Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - midnight

Σελίδες: 1 [2] 3 4 ... 23
26
Ο ΠΑΣ συνεχίζει να δίνει όλες του τις δυνάμεις σε κάθε αγώνα.
Οι δυνάμεις του δεν προσδιορίζονται με τα γνωστά μετρήσιμα μεγέθη.
Τα αποθέματα είναι ανεξάντλητα. Σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, ατομικά, συνολικά...
 
Καθώς συχνά, η υπερπροσπάθεια δεν φέρνει την ανάλογη επιτυχία, καθώς οι εβδομαδιαίες ελλείψεις παικτών σε ένα ήδη ελλιπές ρόστερ προσθέτουν επιπλέον άγχος, καθώς η ατυχία του Κόντε ήρθε στην έναρξη του πρωταθλήματος, ενώ η κλοπή των 5 βαθμών κ' η επιστροφή τους - που ισοδυναμεί με εικονική εκτέλεση - ήρθε στην λήξη... θα περίμενε κανείς, όλες αυτές οι αναταράξεις που έγιναν μαζεμένες σε μία σεζόν, να έχουν αποδυναμώσει και την πιό ισχυρή ομάδα, να έχουν εκμηδενίζει τις αντοχές της. 

Αυτό δεν συμβαίνει εδώ!
Ο ΠΑΣ είναι πολύ καλά προπονημένος, πολύ καλά συνειδητοποιημένος πού βρίσκεται. Είναι πολύ καλά προετοιμασμένος και ετοιμοπόλεμος.
Είναι δημιουργικά αγχωμένος και προσηλωμένος στο πρόγραμμά του.

Οι αντίπαλοι χάνουν αγώνες ή βαθμούς από τον ΠΑΣ και επιστρέφουν στη βάση τους σοκαρισμένοι, μέσα στα υπέρογκα μπάτζετ τους, κυριολεκτικά προβληματισμένοι ακόμα και όταν του παίρνουν βαθμούς.
Τα απογεύματα με τον Άγιαξ της Ηπείρου είναι πολύ δύσκολη εμπειρία.

Ο ΠΑΣ έχει ολοκληρωτικά εμβαπτιστεί στην νοοτροπία και στην κουλτούρα του προπονητή του!
Το πείσμα του Ηρακλή Μεταξά, έχει διαποτίσει το μυαλό της Ομάδας του!

Η σεζόν θα τελειώσει κάποια στιγμή. Οι βαθμοί και οι θέσεις θα μοιραστούν αναλόγως.
Αυτό που θα μείνει να θυμάται καλά η ποδοσφαιρική "συντροφιά" για μία ακόμα φορά και να μηχανορραφεί για του χρόνου... είναι πως καμία μάχη δεν χάνεται, κανένας αντίπαλος δεν είναι πιό ανίκητος από τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Η νίκη είναι πάντα δική Του, όσο ο αντίπαλος τον παρακολουθεί εμβρόντητος να του σκορπίζει τις δάφνες του σαν άχυρα στον λυσσαλέο αέρα!

Υ.Γ.
Είδες τί μπορεί να πάθει κανείς όταν πάρει στ' αστεία τον επαρχιώτη Θείο?...

27
Η Αποκριά στην Ελλάδα κρατάει λίγο παραπάνω από τα συνηθισμένα...
 Για την ακρίβεια οι καρναβαλιστές παρελαύνουν όλο τον χρόνο.
Αρκετοί από αυτούς δεν γνωρίζουν ότι αναγνωρίζονται ως τέτοιοι, επειδή κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι με κανονική περιβολή τον περισσότερο καιρό.
Κάποιοι άλλοι το έχουν στη νοοτροπία τους και στην ιδεολογία τους να καρναβαλίζουν ασταμάτητα μια ζωή.
Ενώ, τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν για χόμπυ τους να παρουσιάζονται αλλάζοντας απλά προσωπίδα σε κάθε εκδήλωση...

Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις στις οποίες μετέχουν,  είναι απεριόριστες, άκομψες κυρίως, ιδιοτελείς, κακοπροαίρετες, δόλιες και πάντως ανεξάρτητες εντελώς από τις απλές γνωστές παραδόσεις.

 Ίσως ακούγεται κάπως περίπλοκο όμως ενέχει την εξής διαφορά:
Στην Αποκριά την κανονική, οι καρναβαλιστές γλεντάνε όσο παίρνει με τον καρνάβαλο και στο τέλος τον καίνε.
Στην Αποκριά διαρκείας ο καρνάβαλος γλεντάει τα καρναβάλια του και μετά τα πετάει αυτός στη φωτιά.
Αργότερα βρίσκει άλλα και συνεχίζει το γαϊτανάκι του...


Ηρακλή Μεταξά, μπορώ να αντιληφθώ το γενικότερο ξάφνιασμα που έχεις υποστεί από την ώρα που ήρθες, με όρεξη, να εργαστείς στην πατρίδα.
Αντιλαμβάνομαι και ενδότερες διεργασίες και διαδικασίες τις οποίες περνάς καθώς κάποτε ήρθα κι εγώ από εκεί που εσύ ήρθες.

Πάρε την αρμάδα σου και συνέχισε την δουλειά σου!
Εσύ γνωρίζεις καλά ότι το μόνο που μετράει σε πραγματικούς πόντους είναι η σκληρή δουλειά και το ακατάβλητο μυαλό!

Αυτά ακριβώς με τα οποία εσύ και οι παίκτες σου αποκτήσατε το θεόρατο ανάστημα, η σκιά του οποίου, ξεβολεύει και φοβίζει!

28
Μόνος σου και όλοι απέναντί σου...
...σε θέση βολής κατάστηθα σε σένα από καιρό...
Εσύ μπροστά κι άλλοι πίσω σου, να σημαδεύουν και την πλάτη σου για να σε ρίξουν χάμω...
Μόνος εσύ και ολόγυρά σου σκοπευτές, ψυχροί, μεθοδικοί, αδίστακτοι... Πολλοί!
Πολλοί μαζί, και όλοι μαζί, και χωριστά καθένας, κατάφεραν να σου κλέψουν πέντε βαθμούς την τελευταία στιγμή για να μην βγεις στην Ευρώπη...

