους αρμοδίους φορείς συμπεριλαμβανομένης και της ομοσπονδίας.
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-02-15/doiranli11.jpg)
Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι ερασιτεχνικό με ότι αυτό συνεπάγεται, για την ποιότητα του πρωταθλήματος, τις εγκαταστάσεις που συχνά αγωνιζόμαστε με κίνδυνο της σωματικής μας ακεραιότητας και φυσικά και από άποψη οικονομικών απολαβών. Οι πιθανότητες μία αθλήτρια να βιοπορίζεται αποκλειστικά από το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι από ελάχιστες έως μηδενικές και οι ομάδες που μπορούν να σου προσφέρουν μια τέτοια οικονομική κάλυψη είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Οι περισσότερες εργαζόμαστε παράλληλα με την ιδιότητα μας σαν αθλήτριες και αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο στην απόδοσή μας και κατ’ επέκταση στην ποιότητα ολόκληρου του πρωταθλήματος, καθώς δεν μπορεί να τηρηθεί η καθημερινότητα ενός αθλητή με τις απαιτήσεις που αυτή περιλαμβάνει. Την στιγμή που σε όλη την Ευρώπη το γυναικείο ποδόσφαιρο γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη και αντιμετωπίζεται ισότιμα με το αντρικό, απολαμβάνοντας την αποδοχή του κόσμου, στην Ελλάδα οι αθλήτριες που έχουν φιλοδοξίες, όνειρα και στόχους δυστυχώς πρέπει να αντιμετωπίσουν το δίλλημα του να τα κυνηγήσουν σε μία άλλη χώρα ή να τα εγκαταλείψουν και να συμβιβαστούν με την ελληνική πραγματικότητα που θέτει το γυναικείο ποδόσφαιρο στο περιθώριο. Ήδη τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα κορίτσια αποφασίζουν να «μεταναστεύσουν» στο εξωτερικό διεκδικώντας όσα δεν μπόρεσαν να βρουν στην Ελλάδα, δηλαδή καλύτερες συνθήκες σε ποδοσφαιρικό, κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο. Το Νοέμβριο η εθνική μας ομάδα αγωνίστηκε εναντίον της υπερδύναμης Γερμανίας μετά από 25 μέρες αποχής από τις προπονήσεις, κινδυνεύοντας με τραυματισμούς, τον Μάρτιο ολοκληρώνουμε έναν χρόνο που το πρωτάθλημα μας παραμένει ανενεργό και δεκάδες αθλήτριες βρίσκονται στον αέρα. Το συγκεκριμένο ζήτημα καλλιεργεί μία ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ των αθλημάτων, καθώς είμαστε το μοναδικό πρωτάθλημα Α’ Εθνικής σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, στο οποίο απαγορεύονται οι προπονήσεις χωρίς καμία αιτιολόγηση! Η στάση της Πολιτείας, διαχρονικά αλλά και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εγείρει ζητήματα ισότητας και σεβασμού, δείχνει ότι η χρόνια υποβάθμιση του γυναικείου ποδοσφαίρου είναι καθαρή επιλογή και οφείλεται στην αδιαφορία για την ανάπτυξη του, θεσμικά και αγωνιστικά και στην άποψη που συντηρείται για τον ρόλο της γυναίκας σ’ αυτό.
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-02-15/doiranli1.jpg)
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες κάνουμε δειλά δειλά τα πρώτα μας βήματα στον χώρο της προπονητικής, κυρίως σε επίπεδο ακαδημιών. Η αλήθεια είναι ότι στα δικά μου πρώτα βήματα στην προπονητική, συνάντησα ανθρώπους που έδειχναν επιφυλακτικοί για την ικανότητα μιας γυναίκας να εκπαιδεύσει νεαρούς ποδοσφαιριστές. Η εικόνα μιας γυναίκας προπονήτριας δεν ήταν συνηθισμένη και συχνά υπήρχαν βλέμματα μέσα και έξω από το γήπεδο που μου προκαλούσαν αμηχανία, μέχρι να αισθανθώ σίγουρη για τον εαυτό μου ως προπονήτρια. Στην πορεία μου όμως βρέθηκαν και άνθρωποι που μου έδειξαν εμπιστοσύνη και μου έδωσαν ευκαιρίες και τους ευχαριστώ για αυτό. Τα παιδιά δέχτηκαν με χαρά και χωρίς δισταγμούς μια γυναίκα για προπονήτριά τους, σημαντικό ρόλο σε αυτό θεωρώ ότι έπαιξε και η ιδιότητα μου ως εν ενεργεία ποδοσφαιρίστρια. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια η ιδέα μιας γυναίκας προπονήτριας ακαδημίας έχει ωριμάσει και δίνονται περισσότερες ευκαιρίες. Θα χρειαστεί όμως χρόνο ή καλύτερα χρόνια για να αποκτήσει η γυναίκα προπονήτρια ίσες ευκαιρίες σε σχέση με τους άντρες και να αποκτήσουν καίριες θέσεις στην ποδοσφαιρική βιομηχανία όπως πλέον συμβαίνει σε χώρες του εξωτερικού.
Ελπίζω στο μέλλον να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες για την ισότιμη θέση της γυναίκας στο χώρο του ποδοσφαίρου είτε ως αθλήτρια είτε ως προπονήτρια, εμείς από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το άθλημα που αγαπάμε”.
“Μια πράξη έμφυλης ανισότητας”
Πάνω στο ίδιο θέμα έκανα μια συζήτηση με τον Βαγγέλη Καραμουλά, ίσως τον μοναδικό Έλληνα που έχει ερευνήσει επιστημονικά το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο. Έναν πτυχιούχο ΤΕΦΑΑ - με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο- προπονητή, που έχει φτάσει και μέχρι το UEFA A δίπλωμα, ο οποίος βρήκε νόημα να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην εκπαίδευση με ειδίκευση στη διοίκηση αθλητικών οργανισμών, και διπλωματική στον επικοινωνιακό ρόλο του Τεχνικού Διευθυντή Ακαδημιών. Ο Καραμουλάς έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία, ανθρωπολογία Αθλητισμού με ειδίκευση στις έμφυλες διαστάσεις του αθλητισμού, και διπλωματική μελέτη στο κοινωνικό προφίλ των αθλητριών ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Ο προπονητής της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου της Γλυφάδας σήμερα, ήταν για ακόμη μια φορά διαφωτιστικός στην συζήτησή μας:
Πώς κρίνεις το γεγονός της μη έναρξης των προπονήσεων στο ποδόσφαιρο γυναικών, σε σχέση και με την έγκριση στα άλλα ομαδικά αθλήματα, όπως και τη λειτουργία όλων των αντίστοιχων πρωταθλημάτων γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ευρώπη;
Όπως και να το εξετάσει κάποιος, δε θα βρει λογική εξήγηση. Με βάση τα στατιστικά των test στον αθλητισμό που δημοσίευσε ο ΠΣΑΠ και ο κύριος Αυγενάκης, και με δεδομένο την τήρηση εκ μέρους των ομάδων αυστηρού υγειονομικού πρωτοκόλλου, είναι πολύ δύσκολο να υποστηριχτεί ότι αυτή η διάκριση εναντίον του ποδοσφαίρου γυναικών στηρίζεται σε υγειονομικούς λόγους.
Γιατί λοιπόν θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό; Έχουν βάση οι αιτιάσεις των διεθνών ποδοσφαιριστριών για ρατσιστική αντιμετώπιση;
Δυστυχώς, είναι σαφές ότι πρόκειται για μία ρατσιστική συμπεριφορά. Ο αθλητισμός και ειδικότερα το πoδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι ένα πεδίο όπου διαχρονικά και κατά κόρον αναπαράγονται έμφυλα στερεότυπα και προκαταλήψεις με αποτέλεσμα την εμπέδωση της έμφυλης ανισότητας. Τα κορίτσια έχουν απόλυτο δίκιο στο βίντεο τους. Οι γυναίκες και τα κορίτσια που έχουν αποφασίσει να παίξουν ποδόσφαιρο βιώνουν καθημερινά την έμφυλη ανισότητα και τις διακρίσεις.
Είμαι σίγουρος, ότι αν ερωτηθούν αυτοί που εισηγούνται (επιτροπή λοιμοξιολόγων) και αυτοί που αποφασίζουν (κυβέρνηση) αν είναι θέμα διάκρισης λόγω του φύλου το ότι δεν έχει δοθεί άδεια για προπονήσεις στις ομάδες Α΄ Εθνικής Γυναικών, θα απαντήσουν «βεβαίως όχι, σιγά μην κάνουμε διακρίσεις, σιγά μη μας πείτε και ρατσιστές». Κι όμως, είναι (ρατσιστές), χωρίς να το καταλαβαίνουν ίσως. Είναι φανερό ότι υποκρύπτεται μία αντίληψη του τύπου «γιατί; υπάρχουν γυναίκες που παίζουν ποδόσφαιρο; και ποιος ασχολείται;». Θα λέγαμε ότι είναι ένας «συγκαλημένος mild racism». Επιστημονικά, το ότι ένας πολιτισμός θεωρεί τις γυναίκες κατώτερες είναι διακριτό από: στοιχεία πολιτισμικής ιδεολογίας (η εγκατεστημένη ευρέως αντίληψη ότι «το ποδόσφαιρο είναι ανδρικό σπορ»), συμβολικές επινοήσεις («ποδόσφαιρο, ο βασιλιάς των σπορ») και κοινωνικές ρυθμίσεις (μη έναρξη πρωταθλήματος γυναικών).
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-02-15/gynaikes2.jpg)
Που οφείλεται αυτή η ανισότητα;
Δυστυχώς, ακόμα υιοθετούνται ρατσιστικές αντιλήψεις που κατηγοριοποιούν και αξιολογούν τους ανθρώπους, εν προκειμένω σύμφωνα με το φύλο τους. Απόψεις που βασίζονται στο «βιολογικό ντερεμινισμό», που υποστηρίζει ότι οι ικανότητες του κάθε ανθρώπου και η συμπεριφορά του είναι βιολογικά προκαθορισμένες. Μία ιδιαίτερα διαδεδομένη άποψη που κατά καιρούς τροφοδότησε ακραίες και επικίνδυνες ιδεολογίες! Υποστηρίζει ότι τα αρσενικά έχουν εγγενώς κάποιο γενετικό χαρακτηριστικό που το καθιστά κυρίαρχο. Συνεπώς, οι γυναίκες είναι κατώτερες και πρέπει να παραμένουν ικανοποιημένες, υποταγμένες, απολαμβάνοντας τις χαρές της μητρότητας και της ιδιωτικότητας. Η άποψη αυτή κρίνεται παράλογη και αντιεπιστημονική. Δεν παραγνωρίζεται το ότι τα βιολογικά χαρακτηριστικά (ορμόνες, μυϊκή μάζα, δύναμη, ταχύτητα) παίζουν ένα ρόλο, αλλά οι διαφορές αποκτούν τη σημασία του ανώτερου/κατώτερου με βάση ένα αξιακό σύστημα μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό πλαίσιο. Η θέση της «έμφυτης ανισότητας» φυσικοποιεί κοινωνικές ανισότητες κι αδικίες, υπονομεύει ρητά την έννοια της ελευθερίας της βούλησης και, νομιμοποιώντας τις ιεραρχικά δομημένες κοινωνίες, διαιωνίζει την επιβολή των λίγων στους πολλούς, προωθώντας την αποδοχή και την παραίτηση από κάθε διάθεση ανατροπής.
Η ιστορική και κοινωνιολογική μελέτη έχει καταδείξει ότι ο αθλητισμός κατασκευάστηκε από τον άνδρα για τον άνδρα χωρίς να λάβει υπόψη του τις ανάγκες και τις εμπειρίες της γυναίκας. Εκκινώντας από τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Καλλιπάτειρα μέχρι και σήμερα η ιστορία του αθλητισμού είναι μία ανδρική υπόθεση. Ο θεμελιωτής των σύγχρονων ολυμπιακών ιδεωδών, ο βαρόνος De Coubertin -όπως και οι αμέσως επόμενοι διάδοχοι του- αντικατοπτρίζοντας την κυρίαρχη ιδεολογία του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου για την υποδεέστερη θέση της γυναίκας στον αθλητισμό, δήλωνε ότι η συμμετοχή των γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελούσε ένα είδος «κοινωνικής και ηθικής απόκλισης». Μόνο ήπιες μορφές άσκησης ήταν αποδεκτές, σε χώρους συνήθως ξεχωριστούς από τους άνδρες και με διαφορετικούς κανόνες, με σκοπό την επίτευξη της φυσική υγείας και της ηθικής εξύψωσής της, απορρίπτοντας κοπιαστικές μορφές άσκησης και αθλήματα με σωματική επαφή που έθεταν σε κίνδυνο την αναπαραγωγική λειτουργία της γυναίκας. Μόνο μετά από έντονους και πολύχρονους αγώνες (με πρωτεργάτρια την Alice Milliatt) κατορθώθηκε να συμπεριληφθούν και οι γυναίκες σε επίσημους αγώνες. Αξιοσημείωτο είναι ότι το ποδόσφαιρο γυναικών ήταν αποκλεισμένο από όλες τις εθνικές και διεθνείς ομοσπονδίες σχεδόν μέχρι το 1970.
Πώς εκφράζεται αυτό στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα σήμερα;
Καταρχήν να σημειώσουμε ότι, δυστυχώς, η χώρα μας κατατάσσεται τελευταία στην Ε.Ε., σύμφωνα με έκθεση της Ε.Ε., στον Δείκτη Ισότητας των Φύλων. Στο χώρο του ποδοσφαίρου τα δημογραφικά και στατιστικά στοιχεία καταδεικνύουν την ανισότητα. Πέρα από τα δημογραφικά στοιχεία, η υποβάθμιση της γυναίκας στο χώρο του ποδοσφαίρου είναι διακριτή και από τις ιεραρχικές σχέσεις. Δε θα αναφερθώ στη μη επαγγελματική κατοχύρωση των ποδοσφαιριστριών, γιατί αυτό είναι και ένα θέμα που –κατά τη γνώμη μου- το καθορίζει η αγορά. Όμως, η εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση των εθνικών ομάδων σύμφωνα με το φύλο είναι ένα μεγάλο «φάουλ» της Ε.Π.Ο.. Δεν είναι δυνατόν να ταλαιπωρείται το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για ημέρες, για αγώνα στο εξωτερικό, προκειμένου να εξοικονομηθούν λίγα χρήματα στα αεροπορικά εισιτήρια. Και το τραγικό βέβαια, απότοκο της καραντίνας του ποδοσφαίρου γυναικών, η εθνική μας ομάδα πήγε να αγωνιστεί στη Γερμανία (2η στην παγκόσμια κατάταξη) με απροπόνητες παίκτριες. Μόλις χθες, κλήθηκαν παίχτριες για προπονήσεις στην Εθνική Νεανίδων, αθλήτριες που απέχουν από αγώνες εδώ και 1 έτος και από προπονήσεις σχεδόν 4 μήνες!
Η υποεκπροσώπηση των γυναικών στους χώρους αποφάσεων και διοίκησης (Ε.Π.Ο., Ε.Π.Σ., συλλόγους), η άνιση μεταχείριση των γυναικείων ομάδων έναντι των ανδρικών σε λειτουργικά θέματα (γήπεδο, ώρες, αποδυτήρια κλπ), η (μη) προβολή ακόμα και από τα κρατικά Μ.Μ.Ε., τα συνθήματα που ακούγονται στο γήπεδο κατά κύριο λόγο –ανάδειξη της ημέτερη αρρενωπότητας και τη θηλυκοποίηση του αντιπάλου-, τα σεξιστικού περιεχομένου συνθήματα σε γυναίκες διαιτητές και δημοσιογράφους, είναι μερικά μόνο από της εκφράσεις, αλλά και η απόδειξη της έμφυλης ανισότητας και βίας στο χώρο του ποδοσφαίρου. Πρέπει κι εδώ να υπάρξει Μπεκατώρου για να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι;
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-02-15/karamoulas2.jpg)
Πώς βλέπεις την εξέλιξη του ζητήματος στο μέλλον; Υπάρχει ελπίδα; Τι προτείνεις;
Πιστεύω ότι οφείλουμε να είμαστε αισόδοξοι. Η ανάδειξη του ποδοσφαίρου γυναικών από τους διεθνείς θεσμούς διακυβέρνησης του ποδοσφαίρου (F.I.F.A., U.E.F.A.) ως βασικό πυλώνα ανάπτυξής του αποτελεί ιδιαίτερα ενθαρρυντικό γεγονός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο γυναικείος πληθυσμός αποτελεί το σημαντικότερο καταναλωτικό κοινό. Η σημαντική ανάπτυξη του ποδοσφαίρου γυναικών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (μέχρι την έναρξη της πανδημίας) είναι επίσης αξιοσημείωτη. Μέσα από την παρουσία κοριτσιών σε ακαδημίες αγοριών, όπως και οι αγώνες γυναικείων ομάδων με αγόρια βοηθάει στην αλλαγή στερεοτύπων και προκαταλήψεων μερίδας ποδοσφαιρικών παραγόντων, γονέων, ακόμα και ποδοσφαιριστών.
Πρέπει να γίνει κατανοητό στους ανθρώπους που διοικούν το ποδόσφαιρο (Ε.Π.Ο., Πολιτεία, μεγάλες ΠΑΕ) ότι η άνοδος του ποδοσφαίρου γυναικών θα βοηθήσει και στην εξέλιξη γενικά του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Μήπως είναι «κουτόφραγκοι» όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι που ιδρύουν γυναικεία τμήματα και επενδύουν μεγάλα κεφάλαια; Αντίστοιχα, η Πολιτεία δεν πρέπει να αρκείται στο να αναγνωρίζει ότι η αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας συνεπάγεται βελτίωση της θέσης και του άνδρα, με αποτέλεσμα μία καλύτερη κοινωνία για όλους, πρέπει να δράσει! Για πρώτη φορά έχουμε γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας και Υφυπουργό Ισότητας (μία πολύ άξια και δραστήρια γυναίκα). Καθήκον της Πολιτείας είναι ΑΜΕΣΑ να επανεκκινήσει τις δραστηριότητες του πρωταθλήματος Γυναικών διορθώνοντας την αδικία. Εν συνεχεία, σε συνεργασία με την ΕΠΟ και με οδηγό την επιστημονική γνώση, να εκπονηθεί ένα εθνικό σχέδιο για τη βελτίωση, ανέλιξη του ποδοσφαίρου γυναικών. Προσωπικά πιστεύω ότι η ισότητα των φύλων μπορεί να έρθει μέσα από την εξάλειψη των ανισοτήτων στα «κάστρα» ανδροπρέπειας και ανδρικής κυριαρχίας. Δε θεωρώ τυχαίο ότι οι χώρες με υψηλού επιπέδου ποδόσφαιρο γυναικών είναι και ψηλά στην κατάταξη του Ευρωπαϊκού Δείκτη Ισότητας των Φύλων.
- - - - - - -
Ντρέπομαι. Πρώτα για την ευθύνη που μου αναλογεί, ως αθλητικού δημοσιογράφου, κι ύστερα για την ευθύνη που μου αναλογεί ως κάποιου που όφειλε να έχει νοιαστεί νωρίτερα. Ζητώ συγγνώμη από τις ποδοσφαιρίστριες που δεν νοιάστηκα νωρίτερα για αυτό που ζουν ειδικά στη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών. Και περιμένω αντίδραση και δράση. Όχι από την ΕΠΟ, από την διοίκηση της οποίας έχω πάψει εδώ και χρόνια να έχω απαιτήσεις, αλλά τουλάχιστον από την κοινωνία και τελικά την Πολιτεία - δηλαδή την Κυβέρνηση. Επιτέλους, ας σταματήσουμε να δημιουργούμε σήμερα νέους λόγους για να ντρέπονται για μας τα παιδιά μας αύριο.
gazzetta.gr
-
Ποδόσφαιρο που εξαρτάται από τα μυαλά και τα κέφια του … “μεγάλου”
Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για το ελληνικό ποδόσφαιρο που ζει στην εποχή της αφηρημένης αξιολόγησης του προπονητή από έναν μεγαλομέτοχο, την ώρα που όλη η υπόλοιπη Ευρώπη ζει στην “data-driven διαδικασία λήψης αποφάσεων” εποχή και απομακρύνεται…
“Ξαφνικά” έχουν αυξηθεί οι πιθανότητες να χάσουν την δουλειά τους ο Λάζλο Μπόλονι και ο Μανόλο Χιμένεθ, ή τουλάχιστον με αυτή την εντύπωση μένει αυτός που παρακολουθεί την επικαιρότητα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ· πόσο μάλλον κάποιος που μπορεί να έχει και εσωτερική πληροφόρηση. Παραμονές της προτελευταίας αγωνιστικής της κανονικής σεζόν στην Superleague, μόνο για τις μισές από τις 6 ομάδες που προπορεύονται μπορεί να βάλει κανείς το χέρι στη φωτιά σχετικά με την πρόβλεψη ότι θα θέλουν να συνεχίσουν με τον ίδιο προπονητή στην επόμενη σεζόν. Θεωρείς δεδομένο ότι δεν θα θέλουν να αλλάξουν προπονητή ο Ολυμπιακός, ο Άρης και ο Αστέρας Τρίπολης, αλλά δεν πείθεσαι σε καμία περίπτωση ότι σήμερα ζουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν με τον ίδιο προπονητή ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός.
Προσέξτε, συζητάμε για έναν προπονητή που προσελήφθη προ τετραμήνου (Πάμπλο Γκαρσία), έναν που κοντεύει να συμπληρώσει πεντάμηνο (Μπόλονι) και έναν που δεν έχει συμπληρώσει τρίμηνο. Αν δίναμε αυτά τα στοιχεία σε έναν ξένο, που δεν παρακολουθεί τους αγώνες των ομάδων, και τον πληροφορούσαμε σχετικά με τα ρεπορτάζ που σημειώνουν ότι το ευρωπαϊκό εισιτήριο και η κατάκτηση του κυπέλλου είναι λόγοι για να μείνουν ή να φύγουν προπονητές που δεν έχουν συμπληρώσει εξάμηνο, θα απαντούσε από ένστικτο ότι “κάπως έτσι εξηγείται η σημερινή θέση του ελληνικού ποδοσφαίρου στο ευρωπαϊκό ranking”. Πώς γκέγκεν ατό, που έλεγε ο Ογκουνσότο; Πώς γίνεται τρεις από τις μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες να έχουν φτάσει σήμερα να κάνουν … προχωρημένες δεύτερες σκέψεις για προπονητές που προσέλαβαν πριν από +-100 ημέρες;
Σε μια εποχή που το κανονικό, μακριά από την Ελλάδα, βασίζει αυτές τις αποφάσεις, της αξιολόγησης του προπονητή, πάνω σε αντικειμενικά κριτήρια, με λογισμικά που αξιολογούν το έργο που παρουσιάζει ένας προπονητής και την επίτευξη των στόχων που του έχουν τεθεί από το μάνατζμεντ του συλλόγου, στην Ελλάδα αποφασίζει ακόμη “το αφεντικό”. Δηλαδή δεν υπάρχει τεχνικός διευθυντής, κι ας υπάρχει, δεν υπάρχει διευθύνων σύμβουλος, κι ας πληρώνεται, δεν υπάρχει αθλητικός διευθυντής, κι ας καλύπτεται η θέση από έναν, δεν υπάρχει κανένας άλλος παρά μόνο “ο μεγάλος”.
Στην Ελλάδα οι ποδοσφαιρικές εταιρείες ζουν στον παλμό του “μεγάλου”. Ο “μεγάλος” ορίζει την τύχη όλων των εργαζόμενων, αλλά το πρόβλημα δεν είναι εκεί· το πρόβλημα είναι ότι κρίνει με βάση τον αλγόριθμο που έχει φτιάξει το κεφάλι του ένας επιχειρηματίας που δεν σπούδασε ποδόσφαιρο, δεν λειτούργησε μέσα στο ποδόσφαιρο, και φυσικά δεν κατέκτησε ποτέ τα γνωστικά αντικείμενα που θα τον εφοδίαζαν με την τεχνογνωσία που θα τον έφερναν στη θέση να μπορεί να αξιολογήσει, μέσα από την ανάλυση των δεδομένων, το έργο ενός προπονητή, ενός τεχνικού διευθυντή, και τελικά του όποιου διευθυντή προσλαμβάνει.
Στην κανονική Ευρώπη το ποδόσφαιρο ζει στην εποχή που οι σύλλογοι κάνουν technical scouting για να βρουν προπονητή ακόμη και για την δεύτερη ομάδα τους και την ακαδημία τους. Ανιχνεύουν ταλέντα και τα αξιολογούν μέσα από την ανάλυση των στατιστικών δεδομένων που δημιουργούν οι προπονητές με τις ομάδες τους. Σε ένα απλό παράδειγμα, μια ομάδα που ψάχνει προπονητή για να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής, αναλύει την κατοχή που κάνει η ομάδα του υπό παρακολούθηση προπονητή, αναλύει την ποιότητα της κατοχής, τον τρόπο που χτίζει τις επιθέσεις, τον ρυθμό του παιχνιδιού της ομάδας - δηλαδή βάζει κάτω μια σειρά από δεδομένα προκειμένου να ξέρει αν αυτός που θα προσκαλέσει για συνεντεύξεις είναι κάποιος αντικειμενικά, και όχι υποκειμενικά, συμβατός με την ιδέα της για το ποδόσφαιρο και με την κουλτούρα του συλλόγου και φυσικά αν είναι αποτελεσματικός, επιτυχημένος. Αυτή η ανάγκη της αγοράς έχει οδηγήσει επιστήμονες και επιχειρηματίες στην ανάπτυξη πλατφορμών και λογισμικών που κάνουν αυτή τη δουλειά: αξιολογούν αντικειμενικά τη δουλειά των προπονητών και φιλτράρουν τη δουλειά ενός προπονητή με τα φίλτρα που επιθυμείς, εσύ ο “πελάτης” προκειμένου να σε βοηθήσουν να καταλάβεις αν αυτός ο προπονητής ταιριάζει στο είδος του ποδοσφαίρου που θέλεις να παίζει η ομάδα σου.
Στην Ελλάδα οι πολλοί δεν τις πληρώνουν τις πλατφόρμες και τα λογισμικά. Και ο “μεγάλος” επηρεάζεται από τον φίλο του, που είναι με το ποδόσφαιρο όσο σχετικός είναι και ο ίδιος, ή από τον γείτονα που “είχε κι αυτός ομάδα και ξέρει”, ή από τον δημοσιογράφο που έχει πάρει τον εαυτό του τόσο πολύ στα σοβαρά, ή από τον γιο του, που δεν έχει ιδέα αλλά έχει παίξει φούτμπολ μάνατζερ και ξέρει, ή από έναν συνέταιρο, ή από τα media, ή από τα social media. Ο “μεγάλος” δεν αφήνει ποτέ αυτόν που πρέπει, δηλαδή τον τεχνικό διευθυντή, να πάρει μόνος του την απόφαση για την επιλογή του προπονητή ή για την αξιολόγηση του προπονητή. Συχνά μάλιστα ο “μεγάλος” προσλαμβάνει πρώτα προπονητή και μετά τεχνικό διευθυντή. Ή κάνει πρώτα τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών και προσλαμβάνει μετά προπονητή και τεχνικό διευθυντή.
Στην Ελλάδα για το ποδόσφαιρο αποφασίζουν οι “μεγάλοι” και όχι αυτοί που λειτουργούν στο ποδόσφαιρο και το μελετούν επιστημονικά. Και αυτοί που βρίσκονται δίπλα στους “μεγάλους” φροντίζουν να διώχνουν μακριά αυτούς που κατέχουν την γνώση και την εμπειρία, διότι είναι τέτοια η ανασφάλειά τους. Φοβούνται ότι αυτοί που κατέχουν την τεχνογνωσία μπορεί να φανούν πιο χρήσιμοι στον “μεγάλο”, κι έτσι μετά ο “μεγάλος” θα “ξεστραβωθεί” και θα τους κάνει πέρα. Με τους “μεγάλους” και τα μυαλά που αυτοί κουβαλούν, το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα ξαναζήσει στιγμές σαν αυτές του παρελθόντος, με τις πολλές ευρωπαϊκές συμμετοχές. Διότι παλιά λειτουργούσε και η υπόλοιπη Ευρώπη με τους δικούς της “μεγάλους”, κι έτσι η απόσταση δεν ήταν χαοτική. Σήμερα όμως που αγορές σαν την αλβανική, την ρουμανική, την ουγγρική, την σουηδική, τη νορβηγική, δηλαδή αγορές που σήμερα βρίσκονται χαμηλότερα από την ελληνική στο UEFA ranking έχουν ήδη μπει στην “data-driven λήψη αποφάσεων” εποχή, το πιθανότερο είναι ότι αύριο το ελληνικό ποδόσφαιρο θα βρεθεί ακόμη χαμηλότερα· όχι ψηλότερα.
gazzetta.gr
-
Πόσοι θα επιστρέψουν στις κερκίδες της Superleague όταν θα ανοίξουν τα γήπεδα
Ο Βασίλης Σαμπράκος διαβάζει μια παγκόσμια έρευνα που δείχνει ότι το 42% των νέων ηλικίας 13-23 ετών δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τρομάζει στην ιδέα των ευρημάτων μιας αντίστοιχης έρευνας στην ελληνική κοινωνία.
Στο Financial Times Business of Football Summit, το ετήσιο συνέδριο για την παγκόσμια αγορά του ποδοσφαίρου, που διοργανώνεται από τους Financial Times με βασικούς ομιλιτές μερικά από τα σημαντικότερα στελέχη του πλανήτη ποδόσφαιρο, οι παράγοντες της αγοράς προβληματίστηκαν, στα μέσα του περασμένου μήνα, σχετικά με το μέλλον: την ημέρα της σταδιακής επιστροφής των θεατών στα γήπεδα, αλλά και τις προοπτικές της επόμενης πενταετίας. Ήταν ένα συνέδριο για να προβληματιστεί η ελίτ, δηλαδή τα πιο δημοφιλή ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα και οι μόνιμοι θαμώνες του Champions League. Αν προβληματίζονται όλοι αυτοί σχετικά με το πόσοι “πελάτες” θα επιστρέψουν στις κερκίδες, σκεφθείτε πόσο θα έπρεπε να προβληματίζονται πρωταθλήματα σαν το ελληνικό, που κυνηγούσαν πριν τους φυσικούς θεατές με το δίκανο.
Σε αυτό το συνέδριο ο Αντριου Γεωργίου, ο πρόεδρος του Eurosport αναφέρθηκε σε μια πρόσφατη έρευνα που δείχνει ότι το 42% των νέων, ηλικίας από 13 έως 23 ετών δεν ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο. Το γράφω και το ξαναδιαβάζω, για να το χωνέψω: περισσότεροι από 4 στους 10 νέους σήμερα στον πλανήτη δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο. Κάποτε οι σύλλογοι ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο στην προσπάθειά τους να κερδίσουν νέους και περισσότερους οπαδούς. Σήμερα ανταγωνίζονται πλατφόρμες σαν το Netflix, τις social media πλατφόρμες σαν το Facebook και το YouTube, και το online gaming που αιχμαλωτίζει τα παιδιά.
Όσα ζω στην διάρκεια των τελευταίων ετών με πείθουν ότι σε μια αντίστοιχη έρευνα στην ελληνική κοινωνία θα αποδεικνυόταν ότι το ποσοστό αγγίζει ή και ξεπερνά το 50% - αυτό άλλωστε έχω διαπιστώσει και μέσα από πανεπιστημιακές έρευνες, ποιοτικές και ποσοτικές, στις οποίες έχω συνεισφέρει. Διότι ναι, το λέει άλλωστε και η κοινή λογική, αν συμβαίνει σε χώρες με πρωταθλήματα σαν το αγγλικό να υπάρχουν τόσοι νέοι που δεν ασχολούνται με την μπάλα, πόσο μάλλον σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, της οποίας το πρωτάθλημα συνήθως στέλνει μηνύματα που λειτουργούν αποτρεπτικά προς την κοινωνία. “Σιγά μην αφήσω το παιδί να πάει στο γήπεδο να κινδυνέψει με τους αλήτες”.
Στην “2021 global sports marketing trends” έκθεσή της, η οποία εκδόθηκε προ ημερών, η Nielsen Sports, μια ηγέτιδα εταιρεία στην ανάλυση των δεδομένων της παγκόσμιας αθλητικής αγοράς, αναφερόταν, ανάμεσα σε άλλα, στην απορία και τις ανησυχίες αυτής της αγοράς σχετικά με τις αλλαγές στη συμπεριφορά του “καταναλωτή’ των αθλητικών προϊόντων μετά το πέρας της πανδημίας. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, είναι δεδομένο ότι έχουν διαμορφωθεί νέες συνήθειες, οι οποίες ακόμη δεν έχουν καταγραφεί σε όλο τους το εύρος. Συνειδητά ή όχι, ο καταναλωτής έχει παγιοποιήσει αυτές τις αλλαγές στην συμπεριφορά του και έχει διαμορφώσει νέα κουλτούρα, η οποία θα επηρεάσει, λέει η λογική, και τη νέα ψυχαγωγική ρουτίνα που θα δημιουργήσει στην εποχή του εμβολίου.
Σε μια πρόσφατη έρευνα, η οποία αναφέρεται στην έκθεση της Nielsen Sports, καταγράφηκε η αύξηση του χρόνου που περνά ο μέσος ενήλικος κάτοικος στην Αγγλία online. Από τις 3 ώρες και τα 11 λεπτά τον Σεπτέμβριο του 2018 έφτασε στις 3 ώρες και τα 29 λεπτά τον Σεπτέμβριο του 2019. Τον Απρίλιο του 2020 ο μέσος χρόνος online είχε φτάσει στις 4 ώρες και 2 λεπτά. Μέσα από όλη αυτή την εμπειρία, του lockdown, οι ψηφιακές γενιές και εκείνες που προσαρμόστηκαν στην ψηφιακή εποχή έμαθαν να βλέπουν - και - το ποδόσφαιρο αλλιώς. Μαζί με δεύτερη οθόνη. Γι’ αυτό και σήμερα η αγορά αναρωτιέται αν στο άνοιγμα των γηπέδων θα συναντήσει στις κερκίδες όσους είχε μάθει να συναντά πριν από τον κορονοϊό. Μια έρευνα της Nielsen στις ΗΠΑ έδειξε ότι στη διάρκεια του έτους Σεπτέμβριος 2019 - Σεπτέμβριος 2020 προστέθηκαν περίπου 11 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας 25-54 ετών που έμαθαν να βλέπουν αθλητικά μέσω των ψηφιακών πλατφορμών. Είπαμε, η πανδημία έχει διαμορφώσει νέες συνήθειες, δηλαδή αλλαγές που τείνουν να παγιοποιηθούν.
