Ας βάλουμε στο λεξιλόγιο και στη ζωή μας λέξεις και αξίες λίγο ξεχασμένες, είναι η αλήθεια, για να πορευτούμε νικηφόρα απέναντι σ’ αυτούς που κλέβουν τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας με χίλιους δυο τρόπους Αλέκος ftla
Καλό ταξίδι φίλε, γιατί να μην είσαι χοντρόπετσος ρε νούμερο;
Δεν μου βγαινουν λογια.....δεν μπορω να σκεφτω τιποτε..... μονο ενα.... ΓΙΑΤΙ τοσο νωρις ????
Καλο ταξιδι...
Παράθεση
Αλέκος Λύτρας
Όταν μου ζήτησαν να γράψω ένα βιογραφικό για τον δικτυακό τόπο της «Γαλέρας» έπεσα σε βαθύ προβληματισμό και ημικατάθλιψη. Τι διάολο να γράψω, αφού δεν έχω ακόμη απαντήσει στο βασικό ερώτημα που με απασχολεί εδώ και τουλάχιστον 44 χρόνια. Τι θα γίνω όταν θα μεγαλώσω; Πριν από 8 μήνες έδωσα ακόμη μια προσωρινή, φυσικά, απάντηση. Αριστερός κωπηλάτης και κατά περίπτωση θερμαστής της Γαλέρας. Θα σας εξομολογηθώ και κάτι για να μην πάει χαμένη η ώρα που χάσατε για να πατήσετε το κουμπάκι και να μπείτε εδώ. Αξιολογώντας τις επιθυμίες μου πιστεύω ότι η πιο εφικτή είναι να κατακτήσει ο ΠΑΣ Γιάννενα το Champions League. Μπορείτε να φανταστείτε τις υπόλοιπες...
Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που κατοίκησαν κατά καιρούς αυτή την πόλη και αυτή τη χώρα, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο Αλέκος Λύτρας, άνθρωπος των τεχνών με πλούσια παρουσία στο χώρο της Αριστεράς «έφυγε» χθες αφήνοντας μεγάλο κενό πίσω του, τόσο στην καλλιτεχνική δραστηριότητα όσο και στην πολιτική και κοινωνική. Ο Λύτρας, γιαννιώτης στην καταγωγή, ήταν γραφίστας και ένας από τους «βασικούς» σε διάφορες εκδοτικές προσπάθειες, όπως για παράδειγμα το περιοδικό «Γαλέρα», ήταν μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος στο συνδυασμό ΑΥ.ΡΙ.Ο. με επικεφαλής τον Γιάννη Παπαδημητρίου. Μόλις πριν από 40 ημέρες ο Λύτρας ήταν στα Γιάννενα και παρουσίαζε το βιβλίο του συνυποψήφιού του Γιάννη Καραγιάννη στο «Πολυθέαμα».
Σήμερα τα ξημερώματα πέθανε αιφνίδια ο σύντροφός μας Αλέκος Λύτρας.
Ο Αλέκος γεννήθηκε το 1961 στα Γιάννενα. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στρατεύτηκε στο ΠΑΣΟΚ και ως σπουδαστής των ΚΑΤΕΕ ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση. Έντονη η συμμετοχή του στο φοιτητικό κίνημα ενάντια στον 815, στο πλευρό πάντα των πιο προωθημένων κομματιών του. Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο Αλέκος κινείται κόντρα στο ρεύμα. Το 1981 αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ, μην αναγνωρίζοντας στην πολιτική του κανένα στοιχείο από τα οράματα της Μεταπολίτευσης. Έκτοτε, και για περίπου δύο δεκαετίες, θα κινηθεί πολιτικά ως ανένταχτος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Από τη δεκαετία του '90 έρχεται κοντά στο χώρο του Στεκιού Μεταναστών και τα επόμενα χρόνια συμμετέχει ενεργά στην αριστερή δημοτική κίνηση Απόδραση Αγίων Αναργύρων. Παράλληλα, ανήκει στην ιδρυτική ομάδα του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού «Γαλέρα».
Το 2008 υπήρξε πρωτεργάτης της δημιουργία της Ομάδας Ρόζα και της ένταξης στο ΣΥΡΙΖΑ ενός πολιτικού δυναμικού με αναφορά στην κινηματική Αριστερά. Γίνεται μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα δώσει μάχες για τη διατήρηση της συνοχής του σχήματος καθώς και για το κοινωνικό άνοιγμά του. Ενεργά παρών μέχρι το τέλος, από το στήσιμο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ μέχρι τη δημιουργία της νέας δημοτικής παράταξης Αλληλεγγύη Αγίων Αναργύρων-Καματερού, ο Αλέκος θα παλέψει επίμονα για μια Αριστερά που η ριζοσπαστικότητά της δεν θα σημαίνει περιχαράκωση και αποκοπή από την κοινωνία. Το τελευταίο διάστημα, εργάστηκε για τη στήριξη των ενωτικών αριστερών αυτοδιοικητικών σχημάτων και ήταν υποψήφιος του «ΑΥΡΙΟ... για την Ήπειρο», με επικεφαλής τον Γιάννη Παπαδημητρίου.
Ο Αλέκος όμως εκτός από συνεπής αγωνιστής, υπήρξε ένας πολύ ωραίος τύπος, γλυκός, κεφάτος και ανοιχτόκαρδος, σοβαρός αλλά όχι σοβαροφανής, αντικονφορμιστής και λαϊκός. Στοργικός πατέρας του Μάρκου και της Έλλης, παθιασμένος σύντροφος της δικιάς μας Μυρτώς Μπολότα.
Τον Αλέκο μας δεν θα τον ξαναβρούμε στον Τσέλιγκα, στη θύρα των οργανωμένων του ΠΑΣ Γιάννινα, στις ατελείωτες ζυμώσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, στα μικρά και μεγάλα κινήματα. Θα παραμείνει όμως παρών στα πιο φωτεινά μέρη της ζωής μας.
Η πολιτική κηδεία του Αλέκου Λύτρα θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 2 μμ στο νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΣΥΝ - Δήλωση του Γραμματέα της ΚΠΕ Δημ. Βίτσια για τον θάνατο του Αλέκου Λύτρα
Δήλωση του Γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δημήτρη Βίτσα
για τον θάνατο του Αλέκου Λύτρα
Με βαθιά θλίψη έμαθα σήμερα το πρωί τον ξαφνικό θάνατο του φίλου και συντρόφου μου Αλέκου Λύτρα.
Με τον Αλέκο δεν μας συνέδεαν μόνο κοινοί αγώνες αλλά και βαθιά ανθρώπινα αισθήματα.
Στην σύντροφο του Μυρτώ Μπολότα και στα παιδιά του εκφράζω την μέγιστη συμπαράσταση μας και θα είμαστε δίπλα τους αν και ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να καλύψουμε ένα τόσο μεγάλο κενό.
Παράθεση
Το Γραφείο Τύπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με τον αιφνίδιο θάνατο του Αλέκου Λύτρα σήμερα τα ξημερώματα: «Το άκουσμα του αιφνίδιου θανάτου του συντρόφου μας και μέλους της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Αλέκου Λύτρα, κυριολεκτικά μας πάγωσε όλους.
Ο Αλέκος ήταν κάτι παραπάνω από ένας καλός σύντροφος. Συνδύαζε τη γλυκύτητα, το κέφι, τη σοβαρότητα, την ανιδιοτέλεια, τη λαϊκότητα, την παθιασμένη αφοσίωση στην υπόθεση της αριστεράς. Ενωτικός και ριζοσπαστικός και ταυτόχρονα διαρκώς παρών στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στα δημοτικά πράγματα, στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ, στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού “Γαλέρα”, στην κινηματική αριστερά.
Δεν είναι σχήμα λόγου ότι ο Αλέκος με το παράδειγμά του θα είναι παρών στη θύμησή μας. Στην οικογένειά του, τη Μυρτώ, τον Μάρκο και την Έλλη, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια».
Παράθεση
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής - Ελεύθερη Αττική, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Αλέκος Αλαβάνος, οι υποψήφιοι/ες και όλοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες που συμμετέχουμε σ' αυτό εκφράζουμε τα βαθύτερα συλλυπητήριά μας για τον θάνατο του συντρόφου Αλέκου Λύτρα, στην οικογένειά του και στην Ομάδα Ρόζα και το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα. Ιδιαίτερα όσοι και όσες τον γνωρίσαμε προσωπικά και βρεθήκαμε μαζί σε κοινούς αγώνες μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ποικίλων κοινωνικών κινημάτων, είμαστε συγκλονισμένοι/ες από την ξαφνική και πρόωρη απώλεια του συντρόφου, συναγωνιστή και φίλου.
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: tabi στις Τρι 02 Νοέ 2010 13:09
Πριν από λίγη ώρα με χτύπησε και μένα ο κεραυνός. Το στομάχι κόμπος, δένει και την παραμικρή κουβέντα που πάει να βγει. Να βάλω ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι να ταξιδέψω και να φέρω μπροστά μου το γέλιο του Αλέκου. Καλό ταξίδι φίλος!!!
«Μας φτύνουν σύντροφοι, δεν βρέχει…» Αλέκος Λύτρας
ο νομος 815 απ ηθελε να μαντρωσ το Φοιτηκο Κινμα κι οι κατοπνες κιντοποιησεις ΄79, ΄80 … ηταν η αφορμη για να γνωρστουμε με τον ΑΛΕΚΟ ΜΑΣ κι μ αλλα «Παιδια»
με τον ΑΛΕΚΟ ΜΑΣ απ ηξερε απο πολυ νωρις κι αλαθητα εν τελει σημερα να διαβαζει τν κοινωνια κι να γραφει για τν κοινωνια τοσο ρεαλιστικα κι παθιασμενα με σταθερο μυαλο κι χερι με απολυτ γεωμετρια με ενορασ κι φαντασια τετοια απ διαθετνε μον οι ευηκοοι οι ευαισθητ οι ανιδιοτελεις κι αυτοι που ξερνε τι παει να πει συγκινησ προσφορα κι ανθρωπιν αληλεγγυη
τον ΑΛΕΚΟ ΜΑΣ απ εβλεπε προς τα που τραβαει ο κοσμος ο κοσμος εκειος απ προδιαγραφονταν δια τς σοσιαλπλημμυριδας του 1881
ο κοσμος απ δε προφτακε ν αλλαξει τη ροτα τ κι ακολουθσε νωχελκα τσ Σειρηνες τσ ευρωπαϊκης ιδεας
Ο ΑΛΕΚΟΣ, μεσα σ αυτο τον Κοσμο κωπηλατουσε κοντραμπαντο, μ αρματωμενη τ ΓΑΛΕΡΑ τ, με σημαια τ αβολευτο, τ ανεπιθυμτο κι τ ανικανοποιητο για να συναντησ τ ανεφκτο τ ανεφικτο εκειο, απ μπροστα τ κι στο διαρκες ουτοπικο κηνηγι τ, φαινταν να ηταν εφικτο, να φτανει ο ΠΑΣ στο τσαμπιον λι.
ποιος γνωρσε τον ΑΛΕΚΟ ΜΑΣ κι δε τον αγαπσε ή δε τον ακολουθσε; ο ΑΛΕΚΟΣ ηταν τιμονιερς ο ΑΛΕΚΟΣ ηταν σημειο Τεχνς ο ΑΛΕΚΟΣ ηταν Κοσμος
με τον ιδιο τροπο ο ΑΛΕΚΟΣ αφουγκραζνταν κι αγαπαε κι ανησυχουσε για τον ΚΟΣΜΟ μας
με τον ιδιο τροπο ο ΑΛΕΚΟΣ αφουγκραζνταν κι αγαπαε κι ανησυχουσε για τον ΠΑΣ μας
ο ΑΛΕΚΟΣ μπορει να θεωρειται ως ενας απ τς λιγους, απ παιξαν «Τσαμπιον Λι» αλλα για μενα ειναι ο Μοναδκος!!!
Από σήμερα τα ξημερώματα ο Αλέκος δεν είναι πια κοντά μας. H οδύνη της απώλειας είναι τεράστια. Ας μας συντροφεύει λίγο απο το μυαλό μα πάνω απ όλα κάτι απο την ψυχή του Αλέκου, και τότε σίγουρα ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Καλό ταξίδι σύντροφε...
Στην Μυρτώ το Μάρκο και την Έλλη.
Σ.Φ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ ΑΘΗΝΩΝ - TOROS LOCOS
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: Serpents on paradise στις Τρι 02 Νοέ 2010 14:40
Καλό ταξίδι ρε αλάνι....
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: T στις Τρι 02 Νοέ 2010 14:42
Σαν βόμβα έπεσε η είδηση του χαμού του Αλέκου σήμερα πρωι πρωι με το που ξύπνησα...βλέποντας αρκετές κλήσεις στο κινητό από φίλους νωρίς το πρωί κατάλαβα ότι κάτι κακό είχε γίνει.
Πραγματικά το κενό που αφήνει πίσω του ο Αλέκος είναι δύσκολο να γεμίσει περισσότερο δε στην οικογένεια του.
Γνώρισα τον Αλέκο πριν από 7-8 χρόνια περίπου από αυτόν εδώ το χώρο που μας φιλοξενεί και λίγο αργότερα και από την παρουσία του και τη στήριξη στην ιδέα toros locos που γεννιόταν εκείνη την εποχή.
Ουκ ολίγες οι συζητήσεις που είχαμε κάνει , αν και με διαφορετικές απόψεις για κάποια θέματα ήταν πάντα ένας σωστός συνομιλιτής.Πολλά και τα τσίπρα και τα κρασιά που έχουμε πιει παλιότερα , πότε στον Καπετάν Μιχάλη , πότε στον Δούρειο Ίππο και οπουδήποτε αλλού είχε καλό μεζέ....
Τα τελευταία ένα δυο χρόνια είχαμε ψιλοχαθεί βέβαια αλλά αυτές οι στιγμές που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια θα μου μείνουν πλέον καρφωμένες στο μυαλό...
Καλό ταξίδι Αλέκο και καλό κουράγιο σε αυτούς που άφησες πίσω...