Και που δεν βγαίνεις όμως, μήπως θαρρείς ότι δεν βλέπω τόσα χρόνια, τόσα πολλά - πολλά χρόνια που σου μιλώ... που σε κοιτώ... που αγωνιώ... πως δεν χωράς στην "συντροφιά" τους?
πως δεν ταιριάζεις με τα χνώτα τους?

Η αγέλη πάντα θηρεύει το ξένο είδος.
 Όταν αποκτηνώνεται θηρεύει το ικανό, το ανθεκτικό, το ξεχωριστό.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί να παραμείνει αγέλη.

Δεν ανήκεις στο είδος τους. Ποτέ δεν ανήκες.
Και δεν ανήκω στο είδος τους γι' αυτό διαρκούμε.

Διαρκούμε μισό αιώνα, και θα διαρκούμε εις το διηνεκές, όσο πεισματικά και αδιάλλακτα θα αρνούμαστε εμείς, να χωρέσουμε στην αγέλη!

 Ένα τεράστιο "ευχαριστώ" και μία μεγάλη υπόκλιση στους ποδοσφαιριστές μας και στον μυθικό Ηρακλή, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ!!!! που έδωσαν όλον τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους, ώστε να μπορέσουμε να τους ανταποδώσουμε τουλάχιστον εμείς τον κόπο τους, με καθαρή και γνήσια αγάπη προς τον κάθε έναν ξεχωριστά και παντοτινά!

29
"Αυτός ο κόσμος όλο αλλού λέει να πάει...
κι όλο στα μάτια σου επάνω καταλήγει!"

Ακόμα κι από σίδερο να ήσουν φτιαγμένος, θα είχες λυγίσει.
Ακόμα κι από πέτρα να σου είχαν σμιλεύσει την καρδιά, αυτή κομμάτια θα είχε γίνει.
Ακόμα και στης Στύγας τα νερά να σε είχανε βουτήξει, ο θάνατος θα σ' έβρισκε στη φτέρνα...
 

Καμιά φορά πιστεύεις ότι έφτασες σε ένα σημείο, που η αηδία σε έχει πλημμυρίσει τόσο πολύ, που δεν έχεις άλλο ψυχολογικό περιθώριο πλέον, ούτε να βρίσεις... ούτε να φτύσεις... ούτε καν να σιχτιρίσεις...

Συνεχίζεις απλά να κοιτάς στην ίδια κατεύθυνση και όχι από συνήθεια.
Κοιτάς μόνο εκεί που ξέρεις ότι η ματιά σου δεν θα βρωμίσει ποτέ!
 Ότι θα μείνει για πάντα καθαρή... και δυνατή... και άτρωτη!


30
Νομίζω ότι μέσα σου κάτι έχει αλλάξει.
Η ψυχοσύνθεσή σου έχει περάσει σε άλλη στροφή.
Ο δεδομένος συναισθηματισμός σου -που όλα τα χρόνια βρισκόταν δυστυχώς έκθετος στα αδίστακτα αρπακτικά που τους έδωσε πολλάκις την ευκαιρία να σου αποστερούν τους κόπους, την δόξα, την δικαιωματική σου επιτυχία και να την κλέβουν μέσα από τα χέρια σου- βρήκε έναν τρόπο να προστατεύεται μέσα σου, να μένει εκεί. Μακρυά από τους άλλους, ορατός μόνο από εμάς.

Τα δεδομένα λοιπόν έχουν αλλάξει.

Κανείς από αυτούς δεν μπορεί να διαβάσει τον ψυχισμό σου, κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τις αντοχές σου, κανείς δεν μπορεί να επωφεληθεί από τις αδυναμίες σου.

Γυρίζω τον χρόνο πολύ πίσω και βλέπω ότι με μεγαλύτερη ευκολία από κάθε άλλη φορά στην πορεία σου, κατακτάς στόχο τον στόχο.
Για να είμαι πιο ακριβής αυτό δεν γίνεται από ευκολία, αλλά από επαγγελματισμό, πείσμα, αυτοπεποίθηση και αυτοσυγκρότηση.

 Θα μπορούσε να είναι η ηλικία... Η εμπειρία που εξασφαλίζουν τα χρόνια που κουβαλάει κανείς στην πλάτη του ..
 Όμως και σ' αυτό δεν θα υπήρχαν πολλές πιθανότητες, αφού στην περιοχή μας ο συναισθηματισμός κληροδοτείται από την γέννηση και δεν εγκαταλείπεται ως το τέλος.
Είναι τα χούγια μας έτσι...

Αυτή η αλλαγή συντελέστηκε τις τρεις τελευταίες σεζόν.
Ο Γιαννίκης ξεκίνησε την αλλαγή σου και ο Μεταξάς αποθέωσε την μεταμόρφωσή σου.

Η πειθαρχία έγινε μέσα σου.

 Έμαθες να κρατάς το παράπονο για τον εαυτό σου και να το κάνεις βέλος που καρφώνεται στο κέντρο του στόχου.
Στόχων που χάθηκαν ή που ληστεύτηκαν στο πέρασμα πολλών-πολλών χρόνων. Έτσι... για να ξαναμπεί το συναίσθημα ορμητικό στα μάτια αυτών που απέστρεψαν πολλάκις το βλέμμα τους από πάνω σου και να ξανάρθει πίσω δικαιωμένο σε σένα!

Τα χρόνια του κορωνοϊού εκμηδένισαν τις ελπίδες σου για εγγύτερη επαφή σου μαζί μας και συγχρόνως προκάλεσαν έναν πρωτόγνωρο ξεριζωμό των Γιαννιωτών από το σίγουρο καταφύγιο των "Ζωσιμάδων"...
Τα πρόσωπα χάθηκαν πίσω από μάσκες προστασίας, οι εκφράσεις τους μπήκαν σε εποχή δυσπραξίας και οι επιθυμίες υποχρεώθηκαν σε καθεστώς αγενεσίας.