Αν διαβάζεις συχνά τα σημειώματά μου, θα με θυμάσαι “διαχρονικά” να αναρωτιέμαι πώς μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να μένει άπραγο και να μην προσπαθεί να ξαναμπεί στην λίστα των ψυχαγωγικών προτιμήσεων του μέσου Έλληνα. Θα θυμάσαι ενδεχομένως και κείμενα που κατέγραφαν την τάση των “πιτσιρικάδων” να ασχολούνται περισσότερο με τις ξένες ποδοσφαιρικές ομάδες παρά με τις ελληνικές. Όσα καταλαβαίνω σήμερα με οδηγούν στην εκτίμηση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο αρνείται πεισματικά να αλλάξει, όχι απλώς δεν θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη νέα πρόκληση αλλά μάλλον θα δεχθεί την χαριστική βολή. Την ώρα που οι ξένοι προβληματίζονται για την … ψηφιοποίηση της γηπεδικής εμπειρίας, δηλαδή για να δίνουν τρόπους και ερεθίσματα στους θεατές για αλληλεπίδραση μέσα από το κινητό τους την ώρα που βρίσκονται στο γήπεδο (στο FT Business of Football Summit ο διευθυντής των αθλητικών συνεργειών του facebook είπε ότι ο μέσος ποδοσφαιρόφιλος αυξάνει κατά περίπου 55% τον χρόνο παρακολούθησης του αγαπημένου του σπορ αν του δίδεται τρόπος να συνδεθεί και να αλληλεπιδράσει), το ελληνικό ποδόσφαιρο αρνείται να φτιάξει τις τουαλέτες των γηπέδων και τον χλοοτάπητα.
Οι τελευταίες 10ετίες με έχουν βρει να περιμένω μάταια την ημέρα που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα αποφασίσει να “το πάρει αλλιώς” για να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με την ελληνική κοινωνία και ειδικά για να μιλήσει με τους νέους και να τους δώσει ερεθίσματα για να αποφασίσουν να βρεθούν στα γήπεδά του. Σήμερα ρωτώ δεξιά και αριστερά να μάθω αν και τι ετοιμάζουν οι ομάδες προκειμένου να επαναλανσάρουν το προϊόν τους όταν θα επιστρέψουμε στην ελευθερία. Όσα ακούω με οδηγούν στην εκτίμηση ότι μετά από 1-2 χρόνια, σε μια επόμενη έρευνα, το 50%+ των νέων που δεν ασχολούνται με την μπάλα θα έχει γίνει 70%+. Μέχρι να φτάσουμε στην εποχή του “ουδείς ασχολείται”.
gazzetta.gr
-
(https://i.imgur.com/kZsggu2.jpg)
(https://i.imgur.com/jkO1Q3D.jpg)
(https://i.imgur.com/iryjxUr.jpg)
(https://i.imgur.com/LoP852P.jpg)
Λίγο ρετρό ελληνικό ποδόσφαιρο.Το πόσο επικίνδυνα ήταν τα γήπεδα την δεκαετία του 90.Φυσικά παραμένουν πολλές φορές ακόμα και σήμερα.
Επίσης για να δούμε πόσο ιθαγενείς είμαστε εδώ πέρα.250 εκατομμυριάκα ήθελε τότε η ΑΕΚ για να παίξει τσάμπιονς λιγκ.
-
Όσα ακούω με οδηγούν στην εκτίμηση ότι μετά από 1-2 χρόνια, σε μια επόμενη έρευνα, το 50%+ των νέων που δεν ασχολούνται με την μπάλα θα έχει γίνει 70%+
Στην Ελλάδα, το 30% (που θεωρητικά "θα ασχολείται") είναι πολύ. Στα Γιάννενα, για παράδειγμα, υπάρχουν 500 παιδιά Γυμνασίου - Λυκείου που έρχονται γήπεδο σε μόνιμη βάση; Αν υπάρχουν και τόσα, πρέπει να αντιστοιχούν κάπου στο 7-8% του συνολικού μαθητικού δυναμικού (Β/θμιας εκπαίδευσης πάντα) της πόλης.
Τι να λέμε; Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση (που δε βλέπω να αλλάζει δηλαδή) σε μια δεκαετία από τώρα δε θα υπάρχουν μαθητές στα γήπεδα. Και δεν είναι θέμα βίας, επεισοδίων κλπ. Έπαιξαν το ρόλο τους κάποτε, πλέον έχουν αλλάξει τα πράγματα.
-
Η δημοσκόπηση της ALCO για το OPEN: Δημοφιλέστερη ομάδα ο Ολυμπιακός, 2ος ο Παναθηναϊκός, «ενισχυμένος» ο ΠΑΟΚ
(https://www.bet365.gr/?affiliate=365_00918687)
Η δημοφιλέστερη ομάδα στην Ελλάδα με ποσοστό 28% είναι ο Ολυμπιακός με βάση τη δημοσκόπηση που έκανε ο τηλεοπτικός σταθμός OPEN μέσω της εταιρείας ALCO. Δεύτερος ο Παναθηναϊκός με 28% και τρίτος ο ΠΑΟΚ με 18%.
Ο τηλεοπτικός σταθμός OPEN συνεργάστηκε με την εταιρεία δημοσκοπήσεων ALCO σε ποδοσφαιρική έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 2.000 άτομα στη χώρα. Αντικείμενό της; Ποια ομάδα υποστηρίζουν οι φίλαθλοι, αν επηρεάστηκε το ενδιαφέρον τους για το ποδόσφαιρο την εποχή της πανδημίας, τι γνώμη έχουν για την αξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου και την παρεμβατικότητα του Υφυπουργού Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, μαζί με άλλα στοιχεία.
Σύμφωνα με την έρευνα, ο Ολυμπιακός παραμένει η πιο δημοφιλής ομάδα στην Ελλάδα με ποσοστό 28%, ενώ ο Παναθηναϊκός τον ακολουθεί από κοντά με 26%. Ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει σημαντική άνοδο σε σύγκριση με παλαιότερες έρευνες τόσο στην επικράτεια με 18% όσο και στις περιοχές Μακεδονίας και Θράκης, όπου συγκεντρώνει το εντυπωσιακό 59%, κεφαλαιοποιώντας τις επιτυχίες της τελευταίας πενταετίας με τις κατακτήσεις ενός πρωταθλήματος και τριών κυπέλλων. Η αγωνιστική άνοδος που έγινε επί εποχής Ιβάν Σαββίδη ανέβασε τον ΠΑΟΚ κατά 5 μονάδες στο σύνολο των φιλάθλων που ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο, καθώς το ποσοστό της προηγούμενης δημοσκόπησης ήταν στο 13%.
Στην τέταρτη θέση με 13% είναι η ΑΕΚ, η οποία επίσης παρουσιάζει μικρή αύξηση του ποσοστού των φιλάθλων της μετά το πρωτάθλημα του 2018, ενώ στην πέμπτη θέση βρίσκεται ο Αρης με 3%.
Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ALCO, Κώστας Παναγόπουλος, που παρουσίασε την έρευνα ζωντανά στο στούντιο του «Total Football», σχολίασε: «Η πρώτη μεγάλη έρευνα για το ποδόσφαιρο μετά από πολλά χρόνια αναδεικνύει το πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το άθλημα, που αποτελεί ισχυρή συνήθεια ζωής και ταυτοχρόνως υψηλής εμπορικής αξίας «προϊόν». Παρά την αρνητική αξιολόγηση του πρωταθλήματος της Super League, με δεδομένη την ευρεία κοινωνική του βάση, αλλά και την απήχηση του σε δυναμικές ηλιακά ομάδες, το ποδόσφαιρο μπορεί να αυξήσει την απήχηση του στην ελληνική κοινωνία. Προϋπόθεση, τόσο οι φορείς που το διοικούν, όσο και η Πολιτεία, να λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις».
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ:
https://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1580806/i-dimoskopisi-tis-alco-gia-open-dimofilesteri-omada-o-olympiakos-2os-o-panathinaikos-enishymenos-o
-
Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι αστεία
-
Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι αστεία
Οι πιο σοβαρές έρευνες που αφορούν το ποδόσφαιρο συνήθως ξεχνούνται σε κανένα συρτάρι ή της εφαρμόζουμε κατά το δοκούν.
-
Εμείς τον ίδιο αριθμό φιλάθλων με τον αστέρα Τρίπολης;ο Απόλλωνας διπλάσιους οπαδούς από τον Παναιτωλικό; όχι ότι γεμίζουν οι Ζωσιμάδες κ έχουμε κ μεις να λέμε ....
Για το γάιδαρο καβάλα η έρευνα....
-
Ουγγαρία-Ελλάδα 11-1 25-3-1938
-
Υπέροχος Ματθαίος Μαρουκάκης, ο Κριστιάνο Ρονάλντο των αγύμναστων.
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/173800021_10159689175080931_362946080485856076_n.jpg?_nc_cat=100&ccb=1-3&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=tkERYwKQUAYAX-0rvRa&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=fbf02d1b6e803bda63c7224e6f7058d2&oe=609EE614)
Εδώ το γκολ του:
El Sombrero
-
Ζαΐμι: «Όλα ξεκίνησαν με μια υπογραφή σ' ένα κωλόχαρτο»
Οι σφαίρες στα Τίρανα, το ξύλο που έτρωγε στις προπονήσεις στην Προοδευτική από τους συμπαίκτες του, η υπογραφή σε κωλόχαρτο για 100.000 δραχμές. Ο Αλέξανδρος Ζαΐμι μίλησε στο gazzetta.gr και τον Παναγιώτη Δαλαταριώφ στη μοναδική συνέντευξη που έχει παραχωρήσει στην Ελλάδα εδώ και 26 χρόνια!
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ
Πριν από 26 χρόνια, ο Ρολάντ Ζαΐμι πατάει για πρώτη του φορά το πόδι του στο «Κλουβί», στο γήπεδο της Προοδευτικής. Ερωτεύτηκε αμέσως. Κι όπως όλες οι ιστορίες αγάπης και πάθους κρύβουν πόνο, έτσι κι αυτό το story που θα διαβάσετε παρακάτω έχει αρκετές πληγές.
Σήμερα, 26 χρόνια μετά, ο Αλέξανδρος Ζαΐμι (βαφτίστηκε με ελληνικό όνομα στη Ρόδο), δεν έχει κρατήσει μέσα του τ' άσχημα και μέσω του gazzetta.gr ξετυλίγει την ιστορία της ζωής του. Από τα Τίρανα στην Ελλάδα, οι 100.000 δραχμές που έπαιρνε ανά ματς, το μηδενικό συμβόλαιο που ήταν ένα κομμάτι χαρτιού τουαλέτας, οι δυσκολίες μέχρι να τον αποδεχτούν οι συμπαίκτες του και το όνειρο να πάει στην ΑΕΚ. Ένα όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω των τρελών απαιτήσεων του τότε ιδιοκτήτη της ομάδας, Γιάννη Καρρά, για τον οποίο λέει τα καλύτερα.
Από τις σφαίρες στην Αλβανία, στην Ελλάδα από την οποία δεν θα έφευγε ούτε για την Μπαρτσελόνα.
Ο Ζαΐμι στη στη συνέντευξη της ζωής του. Στη μοναδική συνέντευξη που έχει παραχωρήσει σε ελληνικό Μέσο.
Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος
Κατ' αρχάς να σε ευχαριστήσω θερμά που δέχτηκες να μιλήσεις. Δεν το 'χεις κάνει ποτέ, αν δεν κάνω λάθος. Γιατί;
«Ήμουν βλάκας, αλλά εντάξει, η απόφαση μου αυτή είχε και μία βάση. Με έπαιρναν τηλέφωνο να πάω στην Αθλητική Κυριακή κα σε άλλες εκπομπές, όμως, δεν ήξερα καλά ελληνικά και ντρεπόμουν. Στην τηλεόραση δεν έχω βγει ποτέ. Ούτε όταν έπαιζα μπάλα δεν το έκανα. Πόσω δε όταν σταμάτησα. Δεν νιώθω καλά μ' αυτά. Δεν το 'χω ρε φίλε. Βέβαια, τώρα στο γιο μου θα του πω όταν φτάσει σ' αυτό το επίπεδο να μιλάει. Δεν υπάρχει το "δεν νιώθω καλά, δεν κέρδισα". Αν του λένε από ένα σοβαρό Μέσο να πάει, θα πρέπει να το κάνει. Ακόμη κι αν έχει χάσει η ομάδα του και είναι χάλια ψυχολογικά».
Είσαι στην Ελλάδα πάνω από 20 χρόνια. Σε μάθαμε ως Ρολάντ Ζαΐμι και σήμερα λέγεσαι Αλέξανδρος Ζαΐμι. Πώς θυμάσαι εκείνες τις μέρες που ήρθες από τα Τίρανα στη χώρα μας; Πώς σε αντιμετώπισαν εδώ;
«Είμαι 25 και πάω για 26 χρόνια στην Ελλάδα. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που ήρθα στην Ελλάδα. Ήμουν πολύ μικρός στην ηλικία, δεν είχα φύγει ποτέ μακριά από την οικογένειά μου και ήταν πολύ δύσκολα. Παρόλα αυτά, επειδή ως χαρακτήρας είμαι σκληρό παιδί και τσαμπουκά τα κατάφερα. Τότε, στην Αλβανία, για να επιβιώσεις έπρεπε να ήσουν σκληρός. Διαφορετικά ήταν δύσκολα.
Ήρθα, λοιπόν, στην Ελλάδα για μια ομάδα όπως είναι η Προοδευτική, που οικονομικά ήταν πολύ δύσκολα. Από την πρώτη μέρα που με έφεραν στον Κορυδαλλό και μπήκα στο γήπεδο το ερωτεύτηκα. Λέω μέσα μου "εδώ είμαι, θα κάνω ό,τι καλύτερο για μένα και για την ομάδα, αν τελικά μείνω". Την άλλη μέρα πήγα στα 3-5 Πηγάδια, μαζί με έναν άλλο συμπαίκτη, τον Τσιούρη. Εκείνος δεν έμεινε, εμένα με κράτησαν και έτσι ξεκίνησε η ιστορία μου στην Ελλάδα».
Ήρθες από μια χώρα με τόσα προβλήματα.
«Όταν έφυγα εγώ το 1996-1997, θυμάμαι ότι περνούσες τα φανάρια και πυροβολούσαν στα πέντε μέτρα. Είχα ξαπλώσει κάτω. Γάζωναν τ' αμάξια. Περνούσες το φανάρι και σε πυροβολούσαν ή αν σε έβλεπαν να φοράς καλά ρούχα στα έπαιρναν. Σ' άφηναν με το σώβρακο. Πολλές φορές μου είχαν βγάλει τη μπλούζα. Σε έγδυναν στο δρόμο».
Δεν έπαιζε ρόλο ότι ήσουν ποδοσφαιριστής;
«Το ποδόσφαιρο στην Αλβανία είχε χαθεί τότε, ο κόσμος ήθελε να ζήσει. Σε σκότωναν στο δρόμο. Όταν έφυγα εγώ άνοιξαν τα στρατόπεδα, πήραν τα όπλα και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Εγώ αυτό δεν το έζησα, το έζησαν οι γονείς μου τους οποίους τους έφεραν κατευθείαν στην Ελλάδα».
Νιώθεις Ελληνας;
«Εχω βαφτιστεί Έλληνας. Θα σου πω την αλήθεια, στη ζωή μου δεν θα άλλαζα τίποτα, είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος. Μπορεί να έχω περάσει όλα αυτά που έχω περάσει αλλά είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος που βρέθηκα σ' αυτή τη χώρα. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ, μα ποτέ, τη στιγμή που ήμουν στο αεροπλάνο και επέστρεφα από την Κύπρο. Έβλεπα την Αθήνα από ψηλά και είπα "Θεέ μου, σε παρακαλώ πολύ μη με κάνεις ποτέ να φύγω απ' αυτήν τη χώρα. Να μη με ζητήσει ούτε η Μπαρτσελόνα, αν είναι να φύγω". Εγώ δεν ήρθα εδώ για να αλλάξω την Ελλάδα, η Ελλάδα άλλαξε εμένα. Εγω προσαρμόστηκα στα έθιμα της Ελλάδας. Από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Ελλάδα ένιωθα Έλληνας. Δεν νιώθω Έλληνας, είμαι Έλληνας. Βαφτίστηκα το 2005 στην κολυμπήθρα κανονικά, στη Ρόδο, με νονό τον συμπαίκτη μου τον Σιδηρόπουλο. Είχαν έρθει και οι Χουζούρης, Ανδράλας, Ρουτζιέρης.Ξεκίνησα να λέω το "Πιστεύω" και με κορόιδευαν γιατί δεν το είχα μάθει καλά».
Πώς ήταν το πρώτο διάστημα στην Προοδευτική;
«Θυμάμαι όταν γυρίσαμε από την προετοιμασία οι μόνοι ξένοι στην ομάδα ήμασταν εγώ, ο Αφάς κι ο Αλί Ντιπ, ένας άλλος Σύριος. Ο Ντιπ έφυγε στις πρώτες αγωνιστικές λόγω οικονομικών θεμάτων. Ο Αφάς έφυγε μετά από 5-6 αγωνιστικές και πήγε στον Ιωνικό. Ήμουν ο μόνος ξένος με 28 Έλληνες. Ήταν λογικό να είναι λίγο δύσκολα. Ο Γαϊτάνος αρχικά ήταν εκείνος που με κράτησε στην ομάδα και μετά ήρθε ο Κόβης.
Επειδή δεν είχε έρθει η μπλε κάρτα μου δεν έπαιξα στις πρώτες δύο αγωνιστικές που χάσαμε από Παναιτωλικό στην έδρα μας 0-1 και στη Λάρισα. H ομάδα τότε ήταν στη Β' Εθνική. Ο Γαϊτάνος ύστερα απ' αυτές τις δύο ήττες έφυγε και ήρθε ο Κόβης. Το πρώτο μου ματς που έπαιξα με την Προοδευτική ήταν με τα Γιάννενα ως. Χάναμε 1-0 και ισοφάρισα προς το τέλος 1-1. Πρώτο παιχνίδι και πρώτο γκολ».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/zaimi.jpg)
Αυτό το γκολ βοήθησε στο να σε αποδεχτεί κι ο κόσμος πιο γρήγορα;
«Βέβαια, από την αρχή έδειξα ότι έχω μπει στην ομάδα, ότι δεν τα παρατάω, ότι παλεύω... Η εικόνα μου αυτή άρεσε πολύ - ειδικά στην Προοδευτική που είναι ομάδα με τσαμπουκά και ήθελε τέτοιους παίκτες. Αυτά ήταν τα καλά».
Δηλαδή;
«Κοίτα. Εκτός από το ότι έπρεπε να με αποδεχτεί ο κόσμος, έπρεπε να με αποδεχτούν κι οι συμπαίκτες μου. Υπήρχε και λίγο ρατσισμός, αλλά πιστεύω ότι είναι λογικό. Ήταν μια παρέα και ήρθα ξαφνικά εγώ από το πουθενά. Σε κάθε προπόνηση έπεφταν μάχες. Με Ντάγκα, Γιαννόπουλο, Παπαχρόνη, Αγγελόπουλο έπεφτε πολύ ξύλο. Πολύ ξύλο. Μέχρι που και εκείνοι αντιλήφθηκαν ότι εγώ δεν καταλάβαινα και με άφηναν στην ησυχία μου».
Παρέα σε έκαναν;
«Στην αρχή με τον μόνο που έκανα παρέα ήταν ο Αντώνης Μόλακας (φροντιστής της Προοδευτικής)».
Και μετά;
«Παίξαμε στην έδρα μας με τον Πανελευσινιακό. Είχαμε δύο σερί εντός. Απ' αυτό το ματς και μετά είπα ότι αν δεν πληρωθώ δεν ξαναπαίζω. Δεν έκανα προπόνηση. Ήμουν τρεις μήνες στην ομάδα και δεν είχα πάρει δραχμή. Κι εκείνοι από τη διοίκηση πήραν στο ξενοδοχείο και μου έβγαλαν τα ρούχα στο δρόμο. Γύρισα στο ξενοδοχείο από την προπόνηση που δεν έκανα και μου λέει εκεί ο υπάλληλος "δεν μπορείς να μείνεις άλλο εδώ, από την ομάδα δεν πληρώνουν το ξενοδοχείο".
Τότε πήρα τηλέφωνο στην Αλβανία τους γονείς μου για να βρουν εκείνον που με έφερε στην ομάδα, αν θυμάμαι καλά τον λένε Ευθυμίου. Εγώ κι ο Γιούπι, ήμασταν οι πρώτες μεταγραφές στην Αλβανία με λεφτά το 1995. Από τη Ντιναμό Τιράνων πήγαμε στην Παρτιζάν. Ο Γιούπι τώρα είναι σχολιαστής. Ο Ευθυμίου, λοιπόν, βρήκε κάποιον μέσα στην Παρτιζάν και πήρε την μπλε κάρτα χέρι με μέχρι. Απ' ότι έμαθα, η Προοδευτική του πλήρωσε 4.000.000 δραχμές για να πάρουν εκείνη την μπλε κάρτα μου.
Ο Ευθυμίου μού είπε να υπογράψω ότι εκείνος ήταν ο μάνατζερ μου, για να μην με πάρει άλλος. Εγώ υπέγραψα. Μόνο που αυτό που υπέγραψα ήταν ένα 5ετές μηδενικό συμβόλαιο με την Προοδευτική. Όταν με έφεραν στην Ελλάδα, εκείνος πήρε τα λεφτά, έδωσε την μπλε κάρτα και εξαφανίστηκε. Δεν τον είδα ποτέ ξανά αυτόν τον άνθρωπο.
Η μητέρα μου, λοιπόν, πήρε τηλέφωνο τότε στο ξενοδοχείο και έτσι έμεινα. Για μία εβδομάδα έκανα μόνος μου προπόνηση γύρω γύρω στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, γιατί έμενα στην Καστέλα. Εκεί ήταν το ξενοδοχείο. Λίγες μέρες μετά οι γονείς μου με πήραν τηλέφωνο για να γυρίσω πίσω. Ήμουν από τα καλύτερα ονόματα στην Αλβανία. Θα είχα ομάδα και θα ήμουν σπίτι μου».
Τί απάντησες;
«Είπα πως "ό,τι και να γίνει στην Αλβανία δεν ξαναγυρίζω, ακόμα κι αν έπρεπε να κάνω δουλειά". Δεν ήθελα με τίποτα να με πουν "αποτυχημένο". Δεν είναι ότι δεν έπαιζα γιατί δεν έκανα, αλλά γιατί ήθελαν να μη μου δώσουν δραχμή».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/zaimi2.jpg)
Ποιος ήταν αυτός που έδωσε εντολή για να φύγεις από το ξενοδοχείο;
«Δεν ξέρω ποιος ήταν. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι αυτήν τη μία βαλίτσα που είχα την είχαν πετάξει έξω από την κεντρική πόρτα. Μετά με πήρε ο Ευθύμης Τσαλουχίδης (κανόνιζε τις μεταγραφές στην Προοδευτική) και μου είπε "έλα πίσω, θα σου κάνω συμβόλαιο και θα παίρνεις 100.000 δραχμές για κάθε συμμετοχή". Το συμβόλαιο ήταν ένα... κωλόχαρτο. Εκεί που καθόμασταν έκοψε ένα κομμάτι χαρτιού και βάλαμε τις υπογραφές μας. Ετσι γύριζα στην Προοδευτική. Βέβαια ποτέ δεν έπαιρνα τα λεφτά στην ώρα μου. Επρεπε να "πλακώνομαι" ή να κάνω ότι είμαι τραυματίας. Επρεπε να επιβιώσω».
Πολύ δύσκολα δηλαδή.
«Τους πρώτους 3,5μήνες που έμενα στην Καστέλα πήγαινα στο γήπεδο, στον Κορυδαλλό με τα πόδια. Μόνο μία φορά με πήρε μαζί του ο Αφάς, γιατί η γυναίκα του δούλευε στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου που έμενα. Τα λεφτά που έπαιρνα τελείωναν πολύ γρήγορα όταν χρησιμοποιούσα ταξί. Εμπαινα πρώτος και κατέβαινα δέκατος. Όταν έβλεπαν ότι δεν ξέρω ελληνικά, με έκαναν κύκλο και πλήρωνα 6.000 δραχμές για μια κούρσα που έκανε 300 δραχμές. Ετσι σταμάτησα το ταξί. Μετά η ομάδα μού έδωσε σπίτι και με έβαλαν σ' ένα διαμέρισμα μαζί με τον Καραναστάση».
Τον τερματοφύλακα.
«Ναι. Δίναμε μάχες στην αρχή και μ' αυτόν. Ήταν ένα μικρό παιδί και ήθελε την ησυχία του, όπως και εγώ. Ξαφνικά τον έβαλαν να μείνει με κάποιον που δεν ήξερε. Δίναμε μάχες. Επειδή δεν μου έδινε κλειδί, θυμάμαι ότι με είχε αφήσει να τον περιμένω έξω από το σπίτι μέχρι τις 2-3 τα ξημερώματα. Μετά καθόμουν μέσα γιατί φοβόμουν να βγω επειδή θα με άφηνε έξω. Εβλεπα τηλεόραση και όταν ερχόταν μου άλλαζε κανάλια. Μία μέρα "σκοτωθήκαμε" και τελικά με έβαλαν σε δικό μου διαμέρισμα.
Στο δεύτερο γύρο άλλαξαν όλα. Κάναμε εξαιρετική πορεία, έγινα ένα με την ομάδα και ανεβήκαμε κατηγορία.
«Απ' όταν ξεκίνησα να παίζω σταμάτησαν τα πολλά προβλήματα. Πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα ήταν δύσκολα. Μετά με πρόσεχαν. Ήμουν ο μόνος ξένος στην ομάδα, όπως είπα και στη συνέχεια με έκαναν να μη νιώθω ξένος. Μου έκανα πλάκα επειδή δεν μιλούσα τα ελληνικά τόσο καλά.
Όλα αυτά δεν θα τα άλλαζα. Αν έπρεπε να τα ζήσω όλα από την αρχή, θα έκανα πάλι τα ίδια».
Ο Καραναστάσης σού ζήτησε συγγνώμη;
«Τα βρήκαμε ρε 'συ. Δεν τον αδικώ, ήταν 17 χρονών. Όσο να 'ναι ήθελε την ησυχία του, ο καθένας θέλει την ησυχία του. Τον αγαπάω, όπως κι όλους τους συμπαίκτες μου. Μετά κάναμε όλοι παρέα, είχαμε τις πλάκες μας. Ήταν ωραία...».
Ποιο ήταν το πιο σημαντικό σου ματς στην Προοδευτική - ειδικά στη χρονιά της ανόδου;
«Όταν ήρθα εδώ, ήξερα ότι θα κάνω παίρνω 70.000.000 δραχμές και όχι ότι θα μείνω τελικά μ' ένα μηδενικό συμβόλαιο. Αυτός που με έφερε το μόνο καλό που μου έκανε ήταν ότι μ' έφερε σ' αυτήν τη χώρα. Θα ήταν καλύτερα αν έπαιρνα και λεφτά αλλά ακόμη και έτσι δεν με πειράζει.
Όσον αφορά στα παιχνίδια, θυμάμαι ότι τον πρώτο καιρό ήμασταν πολύ ταλαιπωρημένοι, παλεύαμε για να σωθούμε. Ήμασταν προτελευταίοι στον πρώτο γύρο, ήταν πολύ δύσκολα. Οικονομικά ήμασταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πηγαίναμε στις αποστολές χωρίς φόρμες. Τις πρώτες φόρμες τις πήραμε στην πρώτη αγωνιστική του δεύτερου γύρου στον Παναιτωλικό. Μας έφεραν 16 φόρμες Diadora και νιώθαμε ότι φορούσαμε κοστούμι Armani. Σ' εκείνο το ματς με τον Παναιτωλικό άλλαξαν όλα. Ήρθαμε 1-1 με γκολ του Αλμανίδη, σ' ένα γήπεδο με 6.000 κόσμο. Μετά κάναμε 11 σερί νίκες. Στο δεύτερο γύρο, χάσαμε από τις Σέρρες και τον Πανιώνιο και έτσι βγήκαμε δεύτεροι και ανεβήκαμε».
Ο Κόβης, με τον οποίο ανεβήκατε ήταν ο προπονητής «κλειδί» για εσένα;
«Εγώ θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Γαϊτάνο, που με κράτησε και πίστευε πάρα πολύ σε μένα. Παρόλο που δεν έπαιξα με εκείνος, εκείνος ήταν ο λόγος που έμεινα στην Ελλάδα. Ο Κόβης ήταν πολύ καλός προπονητής αλλά λίγο αυστηρός. Όμως, είχε μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία της ανόδου, γιατί κατάφερε να κρατήσει μια ομάδα που είχε τόσα πολλά οικονομικά προβλήματα».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/kobis.jpg)
Ο Κόβης στον πάγκο της Προοδευτικής
Πόσα γκολ έβαλες στην πορεία της ανόδου;
«Εγώ πέτυχα 9 κι ο Αλμανίδης ήταν ο πρώτος σκόρερ με 14. Βέβαια, εγώ στη ζωή μου δεν εκτελούσα πέναλτι. Μόνο μία φορά βάρεσα. Παρακάλεσα τον Αλμανίδη. Είχα επιστρέψει από έναν τραυματισμό στους κοιλιακούς, σ' ένα ματς με τον Πανηλειακό, το έχασα και δεν εκτέλεσα ποτέ ξανά. Ήταν η πρώτη κι η τελευταία. Πιστεύω ότι αυτό ήταν λάθος μου γιατί αν εκτελούσα, μπορεί να είχα κι άλλη καριέρα».
Αφού είχες τσαμπουκά γιατί δεν πήγαινες στην άσπρη βούλα;
«Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το εξηγήσω».
Το τελευταίο ματς της χρονιάς;
«Δεν μπορώ να ξεχάσω την τελευταία αγωνιστική στη Δράμα. Η Δόξα ήταν διαλυμένη και μαζεύτηκαν για να παίξουν μ' εμάς. Κάναμε ένα πολύ καλό ματς, νικήσαμε 0-2 κι η χαρά για την άνοδο ήταν απίστευτη. Εχω ακόμη τις φωτογραφίες. Είχαμε ανέβει στα κάγκελα, από τις πιο ωραίες μέρες τις ζωής μου. Ύστερα από τόσες δυσκολίες, η χρονιά έληξε με τον καλύτερο τρόπο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Πώς θυμάσαι την πρώτη χρονιά στην Α' Εθνική;
«Ήμασταν καλύτερα. Και οικονομικά τα πράγματα ήταν πιο βελτιωμένα... Εγώ από 100.000 δραχμές το ματς, έπαιρνα 200.000 δραχμές».
Τα έπαιρνες;
«Αν έπαιζα, ναι. Ίσως και κάποιοι συμπαίκτες μου να θυμούνται ότι είχα παίξει και με 41 πυρετό, με ραγισμένα πλευρά, με διάστρεμμα που ο αστράγαλός μου ήταν μεγαλύτερος από το κεφάλι μου. Δεν τα έλεγα, γιατί έπρεπε να παίξω και να πληρωθώ. Είχα πολλούς τραυματισμούς και δεν μιλούσα γιατί αν δεν αγωνιζόμουν αυτά τα 200 χιλιάρικα δεν θα τα έπαιρνα ποτέ. Που έτσι κι αλλιώς στην ώρα τους δεν τα έπαιρνα ποτέ.
Αλλά όταν είσαι μικρός και είσαι παθιασμένος τα βλέπεις κι αλλιώς. Εγώ δεν ξεκίνησα την μπάλα ως επάγγελμα. Επαιζε ο πατέρας μου, μου έβαλε το μικρόβιο, το αγαπούσα και δεν το είδα ποτέ ως επάγγελμα. Όταν είσαι μικρός το μόνο που θες είναι να το ευχαριστιέσαι».
Καλά, επιτρεπόταν να παίζεις επαγγελματικά χωρίς συμβόλαιο;
«Τότε ναι. Το 1999-2000 άλλαξε αυτός ο κανονισμός. Τη χρονιά που έπεσε η Προοδευτική και πήγα δανεικός στον Ατρόμητο, όταν γύρισα την άλλη σεζόν μου έκαναν συμβόλαιο. Έπαιρνα 7.000.000 δραχμές μικτά. Και στην αρχή από τους 28 παίκτες οι περισσότεροι παίκτες ήταν στην ίδια μοίρα μαζί μου. Οι 24 πάλευαν για να μπορούν να ζήσουν. Κάποιοι κέρδισαν κάποιοι όχι. Εγώ πιστεύω ότι είμαι από τους πιο αδικημένους παίκτες που πέρασαν από την Προοδευτική. Κάποιοι άλλοι έπαιξαν μπάλα, πήγαν κάπου αλλού και πήραν χρήματα».
Αυτό ήταν απορία πολλών. Πήγαν στον Ολυμπιακό οι Κουλουχέρης, Τάτσης, Πάντος και εσύ δεν πήγες...
«Ναι, αυτό ήταν στη δεύτερη φουρνιά. Από την πρώτη δεν έφυγε κανένας, ο Καρράς τότε δεν άφηνε κανέναν να φύγει».
Ναι αλλά και πάλι ήσουν μικρός. Μπορούσες να πας σε μεγάλη ομάδα. Γιατί δεν έγινε;
«Με φώναξαν και μου είπαν ότι υπήρχε ενδιαφέρον από την ΑΕΚ. Θυμάμαι ότι ο Καρράς δεν είχε καλές σχέσεις με τους ανθρώπους της ομάδας, γιατί και τα λεφτά που ζήτησε ήταν ένα εξωφρενικό ποσό».
Πόσα ήταν;
«400.000.000 δραχμές, δεν γινόταν ποτέ να τα δώσουν. Από την ΑΕΚ μου είχαν πει χαρακτηριστικά "παίρνουμε 50 Βραζιλιάνους με τόσα χρήματα". Απλά, ο Καρράς δεν είχε καλές σχέσεις και δεν ήθελε ουσιαστικά να με δώσει. Όχι μόνο εμένα, κανένας παίκτη δεν ήθελε να δώσει στην ΑΕΚ. Ετσι δεν έγινε η μεταγραφή. Είχα ονειρευτεί ότι θα πάω σ' αυτήν την ομάδα, γούσταρα πολύ να πάω. Την επόμενη χρονιά είχα κάνει τρομερή σεζόν με 11 γκολ, είχα βάλει 2 γκολ στον ΠΑΟΚ, 2 γκολ στην ΑΕΚ, 3 γκολ στον Ηρακλή και πίστευα ότι θα φύγω. Τελικά, δεν έγινε... Οφείλω πολλά στον Νίκο Καρούλια. Ήταν τσαμπουκάς, με είχε φτιάξει και πρόσφερα πάρα πολλά. Τον αγαπάω πολύ γιατί με γούσταρε. Καμία φορά έλεγα περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε. Αν άλλαζα κάτι θα ήταν μόνο αυτό. Μπορεί να ήταν αλήθεια, αλλά ίσως να πρέπει να είσαι χαμηλών τόνων. Εγώ έβγαινα πάντα μπροστά, δεν είχα την εξυπνάδα να κρατηθώ».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/zaimi_aek.jpg)
Πότε είπες "πάω να φύγω";
«Ήταν στη 2η χρονιά της Α' Εθνικής, όταν χτύπησα στους κοιλιακούς και έμεινα έξω για 6 μήνες. Τότε δεν ήταν η εγχείρηση όπως τώρα, που σου κάνουν δύο τρύπες και σε 15 μέρες παίζεις. Εμπαινα - έβγαινα, έμπαινα - έβγαινα... μέχρι που μου είπαν να μου κάνουν εγχείρηση και μου έκαναν 40 ράμματα από τη μία πλευρά και 40 από την άλλη. Εκεί έπεσα πάρα πολύ, δεν πληρωνόμουν. Γύρισα με τον Αλέφαντο σε κάποια ματς προς το τέλος και στην 3η χρονιά, που ήταν πάλι ο Αλέφαντος, ξεκίνησα βασικός. Είχα καλή εκκίνηση. Ο Αλέφαντος έφυγε, ο Καρούλιας επέστρεψε, αλλά δεν άντεχα γιατί δεν έπαιρνα φράγκο. Όταν επέστρεψα από υποχρεώσεις με την εθνική Αλβανίας, πήγα στο ξενοδοχείο. Παίζαμε με τον Ιωνικό και είχα παίξει Κυριακή, Τρίτη και Πέμπτη τρία 90λεπτα. Το Σάββατο παίζαμε με τον Ιωνικό. Τους είπα "μη με παίρνετε αποστολή γιατί έχω παίξει τόσα ματς και έχω κάνει και το ταξίδι από τη Μάλτα". Μου υποσχέθηκαν ότι δεν θα με βάλουν. Τελικά, με βάζουν στον πάγκο. Χάναμε 1-2 και ο Σούλης Παπαδόπουλος μου είπε να μπω. Δεν μπήκα. Βάλαμε γκολ στο 90' και ήρθε το ματς 2-2.