Συλλυπητήρια για τον Αλ. Λύτρα Η Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο εκφράζει τα ειλικρινά της συλλυπητήρια για το θάνατο του συντρόφου Αλέκου Λύτρα την οικογένειά του. Ο συμπατριώτης αγωνιστής της αριστεράς με τη σημαντική παρουσία στον κόσμο του βιβλίου και των εκδόσεων, υποψήφιος στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, θα λείψει από όλους μας.
Παράθεση
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΛΥΤΡΑ
Με τον θάνατο του Αλέκου Λύτρα, η Αριστερά χάνει ένα κομμάτι από την πολιτική της έμπνευση, από την αντιεξουσιαστική της συμπεριφορά, από τη δημιουργικότητά της. Ο Αλέκος, μας αναγκάζει ξαφνικά να μιλάμε γι΄ αυτόν σε παρελθόντα χρόνο. Όμως το ποικίλο έργο του θα τον κρατά πάντα εν ζωή.
Εκφράζω την λύπη μου στους ανθρώπους της ζωής του, στους συντρόφους και τις συντρόφισσές του, σε όσους και όσες τον αγάπησαν.
Παράθεση
Ο Ανδρέας Λύτρας πέθανε σήμερα τα ξημέρωματα. Ξαφνικά στα 51 του χρόνια. Την είδηση μου τη μετέφερε στις 8 το πρωί ο Γιάννης Παπαδημητρίου, υποψήφιος περιφερειάρχης με την παράταξη "ΑΥΡΙΟ για την Ήπειρο". Ο Αλέκος ήταν υποψήφιος με την παράταξη, κάπως σαν να ερχόταν πιο κοντά στα δικά μας, τα τοπικά πολιτικά. Στην πολιτική ήταν πάντα βέβαια. Τώρα με τις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ και τις ατέλειωτες συνεδριάσεις στην Αθήνα ήταν μια φωνή που περιμέναμε να ακούσουμε για να αναθαρρήσουμε. Και ήταν πάντα γύρω μας. Διαθέσιμος να βγάλουμε περιοδικό με τον Ηρακλή, ψυχή της "Γαλέρας", παρακινητής. Μην με ξεχάσεις μου έλεγε ζητώντας το βίντεο από την παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Καραγιάννη τον Σεπτέμβρη στο Πολυθέαμα. Να το κινήσουμε το βίντεο, να πάει καλά το βιβλίο. Μια γενιά ολόκληρη είχε συγκεντρωθεί στο βιβλίο του Γιάννη και ο Αλέκος Λύτρας, μας θύμιζε πώς ήταν τα Γιάννενα του '70. Χτες το βράδυ κάπου τον πήρε το μάτι μου στο facebook, είπα να του πω, έχουμε καιρό για το βίντεο. Όλο έχουμε καιρό λέμε...
Που είναι εκείνη η μαύρη κορδέλα ρε παιδιά; Όχι εκείνη η "άλλη" (που έχετε βάλει στο παρελθόν για άλλο ζήτημα), αλλά η περήφανη, η σιωπηλή αλλά τόσο θορυβώδης, αυτή που δείχνει πως νιώθουμε σήμερα...
Μολις τωρα το δα και εγω................και επεσα απο τα συννεφα!!!!
Συλληπητηρια στην οικογενεια του για το αναπαντεχο αυτο γεγονος....
Σαν τωρα θυμαμαι τις πρωτες μας συζητησεις στο foroum για τον πας το 2005 και ακομα δεν μπορω να χωνεψω οτι πια δεν βρισκενται κοντα μας.................
Να σαι καλα εκει πανω Αλεκο,και να ξερεις οτι σε αυτη την μικρη μερια του pas.gr θα εισαι αξεχαστος με το πρωσονυμιο ftla
Οι άνθρωποι του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ βιώνουμε σήμερα μια οδυνηρή απώλεια. Έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Αλέκος Λύτρας, υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Ιωαννίνων του ΑΥΡΙΟ.Ο Αλέκος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1961, ήταν γραφίστας και εργαζόταν ως επιμελητής βιβλίων και κόμικ. Είχε μια πλούσια αγωνιστική διαδρομή δεκαετιών, από τα μαθητικά του χρόνια στη Ζωσιμαία Σχολή και τα σπουδαστικά του στα ΚΑΤΕΕ της Αθήνας, μέχρι σήμερα, που συμμετείχε στην Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ως εκπρόσωπος της ομάδας ΡΟΖΑ. Ζούσε στους Αγίους Αναργύρους της Αθήνας και συμμετείχε ενεργά στις αριστερές δημοτικές κινήσεις του Δήμου του, στο αντιρατσιστικό κίνημα και στους αγώνες για την προστασία των ελεύθερων χώρων της Αθήνας και των ορεινών όγκων της Αττικής. Ανήκε στην ιδρυτική ομάδα του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού «Γαλέρα».Οι φίλοι του θα θυμούνται τον Αλέκο όχι μόνο σαν ένα συνεπή και ανιδιοτελή άνθρωπο αλλά και σαν αφοσιωμένο σύντροφο της Μυρτώς και στοργικό πατέρα του Μάρκου και της Έλλης. Θα τον θυμούνται σαν ένα χαμογελαστό και ανοιχτόκαρδο χαρακτήρα με σπάνια αίσθηση του χιούμορ. Θα τον θυμούνται σαν εραστή της παραλίας της Γαύδου και παθιασμένο υποστηρικτή του ΠΑΣ Γιάννενα. Στην παράταξή μας θα τον θυμόμαστε και για τη μεγάλη προσωπική του συμβολή στη συγκρότηση του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο». Μοιραζόμαστε με τους δικούς του την οδύνη.Η θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 2 το μεσημέρι στο νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων.
μεγαλη απωλεια για ολους.. ηταν απο τα καλυτερα ατομα που ειχα γνωρισει ποτε. το μονο που μπορω να πω ειναι καλο ταξιδι και κουραγια στην οικογενεια του
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: Kun στις Τρι 02 Νοέ 2010 17:45
Καλό σου Ταξίδι Αλέκο,
Δεν έτυχε ποτέ να σε γνωρίσω δυστυχώς αλλά άκουγα τόσα και τόσα από όλα τα παιδιά στην Αθήνα που τελικά είναι σαν να σε γνώρισα. Η παρέα μας από σήμερα είναι φτωχότερη...
Ελαφρύ το χώμα.... Συλληπητήρια στην οικογένεια.... Ηπειρώτικο μοιρολόι-Πετρολούκας Χαλκιάς. (http://www.youtube.com/watch?v=OrFOD3jKJEI#)
Χάσαμε ξαφνικά ένα καλό φίλο και αγωνιστή. Ο Αλέκος Λύτρας μας βοήθησε στα τέσσερα χρόνια δράσης της Κίνησης Πολιτών Γέρακα, στην έκδοση της εφημερίδας «Πολίτης του Γέρακα» και με κείμενά του στο περιοδικό «Γαλέρα» για τον Λόφο της Κεραίας.
Ο Αλέκος γεννήθηκε το 1961 στα Γιάννενα. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στρατεύτηκε στο ΠΑΣΟΚ και ως σπουδαστής των ΚΑΤΕΕ ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση. Έντονη η συμμετοχή του στο φοιτητικό κίνημα ενάντια στον 815, στο πλευρό πάντα των πιο προωθημένων κομματιών του. Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο Αλέκος κινείται κόντρα στο ρεύμα. Το 1981 αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ, μην αναγνωρίζοντας στην πολιτική του κανένα στοιχείο από τα οράματα της Μεταπολίτευσης. Έκτοτε, και για περίπου δύο δεκαετίες, θα κινηθεί πολιτικά ως ανένταχτος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Από τη δεκαετία του '90 έρχεται κοντά στο χώρο του Στεκιού Μεταναστών και τα επόμενα χρόνια συμμετέχει ενεργά στην αριστερή δημοτική κίνηση Απόδραση Αγίων Αναργύρων. Παράλληλα, ανήκει στην ιδρυτική ομάδα του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού «Γαλέρα». Το 2008 υπήρξε πρωτεργάτης της δημιουργία της Ομάδας Ρόζα και της ένταξης στο ΣΥΡΙΖΑ. Ενεργά παρών μέχρι το τέλος, από το στήσιμο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ μέχρι τη δημιουργία της νέας δημοτικής παράταξης Αλληλεγγύη Αγίων Αναργύρων-Καματερού.
Ο Αλέκος ήταν στοργικός πατέρας του Μάρκου και της Έλλης, παθιασμένος σύντροφος της Μυρτώς Μπολότα. Αλέκο δεν θα σε ξαναβρούμε στον Τσέλιγκα, στο Στέκι της «Απόδρασης», δεν θα μιλήσουμε με ώρες ξανά μαζί.
Η πολιτική κηδεία του Αλέκου Λύτρα θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 2 μμ στο νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων.
Παναγιώτης Τσούτσιας
Παράθεση
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία της υποψ. δημάρχου Αθηναίων Ελ. Πορτάλιου
στην κεντρική συγκέντρωση της Ανοιχτής Πόλης στα Προπύλαια
"Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας σύντροφο Αλέκο Λύτρα που έφυγε σήμερα από κοντά μας.
Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν από την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ' αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε έξω,
θα έλεγε ο δικός μας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης..
Πάντα κοντά στη Μυρτώ και τα παιδιά, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Αλέκο. Η ζωή όσων μένουν ας έχει τη γενναιοφροσύνη που προστατεύει από τη λησμονιά τους αγαπημένους νεκρούς μας. Συντροφικότητα, ευγένεια, προσήνεια, μαχητικότητα, ασίγαστο πάθος. Αυτά τα πολύτιμα ορυκτά της αριστεράς διαφύλαττε με τη ζωή του, σε εποχές μικρόψυχες, ο Αλέκος Λύτρας. Κι αυτά ακριβώς τα χαρίσματα κάνουν την οδύνη της απώλειας μεγαλύτερη.
Εν τούτοις, συνεχίζουμε. Αλλά απόψε, όπως και κάποιες άλλες στιγμές, με τη συνείδηση ότι η ζωή είναι τόσο δυνατή όσο και οι ματαιώσεις της [...]
...τέτοιες ώρες τα λόγια πραγματικά είναι περιτά....δεν τον γνώρισα ποτέ αλλά πάντα διάβαζα τα posts του από παλιά όταν απλά διάβαζα το forum σαν επισκέπτης
Ο Αλέκος όμως εκτός από συνεπής αγωνιστής, υπήρξε ένας πολύ ωραίος τύπος, γλυκός, κεφάτος και ανοιχτόκαρδος, σοβαρός αλλά όχι σοβαροφανής, αντικονφορμιστής και λαϊκός. Στοργικός πατέρας του Μάρκου και της Έλλης, παθιασμένος σύντροφος της δικιάς μας Μυρτώς Μπολότα.
Τον Αλέκο μας δεν θα τον ξαναβρούμε στον Τσέλιγκα, στη θύρα των οργανωμένων του ΠΑΣ Γιάννινα, στις ατελείωτες ζυμώσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, στα μικρά και μεγάλα κινήματα. Θα παραμείνει όμως παρών στα πιο φωτεινά μέρη της ζωής μας.
Από νωρίς το πρωί η είδηση για το θάνατο του FTLA συντάραξε τους φίλους.
"Συλλεκτικό μέλος του φορουμ" τον αποκάλεσε κάποτε χαριτολογώντας ο Φετούλας, συλλεκτικό κομμάτι της μεγάλης οικογένειας εκεί πάνω από σήμερα.
Καλό ταξίδι Αλέκο και καλό κουράγιο στην οικογένειά σου και τους ανθρώπους που αγάπησες.
Καλό κουράγιο και στους φίλους, την άλλη οικογένεια εκεί κάτω...
για αλλους συναγωνιστης για αλλους συντροφος για αλλους συνταυρος για αλλους ολα αυτα μαζι...κ ισως ακομη περισσοτερα σε καθε περιπτωση η απωλεια θλιβει... παντα μας θλιβει η απωλεια ειτε προκειται για προσφιλη προσωπα ειτε απλα για συνοδοιπορους σε ιδεες καλο ταξιδι ftla
Ξημερώματα σήμερα έφυγε από κοντά μας ο αγωνιστής της Αριστεράς, μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, σύντροφος Αλέκος Λύτρας.
Ο σύντροφος Αλέκος υπήρξε η ψυχή του συνδυασμού μας, ο άνθρωπος που μένοντας κατά βάση πίσω από την βιτρίνα, φρόντιζε ουσιαστικά για όλα.
Από την πολιτική κατεύθυνση μέχρι την αφισοκόλληση, από την παραγωγή υλικού μέχρι την διοργάνωση των εκδηλώσεων της κίνησής μας.
Και πάνω απ’ όλα, από ιδεολογία και από ιδιοσυγκρασία προσπάθησε να είναι πάντα, και συνήθως το πετύχαινε, η συγκολλητική μας ουσία, ο άνθρωπος που έσβηνε τους κραδασμούς ανάμεσά μας και τους μετέτρεπε σε προωθητική μας δύναμη.
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη 3/11, στις 2μμ, στο νεκροταφείο των Αγ. Αναργύρων.
Στη μνήμη του, την κεντρική μας προεκλογική συγκέντρωση τη μετατρέπουμε σε πολιτικό μνημόσυνο, την Πέμπτη 4/11 και ώρα 7:30, στην κεντρική πλατεία των Αγίων Αναργύρων.
Καλούμε όλους όσοι θέλουν να τιμήσουν την μνήμη του να παρευρεθούν
Δεν ξέρω αν κάποιοι από εσάς ΘΑ τον συναντήσετε κάπου, ή αν ΘΑ ξαναπαρουσιαστεί κάποτε στον κόσμο αυτό , εγώ λίγο τον γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο, σίγουρα πολύ λιγότερο απ'ότι θα θελα:
Είχε απ'ότι ξέρω χόμπι τον ΠΑΣ,το τσίπρο και το κλαρίνο εκτός των άλλων, όμως εκτός από την οικογενεια του, η ζωή του ήταν να ΠΑΛΕΥΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ με όσες δυνάμεις είχε για να υπερασπίσει τις ιδέες του:
'Ολοι οι άνθρωποι ίσοι ανεξαρτήτου χρώματος,φυλής, θρησκείας,φύλου,ερωτικών προτιμήσεων εξάλειψη εκμετάλευσης άνθρωπου από άνθρωπο ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη,το χρήμα η γή που ζούμε,ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε να είναι καθαρό ειρήνη,λεφτερια,λαοκρατία,δημοκρατία,δικαιοσύνη,ανεξαρτησία,
Κουράγιο να μεταφέρετε στην οικογένεια του συναγωνιστή και συνταυρου Αλέκου όσοι πάτε να τον χαιρετήστε... κουράγιο και στους κοντινούς του φίλους ,
ετσι ειναι οπως τα τα λεει ο φιλος ο mike71.........