Και αυτό που γεννήθηκε μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι κάτι το ανεπανάληπτο.
Γιατί η χρόνια στέρηση δεν γεννά πάντοτε τον συμβιβασμό, αλλά κάποτε την αλλαγή, πολλές φορές και την επανάσταση προς όφελος της ελπίδας, της ύπαρξης και της ζωής μας της ίδιας.

31
Η βαζέλα πήρε μία νίκη κ' αν δεν υπήρχε στη μέση όλη αυτή η βρομιά να τους αβαντάρει, θα είχαν κάνει από τάματα στους Αγίους Πάντες μέχρι ξόρκια κ' μαγγανείες για να κερδίσουν κ' αυτοί μια φορά, μετά από τόση σφαλιάρα κ' τόσες απανωτές καρπαζιές που μετράνε στον σβέρκο.
Το μένος που βγαίνει τις τρεις τελευταίες μέρες είναι αναμενόμενο κ' μόνο την ευθυμία μου προκαλεί, καθώς γίνεται αντιληπτό το βαθύ σύμπλεγμα που βιώνει το σωματείο στο άκουσμα της Ομάδας μας.

Αναμενόμενη ήταν κ' η κάμψη που ήρθε στον ΠΑΣ.
Η Ομάδα είναι φυσιολογικά κουρασμένη. Χρειάζεται επαναπροσδιορισμό δυνάμεων κ' στόχων. Χρειάζεται ξεκούραση, ανανέωση, ενίσχυση κ' επιπλέον συγκέντρωση στο προπονητικό πλάνο.

Οι φίλαθλοι αυτοδίκαια είμαστε υπερεκφραστικοί στις εκδηλώσεις μας κ' στα σχόλια, μετά από κάθε ηχηρή νίκη κ' το ίδιο έντονοι μετά από κάποια ήττα. Έχουμε επιθυμίες κ' συναισθήματα.
Αν κ' σαφώς συνυπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας, παρ' όλα αυτά οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες κ' συνετό είναι να κρατάνε μία προστατευτική ψυχολογική απόσταση από την οπαδική παλίρροια ώστε απρόσκοπτα να επικεντρώνονται στο βαρύ πρόγραμμα του πρωταθλήματος.

Ο χρόνος είναι μπροστά μας κ' είναι αρκετός. Τίποτε δεν κερδήθηκε, τίποτε δεν έχει χαθεί.
Είμαστε ακόμα στα μέσα της διαδρομής.

Ευχή όλων στο τέλος της σεζόν, ένα κουβάρι όλοι μαζί κόσμος - προπονητής - παίκτες να πανηγυρίζουμε την πραγμάτωση των ονείρων.

Ο Χρόνος που φεύγει ήταν πολύ δημιουργικός για τον ΠΑΣ, μακάρι ο νέος που έρχεται να δικαιώσει την Ιστορία του κ' τις αναμφισβήτητες δυνατότητές του.

Καλές γιορτές σε όλους, υγεία κ' δύναμη, αισιοδοξία κ' πείσμα!

32
"Σε χαϊδεύω με μια ματιά... στα μακρυά σου τα μαλλιά... Έχεις τόση ομορφιά..."


Ο ΑΓΙΑΞ της ΗΠΕΙΡΟΥ, ο μακρυμάλλης "Αργεντίνος" των "Ζωσιμάδων", έχει επιστρέψει από τα παλιά για να διεκδικήσει ανοιχτά πλέον ό,τι στερήθηκε από Δημιουργίας του...

Αυτό το απόγευμα απέδειξε 2 φορές ότι η επιστροφή είναι οριστική και πια δεν δέχεται "όχι" για απάντηση.

 Ίσως να ήταν η βροχή που τον ξανάφερε στην πόλη...
 Ίσως να είναι η στιγμή που καθαρά τον βλέπουμε όλοι!

Ο Ηρακλής πραγματοποιεί τους άθλους του έναν - έναν και σίγουρα είναι το ίδιο ηρωϊκοί με εκείνους του μυθικού... (Crimson...)

Ο Ταύρος έχει πλέον αφηνιάσει και η παρέα που καλπάζει μαζί του, έχει ήδη φύγει από τα σύνορα της χώρας με προορισμό που θα τον μάθουμε στο τέλος του πρωταθλήματος...

Μέσα στον απόλυτο καταποντισμό -που όμοιός του συναντάται ίσως μόνο στα χρόνια του Βιβλικού Νώε- ο ΠΑΣ γίνεται ακόμα μία φορά η στοργική Κιβωτός των ονείρων μας...

Συγχαρητήρια στους παίκτες μας, συγχαρητήρια στον Ηρακλή Μεταξά, συγχαρητήρια στους Γιαννιώτες που ήταν στο γήπεδο, συγχαρητήρια στα παιδιά του Συνδέσμου για το πάθος, την φλόγα και την ηχηρή συμπαράσταση στην Ομάδα μέσα στις πιό αντίξοες μέχρι τώρα καιρικές συνθήκες.

Αυτό το Σαββατόβραδο έχει το κάτι άλλο...
 Έχει μαζί του το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον...

34
Ο ΠΑΣ απόψε δεν επιστρέφει σαν κάθε άλλη φορά.
Αυτό το βράδυ ξανασυναντά τον παλιό εαυτό του και γυρίζουν στην πόλη μαζί!
Ο θρυλικός Άγιαξ της Ηπείρου έρχεται πίσω στην πόλη του και στον χρόνο όπως τότε που τον γνωρίσαμε εμείς οι παλιοί, και όπως ακριβώς τον ονειρευτήκατε εσείς οι νεότεροι!
Όπως τον αγαπήσαμε όλοι οι Γιαννιώτες και τον λατρέψαμε οι απανταχού Ηπειρώτες!

