Πραγματικά σήμερα αν ήθελα να βάλω ένα τίτλο στο ματς με τους φούρνους Βενέτη θα ήταν ο εξής: η εκδίκηση του Πομς.
Ένα ματς που χάθηκε 100% από τον προπονητή και ενταφίασε ολοκληρωτικά οποιαδήποτε ελπίδα ανόδου υπήρχε.
Ένα ματς που αν παιζόταν στο στυλ Πομς με δεδομένο του ότι οι Φούρνοι Βενέτη θα ανοιγόταν, ήταν πολύ πιθανό να κάτσει διπλό ή στη χειρότερη Χ.
Είχα πει λίγο πριν φύγει ο Πομς ότι είχαμε 10 έως 30% πιθανότητα ανόδου, δεδομένου του ότι η θέση προβιβασμού είναι καπαρωμένη εξωαγωνιστικά από τους τυροκόμους. Πλέον μιλάμε για πιθανότητα 1 στις 1000. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Ο Γκαλεάνο μπορεί να είναι καλός και φιλόδοξος προπονητής αλλά σήμερα μας έθαψε. Σε ένα γήπεδο που σίγουρα θα είχε ενημερωθεί ότι έχει να συντηρηθεί από το 2004, (χρονιά Ολυμπιακών) και ενώ σίγουρα θα μπήκε να δει τον καιρό και το ύψος βροχόπτωσης, επιλέγει να παίξει λες και παίζει στο χαλί των Ζωσιμάδων. Πασούλες πίσω, που εκτός από τα κωμικά λάθη του Σόμπο, του Αζίζ και του Γερμανού-ξανθού, ξεκινάει πάλι χωρίς Μπακαδήμα.
Σε ένα ματς που είναι βέβαιο ότι θα κριθεί στα στημένα, στη δύναμη και στα λάθη επιλέγει αυτόν τον αστείο τρόπο παιχνιδιού και αυτή τη σειρά αδύναμων ποδοσφαιριστών. Τα υπόλοιπα ήταν απλά αναμενόμενα. Οι φούρνοι βενέτη σίγουρα θα κέρδιζαν ένα φάουλ το οποίο θα είχε πολλές πιθανότητες να μπει γκολ δεδομένων των σουτέρ που έχουν.
Ένα ματς με μια ομάδα αντίπαλο που θύμιζε σε εμάς τους παλιούς κάτι ματς με προοδευτική, ιωνικό, καλλιθέες και εθνικούς αστέρες, κάτι αξέχαστα μεσημέρια του χειμώνα στην Αθήνα, όταν το ξύλο στη λάσπη, οι αλόγιστες διαμαρτυρίες των αντιπάλων σε κάθε φάση, η βλαχιά και η κουτοπονηριά (στο 3-1 οι φούρνοι βενέτη έριχναν μπάλες μέσα στο γήπεδο), έπαιρναν ματς.
Ο πρώην Ηρακλής, νυν φούρνοι Βενέτη είναι σκιά της παλιάς ομάδας. Μια ομάδα που δεν αξίζει να ανέβει, που δεν ξέρω πόσα αφμ έχει αλλάξει και που ακόμη δεν έχει απαλλαχθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος και τα παλιά χρέη. Κυνηγάνε απλά τους συμπολίτες τους σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επιβιώσουν μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Για εμάς σήμερα μπήκε ταφόπλακα σε οποιοδήποτε ρεαλιστικό σχέδιο άμεσης επιστροφής. Δεν θα κουραστώ να λέω, ενάντια στην εκτίμηση πολλών ότι αν δεν κάναμε το πείραμα με Γκαλεάνο η ομάδα θα έμπαινε στα paly offs και θα διεκδικούσε την άνοδο. Πλέον πολύ φοβάμαι μήπως προλάβουμε και τα play outs και εκεί θα κλάψουμε στα αληθινά.
Παραμένω αισιόδοξος λόγω θέλησης. Πιστεύω ότι το βάρος της ομάδας είναι πολύ μεγάλο για να μην βρεθεί κάποιος έστω και στο παραπέντε να σηκώσουμε ανάστημα. Το γεγονός ότι ο SSKAI μας παίζει τοσο συχνά κάτι σημαίνει. Το κοινό μας είναι πολύ μεγάλο και θα τολμούσα να πω ότι ίσως είναι το μεγαλύτερο στην κατηγορία.
Είμαι όμως και απαισιόδοξος λόγω νοημοσύνης. Δεν έχω καμία απολύτως εμπιστοσύνη στη διοίκηση των ατάλαντων και ανυπρόκοπων αφών, μια διοίκηση που παραμένει ακόμη τρομακτικά άπειρη, με απανωτά λάθη και κακές εκτιμήσεις, με καθυστερημένες αντιδράσεις και κυρίως μια διοίκηση που έχει ρίξει την ομάδα πολύ χαμηλά στην ποδοσφαιρική υπόληψη όλων.
Δεν ξέρω τι θα νικήσει στο τέλος. Ας ελπίσουμε η θέληση. Η θέληση όλων μας να αλλάξουμε αυτή τη μίζερη κατάσταση που έχει περιέλθει η ομάδα μας.