Ο ftla(γιατι ετσι τον μαθαμε τον κ Αλεκο) ηταν απο τις κολωνες του pas.gr και απο τους λιγοστους που ξεκινησαμε αυτη την προσπαθεια(εγω οχι και τοσο στην αρχη).Θυμαμαι οντως οτι ο διαλογος μεταξυ ftla και φετουλας παντα προξενουσε το γελιο αλλα και οταν εγραφε για τον Πας παντα μιλουσε με καθαρο μυαλο με αντιθεση με μας που τοτε ονειροβατουσαμε,ενω παντα το το διεκρινε ο σαρκαστικος χαρακτηρας......Αλλα καλυτερα να σας μιλησει ο loko και οι πιο παλιοι, μιας και τα θυμουνται καλυτερα
Αλλα θυμαμαι ενα διαλογο που ειχαμε κανει ..........
ftla:απο Γιαννενα εισαι? ayuto:οχι απο Κορινθο και σπουδαζω Ηγουμενιτσα(πρωτοετης τοτες) αλλα καταγωγη και αρωστακι με τα Γιαννενα ftla:Kαλα ρε χαμενο εισαι απο κορινθο και ψαχνομαι για ελιες τοσο καιρο και δεν λες τιποτα ayuto:αμ δεν με ρωτησες πιο νωρις,φτασαμε(μαρτιος-απριλιος δεν θυμαμαι)ανοιξη δεν καρπιζει τιποτε ftla:Kαλα πες οτι θες αμα δεν μου δωσεις θα σου κανω εμπαργκο στο foroum
axaxaxaxaxaxa
Να σαι καλα εκει ψηλα και να μας ριχνεις καμια ματια ftla
Παντως χαρηκα παρα πολυ που παλια μελη του pas.gr δεν ξεχνανε....
Ήταν η παρέα του μεσημεριού, η καθημερινότητα, η βοήθεια όταν σε κρεμάει η εταιρία internet και εσύ πρέπει να στείλεις τη δουλειά στον πελάτη. Τόσο απλά!
Ήταν η παρέα των διακοπών, ο φίλος που στα ζόρια σου έλεγε “έλα ρε μαλάκα….θα τα καταφέρουμε”.
Ήταν ο σύντροφος της Μυρτώς…ο πατέρας του Μάρκου και της Έλλης…που πρέπει τώρα να μάθουν να ζουν χωρίς τον Αλέκο! Κι εμείς…το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε εκεί, αντί γι’αυτόν. Όχι πως γίνεται, όχι πως μπορούμε, αλλά πρέπει ρε γαμώ το κέρατό μου, για το Αλέκο! Γιατί η τελευταία έγνοια του ήταν τα παιδιά του…η τελευταία του κουβέντα!
Σήμερα έχω πάθει σοκ…ο Αλέκος ήταν η καθημερινότητά μου πραγματικά, ήταν το άλλοθι στον εαυτό μου να πιω ένα τσίπουρο το μεσημέρι καθώς γυρίζω σπίτι. Ήταν φίλος…και έχασα ένα φίλο, πολύτιμο! Και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω….σκέφτομαι πως χτες δεν πέρασα από τον Τσέλιγκα γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις…και δεν τον είδα, για τελευταία έστω φορά. Για καλό; για κακό; δεν το είδα όμως και μου λείπει…τον περίμενα όλο το απόγευμα σήμερα στον Τσέλιγκα να έρθει από το ατελιέ και να μου πει “πλάκα σας έκανα…πέτυχε μαλάκα μου ε;” αλλά δεν ήρθε!
Α ρε Αλέκο….κοιμάσαι…ήρεμος πια!
Κι εμείς εδώ…να βρίσκουμε χώρο στην καρδιά και στο μυαλό μας να χωρέσουμε το ανείπωτο: “Ο Αλέκος έφυγε!”
kokkinompaloni.wordpress.com
Παράθεση
Ο Πυρπολητής Κανάρης για τον Αλέκο Λύτρα
Ένα κόκκινο τριανταφυλο για τον Αλέκο, με τον Αλέκο που μεγαλώσαμε μαζί, εκεί κοντα στα ΖΕΥΓΑΡΙΑ, και παιζαμε τα σκλαβάκια,τους κλέφτες κι΄αστυνόμους.Έγώ μπήκα στο σύστημα κι έγινα "αστυνόμος" στο κατεστημένο. Καλό σου ταξίδι παλιέ μου φίλε στα μακρυνά σου ταξίδια με την Γαλέρα, κι άσε με να κλαίω.
Η "Γαλέρα" ένα πολύ καλό πολιτικό περιοδικό κατέβασε ρολά επικαλούμενο οικονομική αδυναμία να συνεχίσει την έκδοση του.
Κρίμα γιατί ήταν μια πολύ καλή έντυπη παρουσία με εύστοχα, καυστικά σχόλια και χιούμορ που έσπαγε κόκκαλα.
Ας ελπίσουμε ότι οι συντελεστές αυτού του περιοδικού θα εξασφαλίσουν σύντομα την οικονομική δυνατότητα για να επανακυκλοφορήσει η Γαλέρα στα περίπτερα.
Η γνωστοποίηση αναστολής του περιοδικού γνωστοποιήθηκε με μια λιτή ανακοίνωση:
“Η ΓΑΛΕΡΑ” αναστέλλει την έκδοσή της για λόγους οικονομικούς. Το τελευταίο τεύχος που κυκλοφόρησε στα περίπτερα ήταν το #51 (Ιανουάριος 2010). Το τεύχος Φεβρουαρίου μπορείτε να το διαβάσετε μόνο εδώ, στην ιστοσελίδα της ΓΑΛΕΡΑΣ, η οποία θα παραμείνει ενεργή. Ενεργός εξακολουθεί να είναι και ο Συνεταιρισμός Ερετών που μέχρι τώρα εξέδιδε το περιοδικό. Επίσης, θα συνεχίσει να μεταδίδεται κάθε Κυριακή 10.00 με 12.00 από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5», η εκπομπή «ΓΑΛΕΡΑ στους πέρα κάμπους».
Η γιαγιά μου έλεγε μια ευχή: ΄Να είναι ο μέτρος σωστός" Όταν την άκουγα, στο Γυμνάσιο εγώ τότε, θεωρούσα ότι ήταν παραλλαγή του "Μέτρον΄Αριστον". Όμως αργότερα έμαθα πως εννοούσε να είναι το μέτρημα σωστό, να μη λείπει κανείς όσο περνούν οι μήνες τα χρόνια...
Αλέκο καλό ταξίδι, μείον ένας σήμερα από τους ελάχιστους μοναδικούς αυθεντικούς ανθρώπους εκεί έξω...δεν βγαίνει το μέτρημα....
Επειδή με κατηγόραγε για αλτσχάιμερ... 2 ή 3 είναι θκέζμ απ'αυτές τς "Απόψεις" και μιά σίγουρα θκιάς Λέα.
Νύχτα ...ντρρρρρρρρρρρρρρρν, γαμώ τ πτάνα μ τι σκατά θα ακούσω πάλι; "Ρε νούμερο, βρέζμ μια φωτογραφία μ' ένα παλιό τρένο, ένα καρβουνιάρη..." "Ρε αλτσχαϊμαριεσμένε (σιγά μη δεν του την έχωνα), με τρένο θα τον φέρς αυτή τ φορά;" "Ακριβώς" "Ρε χαμένε, δεν έχουμε τρένα στα Γιάννενα" "Σάμπως έχουμε λιμάνι, πτον έφερα με πλοίο τη προηγούμενη;; Αι βρεζμ έναν καρβουνιάρη"
Τ τον βρήκα κι έσκασε κι άλλη "Αποψη" και τώρα π το σκέφτομαι, ακόμα μ χρωστάει τσίπρο για τη χάρη. Θα κατέβω ζν Αθήνα αύριο να τα πιούμε. Και πούσαι φίλε, κανόνσε να μη σε βρω. Θα πάρω τρένο να σε ψάξω.
Κόψ τη πλάκα ρε, κόφτηνα, μας διέλυσες. Κόφτη ρε Αλέκο. Καθόμαστε σα χαζοί μπροστά στς οθόνες και περιμένουμε να εμφανστείς στη λίστα. Κόψε τη πλάκα ρε φίλε.
O Θεος να αναυει τη ψυχη του επαθα πλακα ειχα καιρο να μπω στο pas.gr και τωρα το ειδα δε ξερω τι να πω ας ειναι καλυτερα εκει που πας. οντως κι αλλος ενας μειον τι να πει κανεις τετοιες ωρες κουραγιο στην οικογενεια του
ΣΟΚ ... δεν μπορούσα χθές να γράψω , απίστευτο , αχώνευτο, οδυνηρό,αδικο
η "ζωή" μας διδάσκει μηδενίζοντας πράγματα που δεν έχουν αξία και να μας δώσει το αληθινό νόημα: όταν τόσο ξαφνικά , αδικαιολόγητα εκλίπουν άνθρωποι από τη ζωή μας, ενώ παράλληλα αφήνουν πίσω τους ίχνη, στο μέιλ μας στις αναμνήσεις μας… αποτελεί ένα μήνυμα για τον τρόπο που πρέπει να τη ζούμε …
στους περισσότερους από μας σύντομα θα ξεπεραστεί η αρχική οδύνη - το κλάμα όσο ειλικρινές και αν είναι τώρα Η ηχώ και η απόχρωση του φίλου όμως, έχει αφήσει τα δικα της σημάδια, τα οποία ειδικά από μάγκες σαν τον Αλέκο θα μας οδηγήσουν στη ζωή μας. Σήμερα που η ζωή μας έγινε πιό κρύα και φτωχότερη ας γυρίσουμε με αγάπη δίπλα μας και ας αποδείξουμε το ανεξίτηλο της ηχούς του παραδείγματος του φίλου Αλέκου προσπαθώντας καθημερινά να συνεχίσουμε τον αγώνα για τις αυθεντικές ιδέες μας και συγχρόνως αλλάζοντας ρότα- προτεραιότητες να δείχνουμε ότι αγαπάμε αυτούς που αισθανόμαστε δίπλα μας. Γιατί μετά θα είναι αργά...
Τον γνώρισα μέσα σε αυτό τον καφενέ μας, όταν πρωτομπήκα-αν και όχι μικρός- μετά το ματς στο καραισκάκι και την θριαμβευτική πρόκριση σε βάρος του γαύρου. Είχε γράψει ένα κείμενο για κείνο το ματς που καταλάβαινες το συγγραφικό ταλέντο και τή λογοτεχνική γραφή του καθώς επίσης και την ποιότητά του ως άνθρωπο! Πάντα λοιπόν από τότε τον διάβαζα χωρίς να γνωρίζω την πολιτική του ταυτότητα και την δράση του και ανταλλάξσαμε καποιες απόψεις εδώ μέσα! Τώρα που έμαθα από τα βιογραφικά του ποιος είναι η εκτίμηση είναι απεριόριστη! Κουράγιο στην οικογενειά του και πραγματικά θα λείψει σε όλους μας.
Υ.Γ. Επειδή οι γνώσεις μου για τα pc δεν είναι επαρκείς αν θέλει κάποιος ας αναφέρει πως θα ξαναδώ εκείνο το κείμενο μετά το ματς με το γαύρο. Θερμά και πάλι συλληπητήρια στην οικογενειά του!
Έτσι είναι, dk. Μικρή η ζωή και εντελώς αφελές να την κάνεις ρετάλι. Δυστυχώς αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι: υπάρχουν στεγανά στη διανοητική ικανότητα και την ευαισθησία των ανθρώπων.
Συλλυπητήρια στους οικείους και τους φίλους του, που, απ' ό,τι βλέπω, κι από εδώ μέσα ήταν πολλοί.
Συντροφοι και φιλοι. Δεχτειτε τα ειλικρινη συλληπυτηρια μου για την απωλεια του Αλεκου. Με τον Αλεκο γνωριζομασταν απο το στεκι μεταναστων στα Εξαρχεια. Ηταν απο τους πιο ειλικρινεις ανθρωπους,απο αυτους που απωλεια του ειναι μια ηττα εναντι του ανθρωπισμου. Θυμαμαι τις "μαχες" μας σε ποδοσφαιρικο επιπεδο,εγω οπαδος της Παναχαϊκης,ο Αλεκος του ΠΑΣ οπου στο τελος κερνουσε ο ενας τον αλλο.
Κάποιους ανθρώπους δε χρειάζεται να τους βλέπεις κάθε μέρα ούτε να μιλάς μαζί τους κάθε μέρα ώστε ο χαμός τους να μη σου προκαλεί τόση μεγάλη θλίψη. Αρκούν πέντε συναντήσεις όλες κι όλες…μα και αμέτρητες συζητήσεις ακόμα και πίσω από αυτό το χαζοκούτι. Αμέτρητα τα βράδια στο #pas με τον Αλέκο. Αμέτρητες οι συζητήσεις με τόσο διαφορετικές αντιλήψεις μα πάντα με φόντο τον σεβασμό. Γιατί αυτό σου προκαλούσε ο Αλέκος. Σεβασμό και εκτίμηση. Η εικόνα του καναλιού με τα τέσσερα κυρίαρχα ονόματα των περισσοτερων βραδιών…ftla_, loko, Filosofos, catia…δε λέει να φύγει από το κεφάλι μου από χθες το βράδυ. Θλίψη. Ένα ακόμα μεγάλο «γιατί» για έναν γλυκύτατο άνθρωπο που κάθε συζήτηση μαζί του ήταν και ένα μάθημα. Όσα αποκόμισα από αυτά τα μαθήματα, τα βάζω στο κουτάκι της ψυχής μου και το μόνο που μένει να πω είναι: Μεγάλη μου τιμή που σε γνώρισα Αλέκο. Είμαι σίγουρη πως αν τελικά υπάρχουν πόρτες εκεί πάνω, έχεις περάσει αυτήν που είναι για αυτούς τους λίγους. Τους Εξαίρετους ανθρώπους.