Η Ομάδα της πόλης μας πολυπληθέστερη απόψε επιστρέφει από άλλες φορές κι ας μην το βλέπουν οι άλλοι.
Μόνο εμείς θα έχουμε το προνόμιο να το δούμε, καθώς οι παίκτες μας που θα κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια του λεωφορείου, θα κρατούν ο καθένας το χέρι και ενός Αργεντίνου από αυτούς της μνήμης, της νιότης και των ονείρων μας.
Μα πιό δυνατά κρατάνε όλοι μαζί το χέρι του Αλβαρέζ και του Κοντογιωργάκη που τότε αποβλήθηκαν στο Άργος... Ενώ ο Λίσα πανηγυρίζει με την γροθιά του ψηλά, καθώς ποτέ του δεν έφαγε εκείνο το γκολ...


Κάπου εκεί μέσα στην αύρα της αιώνιας λάμψης σου, σε περιμένω απόψε στην πόλη σου... στην πόλη μας, όπως τότε...
Κράτα την θέση σου γερά και στον επόμενο αγώνα.
Η πρώτη είναι!
Εσύ είσαι ο πραγματικός πρωταθλητής χειμώνα, αλλά και όλης της κατηγορίας!
Οι υπόλοιποι είναι μόνο εναλλάξ πρωταθλητές της βαρυχειμωνιάς του δύσμοιρου ελληνικού ποδοσφαίρου.

35
Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να προκαλεί ο αντίπαλος φίλαθλος το οπαδικό αίσθημα των γηπεδούχων, με πανηγυρισμούς μέσα στον οργανωμένο πυρήνα της εξέδρας τους.
Επίσης δεν είναι πολύ συνετό, ούτε κομψό να παρελάζει έξω από την θύρα των οργανωμένων με διακριτή περιβολή κ' μάλιστα κατά μόνας...
Όμως κ' να τον μπατσίσεις ομαδικά για να του πάρεις την μπλούζα ή να τον διώξεις από το γήπεδο, φαντάζει υπερβολή, τρόπον τινά...
Με μια ομαδική γιούχα, θα είχε πετάξει από μόνος του την φανέλα της ΑΕΚ κ' ακόμα θα έτρεχε!
Το ίδιο κ' οι... συνδαιτημόνες του από την εξέδρα.

Δραστική ομαδική... αντιμετώπιση, χωράει, φρονώ, μόνο σε οργανωμένη επίθεση αντιπάλων. Κ' αυτό, προς διαφύλαξη της σωματικής ακεραιότητας των αμυνομένων.

36
Συγχαρητήρια στον Άρη Θεσσαλονίκης, που μετά από την ασήκωτη ήττα του 0-5 από τον ΠΑΣ, κατάφερε να νικήσει τον, επίσης εντός έδρας ηττημένο από τον Άγιαξ της Ηπείρου, ΠΑΟΚ.

Τα υπόλοιπα νοσηρά είναι γνωστά κ' δυστυχώς επαναλβανόμενα επί δεκαετίες, υπό την ανοχή των πάντων.
Οι γενιές των ποδοσφαιρόφιλων στην Ελλάδα, νουθετούνται στην λογική της αγέλης και καθοδηγούνται αναλόγως από τους κατάλληλους κύκλους, για το πώς αποφεύγονται οι ευθύνες.
Υπό συνθήκες το μέλλον της οργανωμένης εξέδρας στην Ελλάδα προδιαγράφεται "λαμπρότερο" από την δεκαετία των '80ς...

37
Η ήττα είναι πάντα σκληρή.
Όταν μπορείς να την αποφύγεις και δεν τα καταφέρεις σου τρώει το μυαλό.
 Όταν την υποστείς ενώ δεν την αξίζεις γίνεται βασανιστική.
Αν και η τύχη σου γυρίσει την πλάτη και χαμογελάσει αλλού την τελευταία στιγμή, τότε σε σκάει ακόμα χειρότερα.

Η ΑΕΚ κέρδισε δύσκολα. Θα μπορούσε να είχε χάσει βαθμούς χθες, αν όχι κ' τον αγώνα.
Ο Γιαννίκης είχε πλεονεκτήματα σε σχέση με τον Μεταξά.
Ο Ηρακλής πραγματοποιεί τους άθλους του έναν-έναν, αλλά χρειάζεται περισσότερα όπλα, στήριξη και εμπιστοσύνη.

Ο ΠΑΣ είναι δυνατός. Αποτελεί άσχημο απόγευμα για τους αντιπάλους του.
Οι θεωρητικά μεγάλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να συνέλθουν μετά.



Δεν ήθελα να πω τίποτε από χθες γιατί η γεύση είναι πικρή και δεν φεύγει παρά τις διαπιστώσεις, όμως χειρότερη γίνεται από την μεμονωμένη αναξιοπρέπεια που επισκιάζει την εξέδρα μας κ' συμπαρασύρει αναπόφευκτα κ' την πόλη.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τέτοια φαινόμενα.
Για πολλά χρόνια οι αντίπαλοί μας ήταν οι "Τούρκοι", οι "Βούλγαροι", οι "Αφρικανοί"... οι "λεπροί"... κ' διάφορα άλλα "όμορφα"...
Σήμερα είναι Αλβανοί και αυτό τους απευθύνεται ως μομφή μέσα στους "Ζωσιμάδες"?...
Λυπάμαι ειλικρινά.

Οι παίκτες της ΑΕΚ κ' των άλλων ομάδων που έρχονται στα Γιάννενα, είναι ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ για όσους δεν γνωρίζουν την ιδιότητα. Κανένας από αυτούς ασφαλώς δεν περιμένει να τους ράνει η πόλη με ροδοπέταλα... αντίπαλοι είναι.
Κάποιες φορές κερδίζουν οι ομάδες τους, έτσι είναι το ποδόσφαιρο...

Από εκεί όμως που χάνεις τους 3 βαθμούς κ' σκας όλη νύχτα, μέχρι να σηκωθείς το άλλο πρωί κ' να χάνεις τον Θεό σου από τα δημοσιεύματα κ' την συνειδητοποίηση της μικροπρέπειας δίπλα σου, υπάρχει μεγάλη διαφορά...