Την άλλη μέρα τους είπα "αν δεν με πληρώνετε δεν ξαναπαίζω". Εκείνοι μου είπαν ότι δεν θα πάρω δραχμή γιατί δεν ήθελα να μπω στο παιχνίδι. Για 15 μέρες ήμουν τιμωρημένος, έκανα μόνος μου προπονήσεις και μου είπαν ότι θα πάω δανεικός στον Ατρόμητο. Τα λεφτά ήταν πολύ καλά, το σκέφτηκα πολύ καλά και δέχτηκα να πάω. Ο Ατρόμητος ήταν Γ' Εθνική, πρόεδρος ο Βρυώνης και με πολύ καλούς παίκτες».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-16/dsc06898_0.jpg)
Πώς τα πήγες στον Ατρόμητο;
«Δεν πρόσφερα γιατί προερχόμουν από τραυματισμό. Οι άνθρωποι μού φέρθηκαν άψογα. Μου επίπλωσαν το σπίτι, γιατί η Προοδευτική μού πήρε και τα πράγματα. Φαντάσου ότι ο Ατρόμητος έδωσε 20.000 δραχμές για να με πάρει δανεικό. Αν έμενα θα έπαιρνε άλλα 80.000.000 δραχμές. Εγώ είχα κάνει συμβόλαιο 120.000.000 δραχμές. Ήταν πολλά τα λεφτά. Ήμουν πολύ χαρούμενος, αλλά δεν έμεινα γιατί δεν πρόσφερα. Οι άνθρωποι μου είπαν "συγγνώμη, αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε τόσα χρήματα για έναν παίκτη που δεν θα ξέρουμε αν θα είναι καλά το καλοκαίρι". Επαιξα μόνο τρεις αγωνιστικές και δεν μετά δεν αγωνίστηκα σε άλλο ματς».
Και μετά;
«Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Οι άνθρωποι μου χάρισαν τα έπιπλα. Είχα στα χέρια μου μια επιταγή 5.000.000 δραχμές και με πήραν τα αδέρφια Παπανικόλα, που τα είχε κοντά του ο Βρυώνης, να μου πουν να πάω να εισπράξω τα χρήματα. Εγώ δεν ήθελα, δεν ένιωθα καλά, γιατί δεν έπαιξα. Τους είπα ότι είμαι διακοπές και πως μόλις γυρίσω θα τους έδινα την επιταγή χωρίς να πάρω λεφτά. Οι άνθρωποι τρελάθηκαν. "Σήμερα θα σου βάλουμε 2.000.000 δραχμές ως δώρο και φέρε μας την επιταγή". Αυτό μου είπαν. Έτσι έγινε και μου χάρισαν και τα έπιπλα που τα έχουν οι γονείς μου μέχρι και σήμερα. Δεν μου τα ζήτησαν ποτέ πίσω».
Και γύρισες στην Προοδευτική.
«Ναι, γύρισα στην Προοδευτική με τον Σούλη Παπαδόπουλο προπονητή. Μια δύσκολη σεζόν, γιατί ήμασταν κι οι δύο αντιδραστικοί. Μπορεί να φταίω και εγώ. Βγήκαμε τρίτοι, δεν ανεβήκαμε και έτσι τελείωσε η 5ετία στην Προοδευτική. Είχα αποφασίσει ότι δεν θα μείνω με τίποτα».
Και τί έγινε στη συνέχεια;
«Θυμάμαι ότι είχα ραντεβού με τον Αχιλλέα Μπέο στη Νέα Σμύρνη. Είχαμε συμφωνήσει για τριετές συμβόλαιο κι η χαρά μου ότι θα παίξω και πάλι στην Α' Εθνική ήταν τεράστια. Ήταν Κυριακή και επειδή δεν δούλευε κανένας μου είπε να πάω την άλλη μέρα να υπογράψω. Την επόμενη, λοιπόν, πήρα τηλέφωνο και μου είπε "άκου αγόρι μου, ό,τι είπαμε δεν ισχύει γιατί μου είπαν από την Προοδευτική τα χειρότερα για σένα κι ότι δημιουργείς προβλήματα". Ετσι ακυρώθηκε η μεταγραφή. Όποια ομάδα ήταν να με πάρει, μου έκλειναν την πόρτα.
Είχα χάσει 3-4 κιλά από το άγχος και την τελευταία μέρα των μεταγραφών με πήραν από την Κασσάνδρα. Με ήθελε πολύ ο πρόεδρος, μου έδωσε πάρα πολλά χρήματα και έτσι σώθηκα».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/zaimi_kassandra.jpg)
Πώς ήταν στην Κασσάνδρα;
«Πέρασα πολύ ωραία, ήταν πολλοί φιλόξενοι οι άνθρωποι εκεί. 2-3 παίκτες μέναμε εκεί στο χωριό, μ' αγαπούσαν πολύ οι ντόπιοι. Ανεβάσαμε μια ομάδα που είχε 50 φιλάθλους, είχα βάλει 7-8 γκολ. Εκεί είχα 1+1 συμβόλαιο, αλλά αποφάσισα να γυρίσω στην Προοδευτική. Με πήρε τηλέφωνο ο Αγγελόπουλος»
Τί σου είπε ο Αγγελόπουλος στο τηλέφωνο;
«Μου είπα "έλα πίσω σ' αγαπάμε, εδώ είναι η ομάδα σου". Αγαπούσα πάντα αυτήν την ομάδα».
Ναι, αλλά δεν σου φέρθηκαν καλά, όπως καταλαβαίνουμε. Τι σε έκανε να επιστρέψεις;
«Τα ξεχνάς όλα αυτά. Ηταν τεράστια η αγάπη του κόσμου, στον Κορυδαλλό ήμουν πρίγκιπας. Εμενα στο γήπεδο κοντά, θυμάσαι και εσύ που με περίμενες μαζί με τον παππού σου, παρόλο που έβγαινα τελευταίος. Στον Κορυδαλλό ένιωθα καλύτερα και από το σπίτι μου. Με την Προοδευτική η σχέση μας ποτέ δεν ήταν οικονομική. Όσα χρήματα σε λίγους μήνες από τον Ατρόμητο και σ' έναν χρόνο από την Κασσάνδρα, τα πήρα σε 12 χρόνια στην Προοδευτική. Όπου κι αν πήγαινα, πάντα γύριζα. Δεν βάζω τα χρήματα που ήρα στην Κύπρο και στον Άγιο Δημήτριο».
Τι θυμάσαι χαρακτηριστικά από τον Αλέφαντο;
«Ο Αλέφαντος ήταν από τους πολύ καλούς προπονητές. Ο άνθρωπος είχε τρομερές γνώσεις, κάθε μέρα μας έκανε διαφορετική προπόνηση. Ο χαρακτήρας του όμως ήταν λίγο περίεργος. Ηταν νευρικός, όσους δεν χρειαζόταν δεν υπήρχαν για εκείνο. Είχε μια φράση που έλεγε...».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/alefantos.jpg)
Ποια ήταν αυτή;
«"Ρε, έχεις πεθάνει, ρε", αυτό έλεγε».
Σε σένα το είπε ποτέ;
«Εντάξει εγώ αντιδρούσα. Σ' ένα ματς πριν από τον Άρη, είχα επιστρέψει από πρόβλημα στους κοιλιακούς και με φωνάζει στο λόμπι του ξενοδοχείου. Μου είπε "δεν θα σε βάλω, γιατί δεν με έχει βοηθήσει. Θα βάλω τον Προτασόφ και τον Αλμανίδη". Του είπα "καλά θα κάνεις, δεν χρειάζεται να μου το πεις". Είχα νευριάσει και δεν είχα κατέβει ούτε για φαγητό».
Ποια ήταν η σχέση σου για τον Αλμανίδη; Ήσασταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δίδυμα.
«Τον Αλμανίδη δεν θα τον άλλαζα ποτέ. Εύχομαι κι ο γιος μου να έχει έναν συμπαίκτης σαν τον Αλμανίδη. Παίζαμε στην ίδια θέση και είχαμε τόση αγάπη ο ένας για τον άλλον. Θυμάμαι στο ματς με τον Ηρακλή, που είχα βάλει τρία γκολ, πήρε την μπάλα από τα δίχτυα και μου είπε "πάμε αγόρι μου να βάλεις και 4ο". Στα χρόνια που παίξαμε με τον Αλμανίδη, δεν τσακωθήκαμε ποτέ. Με όλους τους συμπαίκτες πέρασα πολύ καλά, ήμασταν πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Απλά, τον Αλμανίδη δεν θα τον ξεχάσω ποτέ».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-04-15/almanidis.jpg)
Ο Προτάσοφ;
«Ήμασταν πολύ τυχεροί που τον ζήσαμε. Ποδοσφαιρικά ήταν τεράστιος, τί να πούμε εμείς! Αυτός ένας χρόνος που ζήσαμε μαζί του, ήταν σχολείο. Θυμάμαι έναν αγώνα που ήμουν στον πάγκο, του είπα "σε παρακαλώ να βγάλουμε μια φωτογραφία". Και την έχω ακόμη...».
Ως χαρακτήρας πως ήταν;
«Και μόνο που μια τέτοια προσωπικότητα ήτα στα αποδυτήρια της Προοδευτικής, που γινόταν χαμός, αρκούσε. Η καραμούζα κι η πατσαβούρα πήγαινε σύννεφο... Κάναμε τόση πλάκα, περνούσαμε τόσο καλά. Πιστεύω ότι αποδυτήρια σαν της Προοδευτικής δεν υπάρχουν στον κόσμο. Θυμάμαι ότι μπλούζα σου ερχόταν στη μούρη μέσα στον ιδρώτα κι ο Προτασόφ δεν έλεγε λέξη. Μιλάμε ότι ο άνθρωπος ήταν από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και άντεχε σ' αυτήν την πλάκα».
Και τον Φραντζέσκο πέτυχες.
«Ο Φραντζέσκος ήταν παικτάρα και πολύ καλό παιδί. Ήταν παίκτες διαμάντια. Βαρούσε τα κόρνερ και έβαζε γκολ. Παρόλο που ήρθε προς το τέλος βοήθησε πολύ».
Με τον Καρρά τί σχέση είχες;
«Όσον αφορά στον Καρρά ως άνθρωπο, θα πω τα καλύτερα. Θα πείτε "δεν γίνεται να σου έκανε τόσα και να πεις τα καλύτερα". Ο Καρράς όμως δεν ήταν τόσο πολύ στη ομάδα, άλλοι έκαναν κουμάντο. Η Προοδευτική τη σεζόν 1990-91 τα πράγματα ήταν αλλιώς. Εγώ τον Καρρά τον πέτυχα στα χειρότερά του. Μπορεί κι οι δυσκολίες που πέρασε να τον άλλαξαν και αυτό να το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι άλλοι. Με τον Καρρά, πάντως, η γενιά μου πέρασε δύσκολα οικονομικά. Ήταν ευγενικός, δε φώναζε ποτέ και προσπαθούσε από τα τηλεοπτικά να κλείσει τρύπες. Απλά πιστεύω ότι κάποιοι που ήταν δίπλα του τον εκμεταλλευόντουσαν, δεν έχω κάτι προσωπικά.
Απλά, εμένα ως Ζαΐμι δεν με βοήθησε. Πρόσφερα πολλά στην Προοδευτική αλλά και 'γω πήρα από την ομάδα. Όχι υλικά. Πήρα πολλή αγάπη, αναγνώριση... Ξέρεις τί είναι να περνάς στο δρόμο και να σε θυμούνται όλοι από την Προοδευτική; Νιώθω Προοδευτικάνος πιο πολύ από τους Προοδευτικάνους. Πήγαινα να παίξω, να εργαστώ χωρίς να πληρωθώ. Εσύ θα δούλευες χωρίς να πληρωθείς; Εγώ το έκανα και κάποιες φορές και άρρωστος. Γι' αυτό και ποτέ δεν άλλαξα σπίτι, πάντα έμενα στον Κορυδαλλό. Τα τελευταία 2 χρόνια μένω Νέα Σμύρνη, αλλά στο σπίτι μου μένουν οι γονείς μου».
Η Προοδευτική του Σούλη έπαιζε αντιποδόσφαιρο; Γιατί έχει μείνει αυτή η ρετσινιά.
«Όχι. Ο Σούλης ως προπονητής ήταν πολύ καλός, ειδικά αν του δώσεις μια ομάδα που παλεύει να σωθεί και μεγάλη και μικρή να είναι θα τη σώσει. Θέλει παίκτες τσαμπουκάδες, θα τους ανεβάσει τη ψυχολογία, σου παίρνει το 100%. Εχει κι αυτός τα δικά του όμως... Καμιά φορά είναι πιο άγριος απ' όσο πρέπει».
Είσαι τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Το στοίχημα υπήρχε τότε; Είχε τύχει να παίξεις σε στημένο ματς;
«Ήμασταν τυχεροί γιατί στα χρόνια μας δεν υπήρχε στοίχημα. Θυμάμαι ότι ο Ρουτζιέρης κι ο Ντάγκας είχαν βάλει κάποια αυτογκόλ. Αν γινόντουσαν σήμερα θα έλεγαν ότι τα είχαν πάρει. Πιστεύω ότι ειδικά σήμερα, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, αρκετά παιδιά μπορεί να πέφτουν από ανάγκη σ' αυτήν τη μαύρη τρύπα».
Είχες αντιληφθεί ότι κάποιοι συμπαίκτες σου μπορεί να τα... είχαν πάρει;
«Όχι γιατί δεν υπήρχε στοίχημα. Εγώ δεν το κατάλαβα. Μπορεί και να έγινε για να βοηθήσουν κάποια ομάδα αλλά εγώ δεν μπορώ να το ξέρω».
Εσένα σου είπαν ποτέ τίποτα;
«Εμενα ό,τι και να μου έλεγαν από το ένα αυτί έμπαινε από το άλλο έβγαινε. Γι' αυτό και ποτέ δεν έδωσα κανένα δικαίωμα. Πάντα προσπαθούσα το ίδιο».
Τι είχε γίνει όταν είχες μουντζώσει το διαιτητή σ' ένα ματς με τον Ιωνικό;
«Με τη μούντζα δεν ήξερα τί σημαίνει... Ήμουν δεύτερη χρονιά στην Ελλάδα, αλλά δεν είχαν μουντζώσει το διαιτητή αλλά τον Φρούσσο. Είχε γίνει ένα φάουλ, ο Φρούσσος διαμαρτυρήθηκε, εγώ αντέδρασα έτσι και πήρα κόκκινη κάρτα».
Σε ήθελαν ποτέ στον Ιωνικό;
«Ναι. Ο Κανελλάκης ο συγχωρεμένος με ήθελε πολύ στην ομάδα του. Αλλά, ήταν και άνθρωπος που είχε τιμή. Μου είχε πει "μείνε ελεύθερος και θα σε πάρω στην ομάδα μου, θα σε έχω βασιλιά. Μάθαινα ότι ο φροντιστής του Ιωνικού έπαιρνε όσα έπαιρνα εγώ Αυτό με είχε ενοχλήσει. Ο Ιωνικός είχε συμβόλαια 50.000.000 δραχμές, ο Μπρούστερ έπαιρνε 120.000.000 δραχμές».
Ποιο ντέρμπι θυμάσαι περισσότερο με τον Ιωνικό;
«Εγώ δεν το ένιωθα όπως οι Έλληνες, που ξέρουν την ιστορία αυτού του παιχνιδιού. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ τη νίκη επί του Ιωνικού στο 90' με το γκολ του Αλμανίδη. Είχα κάνει τη σέντρα εγώ, κάποιος πήδηξε κι ο Αλμανίδης βρήκε την μπάλα όσο έπρεπε. Ο κόσμος μπούκαρε μέσα να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί. Χαμός...».
Ποιο γκολ έχεις πανηγυρίσει εσύ περισσότερο;
«Χαρακτηριστικός πανηγυρισμός ήταν στα γκολ με την ΑΕΚ, που νικήσαμε 3-2, είχα σκοράρει τα δύο γκολ και ήταν σαν να ζητάω συγγνώμη γιατί ήθελα να πάω στο τέλος της σεζόν εκεί. Προπονητής ήταν ο Ντουμιτρέσκου τότε. Το άλλο γκολ που πανηγύρισα απίστευτα ήταν με τον Ολυμπιακό. Το να κερδίσει η ομάδα του τον Ολυμπιακό με δικό σου γκολ δεν ξεχνιέται ποτέ».
Τι θυμάσαι;
«Είχαμε πάει στα μπουζούκια και με πλάκωσαν στα μπινελίκια. Εκεί που άκουγα τραγούδια, από μακριά μου έβριζαν το σπίτι και τη μάνα. Ο Ολυμπιακός είναι τεράστια ομάδα, η χαρά ήταν μεγάλη».
Ποια ήταν πιο δύσκολη έδρα;
«Παλιά δεν υπήρχε έδρα όπου θα έμπαινες και θα έβγαινες ήρεμα. Θυμάμαι στον Ολυμπιακό Βόλου είχαμε μοιραστεί, είχαμε βάλει τα εξάταπα στα χέρια και παίζαμε ξύλο και με τον Πανιώνιο θυμάμαι ότι ο κόσμος είχε μπουκάρει στο γήπεδο και παίζαμε ξύλο. Έπεφταν πέτρες στα λεωφορεία... Τώρα δεν γίνονται αυτά. Το ποδόσφαιρο τώρα είναι πιο εύκολο για τους επιθετικούς, παλιά σου κατέβαζαν τη μούρη».
Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αμυντικός που αντιμετώπισες;
«Παλιά ήταν πολύ σκληροί. Καλλιτζάκης, Ανατολάκης, Κολτσίδας,Καραγιάννης σε... σκότωναν. Δεν καταλάβαιναν Θεό. Παίκτης που ήταν δύσκολος χωρίς να σε βρίσει ή να σε χτυπήσει ήταν ο Καψής, ο Καραταΐδης, ο Παπαδημητρίου της Ξάνθης, ο Νταμπίζας ήταν κορυφή. Εμένα ειδικά με έβριζαν, μου έλεγαν για τη χώρα μου. Ηξεραν ότι είμαι νευρικός και ήθελαν να με τσιγκλίσουν. Εγώ είχα συνηθίσει το ξύλο από τους δικούς μου συμπαίκτες στις προπονήσεις».
Γιατί ο Ζαΐμι δεν είναι στο ποδόσφαιρο;
«Είναι επιλογή μου. Ηθελα να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου και να έχω από κοντά του παιδί μου, που ξεκινά τα δικά του βήματα στο ποδόσφαιρο. Οι γονείς πιστεύουν ότι θα σωθούν από τα παιδιά τους. Είναι λάθος. Αφήστε τα παιδιά σας να χαρούν κι αν γίνουν επαγγελματίες, καλώς. Αν όχι, δεν έγινε και τίποτα».
Ο γιος σου θα ακολουθήσει τα βήματά σου;
«Εγώ δεν είμαι ούτε το 5% του γιου μου. Εννοώ σε ταλέντο. Θέλω να το γράψεις όπως θα στο πως "αν είναι καλά, σε 8-9 χρόνια θα κάνει απίστευτα πράγματα"».
https://www.gazzetta.gr/specials/1584028/zaimi-ola-xekinisan-me-mia-ypografi-s-ena-koloharto
Πόσο 90ς;;;Θα είχε ενδιαφέρον ανάλογες συνεντεύξεις με δικούς μας παίχτες.Πολλά θα είχαν να πουν.Πάντως πρώτος αγώνας στην Ελλάδα και πρώτο γκολ εναντίον του ΠΑΣ.Όλοι με μας κάνουν σεφτέ;;;
-
Η Μπάγερν αξιολογεί τους ποδοσφαιριστές σε εργαστήριο, η Ελλάδα τους αξιολογεί ακόμα με φακελάκι
Ο Βασίλης Σαμπράκος κοιτάζει την λειτουργία του Skills.Lab της Μπάγερν, και κάνει τη σύγκριση με την επικρατούσα κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με τους ποδοσφαιριστές που αξολογούνται αφηρημένα και προωθούνται με μίζα.
Περίπου έναν χρόνο πίσω μου έτυχε να συμβουλέψω έναν νεαρό ποδοσφαιριστή σε σχέση με τα βήματα που θα έπρεπε να κάνει για να αυξήσει τις πιθανότητες να φτάσει στην υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου. Το πρώτο πράγμα που του πρότεινα να κάνει ήταν να ζητήσει από έναν αναλυτή να τον αξιολογήσει. Και το έκανε. Ο αναλυτής μελέτησε πέντε ποδοσφαιρικούς αγώνες της Γ’ Εθνικής, στην οποία αγωνιζόταν το παιδί, και επέστρεψε με μια έκθεση στην οποία ανέλυε σε σημαντικό βάθος τα θετικά στοιχεία και τις αδυναμίες του ποδοσφαιριστή. Αυτό το παιδί, ο ποδοσφαιριστής, υπήρξε για χρόνια μέλος των τμημάτων υποδομής ενός συλλόγου της Superleague 1. Και τέτοια αξιολόγηση, σαν αυτή που του έκανε ο αναλυτής, δεν είχε συναντήσει ποτέ ξανά μπροστά του, παρόλο που είχε φτάσει να είναι βασικό στέλεχος της Κ19 ομάδας του συλλόγου της Superleague και ένας από αυτούς που ο σύλλογος αξιολογούσε, αφηρημένα, για να αποφασίσει αν θα του προτείνει ή όχι επαγγελματικό συμβόλαιο. Με άλλα λόγια, ποτέ κανείς επικεφαλής προπονητικού επιτελείου δεν είχε καθίσει με αυτό το παιδί για να του κάνει ατομική ανάλυση και αξιολόγηση, να του δείξει τις αδυναμίες του, να του αναλύσει την μέθοδο για την βελτίωσή του και να βάλουν μαζί συγκεκριμένους, σαφείς και μετρήσιμους στόχους μέχρι την επόμενη αξιολόγηση μετά από τρεις μήνες. Όλο αυτό, που είναι μια τυπική μέθοδος που αξολουθείται όπου αλλού, στα αφτιά αυτού του 21 ετών Ελληνα ποδοσφαιριστή ακουγόταν σαν άγνωστη ιστορία.
Με όλη αυτή την ελληνική παράσταση στο μυαλό μου, έτυχε να μελετήσω τις δυνατότες του εργαστηρίου δεξιοτήτων (Skills.Lab), το οποίο εγκαινίασε η Μπάγερν τον περασμένο Δεκέμβριο. Πρόκειται για ένα κλειστό εξαγώνιο μίνι γήπεδο, συνολικού εμβαδού 320 τ.μ. που είναι εξοπλισμένο με την τελευταία τεχνολογία, το οποίο έχει σχεδιαστεί ειδικά για να καταγράφει και να αξιολογεί τις συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές παραμέτρους ενός παίκτη σε τεχνική-γνωστική βάση. Με άλλα λόγια, η Μπάγερν βάζει στο εργαστήριο τον ποδοσφαιριστή της, τον περνά από μια σειρά από ποδοσφαιρικές δοκιμασίες και σε πολύ σύντομο χρόνο έχει εργαστηριακές, και γι’ αυτό αντικειμενικές και “αμερόληπτες” αξιολογήσεις σχετικά με την πρόοδο που σημειώνει η δουλειά που κάνει για την βελτίωση των τεχνικών δεξιοτήτων. Και όχι μόνο φυσικά. Διότι μέσα από αυτή τη μελέτη καταφέρνει να δημιουργήσει τα στάνταρ των ποδοσφαιριστών της ακαδημίας της, κι έτσι κάθε φορά που “δοκιμάζει” ένα ταλέντο συγκρίνει τις επιδόσεις του με τους μέσους όρους των μελών της ακαδημίας της και έχει μια σαφή πρώτη ένδειξη σχετικά με το αν “αξίζει τον κόπο” να δώσει περισσότερο χρόνο σε έναν ποδοσφαιριστή υπό δοκιμή. Ολοι οι παίκτες δοκιμάζονται υπό εργαστηριακές συνθήκες με ίδιες απαιτήσεις. Αυτό κάνει την ανάλυση πολύτιμη, διότι η σύγκριση των επιδόσεων είναι αντικειμενική.
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/sitefiles_2021-05-18/bayernlab2.jpg)
Αυτό το εργαστήριο προσφέρει ήδη πάρα πολλά στην Μπάγερν. Το χρησιμοποιούν όλες οι ομάδες της, από την Κ12 μέχρι την ομάδα των γυναικών. Και στο τερέν αυτό μπορούν να προπονούνται γκρουπ μέχρι και των τεσσάρων ποδοσφαιριστών - δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για ατομικές μετρήσεις ή ατομικές ασκήσεις βελτίωσης. Οι υπολογιστές δημιουργούν καταστάσεις παιχνιδιού, τις οποίες καλούνται να λύσουν οι ποδοσφαιριστές. Η δράση προβάλλεται σε οθόνες και “πανιά” από πέντε βιντεοπροβολείς υψηλής απόδοσης. Τέσσερις πλήρως αυτοματοποιημένες μηχανές μπάλας αποτελούν την καρδιά της εγκατάστασης, η οποία προσφέρει περισσότερους από 100 διαφορετικούς τρόπους προπόνησης σε πέντε επίπεδα δυσκολίας. Κατά κανόνα, οι ποδοσφαιριστές δουλεύουν στην ντρίμπλα, στις επαφές με την μπάλα, στον έλεγχο και τον χειρισμό της μπάλας, στην βελτίωση της ακρίβειας στο σουτ και στις μεταβιβάσεις, στις κεφαλιές, στις αντιδράσεις του τερματοφύλακα. Η διάρκεια της προπόνησης κυμαίνεται από 20’ έως 60’ λεπτά.
Μπορεί μια ελληνική ποδοσφαιρική εταιρεία να αποκτήσει ένα εργαστήριο σαν αυτό της Μπάγερν; Φυσικά όχι, διότι το κόστος της κατασκευής του σίγουρα ξεπερνά κατά πολύ το σύνολο του προϋπολογισμού λειτουργίας μιας μεσαίας ελληνικής ποδοσφαιρικής εταιρείας. Όμως αυτό που έχει κάνει η Μπάγερν στην διάρκεια της τελευταίας 4ετίας, που επενδύει τους πόρους της σε προπονητικά κέντρα (2017), κέντρα καινοτομίας (2019) και εργαστήρια ποδοσφαιρικών δεξιοτήτων (2020) είναι αυτό που κάνει σήμερα η αγορά του ποδοσφαίρου: επενδύει στην ανάπτυξη του ταλέντου. Κι όπως η Μπάγερν επενδύει ποσά μιας ακριβής μεταγραφής στην κατασκευή ενός εργαστηρίου, έτσι και μια ελληνική ΠΑΕ θα έπρεπε να επενδύει ποσά μιας δικής της ακριβής μεταγραφής πάνω στην βελτίωση των υποδομών της και τον εκσυγχρονισμό της τεχνολογίας της. Αν το έκαναν αυτό οι ΠΑΕ, δεν θα κυκλοφορούσαν 20χρονοι Έλληνες ποδοσφαιριστές που μένουν με το στόμα ανοιχτό όταν τους μιλάς για την ατομική αξιολόγηση και για τον ποδοσφαιρικό φάκελό τους. Τους μιλάς για φάκελο και νομίζουν ότι αναφέρεσαι στο φακελάκι που τους ζητούν για να τους προωθήσουν.
Πιθανότατα σε αυτό το τελευταίο, δηλαδή στο φακελάκι, να κρύβεται και η εξήγηση για την άρνηση του ελληνικού ποδοσφαίρου να αποδεχθεί τις αλλαγές και να τις αγκαλιάσει προκειμένου να εκσυγχρονιστεί. Διότι όταν γίνεται σαφής και συγκεκριμένη ανάλυση και αξιολόγηση των δεξιοτήτων ενός ποδοσφαιριστή, και όταν γίνεται σαφής ανάλυση και αξιολόγηση του έργου ενός προπονητή ακαδημιών, τότε χάνεται το φακελάκι, διότι οι αποφάσεις για την προώθηση των ποδοσφαιριστών παύουν να είναι αφηρημένες και υποκειμενικές - πρέπει να τεκμηριώνονται. Και να γίνονται αντικειμενικές. Στην Μπάγερν δεν αποφασίζει το μηχάνημα, το λογισμικό· οι άνθρωποι, δηλαδή οι προπονητές και οι λοιποί επιστήμονες αποφασίζουν. Οι αποφάσεις όμως βασίζονται πλέον σε αντικειμενικά στοιχεία. Και οι ποδοσφαιριστές έχουν πάψει να είναι πρόβατα που δέχονται άκριτα τις κρίσεις προπονητών και τεχνικών διευθυντών. Και έχουν πάψει να λαδώνουν, διότι τα στοιχεία της ποδοσφαιρικής ταυτότητάς τους δεν αλλοιώνονται και δεν παραποιούνται.
gazzetta.gr
-
(https://repress.gr/wp-content/uploads/2021/05/Screenshot-893-800x400.png)
Ο Νίκος Φράγκος στο Repress: Η νέα εκπαιδευτική πρωτοβουλία της ΕΠΣ Μακεδονίας
Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας ξεκίνησε την προηγούμενη Δευτέρα (17/05) μια νέα εκπαιδευτική πρωτοβουλία για τους προπονητές αναπτυξιακών ηλικιών αλλά και όλων των ενδιαφερομένων να επιμορφωθούν σχετικά με το αντικείμενο.
Τον πρώτο κύκλο διαδικτυακών σεμιναρίων, που μεταδίδονται μέσα από το EPSM TV, το κανάλι της Ένωσης στο Youtube, ανέλαβε να παρουσιάσει ο Νίκος Φράγκος, πολύπειρος προπονητής σε αναπτυξιακές ηλικίες και καθηγητής φυσικής αγωγής, ένας άνθρωπος που βασίζεται σε τεράστιο βαθμό σε έρευνα και βιβλιογραφία.
Το Repress.gr επικοινώνησε με τον Νίκο Φράγκο για να μάθει τις λεπτομέρειες πίσω από τη νέα πρωτοβουλία του σε συνεργασία με την ΕΠΣ Μακεδονίας.
Αναλυτικά όσα μας δήλωσε:
Πώς ήρθε η έμπνευση για τα δωρεάν διαδικτυακά επιμορφωτικά σεμινάρια; Τίνος ήταν η ιδέα;
«Στον ΠΟ Μαλακοπής είχα ποδοσφαιριστές δύο αδέρφια, τον Χάρη και τον Γιάννη τον Βλάχο, από μωρά τους είχα. Ο Χάρης ήδη, επειδή ήξερε ότι είχα γνώσεις επίκαιρες με τις αναπτυξιακές ηλικίες, είχε μια ιδέα με τον πρόεδρο της Ένωσης και μου είπε «δάσκαλε, πρέπει να κάουμε κάτι ώστε αυτά που γνωρίζεις να τα περάσουμε στους προπονητές των αναπτυξιακών ηλικιών. Γιατί, κακά τα ψέματα, η προσέγγιση που γίνεται δεν είναι ενδεδειγμένη. Οι σημερινοί προπονητές αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως μικορύς ενήλικες, η προπόνηση δεν είναι αυτή που πρέπει να κάνουμε. Η προπόνηση των αναπτυξιακών ηλικιών είναι πολύ πιο δύσκολη. Και έτσι, με την πρωτοβουλία αυτή βρεθήκαμε με τον Σάββα τον Δημητριάδη, που με γνώριζε ως όνομα αλλά όχι προσωπικά, βρεθήκαμε, του ανέπτυξα τις θέσεις μου».
Ποιος είναι ο σκοπός;
«Σκοπός είναι να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο προσέγγισης της προπόνησης, της διαπαιδάγωγης των αναπτυξιακών ηλικιών. Στην Ελλάδα, τα παιδιά είναι πιεσμένα από τους δικούς τους γονείς, που έχουν υπεροβολικές προσδοκίες από τα παιδιά τους και από τους προπονητές που τους βλέπουν σαν εργαλείο προσωπικής ανέλιξης. Το ματς της Κυριακής δεν είναι για να κερδίσουμε ή να χάσουμε, δεν υπάρχει νίκη και ήττα σε αυτές τις ηλικίες. Είναι διασκέδαση το ματς της Κυριακής και ένα τεστ για να δει ο προπονητής αν τα παιδιά εφάρμοσαν όσα δίδαξε.
Το ποδόσφαιρο, όπως είπα και προηγουμένως, δεν είναι νίκη και ήττα, προσφέρει πολλά περισσότερα: συμβάλλει στη διαμόρφωσει του χαρακτήρα, στην κοινωνικοποίηση, στην κοινωνική ενσωμάτωση. Οι ηλικίες 11-12-13-14, αποκαλούνται χρυσές ηλικίες μάθησης, εμπεδώνουν πολλά πράγματα τα παιδιά στις ηλικίες αυτές. Και πρέπει εκεί, τότε, να τους διδάξουμε τα σωστά γιατί θα τα κρατήσουν μια ζωή. Σην Ευρώπη, λένε ότι ο τρόπος που παίζει ένας ενήλικας αντικατοπτρίζει τον τρόπο που έμαθε να παίζει στα τμήματα υποδομών».
Σε τι βαθμό μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος μέσα από τα συγκεκριμένα σεμινάρια;
«Όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε. Αν βάλουμε όλοι ένα λιθαράκι σε αυτό που λέγεται «ανασύνταξη του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου», θα αλλάξει σύντομα η κατάσταση. Οι προπονητές πρέπει να επιμορφώνονται και να εξελίσσονται. Ο κύκλος του ποδοσφαίρου είναι ο εξής: όσο περισσότερο εξελίσσονται και εξειδικεύονται οι προπονητές, τόσο θα εξελίσσονται και οι ποδοσφαιριστές.
Τα νέα παιδιά, οι νέοι προπονητές, αλλά και πάρα πολλοί παλιοί, θέλουν να μάθουν, θέλουν να ενημερωθούν. Στις αναπτυξιακές ηλικίες δεν κάνουμε προπόνηση των ενηλίκων, η προπόνηση συμβαδίζει με τα χαρακτηριστικά της κάθε φάσης ανάπτυξης, νοητικά, σωματικά, ψυχικά και άλλα. Όλα αυτά προκύπτουν από επιστημονικές έρευνες και επιστημονική, αθλητική εμπειρία. Αν η αναπτυξιακη ηλικία προπονηθεί σωστά, τότε θα έχουμε καλούς ποδοσφαιριστές».