Θλίψη.
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Τετ 03 Νοέ 2010 18:05
Ο Βαγγέλης Αγγέλης, ο Γιαννιώτης μουσικός και ποιητής, με πήρε το μεσημέρι τηλέφωνο και μου είπε, «θέλω να τα πω λιγάκι με τον Αλέκο να τ’ ακούσει … αλλά μέσα απ’ το Pas.gr … γίνεται;» … έτσι μου είπε ο Βαγγελάκης, αυθόρμητα, βιαστικά, και κάπως παρακλητικά … «οκ, ρε Βαγγέλη, αν είναι για τον ftla, στο Pas.gr …»
(ηχητικό και κείμενο)
ΣΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΛΥΤΡΑ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ Pas mpirmpas datskanars childrens com (http://www.youtube.com/watch?v=bqVKXr8WXF0#)
Στον Αλέκο
Πολλές φορές βλέπεις στο δρόμο κάποιον που θαυμάζεις. Πολλές φορές μαθαίνεις τις ιστορίες του κόσμου. Το αιγαίο πέλαγος πριν γίνει θάλασσα. Φαντάζεσαι τη θάλασσα στη θέση του κάμπου.
Τα πανηγύρια των καλοκαιριών που διάβηκαν. Κι ύστερα στέκεσαι στην άκρη της πλατείας κι αναρωτιέσαι τί γίναν τόσοι φίλοι, τόσοι έρωτες, τόσες αυτοκρατορίες. Και περπατάς και περπατάς και φτερουγάς πέρα απ τα ηλιοβασιλέματα. Απ’ τις ανατολές.
Έρχονται άλλοι, άλλα πουλιά, άλλα τραγούδια, άλλα βουνά, άλλες θάλασσες. Μα το ταξίδι συνεχίζεται μες στους γαλαξίες, με τα παράπονα και τους ήρωες, δίπλα στις πεταλούδες και στις βιαστικές ματιές τις ανοιξιάτικες.
Χρυσάνθεμα, τριαντάφυλλα, βασιλικούς και κόκκινα σταφύλια, ... μανούλα μου Τόσα παιδιά είχες αλήθεια; Κι εγώ τόσα αδέρφια και δεν το ‘μαθα ποτέ; Αχ, πέρασε ο καιρός, χειμωνιάζει. Τα χελιδόνια τάχατες θα βρουν το δρόμο να γυρίζουν; Κι οι πελαργοί θα φτάσουν στα μέρη μας; Σας χαιρετώ παλιοί μου Φίλοι
Είχα πάρα πολλά χρόνια να γράψω σε αυτό τον καφενέ! Με το που είδα αυτή την είδηση δεν άντεξα και ήθελα έστω και με αυτό τον τρόπο να εκφράσω τη λύπη μου. Η κοινωνία μας είναι πολύ πιο φτωχή χωρίς αυτό τον άνθρωπο. Νοιώθω τυχερός που έκατσα μαζί του στο ίδιο τραπέζι και άκουσα έναν τόσο έξυπνο και με ευαισθησίες άνθρωπο. Μέσα από την καρδιά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του και πάντα θα τον θυμόμαστε γιατί απλά ήταν ιδιαίτερος. Μακάρι να είναι ο τελευταίος φίλος που μας αφήνει τόσο ξαφνικά.
GIA SAS PAIDIA EIMAI OGIOS TOY ALEKOU LYTRA EUXARISTOUME GIA AYTA POU GRA4ATE OLOI SAS
Κουράγιο ρε μάγκα...κουράγιο. Να'σαι δυνατός.
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: Serpents on paradise στις Πεμ 04 Νοέ 2010 00:58
Το έργο του Αλέκου Λύτρα και οι πράξεις του όσο ήταν στην ζωή φανερώνουν την ποιότητα του ανθρώπου.Συζητούσα σήμερα με ένα μέλος την Αλληλεγγύης για τον Αλέκο και κάποια στιγμή μέσα στην κουβέντα μου είπε αυθόρμητα το εξής. "Ο Αλέκος λειτουργούσε πάντοτε με γνώμονα τον άνθρωπο.ήταν σπουδαίος χαρακτήρας,σύντροφος και αγωνιστής.Είχε όμως μεταξύ όλων αυτών και ένα σπουδαίο και συνάμα περίεργο για όλους εμάς χαρακτηριστικό....ΗΤΑΝ ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ...."
Λοιπόν τελικά το πιστεύω αυτό.Τέτοιοι και τόσο σπουδαίοι όσο ο Αλέκος είναι πολλοί οπαδοί του ΠΑΣ Γιάννενα.Άνθρωποι με προσωπικότητα,με έργο,με κοινωνική προσφορά,με αγώνες.Ας τους ξαναβρούμε,ας μην χανόμαστε μεταξύ μας,ας σηκώσουμε το τηλέφωνο μας,ας τους αναζητήσουμε.....
Ας μην την πατήσουμε σαν τον Αλέκο,κάνεις δεν ξέρει αν έχουμε χρόνο......
Αφού πέθανε ο Αλέκος Λύτρας, ο θάνατος πρέπει να 'ναι κάτι χαμογελαστό, φιλικό, ευφρόσυνο, αποτέλεσμα δημιουργικής συντροφικής προσπάθειας. Εάν δεν συμβαίνουν τα ως άνω, τότε θάνατος και Λύτρας είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Καλάι
Οπως θα ήθελε, τον αποχαιρετήσαμε τον φίλο. Με φωνές, συνθήματα, τραγούδια. Και προφανώς με τσίπουρα. Ακουσα, όσο μπορούσε να να ακουστεί μέσα στο σπαραγμό του, τον Τάσο απελπισμένο να λέει, ότι ο φίλος δεν έφυγε ...πέθανε και μελλοντικές συναντήσεις δεν θα υπάρξουν πιά. Πόσο λάθος είσαι φίλε Τάσο. Ο Αλέκος είναι εδώ, υπάρχει μέσα μας. Θα τον συναντάμε συνέχεια σε κάθε μικρή ή μεγάλη μας κίνηση. Δεν θα αφήσουμε ποτέ το χαμόγελο, το πονηρό του χαμόγελο, να φύγει. Θα ακούμε συνέχεια να φωνάζει "ρε νούμερο..." κι ανάλογα με τον τόνο, θα ξέρουμε, αν πορεύομαστε σωστά ή λάθος. Εδινε τόσο πολλά, απλόχερα, που δε μπορεί να οποιοσδήποτε τον γνώρισε να μην έχει σε κάποια γωνιά της ψυχής του φυλαγμένο λίγο Αλέκο. Oσο θα καταλαγιάζει η θύελλα της ξαφνικής του απουσίας, τόσο θα γαληνεύουμε, ελπίζω, με τη γλυκειά του παρουσία στη καρδιά και στις σκέψεις μας. Δίδασκε πολλά και μόνο με τη παρουσία του ο φίλος, χωρίς ποτέ να το παίξει δάσκαλος. Τα δυο πράγματα όμως που θα είναι προσβολή να μην έχουμε μάθει απ' τον Αλέκο, είναι το μαζί και το χαμόγελο. Με το μαζί και το χαμόγελο χάραξε όλη του τη ζωή, θα χαιρόταν πολύ, αν και οι φίλοι του μάθαιναν καλά αυτό το μάθημα πορείας. Αλέκο ψυχή μου μαζί και χαμόγελο για πάντα στο υπόσχομαι, ότι και να κάνουν δεν θα μας τα πάρουν αυτά.
Να με σχωρνάς που δεν κατάφερα να αρθρώσω κουβέντα χθες, μου ήταν δύσκολο ρε φίλε, κάτι είχαν πάθει τα πόδια μου και δε με κρατούσαν.
Ένα τελευταίο αντίο, αλλιώτικο από τ' άλλα, είπαν χθες η οικογένεια, οι σύντροφοι και οι φίλοι στον Αλέκο Λύτρα. Αλλιώτικο, ταιριαστό με τον αλλιώτικο "υπέροχο τύπο", όπως είπε κάποιος, που πέθανε.
Στην πολιτική κηδεία του αγωνιστή Αλέκου Λύτρα, που πραγματοποιήθηκε χθες στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων, υπήρχαν κόκκινες σημαίες, γροθιές σηκωμένες, ακουγόταν μουσική, κλαρίνα από τον τόπο του, αντάρτικα, ρεμπέτικα, σύνθημα για τον ΠΑΣ Γιάννενα, την ομάδα του, το πάθος του. Υπήρχαν επικήδειοι που δεν έδιναν ραντεβού στον άλλο κόσμο, διότι οι αριστεροί παλεύουν και πιστεύουν σε τούτον εδώ, όπως έλεγαν, έδιναν όμως υπόσχεση ότι ο αγώνας του, η ανιδιοτέλεια, η επιμονή του για την ενότητα της αριστεράς, δεν θα πάνε χαμένα. Θα είναι οδηγός τους και θα τον κρατάνε ζωντανό.
Το τελευταίο αντίο που είπαν χθες, στις 2 μ.μ., η σύζυγός του, Μυρτώ, τα παιδιά του, Μάρκος και Έλλη, η μητέρα του, η οικογένειά του, οι φίλοι και οι σύντροφοί του από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΡΟΖΑ, το Δίκτυο, το Στέκι Μεταναστών, τη "Γαλέρα", την Περιφερειακή Κίνηση "ΑΥ.ΡΙ.Ο" για την Ήπειρο με την οποία "είναι" υποψήφιος, το κίνημα των Αγίων Αναργύρων που ήταν πρωταγωνιστής, οι εκατοντάδες φίλοι του που με δάκρυα στα μάτια βρέθηκαν εκεί για τον τελευταίο αποχαιρετισμό, δεν ήταν εντελώς αλλιώτικο από τ' άλλα: Πόνος βουβός, βαθύς, ανάλογος του ξαφνικού θανάτου του, προχθές το βράδυ, όταν τον πρόδωσε η καρδιά του. Άνθρωποι θλιμμένοι, πονεμένοι, με το άγχος να πούνε στους “στενούς” του ένα “κουράγιο”, “εδώ είμαστε”. Άνθρωποι που ακόμη δεν μπορούσαν να πιστέψουν, να καταλάβουν τι και πώς έγινε, σε έναν τόσο νέο, μόνο 49 ετών, και τόσο ενεργό σύντροφο. Τόσοι ήταν εκείνοι που λίγες ώρες πριν είχαν μιλήσει μαζί του, είχαν συναντηθεί για τα προεκλογικά, για να κανονίσουν τις τελευταίες εκκρεμότητες. Δεν το χωρούσε ο νους τους.
“Αντίο”
“Ο Αλέκος δεν έφυγε, δυστυχώς για όλους μας πέθανε”. Με αυτά τα λόγια, ο Τάσος Κορωνάκης από τους φίλους και τους συντρόφους του από τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε “αντίο” στον “σπάνιο, ανιδιοτελή, με έγνοια για την κοινωνία και το δίκιο σύντροφο”. Μίλησε για έναν “λαϊκό αγωνιστή, με κάθε σημασία της έννοιας”, για έναν αγωνιστή που “ήταν παντού και πάντα παρών”, έναν άνθρωπο “εξαιρετικά αγαπητό στους νέους συντρόφους”, υπέρμαχο της ανασύνθεσης της αριστεράς “για να σταθεί η κοινωνία στα πόδια της”.
Από τη ΡΟΖΑ, το Δίκτυο και το Στέκι Μεταναστών, ο Γιάννης Αλμπάνης μίλησε για τη ζωή του Αλέκου. “Όντως έκανες όσα πρέπει να κάνει κανείς για να έχει νόημα η ζωή του”, είπε. Μίλησε για τις διαδηλώσεις, τις συνεδριάσεις, τα ματς, τα τσίπουρα από τα οποία τώρα θα λείπει και “δεσμεύτηκε” ότι “εδώ, στον κόσμο που πιστεύουμε και ελπίζουμε, θα συνεχίσουμε τον αγώνα”.
“Δεν πρόλαβε να δει την αγάπη που του έχει ο κόσμος στα Γιάννενα και την Ήπειρο”, είπε στον επικήδειο που εκφώνησε ο υποψήφιος περιφερειάρχης Ηπείρου Γιάννης Παπαδημητρίου. Όπως είπε, ο Αλέκος βρισκόταν στον στενό οργανωτικό πυρήνα της κίνησης και εργάστηκε για το ψηφοδέλτιο μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο Τάκης Τερζόγλου, επικεφαλής της δημοτικής κίνησης “Αλληλεγγύη”, μίλησε για την απόφασή τους, κάποια χρόνια πριν, “να ταράξουν τα νερά” στον δήμο. Μίλησε για έναν άνθρωπο που “δεν έκανε τίποτα μέτριο”. “Πώς να μιλήσεις για ένα κομμάτι του εαυτού σου;” αναρωτήθηκε, χωρίς να βρει, να υπάρχει απάντηση.
Για τη "Γαλέρα", για την ενέργεια που έδωσε ως μέλος της ιδρυτικής ομάδας του περιοδικού, για τη “συνέπεια” με την οποία έδινε το “τρίκυκλο”, τη στήλη του στο "παρά πέντε", είπε ο Χρήστος Αλεφάντης, από τη συντακτική του περιοδικού.
Για το πάθος του με τον ΠΑΣ Γιάννενα που δεν τον έβλεπε απλώς σαν μια ομάδα, αλλά, όπως η Μπαρτσελόνα, σαν ένα σύλλογο, μια ιδέα που αξίζει να παλεύεις, μίλησε ο Γιάννης Ζινδριλής, οργανωμένος οπαδός της ομάδας από τον σύνδεσμο της Αθήνας.