Δεν με εκφράζει εμένα αυτή η νοοτροπία.
Το λέω καθαρά κ' φωναχτά!
Δεν ήμουν δίπλα στον κυρ-τάδε για να δηλώσω επί τόπου τον αποτροπιασμό μου στις ρατσιστικές αγριοφωνάρες του, αλλά ζω προφανώς δίπλα του κ' νιώθω άσχημα σήμερα με το χθεσινό του "κατόρθωμα".

 Εσύ ΠΑΕ του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ?

Οι υπόλοιποι ευυπόληπτοι σπουδαίοι της πόλης?...

38
άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Απ: ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ
« στις: Πεμ 25 Νοέ 2021 16:20  »
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν "έφυγε" ποτέ!
Φεύγουν μονάχα εκείνοι που κανείς πιά δεν θυμάται ή όσοι καταφέρνει ο κόσμος να τους ξεχνά.
Ο Ντιέγκο δεν ζει στο μυαλό και στις αναμνήσεις μας.
Ζει και θα ζει μαζί μας, κάθε φορά που με το παλαιό, το έμπειρο, το αυθεντικό ένστικτο του ποδοσφαιρόφιλου, διακρίνουμε το αλλοτινό... το αλλοφερμένο στιγμιότυπο να αναπαράγεται, έστω και σαν οφθαλμαπάτη δευτερολέπτων στα μάτια μας, όσο ο Βασιλέας των σπορ  θα υπάρχει ως δράση ή παρακαταθήκη στον πλανήτη που ζούμε.
Μας χαμογελά καθημερινά με ένα νεύμα αληθινής κατανόησης σε κάθε μας στραβοπάτημα, σε κάθε μας ανομολόγητο πάθος, σε κάθε μικρό ή μεγάλο ολίσθημα που έρχεται ενάντια στα πρέποντα του καθημερινού, στερημένου και έντιμου βίου μας...
Πανηγυρίζει μαζί μας κάθε φορά που κατορθώνουμε να προσπεράσουμε τα εμπόδια της ζωής μας, όπως ο ίδιος γκρέμιζε ανελέητα τα τείχη της άμυνας όλων των αντιπάλων του.
Και καπνίζει μαζί μας το πούρο της Νίκης κάθε φορά που "σκοράρουμε" θεαματικά στην πορεία μας, όπως ο ίδιος τρυπούσε με μαεστρία τα δίχτυα των γηπέδων σε όλη του την ζωή!
Ο Μαραντόνα δεν έλειψε από δίπλα μας ούτε ένα λεπτό, δεν έφυγε από ανάμεσά μας ούτε από μέσα μας, όπως δεν φεύγει ποτέ η αλήθεια και η αγάπη που σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος μικρός στο παράπτωμα και μέγας στην υπέρβαση της αδυναμίας!
Γι' αυτό οι σελίδες της "είδησης" θα μείνουν για πάντα ημιτελείς, ανολοκλήρωτες και απρόσιτες απ' τον κόσμο.
Γιατί ο ίδιος μένει ανέγγιχτος απ' τον θάνατο ακόμα και στον Παράδεισό του!



39
Αν ακόμα αναρωτιέται κανείς γιατί κόλλησε όλη του την ζωή με αυτή την Ομάδα, απόψε νομίζω ότι απάντησε οριστικά στον εαυτό του.
 Αν διερωτάται ακόμα κανένας πόσο ευτυχέστερος θα ένιωθε με μερικά πρωταθλήματα - κύπελλα και Ευρώπες, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα το αντάλλασσε εύκολα με αυτό το αποψινό, αυθεντικό ντελίριο που βιώνει.
 Αν αγωνιά για το μέλλον της θα πρέπει από αύριο κιόλας να προετοιμαστεί για μία ακόμη φορά για εξωπραγματικές "ομορφιές" ...
 Αν όμως "ψήνεται" και φυσιολογικά λαχταρά να ξαναδεί την Ομάδα μας στα γιορτινά της ντυμένη και το σπίτι της ανοιχτό στην Ευρώπη, θα πρέπει να το πιστέψει και να συμβάλει και ο ίδιος πολύ!

Για ένα πράγμα θα πρέπει να είναι πια σίγουρος πάντα:
Ότι αυτές οι στιγμές, που ο κόσμος ολόκληρος σταματά, για να ξεζαλιστεί από την μαγεία του ΠΑΣ, ανήκουν αποκλειστικά σε εμάς, που δεν κουραστήκαμε μια ζωή να φωνάζουμε ότι το μεγαλείο Του δεν έχει τελειωμό!

Υπάρχουν στην ζωή ορισμένα πράγματα που μπορεί να φαντάζουν πολύ δευτερεύοντα και επουσιώδη.
Μπορεί να φαίνονται ακόμα και ασήμαντα.
 Όπως το δέσιμο με μία ομάδα, η αγωνία για την αγωνιστική της πορεία, η στενοχώρια για την κακή της εξέλιξη, η ψυχική ευφορία με τις μικρές της επιτυχίες.
Μπορεί και να είναι...
 
 Όμως μιά μέρα σαν σήμερα,...
...τότε και μόνο γίνεται αντιληπτή η σπουδαιότητα της κάθε "στιγμής" που σε παρέσυρε σ' αυτά τα μικρά... τα δευτερεύοντα... ενδεχομένως και στα ασήμαντα... που τόσα χρόνια απλόχερα σου προσφέρει το πιό αδικημένο "ασήμαντο" της πόλης σου και της καθημερινότητάς σου...

Τί να θυμηθώ;...
Τί να ξεχάσω;...
Πού να σε βρω;...
Πώς να σε φτάσω;...

Φεύγουν τα χρόνια...
Όλα αλλάζουν...
Μόνο σε σένα,
ποτέ τους δεν μοιάζουν...

Χίλιες οι μνήμες...
Λίγες οι λέξεις...
Γι' αυτό στην ζωή,
μιά φορά θα διαλέξεις...