Ανταποκρίθηκε κόσμος στο πρώτο σεμινάριο, το οποίο ήταν και τόσο επίκαιρο, με θέμα την επανένταξη των αθλητών μετά την πανδημία και το lockdown;
«Ναι… Πολύ… Με πήραν πολλά παιδιά τηλέφωνο ακόμα και μετά και ζήτησαν περαιτέρω πληροφορίες, έδειξαν ενδιαφέρον. Ήταν και επίκαιρο το θέμα».
Μέσα από μια ζωή γεμάτη ποδόσφαιρο, έρευνες, αναζητήσεις, προπονήσεις, ασκήσεις και μαθήματα, υποθέτω ήδη εδώ και χρόνια θα έχετε διαπιστώσει ότι η γνώση είναι δύναμη. Επιπλέον, όμως, η συμμετοχή σας σε αυτήν την πρωτοβουλία της ΕΠΣ Μακεδονίας δείχνει ότι πιστεύετε πως η γνώση και η δύναμη είναι για να μοιράζονται. Είναι μέρος της νοοτροπίας σας ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου αυτή η πρόταση;
«Καταρχάς, πρέπει όλοι στο ποδόσφαιρο και οι «ειδικοί», να λειτουργούμε ως εξής: υπάρχει η γνώμη και η γνώση. Εγώ έχω μάθει με το διάβασμα μου το συνεχές ότι γνώμη έχουν όλοι, αλλά έχω μάθει ότι ένας ειδικός του ποδοσφαίρου πρέπει να μιλάει κατά τη γνώση του και όχι κατά τη γνώμη του. Δε μπορείς να βλέπεις ένα γυάλινο ποτήρι και να λες κατά τη γνώμη μου είναι πλαστικό. Είναι γυάλινο και αυτό είναι αξίωμα, κατά γνώση. Όταν τη γνώση την έχεις και δε τη μοιράζεις, κάνεις τότε ένα μεγάλο ατόπημα. Όπως μου λεγε κι ένας δάσκαλος μου, «η πολλή γνώση θα πέσει απάνω σου και θα σε πλακώσει». Όταν η γνώση μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται. Κι εσύ ο ίδιος αισθάνεσαι περήφανος που βλέπεις το αποτέλεσμα».
repress.gr
Η επιμόρφωση πιο απλή από ποτέ: Η ΕΠΣ Μακεδονίας προσφέρει δωρεάν σεμινάρια! (vid)
Χωρίς τυπικότητες, απαιτήσεις εγγραφής και κατάθεσης δικαιολογητικών εγγράφων, η ΕΠΣ Μακεδονίας κάνει τη διαδικασία της επιμόρφωσης γύρω από θέματα προπόνησης και ποδοσφαίρου στις αναπτυξιακές ηλικίες πιο απλή από ποτέ.
Μέσω του EPSM TV και εκπέμποντας στο Youtube, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας ξεκίνησε από την περασμένη Δευτέρα (17/05) να προσφέρει δωρεάν διαδικτυακά επιμορφωτικά σεμινάρια με εισηγητές επιστήμονες του αθλητισμού και όχι μόνο, αφού στα πλάνα της Ένωσης είναι να φιλοξενήσει στο κανάλι της και ψυχολόγους, διατροφολόγους και άλλους. Τα σεμινάρια απευθύνονται σε προπονητές αναπτυξιακών ηλικιών, Υπεύθυνους Ακαδημιών αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο/η.
Οι συμμετέχοντες/ουσες θα μπορούν μάλιστα να υποβάλουν τόσο σε ζωντανό χρόνο όσο και εκ των προτέρων ερωτήσεις προς τους εισηγητές, ώστε η παρουσίαση να αποκτήσει έστω και έμμεσα έναν τόνο αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινού και εισηγητή.
Εισηγητής του πρώτου κύκλου των επιμορφωτικών διαδικτυακών αυτών σεμιναρίων είναι ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και προπονητής ποδοσφαίρου, Νίκος Φράγκος. Μάλιστα, ήδη παρουσιάστηκε το πρώτο σεμινάριο, με θέμα «Επανεκκίνηση – Επανένταξη των νεαρών αθλητών στην αθλητική δράση και οι Επιπτώσεις του κορωνοϊου στην αθλητική κοινότητα».
Παρακολουθείστε το παρακάτω:
repress.gr
Αν υπάρχουν τυχόν ενδιαφερόμενοι ας μπουν.Πάντως καλό θα ήταν να γίνονται και εδώ τέτοια.Δεν ξέρω σε τι επίπεδο είναι η ΕΠΣΗΠ και ο σύνδεσμος προπονητών.Έχουν γίνει ομιλίες κυρίως από προπονητές του ΠΑΣ στο παρελθόν.
Φυσικά επέκταση της ΕΠΣΗΠ στις διάφορες πλατφόρμες και την προώθηση του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.Είτε σεμινάρια,είτε το αγωνιστικό,ιστορικό κομμάτι της ένωσης και των ομάδων.
-
(https://provocateur.gr/storage/photos/c_853px_568px/202102/foot1.jpg)
Στο Φούτμπολ θα βρεις τις ποδοσφαιρικές ιστορίες της γειτονιάς σου
Μιλήσαμε με τον Άκη Κατσούδα, τον δημιουργό του περιοδικού Φούτμπολ που με τις ιστορίες και τις φωτογραφίες του, αναδεικνύουν το πραγματικό ποδόσφαιρο.
Φωνές, ιδρωμένες φανέλες, στιγμιαία νεύρα, κατσάδα από τους ενοχλημένους γείτονες και ίσως ένα σπασμένο τζάμι στο σπίτι που βρίσκεται πίσω ακριβώς από το τέρμα. Το τέρμα, φυσικά, απαρτίζεται από δύο πέτρες και ένα αόρατο δίχτυ ηθικής που θα καθορίσει αν τελικά το γκολ πρέπει να μετρήσει ή όχι, αν τελικά είναι άουτ ή «μέσα». Συνήθως, αυτό το αποφασίζει ο μεγαλύτερος σε ηλικία ή ο ιδιοκτήτης της ξεφλουδισμένης μπάλας που, παρά τις κακουχίες που έχει υποστεί, όπως και τις απειλές για άμεσο αφανισμό, συνεχίζει να κυλά σχετικά καλά στο χώμα ή το τσιμέντο. Αυτή η γκρι μπάλα χαρίζει στο μνημονικό μας στιγμές που σε λίγα χρόνια από τώρα, θα έρχονται στην επιφάνεια ως «παιδικές αναμνήσεις», μαζί με το σημάδι στο γόνατο που αποκτήσαμε μετά από μια άτσαλη πτώση στην προσπάθειά μας να σκοράρουμε.
Από τις αλάνες και τις γειτονιές, μεταφερόμαστε στα τοπικά ποδοσφαιρικά γήπεδα και τις ομάδες που φιλοξενούν. Η μορφή της πυραμίδας, άλλωστε, είναι γνωστή. Το ποδόσφαιρο ξεκινά από τα χαμηλά στρώματα, φλερτάρει με τον ερασιτεχνισμό στην ομάδα του χωριού ή της πόλης και καταλήγει στον επαγγελματισμό και την συνέπεια στο ξόδεμα των εκατομμυρίων από τα μεγάλα club. Το Φούτμπολ, ασχολείται κυρίως με τα δύο πρώτα, δηλαδή με το άθλημα στην ακατέργαστη μορφή του, πριν αυτό αποκτήσει σχήμα από τις εμπορικές συμφωνίες και τελικά ριχτεί στα στάδια με τα κοντοκουρεμένο γκαζόν και τις VIP σουίτες.
Ο Άκης Κατσούδας, ο δημιουργός του περιοδικού, όπως και οι συνεργάτες του, καταγράφουν με τις λέξεις και τις φωτογραφίες τους όλα όσα έχουν αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη ως «πραγματικό ποδόσφαιρο». Μέσα από τις σελίδες του Φούτμπολ, οδηγούμαστε αναπόφευκτα στην ουσία, στο Μπιγκ Μπαγκ του αθλήματος που δεν είναι άλλο από το αθώο παιχνίδι που έχει ως σκοπό να ψυχαγωγήσει και να αναδείξει τον ρομαντισμό που το περιβάλλει όσο εσύ, εγώ και μία παρέα παιδιών στο δρόμο έξω από το φροντιστήριο μιας άγνωστης περιοχής της Ελλάδας ή της Αργεντινής, κλοτσούν μια μπάλα.
(https://provocateur.gr/storage/photos/master/202102/dsc-0145-2.jpg)
Πώς προέκυψε το Φούτμπολ;
Πάντοτε με εξίταρε η ιδέα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Είχα την τύχη, βλέπετε, μικρός να μεγαλώσω σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας και κάθε Κυριακή θυμάμαι να κατεβαίνω στο γήπεδο με τον αδερφό μου για να δούμε την τοπική μας ομάδα, τον Άρη Μαλεσιάδας, να παίζει στο ξερό γήπεδο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τις αντιδράσεις του κόσμου, τα τοπικά ντέρμπι, τους ποδοσφαιριστές, τη γκρίνια το βράδυ στο καφενείο, όλα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, κατάλαβα πως η αγάπη για τα τοπικά είναι ακόμη μεγαλύτερη, κι έτσι αποφασίσαμε με μερικούς φίλους να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα ποδοσφαιρικό fanzine, για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. 3 χρόνια μετά, έχουμε ταξιδέψει γι’ αυτό από τις Πρέσπες και τη Θεσσαλονίκη, ως τους Φούρνους και την Μύκονο, και στόχος μας, όταν τελειώσει όλο αυτό, να ταξιδέψουμε κι άλλο.
Να φανταστώ πως εσύ και τα υπόλοιπα παιδιά που συνεργάζεστε μοιράζεστε την ίδια αγάπη για το ποδόσφαιρο.
Το πρώτο τεύχος το ετοιμάσαμε με τους κολλητούς μου. Όσο τα τεύχη περνούσαν, έμπαιναν κι άλλα παιδιά στην προσπάθεια. Το εντυπωσιακό είναι πως οι άλλοι δύο συντάκτες του τρίτου τεύχους, ο Δημήτρης Κατσάκος και ο Νικόλας Μπιλάλης, ήταν αναγνώστες του Φούτμπολ και έτσι ήρθαμε σε επικοινωνία. Το μόνο μας κριτήριο πραγματικά για να μπει κανείς στην ομάδα είναι να αγαπά το ποδόσφαιρο από την καρδιά του. Γι’ αυτό και είμαστε πάντοτε ανοιχτοί σε συνεργασίες με παιδιά τα οποία θέλουν να καταγράψουν τη δικιά τους ποδοσφαιρική ιστορία.
Συνδυάζεται την τέχνη (αναφέρομαι στις εκπληκτικές φωτογραφίες και τη καταγραφή των γεγονότων) με το ποδόσφαιρο. Μήπως το ποδόσφαιρο είναι και αυτό μια μορφή τέχνης εκτός από τζαρτζαρίσματα και γενναίες δόσεις εγωισμού;
Πολλοί μας λένε, χαριτολογώντας, πως «χαραμιζόμαστε» γράφοντας για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι, όμως, έτσι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τρομερές εικόνες να σου δώσει. Από τα γήπεδα που βρίσκονται σ’ όποιο σημείο μπορείς να φανταστείς (δίπλα στη θάλασσα, πάνω σε βουνοκορφές, μέσα στα βράχια), τους ντόπιους που ανεβαίνουν ακόμη και πάνω σε φράχτες για να δουν τον αγώνα, τους ποδοσφαιριστές που μπορεί να παίζουν μπάλα για τη διασκέδαση αλλά το ζουν στο έπακρο. Κάθε φορά που ξεκινάμε ένα ταξίδι έχουμε το άγχος για το τι διαφορετικό θα καταφέρουμε να βρούμε και να φωτογραφίσουμε. Πάντα, όμως, υπάρχει κάτι το ξεχωριστό. Ίσως γιατί τίποτα δεν είναι ίδιο σ’ αυτή τη χώρα.
(https://provocateur.gr/storage/photos/master/202102/dsc-5337.jpg)
Ας μιλήσουμε λίγο για τα τεύχη Αθήνα, Καλοκαίρι και Νοσταλγία. Πώς έγινε η επιλογή των θεμάτων;
Πριν ξεκινήσουμε τα ταξίδια για το επόμενο τεύχος, μαζευόμαστε και αποφασίζουμε για τη κεντρική θεματική του. Στο πρώτο, λοιπόν, αποφασίσαμε να μείνουμε στην Αθήνα, μιας και θέλαμε να δούμε πώς θα πάει. Γράψαμε για το Ελ Λαμπράκικο, το μεγάλο ντέρμπι μεταξύ Ιωνικού και Προοδευτικής, φτάσαμε ως τον Ασπρόπυργο για να γνωρίσουμε μια ομάδα που παίζει ακριβώς δίπλα στα διυλιστήρια, μπήκαμε στην ερημωμένη - τότε - Λεωφόρο Αλεξάνδρας για να παρακολουθήσουμε τον αγώνα μιας ομάδας Αλβανών μεταναστών στην Αθήνα. Μας εξέπληξε πραγματικά αυτό το τεύχος.
Στο δεύτερο, το καλοκαιρινό, αποφασίσαμε να βγούμε πιο έξω και να μπούμε για πρώτη φορά στα πλοία. Ταξιδέψαμε στους Φούρνους Ικαρίας, στη Μύκονο, την Αίγινα. Ήταν ίσως το πιο διασκεδαστικό τεύχος που έχουμε κάνει γιατί δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου μέσα σ’ ένα καλοκαίρι. Και τι καλύτερο από καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Το τρίτο, ωστόσο, μάς πέτυχε μέσα στη φάση που ζούμε εδώ και ένα χρόνο με τον ιό. Γι’ αυτό και εμείς, γνωρίζοντας πως τα γήπεδα είναι κλειστά, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα τεύχος καραντίνας με αφιερώματα στις παιδικές μας αναμνήσεις, στις φανέλες που κρατάμε φυλαγμένες στα συρτάκια των πατρικών μας, τα αυτοκόλλητα της Panini και κυρίως να μείνουμε ξανά κοντά στην Αθήνα. Το μόνο ταξίδι που κάναμε εκτός ήταν στην Ύδρα, αλλά κι αυτό με μεγάλη δυσκολία, εξαιτίας της κατάστασης που ζούμε.
(https://provocateur.gr/storage/photos/master/202102/dsc-1096-2.jpg)
Ποιες ιστορίες σας δυσκόλεψαν και σε ποιες έχεις ιδιαίτερη αδυναμία;
Το ταξίδι που μας δυσκόλεψε πιο πολύ ήταν αυτό στην Ύδρα. Κάθε φορά που κλείναμε θέματα για το επόμενο τεύχος, κάναμε έναν προγραμματισμό. Με τον covid δεν μπορούσαμε να προγραμματίσουμε τίποτα, γιατί όλα μπορούσαν να αλλάξουν μέσα σε μια βδομάδα. Πέρα απ’ αυτό, όμως, ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε εισιτήρια γιατί η πληρότητα των πλοίων ήταν στο 50%. Ευτυχώς το νησί μάς αντάμειψε. Και εκεί, όμως, το καλοκαίρι δεν θύμιζε σε τίποτα τα προηγούμενα. Οι τουρίστες ήταν πολύ λίγοι, ενώ τη μάσκα δεν μπορούσες να την αποχωριστείς με τίποτα. Πιο πολύ μ’ αρχή της σεζόν έμοιαζε, όπως μας έλεγαν οι ντόπιοι, παρά για μέσα καλοκαιριού.
Τώρα αν πρέπει να ξεχωρίσω μερικά αφιερώματα, θα έβαζα σίγουρα τα ποδοσφαιρικά οδοιπορικά στις Πρέσπες και τους Φούρνους. Αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω, όμως, είναι το ντέρμπι μεταξύ Ιωνικού και Προοδευτικής στο Κλουβί. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ένα τέτοιο ματς από κοντά και δεν περίμενα πως θα ήταν τόσο έντονο. Θυμάμαι όταν φτάναμε στο γήπεδο, όλοι οι ντόπιοι έβαζαν τα αυτοκίνητά τους στις πυλωτές για να τα προστατέψουν. Μέσα στο γήπεδο, από την άλλη, είχες την αίσθηση ενός πραγματικού κλουβιού, καθώς οι οπαδοί της Προοδευτικής ήταν ακριβώς πάνω από την αντίπαλη εστία. Εκεί γνωρίσαμε και τον «Χάρο», τον γνωστό οπαδό του Ολυμπιακού, χωρίς να το γνωρίζουμε. Επικές στιγμές.
(https://provocateur.gr/storage/photos/master/202102/dsc-0030-2.jpg)
Το ποδόσφαιρο, δικαίως, χαρακτηρίζεται ως το πιο λαϊκό άθλημα. Κατά πόσο επιβεβαιώθηκε αυτό γράφοντας αυτές τις ιστορίες στο περιοδικό;
Αυτό, νομίζω, που κάνει το ποδόσφαιρο να ξεχωρίζει απ’ όλα τ’ άλλα αθλήματα είναι πως δεν υπάρχει χωριό στην Ελλάδα και γειτονιά δεν έχει γήπεδο ποδοσφαίρου ή μια τοπική ομάδα. Αυτό δεν συμβαίνει, για παράδειγμα, στο μπάσκετ, καθώς τα κλειστά γήπεδα, ειδικά στην επαρχία, είναι πολύ λίγα. Όποιον κι αν ρωτήσεις σίγουρα θα έχει να σου πει μια ιστορία για την ομάδα του τόπου του. Αυτό είναι που κάνει το ποδόσφαιρο να ξεχωρίζει. Μπορεί για τους Αθηναίους να φαίνεται τρελό, αλλά στα μικρά χωριά της Ελλάδας, ο κυριακάτικος αγώνας είναι μια καλή ευκαιρία να συγκεντρωθούν, να πανηγυρίσουν, να φωνάξουν. Είναι μια κοινωνική εκδήλωση. Αγαπάνε τον τόπο τους και γι’ αυτό αγαπούν και το ποδόσφαιρο.
Σε συνέχεια της παραπάνω ερώτησης, είναι το περιοδικό Φούτμπολ μια απάντηση στο σύγχρονο ρομποτικό ποδόσφαιρο;
Αυτό που θέλουμε να κάνουμε μέσω του Φούτμπολ είναι να αναδείξουμε ιστορίες ανθρώπων και ομάδων που αγαπούν το ποδόσφαιρο, χωρίς κάποιο ίδιον όφελος. Που παίζουν μπάλα όχι για τα χρήματα αλλά για τους καμαρώσουν οι δικοί τους που βρίσκονται στην κερκίδα. Το ποδόσφαιρο σ’ αυτές τις κατηγορίες δεν είναι απρόσωπο. Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Εκεί η κερκίδα έχει όνομα. Είναι ο Γιάννης, ο Κώστας, ο Νίκος. Τα μεγάλα γήπεδα είναι κάτι σαν αρένα. Δεν μπορούμε να πούμε, έχουν κι αυτά την ομορφιά τους, αλλά τα ερασιτεχνικά γήπεδα δεν τα αλλάζουμε με τίποτα.
(https://provocateur.gr/storage/photos/master/202102/dsc-3821-3-2.jpg)
Το τεύχος Νοσταλγία κυκλοφορεί και σε έντυπη μορφή. Είναι το χαρτί τόσο ρομαντικό για τους δημοσιογράφους και τους αναγνώστες όσο το ποδόσφαιρο στις γειτονιές για αυτούς που παίζουν και για αυτούς που παρακολουθούν;
Το τεύχος κυκλοφόρησε αρχικά σε ηλεκτρονική μορφή τον περασμένο Νοέμβρη, καθώς τα τυπογραφεία ήταν κλειστά εκείνη την περίοδο. Αυτό το κάναμε πιο πολύ γιατί δεν κρατιόμασταν να δείξουμε τη δουλειά μας στον κόσμο που το ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια. Ξέραμε, όμως, πως η μεγάλη αδυναμία όλων μας ήταν το χαρτί. Είναι άλλη η αίσθηση να μπορείς να πάρεις στα χέρια σου ένα περιοδικό, να το ξεφυλλίσεις, να χαζέψεις τις εικόνες του και να το διαβάσεις με την ησυχία σου. Ειδικά για τους ανθρώπους που συμμετέχουν σ’ αυτό. Μπορεί ο ηλεκτρονικός τύπος να έχει κυριεύσει τα τελευταία χρόνια, η αγάπη για το χαρτί δεν θα περάσει ποτέ.
(https://provocateur.gr/storage/photos/master/202102/dsc-5877-3-2.jpg)
Ποδόσφαιρο και κορονοϊός. Πόσες ιστορίες μπορούν να γραφτούν πάνω σε αυτό;
Δυστυχώς, η κατάσταση που ζούμε μας έχει απαγορεύσει να κάνουμε μεγάλα όνειρα. Γι’ αυτό και εμείς έχουμε αποφασίσει να γράψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα ποδοσφαιρικά αφιερώματα για την πόλη που ζούμε, στη στήλη του Φούτμπολ στην Athens Voice. Η αδυναμία μας, όμως, είναι τα ταξίδια και νιώθουμε πραγματικά χάλια που δεν μπορούμε να τα κάνουμε. Ξέρετε και για τον κόσμο δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό που ζούμε. Έχουν αλλάξει οι προτεραιότητες. Το ποδόσφαιρο μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και είναι απολύτως λογικό. Αυτό που ευχόμαστε όλοι είναι να περάσει γρήγορα αυτή η φάση που ζούμε εδώ και ένα χρόνο και να επανέλθουμε σταδιακά στην πρότερη κατάσταση. Με τα ταξίδια, τα ανοιχτά γήπεδα και τους φιλάθλους στις εξέδρες χωρίς μάσκες.
Εσύ, σε ποια γειτονιά του κόσμου θα ήθελες να παίξεις ποδόσφαιρο;
Στο Μπομπονέρα, με διαφορά. Κι ας μην παίξω μπάλα. Ας περπατήσω μόνο γύρω από το γήπεδο και απλά να πατήσω το πόδι μου στο χορτάρι και στις τσιμεντένιες εξέδρες. Κάπως έτσι θα ήθελα να με βρει η μετά κορονοϊού εποχή.
Βρες όλα τα τεύχη του Φούτμπολ εδώ (https://www.yumpu.com/user/akis.katsoudas)
provocateur.gr
-
Ομπαμεγιάνγκ: Προπόνηση στην ΑΕ Μυκόνου! (vid)
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/article_main_image/public/2021-06/obaoba.jpg.webp?itok=Z9jv-G5T)
Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕ Μυκόνου δεν πίστευαν στα μάτια τους βλέποντάς τον μαζί τους και η προπόνησή τους έγινε... εμπειρία, πλάι στον Πιέρ – Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ!
Ο Ομπαμεγιάνγκ έβαλε τα ρούχα της προπόνησης της Άρσεναλ και παρά το γεγονός πως απολαμβάνει τις διακοπές του στη Μύκονο, θέλησε να προπονηθεί για να μην μείνει πολύ πίσω σε επίπεδο ετοιμότητας και φυσικής κατάστασης.
Τη στιγμή που στο νησί των ανέμων βρίσκονται επίσης και διασκεδάζουν οι Χάαλαντ, Μαχρέζ, Λίνγκαρντ, Μαρσιάλ, Γιάνγκ και πιθανότατα αρκετοί άλλοι μεγάλοι αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο Πιέρ – Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ κάνει τη διαφορά.
Ναι μεν χαλαρώνει και κάνει τα μπάνια του, ωστόσο, θέλησε να πάει και για προπόνηση.
Κάπως έτσι βρέθηκε στο γήπεδο της ΑΕ Μυκόνου και συμμετείχε στο πρόγραμμα των παιδιών της ομάδας, κάνοντας την ημέρα... ονειρεμένη για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές.
https://www.facebook.com/watch/?v=995653151207836
gazzetta.gr
-
Ναι μεν χαλαρώνει και κάνει τα μπάνια του, ωστόσο, θέλησε να πάει και για προπόνηση.
Κάπως έτσι βρέθηκε στο γήπεδο της ΑΕ Μυκόνου και συμμετείχε στο πρόγραμμα των παιδιών της ομάδας, κάνοντας την ημέρα... ονειρεμένη για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές μου, εξετάζεται από τον ΧΒ ως αντιΠαμλίδης.
-
Ναι μεν χαλαρώνει και κάνει τα μπάνια του, ωστόσο, θέλησε να πάει και για προπόνηση.
Κάπως έτσι βρέθηκε στο γήπεδο της ΑΕ Μυκόνου και συμμετείχε στο πρόγραμμα των παιδιών της ομάδας, κάνοντας την ημέρα... ονειρεμένη για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές μου, εξετάζεται από τον ΧΒ ως αντιΠαμλίδης.
Περισσότερο έχει να κάνει με την νοοτροπία του παίχτη που ακόμα και στις διακοπές του θα κάνει προπόνηση.Να συγκρίνουμε με ελληνική πραγματικότητα;Δεν νομίζω.
-
Η Πρέμιερ Λιγκ αποφάσισε να εγκαταστήσει αυτοματοποιημένους εξωτερικούς απινιδωτές στα ερασιτεχνικά γήπεδα της Αγγλίας. Όπως έκανε γνωστό σήμερα, με το πρόγραμμα αυτό, το οποίο χρηματοδοτεί εξ ολοκλήρου η ίδια, περισσότερα από 2.000 γήπεδα ερασιτεχνικών ομάδων θα έχουν από τη νέα σεζόν απινιδωτές που, όπως είδαμε όλοι πρόσφατα, μπορούν να σώσουν ζωές.
(https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/206227416_10159851265565931_4835527129677814885_n.jpg?_nc_cat=110&ccb=1-3&_nc_sid=973b4a&_nc_ohc=IlO95VIOjEgAX-otA0j&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=059f403f87e268ed1523fc2f585d7318&oe=60DB5D80)
Για την αντίστοιχη κατάσταση στα ελληνικά γήπεδα βρήκαμε αυτό το πρόσφατο άρθρο:
Απινιδωτές: Η κατάσταση στα ελληνικά γήπεδα και η ανησυχία για τα κενά
Μέχρι στιγμής απινιδωτές υπάρχουν μόνο στα γήπεδα των μεγάλων κατηγοριών, κυρίως ποδοσφαίρου και μπάσκετ
(https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/06/DOC-20210615-12620417-1.jpg)
«Στη Σούπερ Λιγκ 1 είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ανάλογα περιστατικά. Υπάρχουν τα κατάλληλα υλικά και οι απινιδωτές, τους οποίους έχουν προμηθευθεί όλες οι ΠΑΕ», αναφέρει ο πρόεδρος της υγειονομικής επιτροπής των Super League 1 και 2, Ξενοφών Ρούσσης, με αφορμή όσα συνέβησαν με τον Κρίστιαν Ερικσεν (φωτ. Stuart Franklin / Pool via A.P.).
Ενα ερώτημα που απασχολεί τους φορείς του ελληνικού αθλητισμού, μετά το περιστατικό με τον Ερικσεν, είναι τι θα συνέβαινε αν στη θέση του Δανού ποδοσφαιριστή ήταν ένας συνάδελφός του που αγωνίζεται στην Ελλάδα.
Στα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ 1, όλες οι ομάδες πλέον διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, ενώ κάθε εβδομάδα διορίζεται ο γιατρός του αγώνα που γνωρίζει πώς να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. «Στη Σούπερ Λιγκ 1, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ανάλογα περιστατικά. Υπάρχουν τα κατάλληλα υλικά και οι απινιδωτές, τους οποίους έχουν προμηθευθεί όλες οι ΠΑΕ. Οι γιατροί αγώνων που διορίζονται από τη διοργανώτρια είναι καταρτισμένοι και ξέρουν πώς θα ανταποκριθούν σε επεισόδια καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης», αναφέρει ο πρόεδρος της υγειονομικής επιτροπής των Super League 1 και 2, Ξενοφών Ρούσσης (ορθοπεδικός και ειδικός αθλητίατρος).
«Σε ό,τι αφορά τη Σούπερ Λιγκ 2, οι πιο εύρωστες οικονομικά ΠΑΕ έχουν προμηθευθεί απινιδωτές. Επίσης, σε κάθε παιχνίδι επαγγελματικής κατηγορίας που περιλαμβάνει και τη Φούτμπολ Λιγκ, σε συνεργασία με το ΕΚΑΒ, είναι υποχρεωτική η παρουσία πλήρους εξοπλισμένου ασθενοφόρου στα γήπεδα. Αρα λοιπόν, από υλικής άποψης το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι καλυμμένο. Το θέμα είναι οι άνθρωποι που θα τρέξουν να σώσουν μια ζωή να ξέρουν πώς θα χειριστούν τα μηχανήματα και τι κινήσεις θα κάνουν», συμπληρώνει ο κ. Ρούσσης.
«Στην Ελλάδα, όλες οι ΠΑΕ της Σούπερ Λιγκ 1 διαθέτουν στο δυναμικό τους επιστήμονες υψηλού επιπέδου, που ξέρουν να διαχειρίζονται τέτοια συμβάντα. Θα πρέπει, ωστόσο, όλο το τιμ της ομάδας, προπονητές, φυσιοθεραπευτές, γυμναστές, ακόμη και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές να γνωρίζουν τα βασικά και πώς να δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Το να έχουμε έναν ειδικό καρδιολόγο σε κάθε γήπεδο είναι αδύνατο. Η χρήση του απινιδωτή δεν είναι εύκολη…», τονίζει ο χειρουργός ορθοπεδικός Νίκος Πισκοπάκης, επικεφαλής του ιατρικού τιμ πολλών ΠΑΕ (εθνικές ομάδες, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Πανιώνιος Ατρόμητος, Απόλλων Σμ.).
Στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, το ιατρικό επιτελείο με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Γκοδόλια είναι αρμόδιο, ενώ στις χαμηλότερες κατηγορίες (Γ΄ Εθνική, τοπικά), την εποπτεία των οποίων έχει η ΕΠΟ, ο πρόεδρος της ιατρικής επιτροπής της Ομοσπονδίας, Παναγιώτης Καρράς, αναδεικνύει τον προβληματισμό του: «Οι εκλογές στην ΕΠΟ καθυστέρησαν πράγματα πάνω σε αυτό το κομμάτι. Η παρουσία ασθενοφόρων στα γήπεδα των Ενώσεων δεν είναι δεδομένη εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι».
Το υπουργείο άμεσα συμπεριέλαβε στο αθλητικό νομοσχέδιο, που συζητείται στη Βουλή, πρόβλεψη για την «αναγγελία της άσκησης του επαγγέλματος του προπονητή», στα απαραίτητα δικαιολογητικά να συμπεριλαμβάνεται υποχρεωτικά και το «δίπλωμα εκπαίδευσης πρώτων βοηθειών». Παράλληλα, σε συνεργασία με ΕΟΚΑΝ και ΕΚΑΒ θα ξεκινήσουν σεμινάρια διάσωσης και πρώτων βοηθειών όσων βρίσκονται μαζί με αθλητές σε προπονήσεις και αγώνες. «Γίνονται προσπάθειες το τελευταίο διάστημα να υπάρχουν απινιδωτές στα γήπεδα στη χώρα μας», τονίζει ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Γιώργος Μαυρωτάς, ο οποίος παραδέχεται πως μέχρι στιγμής απινιδωτές υπάρχουν μόνο στα γήπεδα των μεγάλων κατηγοριών, κυρίως ποδοσφαίρου και μπάσκετ.
kathimerini.gr
El Sombrero
-
- Μπορείς να περιγράψεις τη β' εθνική με μια μόνο πρόταση;
- "Κάποτε για να ανεβάσουμε κατηγορία την Παναχαϊκή αγοράζαμε παιχνίδια και δεν θα ξεχάσω έναν αγώνα στο Αίγιο, που είχαμε δώσει χρήματα ακόμα και στους φιλάθλους για να μην γιουχάρουν" (Άρης Λουκόπουλος)
El Sombrero
Λουκόπουλος=πρόεδρος της Παναχαϊκής εποχές Χρηστίδη-Κολέμπα.
-
- Μπορείς να περιγράψεις τη β' εθνική με μια μόνο πρόταση;
- "Κάποτε για να ανεβάσουμε κατηγορία την Παναχαϊκή αγοράζαμε παιχνίδια και δεν θα ξεχάσω έναν αγώνα στο Αίγιο, που είχαμε δώσει χρήματα ακόμα και στους φιλάθλους για να μην γιουχάρουν" (Άρης Λουκόπουλος)
El Sombrero
Λουκόπουλος=πρόεδρος της Παναχαϊκής εποχές Χρηστίδη-Κολέμπα.
Και όπου Λουκόπουλος (εκτός τις χίλιες δυο μπαγαποντιές) θα θυμόμαστε πάντα το μεταξύ μας παιχνίδι το 2001 με τους 4000 ΠΑΣολέδες στην Πάτρα, βλέποντας ότι τα εισιτήρια για τους φιλοξενούμενους παγουράδες είχαν φύγει μέρες πριν, φοβούμενος το προφανές μπλε ποτάμι που θα ερχόταν στην πόλη τους και στο γήπεδο διαφήμιζε ότι με 1 εισιτήριο θα μπαίνουν 2 πατρινοί και δώρο ένα αναψυκτικό (σαν προσφορά από παλιά Ελληνική ταινία). Αλλά δεν έπιασε. Δεν έταζε και κανα αρνί στην σούβλα.
-
Μια ιστορία που έγραψε ο συγγραφέας Ντίνος Μελάχρις για το ελληνικό ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής, για τον Παναιτωλικό, που για την πόλη ήταν κάτι παραπάνω από μια ποδοσφαιρική ομάδα, για την ισχυρή Δόξα Δράμας και για παίκτες που δεν έχουν καμία σχέση με τους σημερινούς.
(https://i1.wp.com/www.sombrero.gr/wp-content/uploads/2021/07/KENTRIKI.jpg?w=944&ssl=1)
Ο Καραγκιόζης
«Είμαι ένας γραφικός συγγραφέας. Αν και έψαξα στα λεξικά, δεν πολυκατάφερα να βρω τη σημασία αυτής της λέξης, μου αρέσει απλά ο αέρας της. Πάντα ονειρευόμουν να γράψω για άλλα πράγματα. Ονειρευόμουν να γράψω για ιππότες, για κάποιους στρατούς που, πριν από τριακόσια χρόνια, ένα πρωί γεμάτο ομίχλη, στις δύο άκρες μιας σκοτεινής κοιλάδας, ετοιμάζονταν να επιτεθούν ο ένας στον άλλο, για δυστυχισμένους που τα χειμωνιάτικα βράδια αφηγούνται ο ένας στον άλλο, στα καπηλειά, ερωτικές ιστορίες, για τις ανεξάντλητες περιπέτειες ερωτευμένων, που χάνονται μέσα σε σκοτεινές πόλεις κυνηγώντας κάποιο μυστήριο, αλλά ο Θεός μου έδωσε μόνο εσάς, τους αναγνώστες μου, κι αυτή τη στήλη από την οποία πρέπει να σας λέω άλλου είδους ιστορίες. Έτσι βολευόμαστε κι εσείς κι εγώ.».