Εκατοντάδες βρέθηκαν στο πλευρό της οικογένειας του Αλέκου Λύτρα, ανάμεσά τους ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, οι βουλευτές Θοδ. Δρίτσας και Β. Μουλόπουλος, ο Νίκος Γιαννόπουλος και τα μέλη του Δικτύου και του Στεκιού, ο σκιτσογράφος Γ. Καλαϊτζής, ο δήμαρχος Αγ. Αναργύρων, Ν. Σαράντης, τα μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσά τους οι Κώστας Αθανασίου, Γ. Μπανιάς, Π. Κοσμάς, Αντ. Νταβανέλος, Δημ. Παπαχρήστου, ο Ρούντυ Ρινάλντι (ΚΟΕ), στελέχη του ΣΥΝ, ο Αντ. Καρράς (ΠΑΣΟΚ), ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γ. Ελενόπουλος και πολλοί πολλοί φίλοι και σύντροφοι.
Θυμάσαι ρε... σε μια από τις κοπάνες μας... στο μώλο... έτρεξες να προφτάσεις τη μπάλλα μην πέσει στη λίμνη... κι έπεσες και σύ μαζί της μέσα... και τα καινούργια σου μυτερά παπούτσια γίναν σαν τσαρούχια... και τι θα 'λεγες στην κυρά Σοφία πιά που θα σ' έπαιρνε χαμπάρι... Στο καλό "Μπούμπη"... Σ' αγαπάω ρε κωλόπαιδο...
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: RASTA στις Πεμ 04 Νοέ 2010 18:59
Από μια τσάρκα στο Ιτς Καλέ, τσιπουράκια, πολιτική κουβεντούλα και τα παιδάκια να παίζουν ελεύθερα. Σε περίμενα ρε μπαγάσα να το ξανακάνουμε τώρα που θα ανέβαινες στην πατρίδα Αλλά για άλλη μια φορά μας την έσκασες
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Πεμ 04 Νοέ 2010 23:53
Pas.gr forum: Άπαντες Παρόντες
Τελευταίο Θέμα της 02/11 ώρα 10.09 πμ
«Αντίο φίλε»
Ξεκίνησε από Achilleas « 1 2 3 ... 7 » « στις: Νοέμβριος 02, 2010, 10:09:58 πμ » Τελευταίο μήνυμα από …………….σε Απ: Αντίο φίλε στις Σήμερα στις 09:33:06 μμ
Ρε Λυτρα το στυλ σου ειναι που με τρελαινει... ο τροπος σου, που καταφερνες να μας εχεις ολους σουζα να κανουμε τα παντα κι ας μην ξεραμε να φερνουμε τσιγαρα και μιας και σηκωθηκαμε ας φερουμε και σουβλακια απο το σαββα ή τη βεργινα αφου φερουμε κι ενα ουισκακι ¨του Λυτρα¨, τα βραδια που επεμενες να γυρναμε απο πατησιων στη φοιτητικη εστια αριστερα και μετα απο στρατηγου καλαρη και οχι απο τερμα πατησιων που ηθελα εγω, που μου λεγες να μην τρεχω γιατι κανει κρυο και οτι η μηχανη του πατερα μου ειναι πιο ανετη απο τη δικη μου και επρεπε παντα να βρουμε ψηλο πεζοδρομιο για ν ανεβεις.
Ρε Λυτρα σε συνοδεψα πολλα βραδια προς το σπιτι αλλα δεν φανταστηκα οτι θα σε κουβαλαω και στο ¨τελος¨, για αλλη μια φορα μ εχωσες και απλα οπως παντα δεν μπορουσα να πω οχι.
ΥΓ για αφισες δεν ξαναπαω στους αγιους και να ξερεις οσα ειχαμε να κανουμε και να μαθω μη γελας θα τα μαθω και θα τα κανω γιατι για να σταθω διπλα σου ξεκινησα να διαβαζω τα βιβλια της Αρχοντιας και του Νικου....
Φίλε Αλέκο, καλό ταξίδι. Κανόνσε κανένα καλό κουτούκι εκεί απάνω, δοκίμασε τις ρακές τους ...και καρτέρα. Μυρτώ, Μάρκο και Ελλη, να είστε περήφανοι για τον σύντροφο, σύζυγο και πατέρα σας, να είστε τόσο λεβέντες όσο αυτός και μη βγάλετε από τη καρδιά σας τα αγαπημένα του Γιάννενα.
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες ευκιρία να σε γνωρίσω. Πέρασα λίγες και καλές στιγμές μαζί σου,και ήταν γεμάτες από γέλια. Λυπάμαι που έφυγες τόσο νωρίς! Καλο ταξίδι και καλο κουράγιο στην οικογένεια σου! Σε θυμάμαι για πάντα!
Tο σύντροφο Aλέκο το γνώρισα στους αγίους αναργύρους στη μάχη που δύναμε για το σύρριζα και τη παράταξη - όσο και αν κάποιος διαφωνούσε μαζί του είχε το τρόπο να τον κάνει το καλύτερο του φίλο. Δεν μπορώ να "γραψο" κάτι άλλο . Αλεκάρα αυτά τα λίγα από ένα σύντροφο σου από τη Δ.Ε.Α. καλο ταξίδι . Στη Μυρτώ στην Ελλη και στο Μάρκο καλο κουράγιο και καλή δύναμη......
Κουράγιο σύντροφοι και συντρόφισσες! Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2010
Τα δεκαεφτά χρόνια που ζήσαμε μαζί ήταν ωραία. Απροσμέτρητα γεμάτα και δημιουργικά, αδιάλειπτα γελαστά και ευτυχισμένα και πάρα πάρα πολύ αγαπημένα. Γίναμε ένα, διατηρώντας την αυτονομία και το σεβασμό ο ένας για την άλλη. Αυτά για τον Αλέκο και εμένα… Ζήτησα ένα μικρό χώρο σ’ αυτό το φύλλο γιατί νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτό το τεράστιο δίχτυ προστασίας που απλώσατε όλοι και όλες τόσο για μένα όσο και για τον Μάρκο και την Ελλη. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι τόσος πολύς κόσμος με τόσο πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια θα έκανε τόσα πολλά πράγματα για μας. Γνωρίζω ότι ο καλός μου έχει κάνει άπειρες ώρες συνεδριάσεων τόσο σε γραφεία όσο και σε τσιπουράδικα, και, για να μην τον αδικήσω, έχει εμπλακεί και σε μέγα πλήθος δραστηριοτήτων. Τόση αβίαστη και απλόχερη αγάπη, όμως, ούτε στα όνειρά μου δεν θα μπορούσα να την φανταστώ. Ευχαριστώ όλον τον κόσμο που μας κάνει να νοιώθουμε και οι τρεις μας ασφαλείς και μας βοηθάει να ξαναπιάσουμε το διαρρηγμένο νήμα της καθημερινότητάς μας. Το Αλεκάκι, όμως, δεν ήταν επουδενί μόνο των τριών μας. Το Αλεκάκι ήταν όλων. Και επειδή οι στιγμές είναι δύσκολες θα μου επιτρέψετε να μας παροτρύνω όλους και όλες να μη το βάλουμε κάτω, να μην τα παρατήσουμε. Ας καθήσουμε να συζητήσουμε με αυτή την τρυφερότητα και την ανθρωπιά που μόνο οι αριστεροί μπορούν να επιδείξουν. Διατηρώντας την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητά μας, ας δούμε με αυτοκριτική ματιά τη μέχρι σήμερα πορεία μας μήπως και καταφέρουμε να προσδιορίσουμε ένα δρόμο που δεν θα μας κάνει να ντρεπόμαστε όταν εμφανιζόμαστε στη γειτονιά μας, αλλά αντίθετα θα μας κάνει περήφανους και δυνατότερους. Είμαστε ένα ολόκληρο σύμπαν τόσο πλούσιο και τόσο διαφορετικό από τα συνηθισμένα που μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Επιβάλλεται να μιλήσει όλος αυτός ο κόσμος, να κρίνει, να πάρει πρωτοβουλίες, ν’ αλλάξει. Κουράγιο σύντροφοι και συντρόφισσες! Και όπως συχνά λέγαμε γελώντας με το Αλεκάκι: «Κουφάλα νεκροθάφτη, ένα γέλιο θα σε θάψει!»
Καλό ταξίδι Αλέκο, δυστυχώς άδικο και πρόωρο... Αλησμόνητος, που άφηνε πάντα το στίγμα του. Καλή δύναμη και κουράγιο στην οικογένεια και τους υπόλοιπους.
Αλεκο να σπω ενα ριαλ ανεκδοτο να γελασεις ... σαν τοτε στο Πανιωνιο γηπδο κι απ το ξερνε μον δυο τρεις τεσσερις
οπως ξερς εσυ απ τα φορα κι απ τα φεστιβαλια οπ σμιγνε ανθρωποι στο τχαιο ετς κι δωγια
το 82 στ Ροδο κι σε μια σειρα συναυλιες απ εφκιαν ο δημος με ξενα συγκροτηματα ετχε να μαι κι εγω (?) εκει
εκει βρεθκαμαν κι με το Νασιο (!) απ ηταν, οπως γνωριζς, γνησιος κι αθορβος χιπς με τα μαλια τ, με τα χαϊμαλια τ κι ολα τα επιδελοιπα τς επιμελημενς ατημελησιας
ο Λεωνιδας ο χοντρος (ο κωμς) απ δεν τον ηξερε το Νασιο κι απ τον απερασε για ξενο ετς οπως καθνταν διπλα μας - εγω εν μεταξυ εσκανα στη μπλακα – γυρναει λοιπον ο Λεωνιδας κι τ προσφερει μια μπυρα σε μπουκαλ κι τ λεει
«μαυ φρεντ, ντου γιου γουοντ του ντριγκ μπιρ?»
το περ ο Νασιος το μπουκαλ, λεει «γκεια μας» κι φρους φρους φρους πινει καμποσο κατοπ σφουγγισκε κι τον τηραξε το Χοντρο
Πέρασαν αρκετές μέρες τελικά για να γράψω 2 γκλίτσες γράμματα για τον Αλεκοφτλά, για τον Αλεκάν, για τον φίλο αδερφό και συνάνθρωπο πάνω από ΟΛΑ.................Αλέκο.
2 κουβέντες έτσι για αυτούς που ήταν άτυχοι και δεν γνώρισαν, τον ftla μας, τον ftla, του forum ΜΑΣ,
Είδες τελικά ρε Λέα το forum έδωκε χαρές και μας φίλαγε την μεγάλη απώλεια,.......
όλα μέσα στην ζωή είναι ρε νούμερα (θα έλεγε)
για άλλους δεν γνωρίζω αλλά για μένα θα μιλήσω έτσι όπως ακούστηκε στα αυτιά μου αυτό το λα ματζόρε ( ο Αλέκος )....... ο σύντροφος (τον έλεγα έτσι όχι από αυτό που φαντάζεστε) , γιατί όταν καθόσουν δίπλα του και ας δεν τον ήξερες και ας μην λέγατε κουβέντα, είχες μια συντροφιά και μια σιγουριά ότι ο κόσμος είναι καλύτερος
και αν δεν είναι με τον τζε αυτόν δίπλα σου μαζί......... θα τα καταφέρς χέρι χέρι ,....... βάλε πλάτη.
.....Με δημιουργία με κέφι με τραγούδια αδελφοσύνη και αλληλεγγύη θα γινόταν ένας καλύτερος κόσμος.
Ο Αλέκος ήταν είναι και θα είναι αυτό που όλοι θέλουμε να προσφέρουμε αλλά ποτέ δεν υλοποιούμε για διάφορους λόγους ο καθένας μας.
Και αυτό ήταν που σου ξύπναγε ο μπαγάσας σου ξύπναγε το ….(θα το κάνω)
Για αυτή την μαγεία που διέθετε ο Αλεκάν ήταν ένας τεράστιος κρίκος που ένωνε ανθρώπους και παρέες........ εχθρούς και τσακωμένους............................αστέρια με τα βότσαλα της παραλίας της Γαύδου.
Γλεντζές και κουβαρντάς ..............μαγκίτης και αλάνη
........................και ΑΝΘΡΩΠΟΣ :mono:
Α Γειάς ….ωρε Αλέκο
Θα ξαναβρεθούμε ρε νούμερο
Υ.Γ. Στο video υπάρχει απόσπασμα από τον επικήδειο που μπορέσαμε να ψελλίσουμε εκείνη την μέρα στον αποχαιρετισμό ( ευχαριστώ το Γιάννη που τον διάβασε, τον Χάρη που τον έγραψε)
σε αυτη τη φωτο το συνθημα που δε φαινεται καλα απο πισω ταιριαζε τελεια με την αγαπημενη του ατακα: "το lifestyle ειναι μαγικο, απο μηδενικο σε κανει ΝΟΥΜΕΡΟ"
δε θα ηθελα να γραψω αλλα... ελπιζω να με σχωρνατε...
Στις 12 Δεκεμβρίου, στις 2 το μεσημέρι, συντρόφισσες και σύντροφοι του Αλέκου Λύτρα κάνουμε στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, εκδήλωση στη μνήμη του. Θα μιλήσουμε γι’ αυτόν, θα φάμε και θα πιούμε όπως αυτός, φίλοι και σύντροφοί του από τα παλιά, τα Δυτικά, τα Εξάρχεια και απ’ όπου αλλού πέρασε αυτός ο θαυμάσιος τύπος.
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Τρι 07 Δεκ 2010 22:57
Στις 12 Δεκεμβρίου, στις 2 το μεσημέρι, συντρόφισσες και σύντροφοι του Αλέκου Λύτρα κάνουμε στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, εκδήλωση στη μνήμη του. Θα μιλήσουμε γι’ αυτόν, θα φάμε και θα πιούμε όπως αυτός, φίλοι και σύντροφοί του από τα παλιά, τα Δυτικά, τα Εξάρχεια και απ’ όπου αλλού πέρασε αυτός ο θαυμάσιος τύπος.
Η δικαίωση των 300 μεταναστών, ελπίδα για όλη την κοινωνία Μαρτίου 9, 2011
Η σημερινή απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη. Το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και πλατιά κοινωνική αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Είναι προφανές ότι θα χρειαστούν μακροχρόνιοι σκληροί αγώνες για να αρθεί το απρατχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών που ζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ότι η αυταπάρνηση των 300 άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο ελπίδας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι (και ήταν πολλοί…) στήριξαν αυτόν το δύσκολο αγώνα από τη Νομική έως τα νοσοκομεία. Μα πάνω απ’ όλα, θα θέλαμε να χαιρετίσουμε με σεβασμό τους 300 αγωνιστές για τους οποίους μπορεί να περηφανεύεται όλη η εργατική τάξη.