40
άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Απ: Pedro Conde
« στις: Δευ 20 Σεπ 2021 19:15  »
Αγαπητέ Πέδρο Κόντε. Αγαπητέ και λατρευτέ, στην πόλη αυτή, Πέτρο.
Δεν σκοπεύω να σου μιλήσω ως φίλαθλος, όσο κι αν με θλίβει η προοπτική της μακράς απουσίας σου από την Ομάδα μας που, με τόσο φανερό πάθος αγάπησες κι εσύ από την πρώτη σου κιόλας εποχή που ήρθες κοντά μας.
Σήμερα το συναίσθημα του ανθρώπου συντρίβεται μέσα μου, καθώς από προσωπική εμπειρία γνωρίζω ακριβώς, βήμα-βήμα τον σωματικό και τον ψυχικό πόνο που βιώνεις εσύ και η σύντροφός σου.
Γνωρίζω την αγωνία, τον φόβο, την αβεβαιότητα, το παράπονο, την στενοχώρια, τον πόνο σας.
Γνωρίζω από πρώτο χέρι το "τί φέρνει η ώρα"...
Εύχομαι ο χρόνος για εσάς να γίνει "στιγμή" και η αποκατάσταση να είναι γρήγορη και πλήρης.

Καλή δύναμη Πέτρο και όλα θα ξαναμπούν στην θέση τους!

Καλώ και παρακαλώ όλους τους Γιαννιώτες φίλους, αλλά και τους ανθρώπους της Ομάδας να συμπαρασταθούν με κάθε τρόπο στο νεαρό ζευγάρι που αυτή η άτυχη στιγμή, τους βρήκε εδώ, μακρυά από την πατρίδα τους.
Θέλω να πιστεύω ότι η πόλη αυτή ποτέ δεν κοιμάται...

 

41
Δύο στα δύο κ' 6 βαθμοί αποτελούν το καλύτερο ξεκίνημα για την Ομάδα.
Συγχαρητήρια σε παίκτες κ' προπονητή για την δυναμική εκκίνηση. Ευχή όλων να ακολουθήσει ανάλογη συνέχεια.

Ο ΠΑΣ σήμερα έκανε το φυσιολογικό.
Η βαζέλα δεν νομίζω να έτρεφε την παραμικρή ελπίδα...
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε άλλο με τους πελάτες, παρά μόνο με την συνέχεια του πρωταθλήματος κ' τους σοβαρούς στόχους που έπονται.

Υ.Γ. Το μυαλό μου απόψε είναι στον Κόντε...

42
Οι Γιαννιώτες μπορεί να σταμάτησαν να το συζητούν, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν το 2018...

Οι Ηπειρώτες, μπορεί να πικράθηκαν που είδαν την πρωτεύουσα της Ηπείρου έρμαιο στο έλεος των αγροίκων.

Ο ΠΑΣ μπορεί να πέρασε ξανά από σαράντα κύματα, αλλά σήμερα εκδικήθηκε για την ασέβεια που τελέστηκε τότε...

Χαρείτε Γιαννιώτες φίλοι μου!
Πανηγυρίστε Ηπειρώτες σε όλα τα μήκη κ' τα πλάτη της Γης!

Ο ΑΓΙΑΞ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ μπορεί να αργεί, αλλά ποτέ δεν ξεχνάει!!

43
Εκατό χρονών κοντά είχε φτάσει η γιαγιά μου και την θυμάμαι μέχρι τα τελευταία της να μου διηγείται το ολοκαύτωμα της Άρτας.
 Το μαρτυρικό Κομμένο ξεκληρίστηκε, από την μανία των απανθρώπων. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Επιτέθηκαν την ίδια χρονιά και σε άλλα χωριά της Άρτας και δεν υπάρχουν λόγια να μεταφέρω πώς το βιώνει η παιδική ψυχή που πληροφορείται αυτά τα γεγονότα, όχι από τα βιβλία, αλλά από τους ίδιους τους επιζήσαντες που τυγχάνει να είναι και συγγενείς του.

 Νιόπαντρη τότε η αείμνηστη πλέον γιαγιά μου, με τον πατέρα μου μωρό ασαράντιστο, και τον παππού μου στον Αγώνα, τους είδε να σκοτώνουν τους γείτονές της και να ανηφορίζουν στο σπίτι της, αφού είχανε κάψει ό,τι υπήρχε στο διάβα τους.
  Άκουσε το μωρό της να κλαίει στο μέσα δωμάτιο και κατάλαβε ότι δεν θα υπήρχε γλιτωμός. Έτρεξε να το ησυχάσει, αλλά οι φωνές τους ακούγονταν όλο και πιό κοντά.
 Δεν προλάβαινε να κάνει πολλά, κατάλαβε πως αν θα είχε μία ευκαιρία να ζήσει, θα έπρεπε να τρέξει μαζί με το παιδί της να κρυφτεί στο δάσος, όσο πιό γρήγορα γινόταν.
Στην ύστατη προσπάθειά της, άνοιξε το πίσω παράθυρο του σπιτιού της και πήδησε στο κενό με το μωρό της στην αγκαλιά. Πάνω σ' αυτή της την κίνηση με όλο το τρέμουλο που συγκλόνιζε το κορμί της από την πρώτη φορά που οι Γερμανοί της είχανε κάψει το σπίτι, αλλά και το μυαλό της στο τί είχε προηγηθεί στο Κομμένο...  στην αγωνία της να προλάβει, της έφυγε το παιδί από τα χέρια και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου σαν γερακίνα στον αέρα, άρπαξε το παιδί της με το στόμα της δαγκώνοντας τα ρούχα του και κατάφερε να το συγκρατήσει πριν κομματιαστούν και οι δύο στο έδαφος.
Τραυματισμένη έφτασε στο δάσος και έχοντας σώσει το παιδί της, κρυμμένη  ακόμα και από τον Θεό, γύρισε το βλέμμα της πίσω και είδε το σπίτι της παρανάλωμα της φωτιάς για δεύτερη φορά μέσα σε 3 χρόνια.