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε μένα. Ανήκουν στον έναν εκ των δύο βασικών ηρώων του αριστουργήματος του Ορχάν Παμούκ «Το μαύρο βιβλίο» και επειδή η σημερινή ιστορία δεν είναι δική μου, αλλά κάποιου που αν και δεν είναι αθλητικογράφος κατάφερε να γράψει μια από τις πιο όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες που εγώ έχω διαβάσει, θεώρησα πρέπον να την προλογίσω με αυτήν εδώ τη μικρή παράγραφο που φανερώνει τόσα πολλά για το γράψιμο, γι’ αυτούς που γράφουν, και φυσικά γι’ αυτούς που διαβάζουν, μέσα από ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Ένας τέτοιος είμαι και εγώ. Όπως ο Γκαλεάνο «ζητιάνευε» για λίγη καλή μπάλα έτσι κι εγώ «ζητιανεύω», εκτός της καλής μπάλας, για όμορφα και ρομαντικά ποδοσφαιρικά κείμενα. Αυτοί που διαβάζουν τα κείμενά μου θα ξέρουν πόσο λατρεύω το διάβασμα και πόσο μέσα από αυτό λατρεύω να βρίσκω όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες γραμμένες από ανθρώπους που δεν ασχολούνται με το αθλητικό γράψιμο. Πριν λίγες μέρες, ένας καλός φίλος μου έστειλε την παρακάτω ιστορία. Ήμουν κάπως απογοητευμένος εκείνες τις μέρες λόγω κάποιων σχολίων που είχα διαβάσει για το πρόσφατο Γιούρο προς το πρόσωπο κάποιου αθλητικογράφου που εκτιμώ και προς τα πρόσωπα αρκετών ποδοσφαιριστών που πήραν μέρος στο τουρνουά και -ευτυχώς- η ρομαντική αύρα της ιστορίας αλλά και ο τρόπος γραφής της κατάφερε να μου φτιάξει το κέφι.
O τίτλος της ιστορίας είναι «Ο Καραγκιόζης», την έχει γράψει ο συγγραφέας Ντίνος Μελάχρις και έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Δίοδος 66100 της Δράμας. Θεώρησα ότι ίσως αρέσει σε αρκετούς από τους αναγνώστες μας και γι’ αυτό μπήκα με μεγάλη χαρά στον κόπο, που μόνο κόπος δεν ήταν, να τη μεταφέρω. Η ιστορία είναι αληθινή και μιλάει για ένα άλλο, μακρινό, ποδόσφαιρο από αυτό των ημερών μας. Ελπίζω να σας αρέσει.
~Τον Πάνο Τεμεκονίδη τον συναντώ σχεδόν κάθε μέρα. Είναι πια γύρω στα 80, μα ακόμα περιφέρεται καβάλα στο ποδήλατό του, ένα παλιό μαύρο Bismarch, στις οδούς Ιωνίας, Ραιδεστού, Σηλυβρίας, Ιασωνίδου, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Ερυθραίας…δρόμους με ονόματα που θυμίζουν τις χαμένες πατρίδες, καθότι ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι προσφυγοχώρι.
Ο Πάνος έπαιζε έξω αριστερά στον Παναιτωλικό, τότε που η ομάδα προσπαθούσε να κάνει το μεγάλο βήμα της ανόδου στην Α εθνική. Δεν ήταν κάνας σπουδαίος μπαλαδόρος, δεν τον βοηθούσε και το σουλούπι του, αφού όχι μόνο του έλειπε το μπόι, αλλά κι από φυσικού του έσκυβε, σαν να κουβαλούσε στην πλάτη του κάνα σακί γεμάτο με τσιμέντο. Σίγουρα όμως ήταν ο αγαπημένος της κερκίδας. Κα-ρα-γκιό-ζης, Κα-ρα-γκιό-ζης, του φώναζαν οι φίλαθλοι ρυθμικά, άλλοτε επευφημώντας τον για το ασίγαστο πάθος που έβγαζε ή για τα τσαλίμια που έκανε, κι άλλοτε κοροιδευτικά, άμα στραβοπατούσε κι έπεφτε ή όταν έριχνε κάνα σουτ κι η μπάλα πήγαινε στου Καραγκιόζη τον γάμο.
Αν όμως με την απόδοσή του δεν μπορούσε να καθορίσει το αποτέλεσμα κάποιου αγώνα, ο Τεμεκονίδης ήταν αναμφισβήτητα παίκτης-ανακατωσούρας, σβούρα που στριφογύριζε χωρίς έλεγχο, γι’ αυτό όταν έμπαινε στην αντίπαλη περιοχή, σκορπούσε στους αντιπάλους τον πανικό, μέχρι βέβαια εκείνοι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ακίνδυνος κι έπειτα να τον αντιμετωπίζουν με σχετική ψυχραιμία.
Πέρασαν όμως τα χρόνια, σταμάτησε ο Πάνος το ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκε στη δουλειά που έκανε από δεκαπέντε χρονών, δηλαδή εργάτης στις οικοδομές, αλλά και υδραυλικός και μπογιατζής και χίλια δυο ακόμα. Πολλές δουλειές, πολύς κόπος, συν τους αγώνες της ομάδας, αλλά η φτώχεια αδερφή και το φαγητό ποτέ να μη φτάνει.
Κάθε που ερχόμουν στη μικρή μας πόλη και τον έβλεπα, αναρωτιόμουν: Τι να θυμάται άραγε ο Πάνος από εκείνα τα χρόνια; Τις ιαχές του κόσμου; Το περίφημο γκολ που έβαλε στην τάδε ομάδα, στο μεγαλύτερο ντέρμπι της περιοχής μας; ή τη χρονιά που, με αυτόν στη σύνθεση της ομάδας, πέσαμε στη Γ εθνική; Εγώ πάντως δεν θα ξεχάσω που, μικρός, έσμιγα τη φωνή μου με τις φωνές των άλλων και οι κραυγές μας σκέπαζαν όλη την πόλη. Κα-ρα-γκιό-ζης, Κα-ρα-γκιό-ζης, είδωλο και περίγελως ταυτόχρονα.
Αυτά μας έλεγε ο καλός φίλος, Βασίλης Ιωακείμ, ο μαρκόνης. Τα έγραψε μάλιστα και σ’ ένα θαυμάσιο διήγημα, που δεν πρόλαβε όμως να το δημοσιεύσει, γιατί πέθανε. Και το μοίρασαν σαν φέιγ-βολάν, θυμάμαι, μια Κυριακή πριν από έναν αγώνα, έξω από το γήπεδο, χορηγία μιας φίρμας έτοιμων ενδυμάτων.
Ο Παναιτωλικός τα χρόνια εκείνα ήταν για την πόλη κάτι παραπάνω από μια ποδοσφαιρική ομάδα. Μέχρι νυκτερινό σχολείο δημιούργησε, να πηγαίνουν όσα παιδιά δούλευαν τη μέρα. Πολλούς τους έντυνε και τους έπαιρνε και παπούτσια, «ελβιέλες». Πάνω από πέντε χιλιάδες άπορα μάθανε γράμματα στο σχολείο του Παναιτωλικού. Παιδιά κακοταϊσμένα, καχεκτικά, βασανισμένα…να σκεφτείς, τα περισσότερα, όταν σούταραν ελεύθερο, μόλις που έβγαζαν την μπάλα από τη μεγάλη περιοχή. Και όχι μόνο επειδή οι μπάλες ήταν βαριές, αλλά κι επειδή τα πόδια τους ήταν σαν «τσάκνα».
Όσο για τα ποδοσφαιρικά πράγματα της χώρας…υπήρχε τότε ο περίφημος ΠΟΚ. (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ), που ήταν κράτος εν κράτει. Η ΕΠΟ δική τους, οι διαιτητές υπάλληλοί τους, οι υπουργοί αθλητισμού, η Αστυνομία, όλοι δούλευαν γι’ αυτούς. Υπήρχαν και οι τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης (ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής) που οι αθηναϊκές ομάδες τους αδικούσαν κι αυτοί, με τη σειρά τους, αδικούσαν τους άλλους, τους μικρότερους και συμπλήρωναν το πρωτάθλημα ο Φωστήρας, ο μετέπειτα «φονεύς των γιγάντων», ο Απόλλωνας Καλαμαριάς, που πριν παίξει αγώνες στα «τσαμούρια», πρώτα ξυλοφόρτωνε τους αντιπάλους, και ο Απόλλων Αθηνών, ο Παναιγιάλειος, η Προοδευτική…
Υπήρχε όμως, και η Δόξα Δράμας, που ξεχώριζε τον καιρό εκείνο. Και ήταν τόσο δημοφιλής, που κάποτε στην πόλη μας, όταν επρόκειτο να δημιουργηθεί μια νέα ομάδα κι έψαχναν να την ονοματίσουν, κάποιοι πρότειναν το «Δόξα Δράμας Αγρινίου». Αυτή την ιστορία την έλεγαν οι παλιότεροι και, βέβαια, δεν ορκίζομαι ότι είναι αληθινή, αλλά έδειχνε την αξία και το πόσο συμπαθείς ήταν σε όλη την Ελλάδα οι Μαυραετοί του Βορρά.
Πρώτη όμως στην καρδιά μας ήταν η «Παναιτωλικάρα». Αλλά οι δικοί μας παίκτες υστερούσαν σε σχέση με εκείνους των μεγάλων ομάδων. Πεντέξι, πάντως, διακρίθηκαν και μεταγράφηκαν σε σπουδαίους συλλόγους, κάνα δυό έπαιξαν στην Εθνική Ενόπλων, όπως ο Βασίλης Μήτσου ή Τσιλιλής, κι ο Γιώργος Παπαδόπουλος, που είχε το παρατσούκλι «ο Γάλος». Ο Γάλος ντρίμπλαρε μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο, σαν τον Ηλία Υφαντή, έτσι έλεγαν.
Όσο για μας, που τότε ήμασταν παιδιά, θαυμάζαμε μεν τους καλούς ποδοσφαιριστές, αλλά οι πιο πολλοί δεν ασχοληθήκαμε με την μπάλα, γιατί οι επαρχιώτες ποδοσφαιριστές δεν είχαν καμιά σπουδαία λάμψη. Επιπλέον, δεν ήταν επαγγελματίες, δηλαδή δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με όσα έπαιρναν από τις ομάδες τους, γι’ αυτό και είχαν άλλη κύρια δουλειά.
Εκείνα τα χρόνια το μεράκι το δικό μας –και πόθος των γονιών μας- ήταν να σπουδάσουμε. Κάτι που το πέτυχαν πολλοί απ’ τη σειρά μας και έγιναν σπουδαίοι, ένας σταδιοδρόμησε σαν μουσουργός, άλλος ως σπουδαίος γιατρός, άλλος έγινε διευθυντής σε υπουργείο.
Για τον Πάνο, βέβαια, παιδί της Κατοχής, ο σπουδές ήταν ανεπίτρεπτη πολυτέλεια, έξω απ’ τα όνειρά του. Γι’ αυτό όλη η φιλοδοξία του ήταν να εξασφαλίζει το μεροκάματο και να παίζει τη μπαλίτσα του. Και δόξα τω Θεώ, ο κόσμος τον υποστήριζε και τον βοηθούσε, εξάλλου ήταν και καλός στη δουλειά του. Και, όταν λέμε ότι στην ομάδα δεν ήταν τίποτε σπουδαίο, πρέπει να σκεφτούμε ποιους είχε αντιπάλους… τον Λινοξυλάκη, τον Σαραβάκο (τον πατέρα), τον Σιδέρη, και τον πιο μεγάλο απ’ όλους, τον Τάκη Λουκανίδη. Η ευτυχία του Καραγκιόζη ήταν και μόνο που έπαιζε μαζί τους. Ότι ήταν ο αντίπαλός τους κι ας μην τους είχε κερδίσει ούτε μια φορά.
Εκείνη τη χρονιά έληγε το πρωτάθλημα κι ο Παναιτωλικός, που αγωνιζόταν στη Β εθνική, βρισκόταν στην 5η θέση. Η ομάδα που καιγόταν για βαθμούς ήταν ο ΟΦΗ. Εμείς είχαμε για προπονητή έναν Ιταλό αριστοκράτη, τον Λουίτζι Ροσελίνι, που μάλλον καταγόταν από τη γνωστή οικογένεια. Αυτός, εκτός των άλλων, συμβούλευε τους παίκτες σαν πατέρας, τους φερόταν με ευγένεια, και γενικώς, τους είχε βάλει σε ρέγουλα, να σκεφτείς, χωρίς μεγάλες δυνατότητες, είχαμε γλιτώσει τον υποβιβασμό από νωρίς. Γι’ αυτό και οι τελευταίοι αγώνες της ομάδας μας ήταν χωρίς άγχος.
Αφού ο Παναιτωλικός είχε πατήσει τότε Παναγιάλειους και Παναχαϊκές, ήρθε η ώρα να πάμε στην Κρήτη, να παίξουμε με τον ΟΦΗ. Με τον ΟΦΗ που, αν μας κέρδιζε, ανέβαινε κατηγορία.
Φυσικά ο Ροσελίνι δεν είπε «καθίστε να χάσετε», αλλά το γενικό πνεύμα ήταν ότι, εφόσον δεν πάμε για πρωτάθλημα, δεν θα σπάσουμε και τα πόδια μας. Κάπως έτσι μπήκε η ομάδα στην Ντακότα της Ολυμπιακής και πήγε από το Αγρίνιο στο Ελληνικό και από κει στο Ηράκλειο.
Ήταν Άνοιξη, ο ήλιος ολόλαμπρος, η ορατότητα απίστευτη, αλλά φυσούσε αέρας και το αεροπλάνο έκανε αναταράξεις. Πάνω απ’ τη Φαλονέρα και μετά τη Μήλο η Ντακότα χόρευε.
Η εικόνα του Πάνου: Κουρεμένος γουλί, με κάπως πεταχτά αυτιά και μύτη γαμψή, στην οποία όφειλε και το παρατσούκλι του, «ο Καραγκιόζης», είχε κλείσει τα μάτια κι απολάμβανε την πτήση. Δίπλα του ο Γιώργος Παπαδόπουλος δεν είχε ησυχία. Τον είχε πειράξει το ταξίδι και ξεφυσούσε. Ο Γιώργος είχε ένα τραύλισμα που επιδεινωνόταν με το α, εξ ου και το παρατσούκλι «ο Γάλος».
«Ρε συ! Κα-κα-κα…Καραγκιόζ!», είπε σε μια στιγμή.
«Τι θες μωρέ;».
«Κνα-κνα-κνάει αυτό, ρε».
«Κι εγώ τι φταίω;».
«Μήπως έπαθε κα-κα-καμιά βλάβη;».
«Άσε ρε Γάκια. Κοίτα που φάνηκε η Κρήτη, ο Ψηλορείτης. Καρτ Ποστάλ, μαγεία, τι σε νοιάζει για τα υπόλοιπα!».
«Ρε συ!Θα-θα-θα πέ-πέσουμε, σε λέω!».
«Μη φοβάσαι ρε! Το είπε κι ο Ροσελίνι: Ούτε πέφτουμε ούτε για πρωτάθλημα πάμε!».
Κι έκλεισε τα μάτια ο Καραγκιόζης. Κι έπειτα ίσως άρχισε να ονειρεύεται την επόμενη μέρα στο γήπεδο. Να τον χειροκροτούν με μεγαθυμία ακόμα και οι Κρητικοί, οι αντίπαλοι, αφού μάλλον θα κέρδιζαν και θ’ ανέβαιναν κατηγορία. Και μετά τον αγώνα θ’ απολάμβαναν μπάνιο ζεστό και μοσχομυρωδάτο. Και κατόπιν στο μαγειρείο θα έτρωγαν μοσχαράκι κοκκινιστό και ψωμί. Ψωμί όσο ήθελαν. Ίσως και σουτζουκάκια με μπόλικη σάλτσα, ίσως να έπιναν και καμιά τσικουδιά. Κοκκινιστό και σουτζουκάκια με μπόλικη σάλτσα με μπόλικη σάλτσα, ψυχή μου, με μπόλικη σάλτσα!~
sombrero.gr
-
“Ο συνδικαλισμός τελείωσε…” – Όταν οι “παράγοντες του ποδοσφαίρου” αποδεικνύουν ότι είναι απλώς αφεντικά..
Ο παίκτης του Χαραυγιακού, Ορφέας Παρασκευόπουλος, καταγγέλλει τη διοίκηση της ομάδας και την ομηρία σε μια σάπια κατάσταση που βιώνουν πολλοί παίκτες
Απειλές προέδρων-παραγόντων, αποπομπές παικτών για εξωαγωνιστικούς λόγους και κουτσαβακισμοί του στιλ “ο συνδικαλισμός τελείωσε”. Μα γίνονται αυτά τον 21ο αιώνα; Ασφαλώς και γίνονται και αποδεικνύουν πως τα αφεντικά-“επενδυτές” στον χώρο του αθλητισμού δε διαφέρουν στο παραμικρό από αυτά στους υπόλοιπους κλάδους.
Τα παραπάνω αναδεικνύονται και από τις καταγγελίες του παίκτη του Χαραυγιακού, Ορφέα Παρασκευόπουλου. Ακολουθεί αναλυτικά η ανοιχτή επιστολή του παίκτη και όσα καταγγέλλει.
«Από τις 5/6 και μία μέρα πριν από το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς, εγώ και άλλοι δύο παίκτες της ομάδας μετά από απόφαση του ανθρώπου που έχει η ομάδα για προπονητή είμαστε εκτός ομάδας. Όσον αφορά εμένα συγκεκριμένα, μία μέρα μετά από το παιχνίδι με τον Εθνικό, και αφού διαφώνησα ανοιχτά με την παρουσία του ανθρώπου που έχει η ομάδα για προπονητή στα αποδυτήρια, ο κ. Ρήγας μου είπε με πολύ έντονο και επιθετικό τρόπο ότι έχω τελειώσει από τον Χαραυγιακό και ότι ο συνδικαλισμός τελείωσε. Την επόμενη μέρα Παρασκευή, σε συνομιλία που είχα με τον πρόεδρο της ομάδας κ. Φύτρο, μου είπε να πάω κανονικά για προπόνηση αποδεχόμενος το αίτημα μου να κάνω ατομικό πρόγραμμα. Έπειτα κι από αυτή την προπόνηση, μετά από μία συζήτηση μπροστά σε όλη την ομάδα μεταξύ των τριών παικτών και του ανθρώπου που έχει η ομάδα για προπονητή, ο άνθρωπος αυτός, προφανώς με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης, όχι την ίδια αλλά την επόμενη μέρα, από το τηλέφωνο, μας έκανε γνωστό ότι είμαστε εκτός ομάδας γιατί τον προσβάλλαμε και είπαμε ανοιχτά ότι δεν του έχουμε εμπιστοσύνη.
Κι από εδώ ξεκινάει και ο λόγος για τον οποίο βγαίνει αυτή η ανακοίνωση. Εδώ και ενάμιση μήνα η διοίκηση της ομάδας παίζει κρυφτό μαζί μας. Ο μόνος που σηκώνει τα τηλέφωνα είναι ο κ. Φύτρος, ο οποίος τον πρώτο καιρό, πιο συγκεκριμένα σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε στις 22/6 και τον ρώταγα τι γίνεται με εμάς στην ομάδα για να ξέρουμε τι να κάνουμε, με ειρωνικό ύφος μου έλεγε να περιμένουμε να κάνει Γενική Συνέλευση η ομάδα σε «έναν, δύο, τρεις μήνες» και τότε θα δούμε τι θα κάνουμε με τα δελτία σας. Εγώ από την πρώτη στιγμή του είχα ξεκαθαρίσει ότι εφόσον η ομάδα δε με θέλει πλέον, αυτό που ζητάω είναι τα δεδουλευμένα 2 μηνών και την ελευθέρας μου, οπότε σε επόμενο τηλέφωνο που του έκανα στις 7/7 του μίλησα γι’ αυτά. Όσον αφορά τα δεδουλευμένα, ο κ. Φύτρος δεν αναγνώριζε ότι υπάρχουν αυτά τα χρωστούμενα των δύο μηνών, λέγοντας μου συγκεκριμένα «σας έχουμε εξοφλήσει όλους», «μας χρωστάς δε σου χρωστάμε» και «θα πληρώσεις, δε θα σε πληρώσουμε για να φύγεις από την ομάδα». Όταν του ζήτησα ραντεβού από κοντά για να κλείσουμε το θέμα, ο κ. Φύτρος συνέχιζε τις αοριστίες και το κρυφτό, λέγοντας μου «θα δούμε από βδομάδα, μπορεί κι από Αύγουστο, γιατί βιάζεσαι;». Κλείνοντας το τηλέφωνο, χωρίς να μου λέει ουσιαστικά τίποτα σε αυτά που του έλεγα, ο κ. Φύτρος το μόνο που πρόσθεσε ήταν ότι θα δυσκολευτώ να πάρω το δελτίο μου. Φτάνοντας την τελευταία βδομάδα το μόνο νέο που είχαμε είναι ότι κανείς δε θα πάρει το δελτίο του τόσο εύκολα χωρίς να ικανοποιηθεί η ομάδα. Στην τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον κ. Φύτρο, χτες στις 19/7, ενημερώθηκα ότι η ομάδα δε με υπολογίζει και δε θέλει να συνεχίσω, οπότε αυτό που ζήτησα ήταν να περάσω τις επόμενες μέρες να πάρω το δελτίο μου και να μου καταβληθούν τα δεδουλευμένα μου. Η απάντηση του ήταν ότι δεν υπάρχουν αυτά τα χρωστούμενα και ότι το να πάρω το δελτίο μου δεν είναι τόσο απλό. Αυτό που ρώτησα τον ίδιο ήταν ότι εφόσον η ομάδα δε με θέλει, γιατί δε μου δίνει την ελευθέρας μου. Η απάντηση του ήταν ότι 4 χρόνια στην ομάδα έχω ωφεληθεί οικονομικά οπότε πρέπει κι η ομάδα κάτι να πάρει πίσω.
Από ποιους παίκτες ζητάει να πάρει κάτι πίσω; Από αυτούς που την 1η χρονιά, μαζί με τους συμπαίκτες και τους προπονητές τους κέρδισαν την άνοδο στη Γ’ Εθνική μετά από 22 χρόνια. Από εμένα, που την επόμενη χρονιά, μετά το χειρουργείο που έκανα στο γόνατο, για το οποίο κάλυψα μόνος μου τα έξοδα της αποθεραπείας μου, γύρισα άρον άρον γιατί η ομάδα είχε 5 βαθμούς στις 8 πρώτες αγωνιστικές; Που όλη τη χρονιά πληρωνόμασταν έναντι, αντιλαμβανόμενοι τους δύσκολους καιρούς και συνυπολογίζοντας την αγάπη μας για τον σύλλογο και την εκτίμηση σε ορισμένα μέλη που τον απαρτίζουν, φτάνοντας στο τέλος της χρονιάς να έχουμε πάρει συνολικά τους 4 από τους 10 οφειλόμενους μήνες; Τους ίδιους παίκτες που συμφώνησαν πρώτοι να μείνουν στην ομάδα και στο τοπικό με σκοπό να ανεβάσουμε την ομάδα ξανά εκεί που ανήκει, όταν οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους παίκτες κούναγαν μαντήλι; Τους παίκτες που ξανανεβάσανε την ομάδα στη Γ’ Εθνική σε μια χρονιά με 3 αλλαγές προπονητών και με πολλές άλλες δυσκολίες; Από εμένα που ειδικά φέτος, μετά από τη διαφωνία μου να χρεωθούν όλοι οι παίκτες από 50 ευρώ για 1 εισιτήριο διαρκείας εν μέσω πανδημίας και αγώνων κεκλεισμένων των θυρών, παραγκωνίστηκα από τον προπονητή της ομάδας, μου αφαιρέθηκε το περιβραχιόνιο από τον ίδιο χωρίς καν να μου ανακοινωθεί, όντας ψηφισμένος 1οςαρχηγός επί 2 χρόνια και παρόλα αυτά όποτε έμπαινα αλλαγή έδινα τα πάντα για τον σύλλογο; Που έπρεπε να φτάσουμε στο οριακό σημείο να κινδυνεύουμε να υποβιβαστούμε για να παίξουν οι παίκτες που ανέβασαν την ομάδα στη Γ’ Εθνική και με 2 σερί νίκες να εξασφαλίσουμε την παραμονή της ομάδας και την 3η θέση στη Γ’ Εθνική; Νομίζω ότι έχω και έχουμε δώσει αρκετά πράγματα εδώ και 4 χρόνια, τα οποία ούτε ξεπουλιούνται ούτε εξαγοράζονται.
Η αγάπη μου για την ομάδα, στην οποία ξεκίνησα να παίζω από 6 χρονών, και για τους ανθρώπους που συνυπήρξαμε αυτά τα 4 χρόνια (ποδοσφαιριστές, προπονητές, μέλη του ΔΣ και απλούς φιλάθλους του Χαραυγιακού) ήταν αρκετή για να μου δίνει υπομονή, να βάζω πλάτη στις οικονομικές δυσκολίες, να αγωνίζομαι τραυματίας και να τα δίνω όλα. Είναι άλλο αυτό και είναι άλλο οι εκβιασμοί που δεχόμαστε τώρα. Να μένουμε όμηροι μιας σάπιας κατάστασης που επικρατεί στην ομάδα, η οποία δε μας θέλει στις τάξεις της, αλλά δε μας δίνει ούτε τα δεδουλευμένα μας ούτε την ελευθερία μας. Ο μόνος λόγος της ανακοίνωσης είναι αυτός. Η ανακοίνωση αυτή βγαίνει απευθυνόμενη στην κερκίδα, τους φίλαθλους, τη γειτονιά και τους ανθρώπους της που δίνουν το παρόν και στηρίζουν το ποδόσφαιρο σαν άθλημα και όχι σαν μπίζνα. Προσπάθησα με τον διάλογο να βρούμε μια λύση με τον πρόεδρο, αλλά απ ’ότι φαίνεται αυτό που θέλουν είναι να μας τελειώσουν ποδοσφαιρικά. Για να κλείσω, το μόνο που ζητάω είναι να μου δοθούν αυτά για τα οποία έχω ιδρώσει και μοχθήσει μαζί με την αποδέσμευση μου από τον σύλλογο εφόσον δε θέλει να είμαι πλέον μέλος του. Ούτε ευχαριστίες, ούτε αναγνώριση, μόνο αυτά που μου αναλογούν. Η στεναχώρια της αποχώρησης είναι σίγουρα μεγάλη, στην ομάδα αυτή έζησα τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου, αλλά μας χωρίζουν πολλά με τους ανθρώπους που απαρτίζουν πλέον την ομάδα, και δεν έχουν να κάνουν με οικονομικές απολαβές και ανταλλάγματα, αλλά με αξίες και ιδανικά που προφανώς είναι τελείως έξω από τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνονται αυτοί.»
ellinofreneianet.gr
-
Καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από παίκτη της Super League Interwetten
Ποδοσφαιριστής της Super League Interwetten έχει δεχτεί καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Live Sport ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στην Super League Interwetten έχει δεχτεί καταγγελία με την κατηγορία περί σεξουαλικής παρενόχλησης. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, η καταγγελία έχει γίνει στην Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ, ενώ όταν η ομάδα του ενημερώθηκε σχετικά, σταμάτησε να προπονείται με τους συμπαίκτες του.
Η ΠΑΕ μάλιστα ξεκαθάρισε πως μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση, ο εν λόγω παίκτης θα απέχει από τις υποχρεώσεις της ομάδας του. Σε περίπτωση που βρεθεί ένοχος τότε η ποινή του σε αθλητικό επίπεδο μπορεί να είναι από πρόστιμο μέχρι απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, ενώ υπάρχει και το ποινικό μέρος και οι όποιες προβλεπόμενες ποινές.
Την εν λόγω καταγγελία την έχει αναλάβει η πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας, Γλυκερία-Λουίζα Ιωαννίδου.
gazzetta.gr
-
ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ – ΕΠΟ – ΕΠΑΕΠΣΑΠ: «Ηλικιακός ρατσισμός το όριο των 25 ετών – Προσπαθούμε να το λύσουμε»
Δήλωση αναφορικά με το ηλικιακό όριο που έχουν οι ομάδες που δεν αδειοδοτούνται (25 έτη) παραχώρησε ο πρόεδρος του ΠΣΑΠ Γιώργος Μπαντής,
Δήλωση αναφορικά με το ηλικιακό όριο που έχουν οι ομάδες που δεν αδειοδοτούνται (25 έτη) παραχώρησε ο πρόεδρος του ΠΣΑΠ Γιώργος Μπαντής, τονίζοντας πως ο κλοιός έχει στενέψει.
Αναλυτικά:
«Είχαμε στείλει επιστολή στην ΕΠΟ να αρθεί, μόνο για φέτος κατ’ εξαίρεση, το συγκεκριμένο κριτήριο και να μπορούν οι μη αδειοδοτημένες ομάδες να αποκτήσουν παίκτες άνω των 25 ετών.
Προσπαθούμε να λύσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα, που σήμερα διαπιστώνουμε όλοι πόσο μεγάλο είναι. Οι παίκτες είναι περισσότεροι από 250-300, και δυστυχώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ανεργίας.
Είναι τελείως παράλογος ο κανονισμός, για τις ομάδες που δεν αδειοδοτούνται, να μην μπορούν να κινούνται μεταγραφικά για ποδοσφαιριστές πάνω των 25 χρονών.
Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ηλικιακό ρατσισμό. Σύντομα θα δούμε αθλητές να σταματούν πρόωρα και απότομα την καριέρα τους, γιατί 3/4 των ομάδων δεν έχουν εξασφαλίσει άδεια και ο κλοιός έχει στενέψει.
Ο ποδοσφαιριστής είναι επαγγελματίας, δεν κάνει το χόμπι του».
Γιώργος Μπαντής, πρόεδρος ΠΣΑΠ
mikriliga.com
Ξέσπασμα Νατσιόπουλου: «Γίνεται βίαιη διακοπή καριέρας»
Συγκλονιστικό ξέσπασμα στο Metropolis 95,5 και την εκπομπή «Στη Σέντρα» από τον ποδοσφαιριστή, Αλέξανδρο Νατσιόπουλο.
Εχει αγωνιστεί σε Ηρακλή, Απόλλωνα, Λαμία, Δόξα Δράμας, Ασπρόπυργο, Ιάλυσο, Καλαμάτα, αλλά και σε συλλόγους της Γερμανίας, όμως δεν βιοπορίζεται μόνο από το ποδόσφαιρο. Εχει σπουδάσει στο Πολυτεχνείο, είναι πολιτικός μηχανικός και στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Χάρη Δημαρά, είπε τα πράγματα με το… όνομά τους για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στη Super League 2, ενώ έκανε λόγο και για την αναλγησία από πλευράς Πολιτείας και αρχών του ποδοσφαίρου απέναντι στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες ποδοσφαιριστές, που δεν μπορούν να μεταγραφούν σε μη αδειοδοτημένες ΠΑΕ.
Αρχικά μίλησε για την απόφαση απαγόρευσης μεταγραφών πάνω από των 25 ετών για όσες ομάδες δεν έχουν αδειοδοτηθεί:
«Απαλλασσόμαστε από τα προβλήματα μ’ αυτή την απόφαση! Είναι 300-400 ποδοσφαιριστές που θα σταματήσουν να… ταλαιπωρούνται! Μάλλον είναι αυτό το σκεπτικό. Δεν καταλαβαίνω από ποια οπτική γωνία το βλέπουν. Οι κάτω των 25 ετών είναι φτηνοί; Και γιατί το 25; Ποιο όργανο αποφασίζει γι’ αυτό; Σα να λένε τώρα ταλαιπωρήστε τους μικρότερους και αφήστε τους μεγαλύτερους να μην ασχοληθούν άλλο… Δεν αντιμετωπίζει κανένας σοβαρά το ελληνικό ποδόσφαιρο…»
Και συνέχισε:
«Από τότε που έφυγα από τη Δόξα Δράμας, δεν βλέπω άλλο επαγγελματικά το ποδόσφαιρο. Το βλέπω πλέον σαν ένα δίωρο στην καθημερινότητά μου για να αποφορτίζομαι. Είμαι πολιτικός μηχανικός και θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου. Δεν ήθελαν να με δουν ποδοσφαιριστή, παρ’ όλα αυτά έφυγα από τα Σέρβια Κοζάνης στα 14 και πήγα στον Ηρακλή και στην Γ’ Λυκείου έκαναν μια τεράστια θυσία, όντες Φιλόλογος και Μαθηματικός πήραν απόσπαση για να μπορώ να κάνω ιδιαίτερα και προπονήσεις.
Τώρα το σκέφτομαι. Είναι καλό και κακό να έχεις ασφάλεια. Εγώ σκεφτόμουν την ασφάλεια του πτυχίου που έχω και δεχόμουν πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο. Έλεγα να μην κάνω προσφυγή, θα πληρωθώ αργότερα. Είχα αυτήν την άνεση. Ελεγα, δε βαριέσαι, θα τα πάρω τα λεφτά και όταν δυσκολέψουν τα πράγματα έχω το μηχανιλίκι. Καλό θα είναι όλοι να σκέφτονται το αύριο μετά το ποδόσφαιρο».
Για το αν η Πολιτεία και οι φορείς τους στηρίζουν ή κωφεύουν:
«Δεν έχω καταλάβει αν… κωφεύουν κάποιοι άνθρωποι. Στην ανακοίνωσή του βέβαια ο κ. Αυγενάκης για τον Ιακωβίδη και απαντώντας σε αυτά που είπε ο αθλητής, σημείωσε ότι ‘θα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που ακούγεται ότι αντιμετωπίζετε’. Τα ακούνε όμως; Δεν το βλέπω. Βέβαια, δεν υπάρχει σωστή νοοτροπία απ’ όλους μας. Ενα παιδί του δημοτικού έχει σε περισσότερη εκτίμηση έναν παίκτη του Survivor και οχι έναν Ολυμπιονίκη. Αν έδιναν περισσότερο σημασία, θα έρχονταν και οι χορηγοί».
Για τις κινήσεις του ΠΣΑΠ:
«Ο ΠΣΑΠ έκανε ό,τι ήταν δυνατόν. Υπάρχει λάθος αντιμετώπιση. Κάνουν εφαρμογή των κριτηρίων και η απόφαση είναι να μην παίρνουν μεταγραφή οι άνω των 25 ετών. Το ποδόσφαιρο σταμάτησε να είναι επάγγελμα. Είναι ένα παιχνίδι, απλά, στην Ελλάδα για τους περισσότερους».
Για το ότι διαγράφηκε σχόλιό του σε ανάρτηση του Αυγενάκη:
«Ναι, ισχύει. Μάλλον διαγράφουμε το σχόλιο και δεν υπάρχει το πρόβλημα. Στο σχόλιο μου του έδωσα τα συγχαρητήριά μου για το ότι… αποφόρτισε ένα μεγάλο σύνολο επαγγελματιών ποδοσφαιριστών! Γίνεται βίαιη διακοπής καριέρας. Δε μου δίνεται τουλάχιστον το δικαίωμα να το κάνω μόνος μου. Είμαι 30 ετών και δε μου δίνουν τη δυνατότητα να πάρω μεταγραφή. 30 ΠΑΕ δεν μπορούν να πάρουν παίκτη πάνω από 25 ετών. Είμαι εγώ και άλλα 300 άτομα».
mikriliga.com
-
Τέλος το ποδόσφαιρο για τον Άγγελο Ζηση – «Με φλόμωσαν στο ψέμα»
Μετά τον Νίκο Σκόνδρα ένας ακόμη ποδοσφαιριστής παίρνει την δύσκολη απόφαση να σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ο Άγγελος Ζήσης.