Αθήνα 9/3/11
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Κυρ 13 Μάρ 2011 21:13
«Έφυγε» ο Μανώλης Ρασούλης http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1943205 (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1943205)
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Παραδοσιακό Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Όσοι καλά τον είδανε και λίγο τον γνώριζαν το παλικάρι του Πασά, το πρώτο το αγόρι. το βράδυ εκείνο το πικρό και το στερνό του Διάκου πως έτρεμε και διάβαινε και πως επαραμίλιε γιατί βαθειά αγάπαγε του Διάκου τ' άγια μάτια έρως βουβός και δήμιος που τούτρωγε τα σπλάχνα τη διαταγή σαν άκουσε κόπηκε κι η ζωή του που να στραφεί, που να το πει, και να το μολοίσει αμάν μονάχα φώναξε και το φεγγάρι βγήκε μεγάλο, κίτρινο πολύ, με φως σα πεθαμένο το τουμπελέκι βάραγε τ' ασκέρι χασκογέλα κι οι ίσκιοι με τον ίσκιο του κρυφά παιχνίδια έπαιζαν κι αυτός στοιχειό μες στα στοιχειά εδάγκωνε τα χέρια και οι φωτιές θολώσανε από τ' αγνό του δάκρυ κι ως είδε να τον παίρνουνε κι αντίκρυσε την όψη Θανάση είπε ο θάνατος εσέ δεν θα σε πάρει κάλλιο εμένα πρώτιστα παρά να δω το φόνο να δω, ν' ακούσω την ψυχή να βγαίνει από το στόμα που πρώτα έφτιαξ' ο Θεός κι ύστερα τους ανθρώπους κι ως η κραυγή του Διάκονα του βγήκ' απ' το στομάχι το είναι μάτωσε του νιου κι η Αλαμάνα όλη κι ο γυιός εκείνου του Αγά έχασε πια το νού του κι ο ίδιος χάθη των ετών κι ίσως εδώ γυρίζει.
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: REX στις Παρ 01 Απρ 2011 11:29
Αν, ρωτησεις τωρα 10 πιτσιρικια να πουν δυο κουβεντες για τα εικονιζομενα ατομα, θα σου πουν, αρες-μαρες κουκουναρες. Εαν τα ρωτησεις ποσες "ταινιες" εχει γυρισει η Τζουλια Αλεξανδρατου, θα σου πουνε λεπτομερειες, χωρου, χρονου, γεγονοτων. Και καλα θα πει καποιος, τα παιδια ειναι παιδια, δεν ευθυνονται κτλ... Εστω λοιπον, οτι ευθυνονται οι ενηλικες. Ενοχοι, στο πυρ το εξωτερον και καθαρισαμε (?) Μακαρι, αλλα δεν το βλεπω. Για να μην το βλεπω, ειτε εγω λογω της τεταρτης δεκαετιας, τα ματια αρχισαν να κανουν "κυματισμους", ειτε το τοπιο ειναι θολο απο μονο του. Το θεμα ειναι γιατι ανθρωποι οπως ο Αλεκος και ο Μητσος, δεν "πουλανε" και δεν ειναι εμπορικοι. Ενας, ακομη, αστικος μυθος. Ασφαλως και πουλανε, γιατι τα ζητουμενα καθε κοινωνιας, αρα και της δικης μας, ειναι ολα, οσα, εκφραζει ο Μητσος και εξεφραζε ο Αλεκος. Απλα ζουμε σε κοσμο "reality", καθοδηγησης και αυταπατης.
Κοιταξτε λιγο, γυρω μας. Ολοι κυνηγαμε πραγματα, που δεν υπαρχουν και (προφανως) δεν τα βρισκουμε. Ευδαιμονισμος, πλουτισμος, οσο το δυνατον γρηγοροτερος και χωρις συνεπειες, χωρις κουραση, χωρις δαπανη χρονου. ενεργειας και ΣΚΕΨΗΣ. Τι μας προτεινουν συνεχως, ολα, τα προοιοντα της παρακουλτουρας;
ΠΟΣΟΤΗΤΑ Ποσον και οχι ποιον, στο ντυσιμο, στη διατροφη, στη διασκεδαση, στην κατοικια. Ποσον και οχι ποιον στην κινηση, στην αυτοκινηση, στις μεταφορες. Ποσον και οχι ποιον στην υγεια, στην περιθαλψη (πολυφαρμακεια, πολυιατρεια). Ποσον και οχι ποιον στην εργασια (πολλες ωρες εργασιες και πολλες δουλειες ανα ατομο). Ποσον και οχι ποιον στις σχεσεις, ερωτικες και φιλικες.
Αυτο το τελευταιο μου αρεσε. Η απαρχη των παντων και απαραιτητη προυποθεση για να συμβουν τα ανωτερω. Σχεσεις επι σχεσεων, παιχνιδια χωρις κανονες,"απολαβες" χωρις υποχρεωσεις, ανευθυνοτητα, ευθυνοφοβια (μπαινω, βλεπω, φευγω) και ως αποτελεσμα, ψυχικη αποξενωση επι της ουσιας αποκτηνωση, που δημιουργει τυπους μοναχικου καβαλαρη, κυνηγους του ανυπαρκτου ονειρου μεσα στην "αγρια δυση" και παει λεγοντας... καμια φορα και κλαιγοντας.
Στη ζωη, ολων μας, ποτε δεν υπαρχουν μονοδρομοι. Παντα υπαρχει το ενδεχομενο της ελευθερης επιλογης, ειτε φιλοσοφικα, ειτε θεολογικα το δει κανεις. Απλα καποιες, επιλογες ζωης κοστιζουν περισσοτερο απο καποιες αλλες.
Κατηγορούμε το σύστημα υπεργείως, αλλά εκμεταλλευόμαστε το σύστημα υπογείως (δεν αναφέρομαι στον Αλέκο)! Άστα να πάνε με τις αντιστασιακές μούρες που έχουν από δύο και τρία πόστα χρηματικές απολαβές και τρόπο ζωής που δεν συνάδει με τα λεγόμενα και τα γραφόμενά τους...
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: REX στις Σαβ 02 Απρ 2011 10:44
Ετσι ειναι. Τα λογια ειναι μπεχο, ο καθενας μπορει να λεει ο,τι θελει. Το θεμα ειναι τι παραδειγμα δινουμε ολοι μας με τον τροπο ζωης μας. Τιποτα περισσοτερο.
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Τετ 06 Απρ 2011 18:25
To all my friends, present past and beyond Especially those who weren't with us too long Life is the most precious thing you can lose While you were here the fun was never ending Laugh a minute was only beginning Canton, Colvin, Nichols, this one's for you
Ever get the feeling you can't go on Just remember whose side it is that you're on You've got friends with you till the end If you're ever in a tough situation We'll be there with no hesitation Brotherhood's our rule we cannot bend
Whoa oh oh oh oooooooooooooooooooooh
When you're feeling too close to the bottom You know who it is you can count on Someone will pick you up again We can conquer anything together All of us are bonded forever If I die you die that's the way it is
Whoa oh oh oh oooooooooooooooooooooh
To all my friends, present past and beyond To all those who weren't with us too long Life is the most precious thing you can lose While you were here the fun was never ending Laugh a minute was only the beginning Canton, Colvin, Nichols,ALEKO this one's for you
Αλέκο κι ας μην ηθελες εμεις σε περναμε τηλεφωνο και σε πειραζαμε για την χριστιανικη σου ονομαστική εορτη! καναμε κι ελευθερο καμπινγκ χωρις εσενα και παιξαμε και μπητς βολλευ...
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Πεμ 22 Σεπ 2011 19:11
Πλησιαζουμε τον ενα χρονο που χαθηκε ο φιλος αλεκος και εμεις συνεχιζουμε να τον κουβαλαμε μαζι μας... Πρεπει να ομολογησουμε οτι ειναι πιο ελαφρυς στις τωρινες μας εξορμησεις και λιγοτερο νουμερο... :P :P :P
Την κυριακη 25 σεπτεμβρη ενω η ομαδα βρισκοτανε στο αγρινιο για το ντερμπι με τον παναιτωλικο, θεωρησαμε σκοπιμο να επισκεφτουμε τη νυφη του θερμαϊκου, για να δουμε λιγο...ερασιτεχνικο ποδοσφαιρο!
Πρεμιερα, βλεπετε, του β' τοπικου και η νεοφωτιστη προοδευτικη-εκρηξη κατω τουμπας επαιζε με την μισητη αε μαρτιου. Μισητη, μιας και ενας παιχτης της, 2 χρονια πριν ειχε τη φαεινη ιδεα να χαιρετισει ναζιστικα...
Περιπου 150 οπαδοι, στο πλαστικο γηπεδο στα τεφαα, στη θερμη, δεν καταφεραν με τις φωνες, τα καπνογονα και τα χαρτακια να εξασφαλισουν τη νικη. το 2-2 αφησε απογοητευμενο τον αρχηγο της ομαδας, που φορουσε περιβραχιονιο sankt pauli, καθως και τον προεδρο της ομαδας, που φορουσε γραβατα της sankt pauli... Να μην ξεχναμε, οτι ουτε ενα συνθημα δεν ακουστηκε με αναφορες στο σεξισμο. Απεναντιας, μπατσοι και φασιστες ηταν τα hit της κερκιδας...
Μάης του '84, μ' αεροπλάνα και με τρένα και με τους φίλους τους παλιούς, στο Αλκαζάρ με τον αιώνιο καλλιώρα... Ρε νούμερο, οι τροχιές μας συναντήθηκαν τελικά, οι βασικές μας οι αρχές δεν έγιναν λάσχο, έτσι δεν είναι ρε φίλος;
me aeroplana kai vaporia (http://www.youtube.com/watch?v=yjOIRYSawgA#ws)
Σμά κοντά ήμασταν αλλά ήσουν αθήνα πια, ήμουν Γιάννενα κι όλο καιρό έχουμε, δεν ανταμώσαμε.
Κι εκεί που πέταγα καμένα σιντιά και σκληρούς, ένα απ' αυτά, ενώ είχε παραδώσει το πνεύμα, αποφάσισε να δουλέψει... Και φαντάσου ρε νούμερο, έπεσα σε υπό έκδοση Αποψη που ετοιμάζαμαν, ποιός ξέρει γιατί, αλλά ποτέ δε κυκλοφόρησε! Κατ θέλαμαν να προσθέσουμε να αφαιρέσουμε, ποιός ξέρει, ποιός νοιάζεται πιά... Την βάζω αν και ξέρω θα μου σιούρεις μπινελίκια, δεν είχε τελειώσει, πολλά δε τελείωσαν όμως.
Περνάει ο καιρός, επουλώνεται -όσο γίνεται- η πληγή, επιβάλλεται η διατήρηση της μνήμης νοηματοδοτώντας την με τα επίδικα της εποχής. Συναντιόμαστε ξανά όλοι/όλες μαζί στους δυο κύριους χώρους παρουσίας του Αλέκου μας, στο Στέκι Μεταναστών και στους Αγ. Αναργύρους. Επιθυμία μας είναι πέρα από την ανάκληση της αγαπημένης φιγούρας του συντρόφου μας να επιχειρήσουμε, εμείς που μείναμε πίσω, να συναντηθούμε ουσιαστικά.
Τα σημεία συνάντησης έχουν ως εξής:
Στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 13), την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου, στις 7.30 μ.μ., πριν παραδοθούμε στη λήθη του ποτού, συναντιόμαστε για να συζητήσουμε συντροφικά και χωρίς επισημότητες για τις μορφές αυτοοργάνωσης τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον. Ανταλλάσουμε σκέψεις, προτάσεις, εμπειρίες, προβληματισμούς και προβλήματα ψαχουλεύοντας για διεξόδους.
Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου συναντιόμαστε στο καφενείο «Όπως παλιά» (Ν. Πλαστήρα 30, Αγ. Ανάργυροι) με όλους όσοι θεωρούσαν / θεωρούν τον Αλέκο σύντροφο, συναγωνιστή, φίλο. Χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς γινάτια, με ανοιχτή διάθεση όπως οι καιροί επιβάλλουν.
ενα πολυ ωραιο, συναισθηματικο κειμενο για τον φιλο μας αλεκο... με εκανες να ανατριχιασω ρε τασουλη... καλα το λες... "μας εκανε ανθρωπους"...
Παράθεση
Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο ο Αλέκος άφησε τα ‘’νούμερά του’’ ορφανά χωρίς να τα ρωτήσει. Του το χρεώνουμε και αυτό -μαζί με τα υπόλοιπα που έκανε και έβαλε φωτιά στη ζωή μας- πριν μας αφήσει.