44
ΠΑΣ Clubs / Απ: 55 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ
« στις: Κυρ 11 Ιούλ 2021 15:16  »
Σαν να επιστρέφεις στην γειτονιά των παιδικών σου αναμνήσεων, μετά από εξορία...
Να κοντεύουν μεσάνυχτα και να ξαναμπαίνεις στο σπίτι σου, με φώτα σβηστά και να αναριγείς από την αύρα του, που σε αγκαλιάζει σαν το ξενιτεμένο παιδί του... Να γνωρίζεις όλα σου τα πατήματα ένα-ένα χωρίς να παραπατάς ούτε σε ένα σου βήμα στο μισοσκόταδο και κάθε γωνιά του να σε καλεί να σταθείς λίγο ακόμα εκεί πέρα για να ανασάνεις ελεύθερα...
Να ξαναβλέπεις τους γείτονες που σου έλειψαν, να κάθονται στα πεζούλια τους, σαν τον καιρό τον παλιό και να γίνεσαι πάλι "ένα" μαζί τους.

Στα οικογενειακά άλμπουμ χθες, προστέθηκαν καινούριες φωτογραφίες σε αυθεντικό μπλε φόντο.
Στο φιλμάκι του νου μας, μπήκαν νέες εικόνες, χρωματιστές.
Οι αναμνήσεις μας συναντήθηκαν με παροντικά γεγονότα που θα πάρουν σειρά γιορτινή, επιτέλους, στη μνήμη.

Συγχαρητήρια στα παιδιά που με την όρεξη και τον παλμό τους, συγκίνησαν τους παλαιούς, στερημένους φιλάθλους του ΠΑΣ και ενθουσίασαν τους νεαρούς φίλους του, που περιμένουν ενάμιση χρόνο να ξαναέρθουν κοντά του.

Χρόνια Πολλά στην Ομάδα μας και μακάρι η εξοντωτική αυτή απουσία, να γίνει μακρινό παρελθόν, σε μία σειρά γιορτινής και θερμής αλληλεπίδρασης με το σημείο της πόλης όπου χτυπά η καρδιά όλων μας.

45
Γεννήθηκες σαν σήμερα σε ετούτη την πόλη και έμελλες να αλλάξεις τον ρουν του ποδοσφαίρου της χώρας ολόκληρης.

Θαυμάστηκες και μισήθηκες όσο λίγοι στην διαδρομή της ως τώρα ύπαρξής σου.
Σαν τους διάσημους σταρ...

Στα χρόνια που μεσολάβησαν, προδόθηκες δυσανάλογα πολύ, σε σχέση με το πόσο αγαπήθηκες. Και εγκαταλείφθηκες μαζικά, όπως μαζικά και επί δεκαετίες συνοδεύτηκες από χιλιάδες Ηπειρώτες σε όλα τα σημεία από όπου κι αν πέρασες.

Το "σώμα" σου τραυματίστηκε εσκεμμένα άπειρες φορές, μα η ψυχή σου βαστάει γερά 55  ολόκληρα χρόνια, εμπνέοντας όλους μας στις δυσκολίες που μας προκύπτουν...

Επί μισόν και πλέον αιώνα, κοσμείς τις σελίδες εντύπων και αναρτήσεων για τους απανταχού Ηπειρώτες, μα περισσότερο κοσμείς την σκέψη, τις αναμνήσεις μας και τα όνειρά μας κάθε φορά που αναζητά η ψυχή ένα ξέφωτο νοσταλγίας και επανασύνδεσης με τον καθαρό εαυτό μας...

Ανέδειξες την πόλη από την οποία προέρχεσαι και γνωστοποίησες το όνομά της σε όλη την Ευρώπη, με περισσότερο κόπο από κάθε άλλον σου συμπολίτη στα σύγχρονα χρόνια και αυτοδίκαια κατέχεις την πιό ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!

Αποτελείς την σταθερή έγνοια μου, ανεξάρτητα και παράλληλα με την όποια μου καθημερινότητα και μονοπωλείς έναν εαυτό μου ρομαντικό, τρυφερό  και αμόλυντο που τον διαθέτω μόνο για σένα από την παιδική ως την τωρινή ηλικία μου...

Τα χρόνια του μέλλοντός σου θα είναι άρρηκτα δεμένα μαζί μας, όπως ήταν και όλα τα χρόνια σου μέχρι τώρα γιατί η μοίρα μας είναι κοινή και οι ζωές μας παράλληλες και αδιαχώριστες.

 Χρόνια  Πολλά Αγαπημένε ΠΑΣ!

46
Είναι αυτή η διάχυτη νοσταλγική ατμόσφαιρα των παλαιών αναμνήσεων που, χωρίς ιδιαίτερη τεχνολογική υποβοήθηση ή και καθόλου, μεταφέρονται αναλλοίωτες και ολοκληρωμένες από γενιά σε γενιά, φέροντας την προσωπική συναισθηματική σφραγίδα του αφηγητή τους.

Γεγονότα που ίσως να επαναληφθούν σε καινούριο χρόνο με την στόφα του νέου, και την φινέτσα του σύγχρονου...
Σελίδες που ενδεχομένως να ολοκληρωθούν ή και να προστεθούν επιπλέον στις αναρτήσεις και στα λευκώματα, ακόμα και στις απλές συναντήσεις μεταξύ φίλων...

 Όμως, εκείνη η νοσταλγική, η πολύχρωμη και παραμυθένια ομιχλώδης θαλπωρή που προηγείται και περιβάλλει την αναμόχλευση των  παλαιών αναμνήσεων, περασμένων, ρομαντικών και αυθεντικότερων χρόνων, δεν θα επανεμφανιστεί μελλοντικά ως φόντο στην νοερή περιήγηση για καμιά από τις σημερινές αναμνήσεις.

 Θα έχει αντικατασταθεί δυστυχώς από την πυκνή, γκρίζα και πνιγηρή ομίχλη που αντανακλά και παράγει η ωμότητα της τωρινής εποχής και που αναπόφευκτα εμβαπτίζει τις παροντικές  αναμνήσεις, ώστε η ανθρώπινη φύση να εξορίζει στην λήθη αυτές της τις μνήμες, ως αγωνιώδη προσπάθεια να περιφρουρίσει και να διασώσει την πολυτιμότητα του "παλαιού θυσαυρού" της...