Μετά τον Νίκο Σκόνδρα ένας ακόμη ποδοσφαιριστής παίρνει την δύσκολη απόφαση να σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ο Άγγελος Ζήσης.
Ο 23χρονος Ζήσης έχει αγωνιστεί, μεταξύ άλλων, σε Τρίκαλα, Αναγέννηση Καρδίτσας, Αστέρα Τρίπολης και Απόλλωνα Πόντου.
Ο Ζήσης ανέφερε σε ανάρτησή του:
«Μετά από 10 σχεδόν χρόνια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και μετά από πολλή σκέψη, πήρα την απόφαση να σταματήσω!
Μέσα απο αυτα τα χρόνια έχω διδαχθεί και μάθει παρα πολλα πράγματα… Έμαθα να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο, έμαθα να τα βάζω με τον εαυτό μου για να γίνομαι καλύτερος και πάνω από όλα να σεβομαι! Είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος ο οποιος είναι για λίγους, χρειάζεται να έχεις γερό στομάχι, ηρεμία και να είσαι ώριμος!
Αυτή η απόφαση δεν ήρθε έτσι ξαφνικά.. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω πιεστεί παρα πολυ διότι εμπιστεύτηκα κάποιον ο οποιος με έχει φλομώσει στο ψέμα και στην κοροϊδία… 2 χρόνια στο περίμενε με πολυ λάθος επιλογές! Ναι οκ, μπορεί να ήρθε το χειρουργείο στον χιαστό αλλά αυτό δεν λέει κάτι, διότι από τότε έχει περάσει 1,5 χρόνος!!!
Όλη αυτή η κοροϊδία που ανέφερα παραπάνω δεν κάνει μονο κακό σε εσένα τον ίδιο αλλά και στην προσωπική σου ζωή,στην οικογένεια σου και γενικότερα στους γύρω σου… σε αλλάζει προς το κακό !
Δεν θέλω να μακρηγορώ ούτε να κλαίγομαι, δεν είναι του τύπου μου… θέλησα να τα πω για να προστατέψω όσο γίνεται κάποια παιδιά που ξεκινάνε τώρα για να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα… Εγώ δυστυχώς δεν το καταφερα, αλλά αυτό που με ενοχλεί και με τρώει περισσότερο είναι πως δεν το καταφερα από επιλογές άλλων,όχι δικές μου!!!!
Αυτά είχα να πω λοιπόν, ωραία ήταν για όσο κράτησε αλλά ως εδώ..!!!
Υ.Γ. Προσέξτε ποιους εμπιστεύεστε γιατί υπάρχουν πολλοί απατεώνες εκεί έξω!»
mikriliga.com
-
Τις προηγούμενες μέρες ο αμυντικός του Άρη, Γιοάν Μπεναλουάν, έβγαινε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και μοίραζε φαγητό, νερό και είδη πρώτης ανάγκης σε όποιον άστεγο έβρισκε. Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Σύμφωνα με τον ίδιο περισσότερα από 100 άτομα έχουν ζητήσει να βοηθήσουν ενώ έχουν έρθει σε επαφή μαζί του και αρκετοί άνθρωποι της εστίασης που θέλουν να προσφέρουν φαγητά: "Ξεκινάμε αύριο στις 22.30. Θα συναντιόμαστε μια φορά κάθε εβδομάδα και θα δίνουμε αγάπη και βοήθεια (νερό, φαγητό, ρούχα, βιβλία κλπ…) σε άτομα που έχουν ανάγκη. Μερικές φορές, μια μικρή χειρονομία μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά."
(https://scontent.fskg4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/237898016_10159950709280931_7069513341483259851_n.jpg?_nc_cat=1&ccb=1-5&_nc_sid=36a2c1&_nc_ohc=9LasYgoI5mMAX91TSZb&_nc_ht=scontent.fskg4-1.fna&oh=20caa90520363af3cae1e3aae6535397&oe=613F3CD6)
El Sombrero
-
Τον λένε Λάζαρο Μαρίγκο, είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας Ακρωτηριασμένων, που δημιουργήθηκε το 2016 και χρόνο με το χρόνο γίνεται καλύτερη, και πριν λίγες μέρες στην ήττα με 2-1 από τη Γαλλία πέτυχε το πρώτο μας γκολ σε φάση ομίλων Euro (και δεύτερο συνολικά, αφού στο Euro 2017 είχαμε σκοράρει και στους αγώνες κατάταξης), με απ'ευθείας εκτέλεση φάουλ.
(https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/p960x960/242171597_10160004458310931_1798263337406551945_n.jpg?_nc_cat=101&ccb=1-5&_nc_sid=36a2c1&_nc_ohc=2Ht9pBGaKx0AX_0FD9u&_nc_ht=scontent.fath3-4.fna&oh=c1b4d8d6f1e4946624e3439aeff4b84d&oe=617160A4)
Εδώ μπορείτε να δείτε το γκολ και στη σελίδα της ομάδας (Amputee Football Hellas) μπορείτε να μάθετε περισσότερα και να στηρίξετε την προσπάθεια των παιδιών:
https://www.facebook.com/amputeefootballhellas/videos/376492310772728/?hc_location=ufi
El Sombrero
-
ΚΕΠ: “Όχι άλλες αυτοκτονίες ποδοσφαιριστών”
Η Κίνηση Ελεύθερων Ποδοσφαιριστών εξέδωσε ανακοίνωση-επιστολή προς όλη την αθλητική ηγεσία του τόπου με προτάσεις ώστε να εξαλειφθεί το τεράστιο ζήτημα με τις οφειλές των ΠΑΕ προς ποδοσφαιριστές για να αποφευχθούν κατάστασεις με τραγικές συνέπειες όπως ο θάνατος του Νίκου Τσουμάνη.
Η ανακοίνωση της Κίνησης Ελεύθερων Ποδοσφαιριστών
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ -ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ(ΚΕΠ)
ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΠΑΕ Π Ρ Ο Σ
1.ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
κ.Γεωργιο ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗ,
2.ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
κ.Ελευθεριο ΑΥΓΕΝΑΚΗ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΣ:
1.ΠΡΟΕΔΡΟ ΕΠΟ
κ.Γεωργιο ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
2.ΔΣ SUPER LEAGUE 1,
3.ΠΡΟΕΔΡΟ SUPER LEAGUE 2,
κ.Λεωνιδα ΛΕΟΥΤΣΑΚΟ
4.ΠΡΟΕΔΡΟ ΠΣΑΠ
κ.Γεωργιο ΜΠΑΝΤΗ
Μετά την τελευταία τραγική εξέλιξη με τον ομοιοπαθη (ως προς τα χρέη) συνάδελφο μας Νίκο ΤΣΟΥΜΑΝΗ και χωρίς καμμία διάθεση καπηλείας της μνήμης του, επειδή είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εκ του σύνεγγυς την τραγική οικονομική και οικογενειακή κατάσταση όχι μόνο των μελών μας αλλά και πολλών άλλων συναδέλφων μας, ακριβώς εξαιτίας των επί χρόνια απλήρωτων δεδουλευμενων μας, θέλοντας να προλάβουμε το βασιμως πιθανολογούμενο επερχόμενο ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΩΝ, ΑΥΤΟΔΙΚΙΩΝ και ΧΕΙΡΟΔΙΚΙΩΝ, ως νομοτελειακή συνέπεια των πολύχρονων ΚΑΚΟΔΙΚΙΩΝ,ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΙΩΝ και ΑΝΤΙΔΙΚΙΩΝ,
απευθυνόμαστε για τελευταία φορά σε όλους τους αξιωματούχους που διαφεντεύετε πολιτικά και διοικητικά το Ελληνικό Επαγγελματικό Ποδόσφαιρο προτείνοντας σας μία ΘΕΣΜΙΚΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΗΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ,η οποία κάλλιστα μπορεί να δοθεί μέσα από μία τροποποίηση της Υπουργικής Απόφασης υπ.αριθμ.114021/19.3.2021 περί της επιχορήγησης των ΠΑΕ από τα έσοδα του Στοιχήματος.
Αν διαθέτετε πολιτική και παραγοντική βούληση,κι αν βεβαίως θέλετε να θέσετε ένα τέρμα στον αδικαιολόγητο πλουτισμό των δήθεν επενδυτών του ποδοσφαίρου που εκμεταλλεύονται ασυστολα την υπεραξία του αθλητικού θεάματος που παράγεται από τους ποδοσφαιριστές, μπορείτε να υιοθετήσετε άμεσα τις παρακάτω win-win προτάσεις μας:
Α.Ειτε να προβλεφθεί παρακράτηση ολόκληρου του ποσοστού των ΠΑΕ για ικανοποίηση των απαιτήσεων πρώτα των εργαζομένων ποδοσφαιριστών και κατόπιν των φορολογικών κι ασφαλιστικών εκκρεμοτήτων,
Β.. Είτε να προβλεφθεί συγκεκριμένο ποσοστό που θα αποδίδεται στους ποδοσφαιριστές από κάθε δόση.
Γ.Σε κάθε περίπτωση τα ποσοστά των δικαιούχων ποδοσφαιριστών προτείνονται ως εξής:
1.50% κεφαλαίου και τόκων,θα αποδίδεται σε όσους έχουν αναγνωριστικές της διαδοχής και του χρέους αποφάσεις του ΔΔΠ/ΕΠΟ, δηλαδή ακόμα κι αν δεν έγινε δεκτή η αίτηση για επιβολή κι ενεργοποίηση πειθαρχικών ποινών,
2.35% κεφαλαίου και τόκων,θα αποδίδεται σε όσους έχουν ασκήσει προσφυγές για παλιά χρέη και δεν έχουν ακόμα δικαστεί από ΔΔΠ και ΠΕΕΟΔ,
3.30% κεφαλαίου και τόκων,θα αποδίδεται σε όσους έχουν απλές ανεκτελεστες αποφάσεις ΠΕΕΟΔ ή ανεκτελεστες αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων κατά της παλιάς ΠΑΕ,
4.25% κεφαλαίου και τόκων,θα αποδίδεται σε όσους έχουν αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων κατά των φυσικών προσώπων που διοίκησαν την παλιά ΠΑΕ,
5.20% θα αποδίδεται σε όσους κάνουν από εδω και πέρα κι εντός διετίας από το 2020 αιτήσεις ή προσφυγές στο ΔΔΠ ή στην ΠΕΕΟΔ,
6.Ολες οι αποφάσεις πρέπει να έχουν εκδοθεί κατά την τελευταία 20ετια(χρόνος ισχύος μιας απόφασης) από το 2001 κι εντεύθεν.
7.Δημιουργια Ειδικού Λογαριασμού της ΓΓΑ που θα κατατίθενται τα ποσοστά των ΠΑΕ από τα έσοδα του στοιχήματος.
8.Συσταση Επιτροπής Διαχείρισης του Λογαριασμού (Ταμείο Προστασίας Ποδοσφαιριστών)από εκπρόσωπο της ΕΕΑ,του Υπουργείου οικονομικών,της ΓΓΑ,της ΕΠΟ,της SL1,της Sl2,του ΠΣΑΠ και της ΚΕΠ.
9.Υποβολη εκτελεστών τίτλων , δικογράφων και εξουσιοδοτήσεων από πληρεξουσίους δικηγόρους των ποδοσφαιριστών μέχρι 30.12.2021.
10.Εξυπακουεται οτι απο το ποσοστό θα αφαιρείται όποιο ποσό τυχόν έχει εισπραχθεί μέσω ,είτε κατάσχεσης ή κατάπτωσης εγγυητικης επιστολής από φυσικό πρόσωπο,ΕΕΑ, τράπεζα , είτε από επιχορήγηση της FIFPRO ή της Πολιτείας.
(Περίπτωση Ν.3607/2007 για ΠΑΕ ΑΡΗΣ και ΠΑΕ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ)
11.Τα μέλη της ΚΕΠ που μέχρι στιγμής δια του νομικού συμβούλου μας έχουν εκδώσει αποφάσεις του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της ΕΠΟ ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗΚΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ 50% ΥΠΕΙΣΗΛΘΕ ΩΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΟΣ Η ΝΕΑ ΠΑΕ είναι:
1.Ευθυμιος ΚΟΥΛΟΥΧΕΡΗΣ,
2.Κωνσταντίνος ΚΑΠΕΤΑΝΟΣ,
3.Γρηγοριος ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΑΣ,
4.Εμμανουηλ ΠΑΠΑΣΤΕΡΙΑΝΟΣ,
5.Στυλιανός ΤΣΟΥΚΑΝΗΣ,
6.Μιχαηλ ΚΥΡΓΙΑΣ,
7.Παντελης ΚΑΦΕΣ,
8.Νικολαος ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ,
9.Matias Ricardo VERON,
10.Diogo Rodriguez SISTON,
11.Marcello DAMIANO,
12.Λαμπρος ΚΕΦΑΛΟΥΚΟΣ,
13.Μηνας ΙΩΣΗΠΟΥ,
14.Αλεξανδρος ΠΕΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ,
15.Kwame Pele FRIMPONG,
16.Ευσταθιος ΡΟΚΑΣ,
17.Αθανασιος ΠΙΝΔΩΝΗΣ,
18.Μιλτιαδης ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ,
19.Φωτιος ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ,
20.Γεωργιος ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ,
21.Ανδρεας ΧΥΣΑ,
22.Γεωργιος ΣΟΥΛΟΓΑΝΗΣ,
23.Ιωαννης ΧΛΩΡΟΣ,
24.Πιερ ΚΑΛΑΓΚΑΝΗΣ,
25.Δημητριος ΓΕΛΑΔΑΡΗΣ,
26.Θεοδωρος ΠΑΚΑΛΤΣΗΣ,
27.Γεωργιος ΚΟΚΟΒΑΣ,
28.Χρηστος ΜΠΟΥΡΜΠΟΣ( μέσω άλλου δικηγόρου),
29.Ricardo FATY( μέσω άλλου δικηγόρου),
30.Vedran MURATOVIC(μέσω άλλου δικηγόρου)
12.Τα μέλη της ΚΕΠ που μέχρι στιγμής έχουν προσφύγει στην ΠΕΕΟΔ είναι:
1.Νικολαος ΓΚΟΛΙΑΣ,
2.Χαραλαμπος ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
13.Τα μέλη της ΚΕΠ που μέχρι στιγμής έχουν προσφύγει στο ΔΔΠ αλλά ακόμα δεν έχουν προσδιοριστεί οι υποθέσεις τους είναι:
1.Βασιλειος ΜΠΛΕΤΣΑΣ,
2.Ευστρατιος ΓΚΑΡΟΖΗΣ,
3.Georgi SHEYTANOV,
4.Vlatko GOSEV,
5.Μάρκος ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ,
6.Ευθυμιος ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ,
7.Αθανάσιος ΜΠΕΚΟΣ,
8.Κωνσταντινος ΜΠΑΝΤΑΣ,
9.Φώτιος ΓΚΟΥΖΙΩΤΗΣ
14.Τα μέλη της ΚΕΠ που μέχρι στιγμής εκκρεμούν οι υποθέσεις τους ενώπιον της ΠΕΕΟΔ είναι:
1.Ευστρατιος ΓΚΑΡΟΖΗΣ,
2.Marcello PENTA,
3.Νικόλαος ΓΚΟΛΙΑΣ,
4.Ιωαννης ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
15.Τα μέλη της ΚΕΠ που προσεχώς θα προσφύγουν στο ΔΔΠ είναι:
1.Αντωνιος ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ,
2.Κωνσταντινος ΚΩΤΤΗΣ,
3.Julio MOZZO,
4.θεοδωρος ΓΚΙΤΚΟΣ,
5.Νικολαος ΓΑΛΑΣ,
6.Στέλιος ΗΛΙΑΔΗΣ,
7.Νικολαος ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ,
8.Miguel Sebastian GARCIA,
9.Θωμάς ΤΣΙΤΑΣ,
10.Victoras JACOB,
11.Bogdan MARA,
12.Daniel SOARES,
13.Sofian SIDI ALI.
16.Τα μέλη της ΚΕΠ που έχουν προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια είναι:
1.Αγγελος ΒΕΡΤΖΟΣ,
2.Περικλης ΜΠΟΥΣΙΝΑΚΗΣ,
3.Γεωργιος ΣΙΚΑΛΙΑΣ,
4.Νικολαος ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ,
5.Δημητριος ΡΟΥΣΣΗΣ,
6.Jeremy MALHERBE,
7.Sofian SIDI ALI,
8.Μηνας ΙΩΣΗΠΟΥ,
9.Kwame Pele FRIMPONG,
10.Φιλιππος ΣΕΛΚΟΣ.
17.Τα μέλη της ΚΕΠ που έχουν προσφύγει στην FIFA είναι:
1.Ricardo FATY,
2.Diogo SISTON
18.Τα μέλη της ΚΕΠ που έχουν προσφύγει στην ΕΕΑ είναι:
1.Miguel Sebastian GARCIA,
2.Victoras JACOB,
3.Bogdan MARA,
4.Daniel SOARES,
5.Στέλιος ΗΛΙΑΔΗΣ,
6.Θωμας ΤΣΙΤΑΣ,
7.Νικολαος ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
19.Τελος τα μέλη της ΚΕΠ που δικαιώθηκαν από το ΔΔΠ και εισέπραξαν το 50% είναι:
1.Παναγιωτης ΚΟΝΤΟΒΑΣ,
2.Βασιλειος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΟΣ,
3.Στεργιος ΨΙΑΝΟΣ,
4.Jean Dennis WANGA,
5.Ευθύμιος ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ,
6.Παναγιωτης ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ.
20.Εξυπακουεται οτι στην ΚΕΠ έχουν εγγραφεί και άλλα μέλη που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει να προσφύγουν, ενώ φυσικά σε αυτή την λίστα δεν συμπεριλαμβάνουμε τους ποδοσφαιριστές που έχουν προσφύγει μέσω της Νομικής Υπηρεσίας του ΠΣΑΠ.
Επίσης πρέπει να υπογραμμισθεί οτι από τους δικαιούχους ποδοσφαιριστές αρκετοί, όπως ο εκλιπών Νίκος ΤΣΟΥΜΑΝΗΣ που του χρωστούσαν 3 ΠΑΕ, έχουν λαμβάνειν από περισσότερες της μίας ΠΑΕ, όπως ο συμπαίκτης του στον ΑΡΗ και στον ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ, Στέλιος ΤΣΟΥΚΑΝΗΣ(3),ο Χρήστος ΜΠΟΥΡΜΠΟΣ (3),ο Περικλής ΜΠΟΥΣΙΝΑΚΗΣ(2),ο Victoras JACOB(2),ο Στράτος ΓΚΑΡΟΖΗΣ(2),ο Νίκος ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ(3),ο Γιώργος ΣΟΥΛΟΓΑΝΗΣ(2) και ο Νίκος ΓΚΟΛΙΑΣ(2).
Από τα προαναφερθέντα είναι ευνόητο οτι σας βοηθάμε στην κατεύθυνση Θεσμικής επίλυσης ενός τεράστιου κοινωνικού ζητήματος, έτσι ώστε αφενός μεν να ικανοποιηθούν , έστω εν μέρει, οι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ,τόσο στους αγωνιστικούς, όσο και στους δικαστικούς χώρους για να εισπράξουν τα δεδουλευμενα τους, αφετέρου δε να μην καταστραφούν οι νέες ΠΑΕ και οι νέοι ιδιοκτήτες τους από τις κυρώσεις που θα τους επιβληθούν από τα εγχώρια (ΔΔΠ,ΕΕΑ) και διεθνή (FIFA,CAS)όργανα. ΑΘΗΝΑ 11.10.2021
Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕΠ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΜ ΔΣΑ 14162,ΑΦΜ 033363189,
ΦΑΒΙΕΡΟΥ 47,ΑΘΗΝΑ
https://www.novasports.gr/sport/podosfairo/event/super-league-1/article/12131668/kep-oxi-alles-aytoktonies-podosfairiston/
Γνωστα ονοματα που εχουν περασει και απο μας
-
Όντως πολλοί παίχτες του ΠΑΣ.
Βασιλειος ΜΠΛΕΤΣΑΣ,
Ευστρατιος ΓΚΑΡΟΖΗΣ,
Georgi SHEYTANOV,
Vlatko GOSEV,
Μάρκος ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ,
Χρηστος ΜΠΟΥΡΜΠΟΣ
Miguel Sebastian GARCIA
Φώτιος ΓΚΟΥΖΙΩΤΗΣ
θεοδωρος ΓΚΙΤΚΟΣ
-
- Που πας μεσημεριάτικα με τη σκάλα;
- Πάω να βοηθήσω ένα γείτονα με κάτι βαψίματα.
- Να προσέχεις. Στην ηλικία σου δεν είναι να ανεβαίνεις σε σκάλες.
- Καλά, καλά...
(Φωτογραφία από τον πρόσφατο αγώνα Τηλυκράτης Λευκάδας-Ναυπακτιακός Αστέρας)
(https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/255029878_10160103267765931_3323023672079925143_n.jpg?_nc_cat=100&ccb=1-5&_nc_sid=973b4a&_nc_ohc=2l971g1trIIAX8HE2ct&_nc_ht=scontent.fath3-4.fna&oh=2323400c24d88444a7767fcbb781b047&oe=61979DDE)
Ευχαριστούμε τον Spiros Kolivas που μας την έστειλε. Εδώ υπάρχουν και τα highlights του αγώνα:
El Sombrero
-
Aστέρας Παραποτάμου - Πλαταριά 3-2
-
Η Δόξα Ορεστιάδας έσπασε τα καθιερωμένα κι έφτιαξε φανέλες υπέρ της Παλαιστίνης και κατά της ομοφοβίας
(https://i.imgur.com/L8JbE1a.jpg)
Το δικό της κοινωνικό μήνυμα θέλησε να περάσει μέσα από τις νέες της φανέλες η Δόξα Ορεστιάδας, εκ των οποίων η μία είναι εμπνευσμένη από τα χρώματα της Παλαιστίνης και η άλλη από εκείνα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Σε μία διαφορετική κίνηση προχώρησε η Δόξα Ορεστιάδας, η οποία αγωνίζεται στο Β' τοπικό Έβρου και μέσα από τις νέες της φανέλες για τη σεζόν 2021/22 θέλησε να στείλει ένα διπλό κοινωνικό μήνυμα.
Συγκεκριμένα, οι εμφανίσεις είναι εμπνευσμένες από δύο χρώματα: αυτά της Παλαιστίνης και εκείνα του ουράνιου τόξου, δηλαδή την γνωστή rainbow flag, που χρησιμοποιείται ως σύμβολο κατά των διακρίσεων και της διαφορετικότητας στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Με τον τρόπο αυτό, η ομάδα εξέφρασε την αλληλεγγύη της υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων, καθώς και της ελευθερίας στην έκφραση.
Μάλιστα, το περασμένο καλοκαίρι η ομάδα της Θράκης είχε εκφράσει επίσης τη στήριξή της στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλάζοντας τα χρώματα του σήματός της, στα χρώματα της σημαίας του ουράνιου τόξου.
Σε μία διαφορετική κίνηση προχώρησε η Δόξα Ορεστιάδας, η οποία αγωνίζεται στο Β' τοπικό Έβρου και μέσα από τις νέες της φανέλες για τη σεζόν 2021/22 θέλησε να στείλει ένα διπλό κοινωνικό μήνυμα.
Συγκεκριμένα, οι εμφανίσεις είναι εμπνευσμένες από δύο χρώματα: αυτά της Παλαιστίνης και εκείνα του ουράνιου τόξου, δηλαδή την γνωστή rainbow flag, που χρησιμοποιείται ως σύμβολο κατά των διακρίσεων και της διαφορετικότητας στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Με τον τρόπο αυτό, η ομάδα εξέφρασε την αλληλεγγύη της υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων, καθώς και της ελευθερίας στην έκφραση.
Μάλιστα, το περασμένο καλοκαίρι η ομάδα της Θράκης είχε εκφράσει επίσης τη στήριξή της στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλάζοντας τα χρώματα του σήματός της, στα χρώματα της σημαίας του ουράνιου τόξου.
click here
"Οι φανέλες της Δόξας Ορεστιάδας 2021/2022 είναι έτοιμες και παρουσιάζονται: Η πρώτη εμπνευσμένη από τα χρώματα της Παλαιστίνης, όχι μόνο για να υπενθυμίζει το ιστορικό γεγονός, αλλά κυρίως για να εκφράσει την αλληλεγγύη υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης ενός λαού.
Η δεύτερη με τα χρώματα της rainbow flag, ενάντια σε κάθε μορφή διάκρισης και ρατσισμού, αγκαλιάζοντας τη διαφορετικότητα, την ποικιλομορφία, τις ανοιχτές κοινωνίες, την ελευθερία της έκφρασης και της αυτοδιάθεσης του σώματός μας. Ακριβώς επειδή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό υπάρχει κάτι περισσότερο από το ποδόσφαιρο, από μια νίκη ή μια ήττα, επιλέγουμε να ταξιδέψουμε το μήνυμά μας μέχρι το πιο απομακρυσμένο γήπεδο του βορείου Έβρου!
Σας περιμένουμε σε κάθε επόμενο παιχνίδι για να στηρίξουμε όλοι μαζί την προσπάθεια! It’s not all about football".
https://www.contra.gr/podosfairo/i-doxa-orestiadas-espase-ta-kathieromena-ki-eftiaxe-faneles-yper-tis-palaistinis-kai-kata-tis-omofovias.9432914.html?utm_source=News247&utm_medium=footer&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos1
-
Συγγνωμη που θα τους χαλασω το ονειρο εκει στην Ορεστιαδα , αλλα Αραβες και ομοφυλοφιλια δεεεεν…
Οποτε πρεπει μαλλον να επιλεξουν …φανελα :))
-
Συγγνωμη που θα τους χαλασω το ονειρο εκει στην Ορεστιαδα , αλλα Αραβες και ομοφυλοφιλια δεεεεν…
Οποτε πρεπει μαλλον να επιλεξουν …φανελα :))
5 most gay friendly Arab countries
https://nomadicboys.com/gay-friendly-arab-countries/
-
Συντροφε , δεν ξερω τι λεει το nomadic και καθε αλλο site , αλλα εγω που ταξιδευω λογω δουλειας σε ολα αυτα τα μερη εδω και πολλα χρονια , εχω παντελως αλλη ( προσωπικη ) γνωμη .
Παρεμπιπτοντως - επειδη μπηκα στο link - ο Λιβανος δεν θεωρειται Αραβικη χωρα , το Μπαχρειν ειναι το μπουρδελο των Σαουδαραβων οπου καθε Πεμπτη βραδυ περνουν την γεφυρα King Fahd για να βρεθουν στην χωρα που επιτρεπονται ολα ( ακομη και πουτανες ή αλκοολ ) , ενω ολα επιτρεπονται και στο Ντουμπαι ( μονο εκει , σε κανενα αλλο Εμιρατο ) αλλα συγκεκαλυμμενα .
Στην Παλαιστινη παντως που ειναι και το θεμα μας ( και Δυτικη Οχθη και Γκαζα ) ομοφυλοφιλος δεν εκφραζεται ουτε για πλακα .
-
Το ότι δεν μπορούν να εκφραστούν δεν πάει να πει ότι δεν υπάρχουν.
Ένας λόγος παραπάνω να εκφραστούν άλλοι για αυτούς χωρίς να κινδυνεύουν να τους κόψουν το κεφάλι με καμιά χατζάρα γιατί το απαγορεύει η επίσημη θρησκεία του χ αραβικού κράτους ή δεν ξέρω εγώ ποιος. (Για κάθε Αραβικό κράτος)
Και σε εμάς μέχρι πριν μερικές δεκαετίες το επίσημο κράτος και μόνο με την υποψία ή ακούγοντας τίποτα καλιαρντά σε κανα πάρκο σε μπουζούριαζε έτσι απλά, σε κούρευε σαν αρνί, σε σάπιζε στο ξύλο για να σε κάνει "άντρα" αλλά δεν.
Φαίνονται πολύ μακρινά όλα αυτά από εμάς αλλά δεν είναι και τόσο.
Οποιοδήποτε κίνημα-οργάνωση-ομάδα κ.ο.κ. είναι ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού είτε έχει να κάνει με χρώμα δέρματος ή σεξουαλικό προσανατολισμό ή δεν ξέρω εγώ τι, ο κάθε νοήμων πολίτης οφείλει τουλάχιστον να χαιρετίζει τέτοιες ενέργειες και να συναινεί για ένα καλύτερο κόσμο με ισότητα και δικαιοσύνη.
-
Δεν προκαλεί καμία έκπληξη το ότι η πρώτη χώρα που επιστρατεύει αστυνομία για μια εορταστική συναυλία που διεξάγεται χωρίς θεατές είναι η ίδια που επιστράτευσε 3000 αστυνομικούς για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών.
El Sombrero
-
«Το 2015 η κόρη μου διαγνώσθηκε με καρκίνο.
Είδα παιδιά να παλεύουν στο νοσοκομείο, είδα παιδιά μόνα τους.
Μίλησα στον φίλο μου και του είπα δεν γίνεται να βλέπουμε παιδιά να κοιμούνται μόνα στο νοσοκομείο.
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Ήμουν για προπόνηση, με πήρε η πρώην σύζυγός μου ότι πάει στο νοσοκομείο με το παιδί μας. Το ίδιο απόγευμα διεγνώσθη με καρκίνο στον εγκέφαλο. Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε θεραπείες. Ήταν δύσκολο . Ήταν μόλις εννέα μηνών. Την μία μέρα ήταν υγιής και την επόμενη ήταν τόσο άρρωστη.
Εγω έπαιζα μπάλα, πήγαινα σε προπονήσεις και το παιδί μου ήταν στο νοσοκομείο.
Έπαιζα και είχα στο μυαλό μου την κόρη μου.
Το πρωί πριν την προπόνηση, πήγαινα στο νοσοκομείο να της δώσω ένα φιλί. Μετά την προπόνηση αλλά και πριν τα παιχνίδια πήγαινα να την δω.
Ήξερα πως κάθε στιγμή ίσως να είναι η τελευταία.
Η Έλενα ξεπέρασε τον καρκίνο αλλά είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Δεν θα περπατήσει ποτέ. Μετά τον καρκίνο, ο εγκέφαλός της «πάγωσε» κατά το 80%.
Το μήνυμά μου στους γονείς είναι να μην χάνουν την ελπίδα τους και ποτέ να μην αφήσουν μόνα τα παιδιά τους!
Το παιδί σου σε χρειάζεται.
Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, αλλά το χαμόγελο της κόρης μου κάθε μέρα που έφτιαχνε την μέρα».
Συγκλονιστική εξομολόγηση από τον Βέρχουλστ.
(https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/p960x960/272020337_10160355078584752_113337761660380215_n.jpg?_nc_cat=1&ccb=1-5&_nc_sid=36a2c1&_nc_ohc=VqP5TlNUJvIAX8poyqj&_nc_ht=scontent.fath3-4.fna&oh=00_AT_XtLPH0DrzUyWsS7OukFGEUqWWvolXhZ_3ujLEfKOVpg&oe=61EBFCE7)
gazzetta.gr (https://www.facebook.com/gazzetta.gr/posts/10160355081809752?__cft__)
-
Θρήνος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έφυγε από τη ζωή ποδοσφαιριστής της Ηλιούπολης
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/article_main_image/public/2022-02/273151630_2787117421434045_7794423604426920791_n.jpg.webp?itok=TdDeye_D)
Σοκ στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Ο 22χρονος Αλέξανδρος Λάμπι έφυγε από τη ζωή στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε αφού νωρίτερα έχασε τις αισθήσεις του στην αναμέτρηση της Ηλιούπολης με την Ερμιονίδα.
Στο πένθος «βυθίστηκε» το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς ο Αλέξανδρος Λάμπι έχασε τη μάχη με τη ζωή και έφυγε πρόωρα από κοντά μας.
Μόλις στα 22 του χρόνια έχασε τις αισθήσεις του στο ματς της Ηλιούπολης με την Ενωση Ερμιονίδας και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Δυστυχώς όμως όπως έκαναν γνωστό η ομάδα του και ο Δήμαρχος της πόλης Γιώργος Χατζηδάκης, έχασε τη «μάχη» με το θάνατο.
https://www.facebook.com/gsilioupoli/posts/2787124404766680
gazzetta.gr
Τι άλλο να πεις
-
Καλτ διαμάντι από τη β' εθνική των 90s. Ρεθυμνιακός-Ιωνικός, ξερό γήπεδο, κόσμος σκαρφαλωμένος στη μάντρα, Στέφανος Χίος στην περιγραφή, Πίτσο Μοσιμάνε σε μεγάλα κεφία και Νίκος Αλέφαντος να ενημερώνει τον κόσμο πως είναι Κολοσσός.
El Sombrero (βίντεο) (https://www.facebook.com/sombrerogr/videos/%CF%81%CE%B5%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82/673378160654064/)
-
ε άλλα νέα, μακριά από τη σαπίλα της Σούπερ Λιγκ, το καλοκαίρι του 2021 ιδρύθηκε ο «ΑΟ Μεγίστης Καστελλόριζο». Για πρώτη φορά το νησί έχει δική του ποδοσφαιρική ομάδα κι αυτή πριν λίγες μέρες εξασφάλισε με την πρώτη την άνοδο στη 2η κατηγορία της ΕΠΣ Δωδεκανήσου. Επόμενος μεγάλος στόχος είναι να αποκτήσει το δικό της γήπεδο στο Καστελλόριζο (για την ώρα οι εντός έδρας αγώνες διεξάγονται στη Ρόδο) για να μπορέσει να συσπειρώσει γύρω της τους νέους του νησιού που θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο.
(https://scontent.fath4-2.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/277299053_10160341085200931_460749875442833985_n.jpg?_nc_cat=111&ccb=1-5&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=ydJgeVStydAAX_2vKo3&_nc_ht=scontent.fath4-2.fna&oh=00_AT9JmMJn8L_S5uFioctKo1BXezz5kiVs-2DP34_x35htHA&oe=6248CEFD)
El Sombrero (https://www.facebook.com/sombrerogr/photos/a.10152239428735931/10160341085205931/)
-
Λατρεμένα 90s. Ο διεθνής Ρουμάνος Ντάνουτ Λούπου του ΠΑΟ συλλαμβάνεται ως αρχηγός σπείρας που έκλεβε σπίτια και αμάξια στην Αθήνα και ο δαιμόνιος «δικαστικός ρεπόρτερ της ΕΤ2» προσπαθεί να του αποσπάσει πολύτιμες πληροφορίες, όπως "τι θα κάνει ο ΠΑΟ αύριο, θα κερδίσει;"
"Το καλοκαίρι του 1990 ο Ντάνουτ Λούπου έπαιζε στο Μουντιάλ με τη Ρουμανία. Λίγους μήνες μετά, τον Φλεβάρη του 1991, βρισκόταν σε ένα κελί στον Κορυδαλλό, με την κατηγορία ότι ήταν εγκέφαλος μιας σπείρας Ρουμάνων διαρρηκτών που είχαν αδυναμία στις γούνες των Αθηναίων...": https://www.facebook.com/sombrerogr/posts/10158477164390931
El Sombrero (βίντεο) (https://www.facebook.com/sombrerogr/videos/%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%84-%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85/1132267974230167/)
-
Lamanif δύο χρόνια μετά την περιπέτειά του: «Έκανα σχέση και όταν χώρισα, εκείνη έστειλε σε γνωστούς τα ροζ βίντεο» (vid)
Η εξομολόγηση του Lamanif δυο χρόνια μετά τη διαρροή βίντεο με προσωπικές του στιγμές στο διαδίκτυο.