Που μας έβαλε στο ποδόσφαιρο. Που μας έμαθε τι σημαίνει οπαδός. Που μας έκανε ανθρώπους. (Προσπάθησε τουλάχιστον -όσο μπορούσε- να μας φέρει όσο πιο κοντά γίνεται στην έννοια του όρου) Που μας έμαθε να σκεφτόμαστε λίγο πιο πέρα από τη μύτη μας γιατί ήξερε ότι μπορούσαμε να δούμε παραπέρα. Που μας έμαθε να πίνουμε τσίπουρο και στην Αθήνα. Που μας μετασχημάτιζε τον χουλιγκανισμό σε πάλη, την οργή σε αγώνα, τη βία σε συζήτηση. Την οργή μας ειδικά τη χειριζόταν καλά. Της έδινε νόημα, της έδινε στόχο, της έδινε αξία και μας έβαζε ξενερώνοντάς μας να βρούμε τρόπους να τη βγάλουμε μπροστά. Έδιωχνε (μερικές φορές-οσες προλάβαινε-) τη θολούρα της οργής και την καύλα της βίας ακόμα και με σφαλιάρες. Αλλά τότε ήταν που δούλευε το μυαλό. Αυτό που δεν του χρεώνουμε σίγουρα είναι τα βρισίδια στα τηλεφωνήματα, στα mails, οι χωσιματικές κουβέντες, οι μπούφλες για τις μαλακίες στην προσωπική μας ζωή. Δεν του τα χρεώνουμε γιατί αυτός ήταν ο ρόλος του. Παιδαγωγός. Ένας Πραγματικός αριστερός απ αυτούς που ντρέπεσαι να στέκεσαι δίπλα του γιατί νιώθεις ότι πρέπει να διαβάσεις και να ακούσεις πολύ για να μπορέσεις να εξερευνήσεις και να αντιληφθείς την πορεία του. Όχι από αυτούς τους γλυκανάλατους πολιτικάντιδες που μια είναι δω και μια στον περισσό ή το κωλονάκι. Δεν ήταν ποτέ υποτακτικός σε κανένα καθεστώς ακόμα και την ώρα που οι τραμπούκοι ΚΚ’ε’δες των αγίων χτυπούσαν το Μανώλη. Ήταν ο πατέρας μας. Ήταν το τηλεφωνικό κέντρο της προσωπικής μας ζωής. Ότι χρειαζόμασταν ακόμα και σχεδόν ένα χρόνο μετά από το θάνατό του το ευρετήριο ανοίγει στο Φτίλας όταν φτάνουμε σε αδιέξοδο. Τι κρίμα ρε γαμώ το. Για όλα υπήρχε λύση και δεν συνέτρεχε λόγος πανικού. Άλλοι τα ερωτικά, άλλοι τα επαγγελματικά, άλλοι τα συναισθηματικά, άλλοι τα πολιτικά, άλλοι τα οπαδικά, αλλά όλοι για τον ΠΑΣ. Τον παίρναμε και πριν φυσικά δοθεί η λύση/απάντηση/πρόταση μας έχωνε σε αγώνες δρόμου με τις μοτοσυκλέτες –που δεν τον βολεύανε κι όλας τα μεσημέρια μετά τον τσέλιγκα- πότε για τα DVD του σύριζα, τις μακέτες της απόδρασης τις συνελεύσεις και τις πορείες στις γειτονιές στο Ίλιον τους αγίους κτλ. Πρόχειρες δακρυσμένες σημειώσεις γραμμένες μέσα σ ένα τρένο στις Άλπεις ακλουθώντας κατά τύχη –αλλά τουλάχιστον για εκπαίδευση ρε Αλέκο δεν έκανα πάλι διακοπές- ένα κομμάτι της ίδιας διαδρομής που έκανα πέρσι τέτοια μέρα για να τον αποχαιρετήσω. Το πρώτο πληθυντικό δεν εκπροσωπεί κανένα, άσχετο αν περιστατικά είναι βγαλμένα κι από την επαφή του Αλέκου με άλλους. Ίσως και η ζύμωση με τον Αλέκο να φταίει που πραγματικά νομίζω και νοιώθω σχιζοφρενής με τις τόσες διαφορετικές προσωπικότητες που έχω. Η έμπνευση που μας έδωσε σίγουρα δεν ήταν το τρίγωνο αραχώβης-τσαμαδού-άγιοι και σκληρό Marlboro, κρέας, τσίπουρο, ουίσκυ και ταξί. Είναι η ζωή και την κερδίζουμε όταν τον θυμόμαστε με τρόπο. Τρόπο που αυτός μας πυροδοτούσε για να τον βρούμε. Κάποτε -περίπου 3-4 χρόνια πριν- σε μια πόρτα γράφτηκε…
ΦΡΑΞΙΑ ΑΛΕΚΟΣ ΛΥΤΡΑΣ
Υ.Γ. Ένα μεγάλο φιλί στα δυό μου αδερφάκια Υ.Γ. Δυό φιλιά συντροφικότητας στην Ιωάννα και τη Μυρτώ.
Πραγματικά συγκλονιστικό κείμενο αλλά απλά μας αντιπροσωπεύει όλους, όλους εμάς που είμασταν δίπλα στον Αλέκο και τον ακούγαμε αλλά και μας άκουγε τόσα χρόνια... Σε λίγο θα κατηφορίσουμε προς το στέκι μεταναστών για να πιούμε ένα τσίπουρο και να θυμηθούμε ιστορίες που είχαμε την τύχη να τις περάσουμε μαζί με τον Αλέκο.
(Οι κυριαρχούμενοι, οι εργαζόμενες τάξεις, οι αποκλεισμένοι και οι «απαξιωμένοι», εφόσον δεν εισβάλουν μαζικά και μαχητικά στο προσκήνιο, ώστε έτσι να εξασφαλίσουν νίκες και αυτοπεποίθηση, είναι πιθανό να χειραγωγηθούν από πολιτικές «αντιμετώπισης της κρίσης», να φοβηθούν και να μπουν σε έναν νέο κύκλο αυταπατών περί «χρηστής διαχείρισης») ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ "ΟΜΑΔΑ ΡΟΖΑ" 2010 (απόσπασμα)
Α, ρε τυχερακηδες. Ολοι μαζι να τον θυμαστε κι εγω να κανω strategic management 1920 km μακρια. Σας φιλω ρε, με φιλια μνημης και αγωνα. Να τον θυμομαστε, και τον Φτίλα μας και ολους απαιτω να θυμομαστε. οσους εφυγαν κι οσους θα φυγουν. Για παντα.
ενας απ τον ελεγαν καρλο κι γκούσταβο γιουγκ, ειχενε ειπει τοτενες κι μι ταχτ φαρμακιρο στο τζοης <θα ναθελα να καμω μινια ερωτησ στν κυργιο τζεμς τζοη κι να τουειπω----- ----μημπως προσεξεταν κυργιε τζεμς εσεις απ ειστενε δηθε μινια απαραλαχτ εικονα κι μινια αντιτοπ σκεψ τ οδυσσεος, σα κι ναστενε ενα κραμα τ οδυσσεος--- μημπως οιδεταν κυργιε τζεμς τον οδυσσεα απ καθται απεκει περα αγναντια σα τον αργο το σκλι του, το σκλι μι τα εκατον τα ματια κι μας τηραει ολνους ξεταστικα; μημπως καταλαβεταν κυργιε τζεμς τζοη οτ αυτηνος ο οδυσσεος απ μας τηραει ξεταστικα, αυτηνος εφκιακε για τεσας ενα γκοζμο κι αλλο γκοζμο αντικοζμο κι αντιτοπο για το ταξιδ σου;;;;;; κι τσ γιομσε αφτνους τσ δγυο κοζμοι μ ενα σωρο λογια πραματα; δγιοτ κυργιε τζεμς διχως αυτηνα τα πραματα δε θα μποργατε να εχτε σεις καθολ συνειδησ τ εγω σας σημερις κυργιε τζεμς μας>- κι τουειπε κατοπ ο τζοης ξεκαρδιστκα απ ακομ παραπαρεκεια τοτενες απ ηταντος--- <ααα γεισ ετσ ο γκούσταβο πασλας απουσε, τι μουειπες τωργια οοο πασιοπλο μ;;;; επδης δε σιαπερς για τε ποιον κβεντιαζμε σι πληροφοραω γω για εναν οδυσσεο ατεριγιαστο για τν κουτρα σ γραφμε κι τραγωδαμε κι μαθε ο οδυσσεος δε ματαγυρσε ποτες ζν ιθακη κι σε κειον τν κοζμο οπως δεν ειχενε φυγει ποτες απ τν ιθακη κι απ κειον τν κοζμο>
απ λες αναποτε
εγω θα σφιξω καμποσες κουπις απ το γκοκκινο ντο γκρασσο το στφο ολιγοι το πιν’νε κι απει ρωταν κατοπ ποιος το φκιακε αυτηνο τ αναμα κι θα το πιω κι θα αρχινικω ζιαφετ κι κατοπ θ αφηκω το μπρορχε απ ειν Πας κι Ολες εμεις ειμεστε καβουρια να ειπει αυτηνος τεσερις κβεντες απ εαυτου μ [εκειες απ ειχενε ειειπει για το τζοης καπ’οτες] για τεσενα
<εγω ειμ οι αλλοι-- εγω ειμ αποκεινους απ σωθκαν απ σωθκαν μι τσ εγνοιες σου κι μι τσ πονς σου-- εγω ειμ μεσ αποκεινους τσ αγνωστς για τεσενα απ δε με γνωρζες ειμαν μ αφτνους απ σωθκαν απ τεσενα>
θμιεσε οντες παησαμαν τροϊκα μι το λεφορειο απ τα Γιανν’να ζν αθηνα [πως ειν τωργια καλιωρα τ αβαταρι τ Πασπα] θα θμιεσε απ εσεις καθοσασταν πο πισω οι δγυο κι κβεντιαζεταν μι τον κυργιο καλατζη το νεο εισπραχτορα κι πο μπροστα καθμαν εγω με τ Θυγατερα τ κυρ Σαγγελεα Γιαννινων κι αυτηνη βαστουσι Βιβλιο στα Χερια τσ απ ελεε στο ξωφλο τ τζεημς τζοης <οδυσσεας>
Έμπρακτη αλληλεγγύη και κοινωνική αντίσταση.Η τοποθέτηση του Νίκου Γιαννόπουλου στο πολιτικό μνημόσυνο του Αλέκου Λύτρα (κατάληψη Τσαμαδού 15, 4/11/11). Ένας χρόνος χωρίς τον Αλέκο...
Μιας και το γηπεδο των εργατων δεν ειναι οι εκλογες (το ειχε πει και ο θειος καρολος αλλωστε), σε πηγαμε μια βολτα σε ενα ιταλικο γηπεδο στις 6 μαη 2012. Το μπεργκαμο των παρτιζανων και της αταλαντα φιλοξενησε για λιγο τα νουμερα και τα κουσουρια σου. Το ματς ειχε ιδιατερο συμβολισμο: εναντια στην φασιστοκρατουμενη λατσιο. Τι κι αν χασαμε 0-2 (σαμπως δεν μας εμαθα ο ΠΑΣ σε ηττες;), εμεις ειχαμε πολυ πνευμονι ακομα για να κανουμε το διεθνιστικο μας καθηκον και να τα ψαλλουμε στους φασιστες...
Μια μάχη για το μέλλον, μια μάχη στο όνομα και των συντρόφων που χάσαμε 16 06 2012 Γυρίζουν μέρες στο μυαλό μου σύντροφοι και συντρόφισσες που χάσαμε τα προηγούμενα χρόνια.Φιγούρες τις αριστεράς που μας σημάδεψαν και ακόμα και σήμερα δεν μπορείς να πιτέψεις οτι δεν είναι μαζί μας.
Τι θα γραφε ο Άγγελος Ελεφάντης αν ήταν εδω; Ο άνθρωπος με την σπάνια οξυδέρκεια που πάντα στα κείμενα του πίστευες πως είχε βρει τον μοναδικό συνδυασμό λέξεων που αποτύπωναν με τον καλύτερο τρόπο αυτο που ήθελε να πει και που ανεξάρτητα από το αν συμφωνούσες ή όχι πολύ συχνα σημείωνε κάτι που δεν είχες σκεφτεί μα σου ήταν τόσο χρήσιμο για να δεις την κατάσταση πιο καθαρά.
Τι θα λεγε στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάννης Μπανιάς; Ποια θα ήταν αυτή η τελευταία τοποθέτηση πριν από την μάχη ή εκείνη η ιστορία που θα έλεγε φέρνοντας στο προσκήνιο όλο το αξιακό φορτίο της Αριστεράς μας;
Τι θα μου ψυθίριζε στο αυτί στη συνεδρίαση η Αννυ Βρυχέα; Ποια εξαιρετική ιδέα θα είχε προτείνει για την τελική συγκέντρωση και πιο θα ταν αυτό το γλυκόπικρο σχόλιο που θα αποκάλυπτε για άλλη μια φορά τις αντιφάσεις μας;
Ποιο θα ταν το σύντομο σχόλιο του Guido Cioffi στην Τσαμαδού ένα βράδυ που θα πέρναγα βιαστικά; Εκείνο το σχόλιο που θα ερχόταν μαζι με ένα ελαφρυ χάδι με το χέρι ή με τα μάτια;
Τι θα μας συμβούλευε ο Αποτόλης Τασούλας το βράδυ μετά την συγκέντρωση ή το μεσημέρι την ώρα του φαγητού στην Κουμουνδούρου; Ποια θα ήταν αυτή η τοποθέτηση οδηγός που ενώ θα πάταγε στέρεα στην αριστερή στρατηγική θα γινόταν τόσο λαϊκή και άμεση που θα μας έδινε φτερά;
Δεν ξέρω γιατί μπήκα σε αυτό το τριπάκι.
Ίσως γιατι μου λείπει τόσο πολύ ο Αλέκος. Ο Λύτρας μας.
Αυτός ο ολοκληρωμένος αριστερός που όπως έγραψε ο Νίκος Γιαννόπουλος, επειδή ήξερε ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, αλλά τα μέσα αποδεικνύουν την ανωτερότητα (ή την ποταπότητα…) του σκοπού, αποτέλεσε έμπρακτη απόδειξη ότι ο αγώνας για την ισότητα και την ελευθερία, πρέπει να είναι αγώνας συλλογικός και ανιδιοτελής, που κυρίως να οικοδομεί την ευτυχία και όχι να επικαλείται την δυστυχία, αγώνας σκληρός αλλά και τρυφερός, δύσκολος αλλά και τόσο ωραίος.
Μας έλειπε στην ομάδα επικοινωνίας, μας έλειπε στην πολιτική συζήτηση, μας έλειπε στα τσίπουρα, μας έλειπε παντού.
Ήταν το τηλέφωνο που περίμενα για να σχολιάσουμε την μέρα που πέρασε, να βάλουμε ένα νέο σχέδιο στα σκαριά, να απολογήσουμε, να σχεδιάσουμε και να αποφορτιστούμε γελώντας σαν μικρά παιδιά. Ο άνθρωπος ορχήστρα που μπορούσε σχεδόν μόνος του να κινητοποιήσει την μισή Ελλάδα, να βγάλει την αφίσα και να υλοποιήσει την καμπάνια με ένα τόσο παραδειγματικό τρόπο που να αποτελέι μετά οδηγό για την επόμενη φορά.
Σ αυτή την μάχη έλειπε σε όλους μας ο κολλητός μας, το πειραχτήρι μας, αυτός ο ατόφιος αριστερός που πάντρευε την φάρσα με την πολιτική με ένα τόσο σπάνιο τρόπο.