47
Δυο πετυχημένα χρόνια για τον ΠΑΣ και για τον νεαρό προπονητή του, που δυστυχώς δεν είχε την τύχη ούτε ο ίδιος, ούτε ο κόσμος να τα χαρεί από κοντά και να βιώσει κάθε πλευρά στο αποκορύφωμα αυτή την αλληλεπίδραση.
Εάν αυτό είχε συμβεί, η απόφαση του αποχωρισμού θα ήταν ίσως λίγο πιό δύσκολη για τον Γιαννίκη, παρότι ο επαγγελματισμός του θα τον οδηγούσε αναμφίβολα στην ίδια απόφαση.

Η πορεία μας συναντήθηκε δυστυχώς σε καιρούς άχαρους, οι αναμνήσεις μοναδικές και πολύτιμες για κάθε πλευρά, αναπόφευκτα όμως ημιτελείς ως προς το εύρος, την ένταση, αλλά και το πάθος που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σε όλους μας.
Υπάρχει μια δημιουργημένη σχέση με τον Αργύρη, υπάρχει όμως κι ένα κενό... μία απόσταση που δεν γέμισε -εξ αιτίας της πρωτόγνωρης κατάστασης και των απαγορεύσεων- παρά την επιτυχία, την αναγνώριση, αλλά και τα δεδομένα ζεστά μας αισθήματα προς τον προπονητή που μετά από πολλά χρόνια έφερε στην Ομάδα νέα πνοή.

 Σωστός επαγγελματίας, καταρτισμένος, δημιουργικός, εργατικός, αξιόμαχος, εφευρετικός, αποτελεσματικός, ταλαντούχος. Σοβαρός χαρακτήρας, μετρημένος, κατάλληλα αποστασιοποιημένος.

Κανένα παράπονο από τον Αργύρη Γιαννίκη, εκτίμηση μόνο και καλές αναμνήσεις.
Θα νιώσω περίεργα να τον δω σε αντίπαλο πάγκο...
Να είναι γερός και να έχει καλή επιτυχία στην καριέρα του!

48
Ένας απύθμενος οχετός, που χαρακτηρίζει αυτούς που τον παρήγαν και που η αισθητική, η ευγένεια, η ανθρωπιά, ο πολιτισμός, όχι απλά δεν κατοικούν εντός τους, αλλά αποστρέφονται ακόμα και αυτόν τον ίσκιο τους, για να μην βρομιστούν.

Δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, ούτε με την ένταση της στιγμής, του εκνευρισμού ή της χολωμένης διάθεσης εξ αιτίας του υποβιβασμού.

Είναι ψυχή διαποτισμένη από χολή, πωρωμένη ύπαρξη.
Η πλήρης απουσία ντροπής και συναίσθησης.
 Μια μακρινή σκιά ανθρώπινης ουσίας.

49
Μου χάρισες την πιό γλυκιά αναμονή της ζωής μου!
Με πήρες στους ώμους σου και με ταξίδεψες πάλι στα όνειρά μου.
 Έφερες στην ψυχή μου το Φως και μου ξανάδωσες το δικαίωμα στην ελπίδα.
Μου αναπτέρωσες το ηθικό και με έκανες να νιώσω ξανά την ζωντάνια.
 Έδιωξες από πάνω μου τον λήθαργο στον οποίο με εξανάγκασαν επί έναν ολόκληρο χρόνο, με την υπόσχεση να ζήσω στο... μέλλον.
Μου υπενθύμισες ότι είμαι ακόμα άνθρωπος με αισθήματα, όνειρα και παρόν.
Μου πρόσφερες δώρο τους κόπους σου και γιόρτασες μαζί μου στην Πόλη, την ώρα που κανείς δεν με σκέφτηκε και ούτε που νοιάστηκε αν γιορτάζω...
Σήκωσες την περηφάνεια μου ως τον Θεό και απάντησες σε όλη την "άφεγγη" χώρα ότι ποτέ δεν φοβήθηκες τα σκοτάδια της, μέρα ή νύχτα...
 Έκανες μία πορεία ξέφρενη, κόντρα σε κάθε εμπόδιο, και έστρεψες τα φώτα όλα επάνω σου μέχρι και την τελευταία στιγμή!

Μου έδωσες άλλη μια ευκαιρία να σου πω πόσο πολύ σ' αγαπώ!
Πόσο πολύ σε θαυμάζω!
Πόσο πολύ σε πονώ!
Πόσο ανυπομονώ να σε δω!

 Έζησα μαζί σου έναν Χειμώνα αξέχαστο! Και μια Άνοιξη έντονη και γλυκιά.
Οι αναμνήσεις μου πλούτισαν, οι "στιγμές" μου πλήθυναν, στενοχώρια ΔΕΝ έχω!
 Έχω μόνο περηφάνεια, έχω ευγνωμοσύνη και ανάγκη μεγάλη να σε δω!

50
Αργύρη Γιαννίκη και παίκτες του ΠΑΣ:

 Όσα ονειρευτήκατε από μικρά παιδιά, όσα επιθυμήσατε στην ποδοσφαιρική σας πορεία, όσα γνωρίζετε ότι σας αξίζουν, όσα πιστεύετε ότι σας έχουν στερήσει οι συνθήκες, βρίσκονται τώρα μπροστά σας.

Δώστε τον λόγο σε όλη την Ελλάδα να παραμιλάει για χάρη σας.
Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να δείτε τα ονόματά σας φιλοτεχνημένα με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία της Ομάδας μας.

Δώστε στον ΠΑΣ την σελίδα που του χρωστάει η ιστορία.

Δώστε και σ' εμάς την χαρά που προσμένουμε επί μισό αιώνα.

Δώστε τα όλα!

Την αγάπη μας την έχετε ήδη κερδίσει.

Σελίδες: 1 [2] 3 4 ... 23