Αρχίζω να βλέπω πολύ συμπαθητικά τη Β΄ Εθνική.
Μ΄αρέσει ρε παιδί μου πως το λένε. Ανωμαλία; Ίσως.
Γουστάρω που τους κερδίζουμε όλους, που δεν χάνουμε. Αν είχαμε και κόσμο και γεμάτο γήπεδο εντός και εκτός, όπου μπορούσαμε, θα έλεγα ότι η Β΄ με πορεία πρωταθλητισμού είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από την Α' σε θέση αδιαφορίας και ζαμάν φου. Όταν παίζεις και πρέπει να κερδίζεις συνέχεια, έχεις το μαχαίρι στο στόμα.
Άλλη αντίληψη για τα πράγματα και τη ζωή. Νιώθεις έστω και για λίγο μαχητής παρακολουθώντας από κοντά την ομάδα.
Ποια ήταν εκείνη η χρονιά που ο χοντρός είχε πει ότι τέλειωσε για εμάς φέτος η σεζόν δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος; Ε, τι να τις κάνω τέτοιες χρονιές στα μεγάλα σαλόνια; Β' Εθνική, με συνεχείς νίκες, με πορεία πρωταθλητισμού, Αν δεν ήταν και ο κόσμος μουδιασμένος και άφαντος από τις δυο τελευταίες αδιάφορες και χωρίς νεύρο, ουσία και χρώμα, χρονιές στη Σουπερλίγκα, θα ήταν σούπερ.
Μια πορεία στο Κύπελλο, μας λείπει σαν αυτή του 2007 και θα δείτε ότι φέτος θα είναι πολύ καλύτερα από τα τελευταία χρόνια.
Και για να μην ξεχνιόμαστε: Ο Π.Α.Σ. μπορεί χωρίς ΧΒ. Ο ΧΒ δεν μπορεί χωρίς Π.Α.Σ..