Με μηδέν διαθέσιμα για μεταγραφές, μοιραία η ενίσχυση της ομάδας για την επόμενη αγωνιστική περίοδο, εξαρτάται αποκλειστικά από τους δανεισμούς.
Ένα θεσμό που στην Ελλάδα είναι συνυφασμένος με τις εξαρτήσεις των ομάδων που δανείζονται, από τις ομάδες που δανείζουν.
Η μεταγραφική πρακτική τη στιγμή που μιλάμε είναι τραγική και μόνο θυμό και εκνευρισμό προκαλεί.
Παρακαλάμε γαύρο και μπαοκ και τρώμε συνεχώς άκυρο και ίσως τέλη Αυγούστου κάτι μας δώσουν.
Αν ευδοκιμήσουν θα λάβει ατράνταχτα επιχειρήματα η κατηγορία που μας αποδίδουν ως δορυφόρος.
Μπεν και Κάτσε μας ενισχύουν αγωνιστικά, αλλά μας λερώνει το προφιλ ως ομάδας που ΔΕΝ θέλει να συγκαταλέγεται
στο συρφερτό των δορυφόρων του ποκ ποθ.
Επίσης είναι ερωτηματικό ο χαρακτήρας των συγκεκριμένων και ειδικά του συμπατριώτη του Λίλα.
Αποδεκτή η περίπτωση τύπου Betra, (ηλικιακά, σωματοδωμή, αγωνιστική προέλευση, προσδόκιμο μεταπώλησης) αρκεί να είναι υγιής.
Γιατί παίκτη από τα πάνω ράφια δεν μπορεί να αποκτήσει ο ΠΑΣ και στρέφεται σε παίκτες με καλά βιογραφικά,
αλλά με σοβαρά προβλήματα που είχαν κάποια στιγμή στον ποδοσφαιρικό τους βίο(π.χ. Mabulu) προσδωκόντας να τους αξιοποιήσει.
Κάτι σαν τις ντομάτες από τη λαϊκή ώρα 3:00. Θα φας σαλάτα φθηνά, αλλά διακινδυνεύεις να σε πιάσει κόψιμο.