Πριν από δύο χρόνια ο τράπερ Lamanif είχε συνταράξει το πανελλήνιο, καθώς μετά από ένα βίντεο που είχε ανεβάσει στα social media ενημέρωνε τους διαδικτυακούς του φίλους για την απόφασή του να βάλει τέλος στη ζωή του. Ο λόγος ήταν ότι κάποιος από το κοντινό του περιβάλλον είχε δημοσιοποιήσει ένα βίντεο με προσωπικές του στιγμές.
Σήμερα ο τράπερ τα έχει αφήσει όλα πίσω του και ζει στη Γερμανία με τους γονείς του κάνοντας μια νέα αρχή. Ο Lamanif μίλησε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και για τη νέα αρχή της ζωής του. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι ο «εφιάλτης» του συνεχίστηκε και στη Γερμανία, καθώς μια κοπέλα με την οποία έκανε σχέση, όταν χώρισαν έστειλε σε γνωστούς τα ροζ βίντεο.
«Στη Γερμανία είναι η μαμά και ο μπαμπάς. Ήθελα να ηρεμήσω, το χρειαζόμουν. Πέσανε όλα μαζί πάνω μου και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ακόμα το παλεύω. Δεν είναι κάτι που ξεπερνιέται εύκολα. Τώρα που έχω έρθει στην Ελλάδα τυχαίνει να δω άτομα που θα με κοιτάξουν περίεργα.
Οπότε είναι κάτι που το κουβαλάω μέσα μου, έχω κάνει πολλές θεραπείες. Είχα χάσει τον ύπνο μου, δεν έτρωγα, είχα κλειστεί στον εαυτό μου, δεν είχα φιλίες ούτε σχέσεις. Ήθελα χρόνο να ηρεμήσω. Πλέον νιώθω καλύτερα, πιο δυνατός. Δεν θα σου πω ότι είμαι τέλεια αλλά προχωράω παρακάτω. Το διαδικτυακό bullying υπάρχει πολύ έντονα στις σημερινές μέρες», ανέφερε αρχικά ο τράπερ.
«Έφτασα στο σημείο να αγανακτήσω. Ακόμα και στη Γερμανία που πήγα και προσπάθησα να κοινωνικοποιηθώ και να γνωρίσω παρέες, έμπαινα σε ελληνικά μαγαζιά και με καταλάβαιναν. Είχα κάνει μια σχέση και η κοπέλα όταν χωρίσαμε πήγε και έστειλε τα βίντεο σε άλλα άτομα. Αυτό συνεχίστηκε. Δεν έκανα κάτι κακό για να δέχομαι τέτοιο bullying. Οπότε κάποια στιγμή είπα τέλος, πάμε παρακάτω. Κουβαλάω έναν σταυρό τον οποίο θα κουβαλάω σε όλη μου τη ζωή», συνέχισε ο Lamanif.
Όσο για το πώς είναι σήμερα πρόσθεσε: «Πλέον έχω στόχους, πλάνα και όνειρα που θα τα πραγματοποιήσω. Η οικογένειά μου με στήριξε όσο κανένας άλλος. Με ενοχλεί η πίκρα που έδωσα στους δικούς μου ανθρώπους και νιώθω άσχημα γι αυτό που τους έκανα».
Όπως είπε το τελευταίο εξάμηνο σπουδάζει διαδικτυακά ψυχολογία προκειμένου να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα προβλήματα που αντιμετώπισε και ο ίδιος.
https://www.gazzetta.gr/plus/2184829/lamanif-dyo-hronia-meta-tin-peripeteia-toy-ekana-shesi-kai-otan-horisa-ekeini-esteile
-
-
#ΜετηνΠόπη! Όλη η αλήθεια!
(https://www.novasports.gr/wp-content/uploads/2023/05/popi-812x477.jpg)
Η Πόπη Κωνσταντοπουλου, διεθνής ποδοσφαιρίστρια του Εργοτέλη, έπαθε τρίτη φορά ρήξη χιαστών και χειρουργήθηκε, με την ομάδα της να μην έχει καλύψει τα έξοδα της επέμβασης. Ακολούθησε "χαρτοπόλεμος" με ΠΣΑΠΠ. Όλη η αλήθεια στο novasports.gr
Η είδηση προέκυψε χάρη στην ανακοίνωση του ΠΣΑΠΠ, ο οποίος προσπαθεί με κάθε μέσο να ενισχύσει την προσπάθεια των κοριτσιών που θέλουν τη σήμερον ημέρα να παίξουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση, η Πόπη Κωνσταντοπούλου τραυματίστηκε σε επίσημο αγώνα του Εργοτέλη με τον ΟΦΗ.
Έπρεπε λοιπόν να χειρουργηθεί, και αυτή θα ήταν η τρίτη φορά που θα περνούσε την πόρτα του χειρουργείου για να αντιμετωπίσει ρήξη χιαστών. Η ίδια η αθλήτρια, για ψυχολογικούς λόγους, ήθελε να κάνει την επέμβαση στην Θεσσαλονίκη, κοντά στους γονείς της γιατί έτσι θα ένιωθε καλύτερα και ζήτησε την άδεια της ομάδας γι’ αυτό.
Ο Εργοτέλης, αφού αρχικά είχε δώσει δύο επιλογές στην αθλήτριά του για επέμβαση στο Ηράκλειο, εν συνεχεία δέχθηκε το αίτημα της Πόπης Κωνσταντοπούλου, όπως αποκάλυψε η ίδια στο metrosport, και της επέτρεψε να χειρουργηθεί στη Θεσσαλονίκη. Άνθρωπος της ομάδας συγκεκριμένα της είπε να κάνει ότι είναι καλύτερο για εκείνη.
Συνεπώς η ποδοσφαιρίστρια δεν έκανε τίποτα χωρίς την σύμφωνη γνώμη της ομάδας της, η οποία ομάδα μάλιστα διά μέσω του τεχνικού διευθυντή της, συναίνεσε, ώστε να γίνει ολοκληρωμένο το χειρουργείο, κατά τη διάρκεια του οποίου βρέθηκαν κι άλλα προβλήματα πλην της ρήξης του πρόσθιου χιαστού. Όλα καλά ως εδώ.
Το πρόβλημα προκύπτει, διότι έχει περάσει πάνω από ένας μήνας, και ο Εργοτέλης δεν έχει πληρώσει την κλινική για την επέμβαση. Δεν έχει καταβάλλει ούτε το ποσό το οποίο θα κάλυπτε σε περίπτωση που η Κωνσταντοπούλου είχε χειρουργηθεί στο Ηράκλειο. Σύμφωνα με τον ΠΣΑΠΠ μάλιστα, άνθρωπος του Εργοτέλη είπε “Ποιος χ*&^%κε;” για την ποδοσφαιρίστρια. Θλίψη εφόσον ισχύει. Μάλιστα εφόσον καταβάλλει το ποσό ο Εργοτέλης, τότε από την ΕΠΟ θα του επιστραφεί ένα σημαντικό ποσοστό, κάτι που αν πληρώσει από την τσέπη της η αθλήτρια δεν μπορεί να ισχύσει.
Και προσέξτε, μιλάμε για μια ομάδα κόσμημα, η οποία εδώ και χρόνια βλέπει το ποδόσφαιρο ως γιορτή. Προφανώς η όποια μομφή δεν έχει να κάνει με το σωματείο καθεαυτό, αλλά με τον τρόπο που κάποιοι άνθρωποι της ομάδας διαχειρίζονται ένα ευαίσθητο ζήτημα. Η επιθετική ανακοίνωση δε του Εργοτέλη, μιλάει για ψέυδη από τον ΠΣΑΠΠ, τα οποίο ωστόσο η ποδοσφαιρίστρια ουσιαστικά επιβεβαίωσε με τις δηλώσεις της.
Μιλάμε για την ομάδα η οποία βγήκε δεύτερη στον όμιλό της, πίσω μόνο από τον πανίσχυρο ΠΑΟΚ. Και μιλάμε για μια αθλήτρια της Εθνικής Ελλάδος. Σύμφωνοι, τα φώτα δεν πέφτουν πάνω στο ποδόσφαιρο γυναικών όσο θα έπρεπε, αλλά αν όλοι είμαστε #μετηνΠόπη και κάθε Πόπη, τότε κάτι μπορεί να βελτιωθεί.
Και αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους αγοράς, το ποδόσφαιρο γυναικών είναι ένα συνεχώς αναπτυσσόμενο προϊόν, το οποίο έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι άνθρωποι που έχουν τις τύχες του στα χέρια τους, αλλά και όλοι όσοι είναι ενεργοί σε ομάδες, τρίτους ή προμηθευτές γύρω από αυτό, τόσο ευνοϊκότερες θα γίνονται οι συνθήκες για τα κορίτσια που αποφασίζουν να παίξουν ποδόσφαιρο.
Επειδή λοιπόν ο αριθμός των κοριτσιών που παίζουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αυξάνεται καθημερινά, όλοι εμείς οφείλουμε να ενσκύψουμε πάνω από το γεγονός αυτό, να στηρίξουμε την προσπάθειά τους και να γίνουμε θεματοφύλακες των δίκαιων αιτημάτων τους.
Το άρθρο του Νίκου Τζουάννη, δείχνει επίσης τον δρόμο για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να πορευτεί συλλογικά το ποδόσφαιρο γυναικών στο άμεσο μέλλον με την αρωγή της ΕΠΟ, του ΠΣΑΠΠ, των ομάδων και των ίδιων των αθλητριών. Ασφάλεια, ιατρική περίθαλψη και κατώτατος μισθός, να είναι αδιαπραγμάτευτα.
novasports.gr
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι η Α Εθνική γυναικών θεωρείται ερασιτεχνική κατηγορία. Από του χρόνου που οι γυναικείες ομάδες θα είναι υπό την σκεπή των ΠΑΕ ας υπάρξει έστω μια ημιεπαγγελματικη κατάσταση για αυτά τα κορίτσια. Περιέγραψα αυτό το ματς του Εργοτελη με τον ΟΦΗ και ήμουν παρών και στο τι ακολούθησε μετά τον τραυματισμό με την κοπέλα να βγαίνει υποβασταζομενη στα χέρια συμπαικτριων της και παικτριων του ΟΦΗ αφού δεν υπήρχε έστω ενα φορείο στο γήπεδο. Ας φροντίσει η ίδια η ΕΠΟ πέρα από τις ομαδες όταν μιλάμε για την κορυφαία Εθνική κατηγορία γυναικών να συμπεριφέρεται σε αυτά τα κορίτσια με επαγγελματικό τρόπο. Πολλά από αυτά τα κορίτσια και του Εργοτελη τιμούν και έχουν τιμήσει το εθνόσημο και αξίζουν του ανάλογου σεβασμού απ 'όλους.
τρίτη φορά ρήξη; μήπως να αλλάξει άθλημα; θα μείνει ανάπηρη
μήπως να ασχοληθούν σοβαρά με τις εγκαταστάσεις, να παρέχουν καλή αποκατάσταση (δεν μέμφομαι τις ομάδες, αλλά την ομοσπονδία που ΔΕΝ δίνει λεφτά για τα βασικά), κ γενικά μήπως ο αθλητισμός δεν είναι προνόμιο των ανδρών μόνο; Που αυτά τα κορίτσια το μόνο που έχουν είναι η αγνή αγάπη τους για το άθλημα κ παλεύουν μόνες τους; Γενικά, μήπως να το δούμε λίγο αλλιώς;
Κάποια σχόλια από κάτω.
Προφανώς μακάρι να γίνει γρήγορα καλά η κοπέλα.Απλά εδώ φαίνεται για ακόμα μια φορά πως αντιμετωπίζονται οι γυναίκες,οι ερασιτέχνες αθλητές.Δεν έχεις ούτε τα βασικά.Θα πρέπει να φυλάγεσαι και να εύχεσαι να μην σου συμβεί κάτι γιατί αλλιώς την έβαψες.Πολλές φορές δεν ακούγεται απολύτως τίποτα.
-
Οι οπαδοί του Πανηλειακού ιδρύουν ομάδα με το όνομα ΠΑΣ Πύργος
Μια νέα ομάδα ιδρύεται στην Ηλεία, μια ομάδα την οποία ιδρύουν οι οπαδοί του Πανηλειακού και η οποία θα φέρει το όνομα ΠΑΣ Πύργος.
Δεν θα έχει καμία σχέση με τον Πανηλειακό, αλλά θα είναι μια ομάδα την οποία όπως αποκαλούν, θα είναι “τέκνο του Πανηλειακού”. Η ομάδα ΠΑΣ Πύργος, θα μετάσχει ως νέο, υπό αναγνώριση μέλος της ΕΠΣ Ηλείας, στη Γ΄ κατηγορία του τοπικού ποδοσφαίρου.
Την Κυριακή, έκανε την εμφάνισή της στο διαδίδκτυο και ανακοίνωση οργανωμένων οπαδών του Πανηλειακού, η οποία μιλάει γι’ αυτή τη νέα ομάδα του Πύργου.
Η ανακοίνωση αυτή λέει:
«...Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε,
κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα
ο πιο όμορφος ανθός...»
Αδέρφια, συνοπαδοί και φίλοι του αγαπημένου μας Πανηλειακού,
Με μεγάλη περηφάνια και ύστερα από συζητήσεις και διαβουλεύσεις πολλών εβδομάδων, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι μία σκέψη, ένα όνειρο πολλών χρόνων είναι έτοιμο πλέον να πάρει «σάρκα και οστά». Η γέννηση του «Ποδοσφαιρικού Αθλητικού Συλλόγου ΠΥΡΓΟΣ 2023» είναι γεγονός. Η ομάδα της «καρδιάς» μας, η ομάδα της πόλης μας που μάθαμε να αγαπάμε από μικρά παιδιά από τους πατεράδες και τους παππούδες μας και την οποία επί δεκαετίες στηρίζουμε σε όμορφες και δύσκολες στιγμές ακολουθώντας την περήφανα σε όλα τα γήπεδα της χώρας, θα κατεβαίνει και πάλι στους αγωνιστικούς χώρους ΠΕΡΗΦΑΝΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ και ΚΑΘΑΡΗ, στηριζόμενη αποκλειστικά στον κόσμο της που θα αποτελεί τη βάση και την κινητήρια δύναμή της. Έτσι όπως την έχουμε ονειρευτεί εμείς!
Η πρώτη μεγάλη «μάχη», η εσωτερική διαμάχη με το συναίσθημα και την καρδιά μας, δόθηκε και κερδήθηκε. Η δεύτερη είναι μπροστά μας και έχει να κάνει με την γραφειοκρατία και τα στενά χρονικά περιθώρια. Όμως είμαστε μαθημένοι στις μάχες και είμαστε αποφασισμένοι να τα καταφέρουμε! Αν και είτε τώρα είτε σε λίγους μήνες από τώρα, το «ποτάμι» πλέον δεν έχει γυρισμό!
Προτού προχωρήσουμε όμως στο ποιοι είμαστε, τι στόχους έχουμε θέσει και με ποιο πλάνο σκοπεύουμε να τους επιτύχουμε, θα θέλαμε να αναφερθούμε στους λόγους που μας ώθησαν σε μία τέτοια δύσκολη απόφαση. Γιατί όσο ξενερωμένοι και αποξενωμένοι κι αν αισθανόμαστε με το μόρφωμα που κατάντησε ο Πανηλειακός τα τελευταία χρόνια, πάντοτε είναι δύσκολο να πάρεις την απόφαση και να απαρνηθείς κάτι που αγαπάς παθολογικά. Γι' αυτό κι αυτή η ιδέα έμενε για πολύ καιρό απλά μία ιδέα. Άλλωστε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχουμε συνηθίσει στα δύσκολα και το αγωνιστικό τέλμα στο οποίο είχε περιέλθει τόσο καιρό η ομάδα δεν κλόνισε ποτέ την στήριξή μας προς αυτή και την παρουσία μας σε όποιο γήπεδο κι αν αγωνίζονταν οι ερυθρόλευκες φανέλες. Τον τελευταίο χρόνο όμως, το αγωνιστικό πέρασε δυστυχώς σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Σε μία χρονιά που κατά τ' άλλα ξεκίνησε με λόγια μεγάλα, τζάμπα υποσχέσεις, όνειρα και ελπίδες, αλλά πολύ γρήγορα κατέληξε σε μία χρονιά απόλυτης ντροπής και απαξίωσης. Μία χρονιά που η πεποίθηση ότι οι μόνοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ομάδα και το μέλλον της είμαστε εμείς, ο απλός Πυργιώτης φίλαθλος και οπαδός, μετατράπηκε σε βεβαιότητα. Μία χρονιά που αν μιλήσουμε πραγματικά για ό,τι συνέβη και αναφερθούμε σε συγκεκριμένες καταστάσεις και γεγονότα, θα εκτεθεί πολύς κόσμος. Μία χρονιά που ο άλλοτε δοξασμένος για τους μεγάλους παίκτες του και τις επιτυχίες του στους αγωνιστικούς χώρους Πανηλειακός, φέτος «δοξάστηκε» και επανήλθε στο «προσκήνιο» των μεγάλων αθλητικών μέσων της χώρας για λόγους που μας έκαναν να κοκκινίζουμε από θυμό και ντροπή. Μία κατάσταση απελπιστική και συνάμα τραγελαφική. Μία κατάσταση που μετέτρεψε τη δύσκολη απόφαση της αποχής από τους αγώνες της αγαπημένης μας ομάδας, σε μία παντελώς φυσιολογική εξέλιξη.
Αυτή η ομάδα δεν μας εκφράζει. Αυτή η ομάδα δεν είναι ο «δικός μας» Πανηλειακός. Δεν είναι η ομάδα που αγαπήσαμε και ακολουθήσαμε παντού πιστά. Αυτή η ομάδα θυμίζει έντονα «μαύρες» μέρες του παρελθόντος που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε και σίγουρα κανείς από εμάς δεν είναι διατεθειμένος να τις ζήσει ξανά!
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, αλλά κι επειδή κουραστήκαμε σε κάθε αναφορά στο όνομα του Πανηλειακού στις συζητήσεις στα διάφορα στέκια της πόλης να δημιουργούνται είτε αισθήματα νοσταλγίας για το παρελθόν είτε αισθήματα θλίψης και απαξίωσης για το παρόν, πήραμε την μεγάλη απόφαση να δημιουργήσουμε τον «δικό μας» Πανηλειακό και πάλι από την αρχή. Την δική μας ομάδα που δεν θα φέρει το όνομα ή το σήμα του Πανηλειακού, αλλά θα φέρει τις αξίες και τα ιδεώδη του. Μία ομάδα που καμία σχέση δεν θα έχει με τον Πανηλειακό, αλλά στην καρδιά μας θα είναι «τέκνο» του Πανηλειακού, ο σύλλογος που μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε από παιδιά. Γιατί οι ομάδες είναι ιδέες και «Πανηλειακός» είναι η ιστορία της ομάδας, ο κόσμος της, οι άνθρωποι που τον έκαναν μεγάλο και τρανό, οι ποδοσφαιριστές που φόρεσαν και δόξασαν τη φανέλα του, το «Μαρακανά», ο Πύργος! Γι' αυτό και η «καρδιά» του Πανηλειακού, ο απλός φίλος και ο οργανωμένος κόσμος αυτής της πόλης, θα «χτυπά» από εδώ και στο εξής δυνατά στον Π.Α.Σ. ΠΥΡΓΟΣ.
Αδέρφια, συνοπαδοί και φίλοι του αγαπημένου μας Πανηλειακού, ξεκινάμε! Αν και για να πούμε την αλήθεια, δεν αρχίζουμε από το «μηδέν». Απλά συνεχίζουμε από εκεί που μείναμε. Με στόχο να βρούμε και πάλι την χαμένη μας αξιοπρέπεια, να αισθανθούμε και πάλι περήφανοι για την ομάδα και την πόλη μας, να δώσουμε και πάλι νόημα και «χρώμα» στις Κυριακές μας. Πάμε να χτίσουμε όλοι μαζί μία ομάδα μακριά από την λογική του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Μία ομάδα με βάση λαϊκή που θα στηρίζει τις όποιες επιτυχίες της στη δύναμη της συλλογικότητας. Στη δύναμη των μελών της, του κόσμου και της πόλης. Μία ομάδα που καθαρή και δίχως την «θηλιά» των «αμαρτιών» του παρελθόντος, θα επιτρέψει σε κάθε Πυργιώτη να ονειρευτεί ξανά! Ήδη είμαστε αρκετοί! Στόχος μας να γινόμαστε ολοένα και περισσότεροι!
Κλείνοντας, θα θέλαμε να αναφερθούμε στο ποιοι είμαστε και ποιοι ακριβώς είναι οι στόχοι μας, ώστε να προλάβουμε τυχόν απορίες κάθε απλού φιλάθλου της ομάδας και της πόλης.
Είμαστε τα παιδιά της οργανωμένης κερκίδας του Πανηλειακού. Τα παιδιά της 1, της 9 και της 10. Τα παιδιά που έχουν βρεθεί σε κάθε γήπεδο της χώρας για να στηρίξουν και να φωνάξουν για τον Πύργο και τον Πανηλειακό.
Είμαστε εμείς, ο απλός και λαϊκός κόσμος του Πύργου, που από τις 14/1/1961 όταν και ιδρύθηκε επίσημα ο πρώτος «Σύλλογος Φίλων Πανηλειακού» στηρίζαμε τον Πανηλειακό στις όμορφες και τις άσχημες στιγμές. Εμείς που ήμασταν παρόντες τόσο στις μεγάλες επιτυχίες της «χρυσής» εποχής του Σταυρόπουλου όσο και στα «πέτρινα» χρόνια που την ακολούθησαν.
Είμαστε εμείς που ζούμε και αναπνέουμε για τον Πανηλειακό. Εμείς που τόσες δεκαετίες παίζουμε τα κεφάλια μας «κορόνα-γράμματα» για να βρεθούμε πλάι σε κάθε αθλητή που φορά την ερυθρόλευκη φανέλα με τη δάδα και την ολυμπιακή φλόγα στο στήθος.
Είμαστε εμείς που έχουμε ως στόχο ο κάθε Πυργιώτης να αισθανθεί ξανά υπερήφανος για την ομάδα της πόλης του. Εμείς που δεν θέλουμε ποτέ ξανά να αισθανθούμε οργή και ντροπή που είμαστε Πανηλειακοί.
Είμαστε εμείς που βαρεθήκαμε τη «βρωμιά», την προχειρότητα και την ανοργανωσιά. Εμείς που θέλουμε να κάνουμε τη διαφάνεια «σημαία» μας και να ωθήσουμε τον κάθε Πυργιώτη να γίνει συμμέτοχος και αρωγός σε μία καθαρή προσπάθεια για την αναγέννηση της μεγάλης ομάδας που αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε από μικρά παιδιά.
Είμαστε εμείς που ξεκινάμε χωρίς να έχουμε κανέναν πίσω μας, αλλά που με την αγνότητα, το μεράκι και την αγάπη μας για αυτή την ομάδα, πιστεύουμε πως θα τους ενώσουμε όλους μαζί και θα τους συστρατεύσουμε πλάι μας.
Είμαστε οι RED BOYS, οι οργανωμένοι οπαδοί του Πανηλειακού και όπως τόσο όμορφα έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης: «Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα και ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο».
Ραντεβού στα σύρματα του Γ' Τοπικού, δίπλα στην ομάδα του Λαού...
https://sportin.gr/article/oi-opadoi-toy-panileiakoy-idryoyn-omada-me-onoma-pas-pyrgos
-
"Β' ΕΘΝΙΚΗ: ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ"
Ένα τρέιλερ που αξίζει να δεις.
Το ντοκιμαντέρ είναι μια παραγωγή της Stars Inc 11. Εδώ μπορείς να μάθεις περισσότερα: https://www.instagram.com/p/CwhofFAMBrj/?hl=el
Το τρέιλερ υπάρχει και στο youtube στο κανάλι του ΠΣΑΠΠ:
El Sombrero (βίντεο) (https://www.facebook.com/sombrerogr/videos/super-league-2/292626046705071/)
-
Ο Νίκος θα είναι Δόξα Βύρωνα ακόμη κι αν παίξει στο Γ’ Τοπικό
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/article_main_image/public/2023-09/local_fans_article_2.webp?itok=FfxsT70x)
O Άκης Κατσούδας συνάντησε έναν από τους πιο πιστούς οπαδούς της Δόξας Βύρωνα και συζήτησαν για τον πατέρα του, το ιστορικό ματς στη Λεωφόρο, την τελευταία εκπομπή του Καφενείου των Φιλάθλων και την επόμενη μέρα της ομάδας.
Ατόφιες οπαδικές ιστορίες ανθρώπων που αγαπούν το ποδόσφαιρο, τον τόπο τους και τις ομάδες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μαζί του. Διατηρούν τον ρομαντισμό και τη σχέση, ακόμα κι αν η αίγλη του παρελθόντος έχει ξεθωριάσει. Γνωρίστε τις στους "Local Fans", τη νέα στήλη του Gazzetta!
Ο πατέρας ναυτικός και το ραδιόφωνο παγκόσμιας εμβέλειας
Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός. Είχε γυρίσει όλο τον κόσμο. Η αγάπη του ήταν τέτοια για τη Δόξα Βύρωνα που είχε αγοράσει ένα ραδιόφωνο παγκόσμιας εμβέλειας για να μη χάνει αγώνα. Πολύ ακριβό για την εποχή. Ε, όταν έφτανε η ώρα του ματς την Κυριακή, έλεγε στον καπετάνιο: «μη με βάλεις να κάνω τίποτα». Κι εκείνος το σεβόταν.
Σε ένα ταξίδι του, λοιπόν, στην Ιαπωνία γνώρισε τη μητέρα μου. Την ερωτεύτηκε και την πήρε μαζί του στην Ελλάδα. Εγώ γεννήθηκα το 1971 στον Βύρωνα. Πρώτη φορά που πήγα γήπεδο πρέπει να ήταν σε ηλικία εννέα ή δέκα ετών. Μαζί μου ήταν πάντα ο πατέρας μου. Καμιά φορά και η μητέρα μου, που έβαφε τα νύχια τους μπλε και λευκά, στα χρώματα της ομάδας.
Όταν ήμουν μικρός, με ενδιέφεραν πολύ οι τοπικές ομάδες. Παρακολουθούσα, επίσης, και της Καισαριανής επειδή είναι κοντά. Με τη Δόξα, όμως, κόλλησα. Κι αυτή η αγάπη συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Από τα 80s μέχρι σήμερα έχω χάσει ελάχιστα ματς. Και πού δεν έχω ταξιδέψει για τη Δόξα: Καβάλα, Τρίκαλα, Πάτρα, Αγρίνιο, Ναύπλιο, Καρδίτσα, Νάξο. Είχα την τύχη, βλέπεις, να ζήσω την ομάδα όταν έκανε τη μεγάλη πορεία ως τη Β’ Εθνική.
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/inline-images/2021-07/localfans%20%283%29.jpg)
Ο ευεργέτης της ομάδας ήταν ο Μιλτιάδης Στάικος, που ανέλαβε την ομάδα το 1985 και μέσα σε λίγα χρόνια την ανέβασε τόσες κατηγορίες. Μέχρι τότε η Δόξα Βύρωνα έπαιζε στα τοπικά της Αθήνας. Είχε δέκα σούπερ μάρκετ στην περιοχή και όσα χρήματα έβγαζε τα έριχνε όλα στην ομάδα. Έφερε παίκτες από τον ΠΑΟΚ, τον Πανιώνιο, τον Απόλλωνα. Οι μισθοί που έδινε ήταν τόσο καλοί που δεν μπορούσαν να τους βρουν ούτε στην Α’ Εθνική.
Το ματς που θυμάμαι πιο χαρακτηριστικά είναι με τον Ήφαιστο, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Πρέπει να έβαλε 30 χιλιάδες ανθρώπους. Είχε κάνει ρεκόρ εισιτηρίων.
Ήταν τόσος ο κόσμος της Δόξας που πηγαίναμε με το φορτηγάκι και παίρναμε ανθρώπους που βρίσκαμε στο δρόμο. Μπορεί να χάσαμε τελικά 1-0, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική. Τελικά ανεβήκαμε κατηγορία, επειδή νικήσαμε την επόμενη αγωνιστική το Κορωπί στο Αιγάλεω.
Η ομάδα ιδρύθηκε το 1945. Μέχρι τότε υπήρχε ο ΑΟ Βύρωνα, που δεν μάζευε, όμως, πολύ κόσμο. Η Δόξα, όμως, ήταν μια λαϊκή ομάδα. Όλοι οι ποδοσφαιριστές και οι παράγοντες ήταν από τον Βύρωνα. Και κάπως έτσι άρχιζε να μαζεύει κόσμο.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχουμε παίξει με τον Άρη, τον Πανιώνιο, τον Ηρακλή, τον ΟΦΗ, τη Λάρισα, την Προοδευτική. Με την τελευταία, μάλιστα, έγινε και η ιστορία με τον Γιώργο Γεωργίου.
Η ομάδα έχασε με σκορ 1-0 και ο κόσμος ήταν εξαγριωμένος. Μετά το τέλος του ματς έγιναν επεισόδια κιόλας με την αστυνομία. Το κλίμα αυτό μεταφέρθηκε στο Καφενείο των Φιλάθλων. Ο Γεωργίου προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα. Υπήρχε αρκετός κόσμος της Δόξας. Και από τις ηλικίες των οπαδών (15 έως 30 χρονών), μπορείς να καταλάβεις τι κόσμος ερχόταν στο γήπεδο.
Η εκπομπή μεταδιδόταν live στην τηλεόραση. Κάποια στιγμή σε ένα διάλειμμα, μας είπε: «μην ενοχλείτε, έχετε πιει, σταματήστε». Τότε εξαγριώθηκαν ακόμη περισσότερο οι οπαδοί. Ο Γεωργίου τα μάζεψε και έφυγε. Πήγε στο στούντιο και τελείωσε από εκεί την εκπομπή. Κάπως, έτσι τελείωσε το Καφενείο των Φιλάθλων.
Η αλήθεια είναι πως είπε μερικές κουβέντες που μας πείραξαν. Περασμένα, ξεχασμένα όμως. Μιλήσαμε μαζί του, κιόλας, όταν ήταν παράγοντας στα Πετράλωνα και τα βρήκαμε. Μας είπε: «ήσασταν και εσείς νεολαία. Ήμουν και εγώ που δεν καταλάβαινα τίποτα και ξέφυγε η κατάσταση».
Η κόντρα με τον Αθηναϊκό και τον Εθνικό Αστέρα
Η κόντρα με τον Αθηναϊκό ξεκίνησε, θεωρώ, πρώτα διοικητικά και μετά οπαδικά. Όλα αρχίζουν από το γεγονός πως ο Αθηναϊκός δεν ήταν μια ομάδα του Βύρωνα, καθώς ιδρύθηκε στο Θησείο. Τη δεκαετία, όμως, του 1950 απορρόφησε τον ποδοσφαιρικό σύλλογο της Νέας Ελβετίας και ήρθε εδώ.
Του έδωσαν γήπεδο και προνόμια που δεν δικαιούταν. Η κόντρα μεγάλωσε όταν ο Αθηναϊκός ανέβηκε κι εκείνος κατηγορίες. Πέρασε και στους οπαδούς και παραμένει μέχρι σήμερα.
Η πιο μεγάλη κόντρα, όμως, δεν είναι με τον Αθηναϊκό, αλλά με τον Εθνικό Αστέρα. Αυτή είναι η δυνατή αντιπαλότητα. Κι αυτό επειδή είμαστε γειτονικές περιοχές. Είχαν συμβεί κιόλας επεισόδια, μεταξύ σχολείων της περιοχής.
Στον Βύρωνα όλοι είναι παραδοσιακά Δόξα. Φέτος παίξαμε με την Αθηναΐδα. Αν κερδίζαμε, ανεβαίναμε κατηγορία. Στο γήπεδο της Εργάνης μαζεύτηκαν 2.500 οπαδοί της Δόξας Βύρωνα. Την έχει στο DNA του ο Βυρωνιώτης την ομάδα. Κι από τη δεκαετία του 1980, που ξεκίνησε η μεγάλη ανοικοδόμηση, ο νέος κόσμος αγάπησε την ομάδα και δεν άλλαξε τις ισορροπίες.
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/inline-images/2021-07/localfans%20%284%29.jpg)
Η τελευταία φορά που ο σύλλογος έπαιξε στις εθνικές κατηγορίες ήταν το 2013. Η Δόξα, νομίζω, έχει το ρεκόρ με τους περισσότερους υποβιβασμούς σε λιγότερα χρόνια. Μέσα σε πέντε χρόνια, έπεσε από τη Β’ Εθνική στο Γ’ Τοπικό. Κι όλα αυτά ενώ αγωνιζόταν κανονικά.
Ποτέ, όμως, δεν έφτασε κοντά στη διάλυση. Ούτε συγχωνεύτηκε με κάποιο άλλο σύλλογο. Και τώρα στη διοίκηση βρίσκονται φίλαθλοι της ομάδας. Δεν υπάρχει, δηλαδή, κάποιος πρόεδρος - χρηματοδότης. Η στήριξη είναι όλη από τον κόσμο. Από τις κάρτες οικονομικής ενίσχυσης. Από τα εισιτήρια των αγώνων. Από τις χορηγίες τοπικών καταστημάτων.
Φέτος η ομάδα έχει πολύ καλό ρόστερ. Έχει αρκετά παιδιά από την περιοχή. Το Α’ Τοπικό της Αθήνας, όμως, δεν είναι εύκολο και δεν έχει καμία σχέση με τις αντίστοιχες κατηγορίες της επαρχίας.
Όλοι για κάποιο λόγο θεωρούν πως η Δόξα Βύρωνα έχει παίξει στην πρώτη εθνική. Ελπίζουμε να τα καταφέρουμε και στην πραγματικότητα κάποτε.
gazzetta.gr
-
"Άπαντες είμαστε συγκλονισμένοι από τον αδόκητο θάνατο του συντοπίτη μας Αντώνη. Ενός αγαπητού ανθρώπου στην κοινωνία του Αγίου Νικολάου, ο οποίος ήταν δίπλα στην ομάδα μας σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι, βοηθώντας στο λειτουργικό κομμάτι.
Η ομάδα μας αποφάσισε στο σημερινό φιλικό παιχνίδι στο στάδιο του Αγίου Νικολάου στις 18.00 απέναντι στη Νίκη Σητείας να υπάρχει ένας κουμπαράς στον οποίο το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα δοθεί στα μέλη της οικογένειας του Αντώνη τα οποία βοηθούσε.
Αντώνη καλό ταξίδι."
