Καλοκαίρι 2004 νομίζω. Δεν θυμάμαι. Περνάνε τα χρόνια, γερνάμε. Εποχές που το ίντερνετ και τα κινητά δεν ήταν ακόμα μέρος της ζωής μας. Ο Νίκος ο Τσόλης, ο Λάκης, το Σουτ, άντε και λίγο τα άρθρα του Γυφτόπουλου στον Ηπειρωτικό Αγώνα και του αείμνηστου του Βαγγέλη του Λέκκου στον Πρωινό Λόγο, ήταν οι μοναδικες μας πηγές πληροφόρησης. Υπήρχε και το forum του pas.gr βέβαια για όσους είχαν υπολογιστή. Μα πώς να αντέξεις 24 ώρες ή 5 μέρες χωρίς να μάθεις τα νέα της ομάδας;
Άλλη μια συνηθισμένη χρονιά έφτανε στο τέλος της. Ο ΠΑΣ για άλλη μια φορά κατώτερος των περιστάσεων. Άλλο ένα καλοκαίρι που θα καθόμασταν σε αναμμένα κάρβουνα. Άλλο ένα καλοκαίρι που δεν ήξερες τι ξημερώνει για την ομάδα. "Που θα παίζουμε του χρόνου; Γ εθνική; Δ Εθνική; Ερασιτεχνικό;" Άλλο ένα καλοκαίρι, που κάθε μέρα που θα έσκαγες για καφέ στην Ακαδημία, στα Ναυτάκια, στον Μακρή, στην Πρόβα και η πρώτη ερώτηση που θα έκανες θα ήταν "έμαθες τίποτα; Έρχεται κανείς;".
Δευτέρες και Παρασκευές βράδυ να συντονιζόμαστε , να πάρουμε γραμμή στον Λάκη. Να αναπτερωθεί το ηθικό μας από τον Λάκη, να μας τονώσει το φρόνημα ο ΝίκοΤσόλης.
Πάνε είκοσι χρόνια και παραπάνω από τότε. Η ομάδα πάλι στα ίδια. Όλα τα υπόλοιπα έχουν αλλάξει. Στο κινητό μαθαίνεις τα πάντα. Στις καφετέριες πια μιλάνε για όλα εκτός από το ποδόσφαιρο και την ομάδα. Άντε σε κάνα καφενείο και ταβέρνα της Καλούτσιανης, του Πλατάνου και την Καραβατιάς να ασχολούνται κάποιοι ακόμα. Κάτι παλιά φρικιά, παλιά αλάνια που ο κώλος τους δεν γνώρισε ποτέ τα τσιμέντα των Ζωσιμάδων. Μόνο τις σόλες τους είχαν λιώσει σε αυτά τα τσιμέντα και σε άλλα τσιμέντα ανά την Ελλάδα.
Που θα παίζουμε του χρόνου άραγε; Στην Ζωοδόχο; Στην Περίβλεπτο; Στην Κατσικά; Ή μήπως στην Νέα Σμύρνη, στο Καυτανζόγλειο και την Λαμία; Λίγη σημασία έχει. Σημασία έχει η άνευ όρων στήριξη σε όσους φορούν την φανέλα με τον ταύρο επάνω. Αυτή η φανέλα μας ένωσε. Αυτή η φανέλα και ο παιδικός μας φίλος που μας ρωτούσε την Παρασκευή το απόγευμα στην αυλή του σχολείου που παίζαμε: "θα πάμε γήπεδο την Κυριακή ε; Παίζουμε με τον Εορδαϊκό".
Ο ΠΑΣ είναι οι φίλοι σου. Ο ΠΑΣ είναι η γειτονιά σου. Ο ΠΑΣ είναι όλες οι συνήθειες σου. Ο ΠΑΣ είναι τα βήματα από το σπίτι σου ως το γήπεδο. Ο ΠΑΣ είναι η βροχή που σε κάνει μούσκεμα στο 85, με σένα στα κάγκελα φωνάζοντας "α ου α ου α ου α ου" για το γκολ της νίκης.
Ο ΠΑΣ είσαι εσύ, είναι η ψυχή σου που αντιστέκεται σε όλα όσα έρχονται από την Αθήνα, και την ρωσοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Ο ΠΑΣ είσαι εσύ και θα πεθάνει όταν πεθάνεις εσύ.
Αύριο όλοι εκεί στην Νομαρχία. Ποια περιφέρεια; Νομαρχία την μάθαμε.
Όχι για να έρθουν οι νέοι επενδυτές. Όχι για να πουλήσει την ομάδα η καταραμένη οικογένεια. Αύριο όλοι εκεί για τον ΠΑΣ. Για να δείξουμε ότι και την επόμενη μέρα θα είμαστε εκεί. Όπου και αν είναι αυτή η μέρα. Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε εκεί. Πρώτα από όλα για την δικιά μας προσωπική ιστορία και για την ψυχή μας.
Είναι η πρώτη μέρα της νέας σεζον. Ψηλά το κεφάλι. Είμαστε και θα είμαστε.
Αρχείο: Αθλητικό Ραντεβού
Κείμενο -επιμέλεια βίντεο: Θανάσης Χ.
Γενιά MUF (βίντεο)