Σ’ αυτή την μάχη του φόβου ο άνθρωπος που νίκαγε τα πάντα με ένα χαμόγελο μας έλειπε πιο πολύ από όλους.
Προχτες στην κεντρική συγκέντρωση στην Αθήνα τον θυμηθήκαμε πάλι με τον Γκρούβι.
Σήμερα λίγο πριν τελειώσει αυτή η μάχη ήθελα απλά να γράψω οτι μου λείπει.
Ούτως ή άλλως του χρωστάμε πολλά και αν και κάνουμε ότι μπορούμε πάντα θα έχουμε την αίσθηση πως αν ήταν εδω θα μπορούσαμε περισσότερα.
Πάμε γερά αδέρφια.
Αυτή η μάχη είναι μια μάχη για να κερδίσουμε το μέλλον, είναι μια μάχη ιστορική και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρα να την δώσουμε και για όλους αυτους τους αριστερούς που δεν είναι πια μαζί μας.
Κλείνουν δύο χρόνια από το θάνατο του αγαπημένου μας Αλέκου, εξαιρετικού φίλου, συντρόφου και αγωνιστή. Την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, μετά τις 9 μ.μ., μαζευόμαστε στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13 Εξάρχεια, για να μιλήσουμε γι' αυτόν και για όσα μας απασχολούν και τον απασχολούσαν, με τη συνοδεία μεζέδων και κρασιού, όπως τόσο του άρεσε.
Θυμαμαι μια συζητηση στον Τσελιγκα, πριν καποια χρονια, τετοια εποχη πρεπει να ηταν... Το πρωταθλημα θα φτανε στο τελος του και εγω και ο Αλεκος καναμε την γνωστη συνηθεια των Πασολεδων οταν ανοιγει ο καιρος, πιανει η ανοιξη και οι πρωτες ζεστες! Μαζι με το τσιπουρο βγαλαμε και τα κομπιουτερακια και τα βαζαμε κατω για να δουμε αν θα μας βγουν τα κουκια και σωθουμε κατηγορια! Αν και δεν ειμαι σιγουρος μαλλον τα κουκια δεν μας εβγαιναν.. Τοτε μπηκε στην κουβεντα ο Θανασης ο Τσελιγκας κοροιδευοντας μας.. Ο αλεκος χωρις πολλα (θα τον ειπε και νουμερο, δεν υπαρχει περιπτωση) του ειπε πως η ΑΕΚ του χει μεινει στο μυαλο και γι αυτο την αντιπαθει πολυ απο το παιχνιδι του Αργους! Αστειευομενος ειπε πως απο τοτε για να θρηνησει την αδικια αφηνει τα μαλλια να μακραινουν και τα γενια αξυριστα(σε βαθμο που οπως ολοι ξερετε αρχιμανδριτης στο αρχιμανδρειο εμοιαζε). Δηστυχως ο αλεκος δεν προλαβε να δει και να μαθει για το χθεσινο παιχνιδι! Αφησε παρακαταθηκη ομως την ευχη του πως απο τις επιθυμιες του η πιο εφικτη ειναι να κατακτησει ο ΠΑΣ Γιαννενα το champions league! Ετσι μας αφησε εμας να φανταζομαστε και να παλευουμε για τις υπολοιπες!
Α ρε Λυτρα, τι πλακα θα καναμε να σε βλεπαμε ξουρσμενο και κουρεμενο σαν νεοσυλλεκτο... Στην κουβεντα πρεπει να ηταν και ο Μαρματακης παρων και να τον απειλουσε πως θα ντυθει στο τελος του πρωταθληματος παπας για να του κανει πλακα για τον υποβιβασμο του ΠΑΣ στην β εθνικη!
Ο ΠΑΣ τα καταφερνει.. ενας αλλος κοσμος ειναι εφικτος νουμερα!
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Τρι 09 Απρ 2013 22:54
Venceremos ρε νούμερα...venceremos! με αυτά που γίνονται θα μας κάνετε να βγάζουμε διαβατήρια...και να μαθαίνουμε ισπανικά! (για να συννενοούμαστε για τα τάνκερ που θα'ρχονται φορτωμένα πετρέλαιο ;))
ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ: Εξέδρες με ισότητα και δικαιοσύνη Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου 2013 19:17
Η αντιφασιστική τάση στις τάξεις των οπαδών του ΠΑΣ Γιάννινα, υπάρχει εδώ και χρόνια. Πολλοί οριοθετούν τις αιτίες του φαινομένου στην επίδραση που άσκησε το Πανεπιστήμιο της πόλης στους πρώτους πυρήνες οπαδών. Με την πάροδο του χρόνου και τις συνεχιζόμενες αδικίες απέναντι στην ομάδα, αλλά και η στάση του κεντρικού ποδοσφαιρικού και πολιτικού συστήματος εξουσίας αντίστοιχα έκανε τον κόσμο της ομάδας να βρεθεί απέναντι στην εξουσία. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ένας πυρήνας οπαδών της ομάδας μετακομίζει λόγω σπουδών στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα. Επηρεασμένοι από την κατάσταση εκεί, φέρνουν ένα νέο αέρα αμφισβήτησης στην κερκίδα του ΠΑΣ. Τις δυο τελευταίες δεκαετίες διάφορα πανό διαμαρτυρίας ή κοινωνικού σχολιασμού αναρτώνται στο γήπεδο της πόλης αλλά και σε γήπεδα εκτός Ιωαννίνων. Αλλά και τα κανονικά πανό των οπαδών συχνά αναφέρονται στην επανάσταση ή σε εμβληματικές φιγούρες όπως ο Τσε. Η δράση τους, όμως, δεν περιορίζεται στα στενά όρια του γηπέδου: Διοργανώνουν φεστιβάλ για την οπαδική κουλτούρα και το σεβασμό της διαφορετικότητας, διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης προς τις κοινωνικά ευαίσθητα ομάδες, ενώ στις πορείες διαμαρτυρίας υπάρχει πάντα ένα μπλοκ με οπαδούς του ΠΑΣ. Συμμετέχουν σε διάφορα αντιφασιστικά οπαδικά φεστιβάλ, ενώ έχουν παρακολουθήσει αρκετούς αγώνες μαζί με οπαδούς αντιπάλων ομάδων άλλα ίδιας ιδεολογικής ταυτότητας. Συχνά γίνονται ταξίδια στο εξωτερικό, για την παρακολούθηση αγώνων ομάδων με οπαδούς γνωστούς για τα αντιφασιστικά τους αισθήματα. Υπάρχουν και διαφορετικής απόχρωσης οπαδοί μέσα στους κόλπους της ομάδας, δεν βρίσκουν όμως πρόσφορο έδαφος. Η μεγαλύτερη απειλή είναι η προσπάθεια α-πολιτικοποίησης της κερκίδας στη λογική (όπως και στην κοινωνία) της εξίσωσης των δύο άκρων. Τι ονειρευόμαστε; Εξέδρες και αγωνιστικούς χώρους με ισότητα και δικαιοσύνη οπού χωράνε και έχουν δικαιώματα όλοι: γηπεδούχοι και φιλοξενούμενοι. Όπως ακριβώς και στην κοινωνία…
Νούμερο θάχεις τη τιμητική ς σήμερα, παίζουνε οι Dirty, κι ο Πορτάς δε σε ξεχνάει. Τρία χρόνια ρε φίλε, βρήκες κι εσύ να την κάνεις σ' εποχές δύσκολες. Και ξες τι, περισσότερο τα καλαμπούρια μας μ λείπουν ...μας πήραν αμπάρζα οι μονόχνωτοι και δεν τς αντέχω ρε φίλε ...ντιπ
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Σαβ 09 Νοέ 2013 15:18
Στον Αστερισμό του Αλέκου
ΠΑΣ-ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ Ι
Αθροίζοντας "το νούμερο"... σήμερα ΠΑΣ-ΤΣΑΤΣΟΣ "μικρέ" 7 3 9 :flag:
ο φίλος αλέκος αυτή τη σαιζόν βολτάρει στα ερασιτεχνικά της περιοχής. κάθε 2η αγωνιστική θα τον βρείτε σίγουρα στο καμίνι του βελισσαρίου να εμψυχώνει τον απείθαρχο... (https://apeitharxos1312.files.wordpress.com/2014/09/10698372_565341340278201_1497539935_o.jpg)
κι άμα έχει και καλή παρέα, πετάγεται κι ως το μπέργκαμο... (http://1.bp.blogspot.com/-Ox7W-1eDXH0/VHtv1ICy7JI/AAAAAAAABnY/0L3DAdy6bN8/s1600/10813993_10205787715076425_809405510_o.jpg)
Του Θανάση Καρτερού Α, ναι, αυτή η Κυριακή θα είναι μια όμορφη μέρα. Η Ρίτα Μπούμη Παπά θα βγει περίπατο με τις νεκρές της φίλες στον πεζόδρομο κάτω από την Ακρόπολη. Τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα 'λεγαν αλήτες θα φωτίσουν με το χαμόγελό τους το Σύνταγμα, τα Εξάρχεια και την Ομόνοια. Ο Άρης θα γράψει μια τελευταία επιστολή προς τους συντρόφους που δεν κατάλαβαν ούτε τον ίδιο ούτε τον εαυτό τους. Κι ο Μανόλης Αναγνωστάκης θα σωπαίνει: Πόσο όμορφη είσαι, μα δεν βρίσκω άλλο τρόπο να σου το πω. Μην κουμπώσετε τα παλτά σας αυτή την Κυριακή. Εκείνες κι εκείνοι που στάθηκαν όρθιοι μέσα στη γύμνια της εποχής τους στο Σκοπευτήριο, στο Γεντί Κουλέ, στου Γουδή, θα έρθουν σεμνά και σιωπηλά στην παρέα σας που γιορτάζει και φλυαρεί. Θα χρειαστούν τη ζεστασιά και τη σκέψη σας για όλη τη ζεστασιά που στερήθηκαν και για όλες τις σκέψεις που τους έκλεψαν. Στο κάτω-κάτω, αν το ξεχάσατε, είναι δική τους αυτή η γιορτή. Δεν θα υπήρχε αυτό το Σάββατο, ούτε αυτή η Κυριακή, αν εκείνοι δεν προστάτευαν το όνειρο με το ίδιο τους το σώμα. Κι αν δείτε τη μικρή Αλίκη στη Μαρτίου, καβάλα στ' άσπρο άλογο, ζωσμένη από συνθήματα και τουφεκιές, μη φοβηθείτε. Όλο τον φόβο μας τον έχει εκείνη μαζεμένο σε μια τούφα απ' τα μαλλιά της, που άσπρισε στο υπόγειο με τον κουβά, την πατσαβούρα και τη βέργα. Κι όλα τα ερωτηματικά σας, δίχως απαντήσεις, σαν ψίχουλα φυλάει στην τσέπη της ζακέτας της, να σας τα δώσει άθικτα, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Με μια απαίτηση στα μάτια της που λάμπουν κυριακάτικα: Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα. Κι ύστερα: Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο μου εστί το αίμα. Θα κοινωνήσουμε αυτή την Κυριακή όλο το χτες των άλλων. Και το δικό μας αύριο. Και τέλος ο καθένας τις προσκλήσεις του, παρακαλώ, μην μπερδευτούμε. Να πάρουν όμορφα - όμορφα τη θέση τους στην άκρη της εξέδρας οι προσκεκλημένοι σας. Ενός λεπτού σιγή, διαδρομές στο κρύο των ετών, μαλλιά σγουρά, μαλλιά κοράκου χρώμα, επέσατε θύματα αδέλφια εσείς. Τόσο παρόντες εν τη απουσία τους. Μέσα στις φλέβες αυτής της όμορφης Κυριακής μας...
Σαν αύριο πριν 5 χρόνια αποχαιρετίσαμε για στερνή φορά τον συνοπαδό, σύντροφο και καλό φίλο Αλέκο Λύτρα (FTLA). :mono:
Έτσι….αύριο Τρίτη Μετά τις 9 το βράδυ ….
Όσοι φίλοι ΠΑΣολέδες βρίσκονται στην Αθήνα θα μαζευτούν για ένα ποτήρι στον αγαπημένο καφενέ του Αλέκου «τσέλιγκας» στα Εξάρχεια.
Οι ΠΑΣολέδες των Ιωαννίνων που θέλουν να τον τιμήσουν να τον μάθουν λίγο πιο πολύ και να θυμηθούν λίγο από την φιλοσοφία και τον τρόπο ζωής του φίλου και αδερφού Αλέκου, θα μαζευτούμε στον καφενέ «Τζοβάρας» στην Καλούτσιανη.
Θυμάμαι το ψευδώνυμο. Δεν γνώρισα τον άνθρωπο. Ωστόσο, καθένας από εσάς που κατά καιρούς γνώρισα, δεν παρέλειψε μια αναφορά, ένα σχόλιο, έναν αναστεναγμό... Εντυπωσιακό συναίσθημα. Θαυμαστό. Ίδιο από όλους, εμπνευσμένο από τον ίδιο άνθρωπο, στον καθένα ξεχωριστά, που σε κάνει να δεις βαθύτερα την απώλεια, να εστιάσεις στο "πρόσωπο", ακόμη κι εκ των υστέρων. Προσωπικότητα δυνατή, δοτική, πνεύμα μοναχικό και μοναδικό, συγχρόνως συντροφικό και ιδιαιτέρως ατίθασο. Απείθαρχος νους. Αυτό κατάλαβα και σίγουρα πολλά άλλα, που δεν είχα την ευκαιρία... Που μεταφράζεται απ' όλους σας σε αγάπη, νοσταλγία, ανάμνηση, μνήμη... Λύπη που δεν τον γνώρισα ... αλλά και ανακούφιση ίσως μαζί, για το μετέπειτα της απώλειας καθώς από ιδιοσυγκρασία δένομαι ισχυρά με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που συναντώ. Εύχομαι στους φίλους και συγγενείς του να αντλούν δύναμη και παράδειγμα από την ευαισθησία και το πάθος του, από τις ιδέες και τους αγώνες του, και να γίνει η ανάμνησή του γλυκιά κάποτε ... και γαλήνια...
Τίτλος: Απ: Αντίο φίλε
Αποστολή από: New στις Δευ 02 Νοέ 2015 20:53