A.O.Agios Nikolaos (A.O.A.N)
Η ανάρτηση της ομάδας εδώ: https://www.facebook.com/AOAgiouNikolaou1947/posts/pfbid02XwKS6F9fB6WERMoAVzmpNUConU8uixTT1NX4GbEFRr7A5dsn9y7EiZL1zdufA7S6l
El Sombrero (https://www.facebook.com/photo?fbid=705965118232617&set=a.601410508688079&locale=el_GR)
-
-
&t=3s
-
-
Πραγματικό διαμάντι το βίντεο που έχει ανέβει στο YouTube για τον χουλιγκανισμο αρχές δεκαετίας '80.
Συνεντεύξεις από οπαδούς διαφόρων ομάδων με ιστορίες της εποχής από κερκίδες και εκδρομές, μουσικά ακούσματα αλλά και το ντύσιμο.
Αξίζει να το δείτε, ειδικά αυτοί που τα ζήσατε από πρώτο χέρι.
Υγ. Από το 36' και μετά μιλάνε οι "ειδικοί" σε θέματα βίας, πολιτικοί, μπάτσοι και δημοσιογράφοι για το πως θα περιορίσουν τη βία στα γήπεδα
&ab_channel=lovegore
Εκτός Έδρας
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ YOUTUBE ,TO ΣΠΑΝΙΟ AYTO NTOKYMΑΝΤΕΡ,ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΜΕΝΟ ,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΤ .
Το “Εδώ και σήμερα” είναι μια ενημερωτική εκπομπή της δεκαετίας του 1980 που αναδεικνύει θέματα επικαιρότητας και εξετάζει πολιτικά, ιστορικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά ζητήματα. Το συγκεκριμένο επεισόδιο προβάλλει την δράση των χούλιγκανς στα Ελληνικά γήπεδα στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Στο πρώτο μέρος της εκπομπής, προβάλλεται ρεπορτάζ των δημοσιογράφων Γιάννη Βλαστάρη και Δημήτρη Χατζηδημητρίου στο οποίο αναζητούν τα αίτια που οδηγούν σε κρούσματα βίας στα γήπεδα. Η έρευνά τους έγινε το διάστημα Μαΐου – Ιουνίου του 1982 και περιλαμβάνει μαρτυρίες οπαδών του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη και της Ρόδου. Οι ομιλητές αναφέρονται στους τρόπους εκδήλωσης βίας, την προετοιμασία των οπαδών πριν τους αγώνες, την πηγή έμπνευσης των συνθημάτων τους, τη σημειολογία πίσω από την ενδυματολογική τους αμφίεση και σχολιάζουν το χαρακτηρισμό “χούλιγκανς”. Πολλοί από αυτούς μιλούν για τα σχέδια που έχουν για τη ζωή τους και την τοποθέτησή τους απέναντι στην κοινωνία και την πολιτική, ενώ κομβικής σημασίας είναι η αναφορά στα αναρχικά και φασιστικά στοιχεία που υπάρχουν στις τάξεις των φανατικών. Στο κλείσιμο του φιλμ διακρίνεται οπαδός να χαιρετάει ναζιστικά αποδεχόμενος τη ναζιστική ιδεολογία για χάρη της ομάδας του .
Στο δεύτερο μέρος της εκπομπής ακολουθεί συζήτηση στο στούντιο της ΕΡΤ με παρουσιαστή – συντονιστή τον δημοσιογράφο Μάκη Γιομπαζολιά και τέσσερις προσκεκλημένους που επιχειρούν να ερευνήσουν το φαινόμενο του χουλιγκανισμού, να αναζητήσουν τις ρίζες του και να εξετάσουν πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί. Στη συζήτηση λαμβάνουν μέρος οι Γιώργος Κατσιφάρας (υφυπουργός Προεδρίας – Αθλητισμού), Μανώλης Συφάκης (διευθυντής Αστυνομίας Αθηνών), Γιάννης Μεταξάς (καθηγητής Νομικής), και ο δημοσιογράφος Γιάννης Βλαστάρης, ο οποίος έκανε και το ρεπορτάζ, τονίζοντας πως κατά τη διάρκεια της έρευνας η συναναστροφή με τους χούλιγκανς άλλαξε ριζικά την άποψη που είχε γι’ αυτούς, διαπιστώνοντας ότι έχουν κι άλλες πτυχές εκτός της βίαιης συμπεριφοράς.
Βλέποντας το ρεπορτάζ οι ομιλητές παρατηρούν πως οι ταραξίες έχουν ηθικές αξίες, έχουν αίσθηση συλλογικής δράσης και η δράση τους αυτή δείχνει πως έχουν ανάγκη να διαφοροποιηθούν, να ξεχωρίσουν, προκειμένου να ενδιαφερθεί για αυτούς η κοινωνία. Ο αστυνομικός διευθυντής δείχνει στην κάμερα κάποια από τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν οι ταραξίες, ενώ γίνεται αναφορά στην ύπαρξη ακραίων και κυρίως φασιστικών στοιχείων, τα οποία αν και περιορισμένα, είναι ικανά να παρασύρουν τη μεγάλη μάζα σε καταστροφικές συμπεριφορές.
Οι ομιλητές στέκονται στο φαινόμενο της συστηματικής απολιτικοποίησης των νέων αυτών, η οποία οδηγεί σε έναν φασιστικό τρόπο σκέψης για τον οποίο φέρει μεγάλη ευθύνη το κράτος, ήδη από το σύστημα εκπαίδευσης. Κατά τον καθηγητή Μεταξά ο φασισμός είναι ιδεολογία που δύσκολα κερδίζει έδαφος κοινωνικά όταν εκφράζεται φανερά, μιας και σε αυτή την περίπτωση θα προσκρούσει στην αντίσταση μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Για αυτό το λόγο βρίσκονται έμμεσοι τρόποι προκειμένου να περάσουν φασιστικές ιδέες στη μάζα. Θίγεται επίσης η κοινωνική και ψυχολογική διάσταση των προβλημάτων που ταλανίζουν τους νέους αυτούς και γίνεται προτροπή αφενός στην πολιτεία να μεριμνήσει, αφετέρου στην αστυνομία να δρα διορθωτικά και όχι κατασταλτικά, έτσι ώστε κατόπιν συζήτησης να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, ενώ τίθεται και το ζήτημα της χρηματοδότησης των οπαδών για τις μετακινήσεις και τις δραστηριότητες τους από τους παράγοντες των ομάδων καθώς η μεγάλη ευθύνη που βαραίνει τους συνδέσμους των φιλάθλων της κάθε ομάδας. Συμπερασματικά επισημαίνεται πως αν η πολιτεία δώσει εναλλακτικές επιλογές στον τρόπο ζωής των νέων που χαρακτηρίζονται ως χούλιγκανς, μπορεί να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.
Έτος παραγωγής: 1982
Ρεπορτάζ: Γιάννης Βλαστάρης , Δημήτρης Χατζηδημητρίου
Παρουσίαση: Μάκης Γιομπαζολιάς
Συντονισμός παραγωγής: Ντένης Αντύπας
Σκηνοθεσία: Νίκος Παπαθανασίου
@lemorsero where are you?
Της Ρόδου αλλά όχι του ΠΑΣ,της Λάρισας,του ΟΦΗ.
-
Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες μόνο, το ΟΑΚΑ έκλεισε λόγω επικινδυνότητας (αφού πρώτα φιλοξένησε δεκάδες χιλιάδες φιλάθλους, παρ'ότι κάποια στιγμή έπεσε ένα κομμάτι σίδερο 80 κιλών από το στέγαστρο), το Καυτανζόγλειο μπάζει νερά, γεννάει δέντρα (!) και δεν μπορεί να φιλοξενήσει πλέον θεατές, αγώνας κυπέλλου αναβλήθηκε 3 ώρες πριν αρχίσει γιατί ανακάλυψαν ότι το γήπεδο της Κοζάνης δεν έχει άδεια και το γήπεδο της Ρόδου δεν είχε άδεια πυροπροστασίας στην αρχή ενός αγώνα αλλά ευτυχώς απέκτησε στο ημίχρονο και άνοιξαν οι πόρτες να μπει άφοβα ο κόσμος.
Σε άλλα νέα, ένα χωμάτινο γήπεδο στον Έβρο πήρε κανονικά άδεια διεξαγωγής αγώνων εν έτει 2023 ενώ εξετάζεται και η περίπτωση να διεξάγονται κάποια ματς σε δρόμους με περιορισμένη κίνηση βάζοντας πέτρες για δοκάρια.
El sombrero
-
Κλείνει το μεγαλύτερο στάδιο της χώρας, μετά από 20 χρόνια που το γεμίζαμε κόσμο χωρίς να κάνουμε καμία συντήρηση, γιατί χάσαμε το εγχειρίδιο με τις οδηγίες που είχε αφήσει ο κατασκευαστής για το στέγαστρο του, που εκτός των άλλων αποκαλύφθηκε πως είχε δηλωθεί ως πέργκολα!
Όλη η Ελλάδα σε μια πρόταση.
El sombrero
-
-
* "Έρχομαι από την Σμύρνη για να δω το πραγματικό σμυρνέικο ντέρμπι. Σας χαιρετώ αδερφια μου"
- Ο Andrew Simes, Λεβαντίνος σκοτσέζικης καταγωγής, γόνος μια οικογένειας που ζει στη Σμύρνη από τον 19ο αιώνα, κι οπαδός του Πανιωνίου, ήρθε προχτές από τη Σμύρνη, για να δει στη Ριζούπολη το σμυρναίικο ντέρμπι Απόλλωνα-Πανιωνίου, φέρνοντας το παραπάνω πανό.
- Πιο συγκινητικά ακόμα ήταν τα λόγια που έγραψε στο προφίλ του:
(^) "This weekend I had the privilege to travel to Athens to attend one of the best derbies in the world. No, Real Madrid, Juventus or Bayern Munich weren't playing. You probably may have never even heard of the two teams I watched, Panionios and Apollon. That is also the case with the new generation in Athens these days. People prefer teams which win every trophy in the market. But I left the house at three in the morning to watch two teams in another country's third division. These teams were founded between 1890 and 1891 in Izmir, the city that my family and I have lived in for six generations. Chances are my forefathers played against them or watched them. After a war in 1922, these teams had to leave the city they were founded in and settled in Greece...
(^) ... I was stopped by the police at Izmir airport because I was carrying a banner which I had prepared in a language they could not read. It was in Greek and read: "I come from Izmir to watch the original Izmir derby and I salute all my brothers". We waited for a translator who I had the most difficult time convincing that I was travelling all this way for a football match. Luckily, I was allowed to leave and later that morning, I arrived at Athens airport and proceeded to clear customs. The customs agent asked my intentions of being in Greece, to which I replied to attend a football match. He looked at my British passport, at the two Greek football team scarves I had around my neck, and double checked his computer for my origin: Izmir. In full sarcasm he asked "Let me get this straight, you are British, you are coming from Izmir, to attend a match between Panionios and Apollon?" "You wouldn't understand" I replied. He shook his head and stamped my passport. I was in! ...
(^) ... The stadium is anything but full. The few remaining fans are made of older men who know not the meaning of surrender and younger men who burn with an innocent fire inside... Once upon a time, men supported teams, and supported them well. Players never felt alone and children were taught about traditions and values. These fans took charge because that's what they did. But somewhere along the way, the world decided it no longer needed real fans. Uncaring businessman by uncaring businessman taking over clubs, transfer by transfer bringing clubs financially to their knees, fans were stripped of their pride, their first love, and the traditions handed down to them by their fathers and were left stranded on the road between a spectator and a coma. Fans slowly retreated into the dark recesses and began vanishing. Today, there are questions our passionless society has no answers for. The world sits idly by as clubs crumble, players don't care about their teams, and those children have nothing to share with their fathers on any given weekend. Now the world needs new heroes. We need men to put down the iPhone, step away from the TV and derail football from the tracks of consumerism and destruction. Its time to answer the call. Its time to bring out more fans like Panionios and Apollon".
-
ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ (φωτογραφίες) (https://www.facebook.com/groups/shirtbadges/posts/2522962311215173/?locale=el_GR)
-
Σε άλλα νέα, ένας Μαρινακης μπλα μπλα μπλα η ΕΠΟ, μπίρ μπίρ ο Κλατενμπεργκ. Αυτά.
-
Οκτώ Λέσχες Φιλάθλων πήραν βεβαίωση από το Υπουργείο Αθλητισμού
Σε επτά Λέσχες Φιλάθλων, που αντιστοιχούν σε ισάριθμες ΠΑΕ της Super League, οι οποίες συναίνεσαν αρμοδίως, χορηγήθηκε από το Υπουργείο Αθλητισμού η απαιτούμενη βεβαίωση για την εμπρόθεσμη υποβολή των στοιχείων τους, προκειμένου να λάβουν κατόπιν από τις οικείες Αστυνομικές Υποδιευθύνσεις, μετά και τους προβλεπόμενους επιτόπιους ελέγχους, την ετήσια άδεια λειτουργίας τους.
Πρόκειται για τις εξής:
– Λέσχη Οπαδών και Φίλων ΑΕΚ «Γνήσια Θύρα 21-1975 (Ορίτζιναλ 21-1982)» (ΠΑΕ ΑΕΚ)
– Λέσχη Φίλων Α.Σ. Άρη Θεσσαλονίκης (ΠΑΕ Άρης)
– Λέσχη Φίλων Ολυμπιακού «Θύρα 7» (ΠΑΕ Ολυμπιακός)
– Λέσχη Φιλάθλων Ο.Φ.Η. «Snakes Θύρα 4 1986 Κεντρική» (ΠΑΕ ΟΦΗ)
– Πανελλήνια Λέσχη Φίλων Παναθηναϊκού «ΠΑ.ΛΕ.ΦΙ.Π» (ΠΑΕ Παναθηναϊκός)
– Λέσχη Φιλάθλων Πανσερραϊκού «Τσε Γκεβάρα» (ΠΑΕ Πανσερραϊκός)
– Λέσχη Φίλων Α.Σ. ΠΑΟΚ (ΠΑΕ ΠΑΟΚ).
Επιπλέον, βεβαίωση χορηγήθηκε, έπειτα από τη συναίνεση του ερασιτεχνικού σωματείου «ΝΓΣ Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908», στη Λέσχη Φιλάθλων «Αυτόνομη Θύρα 10».
novasports.gr
Άντε και στα δικά μας
-
Μιλησα με εναν συμφοιτητη μου απο το παλαι ποτε, που μενει Πυργο και ηταν φανατικος Πανηλειακος.
Μου ειπε με τρεμαμενη φωνη οτι ο Πανηλειακος δεν δηλωσε συμμετοχη ουτε στην Γ' Ερασιτεχνικη, οποτε στο τελος της σαιζον παυει να υφισταται ως Αθλητικο Σωματειο.
Το καλοκαιρι ειχε πεθανει και ο Σταυροπουλος, ο παλιος τους Ιδιοκτητης που τους ανεβασε στην Α Εθνικη , για οσους μεγαλυτερης ηλικιας θυμουνται...
-
Έφτιαξαν μια νέα ομάδα,παιδί του Πανηλειακού.
Βέβαια κάποια στιγμή μπορεί να αναστήσουν και τον Πανηλειακό ξανά με λίγο διαφορετικό όνομα πιθανόν.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο ΑΟ Κέρκυρα που δεν γούσταραν την Κασσιόπη και πάλευαν 7 χρόνια μέχρι να κατεβάσουν την ομάδα τους στους αγωνιστικούς χώρους.
-
Ανταμ Γκριν στο Gazzetta: «Ερωτεύτηκα την Δόξα Βύρωνος, στόχος η Super League 1»
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/article_main_image/public/2024-10/adam_greeen.webp?itok=CUt7Z4LJ)
Ο Αμερικανός επιχειρηματίας, Ανταμ Γκριν, είναι ο άνθρωπος που επανέφερε τα όνειρα στον κόσμο της Δόξας Βύρωνος και μέσω του Gazzetta αποκαλύπτει για πρώτη φορά τα όνειρά του: Η αγάπη του για την Ελλάδα, η Ελληνίδα σύζυγός του, η κίνησή του να βαπτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος κι ο στόχος της Super League 1.
Ανταμ Γκριν. Αυτός είναι ο άνθρωπος που εδώ και λίγο καιρό έχει κάνει τον κόσμο της Δόξα Βύρωνος να ονειρεύεται και πάλι!
Ο Αμερικανός επιχειρηματίας, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μέσω του Gazzetta, δίνοντας το στίγμα που θέλει να αφήσει τόσο στο στην ομάδα και στην πόλη του Βύρωνα όσο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο... έρωτας με την πρώτη ματιά, η αγάπη του για την Ελλάδα, ο γάμος με Ελληνίδα, ο γιος του Λουκάς, το project της Καλλιθέας που έχει ως παράδειγμα και ο Δημήτρης Κολοβός που θέλει μια μέρα να ντύσει στα μπλε της Δόξας.
Ο 30χρονος επιχειρηματίας, μιλά επίσης για την επιχείρησή του στην Αμερική και τους... φόβους που υπήρχαν πριν εμπλακεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς είχε ακούσει ότι ασχολούνται μ' αυτό στην Ελλάδα, άνθρωποι που μέσω αυτού κάνουν ξέπλυμα μαύρου χρήματος και στήνουν αγώνες.
Ο στόχος είναι ένας, όμως: Η Δόξα Βύρωνα να επιστρέψει στο προσκήνιο και γιατί όχι και στη Super League 1!
Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σας να ασχοληθείτε με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
«Η αγάπη μου για το ελληνικό ποδόσφαιρο ξεκίνησε όταν γνώρισα την ελληνική κουλτούρα πριν από 10 χρόνια. Στην Αμερική, το ποδόσφαιρο, δεν είναι και τόσο γνωστό άθλημα αλλά απ' όταν έκανα Ελληνες φίλους και τελικά παντρεύτηκα Ελληνίδα, είδα την αγάπη και το πάθος που όλοι είχαν γι' αυτό. Στα ταξίδια που έκανα στην Ελλάδα, πήγα σε διάφορα παιχνίδια του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και όχι μόνο. Αυτό πραγματικά με έκανε να αγαπήσω την κουλτούρα πίσω απ' αυτό το άθλημα».
Πώς προέκυψε η Δόξα Βύρωνος;
«Ήρθα σε επαφή με την Δόξα όταν αποφάσισα να αγοράσω μια ομάδα στην Ελλάδα. Είχα κάποιους φίλους στην Ελλάδα που ήταν παίκτες και μου είπαν ότι η Δόξα είναι μια μικρή αλλά δυνατή ομάδα που χρειάζονταν έναν επενδυτή που θα την πήγαινε πραγματικά στο επόμενο επίπεδο, όπως της αξίζει. Κοιτούσα επίσης κι άλλες ομάδες αλλά μετά τις αρκετές συναντήσεις με τη Δόξα - να το πω απλά - ερωτεύτηκα, κι ήταν ένα συναίσθημα που δεν μπορούσα να παραμελήσω. Ένιωσα ότι ήταν η οικογένεια μου και πλέον είμαστε μια μεγάλη οικογένεια».
Είστε ένας επιχειρηματίας με τις δουλειές σας στις ΗΠΑ. Γιατί αποφασίσατε να εμπλακείτε με το ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα με μια ομάδα ναι μεν ιστορική αλλά με συμμετοχή σε πρωτάθλημα που δεν έχει εμπορική ανταπόδοση;
«Μπήκα στο ελληνικό ποδόσφαιρο όχι για τα χρήματα. Αυτήν τη στιγμή είμαι εδώ ώστε να βοηθήσω μια ομάδα και τον κόσμο της να μεγαλώσουν βάση της δυνατότητας που έχουν και όλοι ξέρουν. Ο γιος μου ο Λουκάς, ο οποίος τώρα είναι 6 ετών με έχει πραγματικά εμπνεύσει με πολλούς τρόπους. Παίζει ποδόσφαιρο απ' όταν ήταν 2 ετών και τώρα αγωνίζεται σε μια ακαδημία εδώ στην Νέα Υόρκη. Είπα στον εαυτό μου λοιπόν ότι ισως τον βοηθούσα αν αγόραζα μια ακαδημία εδώ στην Αμερική ή μια ομάδα ή τέλος πάντως κάτι σχετικό. Ωστόσο, όπως προείπα, το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν ήδη στην καρδιά μου οπότε γιατί να μην δώσω σε μια ομάδα την οικονομική ενίσχυση ώστε να ανέβει στη Γ' Κατηγορία, έπειτα στην Β' και γιατί όχι και στην Super League 1. Ας πούμε, η ομάδα της Καλλιθέας, είναι το τέλειο παράδειγμα - μια ομάδα η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να κάνει τέτοια μεγάλη επιτυχία. Αυτό είναι το αγαπημένο μου project αυτήν τη στιγμή στην ζωή μου. Μόλις έγινα 30 ετών κι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ορόσημα της ζωής μου».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/inline-images/2021-07/adam_green_2.jpg)
Θα μας πείτε δύο λόγια για την επιχείρησή σας;
«Είμαι ιδιοκτήτης ενός γραφείου συμβούλων για ιδιωτικά τζετ. Είμαστε μεσίτες για ναυλώσεις ιδιωτικών αεροπλάνων είτε μεταφέρουν πολύ πλούσιους ανθρώπους σε διακοπές, αθλητές, μουσικούς κλπ. Εξειδικευόμαστε επίσης σε ναυλώσεις φορτίων. Συνεργαζόμαστε με εταιρείες logistics για να ναυλώσουμε ολόκληρο τον κινούμενο εξοπλισμό πετρελαίου και φυσικού αερίου του B747, εξαρτήματα αεροδιαστημικής, στρατιωτικό/αμυντικό φορτίο κ.λπ. Εάν κάποιος χρειάζεται ιδιωτικό αεροπλάνο για οποιονδήποτε λόγο, παρέχουμε αυτήν την υπηρεσία».
Ενημερώνεστε για τα παιχνίδια της ομάδας σας όσο είστε στις ΗΠΑ;
«Ναι. Το διοικητικό μου συμβούλιο με κρατά ενήμερο κάθε μέρα για το τι συμβαίνει στην ομάδα και μου περιγράφουν σε κάθε παιχνίδι την εξέλιξη του. Η Δόξα είναι κάθε μέρα στο μυαλό μου».
Γνωρίζατε κάτι για την Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Ναι, ερχόμουν στην Ελλάδα για πολλά χρόνια και έχω πολλούς φίλους εκεί. Η σύζυγος μου είναι Ελληνίδα, και εγώ αρχίζω και μιλάω αρκετά καλά την γλώσσα πλέον! Επίσης βαφτίστηκα επισήμως ως Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός».
«Είχα ακούσει για μαφία και στημένους αγώνες. Αγαπημένος μου Ελληνας παίκτης ο Κολοβός, ελπίζω να τον πάρω στην Δόξα»
Ο αγαπημένος σας Ελληνας παίκτης;
«Ο αγαπημένος μου Έλληνας παίχτης αυτή την στιγμή είναι ο Δημήτρης Κολοβός. Τον παρακολουθώ εδώ και χρόνια και μου αρέσει το ποδοσφαιρικό του στυλ και το ότι είναι ένας αρκετά "επιθετικός" παίκτης . Μια μέρα ελπίζω να έχω την ευκαιρία να τον κάνω μεταγραφή στην Δόξα!».
Στο MLS συμμετέχουν δύο Ελληνες, ο Κούτσιας κι ο Κατράνης. Ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτούς τους δύο παίκτες;
«Πιστεύω ότι είναι τέλειο για την έκθεση του ποδοσφαίρου εδώ στην Αμερική. Αυτοί οι παίκτες είναι εξαιρετικοί και είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω το MLS να "μεγαλώνει" τόσο πολύ με Έλληνες/Ευρωπαίους παίκτες. Κατά την γνώμη μου, τα επόμενα 10 χρόνια , το MLS θα γίνει ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου».
(https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/inline-images/2021-07/green_adam.jpg)
Όταν ήρθατε να ασχοληθείτε με το ελληνικό ποδόσφαιρο, υπήρξε κάποια ανησυχία σας; Κάτι για το οποίο οι δικοί σας άνθρωποι προσπάθησαν να σας αποτρέψουν από την τελική σας απόφαση;
«Ναι, ήμουν λίγο ανήσυχος καθώς αρκετοί άνθρωποι μου είχαν εκφράσει την αρνητική τους οπτική για το ελληνικό ποδόσφαιρο στις χαμηλότερες κατηγορίες . Άκουσα για "στημένους" αγώνες, μαφία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κλπ. Επιπλέον, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει οικονομικό όφελος για εμένα μέχρις ότου η ομάδα να φτάσει τουλάχιστον στην Β' Εθνική . Παρόλα αυτά, κατάλαβα τα ρίσκα, συνέθεσα ένα εξαιρετικό Διοικητικό Συμβούλιο και έχω τις ηγετικές ικανότητες να φτάσουμε την ομάδα σε ένα πολύ καλό επίπεδο».
Ποιο είναι το πλάνο σας για την ομάδα και ποιος ο στόχος σας;
«Το πλάνο μου είναι απλό: Να δημιουργήσουμε το καλύτερο περιβάλλον για τους παίκτες, το προσωπικό και τον κόσμο μας. Η Δόξα έχει πλούσια και ιστορική κουλτούρα και η δουλειά μου είναι να παρέχω οικονομικούς πόρους ώστε να δυναμώσει η ομάδα φέρνοντας παίκτες υψηλής ποιότητας, δίνοντάς τους την καλύτερη ποιότητα παροχών από εγκαταστάσεις, προσωπικό, μέχρι και ρουχισμό».
gazzetta.gr
Μέχρι και η τελευταία γειτονιά βρίσκει κάποιον.Μόνο στα Γιάννινα έχουμε ανομβρία επενδυτών.
-
Εντυπωσιακά πράγματα το Σάββατο. Ο Θανάσης Τόλιος (δεξιά) άφησε το τέρμα του και στις καθυστερήσεις ισοφάρισε με κεφαλιά σε 2-2 το Ανθούπολη - Αλεξάνδρεια. Η είδηση βέβαια είναι ότι διανύει το 49ο έτος της ηλικίας του. Και ο Αντώνης Κοσμίδης (στις δύο αριστερά φωτογραφίες) επιστρατεύθηκε σε ηλικία 46 ετών να παίξει στην άμυνα του Ερμή Αμυνταίου, αφού δεν συμπλήρωνε η ομάδα του. Και έπαιξε συμπαίκτης με το γιό του. Αναλυτικά τα ρεκόρ στο άρθρο της ΕΠΟ.
Και μην αρχίσετε να γράφετε τις ίδιες σαχλαμάρες τόπο στα νιάτα, και άλλα τέτοια. Αυτοί ενδιαφέρονται να παίξουν αυτοί παίζουν. Δεν κόβουν σε κανένα το δρόμο, απλά τα παιδιά, όσα έχουν απομείνει στη χώρα γερόντων, δεν ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο, η ζωή έχει αλλάξει... Κρατάμε τα ρεκόρ, δεν χρειάζεται γκρίνια. Μπράβο στους εραστές της μπάλας και τους πιστούς των ομάδων τους.
https://www.epo.gr/News.aspx?a_id=54452&NewsType=21
soccerbase.gr
Ιστορικά ρεκόρ στη Γ’ Εθνική
Δύο εντυπωσιακά ρεκόρ επιφύλασσε η 1η αγωνιστική του Μαρτίου στη Γ' Εθνική, καθώς υπάρχει πλέον νέος μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ και νέος μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής πλην τερματοφυλάκων.
Θανάσης Τόλιος, ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ -και μάλιστα γκολκίπερ!
Ο αγώνας στο γήπεδο Νεάπολης Λάρισας έφτασε στα τελευταία δευτερόλεπτα. Η Ανθούπολη προηγείτο στο σκορ με 2-1 και οι φιλοξενούμενοι της ΑΕ Αλεξάνδρειας κέρδισαν κόρνερ. Ο τερματοφύλακας της ομάδας, Θανάσης Τόλιος, προωθήθηκε στην αντίπαλη περιοχή και με κεφαλιά ισοφάρισε σε 2-2, δημιουργώντας ένα ακόμα εντυπωσιακό ρεκόρ στα χρονικά της Γ' Εθνικής.
Είχαμε αναφερθεί παλαιότερα σε αυτόν, όταν έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία που έπαιξε σε ενδεκάδα. Τώρα συνέτριψε το ρεκόρ του μεγαλύτερου σκόρερ σε ηλικία. Την 1η Μαρτίου που διεξήχθη το ματς ήταν 48 ετών, 2 μηνών και 24 ημερών. Ως τώρα ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκόρερ ήταν ο Σάββας Παντελιάδης, τέσσερα σχεδόν χρόνια νεότερος από τον Τόλιο. Για να καταρριφθεί το ρεκόρ του θα πρέπει πλέον, κάποιος ποδοσφαιριστής εκτός τερματοφυλάκων να φτάσει σε τέτοια ηλικία αγωνιζόμενος και να σκοράρει, κάτι πολύ δύσκολο, είτε ένας τερματοφύλακας σε μεγαλύτερη ηλικία να παίξει και να πετύχει γκολ!
Σε δύο εβδομάδες ο Τόλιος, εφόσον αγωνίζεται ακόμα, θα πάρει και το απόλυτο ρεκόρ του μεγαλύτερου σε ηλικία ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε.
Το γκολ του ήταν το πρώτο σε επίπεδο Γ' Εθνικής, αφού τα προηγούμενα χρόνια είχε καταφέρει το ίδιο πράγμα ως παίκτης της Αναγέννησης Κολινδρού στο τοπικό πρωτάθλημα Πιερίας.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία σκόρερ στη Γ' Εθνική:
1. Θανάσης Τόλιος 48 ετών, 2 μηνών και 24 ημερών
(01.03.2005 Ανθούπολη - ΑΕ Αλεξάνδρειας)
2. Σάββας Παντελιάδης 44 ετών, 3 μηνών και 6 ημερών
(09.03.2022 Δόξα Δράμας - Αναγέννηση Πλαγιάς)
3. Τάσος Καραμάνος 43 ετών, 4 μηνών και 16 ημερών
(01.12.2013, Πανναυπλιακός - Δόξα Νέας Μανωλαδας)
4. Μανώλης Ρουμπάκης 43 ετών, 2 μηνών και 7 ημερών
(13.03.2022 Πόρος - Ατσαλένιος)
5. Κώστας Νεμπεγλέρας 42 ετών, 11 μηνών και 4 ημερών
(18.03.2018 Αστέρας Ιτέας - Αχιλλέας Φαρσάλων)
Αντώνης Κοσμίδης, ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί στη Γ΄ Εθνική!
Ο Ερμής Αμυνταίου αντιμετωπίζει προβλήματα και ενισχύει το ρόστερ του ώστε να συνεχίσει στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής. Έτσι ο Αλεκσάνταρ Μακσίμοφ παράταξε την ομάδα του απέναντι στην πρωτοπόρο Αναγέννηση Καρδίτσας με ένα νέο πρόσωπο.
Ο Αντώνης Κοσμίδης επιστρατεύθηκε να επιστρέψει στην ενεργό δράση και πήρε θέση στην άμυνα της ομάδας του. Ο Κοσμίδης την ημέρα του αγώνα ήταν 45 ετών, 9 μηνών και 8 ημερών και έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής (πλην τερματοφυλάκων) που έχει αγωνιστεί στην κατηγορία. Μόνο δύο τερματοφύλακες έχουν παίξει σε μεγαλύτερη ηλικία. Πήρε το ρεκόρ του Σάββα Παντελίδη, αφού ήταν σχεδόν ενάμισι χρόνο μεγαλύτερος.
Είναι εντυπωσιακό ότι συμπαίκτης του Αντώνη Κοσμίδη στο παιχνίδι του Ερμή ήταν ο γιός του Κοσμάς Κοσμίδης, που δεν έχει κλείσει ακόμα τα 16 χρόνια του! Συμπαίκτες πατέρα και γιό είχαμε πέρυσι στην κατηγορία για πρώτη φορά, τον Γιάννη και τον Χαράλαμπο Φιρινίδη.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ποδοσφαιριστές (πλην τερματοφυλάκων) στη Γ' Εθνική
1. Αντώνης Κοσμίδης 45 ετών, 9 μηνών και 8 ημερών
(01.03.2025 Αναγέννηση Καρδίτσας - Ερμής Αμυνταίου)
2. Σάββας Παντελιάδης 44 ετών, 4 μηνών και 15 ημερών
(17.04.2022 Αγροτικός Αστέρας - Αναγέννηση Πλαγιάς)
3. Σωτήρης Τσάτσος 44 ετών, 4 μηνών και 4 ημερών
(19.04.2023 Μ Αλέξ Ορφανίου - Καμπανιακός)
4. Τάσος Καραμάνος 43 ετών, 10 μηνών και 3 ημερών
(21.05.2014 Πανναυπλιακός - ΑΕ Ερμιονίδας)
5. Χρήστος Κετικίδης 43 ετών, 8 μηνών και 27 ημερών
(17.04.2022 Αγροτικός Αστέρας - Αναγέννηση Πλαγιάς)
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ποδοσφαιριστές στη Γ' Εθνική
1. Γιώργος Καραγκούνης 48 ετών, 3 μηνών και 6 ημερών
(24.03.2018 Προοδευτική - Ζευγολατιό)
2. Θανάσης Τόλιος 48 ετών, 2 μηνών και 24 ημερών
(01.03.2005 Ανθούπολη - ΑΕ Αλεξάνδρειας)
3. Αντώνης Κοσμίδης 45 ετών, 9 μηνών και 8 ημερών
(01.03.2025 Αναγέννηση Καρδίτσας - Ερμής Αμυνταίου)
4. Δημήτρης Κουτσόπουλος 44 ετών, 11 μηνών και 11 ημερών
(01.04.2023 Διγενής Νεοχωρίου - Ζάκυνθος)
5. Σάββας Παντελιάδης 44 ετών, 4 μηνών και 15 ημερών
(17.04.2022 Αγροτικός Αστέρας - Αναγέννηση Πλαγιάς)
epo.gr
-
Στον φετινό ΠΑΣ έπαιζε ο Τόλιος άνετα. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία.
-
Στον φετινό ΠΑΣ έπαιζε ο Τόλιος άνετα. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία.
Σαν τερματοφύλακας σίγουρα... εκεί πού "παίζεται" θα ήταν αν αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Σιγά σιγά όμως δημιουργούνται οι συνθήκες έτσι ώστε να έπαιζε σε οποιαδήποτε θέση !
-
Άλλη μια απόδειξη ότι η προϊστορία δεν παίζει μπάλα.
(https://scontent.fath3-3.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/482325818_1079808604181598_7382630028875350336_n.jpg?_nc_cat=109&ccb=1-7&_nc_sid=127cfc&_nc_ohc=8bjbgcKApFkQ7kNvgFIwXdY&_nc_oc=AdhZqRIcM-KB1U-12znn5vTL3uyIzkR8ZsQv809ZbJzHL9Ia6L2xBtAtNVJFppFIoFoWmRquFoAt62gqg3vgFzoM&_nc_zt=23&_nc_ht=scontent.fath3-3.fna&_nc_gid=AwsO1gwZT6E5nGQBMcF8FuY&oh=00_AYESWH3AZtKzoub8mlpOon84GOsdfXCKUArx_BLpfR55cQ&oe=67D38A37)
El Sombrero (https://www.facebook.com/photo?fbid=1079808597514932&set=a.601410508688079&locale=el_GR)